Vanmorgen iets voor 7 vertrokken richting luchthaven. Klein beetje file op E40 en Brusselse ring, maar we komen nog ruim 2 uur voor vertrek aan dankzij het inrekenen van file-tijd. De check-in en security verlopen allemaal zeer vlot, vlotter dan gewoonlijk zelfs. Stephanie kan vlakbij de gate al direct een White Chocolate Mocha drinken bij Starbucks. Het boarden start met 30min vertraging, en net als wij als één van de laaste gaan boarden wordt de boardprocedure stopgezet. Blijkbaar scheelt er iets, en moeten we misschien wisselen van vliegtuig. We staan te wachten in boarding gang en 15 min later komt het antwoord, iedereen er terug uit. We moeten een ander vliegtuig nemen, gelukkig hebben ze nog 1 staan doordat ze 2x per dag vliegen naar Chicago.

En zo stijgen we op om 13h15, zo'n 2h15min later dan gepland. Gelukkig hebben wij geen verbinding te halen. De vlucht is ongeveer 8 uur, maar het voelt precies langer. Bij aankomst verloopt alles vlot en ook bij de immigratie gaat het zeer rap. 30 min later zijn we op weg met het busje naar National om de huurauto op te halen. Na het papierwerk kan ik kiezen tussen een Jeep Liberty, Dodge Journey en een Hyundai Santa Fe. De Dodge en Hyundai zij eigenlijk een klasse hoger, dus de Jeep valt sowieso af. De Dodge heeft slechts 155miles op de teller, die auto is bijna gloednieuw. Na controle van reservewiel rijden we buiten met de Dodge. Tomtom helpt ons op weg naar downtown Chicago, al komen we midden in de avondspits terecht (17h). Met de nodige file komen we aan bij ons hotel in hartje Chicago. De kamer is zeker ruim te noemen voor een downtown hotel, en er is gratis wifi! We zijn allebei zeer moe, en gaan na een maaltijd (Amerikaanse klassieke burger) en wat TV + verslag naar ons bed.

Fris opgestaan, lekkere douche, en een ontbijt naast de deur bij Starbucks. Vandaag gaan we te voet Chicago verkennen. Aangezien het mooi weer is met blauwe lucht en weinig wolken, besluiten we om eerst het Skydeck van de Willis/Sears tower te bezoeken. Dit is het hoogste gebouw van Noord-Amerika, 442m hoog (110 verdiepingen). De CN tower in Toronto, die we vorig jaar bezocht hebben, is hoger maar telt niet mee als gebouw maar wel als toren (structure). Het uitzicht vanuit het Skydeck is weids en indrukwekkend. Er hangt wel een waas in de lucht en reflectie van de ruiten zorgt voor moeilijke foto's. Ik krijg Stephanie warempel zo ver dat ze samen met mij in een glazen uitstulping boven de afgrond gaat staan.
Vanaf de Williw tower vervolgen we onze weg door de Chicago Loop tot aan Grant Park waar de Buckingham fountain staat, bekend van de intro van Married with Children. Vanuit Grant Park vervolgen we onze weg naar Millenium Park, waar de bekende Cloud Gate (a.k.a. The Bean) en Crown Fountain te vinden zijn. Het begint al laat in de middag te worden en we besluiten een boottochtje op de river te maken met Wendella boats. We kiezen voor de Combined River en Lake tour. Die voert ons over de rivier tussen de vele architecturale pareltjes en dan tenslotte Lake Michigan op, een van de 5 Great Lakes, de grootste zoetwatermeren ter wereld. Na het boottochtje gaan we eten bij Dicks Last Resort, een belevenis op zich. Na het eten is het reeds donker en we gaan terug naar de Buckingham fountain die nu verlicht is en begeleid wordt door klassieke muziek. Enkele minuten later start er vuurwerk vanaf een boot op Lake Michigan. Na dit alles is het al laat geworden en hoog tijd om terug te keren naar ons hotel.

Laatste volle dag in Chicago, en die starten we met donuts van Dunkin Donuts en koffie en chocolade melk van Starbucks. We wandelen enkele blokken tot aan de rivier en we starten met de Magnificent mile, dit is een stuk van Michigan Avenue met winkels van alle grote merken, maar ook de water tower, pumping station en het John Hancock center. We kopen enkele dingetjes en lopen verder tot aan Navy Pier. De Navy Pier staat vol met eet kraampjes, souvenir winkeltjes en cruise boten, eigenlijk nogal een touristtrap. We kopen er wel popcorn van Garetts Popcorn, zeer bekend in Chicago, ze hebben plain, buttery, caramel, cheese en nog veel meer. We nemen vanaf de Pier de watertaxi tot dicht bij ons hotel, want we hebben ondertussen pijnlijke voeten gekregen van het wandelen. 's Avonds wandelen we terug tot op het einde van de Magnificent mile want er zit daar een Cheesecake Factory, een restaurant keten waar we goede ervaring mee hebben. We nemen beide een pasta en het smaakt goed, we nemen ook nog Cheesecake dessert mee naar het hotel, waar we ontdekken dat geen van ons twee het eigenlijk echt lust

Vandaag vertrekken we uit Chicago en beginnen we echt aan ons Route66 avontuur. We volgen zoveel mogelijk Route66 en onze eerste stop is rond de middag in de Launching Pad waar de Gemini Giant voor de deur staat. We eten daar een pakje frieten en elk een hot dog. Verder loopt de weg door kleine dorpen zoals Gardener waar er een 2 cellen gevangenis huisje staat, maar er anders niks te zien is. Onderweg komen we wel nog 2 mooi gerestaureerde originele Route66 pomp stations tegen, we bezoeken ook 1'tje van binnen en kopen enkele postkaarten. In Pontiac bezoeken we de Route 66 hall of fame, enorm veel informatie over Route66 en ook mooie murals. Er komt tegelijkertijd met ons ook een grote groep (42) toeristen in een Harley Davidson colonne toe, er zitten onder andere Scandinaviërs bij. In Atlanta (IL) staat Paul Bunyon, nog zo'n grote reus, gekend als de Muffler Men, zoals de Gemini Giant. Verder is alles daar toe, waarschijnlijk omdat het maandag is. We rijden verder via verschillende dorpjes, met nog enkele bezienswaardigheden. Als laatste komen we aan in Springfield (IL) waar we het graf van Abraham Lincoln bezoeken en het state capitol fotograferen. Na het inchecken in ons hotel gaan we eten bij Applebee's, deze keten hebben we op onze laatste reis ontdekt, net zoals The Cheesecake Factory, en we vinden het eten er zeer lekker. Morgen rijden we tot aan St. Louis, waar we dan de 2de staat binnen gaan, Missouri. Het moet gezegd worden, in Illinois staan er meestal goede aanduidingen om Route66 te kunnen volgen.

Op de foto is onze huurwagen te zien, een nagelnieuwe Dodge Journey.

De tweede dag van ons Route66 roadtrip avontuur starten we met aangeboden ontbijt in ons hotel (Baymont Inn) en dan gaan we op weg. Vlak na Springfield moet er een keuzen gemaakt worden tussen een ouder en een nieuwer stuk Route66. Wij kiezen voor het oudere stuk en beginnen dus in Chatham. Aan een oud stuk Route66 dat in baksteen bestraat is, is er een afslag voor Becky's Barn, volgens onze informatie gesloten vandaag. We besluiten toch eens op te rijden, en warempel de eigenaars nodigen ons uit, omdat we van zover komen Er zijn een aantal zeer leuke metalen plaques en nummerplaten te verkrijgen voor niet veel geld. Zeer vriendelijke eigenaars dus zeker een aanrader. Enkele dorpjes en turkey tracks verder stoppen we ook nog bij Henry's rabbit ranch, met konijnen en kitch! Een kleine omweg voert ons tot bij de werelds grootste Ketchup fles. Dan verder naar de Chain of Rocks bridge, een brug die iets over de helft een knik van 22° maakt. De brug is nu enkel nog te voet over te steken. Halverwege kom je dan op de staatsgrens tussen Misourri en Illinois. Na een stop bij McDonals gaat de weg verder de rivier over naar St. Louis. Daar staat de grote gateway arch die we ook bezoeken. We gaan zelfs tot boven in de Arch, maar dat is eigenlijk niet zo heel speciaal, op de claustrofobische tram na dan. We eten vanavond voor de eerste keer in een Hard Rock Café, ik vind het niet goedkoop en ook niet uitmuntend.

De eerste dag van Route66 in Missouri, we vertrekken wat laat omdat we op het gemak douchen en ontbijten in ons hotel Drury Inn. We verlaten St. Louis en maken nog een kleine stop bij Starbucks in Crestwood. In Eureka bezoeken we het Route66 State Park Visitor Center. Ze hebben daar een kleine exhibitie van Route66 en een leuke giftshop. Aan dit tempo gaan we naar huis met een koffer vol Route66 souvenirs en een lege bankrekening
Na deze stop gaan we weer op weg, en een eindje verderop stoppen we in Cuba (MO) om het Wagon Wheel Motel, de murals en een gerestaureerd Phillips66 benzinestation te fotograferen. Vervolgens stoppen we in Fanning (MO) bij "The worlds largest rocking chair" en de bijhorende giftshop. Het valt ons op dat het volgen van de juiste weg hier moeilijker is dan in Illinois, ook de borden zijn minder duidelijk. Het is hier wel meer stedelijk gebied en dus sowieso meer wegen en drukker. De volgende stop is alweer een souvenirwinkel, de bekende en aloude Mule Trading Post. Via Devil's Elbow komen we dan uiteindelijk tegen de avond aan in Lebanon (MO). We overnachten in het Munger Moss motel, een klassieker dat al bestaat sinds eind jaren 40. We overnachten in een speciale Route66 thema kamer, vol met foto's en postkaarten. Wanneer het donker wordt buiten gaat het prachtige Neon sign aan. Morgen gaan we verder tot aan Springfield (MO) waar we van Route66 afwijken naar Branson (MO).

Vandaag dus een klein stukje Route66 tot aan Springfield (MO), daar eten we lunch (burger & shake) in Steak & Shake, een burgerrestaurant dat al bestaat sinds 1937, het is echt zeer leuk. Iets verder zijn er ook nog mozaïeken die recent aangebracht zijn om Route66 te herdenken. Vervolgens wijken we af voor een detour naar Branson (MO), een soort entertainment hoofdstad van Missouri. Het ligt midden in de Ozark mountains. Er zijn vele familieattracties, een pretpark, theaters met shows en veel restaurants en hotels. Ons spreekt het uiteindelijk niet zo heel erg aan. Er zijn volgens mijn informatie 2 outlet centers in Branson (MO), we bezoeken de eerste (Tanger outlets), het is niet zo groot en ook maar enkele interessante winkels. Toch is deze veel beter dan de 2de (Factory Merchants Branson) want die is gewoon leeg, op 1 winkel na is alles leegstaand. Blijkbaar is deze outlet nu gestopt, ook de website van Premium Outlets toont deze niet meer, maar een maand geleden wel nog. We bezoeken ook nog downtown Branson, met onder andere Dick's 5 & 10 store. We gaan dan naar ons motel, waar ik een duik in het zwembad neem en we dan uitrusten in de zon. We gaan wederom eten bij Applebee's, de pasta is niet zo denderend. Nu schrijf ik dit verslag en gaan we straks slapen.

PS: We bekeken even het weer in België, 20°C bewolkt en sommige dagen kans op een bui. Dat is niet echt mooi zomerweer en al zeker geen hittegolf, zoals vaak gebeurde als wij op reis gingen. Hier is het trouwens nu al de hele week echt warm zonder een spatje regen. Nu de laatste dagen is het zelfs 38°C.

We maken vandaag 2 uitstapjes over de grens in Arkansas, de Cosmic Caverns en het Turpentine Creek Big Cat Refuge. In slechts 45min staan we vanaf Branson aan onze eerste uitstap, de grotten. Stephanie vloekt nogal vanwege de steile trappen, maar ze gaat wel mee naar beneden. De grot heeft vele stalagmieten, stalactieten en 2 bodemloze meren. De volgende stop is Turpentine Creek Refuge. Een opvangcentrum voor grote katachtigen, die hier opgevangen worden. Als uitzondering hebben ze ook 1 Coyote, 1 Grizzly Beer en een aapje. Maar ze hebben leeuwen, oranje tijgers, witte tijgers, panters, bobcats en nog veel meer. Halverwege de wandeltour wordt de hitte en felle zon Stephanie te veel en we moeten schaduw en een energiedrank opzoeken. Het is hier dan ook 37°C in de schaduw. Vervolgens gaan we op weg en via Eureka Springs (AR) rijden we door het Mark Twain National Forest en de Ozark Mountains richting Paris Springs. Daar pikken we Route66 terug op en de eerste stop is er één van formaat, bij Gay Parita. Gary Turner praat echt aan honderd per uur door over de route, en vraagt veel over België. Bij Gary ontmoeten we ook een jonge amerikaan, die alleen reist en in zijn auto overnacht en zo de route afrijdt. We komen mekaar bij de volgende stop, Red Oaks, weer tegen en besluiten samen te gaan eten bij Sirloin Stockade in Carthage (MO), op aanraden van Gary. Het is zeer leuk om te praten over de cultuurverschillen en vooral het eten. Jamie krijgt de kriebels als hij mij bezig ziet met Mayonaise.
We komen een beetje in tijdsgebrek, want vanavond bezoeken we Route66 Drive-In bioscoop. We checken eerst in bij het hotel, en komen 10 min te laat bij de bioscoop toe. De film (Madagascar 3) is net begonnen en we missen de intro. Maar we hebben toch veel plezier gehad, het is een mooie film en een zeer leuke ervaring in de Drive-In bioscoop. Na de 1e film, gaan we naar het hotel toe (je krijgt er 2 films voor 1 ticket). Morgen is het een lange dag tot Oklahoma City, met veel leuks te zien onderweg. Waarschijnlijk zal er geen internet beschikbaar zijn, dus het verslag zal een dagje later zijn.

Toch internet dus, dankzij het Starwoord Preferred Guest program, wat hier recht geeft op gratis WIFI. Zoals we dachten werd het dus vandaag een lange dag, met veel te zien onderweg. We vertrokken vanuit Carthage (MO), en we fotograferen nogmaals de Route66 Drive-In, nu in klaarlichte dag. We gaan verder op weg en naderen via Joplin (MO) de grens met Kansas. Route loopt maar voor 13 mijl in Kansas. In Galena komen we Towmater (de depannagetruck van Cars) tegen bij het café en giftshop van 4 Women on the Route. Via een historische brug en een visitor center in Baxter Springs (KS), komen we in de volgende staat, Oklahoma. Daar gaan we lunchen in de Ku-Ku driv-in, de laatste van ooit een grote keten. Voor weinig geld eten we elk een hamburger met een drankje. Na een eindje komen we aan in Catoosa (OK) bij de befaamde Blue Whale. De volgende stop is Ed Galloway's Totem Pole park. In Tulsa (OK) is het kalm doordat het zaterdag is, wat goed uitkomt voor ons, zodat we geen druk verkeer hebben en we rustig kunnen luisteren bij Center of the Universe, waare je een raar echo hoort als je op een stip staat in de open lucht. Via enkele gerestaureerde pompen en interessante motel neon signs komen we bij Arcadia en de "Round Barn", het is al 19hr en het is reeds gesloten, maar toeval wil dat we de eigenaar tegenkomen en hij speciaal voor ons open doet en een rondleiding geeft, zomaar. Zeer vriendelijke man. De volgende stop is "Pops" een nieuwe attractie, een winkel met honderden verschillende soda limonades en buiten een grote cola fles die 's nachts oplicht. Alvorens we in Oklahoma City aankomen gaan we eerst eten bij alweer "The Cheesecake Factory", deze keer zonder Cheesecake . Voor we naar het Sheraton rijden om in te checken, bezoeken we het "Oklahoma City National Memorial", dat zeer mooi is 's avonds. Nu zitten we in onze kamer in het Sheraton en gaan we zo naar bed toe. Slaapwel.

Deze morgen starten we, na een bezoek aan Starbucks, met een bezoek aan Stockyards, jammer genoeg is de grote Cowboy winkel gesloten zonder voormiddag. We vervolgen met een bezoek aan het State Capitol, in de voortuin op 50m afstand staat er een grote oliepomp. We pikken Route66 terug op, en gaan verder westwaarts. Via plaatsjes zoals Yukon in de rand van Oklahoma City maken we verschillende fotostops. Daarna komen we via Forth Reno en een oudere bijna vergeten Route66 door uitgestrekte graslanden en bijna uitgestorven dorpjes. In Clinton (OK) staat er een zeer leuk Oklahoma Route66 museum. Na het museum bezoek gaan we verder, via meer bijna verlaten dorpjes en oude stukken weg naast de autostrade, via Elk City tot aan de grens met Texas. Op de grens, via een oud stuk van de Route66, met 4 vakken(!!), ligt Texola (OK, al was er dikwijls twijfel). Het is bijna volledig uitgestorven en het gras groeit weelderig op de middenberm van de 4vaks rijweg. Een bizar plaatje. Na Texola en de staatsgrens met Texas gaat het vlot tot in Shamrock (TX), waar we overnachten. We eten in een lokaal Steakhouse, met plastiek over de tafellakens, tussen de locals. Hier in Shamrock (TX) staat het historische Conoco station (zie foto hiernaast), dat ook in de film Cars gebruikt werd. Morgen gaan we tot in New Mexico.

We vetrekken vanuit Shamrock (TX) terug Route66 op. Al gauw komen we aan in McLean (TX) voor de eerste stop van vandaag, het Route66/Barbed Wire museum. We zijn hier 20 minuutjes zoet en dan zijn we weer op weg, want prikkeldraad is nu ook zo interessant niet. De volgende stop is Jericho (TX) of tenminste wat er van over blijft, want enkel het kerkhof is nog onderhouden. Het motel is volledig bouwvallig en deels ingestort. We rijden door naar Groom waar er een scheve watertoren staat, een enorm groot kruisbeeld en de Bug Ranch. Die laatste is een imitatie van het bekendere Cadillac Ranch wat we straks bezoeken. De Bug Ranch is gemaakt van Volkswagen kevers die met hun neus in de grond steken. Wanneer we verder rijden komen we al vlug in Amarillo (TX) een redelijk grote stad, bekend van het liedje van Tony Christie en natuurlijk van de Cadillac Ranch. Dit zijn ongeveer 9 Cadillac auto's die schuin, met de neus in de grond, op een rij staan. De artiest moedigt graffiti spuiten op de auto's aan, en zodoende is er zoveel verf op dat die auto's nooit gaan roesten. We zetten zelf ook onze initialen, al vermoed ik dat er ondertussen weeral overschilderd zijn. We vervolgen de route en rijden door Vega, waar er een mooi Magnolia gasstation en Dot's mini museum te bezichtigen zijn. De volgende stop is Adrian (TX), en daar staat het Midpoint Cafe, dat exact halverwege Route66 ligt. We keken er naar uit om hier taart te eten, maar we hebben geen geluk, het is gesloten. Het volgende plaatsje is het laatste van Texas, namelijk Glenrio (TX), al ligt het deels ook in New Mexico. Er is hier nog 1 inwoner met een aantal honden, het moetel met het "First in Texas/Last in Texas" bord is heel bouwvallig en het bord niet meer zo leesbaar. We rijden New Mexico binnen en gaan via enkele ruïnes door tot in Tucumcari waar we overnachten in het historische Blue Swallow Motel. We zijn ondertussen in Mountain Time Zone, en mogen de klok 1 uurtje terug draaien. In Tucumcari zijn er veel mooie murals te bezichtigen en als het donker wordt licht het neon sign van ons motel prachtig op. Morgen gaan we naar White Sands!

We ontbijten buiten onze motelkamer in het prachtige Blue Swallow Motel. We gaan weer Route66 opzoeken en rijden via enkele bijna verlaten stadjes tot aan Santa Rosa (NM), waar we even een blik werpen in de Blue Hole. Na Santa Rosa (NM) gaan we van Route66 af voor nog een sidetrip, we rijden helemaal naar beneden naar Alamogordo (NM) om White Sands National Monument te bezoeken. We komen via een lange saaie weg eindelijk aan op onze bestemming rond 15h15. Na het inchecken rijden we nog 20min tot aan de ingang van White Sands. Het laatste uur zagen we telkens bliksem en donkere wolken aan de hemel in de verte. Gelukkig hangt het onweer niet boven het park, zodat we de Dune Drive volledig kunnen uitrijden en 2 kleine wandelingen doen. We krijgen wel de raad mee om niet boven op de duinen te wandelen als de bliksem dichter komt. Om 19h doen we een begeleide groep wandeling met een Ranger. Echter de wandeling wordt na 45min en 50m wandelen stop gezet, wegens te gevaarlijk met bliksem dichtbij. De Ranger heeft hiervoor een speciale bliksemmeter bij. Daarna gaan we het park uit, terug naar Alomogordo, en we eten bij Applebee's. Na het eten is het donker geworden en we rijden terug naar het park om nachtfoto's te maken, het park is open tot 23h en wij komen net voor 22h aan. Jammer genoeg hangen de wolken nog steeds in de lucht en de volle maan is niet te zien. We maken toch enkele mooie foto's alvorens terug naar onze hotel te gaan.

Terug een lange reisdag vandaag, want vanavond overnachten we in Santa Fe (NM), de hoofdstad van New Mexico. We maken op een onze reis een kleine omweg naar V.L.A. oftewel Very "Large Array", gekend vanuit de film "Contact" met Jodie Foster. In het visitor center kan je een film en informatie bekijken en een kleine wandeling tot vlakbij zo'n grote schotelantenne doen. Door het naderend onweer gaat de wandeling vlug, want blikseminslag is veel voorkomend op de grote schotels. We gaan verder, deels via de interstate, tot aan Albuquerque (NM) waar we via de scenic byway " Turquoise Trail" naar Santa Fe rijden. Het is vandaag 4th of July, a.k.a. Independence Day. Echter in Santa Fe is er niet zo veel van te merken, uitgezonderd het vroeger sluiten van vele winkels. Klein beetje teleurstellend toch wel. Omdat onze auto via valley geparkeerd is, willen we niet de auto nemen om te gaan eten, dus zoeken we iets in het centrum. We komen bij een pizzeria uit, waar ze traditionele pizza's maken, en ze smaken echt zeer goed, met lekkere Italiaanse korst. Tot morgen.

Na een ontbijt bij Starbucks gaan we op weg, terug naar Route66, maar eerst gaan we Kasha Katuwe National Monument, beter bekend als Tent Rocks, bezoeken. We maken daar een wandeling van 2,5 uur in een mooie Slotcanyon en met een mooi overzicht op de Tent Rocks. De wandeling was best intensief en Stephanie was niet zo grondig met de zonnecrème en is dus een beetje verbrand. Daarna gaan we weer op weg en pakken na een stuk interstate weer Route66 op bij het binnenrijden van Albuquerque (NM). Dan gaan we weer de weg op via ghosttowns en frontage roads, en hier en daar een stuk interstate omdat de route doodloopt. Na enkele bijna verlaten dorpjes met klinkende namen zoals McCarthy's (NM) en Manuellito (NM) komen we bij de grens met de volgende staat Arizona "The Grand Canyon State". We blijven in dezelfde tijdzone maar toch moet de klok 1 uurtje terug want Arizona volgt geen zomertijd. We hebben dus een extra uur, wat goed van pas komt. We proberen de Petrified Forest Trading Post ruïne te bereiken, die ligt midden in niemansland op een oude stuk Route66 op enkele mijl van de interstate. Jammer genoeg is de weg blijkbaar sinds kort afgesloten, we staan vlak voor de T-sprong met old route66 vast bij een hek waar een enorm slot op zit en een bordje met de tekst "Property of the U.S. government". Dus keren we terug naar de interstate, waar we enkele mijlen verder in de verte de ruïne zien liggen. Beetje jammer, maar hopelijk kunnen we morgen wel de ruïne van Two Guns Trading Post bezoeken. Tegen 20h komen we aan bij ons motel in Holbrook (AZ). Morgen gaan we vroeg vertrekken zodat we veel tijd hebben in de Grand Canyon, waar we een stukje in de canyon willen hiken na eerst de viewpoints te bezoeken.

Na een gezellig ontbijt in ons motel met de oostenrijkse eigenaar en een texaans koppel (de man gelijkt zeer goed op George W. Bush, en klinkt ook zo) gaan we weeral later dan voorzien op weg naar onze eindbestemming van vandaag, de Grand Canyon. Eerst vervolgen we Route66, die hier bijna volledige vervangen is door I-40. Eerste stop is de "Here it is, Jackrabbit Tradingpost", deze iks vooral gekend van zijn reclame borden langs de I-40. De winkel zelf, is eigenlijk niet zo groot. Het eerste stadje dat we daarna tegenkomen is Winslow (AZ), dit plaatsje is vooral bekend door een liedje van The Eagles. In het stadje is het "Standing on the corner" dan ook uitgebeeld en voorzien van een standbeeld en muurschildering. Er tegenover zit een grote souvenir winkel. We verolgen onze weg en de volgende bezienswaardigheid is de oude "Two Guns Tradingpost", of tenminste wat er van over blijft. Het is wel zer fotogeniek, er staat achter de ruïne zelfs nog een volledige intacte stenen brug over de Canyon Diablo waar Route66 ooit over liep. Het weer is vandaag trouwens zeer aangenaam, het is zo'n 29°C. Wat een stukje koeler is dan voorgaande dagen. De volgende stop is de "Twin Arrows Tradingpost", hier staan de 2 grote pijlen die duidelijk zichtbaar zijn van de I-40, de oude benzine pompen staan te verloederen. We besluiten van niet meer te stoppen in Winona (AZ) of Flagstaff (AZ) omdat we vroeg bij de South Rim van de Grand Canyon willen zijn. Vorige keer (3 jaar geleden) hadden we hier wat tijd tekort gehad. Als we toekomen blijkt dat het reeds druk is. Na een bezoek aan het visitor center, en check-in bij onze lodge gaan we via de rode buslijn naar Hermit's Rest met een stop bij Pima Point. Deze punten hadden we vorige keer niet kunnen bezoeken. We nemen dan de bus terug, moeten wisselen naar de blauwe bus, en vervolgens de oranje bus tot aan "South Kaibab Trailhead", we gaan namelijk naar beneden wandelen in de Grand Canyon. Geen nood, we gaan niet tot beneden, maar slechts tot aan "Ooh Aah Point", aan dat punt ben je een stuk afgedaald en heb je een breed open zicht in de canyon voor je en achter je op de steile canyon wand die je net afgedaald hebt. Naar beneden was natuurlijk niet lastig, buiten dan een beetje voor Stephanie door haar hoogtevrees. Omhoog is een ander paar mouwen, zeker met het gewicht in mijn rugzak, waaronder camera, lenzen, statief en zo'n 2,5 liter noodzakelijke drank. We komen boven terug aan de Rim als de zon begint onder te gaan, we springen op de bus die er net toekomt en stappen af bij het vlakbij gelegen Yaki Point en kunnen daar nog net de zonsondergang meepakken. Ter info, aan Hopi Point is de zonsondergang mooier. We keren terug naar de Lodge, waar we nu in onze kamer kunnen en verfrissen ons alvorens we gaan dineren in het restaurant van het El Tovar hotel. Zeker duur in vergelijking met de restaurants die we normaal bezoeken maar je moet dan tenminste niet terug het park uit of gaan eten in de Cafetaria. Stephanie eet een Filet Mignon au poivre en ik eet een forel met rijst. Het smaakt ons allebei uitstekend. Ik had rijst en vis wel gemist. Na het eten, besluit ik nog wat nachtfoto's te gaan schieten en word ik verwelkomt aan de Rim vlak naast onze Lodge door een aantal herten waaronder een enorme grote mannetjes Elk. Die komen hier 's nachts grazen op de aangelegde en besproeide gazons. De dieren verschieten totaal niet van de weinige mensen die nog rondlopen, maar toch waagt niemand zich te dicht, wat verstandig is bij zo'n grote dieren. We gaan nu slapen en kunnen morgen opstaan en genieten van ons uitzicht op de canyon vanuit de kamer terwijl we ons ontbijt (Cornflakes) benuttigen.

We gaan vandaag de van het ene uiterste in het andere. Van de Grand Canyon (AZ) naar Las Vegas (NV). Maar eerst gaan we dus verder op Route66. We pikken de route terug op in Williams (AZ), waar er nog enorm veel winkeltjes en cafés zijn. We zijn er gauw zo'n 2 uur kwijt aan winkeltjes bekijken en lunch. Daarna gaat de route verder met eerst nog een stukje Interstate en dan zijn we daar van af en rijden we op een lang stuk nog originele bestaande route. De volgende stop is Seligman, thuisstad van de Delgadillo familie, we eten een ijsje bij de Snowcap en bezoeken de souvenirwinkel van Angel. We gaan weer op weg en na enkele tientallen mijlen komen we bij de Hackberry General Store, waar we mooie foto's kunnen trekken. We vervolgen onze weg en in Kingman wijken we af voor onze laatste detour van deze reis, Las Vegas (NV). De weg vanuit Kingman leidt onze via de Hoover Dam naar Las Vegas (NV). We rijden over de nieuwe brug en over de Dam en wandelen rond en fotograferen de dam. Als we in Las Vegas (NV) aankomen is de zon net aan het onder gaan. De lichtjes en neon reclames zijn weer alomtegenwoordig, nog meer dan 3 jaar geleden. We verblijven voor 2 nachten in het 5* Aria Hotel & Casino. Het is zoals gewoonlijk een enorme afstand wandelen van de parkeergarage naar de Lobby. Onze kamer is op het 21e verdiep, en we hebben een mooi uitzicht (niet op de strip). We lopen tot aan Ceasar's Palace waar we gaan eten in het Planet Hollywood restaurant. In het terugkeren bekijken we nog eens de fonteinshow bij het Bellagio.

Een dagje Las Vegas betekent een dagje outlet shopping, maar we beginnen met gaan schieten in "The Gun Store", een schietbaan. We schieten met pistolen en ik met een AK47 en een MP5 op enkele verschillende doelen. De terugslag van een 9mm Glock is heviger dan verwacht. Daarna gaan we door naar Premium Outlets North, dit is de grootste en leukste om te bezoeken. We vinden allebei verschillende dingen naar onze gading en zijn er gauw enkele uren kwijt. We gaan dan nog door naar Premium Outlets South op zoek naar Uggs voor een scherpe prijs, maar geen succes. We eten in Henderson (NV) op het gemak, weg van de drukte, bij alweer "The Cheesecake Factory". Het is ondertussen al 's avonds laat en we bezoeken nog "M&M's World" en "The Coca-Cola Store", we zijn net te laat voor nog een fonteinshow bij het Bellagio. Bij het terugkeren naar ons hotel, spelen we nog even op de slots en met 4$ win ik toch 10$ . Morgen vertrekken we op het gemak uit Las Vegas naar California.

We sleuren weer de bagagae door het halve hotel en casino, richting auto in de selfpark garage. Dit is blijkbaar iets typisch Vegas, maar ik vind dit eigenlijk niet kunnen voor een 5* hotel. Je kan natuurlijk een bellboy en/of valley gebruiken, maar ik weet nooit goed hoeveel dan te tippen, en spaar dat liever uit. We gaan dan naar de lobby om uit te checken, en moeten daar 10min de rij wachten, ook iets dat ik niet verwacht in een 5* hotel. Maar misschien ben ik te kritisch. N& de check-out gaan we nog iets verder op "The Strip" naar de Starbucks alvorens te vertrekken met de wagen. We rijden vanuit Las Vegas richting Laughlin, waar we in Goffs terug Route66 oppakken en we net Californië binnenrijden. We komen wat later aan in Amboy (CA) bij Roy's Cafe waar we 3 jaar geleden ook al voorbij reden. Het gaan verder via Ludlow, Victorville en Dagget (CA) tot aan Bartow. In Dagget nuttigen we nog een milkshake bij Peggy Sue's Diner. We rijden verder via het "Bottle Forest" tot in San Bernardino (CA). We slapen vanavond in het "Wigwam Motel".

De laatste rijdag van Route66 begint vandaag, we gaan tot in Santa Monica aan het eind. Maar eerst rijden we door verschillende stadjes in "Greater Los Angeles". Er is nog weinig origineels te zien van Route66, maar is zijn wel verschillende signs, murals en mini parkjes. We stoppen ook nog aan een Starbucks, één van de laatste keren. En we maken ook gebruik van de $1 any size softdrink promo van McDonalds, ook handig voor de sanitaire stop. In Hollywood duiken we de heuvels in, tussen de huizen van de rijken en misschien zelfs sterren, op zoek naar het huis van Astrid Bryan. Jammer genoeg is niks te zien, en waarschijnlijk niemand thuis. Vervolgens gaan we verder op Route66 tot in Santa Monica (CA) en dan naar ons motel om in te checken. We rijden 's avonds naar Malibu om te eten in het "Paradise Cove Beach Cafe" aan het strand. Het eten en de service is niet zo heel geweldig en de prijs zeker niet. Op de terugweg, ter hoogte van Malibu beach (CA), ga ik tanken en we zien daar warempel Cindy Crawford tanken met haar "Bentley Continental GT". Toch 1 celebrity gespot maar jammer genoeg geen foto's.

De laatste volledige dag van de reis, en we gaan hier in Hollywood, Universal Studios bezoeken. Het begint echter met een tegenvaller als het niet lukt om te betalen met Mastercard voor de parking. Scheelt er iets met de kaart, is de limiet bereikt? We kunnen de parking cash betalen, maar wat dan als de kaart ook weigert bij de ingang tickets. Dan verliezen we 20$ van de parking. Dus eerst rechtsomkeer naar de dichtsbijzeinde McDonalds om te bellen met de bank. De bank zou nog moeten bereikbaar zijn, maar na 5 min in de wachtrij geef ik het op. Dank je voor het dure telefoongesprek Belfius Ik probeer de kaart in de McDonals voor een vroege lunch, en het werkt gewoon. Er is een ATM aan de overkant en ik neem voor de zekerheid cash geld uit de muur. Dus meer dan een uur later staan we weer aan de parking van Universal Studios Hollywood. Dit is meer een soort pretpark waar je allerlei film gerelateerde attracties en ook een tour van de studio kan bezoeken. Het is best wel duur vinden wij! We beginnen met de studio tour, en moeten daarvoor 40min wachten, gelukkig in de schaduw. De tour was best wel interessant met de enorme backlot, de vele soundstages, en King Kong 3D show. Daarna bezoeken we nog verschillende shows zoals Waterworld en Terminator 2. Na het bezoek, gaan we eerst terug naar het hotel om ons te verfrissen en we gaan nu zo dicht mogelijk met de auto bij het Hollywood Sign. Het is een eindje rijden door de bochtige straatjes maar er is op het einde een mooi, dichtbij zicht. We gaan eten in de The Cheesecake Factory in het centrum Beverly Hills, waar we gelukkig na 9 uur gratis kunnen parkeren. Dit filiaal liet wel enkele steken vallen.

Vanmiddag moeten we reeds de auto rond 16h inleveren en naar het vliegveld gaan voor onze vlucht die om 19h35 vertrekt. Onze ervaring de laatste dagen in L.A. is dat we beter geen risico nemen, de files zijn hier alomtegenwoordig, ook op de gewone wegen (de grote Boulevards). We spenderen onze voormiddag en een stuk van de middag in Santa Monica en Venice Beach. We beginnen met een bezoek aan het shopping district en promenade van Santa Monica alwaar we in de Starbucks de dag goed beginnen. We gaan dan verder naar de Pier, waar ook het "End of Trail, Route66" bord staat en lopen dan te voet in een heel eind tot een stuk in Venice Beach. Op de boardwalk zijn er vele artiesten en streetperformers. We zorgen dat we tegen 14h terug aan het motel zijn, waar de auto nog staat en vertrekken (na wat worstelen met de GPS) richting luchthaven maar stoppen eerst onderweg in Marina del Rey bij alweer "The Cheesecake Factory" voor een laatste klassieke burger. De portie is weeral veel te groot. Voldaan rijden we naar de Rental Car Return van National, waar we onze enorme lading koffers uitlaten en op het busje richting lucthaven terminal stappen. Na een vlotte check-in en security verloopt alles vlotjes (gratis wifi in LAX ) en de nachtvlucht van 11h gaat ook vlot dankzij 4h slaap. In Zurich nemen we de vlucht naar Brussel die 20min vertraging heeft en na nog 1h vlucht staan we in Zaventem. Het is nu terug 9h vooruit op de klok en dus plots reeds avond. Mijn ouders halen ons op, en we rijden huiswaarts na een prachtige reis. Wie weet wat volgend jaar zal brengen, maar het zal alleszins weer leuk worden.