Dinsdag 19 juni

Het weer is bij aankomst belabberd. Zo erg dat het vliegtuig eerst drie rondjes draait tot de wolkbreuk voorbij is. Maar goed, we landen vervolgens zonder hobbels en laten een spoor van water achter. De meneer van de douane is erg vriendelijk en we lopen al rap door naar de bagage.
Mocht je een snelle entree in de VS willen, dan kan ik PDX aanraden

We besluiten de MAX (light rail) te nemen richting hotel. Het ritje kost $1.80 versus $30 met de taxi. We stappen uit bij halte Convention Center en lopen een paar honderd meter richting het hotel. (Crowne Plaza Portland Downtown - Convention Center) We mogen gelijk inchecken. Hoera.
We staan al een tijdje in de lift, wanneer ik bedenk dat de receptionist iets zei over de kamersleutel. Oh ja, die moet eerst in de gleuf en dan moet je op het knopje drukken. Goed, na enige vertraging, staan we op de 7e verdieping in onze mooie ruime kamer. We hebben een schitterend uitzicht over de Willamette Rivier en een stuk of 5 van Portlands prachtige bruggen.


Portland view

Het doel van vandaag is zo lang mogelijk wakker te blijven, om zo snel mogelijk in Pacific Time ritme te komen. Het is hier zo’n 9 uur later dan thuis. Dat betekent dat dinsdag 19 juli een extreem lange dag wordt. We stappen het hotel uit om op zoek te gaan naar de tweede lunch van de dag. De hamburgertent Red Robin ziet er wel aardig uit. Ik besluit dat een echte hamburger toch wel mijn eerste maaltijd in de USA moet zijn. Foeke kan de fish en chips niet weerstaan. Hij neemt er een witte wijn bij, ik een Blue Moon biertje. Dat is een witbier uit Portland. Portland is wereldberoemd om haar micro brouwerijen. We gaan 29 juli dan ook naar het bierfestival in Portland. De hamburger smaakt goddelijk, de fish & chips ook.


My First Hamburger in the States


Fish & chips


Blue Moon

We verkennen de directe omgeving van het hotel. We zijn te brakjes om echt de stad in te gaan. We lopen een Seven Eleven tegen het lijf en kopen een flesje rode wijn. We zwerven nog wat rond en keren vervolgens terug naar de hotelkamer. Daar kijken we naar de TV, drinken een wijntje en vallen in diepe slaap. Om 03.00 worden we wakker. Vermoeiend die tijdzones.

Woensdag 20 juni

Niet al te fris maar wel vrolijk starten we met ontbijt in het hotel. Ik wil graag zo’n echt Amerikaans ontbijt proberen (je moet alles één keer proberen vind ik), Foeke gaat mee en we bestellen Biscuits & Gravy en Fiesta Hash. Die is het lekkerst. Allebei zeer machtig. Goed, kunnen we afchecken op het To Do lijstje.


(onscherpe) Biscuits and Gravy


Fiesta Hash

We lopen richting Lloyds Center, maar we zijn veel te vroeg. De winkels gaan pas om 10 uur open. We springen op de MAX en rijden (gratis!) naar downtown (het centrum). Daar gaat bijna Pioneer Place open en we spotten een Apple Store. Foeke doet een *happy dance*, want hij wil graag een iPhone 4. Enkele minuten later en een zakvol dollars armer lopen we Pioneers Place weer uit. Jammer dat AT & T ons geen micro-sim met dataplan wil verkopen. Dan maar zo veel mogelijk het gratis WiFi gebeuren.

We kopen een ticket voor de roze trolley, zo’n Hop-on Hop-off bus, en stappen in om lekker lui een beeld te krijgen van de stad. Portland is een bijzonder mooie stad met veel grote parken. Na een uurtje toeren komen we aan bij de kade van de Willamette rivier en zien een visrestaurant op een drijvend ponton. Aangezien ons inwendig borrelalarm al lang is afgegaan, springen we uit de trolley en spoeden ons naar het drijvend terras. Zo, doe maar een gebakken visje en een glaasje witte wijn.


Portland Lunch

Hoewel we met gemak de hele middag kunnen blijven zitten, lopen we toch naar de bushalte, want we willen nog naar de REI om kampeerspullen te kopen. Met de streetcar (gratis!) rijden we naar Jamison Square (leuk pleintje met fonteintjes en bijbehorende spetterende kinderen) en lopen naar de REI. Hier kopen we matjes (Thermarest Blueberry voor de kenners onder ons), een paar sandalen voor mij, twee nieuwe reistassen (REI huismerk), een kussentje voor Foeke (Verkoopt u ook kussentjes?) en een hamer. Helaas vinden we geen geschikte gaspit, maar we komen nog bij een Walmart of zo. We stoppen de nieuwe aankopen in de reistassen en gaan via de street car en de MAX weer naar het hotel.

Aangezien we redelijk gesloopt zijn, drinken we een biertje bij de hotelbar. Het blijkt Happy Hour; tijdens Happy Hour kun je allerlei hapjes bestellen. Die doen niet onder voor een complete maaltijd. Onze bestelde nacho chips komen in een diep bord met zwarte bonen, zure room, guacemole en gesmolten kaas. We krijgen het net op. Om 20:00 uur taaien we af naar bed.

We worden om 01:00 uur wakker maar vallen gelukkig vrij vlot weer in slaap. ’s Ochtends doen we het lekker rustig aan. We pakken de MAX richting centrum en stappen uit op het Pioneersplein. Daar is nog weinig te doen, het is nog geen 10:00 uur. We besluiten een rondje Street Car (de gratis tram) te doen en laten ons naar het eind van de gratis zone brengen. Daar lopen we naar de overkant en stappen weer in. Zo vermaken we ons met een uurtje gratis sightseeing. Onderweg zien we de nodige aantrekkelijke eetopties

We vinden Portland mooi. Het doet een beetje Europees aan met al die mooie bruggen. We zien zelfs straten met kinderkopjes. De wijk Pearl District heeft prachtige oude huizen (Ik wil ook zo’n veranda!), leuke terrasjes en chique restaurants.

Afijn, onze biologische borrelklok staat waarschijnlijk nog op Hollandtijd, want zo rond 13:00 hebben we beiden zin in wijn. Onderweg hebben we Jake’s Grill Café gezien. Daar lopen we naar binnen, we krijgen een tafel aan het raam. We smikkelen van Angel Hair Onion Rings, calamari en uiensoep. Vergezeld met een heerlijke Pinot Gris. Twee.

Na de lunch lopen we met volle maag langs de food carts. Geweldig leuk concept, vergelijkbaar met de hawker centers in Singapore. Als Groningen nou ook es food carts krijgt, en gratis openbaar vervoer in het centrum, en een Arial Tram (lees kabelbaan), nou dan kan NIEMAND meer om ons heen.

We lopen nog wat door de stad en pakken aan het eind van de middag de MAX terug. We trekken een wijntje open op de hotelkamer en bestellen roomservice. We delen een kopje soep, een clubsandwich en een salade en gaan dan sloap’n.


Hawthorne Bridge


Portland street


Food Carts

Vrijdag 22 juli

We worden fris én vrolijk wakker, want goed geslapen. We pakken alles in zodat we straks zo alles in de auto kunnen gooien, maar eerst moet er ontbeten worden. Ik heb op YELP gezien dat er een leuk ontbijtcafé in de buurt is, dus daar gaan we op af. We bestellen twee broodjes en koffie. Ik bestel perongeluk medium koffie. Nu staan er twee emmers koffie voor ons. Die porties hè? Daar moeten we nog aan wennen.


Huuuge coffee

De broodjes smaken lekker en zijn gelukkig niet te groot. Om wat tijd te doden lopen we naar het Lloyds Center. Daar ziet Foeke een vet leuk hoedje, maar hij twijfelt over de maat. We slenteren wat rond in het winkelcentrum (loeigroot) en doen waar wij Hollanders erg goed in zijn: kijken, kijken, niet kopen. Dan is het auto-ophaaltijd. Bij het hotel blijkt dat we toch naar het ophaalpunt in het centrum moeten, dus we proppen al onze reistassen, inmiddels 5, in een taxi.

De auto staat voor ons klaar in de parkeergarage, op de 6e verdieping. We proppen alle tassen in de lift, zoeven naar boven, doen de deur open en vallen om van verbazing bij het zien van de auto. Wat een JOEKEL. Als onze kaken weer omhoog zijn geklapt, stappen we in. Foeke speelt met de knopjes. Zijn stoel schuift een halve meter naar achteren én gaat in de ligstand. Afijn een kleine 20 minuten later zit ie weer rechtop.

Foeke (die al een tijdje rondloopt met - vermoedelijk - een gescheurde pees in de rotator cuff van zijn rechter schouder) wil natuurlijk rijden - 'Ik kan best rijden!' - dus beginnen we aan de afdaling in de parkeergarage vanaf de zesde verdieping. Onderweg stoppen we nog om de lampen te checken, maar die blijken automatisch aan en uit te gaan.

Foeke wil heel graag over één van de twee dubbeldek-bruggen rijden en dan het liefst op de bovenste baan. Ik doe uiteraard mijn best om dit te vermijden, maar onze zoetgevooisde Belgische (onze TomTom) brengt ons er toch heen. Nja. Gelukkig niet over de bovenste. Met iets verhoogde bloeddruk reis ik verder, met als einddoel Cannon Beach. Al vlot komen we in de file - er is een ongeluk gebeurd.

Met vertraging komen we aan in Cannon Beach en zetten de tent op. De camping is tjok-blok vol. We hebben onze kampeeruitrusting nog niet helemaal op orde, geen gaspit, geen aanmaakblokjes dus het is behelpen, maar na een uur of twee smikkelen we van onze beef kebabs en sla.
De camping staat ondertussen blauw van de rook. Iedereen heeft een vuurtje aangestoken. De één slaagt daar beter in dan de ander (complete rookgordijnen), maar omdat de plekken heel klein zijn en we bovenop elkaar staan, is het niet echt fijn. We krijgen gewoon last van de rook. We gaan dan ook vroeg op bed.

Zaterdag 23 juli

Het sanitair is ook al niet om over naar huis te schrijven, we vertrekken dan ook in alle vroegte, zonder te douchen. We rijden naar het noorden, richting Astoria maar helaas is de camping in Fort Stevens vol. Dan maar de speurtocht naar een camping kookpit voortzetten. Vlak boven Portland vinden we een geschikte. Nu we toch in de buurt zijn willen we - against all odds - proberen of er een plek vrij is op de camping van Ainsworth State Park. We hebben geluk en pikken het op één na laatste plekje in. We besluiten direct 3 nachten te blijven. Het is er heerlijk rustig, behalve als de goederentrein toeterend langsrijdt, maar dat heeft ook zijn charmes. Foeke gaat wagons tellen. (Max. staat nu op 125 wagons)

We zien al snel de eerste chipmunk, vet schattig. Naast de gebruikelijke kraaien zien we Steller's Jay, een knalblauwe vogel met een toefje op de kop. In de Columbia rivier zien we een aantal nesten met visarenden.


BBQ

Zondag 24 juli

Het weer is omgeslagen, het is zwaarbewolkt en wat regenachtig. Prima weer om boodschappen te doen
Een buitenlandse supermarkt is voor mij een toeristische attractie. Ik kan er uren doorbrengen. Foeke weet dit meestal te begrenzen tot hooguit een uur.
Evenals in andere buitenlanden zijn de supermarkten in Amerika geweldig groot. Tot nu toe zijn we bij de Walmart (evil), de Safeway (Appie) en de Fred Meyer (Fred v/d Werff) geweest. De Safeway heeft een goeie deli afdeling. Hoewel de knoflookolijven wel erg zout zijn. Het brood is in de USA niet veel soeps. De groente afdeling daarentegen is feest.


Loved the veggies in the supermarket

Fred Meyer heeft een aardige Coleman verzameling. Daar hebben we nog een stel goeie haringen op de kop getikt. Die shizzle van Eureka is nait veul soeps (alumilililium). De Fred Meyer heeft ook altijd een Starbucks Complete en dus gratis WiFi.

Enfin, na de boodschapjes vertrekken we tentwaarts. De rest van de dag kan ik kort samenvatten als gekeutel. Aan het eind van de dag breekt de zon weer door en steekt Foeke weer hout in de fik.

Maandag 25 juli

We rijden een eindje stroomopwaarts om de omgeving te verkennen en naar andere campings te kijken. De omgeving rond de Columbia River Gorge is spectaculair mooi. Het is 20 km verderop ook heel ander weer. Volop zon en lekker warm. We verkennen twee campings. Die van Memaloose State Park is het mooist. Viento ligt echt áán de snelweg. Erg lawaaierig.

Dinsdag 26 Juli

Ontbijt: Een kop koffie en een cracker met "kaas". Ja, ze verkopen het wel als kaas, maar het smáákt niet naar kaas.

Opeens hoor ik gezoem achter mijn oor. Het blijft even achter mijn hoofd hangen en vliegt weer verder. Tegelijkertijd roept Foeke, "Goh wat een grote vlinder". Ik zie het gezoem verder vliegen en zeg: "Nee dat is een eh .. zoemzoemvogel. Hoe heten die krengen ook alweer? Oh ja, kolibri".

Wow, ik heb een echte wilde kolibri gezien (Die van de vlindertuin in Emmen tellen niet mee, hè.) Dan wordt het tijd om de tent af te breken en te verkassen. Bij de Safeway van Hood River slaan we het nodige in en zoeken vervolgens een plek op de camping van Memaloose National Park.

Woensdag 27 Juli

We starten de dag met slaaptekort. Het verkeer van de hoger gelegen snelweg raast de hele nacht door en tot overmaat van ramp doen de treinen er nog een schepje boven op met hun geTOETer.

We rijden naar The Dalles - op zoek naar een wasserette die we niet vinden. Gelukkig vinden we wel een lekker ontbijt met gratis WiFi. Even bijkleppen met de wereld en het nieuws lezen. The Dalles is verder niet veel aan. We rijden terug en nemen een kijkje bij de VVV van Hood River. Een alleraardigste dame vertelt ons over de Fruit Loop en Timberline Lodge aan de voet van Mount Hood. Dát moeten we zien.


Mount Hood

Timberline Lodge was een werkverschaffings project van President Roosevelt ten tijde van de grote crisis in de jaren 30. De lodge is geheel van hout. Alles (!) is handwerk. Schitterend om te zien. Foeke is lyrisch.


Timberline Lodge

Overigens is het ook leuk om met je sandalen in de sneeuw te staan. Er wordt nog volop gesnowboardet en geskied.


Snow


Not the Dutch mountains

Donderdag 28 Juli

Donderdag is watervaldag. Foeke wil erg graag Multnomah Falls zien. Die staat hier op alle folders en brochures. Het is ook erg fotogeniek. Althans tussen 5 en 6 uur 's ochtends als er nog geen mensen zijn. Op weg naar Multnomah pikken we wat andere watervalletjes mee. Dit gebied heeft zo'n beetje de meeste watervallen van Amerika, je glijdt er zowat over uit.


Horsetail Falls

Multnomah Falls is inderdaad erg mooi, wel een circus maar ach, we hebben een mooi plaatje en Foeke is op het bruggetje geweest.


Multnomah Falls

Vertigo Gwen bleef mooi aan de grond. Na de waterval rijden we omhoog naar Vista House. Dit is rond 1920 gebouwd als uitkijkpunt voor toeristen. Het uitzicht is werkelijk schitterend.


View from Vista House

Waarschijnlijk nóg mooier als je geen hoogtevrees hebt en gewoon tot aan de ommuring kunt lopen. Ik neem met bibberende knieën een paar shakey foto's en dan rijden we al slingerend weer naar beneden. We gaan lekker lunchen in Hood River.


Lunch in Hood River

Vrijdag 29 juli

Terug naar Portland voor het bierfestival. We logeren in het University Place Hotel. We parkeren de auto bij het hotel en pakken de MAX naar het oude hotel. Daar heb ik namelijk een jurkje laten liggen. Blij herenigd met mijn jurkje, gaan we op weg naar de volgende stop, de REI waar we 2 tentstokken willen kopen voor onze luifel. Helaas zijn er geen geschikte. Dan maar een lekkere lunch. Die vinden we bij Brix Tavern. Oei, zelden zo'n lekkere salade gegeten.

Aan het eind van de middag lopen we richting het bierfeest. We kopen een bierpul als toegangsbewijs en wat muntjes voor bier. Wat een mensenmassa! Het is een vrij klein terrein en half Portland is hier aan het bier. We zijn duidelijk aan de late kant, want iedereen is al helemaal in de bierstemming. Helaas voel ik me de hele dag al niet al te kiplekker en de warmte en drukte maakt het erger. Met pijn in het hart (en buik) verlaten we het terrein zonder ook maar een druppel gerstenat geproefd te hebben. Arme Foeke. Hij ziet er zo dorstig uit met zijn bierpul en hoedje.
Terug naar de hotelkamer. (Goed hotel trouwens, University Place!)