Na een korte nacht (je bent toch altijd zenuwachtig of je wel op tijd wakker zal worden) werden we door opa en mijn broer naar de luchthaven gebracht. De vlucht vanuit Zaventem met AA was ok, maar niet bijzonder. De kids vonden het wel geweldig:warm eten, veel drankjes(blikjes van 33 cl!), koekjes en voor het landen zelfs nog een kleine pizza. Helemaal op z'n Amerikaans! We vlogen 9 uur naar Chicago en moesten daar 3 uur wachten op de vlucht naar LA.
Het toestel zelf was wat verouderd en had enkel grote tv-schermen in de gang hangen.
In Chicago Airport vlotte alles heel snel met de bagage die we zelf moesten uit-en weer inchecken. We zijn dan even naar buiten gegaan en zagen de ene limo na de andere stoppen. Waaauw!
Het viel ons ook erg op hoe nationalistisch de amerikanen zijn:op elke paal hing bijna een amerikaanse vlag.
Luc wou daarvan een foto trekken, terwijl Marie-Laure al op de trein stapte naar de andere terminal. Ik ben snel erbij gesprongen en de deur sloot al achter ons. Dus de kinderen alvast even duidelijk gemaakt dat in het vervolg altijd eerst een volwassene moet opstappen en dan pas zij Daarna nog iets gegeten, en proberen slapen op volgende vlucht van 4,5 uur, wat niet goed lukte.
Toen we aankwamen in San Francisco bleek de huurauto te klein volgens de man aan de balie van Alamo. Wij dachten dat hij ons een upgrade wou aansmeren, maar na wat gelobby hebben we die dan toch gekregen voor 1/3 vd oorspronkelijke meerprijs per dag.
Het is een DODGE grand caravan. De kinderen kunnen hun eigen airco regelen, hebben lichtjes, zetels die bijna plat kunnen, bekerhoudertjes enz. Hij heeft slechts 3000 km gereden. Luc heeft de automatique al snel goed beet.
De valiezen bleken trouwens echt in die andere niet te kunnen, we hebben het geprobeerd! Nu zitten ze met 2 achter ons, daarna nog een derde die de 3 valiezen naast zich heeft staan.
Daarachter staan dan nog eens 2 grote reistassen en 3 trolleys.

Met de Tom Tom vinden we snel de weg naar het hotel.
Het hotel is erg ruim. We hebben een prachtig zicht op de zee en landingsbaan van SF.
maar iedereen is erg moe gaat iedereen snel zijn bed in.

Hotel:Embassy Suites Burlingname
Vlucht: 9 uur - 3u wachten in Chicago - 4,5u

Meer foto's vind je hier

Om 7u was iedereen wakker. We hebben erg lekker ontbeten:eieren vers gebakken zoals je zelf vroeg, verse pannenkoeken, soorten cornflakes, muffins en bagels...het hotel heeft eeng rote binnentuin waar het ontbijt geserveerd wordt.
Na 20 minuten met de auto kwamen we toe in San Francisco. Goedkope parking (10 $ voor een ganse dag) was aan de kades makkelijk te vinden.
Te voet zijn we naar de beroemde zeehonden gestapt:wat een lawaai maken die beesten!
Daarna hebben we de onderzeeboot USS Pampanito bezocht die er kortbij lag.
Niemand vond hem echt denderend, enkel Victor vond alles weer magacool. We hebben ook al dikwijls zo'n type boten gezien en ze zien er steeds hetzelfde uit.
Daarna een beetje in het centrum rondgewandeld en zo kwamen we een bakker tegen die brood bakt in allerlei gekke vormen. Hij was net bezig aan een kreeft. Je kon via een microfoon rechtstreeks vragen stellen. Zelfs verlegen Victor stelde een vraag in het Engels!
We kwamen allerlei leuke winkels voorbij en hebben onszelf alvast getrakteerd op een zonnebril en de eerste t-shirt. 's Middags een lekkere toast gegeten met de typische vissoep van San Francisco. Heerlijk!
Daarna hebben we de kabeltram genomen om naar boven te gaan. Het keren van de tram is al een echte belevenis om te zien:met 2 mannen duwen ze de tram letterlijk rond.Er is nl maar één tramlijn waarop ze zowel heen als terug moeten.
Boven aangekomen hebben we het museum bezocht waar je de tramlijnen kan zien onder de grond! Bijna geen toeristen hier, maar toch echt de moeite waard vonden wij.
In Chinatown hebben we dan een wandeling gemaakt en ons rot geërgerd aan Chinezen die rochelen op straat en dan dichtbij je komen lopen. In een steegje zagen we een chinees fabriekje waar ze gelukskoekjes bakken en daar hebben we een groot pak van gekocht natuurlijk.
We hebben lekker Chinees gegeten in chinatown en zijn terug naar het hotel gereden langs het huis uit de film van mss Doubtfire. Wat lijkt het veel kleiner in het echt dan in de film! Als laatste zijn we ook nog naar de six sisters gereden, maar daar zijn alleen de 2 jongens uitgestapt voor wat foto's. De meisjes waren al doodmoe.
In het hotel zijn we direct gaan slapen om 21.30u.
Wat een eerste leuke dag!

Hotel:Embassy Suites Burlingname
Aantal km gereden: 64 km

Meer foto's vind je hier

We zijn om 6u opgestaan en ik heb eerst de valiezen een beetje herschikt. Ik steek nl. altijd in elke valies kledij van iedereen, zodat niemand zonder kledij komt te zitten mocht er bagage verloren gaan. Na een lekker ontbijt zijn we uitgeckeckt en vertrokken naar de kade om de boot van Alcatraz te halen. Parking moesten we niet meer zoeken:we namen gewoon dezelfde als gisteren. Gelukkig hadden we al tickets voor Alcatraz vanuit België gekocht, want er kon niemand meer bij de ganse dag!
Wat een belevenis om een eiland zo te zien! De huizen van het personeel zijn even impressionant als de cellen zelf. We zagen waar de gevangenen toekwamen, waar ze moesten douchen, gevangeniskledij kregen, in de rij moesten wachten enz. De cellen zelf bestonden eigenlijk uit maar 1 blok . Je kon in de cellen zelf en toen besefte je goed hoe megaklein die eigenlijk waren. Iedereen kreeg een audioguide in het Nederlands! Dat was echt leuk!!! We moesten eens niks vertalen! We hebben de ontsnappingsgaten via de verluchtingsroosters gezien die in "Escape from Alcatraz" gebruikt zijn, de kogelgaten van een gevecht, de glazen wachttoren met wc in bovenaan enz. We hebben er zo'n 3 uur rondgelopen vooraleer we terug vaarden.
Daarna moesten we een heel eind lopen om een bakker te vinden. In het zonnetje langs de kant van de weg hebben we dan onze koeken opgegeten.
Dan zijn we naar de Golden Gatebridge gereden, waar we even op gewandeld hebben en de nodige foto's getrokken.
Daarna over golden gatebridge gereden(in deze richtng moest je ook geen tol betalen:handig ) en na 3 uur in de auto zijn we toegekomen in hotel Charlotte in Groveland. Dat is het laatste dorpje voor Yosemite. In het park konden we immers niet logeren met z'n vijf in één kamer. Onderweg gestopt om een eerste keer te tanken en het was direct 32° warm! Iedereen puffen natuurlijk, want we hadden onze jeans nog aan (en trui mee van op boot naar Alcatraz).
We moeten onderweg ook een beetje wennen aan het feit dat als er lichten zijn, ze aan de overkant van het kruispunt staan. En ook al is het rood, toch mag je rechtsaf slaan. Eigenlijk prima regels vinden wij!
Onderweg wordt ook gretig omgerekend van Fahrenheit naar Celsius. We doen met de kinderen spelletje om ter eerst de temperatuur in graden berekenen !
's Avonds zijn we heerlijk mexicaans gaan eten bij echte mexicanen naast de deur. Heel erg lekker!

De gastvrouw van ons hotel vertelde net nog dat er vorige week een beer mensen had aangevallen in Yosemite. Benieuwd of wij daar morgen een beer gaan zien!

Hotel:Hotel Charlotte
Aantal km gereden: 276 km

Meer foto's vind je hier

Na een simpel, maar degelijk ontbijt zijn we vertrokken naar Yosemite NP. Onderweg hebebn we nog een snel een frogobox in isomo gekocht en een ganse zak ijsblokken:8$ voor beiden, daar kan je niet voor sukkelen!
Bij de ingang van het park direct een American Annual Park Pass gekocht, want we gaan nog parken doen deze reis. En hier kan je eens niet betalen met creditcard! Gelukkig hebben nog wat cash bij.
We hebben besloten de Tiogapass te rijden, die pas open is.
We stoppen toch even om een trail te maken naar Sequoia's, waar we onmiddellijk uitleg krijgen van een vriendelijke ranger.Hoe hoger de sequoia, hoe kleiner eigenlijk de vruchtjes!
Aan de stopplaats staan ook ijzeren vuilbakken en speciale wc's zodat beren geen voedsel ruiken.
We mogen ook geen voedsel in de auto laten.
Spannend of we toch een beer zouden zien; we geloven er niet echt in. Het verbaast ons wel dat alles hier zo proper is! De toiletten langs de autosnelweg in België kunnen hier heel wat van opsteken....
Even later houdt men ons tegen omdat er brand is. Die hebben ze zelf gesticht om de sequoia's van de dood te vrijwaren door ze genoeg licht te blijven geven. We moeten heel traag verder rijden. Als we toekomen in Olmstead Point, eten we eerst onze picknick op met een prachtig zicht op de Half Dome. We stappen op de witte rotsen en genieten van het uitzicht in een heerlijk zonnetje:zalig!
We rijden verder tot we een auto langs de kant van de weg zien staan:plots zien we het ook: een beer komt door het gras gewandeld, onze richting uit! Luc en Victor stappen uit en gaan dichterbij om betere foto's te kunnen trekken. Achter ons staan al snel nog enkele auto's met toeristen. Een parkranger in een auto maakt een einde aan de pret door ons aan te manen verder te rijden. We passeren verder nog een heel mooi meer, rijden tussen de sneeuw aan weerskanten van de weg en zien een dood hert liggen.
Als we het park uit zijn komen we uit in een vlakte en zoeken via de Tom Tom onze weg naar Bodie. Die is normaal gezien helemaal niet langs hier, maar we besluiten het er toch op te wagen en slaan een zandweg in vol keien. Na een lange 30 minuten zien we Bodie liggen, een oud stadje waar gouddelvers woonden. De auto heeft het een stoflaag gekregen, maar het is zeker de moeite waard! We lopen in de hitte hier rond tot sluitingstijd. Je kan je zo inbeelden hoe het hier geweest moet zijn vroeger! We trekken dezelfde foto als U2 trok voor zijn album The Joshua Tree. Als echte fans is dat helemaal te gek natuurlijk, te weten dat je in de middle of nowhere op dezelfde plaats staat als je favoriete groep.
In Bodie is het heel rustig, er staan nauwelijks enkele auto's. Als afsluiter krijgen onze kinderen van de rangers (die ons het park bijna uit moeten duwen) nog een leuk embleem mee.
Deze dag kan niet meer stuk! Het is nog een eind rijden naar ons hotel, maar onderweg bezoeken we als afwisseling ook nog Mono Lake. De South Tufa Area is werkelijk verbluffend in de ondergaande zon. Wat een wonder van de natuur dat die zoiets creërt. We trekken heel wat foto's en maken een wandeling rondom de Tufa's naar de auto terug. Het is er heerlijk rustig.
We rijden nog een uur naar Bishop, waar ons hotel is. Daar gaan we eten in de Mc Donalds die we te voet kunnen bereiken.
Daarna nog een verslagje typen terwijl de kinderen alweer slapen.
We horen nog het vuurwerk van 4th of July, maar zijn te moe om te gaan kijken.


Hotel:Hotel Holiday Inn Express Hotel & Suites
Aantal km gereden: 370 km

Meer foto's vind je hier

Na het ontbijt dat niet zo veel voorstelde(vooral muffins en bagels)zijn we weer op weg vertrokken en gestopt in Lone Pine om te tanken:een echt oud Amerikaans stadje. De Movie Room waarover we gelezen hadden in Trotter stelde niet veel voor. Wij kenden de westernacteurs wiens naam in de deur gekerft stond niet echt. Ondertussen hadden we echter toch even de benen gestrekt en een plasje kunnen doen.
Dan verder gereden naar Death valley. Wat is dat mega prachtig!!!!
Geen woorden kunnen dat omschrijven!

Van de ene natuur kom je plots in de andere:weidse vlakte, dan rotsen, dan cactussen, joshua trees, gekleurd gesteente, echt mooi! Ik wist niet dat ik natuur zo mooi kon vinden, want normaal gezien ben ik niet zo'n natuurmens. Vooral Victor genoot mee en keek voortdurend buiten.
De temperatuur ging snel omhoog. We stopten in Stove Pipe Wells om te picknicken en toen was het 117° F !!!!! In de schaduw vonden we naast het enige winkeltje een bankje waar we snel naartoe liepen. Er werd heel veel gepuft. Het stokbrood dat we meehadden roosterde letterlijk terplekke. De choco (Nutella !!!) liep zo uit de pot. Het was er dan ook erg desolaat, maar dat maakte het avontuur alleen maar indrukwekkender.
Van zodra we hier buiten komen zijn onze kleren doorweekt. In de auto staat de airco volledig open, hopelijk houdt hij het uit! De motor geraakt nog niet oververhit en we hebben nog geen water moeten toevoegen. Overal staan wel borden om je daarvoor te waarschuwen. er staan zelfs resservoirs om je water bij te vullen. Het moet toch zijn dat het nodig is.

Een beetje verder zagen we de zandduinen waar Star Wars gefilmd is. Victor werd er helemaal gek van:hj is dan ook echt een grote fan en draagt bijna altijd T-shirts ervan. We hebben het aangedurfd om er even in te wandelen, iedereen met een hoed of pet op. Je kon echter niet op dezelfde plek blijven staan, want je voelde de hitte branden door de schoenzolen:vreselijk heet!
Victor heeft als souvenir een flesje met zand meegenomen. Dat kostte Luc heel veel moeite om te vullen, want het zand was te warm om vast te nemen. Overal stonden borden om van de stenen en rotsen te blijven:die waren 90°Celsius warm.
Toen we toekwamen in Furnace Creek was het 120°F ! We hebben dan nog eerst een museumpje bezocht (ivm goudzoekers, boraxmijnen ed) en zijn dan gaan zwemmen. Het water was 35°C warm!
Het was heerlijk!
De kamer was super. We hadden dat eerlijk gezegd niet gedacht in zo’n park. Weeral iets dat we weten voor een volgende reis...
Het water uit de koude kraan is echter warm, en het ontbijt is niet inbegrepen. We hebben dus een pak sandwiches gekocht en koffie is er ruimschoots voorzien in de kamer.
Gelukkgi hangen er hier toestellen die nevel naar beneden spuiten op de terrassen van de winkel en 2 restaurantjes. De kinderen vonden het heerlijk om er onder te gaan staan.
Ze wilden graag eens pizza op bed op eten, zoals je in de films veel ziet, dus nu was het wel het moment ervoor.
We hebben pizza dus besteld, afgehaald (want hij was al duur genoeg) en op de kamer op bed opgegeten. Ondertussen ook al wat foto’s bekeken (zo'n 2000 tot nu toe)
We vinden het allemaal een groot avontuur en genieten met volle teugen!

Hotel:Furnace Creek Resort
Aantal km gereden: 262 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag ontbeten op de kamer en de sandwichen met Nutella smaakten prima! De kinderen hebben thee kunnen drinken, gewoon uit de kraan:zo heet was het water dat er uit kwam!
Daarna vertrokken we om de vallei te bezoeken. Weer was het zo heet. We zijn toch utgestapt om een stukje van enkele trails te doen, met een grote bidon water van 5l in de hand. We deden een stukje van de Golden Canyon Trail, maar moesten snel terug keren vanwege de hitte (om 7.30u 's morgens dus al). Je loopt er echt zoals tussen hoge rotsen zoals in films van de Far West. Daarna zijn we gestopt bij Natural Bridge waar we de trail deden tot aan de brug. Geen mens was er te zien!
Het hoogtepunt van de dag (en de reis eigenlijk) kwam toen we aankwamen bij Devil’s Golf Course. Dit gebied bestaat uit zoutpilaren van ongeveer 30 cm hoog. Er was niemand anders en muisstil. Door de opwarming van de temperatuur hoorde je echt het ploppen van het zout. Machtig! De aarde is er zo verscheurd, dat je er niet op kan stappen. Ongelooflijk!
Dan naar het zuidelijkste punt gereden, Badwater, tevens het warmste punt. Het ligt zelfs onder de zeespiegel. Daar was het vanaf de parking zeker 1 km in de hitte stappen. Het wit van het zoute verdampte water schitterde in de zon. De meisjes werden echt misselijk van de warmte. In de auto gekomen dronk iedereen een halve liter water in een keer uit. Tjonge jonge, wat een belevenis! Achteraf waren we toch fier dat wij als sneigen, samen met een Nederlandse familie zo ver gestapt waren. Het leverde ook nog een leuke foto van ons 5 op. De bussen met toeristen stopten even en trokken gewoon een foto van op het platform aan de parking.

Daarna zijn we via dezelfde weg teruggkeerd, maar hebben het toertje Artists Palette gereden. We zagen prachtige kleuren paletten van vulkaanuitbarstingen van 5 miljoen jaar geleden.
Weeral waren we stomverbaasd.

Dan naar Zabriskie Point. Het was een redelijk steile klim vanaf de parking naar de top, maar ook dat hebben we overleefd. Het zicht was weeral adembenemend. Het is erg raar dat één park zoveel verschillende soorten natuur te bieden heeft.
Van daaruit hebben we ook nog de Twenty Mule Team Canyon gevolgd.
We hebben even getwijfeld, want het is een niet verharde weg met redelijk grote stenen, maar aangezien ook hierin Star Wars opgenomen werd, hebben we het er toch op gewaagd.
Je volgt dan de weg die de muilezels volgden om ertsen uit de mijn te halen:20 ezels trokken samen 2 karretjes voort.
We hebben onze keuze niet beklaagd! Op de ganse weg kwamen we niemand tegen...

Dit keer hebben we de sandwichen wel in de auto klaar gemaakt en opgegeten...anders was het niet te doen: er was zelfs nergens schaduw^^;

Het laatste punt op onze route was Dantes View:hier stonden we op 2 tectonische platen:de ene kwam naar ons toe, de ander schoof eronder. Waw! Dat kon je echt goed zien!

Dan kwam de trip naar Las Vegas. Onderweg nog eens gestopt om te tanken en we zagen in de shop al de eerste jackpots staan. Victor ging er naar kijken en op 2m afstand riep de vrouw achter de kassa al dat hij niet verder mocht… We hebben een grote ijsdrank gekocht van appelsmaak en meegenomen in de auto:gaat allemaal gemakkelijk in onze van! Hij is alleen nog veel vuiler geworden:vol stof!

Las Vegas was direct de max:de kids keken hun ogen uit! Het hotel is geweldig:we hebben 2 slaapkamers, 2 badkamers, een living, een keuken,een berging en een terras. We kijken op hotel Luxor en Mandala Bay die 's avonds mooi verlicht zijn. Tussen 17u en 19u krijgen we hier bovendien gratis drankjes en hapjes, dus hebben we dat gegeten vandaag:warme mini-taco’s met saus en een glas wijn. Daarna een lekkere Starbucks koffie.
Dan alle valiezen eens volledig uitgepakt en in kasten gelegd. We logeren hier immers 3 nachten en hebben er toch genoeg plaats voor. Daarna zijn we toch nog even de strip op gegaan. Neonlichtreclames overal! De kinderen kunnen het niet geloven! Wat een contrast met de desoltae natuur van Death Valley.
We hebben maar een klein stukje gedaan om een eerste indruk op te doen, en daarna zijn we weer doodmoe gaan slapen. Morgen doen we de strip overdag.

Hotel:Desert Rose Resort
Aantal km gereden: 300 km

Meer foto's vind je hier

Ons ruim appartement ligt niet ver van Luxor, dus dat bezoeken we eerst, na een lekker ontbijt dat oa bestond uit wafels. In Amerika hebben ze trouwens ook geen zorg om een grote afvalberg te hebben:elke dag zien we hoeveel afval er ongesorteerd in grote zakken verdwijnt.
Luxor heeft de vorm en ware grootte van de piramide van Cheops. Dit kunnen we beamen, aangezien we de echte ook al gezien hebben! Beneden zien we direct casino’s en mensen zitten al gretig te gokken ’s morgens vroeg. We kijken onze ogen uit: een sfinx, overal zuilen en beelden van Egyptenaren:waw!
Boven zagen we een eerste weddingchapel :net zoals in de films! We deden even na of we hertrouwden en Charlotte was onze priester. Leuk!
Daarna hebben we tickets gekocht voor een unieke tentoonstelling in ivm Titanic. Ze is uniek in de wereld.
We werden wel lastig gevallen door mensen die een nieuw hotel aanprijsden en daar mochten we dan een ganse dag gratis all-inn doorbrengen. Ze wilden maar niet begrijpen dat wij, én onze kinderen daar geen zin in hadden!
De tentoonstelling was echt de moeite. Alle artifacten die ze van de bodem bovengehaald hebben zijn hier te zien:handtassen, bestek, juwelen, schoenen,servies, geldbriefjes, en als topstuk een groot stuk van de romp. Ongelooflijk prachtig!!!!! Op een groot videoschem zagen we ondertussen hoe ze dat stuk boven water gehaald hadden.
We kwamen ook op het nagemaakt dek te staan: het is er ijskoud, zoals toen, en pikdonker met sterren aan de hemel. We konden zelfs aan een ijsblok komen dat er tegen stond. Knap nagedaan! De traphal die exact nagemaakt werd voor in de film “Titanic” staat hier ook, en we mogen er even op voor een foto. Andere foto’s trekken is verboden. We kopen hem uiteindelijk als souvenir. De prijs is slechts een paar dollar.
Eigenlijk is de voormiddag snel voorbij en gaan we naar ons appartement om te eten.
We hebben daar toch een keuken en living, en het is eigenlijk leuk om daar eens een broodje zelf te maken. We skypen even met oma en opa en lopen dan verder de strip op:
MGM:met zijn eigen leeuwenkooi met welpjes die spelen, New New York met roetsjbaan,een winkel van Coca Cola van 2 verdiepingen, van M&M met 4 verdiepingen:alles om ter grootst!
We zweten ook wat af hier.
Tegen 18u is idereen doodmoe en eten we weer snacks met dipsaus in het hotel en drinken er gretig op los(frisdrnk wel te verstaan!) .
Niemand heeft nog honger, we hebben zelfs blaren van zo snel te stappen vandaag.
Met de auto rijden we om 20u naar het midden van de strip:we zien een prachtige show van fonteinen aan Bellagio :op muziek van Pavarotti dansen de fonteinen. Zelfs kdn willen blijven staan om nog eens opnieuw te kijken. Ze spuiten wel 75m hoog!
Dan naar Le Mirage waar een vulkaan in de tuin echt vuur afspuwt!!! Verder naar Tresor Island waar piratenboten vechten…
Tjonge jonge, wat is dat hier allemaal!
Gelukkig konden we met de auto terug rijden:)
Benieuwd wat morgen zal geven.

Hotel:Desert Rose Resort
Aantal km gereden: 10 km

meer foto's vind je hier

Vandaag zijn we met de auto naar het einde van de strip gereden. Caesars Palace is het grootste hotel ter wereld, en zo’n groot kon ik me gewoonweg niet inbeelden:5 blokken met zuilen, beelden van romeinen, een eigen arena,niet te doen. In het hotel zelf stap je al snel 2 km rond. Dan naar de overkant geweest voor the Venetian:gondels varen van buiten naar binnen in het hotel:precies echt Venetië. (en we kunnen het weten;) ) Het is hier werkelijk ongezien.
De goktoestellen worden we wel al snel beu. Van zodra we stilstaan worden we berispt dat we door moeten stappen met onze kinderen.
In de Forumshops aan Caesars Palace hebben we ook nog een Planet Hollywood Cafe gezien, waar schepen hingen van Star Wars, de jeep van Indiana Jones, kledij van Titanic ed.
Daarna daar een unieke winkel gezien waar ze zo’n dingen verkopen. Het pak van Superman kostte 85000 dollar!!!!!!!!!!
De roltrappen zijn hier draaitrappen:uniek systeem om te bedenken lijkt me.
Het was weeral snel laat en we aten een mega hotdog (grote baguette) met megacola die we lekker hervulden en meenamen naar de auto. Daar aangekomen was hij weeral leeg. We zagen de temperatuur aangeduid staan: 48°C. Af en toe staan er ventilators buiten die frisse nevel verspreiden:heerlijk!

Wat zijn we eigenlijk gek zeg. En dan maar klagen in Belgie met de 34°!! die ze daar nu hebben
We zijn verder met de auto naar Freemont Street gereden. De grootste goudklomp ter wereld zagen we daar staan in het Silvertonhotel. Het zwembad daar had middenin een waterbassin met haaien. Daar ging dan een doorzichtige glijbaan door!

Op de terugweg nog enkele weddingchapels gezien waar celebs getrouwd zijn, en het Hard Rock hotel nog bezocht waar schoenen van Michael Jacksons laatste concert stonden, pakjes van Madonna enz. Ze stonden gewoon opgesteld tussen de gokautomaten. Heel raar allemaal.

Dan hebben we ons in het hotel weer volgepropt met chicken nuggets en taco’s en drank.
De kinderen zijn eens gaan zwemmen en ik deed de eerste was van ondergoed en kousen. De laundry lijkt met niet zo simpel, dus volg ik de raad van oma op:in bad wassen! Dat lukt aardig en alles ligt nu te drogen buiten.
We maken de valiezen al zodat we morgen tijdig kunnen vertrekken.
Morgen kunnen de voeten even rusten in de auto...

Hotel:Desert Rose Resort
Aantal km gereden: 42 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag nog eens wafels als ontbijt gegeten en dan alles in de auto ingepakt. Dat duurde heel lang vond ik Gelukkig hebben we veel bergruimte onder de zetels waar we veel in kwijt kunnen.
Al ons drinken bv zit daarin (zo’n 25 liter, echt waar!) Van in de hotellobby nam iedereen nog een beker koffie/thee mee voor in de auto. Vinden we nog altijd erg leuk.
Na 1 uur rijden waren er wegenwerken waadoor we 1uur in de file stonden. Zo bleven we niet op schema natuurlijk.
Na de file getankt en croque monsieur gegeten. 1 liter cola kost hier 1$ in de Mac, en je mag gratis hervullen! Dus dat doen we dan, en nemen de beker mee in de auto.

Het is ondertussen weer niet te doen van de hitte: 110°F=43,3°C!!

In één trok zijn we verder gereden:Victor las in zijn Harry Potter, Charlotte in New Moon en Marie-laure keek naar een dvd:dat gaat allemaal prima.
Onderweg kan je ook makkelijk overal naar toilet, wat erg handig is. Ook heel hygienisch trouwens:overal hangen papieren om over de wc bril te leggen die dan mee doorspoelen, zelfs in alle nationale parken. Ik denk dat de Amerikanen bang zijn om iets op te doen, omdat de zorgverzekering hier niet goed is en dat voor hen veel geld kost, mochten ze ziek worden.

In elk geval kan Europa daar nog wat van leren qua wegrestauratie!

Om 16u pas zijn we toegekomen in Bryce Canyon. Eerst ingecheckt in het hotel en we hebben weeral een prachtige kamer. Het was wel ijskoud geworden:55°F: de helft van deze middag! Snel in de kamer onze enige trui die we bijhebben aangedaan, want iedereen had een topje +shortje aan, en zo het park binnen gereden dat vlak tegen het hotel ligt.

Er zijn 14 uitzichtspunten. Normaal moet je eerst naar onder in het park rijden en dan terug naar boven, maar het werd erg donker en we hoorden onweer, dus we besloten om de belangrijkste punten eerst te doen.
Bij het 1ste punt begon het echter al te regenen:pfff! Wat een teleurstelling:daar waren we helemaal niet op voorzien en ook het zicht viel daardoor tegen.
Luc en Victor liepen in de gietende regen dapper een hoge helling op om het uitzicht toch te zien. Na 30 min hield het op, de zon scheen weer en we reden dan toch maar door naar het einde van het park.

We kwamen enkele mooie plaatsen tegen, zonder echter een waauw-gevoel. We hebben teveel pracht gezien in Death valley denk ik.
Nog een laatste keer in de zon naar de rode pieken gaan kijken en nu ziijn de meisjes ook mee de berg op gelopen.
Dat is trouwens niet meer zo simpel voor mij. Ik ben deze nacht uit bed gevallen en heb een rib gekneusd! Dus iedere draaibeweging of als ik iets moet dragen doet vreselijk pijn.
Natuurlijk heeft Marie-Laure nu ook ergens pijn (ik meen aan haar voet ofzo)

Daarna zijn we gaan eten in het enige restaurant dat hier is, maar echt met houten balken enzo, echt Utah zoals je verwacht.
Wij en Charlotte namen buffet:spareribs, kip, steak, héééél véééél groenten (eindelijk), typische aardappelcake (lekker dat dat is!), puree, rijst, enz.
Victor en m-l kregen mijn dessert:brownies, chocoladetaart, ijs…
Daarna zijn de kinderen direct gaan slapen, ik heb nog een verslagje getypt.
Luc maakt ondertussen alle fotokaarten leeg. Gelukkig kunnen we alle foto's op de laptop zetten.

Hotel:Best Western Bryce Canyon Grand Hotel
Aantal km gereden: 489 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag hebben we ons overslapen!
Daardoor zaten we direct al een uur achter op de planning. De vermoeidheid begint toe te slaan, of komt het door het uurverschil in Utah?

In elk geval hebben we snel ontbeten. Het begint tegen te steken:getoaste boterhammen, roerei, cereals… Hesp en kaas ed hebben we nog nooit gehad.

Gisteren hebben we de Mossy Cave niet meer kunnen doen, dus hebben we die vandaag gedaan. Een erg leuke wandeling van een uurtje tussen de rotsen door.
We wandelden naar een grot en een waterval. De zon stond al hoog.

Daarna vertrokken we naar Kanab.
Onderweg kwamen we de Moqui Cave tegen waar echte dinosporen te zien zijn! Alleen vragen ze hiervoor belachelijk veel geld, maar wat doe je als je kinderen dat perse willen zien?
Het is gecommercialiseerd, maar het gaat om het feit dat het echte zijn

In Kanab zelf hebben we een heel leuk western movie dorpje bezocht. Het heet Frontier Movie Town. Er zijn westerns opgenomen met John Wayne, Clint Eastwood, Anthony Hopkins,…Ik heb in de stoel gezeten waar Jodie Foster nog ingezeten heeft.
We konden vrij rondlopen en alles aanraken:echt tof! Er was bijna niemand anders.
Marie-Laure ging even aan de galg hangen, Victor lag in een doodskist en Luc deed zelf ook even gek met revolvers, hoeden en stuff.

We hebben daarna donuts gekocht in de lokale supermarkt en opgegeten langs de weg.
De temperatuur wees alweer 110°F aan.

In Page aangekomen begon het weer te betrekken. We bezochten de Glen Canyon Dam die ik eigenlijk niet zo overweldigend vind, en liepen eens over de brug. In het visitorcenter kan je wel goed zien hoe de dam gemaakt werd, dat interesseert ons natuurlijk wel.
We deden nog een plasje en toen we buiten kwamen is het aan het stortregenen. We renden naar de auto en reden naar het hotel.

We hebben weer de grootste kamer en krijgen zelfs een zakje met kortingsbonnen van restaurants en flesjes water:omdat we Holiday Inn member zijn. We wierpen een korte blik op het buitenzwembad en de kinderen vinden het zo klein dat ze niet meer wilden zwemmen…

Iedereen dronk een koffie/warme chocomelk en we vertrokken naar Horse Shoe Bend. Dat is een lastige wandeling in het mulle zand , maar het loont de moeite. Van op de weg kan je niet denken dat er zoiets verscholen zit achter die heuvel waar je overheen moet stappen.
Luc en Victor vonden het meest geweldig en stapten nog een eindje verder. Ik bleef bij M-L zitten die uitgeput was.

Daarna gaan eten. Luc en ik kozen pepersteak. Wat kregen we? Een sandwich opgevuld met stukjes steak en warme groenten. Wel lekker, maar hééél moeilijk te eten zonder morsen. Geen steak zoals in België dus

In het hotel viel Charlotte direct in slaap. M-l en V hebben nog wat foto’s mee gekeken en zijn nu net ook in slaap gevallen.

Morgen wordt weer een lange wandeldag.


Hotel: Holiday Inn Express Hotel & Suites
Aantal km gereden: 251 km

Meer foto's vind je hier

We brachten onze valiezen deze morgen met een karretje naar de auto (allé, we hebben er 2 nodig:iedereen kijken!), en vertrokken richting Lower Antilope.
Dat ligt op Indiaans grondgebied en dat zouden we dus geweten hebben. De Indianen doen niet mee met de Amerikaanse Annual Park Pass, en dus moesten we betalen, en veel!
We moeten wachten om mee te kunnen met de groep van 10.15u. Onze gids zat ondertussen luid te rochelen op een bank. Dat beloofde! Maar het loonde de moeite!

We moesten na 1 mile stappen in een dunne spleet klauteren. Dat is hier niet voor dikke mensen! De kloof ligt volledig onder de grond. Het is één pracht en praal. Het zand heeft de rotsen zo uitgeschuurd. We waren maar met een kleine groep, en konden goed foto’s trekken (250 denk ik) Families trokken van elkaar, zodat we er ook weer van ons 5 hebben. Dat gaat hier heel goed.
We moesten soms echt klauteren, de rugzak doorgeven of we kwamen er niet door. Fantastisch!
Door de regenval was het tweede gedeelte gedeeltelijk ondergelopen,maar de gids wou met ons toch verder, als we onze schoenen uitdeden en door het water stapten. Een deel van de groep keerde daarom terug,maar wij gingen dapper verder. We hebben eerst ook een beetje getwijfeld, maar we waren hier maar 1 keer, dus… doorgaan! Dat maakte het nog spannender en avontuurlijker! Het water was vuil en rood van het zand, maar wel erg verfrissend. Daarna op blote voeten verder stappen was onmogelijk door de rotsen, maar gelukkig had ik wc papier bij waarmee we onze voeten toch een beetje konden afkuisen van al dat rode natte zand.
We zijn nog onder de indruk van zoveel moois dat verstopt zit onder de grond!
Daarna reden we verder naar Kayenta door Indianengebied, waar we moesten stoppen om te tanken. We wilden daar in een keer eten ook, maar dat leek ons te luguber. De supermarkt was ronduit smerig, en we kochten dus gewoon voorverpakte sandwiches die we opaten in de auto. Het begon immers te stortregenen en we werden al snel omgeven door vuile, beglurende Indianen en loslopende honden. Bah!
We zagen kinderen buiten komen uit de winkel die een grote augurk opaten. Lijkt ons absoluut niet lekker. Er was ook een preker bezig in een tent, net zoals op tv.

Verder onderweg bezochten we het Navajo National Monument. We maakten een wandeling en zagen op het einde, door een sterke verrekijker die daar staat, rotswoningen aan de overkant. Je kan ze niet meer bereiken nu. Waw! Je ziet alles nog, tot trappen toe. Aan de jaarringen van de houten spalken in de daken hebben ze vastgesteld hoe oud ze wel moeten zijn:van in 1200.

Ons hotel wordt gerund door Indianen. Dat is eens iets anders. Naast het hotel staan enkele voorbeelden van hutten hoe Indianen leven:ceremoniehut, mannenhut, vrouwenhut, sauna...
We kunnen overal in.
Ik stak voor de eerste keer een was in, nu we eens vroeg in een hotel waren(16u).
Er bleek nergens een restaurant te zijn, behalve de fastfoodketens, die vind je overal.
We aten daarom in het hotel zelf. Omdat we er logeren, kregen we gratis frybread als voorgerecht erbij. Dat is warm brood dat je met honing moet eten:SUPER! Kinderen aten spaghetti en kregen lookbroodjes erbij, Luc nam een burger en ik een Caesarsalade:jammie! Om te drinken kregen we water. Ze brachten zelfs citroen om er in te doen. Iets wat de kinderen thuis ook willen in het vervolg.
Victor en M-L wilden zwemmen, Charlotte op facebook. Victor deed eerst grote boodschap op het toilet, maar hij gebruikte zodanig veel papier dat wc verstopt raakte.
Het systeem van de wc’s is hier anders dan bij ons. De wc staat altijd volledig vol water, en dat wordt dan weggezogen als je doorspoelt.Daarna loopt ze weer vol met proper water. Dus bij een verstopping loopt alles direct over de rand. Je kan je al voorstellen:de badkamer stond volledig onder! We hebben snel de receptie geroepen en die kwamen met een reuze onstopper en het was snel opgelost. Dan hebben ze heel de badkamer voor ons gekuist en nieuwe handdoeken gebracht. Weer een avontuur erbij:(
M-L en Victor zijn dan toch nog gaan zwemmen:het was nog steeds 30° buiten om 20u. Daarna nog iedereen in de douche, klaar voor een goede nachtrust.


Hotel:Hampton Inn Kayenta
Aantal km gereden: 181 km

Meer foto's vind je hier

Het onbijt was deze morgen heel lekker. Met vers deeg mocht je met een wafelmachine zelf je wafels bakken. Ik heb er een tijdje gestaan om iedereen te voorzien!
We reden naar Monument Valley. Het begin is heel mooi, maar na een tijdje worden de pieken minder steil. Het is een weg van 17 mile met putten, zand ed. Er wonen nog echte Indianen maar die hebben we maar van ver gezien (enkel hutjes ) De meeste Indianen wonen in een soort ghetto’s van allemaal dezelfde huizen zonder verdiep. Niemand heeft een tuin!
De weg is echt onverantwoord voor onze auto, maar ja we zijn hier nu. Een keer glijden we echt bijna terug van de helling. Erg spannend weer allemaal!
We zagen de piek waarop Clint Eastwood geklommen is voor een westernfilm.
In het midden van het park stond een Indiaan met paarden en mochten de kinderen er elk gratis op zei hij. Hij porde wat té veel aan, en we betrouwden het niet. Maar uiteindelijk was het toch gratis. Ze reden zelfs even alleen en vonden het geweldig!
We ontmoetten op diezelfde plaats de mensen die voor ons zaten in het vliegtuig:wat een toeval! We maakten een babbel over wat ze al bezocht hebben en over het grote toeval, en trokken foto’s van elkaars familie. Echt leuk!
In het park stonden af en toe Indianenvrouwen die zelfgemaakte juwelen verkopen, waar wij, de meisjes dus, zichzelf trakteren.
We bezochten buiten het park nog Goulding’s Lodge:Goulding was een blanke man die het vertrouwen van de Indianen won door ruilhandel met hen te drijven. Zij maakten juwelen, hij gaf hen bloem, eten in blik ed. Later ging hij in Amerika vertellen over hen, en kon regelen dat er tegen betaling gefilmd werd in het park.
Zijn huis konden we volledig bemeubeld bezoeken en ook de set waar John Wayne voor een film logeerde. We bleven weer langer dan verwacht en met honger keerden we naar Kayenta terug. Daar snel gegeten in Burger King. In Burger King hebben ze nu vanalles van Twilight bij een kids menu. Charlotte en M-L hebben nu dus elk een tasje en ch ook nog een bracelet.
Voor het vertrek nog even naar wc geweest en cola’s bijgevuld. M-L stond voor mijn deur te wachten en toen ik die open deed, kwam die keihard tegen haar voorhoofd. Het is was heel erg blauw en het begon op te zwellen. Dus ijs gaan vragen en ertegen gehouden en zij maar wenen.
In de auto begin ik alvast op te schrijven wat we allemaal gedaan hebben die dag, want ik kan het anders niet meer onthouden.
Het was een saaie rit naar Grand Canyon. Onderweg zagen we al de eerste uitlopers. We kwamen het park langs het oosten binnen. Dat bleek een goede zet te zijn, want alle uitzichtpunten daar zijn met de auto te bezoeken. Wat stapten dan ook geregeld uit. Het werd wel koud (dat is dan 22° ofzo) We kwamen maar om 20u toe, veel later dan gepland. De kamer is basic, maar ok. Wij kozen nochtans voor de luxe kamer, wat moet een andere dan zijn?
We aten in het mega restaurant:kinderen spaghetti, wij tortilla opgevuld met vlees en rauwe groenten. Lekker!
Daarna gaan slapen want iedereen is moe. Luc en ik keken nog wat naar foto’s. Gelukkig kunnen we die op pc zetten, onze kaarten waren al lang vol geweest. Idem voor Victor die netjes alles trekt wat hij zijn papa ziet trekken. Eigenlijk wel schattig.

Hotel:Maswik Lodge
Aantal km gereden: 328 km

Meer foto's vind je hier

Help! We zijn al in de helft van onze reis!!! Het derde deel van het roadbook wordt uitgepakt… We ontbeten vroeg op de kamer:sandwichen met Nutella en cornflakes. Het smaakte best lekker, en we konden ondertussen het bos inkijken rondom onze cabin.
Plots zagen we uit het venster een damhert staan 20 m van onze bungalow!!!We ontdekten later kaka vlak naast ons venster, dus ’s nachts zijn ze zelfs zo dicht gekomen! Victor en M-L gingen het bos verder in en zagen er nog 5 zeggen ze. Die zijn ook nergens bang van, die twee samen. Ze hebben terwijl wij valiezen pakten en auto inlaadden zelfs foto's van elkaar getrokken voor zo'n groot hert. Geweldige herinneringen alweer!
Daarna uitgecheckt en we lieten de auto staan. Ons cabin was ideaal gelegen! We stapten te voet naar de rand van de Grand Canyon en keken onze ogen uit:dit was weeral een natuurpracht, ongezien! Alles ligt in de diepte en je ziet de kronkels van de Coloradorivier. Je mag met de auto deze route niet volgen, er zijn gratis shuttlebussen tussen de uitzichtspunten. Wij besloten dapper een stuk te voet te doen. Dat lukte aardig, maar het was steil bergop. Het uitzicht was echter adembenemend!! We trokken veel foto’s van deze unieke plekken en ik hou dikwijls mijn hart vast als Victor weer eens van het pad afwijkt. Hij roept al op voorhand: "Mama, ik heb hier nog een meter voor mij hoor."
We deden de verdere route soms met de bus, soms te voet. Als we tegen 12u terugkeerden was er bij de eerste bus al een wachttijd van meer dan een uur! Wij waren blij dat we het al gezien hadden. We kochten nog wat souvenirs en vertrokken naar Flintstone Park. We aten daar een Dinoburger.(what's in a name)
Daarna bezochten we het huis van Fred, van Barnie, de school, de dino, zagen de auto’s enz. Het is privebezit van mensen die dit allemaal nagemaakt hebben. We konden in alle huisjes in. De echte auto uit de film hebben we al in Las Vegas zien hangen! Maar de kids love it!

Daarna doorgereden naar Flagstaff. Vanavond logeren we immers uniek:in een locomotief:dat blijkt nog erg comfortabel te zijn. Kinderen slapen in stapelbedden, wij aan de andere kant van de wagon en ertussen ligt de kleine badkamer. Het is echt een geweldig leuke ervaring! We gingen nog naar Route 66, maar dat stelde ons wat teleur:het is erg gecommercialiseerd.
We aten er wel:Luc puree met steak en groenten, ik 2 scampibrochetetn met groenten. We kregen ook nog een sla als voorgerecht. Gelukkig hadden wij veel te veel eten, en konden de kinderen nog wat mee eten, want met een kids menu kwamen ze hier niet toe. We hebben nog wat magneten gekocht en in zijn in de locomotief gaan slapen.Het internet werkt heel traag.

Hotel:The Canyon Motel & RV park
Aantal km gereden: 93 km

Meer foto's vind je hier

Het slapen in een echte locomotief was echt iets unieks!
Maar:om middernacht stond Victor al aan ons bed:hij had overgegeven in zijn lakens! Dus Luc gans bed afgetrokken (=bovenste stapelbed) en dekens buiten gelegd. Victor kwam bij ons liggen, wat erg krap werd. Om het halfuur gaf hij over:echt zielig. Hij nam me voortdurend vast en zei dat hij zich doodziek voelde. Van 5 tot 6.30u heeft hij dan niet meer overgegeven. We zagen het echt niet zitten om dan al op te staan, want we hadden eigenlijk nog niks geslapen, en er stond een lange rit voor de boeg.
Dus nog een uur blijven liggen, maar ook daarin gaf Victor nog eens een beker water over. Vreselijk! Ik heb hem Motillium meermaals gegeven, maar dat hielp niet aangezien hij bleef overgeven!
De mensen van het hotel hadden de lakens buiten al zien liggen en zeiden dat er een goede apotheker was in de supermarkt. Dus na uitckecken daar naar toe geweest. Victor kon zelf niet meer stappen en zakte gewoon in elkaar tegen de rekken. De apotheker stuurde ons door naar Medical Health Care Center,lees klein hospitaal. Daar moesten we een hele tijd wachten, moesten we allerlei papieren invullen dat we wel degelijk gingen betalen als buitenlanders enz.
Victor zat gans de tijd met zijn ogen toe en zei geen woord. Na een tijd kwam een verpleegster zijn koorts meten, bloeddruk, gewicht. Dan kwam de dokter:Victor was uitgedroogd! Dus hij moest aan een infuus, daarna zou hij wel meemogen met ons. Ik had aan de dokter uitgelegd dat we nog naar Phoenix moesten. Hij kreeg uiteindelijk 2 infusen. Het eerste was op 15 min al doorgelopen, daardoor wisten ze dat hij erg uitgedroogd was, dus kreeg hij nog een tweede.
Ik bleef bij hem, Luc ondertussen met de meisjes naar de apotheek met voorschrift voor medicatie (hetzelfde als hij intraveneus kreeg,dan kon hij dat verder in pilvorm innemen Om 13.15u mocht hij dan mee naar huis en kregen we de rekening:427 dollar!!!!!!!
Als we direct betaalden kregen we wel 25% korting:echt handel drijven die Amerikanen.
Hij moest in de auto heel de tijd Gaterade drinken en mocht als hij honger had vanavond een lichte maaltijd eten.
Wij waren al blij dat hij weer mee mocht.

We besloten om de Apache Trail niet te doen, maar wel naar de Meteor Crater te rijden. Eventueel bleef ik met Victor wel in de airco van de wagen wachten.
Toen we daar aankwamen bleek dat er een lift naar boven was, en daarna trappen, dus dat viel te doen voor Victor. De krater zelf was ongezien:iedereen is erg blij dat we dit toch gedaan hebben! Er is wel heel veel wind boven, maar dieper in de krater is een platform gemaakt met verrekijkers op zodat je tot in detail de bodem kan bekijken.

Daarna 4 u naar Phoenix onderweg. Victor keek vooral buiten en dronk geduldig zijn flesje Gatorade op. Hij had geen honger.

Onderweg zagen we hoge cactussen (2 tot 3 m!!)opduiken in het landschap:weer iets nieuws in het landschap dat we tegenkwamen.
Het hotel is gelukkig ruim en mooi. Iedereen is doodmoe, ook Charlotte die 11 u geslapen heeft, door alles heen! M-L was ook een paar keer wakker geworden.

Hard Rock Cafe ligt 1 blok verder,maar het was nog 112°F om 19u, dus we reden er toch naartoe met de auto.
Daar hebben we dan gegeten. De kinderen namen een slaatje met kip, Victor kreeg tomaten en komkommer. Ik nam toast met kip en groenten, Luc een hamburger.
De ober vertelde ons dat Phoenix er zo verlaten bij lag omdat het gewoonweg te warm is. Er liep inderdaad niemand op straat:heel raar voor zo'n grote stad.

Als we terug in de auto wilden stappen, vonden we nog een boete op de auto:als we binnen 21 dagen betalen krijgen we 40% korting:hééél raar weer.

Morgen wordt een hete dag:de drankjes staan al naast Victor zijn zetel in de auto, maar ze blijven niet echt koel. Het water en de cola in de bakken onder de zetels was vandaag gewoonweg heet!! We hebben zoveel mogelijk in de frigo gezet vannacht.

Daarna beterschap op komst voor het weer!

Hotel:Springhill Suites Phoenix Downtown
Aantal km gereden: 596 km

Meer foto's vind je hier

Victor is aan de beterhand! Hij voelde zich vandaag even nog wat misselijk,maar heeft al zijn eten binnen gehouden en babbelde weer voor 10.
Charlotte zag deze morgen dat Zac Efron in een studio in Phoenix zat, live op tv, terwijl wij daar ook waren: keicool vond ze dat!
Op TV zie je hier trouwens vanalles:zo hebben we al eens live een achtervolging van de politie gezien van een carjacker. Waw! Gisteren reden we op diezelfde plaats in Phoenix en je zag de remsporen nog. Zo'n dingen vindt iedereen geweldig.

Vandaag hebben we weer zelf wafels kunnen bakken bij het ontbijt. De negers hier zijn allemaal vreselijk dik. Maar we hebben nu al gemerkt hoe dat komt. Wij doen bv 1 pakje suiker van bij de koffie op 4 wafels, zij op elke wafel een gans potje boter+siroop. Tjonge jonge.

Onderweg naar Tucson kwamen we voorbij een gevangenis. Dat is al de 2de keer. Die liggen altijd in woestijngebied (tegen Las Vegas was vorige) zodat ze niet kunnen ontsnappen. Er staan dan borden langs de weg dat liften daar strafbaar is en ook een lifter meenemen! Even later zagen we een groepje gevangenen in oranje overalls de snelweg proper maken onder het srenge oog van een bewaker met hoed, geweer, walkie-talkie ed. Cool, weeral! Hier zie je altijd vanalles.

In Tucson kwamen we 's middags pas aan, en we zijn eerst naar het Visitor Center geweest. Daar kon je volgens onze info een combipass kopen voor wat wij wilden bezoeken. Dat bleek nu niet meer zo te zijn, dus eigenlijk was ons bezoek enkel tijdverspilling. Dan maar eerst gegeten in Burger King:hier kunnen de kinderen appels eten in de vorm van frietjes ipv frietjes zelf. Ze krijgen er dan wel een pakje siroop bij om ze in te doppen, wat die van ons niet doen natuurlijk. De ironie van het gezonde eten hier

We zijn eerst naar Titan Missile gereden. De kernraket was spectaculair. Eerst kregen we een film te zien, dan gingen we buiten kijken naar het afdeksel, de motor ed. Dan naar binnen. Alles werd uitgelegd door mensen die er zelf gewerkt hadden. Om binnen te geraken vroeger moesten ze 4 telefoons doen om de andere ploeg af te kunnen lossen. Ze waren dan 24 u onder de grond. Ze moesten bellen aan het hoofdhekken, aan het luik om naar beneden te gaan, na de eerste trap, en dan nog eens voor de stalen deur. Die sloot volledig hermetisch doordat ze omgeven was van een magnetische brede strook van 20 cm die paste op de omkadering van de deuropening. Wow!
In het controlecenter mocht ik in de stoel zitten van de commander!!!
Als ze een raket moesten afvuren, wisten ze enkel of het target 1, 2, of 3 was, niet naarwaar ze vloog. Dan moesten de commander en adj-comm elk een code aflezen. Als die dezelfde was (opdracht kon alleen van president zelf komen), moesten ze elk een slot openen van een ijzeren kist. Daarin zat weer een code die ze moesten intikken. Daarna moesten ze met 2 een sleutel omdraaien en begon het lanceringsproces. Onze 3 kinderen mochten samen aan een sleutel draaien. Daarna kregen ze als aandenken een kaartje dat ze dat gedaan hebben. Het was de eerste keer dat 3 mensen tegelijk aan de sleutel draaiden. Fier, fier dus!
Het was allemaal mega-interssant, Luc moest een helm dragen, ik niet.?? We zagen de pakken die ze moesten dragen, de gangen, de platforms (7 verdiepingen) om aan de raket te werken enz.
Het heeft na 1984 nog 2 jaar geduurd eer ze uiteindelijk van de Russen toelating kregen om de raket als museumstuk te behouden. Ze moest ontmanteld worden, en er moest een gat in geboord worden en horizontaal gelegd gedurende 1 maand, zodat de russen konden overvliegen (met satelliet) en controleren of dit wel echt gebeurd was. Nu nog kunnen ze via satelieten controleren of het nog steeds wel zo is. Het deksel is nl. voor de helft vervangen door glas.
Ook moesten er stutten worden geplaatst in beton om te vermijden dat het deksel nog volledig open kan.

Dan naar Pima Air en Space center gereden. Daar was het megaheet(45°) en vliegtuigen stonden in hete hangars en buiten. We hadden slechts 1 uur om alles te zien, want we moesten al lopen om net voor 17u nog binnen te zijn. We hebben wel de Black Eagle gezien(spionagevliegtuig met camera in de top van de vleugels, onzichtbaar voor radar), en Air Force One waar Kennedy mee gevlogen werd. Zelfs de gordijntjes hingen er nog in.
Nog enkele leuke helicopters en vliegtuigen gezien, maar ik ken die namen niet.
Daarna naar Saguaro National Park geweest: cactussen van 6m en meer stonden overal! Een korte wandeling gemaakt naar rotstekeningen van 1000 jaar oud, maar snel weer naar de auto. Er stond een bord met slangengevaar en er waren overal spleten waar ze konden uitkomen:brrr! M-l weende gans de tijd en kneep in mijn hand. Ze was vreselijk bang!
Dan naar hotel gereden en gaan eten in Denny's. Dat was echt heel lekker, gewoon eten: vlees, warme groenten en gebakken aardappelen.
Daar gaan we nog !

Daarna zijn de kinderen direct gaan slapen.
Morgen wordt een lange dag in de auto ...


Hotel: Windmill Suites at St Philips Plaza
Aantal km gereden: 347 km

Meer foto's vind je hier

Dit beloofde een lange dag te worden, en dat is het ook geworden!

Na een eerder beknopt ontbijt (wel weer verse wafels, maar begint ook al tegen te steken)vertrokken voor een rit van meer dan 6u. Na een uur moesten we al een korte plaspauze inlassen. Gelukkig kan je hier in alle winkels/restaurants langs de weg ongegeneerd naar toilet gaan, en ze zijn nog proper ook!

Na 2 uur weer een plaspauze en onmiddellijk maar gegeten ook:smos met pesto. We kregen er zelfs een slaatje bij! Jammie! De kinderen namen croque monsieur en die kregen cola en een zakje chips erbij. Dan de cola's hervuld en verder gereden. De temperatuur liep weer stevig op.

Na 1,5uur kwamen we bij de Sanddunes waar Star Wars opgenomen is. Het was ondertussen 118°F, en er stond dan ook een bord dat je de duinen niet mocht betreden. Heel gek, hoe zo ineens prachtige grote duinen zonder begroeiing opduiken langs de weg. We slaagden er toch in enkele foto's te nemen in de verzengende hitte, weer naar toilet (die dokter had gezegd dat het een goed teken was als je naar toilet kon gaan )en verder door rotsgebergte gereden naar San Diego. Er staan veel borden langs de weg om de airco af te zetten, maar dat doen we lekker niet! Het is zo nog erg warm, met de airco vooraan en achteraan op maximum. Overal staan tonnen radiatorwater langs de weg. Het gebergte ziet er grillig uit :volledige blokken liggen op de rand van de hellingen. Het geeft weeral een knap beeld.

Plots zagen we zwaailichten achter ons:hig way patrol. We moesten aan de kant:net zoals in de films! Een agent kwam en zei dat we te snel reden (wisten we zelf natuurlijk ook). We deden alsof we dat niet wisten enzo...Hij gaf ons enkel een verwittiging, wel op papier, geen boete. Hij vroeg Lucs rijbewijs en vulde een papier in. Toen ik het terug kreeg stond er bij adres:GEBOORTEPLAATS geschreven. Ha ha ha! Die man kent natuulijk geen Nederlands! Supergrappig!

De kinderen hebben in de auto gans de tijd gelezen. M-L is in Harry Potter begonnen, Charlotte haar boek is uit, en Victor heeft er al 2 uit.

Het hotel is mooi: we hebben een aparte slaapkmer en een volledig ingerichte keuken met een koelkast die zelf ijsblokken aanmaakt. Er liggen pakjes popcorn om in de microgolf klaar te maken. Wij slapen in de living en de kinderen in het kingbed in de slaapkamer. We hebben zicht op de luchthaven en zien vliegtuigen opstijgen en landen. Knap!

Dan zijn we naar Tijuana gereden. Wat was me dat!!!!
Te voet de grens over ging vlotjes. Overal politie, Victor mocht er geen foto van nemen.
Allemaal Mexicanen met zakken vol boodschappen keerden terug naar huis. Wij vonden het er heel erg vies, en voelden ons echt bekeken. Ik hield de meisjes elk stevig aan een hand, Luc nam Victor vast.
We zagen vuur stichten in een lege rivierbedding, we zagen zelfs kakkerlakken lopen midden op het voetpad!!
Tijdens het terugkeren zagen we een megafile staan van auto's die allemaal USA binnen wilden geraken. Er liepen veel mannen tussen met karretjes die louche dingen verkochten.
Aan de grens voor voetgangers stond ook een hele lange rij te wachten, maar gelukkig konden wij met onze paspoorten er zo voorbij lopen.
Het was de bedoeling om daar mexicaans te eten, maar het was er zo smerig dat we met een lege maag terug gekeerd zijn. Dan heb ik nog snel de valiezen uitgepakt en de kinderen zijn zo gaan slapen:ze hadden geen honger meer.

Morgen wordt voor Victor een topdag met Legoland.

Hotel: Homewood Suites by Hilton
Aantal km gereden: 727 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag Legoland bezocht. De kinderen gingen dit leuker vinden dan Seaworld zeiden ze toen we in het hotel de grondplannetjes van de parken hadden gekregen en samen met hen bekeken.

Legoland was peperduur, en volgens ons helemaal zijn geld niet waard. De kinderen vonden het wel heel leuk. We hebben op 2 roetsjbanen gezeten, in bootjes, met water gespoten met brandweerspuiten enz. Eigenlijk een soort pretpark, maar alles gemaakt van Lego. Er was ook een site met steden zoals Las Vegas, NY, Washington ed nagemaakt in Lego. Dat was echt schitterend gemaakt!
Er was ook een 4D film over legoautootjes die een wedstrijd hielden tussen de rotsen. Toen het winter werd, werd het ook in de zaal plots ijskoud, en er viel zelfs echte sneeuw. Dat was echt Amerika-stijl:op en top, maar wel hééél cool gedaan!

Tussen 17 en 19u mochten de kinderen gratis eten, dus hebben we daar nog een spaghetti gegeten. De kinderen hadden een pakje chips gekregen bij hun spaghetti en keken nog wat tv vanop hun bed. Ze waren weer aan het kijken naar live-beelden van mensen die ze oppakken. Vinden ze geweldig.

San Diego is echt weer een grote stad met 6 rijstroken, mooie huizen, groene gazons en pleinen, palmbomen langs de lanen, en een aangename zon!
Ondanks dat het "koud" was voor ons, zijn we vandaag voor de eerste keer verbrand!


Hotel: Homewood Suites by Hilton
Aantal km gereden: 126 km

Meer foto's vind je hier

Na het lekkere ontbijt met wafels, vers fruit (meloen, mandarijn, cones) zijn we vandaag vertrokken naar de USS Midway.

Waw, wat een schip! Zo groooooooooooooooooooooot!

We kregen een audiofoon, en ik alleen luisterde (het was in het Engels) en vertaalde het dan voor de kinderen,en Luc trok foto's. We zagen werkelijk alles: bedden, toiletten, slaapkamer van de admiraal, slaapkamer van de kapitein, eetkamers, keuken, kerk (!!). In de keuken rook het zelfs naar het eten!Knap nagebootst;precies of je stond er echt middenin.
We zagen de kamer waar beslist werd om op Koeweit te schieten in operatie Desert Storm.
Op het gigantische dek stonden allerlei vliegtuigen: F16, F14 van in Top Gun, Seeking waarmee astronauten van Apollo 13 opgevist zijn enz. Ze legden ons het systeem met de katapult op de landingsbaan en startbaan uit. Knap bedacht!

Na ons lang bezoek van een uur of 3, hadden we honger en hebben we een broodje bij Subway gekocht en opgegeten in onze hotelkamer. Lekker, ook al omdat we anders altijd een ganse dag op pad zijn, en nu eens even op ons gemak zaten in onze eigen kamer.

Daarna zijn we naar Seaworld gereden. Pff, zoals verwacht, niet echt veel soeps voor ons. Iedereen spreekt er zo over, dus we hebben het nu gezien, maar we zouden het nooit opnieuw doen. We zagen shows met orka's, een 4D film van Sesamstraat (water viel weer op ons, wind ed),en je kon zelf vissen aanraken in een bassin. We zagen ook een korte voorstelling van Cirque O :dit zijn acrobaten die boven het water echt kunsten uitvoeren. Dat was het mooiste van heel het park!!!! Al die andere shows met dolfijnen en zeehonden en de vissen in aquariums hebben we in België al genoeg gezien.

Bij het naar huis rijden zei Charlotte dat ze nog honger had, dus reden we naar de supermarkt om melk:wij zouden cornflakes eten, Victor en M-l niks meer (hmmm). Uiteindelijk kreeg iedereen echter honger bij het zien van al dat eten, dus kochten we voor iedereen iets en warmde ik alles maar op:m-l pasta, Victor nasi goreng, ik pasta, Luc en Charlotte samen een reuze pizza.
In de kamer staat er elke dag een zakje verse popcorn, dus heb ik ook dit eens voor m-l klaar gemaakt in microgolf:het smaakt echt lekker!

We keken nog wat tv (de kinderen vanuit hun eigen kingsize bed in hun aparte kamer) en daarna viel iedereen snel in slaap!

Hotel: Homewood Suites by Hilton
Aantal km gereden: 11 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag in de mist San Diego verlaten. We zagen zelfs geen enkel vliegtuig meer. Het was hier vooral koud (lees 22°), zeker 's avonds en 's ochtends. Voor de USS Midway hadden we zelfs terug onze jeans aangetrokken gisteren.

Maar we hoopten op beterschap, dus met T-shirt aan ipv topje zijn we eerst naar een dierenpark gereden. We hadden op voorhand een Southern California CityPass geboekt die ons toegang gaf tot :
- 2 keer Seaworld (help!)
- San Diego Zoo Safari Park
- 3 dagen Disneyland/Adventure park
- Universal Studio's
We hadden uitgerekend dat hij toch nog goedkoper was dan alle parken apart te betalen, maar het kostte ons toch nog 1305$ in totaal!
De verwachtigen waren dus hoog gespannen voor zo'n prijs!
Aangezien het Safari Park op weg lag naar LA, hebben we dat deze morgen bezocht. Normaal zouden we dit niet doen, maar ja, het zat nu toch in onze pas. Het bleek ook nog toffer dan verwacht, maar omdat we weer een uur later daar waren dan gepland (inladen in de auto duurt vreselijk lang altijd, opstaan moeilijker en moeilijker) moesten we er in een rushtempo(à la Katrien weer te verstaan) doorheen wandelen. met een plannetje van het park in de hand hebben we de belangrijkste dieren toch gezien. We zagen o.a.3 baby-olifantjes, een leeuw die ons recht in de ogen keek vanachter glas (papa, trek snel een foto van mij, anders gaan mijn vrienden dat nooit geloven dat ik zo dicht was!) en konden mee op safari door de wilde dieren:giraffen, neushoorns, zebra's ed.
Dan nog een gratis ritje op de caroussel, ook voor ons (wat een nostalgie), en we hadden geen tijd meer om daar iets te eten, dus aten we een pak droge sandwichen op in de auto. Victor zei direct dat die van hem naar marsepein smaakt, dus snel even gekeken, en inderdaad, ze waren 2 dagen overtijd. Bijgevolg maar wat chips gegeten die we nog mee hadden. Ha ha, we zijn al net als de Amerikanen, die eten ook bij alles en nog wat chips en popcorn.
De rit verliep prima over de autosnelweg. Ze hebben hier trouwens een goed systeem. Bij de opritten staat een licht. Als het groen is mag er maar 1 auto door. Zo wordt de highway nooit overbelast. Bovendien zijn er 5 rijbanen en is er links een 6de rijbaan enkel voor carpooling(=2 pers of meer in auto) Die nemen wij, en daar blijven ze meestal doorrijden. Enkel als er een afrit nadert, is het moeilijk om helemaal naar rechts te geraken.
Ze hebben hier voor alles oplossingen die Amerikanen.
Wij vinden het een geweldig land en zouden hier direct willen wonen!

Ons hotel ligt buiten de stad, in Manhattan Beach,maar ziet er geweldig uit.
Het complex bestaat uit kleine rijhuisjes tegen elkaar. We hebben een keuken, living, slaapkmer beneden met badkamer. Dan is er een trap naar boven waar wij slapen, met onze eigen badkamer.
Er zijn overal een boel kleerkasten, mét hangers, zodat ik alles nog eens netjes kan uitpakken. We logeren hier immers nog 6 dagen.

Voor vanavond hadden we tickets voor Medieval Times. We hadden ozne tickets al thuis geboekt. Het was in één woord geweldig! We hadden de beste plaatsen (hadden er ook meer voor betaald. We moesten een kroon opzetten, kregen elk een boek +dvd en een vlagje. Het werd echt middeleeuws:een steekspel tussen paarden, gevechten met zwaard, goeiendag, een bijl enz. Ze klopten er werkelijk op los, de vonken zagen we letterlijk!
Zalig! De show duurde 2 volle uren zonder pauze, en ondertussen kregen we tomatensoep (te drinken), een halve kip, een ribbetje en een aardappel in de schil op een tinnen bord. We moesten dat met onze handen opeten, net zoals toen. Als dessert kregen we nog een warme appelflap met koffie. Je kreeg genoeg servetten en vochtige doekjes en het eten smaakte echt terwijl je naar het schouwspel keek. Er waren 4 kleuren van kronen. Bij het binnenkomen kreeg je je kleur volgens de plaats waar je zat. Je moest dan supporteren voor de ridder met die kleur. Als die won kreeg hij roosjes van de prinses, en deelde die daarna uit in het publiek aan meisjes. Charlotte kreeg er direct één:fier dat ze was!!!

De kinderen zijn doodmoe gaan slapen.
Maar vanaf nu drijven we het tempo toch nog even op: elke dag om 6.30u opstaan, 1 uur vroeger dan normaal. We zijn altijd al zo achter op de planning, dat zou in LA een ramp worden.

Hotel: Residence Inn Los Angeles Manhattan Beach
Aantal km gereden: 318 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag was weer een echte topdag!

Na een eerder matig ontbijt (de verse wafels steken tegen, oh wat zijn we verwend!) zijn we om 8.30u vertrokken. Het was al bijna direct file dus we kwamen pas om 9.30u toe op Hollywood Boulevard. De parking had Luc al op voorhand zorgvuldig uitgezocht, dus met de Tom Tom is het echt maar ingeven en rijden. Hij werkt goed, anders vonden we hier nooit onze weg!

De Walk of Fame sprak ons direct aan: al die rode sterren in het voetpad, het is een eigenaardig zicht. We hebben wel enkele leuke gezien: Donald Duck, Mickey Mouse, Michael Jackson enz. Blijkt nu dat die sterren per letter moeten betalen voor hun "ster". Men wilde niet zeggen hoeveel dat nu is, maar in 1973 was het al 27000 dollar/letter!!!

Het Kodak theater is het theater waar de oscaruitreikingen plaatsvinden. Daar hebben we eens op de trap gelopen zoals de filmsterren dat doen. Binnen kon je een begeleide toer volgen, maar de persoon bij de tickets zei heel eerlijk dat ze net aan het renoveren waren en er een plastieken zeil hing binnenin en de stoelen bedekt waren. Dus hebben we daar niet voor betaald, en keken door het glas naar de gigantische trap. De ingang vanop straat is helemaal niet zoals verwacht. Ze moeten eigenlijk eerst door een winkelgalerij lopen en dan komen ze pas bij de trap die naar de ingang leidt.

Het Chinese Theater is heel leuk:Victor werd bijna gek toen hij afdrukken zag van Star Wars, Harry Potter ed. Het is in open lucht en ondertussen was de zon gelukkig beginnen schijnen, want deze morgen was het mistig en koud.

Dan verder over de sterren gewandeld en een combiticket gekocht voor 3 musea die M-L graag wou zien:
*Ripley's believe it or not:allerlei gekke dingen staan hier opgesteld: een koe met 5 poten, een kalf met 2 koppen, enz
*Guiness World Record: de belangrijkste wereldrecords werden uitgebeeld. Is echt niet zo bijzonder
*wassenbeeldmuseum: hier zag Victor alle mensen van Star Wars:hij was weer in alle staten. M-L zag de Dikke en de Dunne en Charlie Chaplin waar ze over had geleerd op school.
De kinderen vonden het wel heel leuke musea.
Tegen 's middags waren we al met alles klaar, en zijn we gaan eten in het Hard Rock Cafe:het was net geopend en de eerste middag dat je er kon eten.
Voor 5$ kreeg je een uniek glas als aandenken. Hebben we maar gekocht dan.

Daarna met de auto naar het Hollywood Sign gereden. LA is zo groot: je denkt dat het niet zo ver is, maar het is toch telkens weer 45 minuten rijden bijna.

Het sign is echt mooi, vooral de eerste keer toen we het zagen. Je kan er niet helemaal bij, maar van ver kan je het goed zien vanaf een bepaalde plaats. (stond al in ons roadbook, dus we konden er direct heen rijden) Daar hebben we foto's getrokken natuurlijk van iedereen. Ongelooflijk dat we daar echt stonden!!!
Ondertussen was er een zielige man een film aan het opnemen met zijn vriend over de ruimte. Hij had al een echte regisseurstoel en alles. We moesten ons echt inhouden om niet luidop in de lach te schieten
Verder vervolgden we onze weg naar het huis van Vanessa Hudgens:het staat gewoon langs de kant van de weg, zonder hekkens. Waw!!! Wat een kast! Charlotte natuurlijk even op de oprit gaan staan voor een leuke foto.

Vandaar op weg naar Zac Efrons huis. Dat was moeilijker te vinden, maar Charlotte herkende de poort van op internet thuis. Meer zagen we er niet van. Zijn vuilnis stond wel buiten en we zagen dat hij vooral slaatjes uit zwarte plastieken bakje eet. Hi hi, echte paparazzi zijn we geworden. Mijn kauwgom in zijn vuilbak gestoken en terug op weg naar het hotel. We reden in Beverly Hills tussen kasten van huizen; echte kronkelwegen zijn het:je vindt er zonder gps je weg niet! Op geen enkele deur staat een naam, soms zelfs geen postbus ook. Je moet dus thuis alles opzoeken eer je iemand wil kunnen terug vinden. Ze verkopen hier wel plannetjes met adressen op aangeduid, maar of die te vertrouwen zijn? Je kan zo vanalles zeggen natuurlijk en ik denk niet dat de sterren dat zouden toelaten dat ze gewoon flyers verkopen met hun echte adres op.

M-L wou nog zwemmen in het hotel, maar om 19u ging de zon onder en werd het weer koud(66°F). Toen we om 19.30u toekwamen, waren we net nog op tijd om een broodje mee te nemen van de lobby uit de Managers Reception en dat hebben we op de kamer opgegeten. Ik had nog kip van gisteren over(we hadden netjes een doggypak meegekregen op Midieval Times)en heb die opgewarmd in de microgolf. Lekker gezellig!
Morgen weer vroeg op want we willen er op tijd zijn.


Hotel: Residence Inn Los Angeles Manhattan Beach
Aantal km gereden: 87 km

Meer foto's vind je hier

Een hele leuke dag vandaag!

We zijn op tijd vertrokken naar Universal Studio's. Dit is een soort pretpark met enkele attracties, maar vooral veel studio's waar nog echte films en series worden opgenomen.

We begonnen met de studio tour in een treintje te volgen. We zagen veel filmsets, King Kong in 3D 360°, Dino's die op ons af kwamen, het toegangshek van Jurassic park, huizen (enkel voorkanten), de auto van Knightrider(wat is dat lang geleden zeg!), de auto van Mr Bean, de studio's van CSI, de straat van Desperate Housewives(ons favoriete familieprogramma op vrijdag), de filmset van War of the World's en nog wel enkele spectaculariare sets.

Ongelooflijk knap!
Wij mochten direct op het treintje omdat we er al waren toen het park open ging, later zagen we tot 90 min wachttijd!

Verder hebben we een Special Effectshow gevolgd waarin men uitlegde hoe ze achtergronden bij films plakken ed. Verder nog een virtuele (inderdaad!) Simpsonride gedaan, 4D film van Schrek gezien en de Mummie Ride gereden. Dit is een roetsjbaan tussen mummies in het pikkedonker. Best eng, Victor zijn tranen vloeiden over zijn wangen! Daarna nog een show van Terminator gezien in een zaal met Arnold Schwarzenegger:hij (stand-in) liep van op het podium in de 3D film, schoot beesten dood van in de zaal op het doek enz.:knap allemaal, technische hoogstandjes!
We hebben niet gegeten en gewoon alles maar door gedaan. Het eten was peperduur (goedkoopste was hotdog = 6$)en niemand had honger van de adrenaliine die dit park ons gaf.
Het was ook erg warm (wat natuurlijk erg relatief is deze reis), en gelukkig stonden er coolzones waar je voor een ventilator kon staan die dan koud water op je spatte.
De laatste attractie om 17 u was Waterworld:er werd een volledig gevecht nagedaan op het water:met ontploffingen, jetski's, motorboten. Je kan je dat gewoon niet inbeelden: hopelijk zeggen de foto's iets meer. Daarna mocht je wel op de foto met de acteurs:ik kreeg een knuffel van 2 acteurs van CSI NY:joehoe!!!Wie kan dat zeggen?
Als souvenir kochten we in de shop een Oscar met Best Family erop:kitcherig, maar dat past best wel bij deze uitstap...
Daarna buiten het park gegeten in de Universal City Walk. Dit was de weg naar onze parking. Daar hebben we allemaal Chinees gehad, voor 6$ p.p.een ganse maaltijd! Smullen!

Daarna nog naar het huis van Brad Pitt en Angelina Jolie gereden:megasjieke wijk, echt kasten staan hier, veel groter dan gisteren. We zagen enkel de poort, maar toch lekker een foto op de oprit genomen.

Dan verder gereden naar Melrose Place. We zagen de poort en de brievenbussen uit de serie. Nostalgie voor ons!

Dan naar het hotel gereden en nog eens popcorn opgewarmd dat ook hier elke dag op onze kamer gezet wordt.
Om te zwemmen is het toch te koud, om 19.15u gaat de zon onder en wordt het echt fris.

Morgen wordt voor Charlotte een topdag denk ik, voor ons niet zo. Victor en ik zullen veel aan de kant moeten wachten terwijl zij attracties doen. Wij zijn veel te bang voor al die attracties. Maar goed, Disneyland, here we come!


Hotel: Residence Inn Los Angeles Manhattan Beach
Aantal km gereden: 99 km

Meer foto's vind je hier

Over vandaag kan ik erg kort zijn. Het was de saaiste dag van gans de reis!
We hebben nochthans Disneyland bezocht, waar iedereen altijd zo over opschept?!
Het was er megadruk en overal waren lange wachttijden(45 min of langer). met onze pass kregen we dan nog dikwijls voorrang. We kregen een ticket met een uur erop wanneer we terug konden komen. Dus was het wel wat organiseren ook om telkens weer naar de juiste kant van het park te lopen. Je liep hierdoor ook veel heen en weer, maar toch ging het nog sneller dan overal aanschuiven.
Ook de kinderen vonden het park niet tof:ze hadden het zich heel anders voorgesteld. De Efteling is bv véééééééééééééééééél mooier!
De attracties van Indiana Jones, Star Wars en de autootjes waren nog van de betere, maar echt speciaal vonden we ze niet.
Het was er ook peperduur:32$+tax voor 1 pizza! Gelukkig had ik bij het ontbijt voor iedereen een wafel gebakken en hebben we daar op geteerd tot 21u, toen we in een wegrestaurant gegeten hebben.
De roetsjbanen konden zelfs Charlotte niet bekoren.
We zijn dan ook nog naar het Adventurepark geweest, waar we in het reuzenrad zaten. De bakjes draaiden zo heen en weer dat er zelfs kotszakjes aanwezig waren
Maar ook hier konden we zelfs niet blijven om naar het vuurwerk te kijken. Daarvoor had je tickets moeten vragen 's morgens vroeg en dat wisten we niet. Iedereen die geen ticket had werd verzocht om door te stappen.
We zijn dus naar huis gereden en van een ganse dag slenteren was iedereen toch moe en zijn de kinderen dan ook weer direct gaan slapen.
Ons ticket is voor 3 dagen, maar we gaan NIET meer terug, en het hier wat rustiger aandoen, of eens naar de kust ofzo. Onze pass bleek dus uiteindelijk een veel te dure aangelegendheid te zijn geweest!

Morgen vroeg op voor Warner Bros. Dat zal wel weer leuk zijn hopelijk.

Hotel: Residence Inn Los Angeles Manhattan Beach
Aantal km gereden: 105 km

Meer foto's vind je hier

Wat een leuke dag weer vandaag!

Om 6.30u opgestaan, ontbeten (pannenkoeken én wafels én verse aarbeien deze keer!) en vertrokken naar Warner Bros.

We haddan op voorhand al tickets geboekt voor de toer van 9.40u. Dat bleek nodig, want alles was al volzet voor vandaag!

Na een filmpje van 10 min over welke films en series ze gemaakt hebben, gingen we met 9 personen in een karretje mee tussen de sets.

We zagen vanalles:hoe ze Central Park opnemen (klein stukje gras met paadje erin), de buitensets van E.R., Annie (wat is dat lang geleden zeg, één van mijn eerste films ;kinderen kunnen niet geloven dat wij maar zelden naar de bioscoop gingen), Gilmore Girls, Jurassic Parc (klein stukje jungle waar ze gewoon heen en weer reden!!!), the Last Samurai, Superman enz.

Waw, ze stopten altijd om een foto te kunnen nemen.

Dan mochten we binnen in een hangar waar de sets stonden van 2 and 1/2 men en Friends!
Cool!

Weet je trouwens hoe ze regen duidelijk zichtbaar maken op scherm? Ze doen er klein beetje melk bij zodat hij witter lijkt.

Ook nog de stockageruimte gezien waar producers gewoon binnen kunnen wandelen en een briefje kleven op de artikels die ze voor hun film willen huren:meubels, kledij, keukengerief, echt alles!
Ze hebben 2 mijl paar schoenen, 10 mijl kledij in 2 rijen boven elkaar!!!!

We mochten ook 20 minuten in een museum wandelen met de echte kledij uit films. Een ganse verdieping was van Harry Potter. Waaaaaaaaaaaaaaaaaauw!
We zagen alles: waar HP sliep in de bezemkast, de open haard, het zwerkbalkostuum, de dementors, de jas van Voldemort, van Hagrid enz.
We moesten ons fototoestel wel wegsteken achter slot, dus konden geen foto's trekken. Jammer!

Na de toer kwamen we in de shop terecht waar we voor de kinderen elk een mooi souvenir aan deze reis hebben gekocht: Charlotte de pen van Perkamentus, Victor de toverstok van HP en M-L die van Hermelien.Het is eens iets anders dan een t-shirt of een magneet.

Oh ja, ken je het systeem van de hoed bij HP? Die moet je opzetten als je in de school binnenkomt en die deelt je in in je groep. Hij kan echt spreken. Wij mochten ook op diezelfde kruk als in de film zitten en de hoed aanraken en ze zetten hem ook op ons hoofd en deelde ons in:
-Ch en ik Griffoendor (moedig, zelfde groep als HP),
-Marie-Laure Huffelpuf (brave, doen met de goeie mee),
-Victor en Luc allebei Zwadderich (slechterikken). Victor kon er niet van over dat de hoed zelfs niet twijfelde bij hem, bij Luc nog wel. We mogen hem er niet te veel mee pesten of hij wordt kwaad. Dat durft hij niet aan zijn vrienden vertellen denk ik, al zou hij nog zo graag willen zeggen dat hij die echt hoed heeft opgezet.

We hebben daar dan een zelfgebaken wafel opgegeten en ons eerste ijsje van deze reis gegeten.

Daarna naar Forest Lawn gereden waar Michael Jackson begraven ligt. We vonden zijn graf niet, dus ik maar gevraagd aan een tuinier:bleek dat er 2 begraafplaatsen zijn met die naam, en hij lag op het andere. Daar dus naartoe gegaan en zijn graf kan je niet bezoeken, maar er is wel een gedenkplaats voorzien, waar bloemen ed lagen. Hij ligt in een megagrote kerk.
Ook het graf van Walt Disney hebben we er gevonden. Dat is heel vredig en simpel, er speelt zelfs lichte muziek. De kerkhoven zijn hier heel raar, en we zagen een graf open liggen en een ceremonie die bezig was. De kinderen vonden het erg eng om zien. De graven zijn gewoon gedenkplaten in het gras. Je loopt dus over de graven en je kon het ook voelen als er iemand onder lag. Daar was de grond hard ipv zacht. Luguber gevoel geeft dat!

Dan naar Sunset Boulevard:gosh, wat is die lang!!!!! Is het de langste ter wereld? Ik dacht dat ik dat ergens gelezen had.
Onderweg kwamen we nog enkele leuke dingen tegen: Rock Walk met handafdrukken van oa Lou Reed enzo, dan nog een cafe waarin een stier stond waar een scene van Desperate Housewives gefilmd werd. Vooral M-L kon zich die aflevering goed herinneren!

Toen we verder reden, zagen we veel busjes met mensen die rondreden naar huizen van Sterren (tegen betaling). Wij hadden ons werk echter thuis al gedaan en tikten gewoon de adressen in in de GPS. Dat werkt prima!

We zien zo de poort van het huis van Madonna, David Beckham, Arnold Swarzenegger en The Osbournes. We zagen ook een beetje van het huis van Harrison Ford (ik heb in zijn leuke geverfde brievenbus gekeken en er zat post in op zijn naam!)en een beetje verder reden we voorbij The Playboymansion. Toen we uitstapten voor een foto klonk er plots een stem:bleek er een micro in een rots naast de oprit verborgen te zitten...We zagen ook nog het huis waar Michael Jackson stierf. Amai, dat deed wel vies, er kwam net een busje voorbij dat uitlegde dat hij in de 2de kamer boven gestorven was. Maar het busje reed verder, dus die mensen konden dat niet zien. Wij wel als we door de spleet van het hekken keken. Echt een gek gevoel dat een jaar geleden daar zo'n drukte was in een hele rustige straat.

Verder de ogen uitgekeken in Beverly Hills:zo'n grote kasten heb ik en zal ik van mijn leven niet meer zien vrees ik. Butlers stonden auto's op te poetsen, overal verborgen camera's, huizen konden gewoon niet op 1 foto. Heerlijk om eens tussen te rijden. Alleen paste onze auto niet zo in het straatbeeld, want het reed er vol met sjieke auto's. Dikwijls hadden ze een auto onder een zeil op maat gemaakt staan. En altijd 3 of meer garages natuurlijk.

Op de terugweg zijn we gestopt bij een pizzahut want we moesten weer nog eten (hadden we uitgesteld tot donker werd).
Thuis nog wat tv gekeken en gaan slapen.

Hotel: Residence Inn Los Angeles Manhattan Beach
Aantal km gereden: 134 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag was alweer onze laatste volledige dag in de USA!
We zijn nog een keer terug gereden naar de Walk of Fame om betere foto's te nemen. Dat is het voordeel dat je de foto's al kan bekijken op de laptop. Die wil nog een foto bij dit, de andere bij dat...We kochten ook alle souvenirs van LA in één grote souvenirwinkel. Iedereen vond wel iets.
Daarna bezochten we het Hollywood Museum dat hier ook ligt. De vorige keer was het gesloten en Charlotte wou dit erg graag bezoeken omdat enkel hier zaken staan van de Twilightfilms, waar ze grote fan van is.
We zagen dat inderdaad, en ook Victor kreeg weer iets voor hem fantastisch: R2D2 uit de Star Wars films staat hier! Je zag dat hij echt gebruikt geweest is, want er waren redelijk wat krassen op. Wat wij nog leuker vonden, was het ganse verdiep dat geweid is aan Marilyn Monroe. Je ziet er kledij, haar limousine, het doosje met pillen die ze innam voor ze overleed, haar doodcertificaat enz.
Helemaal in de kelder werd het echt griezelig toen we de cel, stoel en masker zagen van Silence of the lambs.

Daarna zijn we naar Malibu Beach gereden waar we een lange wandeling maakten over het strand.
We waren langs een smalle ingang erop geraakt en er liep bijna niemand.

Er stonden kasten van buitenverblijven, niet meer normaal!
Plots zagen we Cameron Diaz lopen die vriendeeijk goeiedag zei en verder huppelde met haar handtasje om haar pols.
Dan zagen we op een terras Ben Stiller zitten. Onze kinderen herkenden hem van Night at the Museum en wilden hem goeiedag zeggen. Hij zei echter dat hij Ben Stiller niet was, maar wel zijn vader en draaide zich weer om. Dat was natuurlijk niet zo! Hij begon toen met zijn vriend te lachen, net alsof we het niet door hadden! Zijn butler in smoking (!!) bracht hen een drankje en hij zag ons niet meer staan. Toen onze kinderen erg teleurgesteld afdropen, zagen we ook nog een bodyguard in kostuum op het balkon staan. Poeh, afgedaan voor ons, die Ben!

Het was een mooi zicht:het witte zand tegen het heldere water.
We stapten toch maar in de auto, naar het hotel, want we moesten onze valiezen nog pakken.
Niemand wil al naar huis...


Hotel: Residence Inn Los Angeles Manhattan Beach
Aantal km gereden: 105 km

Meer foto's vind je hier

Vandaag genoten we voor de laatste keer van een ontbijt. Vanaf morgen zijn het weer gewoon boterhammetjes met choco, speculoospasta of hagelslag.
Daarna de auto ingeladen en tegen 12u pas vertrokken. Dan moesten we ook pas uitchecken.
Onze vlucht vertrok pas 's avonds, dus we hadden nog wel tijd.
We zijn naar de andere kant van het centrum gereden en bezochten als eerste de Watts Towers.
Dit zijn enkele torens die gemaakt zijn naar het model van Gaudi in Barcelona. Maar aangezien we Barcelona al uitvoerig bezocht hebben, vielen deze torens voor ons wat tegen. Nochtans liepen er wel veel mensen met een gids rond.
Verder hebben we dan nog Paramount Pictures gezien, heel toevallig kwamen we dat tegen. We zagen overal dezelfde briefjes kleven op de voordeuren en zijn dan maar eens uitgestapt om te kijken wat dat voor iets was. Stond er de dag en het uur op vermeld wanneer Paramount een film ging opnemen. Nice!
Nadien hebben we het Staples Centre gezien, het bekende sportstadion waar de begrafenis van Michal Jackson plaats had gevonden.
We hebben nog wat rondgetoerd in de buurt (grote yardsale gezien oa, Chinatown ook )tot het tijd was om naar de luchthaven te vertrekken.
We hebben de auto netjes afgeleverd en moesten via een bus naar de luchthaven. Toch weer even sleuren met al die valiezen dus.
We vlogen terug met British Airways en het vliegtuig was alvast veel comfortabeler dan bij American Airlines. De kinderen hadden hun eigen schermpje en konden spelletjes spelen of tv kijken. We moesten hen verplichten om toch ook nog wat te slapen, wat prima lukte onder de dekentjes. De catering en bediening vonden we wel veel beter bij AA.
In Londen moesten we dan overstappen. Zonde van de tijd is dit, 4uur wachten en je weet dat je maar 1uur vliegen verwijderd bent van Brussel. Maar ja, met BA is het niet anders.
Moe maar voldaan van een heerlijke reis keren we met spijt in het hart terug...

Meer foto's vind je hier

We zijn veilig geland in Brussel. Oma en opa en mijn broer staan ons al op te wachten. Wij moeten met 2 auto's afgehaald worden, gewoon omdat we anders de bagage niet meekijgen.
In de auto vertellen de kinderen er al lustig op los!
Dit was duidelijk een onvergetelijke reis, ook voor hen!
Omdat het al zondagnamiddag is, en de winkels gesloten zijn, stelt mijn moeder om vanavond bij hen te komen eten:lekker makkelijk!

Nabeschouwing:
Het was een fantastische reis, net zoals we het ons hadden gedroomd.
Achteraf bleken de trails die we eigenlijk niet gepland hadden, net de leukste te zijn.
De kinderen vonden het helemaal niet erg dat er meestal geen tijd meer was om te zwemmen, ook de lange autoritten verliepen prima. Zij lazen een boek of keken naar een film op de draagbare dvd speler die we mee haddden. Wij genoten tenvolle van de prachtige uitzichten.
De kinderen vonden dat sommige dagen wat te gejaagd waren omdat we teveel wilden zien, dus dat moeten we bij een volgende reis zeker onthouden!
We maken alvast plannen om volgend jaar de oostkust te doen.
LA is mega, San Diego viel eerder tegen, SF is het gezelligst.
Over de hotels kunnen we enkel maar zeer tevreden zijn. Ze nemen echter een groot deel in van ons budget.
De tickets voor Disneyland waren hun geld absoluut niet waard voor ons. Pretparken hoeft voor ons niet in een vakantie te zitten, zoveel is ons ook duidelijk. We hadden ze vooral voor de kinderen gekocht.
Het mooiste plekje dat we bezochten was zonder twijfel Death Valley, ondanks de bijna ondraaglijke hitte. Het was er zo rustig, stil en ongerept: ongelooflijk!
De lelijkste plaats die we bezochten was vast en zeker Tijuana in Mexico. Het is dat we even de grens overgestoken zijn, maar daar houdt het ook op.
Verder zijn we ook blij dat we gekozen hebben voor een SUV ipv een RV Camper. We zagen dikwijls in de parken dat RV's niet verder mochten rijden en dan een shuttlebus moesten nemen. Dat zou ons veel tijd gekost hebben waardoor we ons programma niet konden afwerken.
Dat we in de steden op voorhand al opgezocht hadden waar de goedkoopste parkings waren, heeft ons ook tijd en geld uitgespaard. Dat doen we zeker opnieuw!
Het was ook erg leuk om 's avonds al de foto's te bekijken. Het was trouwens nodig om de laptop mee te nemen, want anders hadden we nog veel meer kaarten nodig gehad. We trokken 10000 foto's.
Wij zijn heel gelukkig dat we deze reis samen beleefd hebben en kijken al uit naar volgend jaar!