Eindelijk zitten we om 08.15 uur in de taxi richting Schiphol. Het leek wel een eeuwigheid geleden dat we de grote oversteek hebben gemaakt. Maar het was natuurlijk die vervelende annulering afgelopen december van onze kerstreis naar New York die het verlangen alleen maar versterkt heeft Met het onvermijdelijke definitieve vertrek van JohnnyCa$h (vdBrom) als gespreksonderwerp gaat dit ritje voorspoedig en staan we om 09.00 uur al in de rij bij BA om in te checken. Dit omdat het anno 2011 helaas nog steeds onmogelijk is om 2 Theo's met dezelfdeachternaam ook te laten profiteren van het on-line in checken. Dus ouderwets aanschuiven maar weer. Dit gaat toch vrij vlotjes, waarbij we wel te horen krijgen van de douane staking in Londen en dat de economy class overboekt is waardoor we (nog) geen stoelnummers toegewezen kregen voor de vervolg vlucht.
Nou ja, we zijn onderweg. Na wat Tax-Free hoppen gaan we voor een heerlijk bakkie bij Dutch House zitten.Daarna is het alweer tijd om ons bij Gate D12 te melden. Daar komen we ongeschonden uit de 1e striptease en mogen we het land verlaten. Het lijkt wel op een taxiritje want via de polderbaan, taxieën we met de BA431 richting Heathrow. Dan nog een vluchtje van niks, en een Diet Coke met chips later wordt de landing alweer ingezet. Met het volgen van de purple signs met Connected flights erop krijgen we bij de eerst volgende hindernis al meteen nieuwe boardingpassen met stoelnummers, gelukkig we gaan Europa uit!! De verwachte douane overlast blijft gelukkig achterwege en komen we de 2e striptease ook ongeschonden door, zodat we nog 2,5 uur over hebben voor onze overstap. We beginnen met het stillen van de honger met een Bagel bij Bagel Street. Dan wordt er nog wat geshopt en is het alweer tijd om opzoek te gaan naar Gate C 56, dit doen we met het metro ritje van A naar C. We zitten optijd in het vliegtuig maar helaas een klein technisch mankementje i.c.m. een vliegtuig file zorgen ervoor dat we 45 minuten later vertrekken. Hier wordt gelukkig weer een half uuurtje van ingevlogen, aldus de piloot.
Dus nog 8uur en 25 minuten, fasten your seatbelts! We kiezen tackties voor Chicken & Beef, zodat er nog wat geruild kan worden.De rest van de tijd kijken we film, lezen wat boekjes, proberen wat te slapen en maken we dit verslag tot hier. Om half 8 landen we in Atlanta op Hartsfield- Jackson Airport, de grootste en drukste luchthaven ter wereld met jaarlijks meer dan 89 miljoen passagiers! Waaronder wij dus. We gaan in een record tijd van 15 minuten uit het vliegtuig door de immigrations en halen de koffers van de band. Zo dat was dat dachten we... Maar hierna moet je de koffers weer inleveren voor een extra security-check en slagen we gelukkig zelf ook weer voor de 3e striptease van vandaag. Vervolgens moeten we naar de North kant van dit enorme vliegveld met de metro en hopen we daar weer onze koffers tegemoet te zien. En inderdaad werden ze ook hier weer op de band afgeleverd. Op naar National Car Rental, alweer met de metro, waar we kunnen kiezen uit de enige witte Dodge Caravan die er staat, het is een luxe uitvoering met 14095 mile op de teller, we nemen hem!!! TomTom heeft weer aanpassingsproblemen zodat we ouderwets op gevoel en kaart rijden naar Buckhead! Daar komen we 22.00uur plaatselijk tijd aan, helemaal gesloopt. We checken in en krijgen we 2 mooie kamers naast elkaar op de 3e verdieping. Dan maak ik nog dit verslagje af en zit ikzelf net als de iPad op 27%, tijd om op te laden en het licht uit te doen.

Heerlijk uitgeslapen tot 10.30uur! Nederlandse tijd, dat dan weer wel, hier dus gewoon pas 04.30uur. Een vette jetlag is begonnen en ik kan echt niet meer slapen. De rest in huize Wingate by Wyndham room 326 is nog in diepe rust. Ik ga dan maar aan de gang met de website want daar moeten we ook weer effe inkomen. Ik ga toch maar gebruik maken van die slideshow, is voor mij de makkelijkste manier en ziet er wel aardig uit. Rond 06.30uur wordt er ook weer door de medereizigers bewogen dus tijd om te douchen. We gaan rond 8 uur naar beneden om te ontbijten, en dit is weer perfect geregeld. Er staat een soort van Benidorm Bastaard (75+) klaar die een omelet of wafel naar keuze bereidt, perfect.
Met een volle maag rijden we richting onze eerste doel vandaag, World of Coca Cola. Hier komen we binnen een kwartier de parkeergarage van binnen rijden, dus Buckhead ligt geweldig ten op zichten van downtown Atlanta. We komen hier uit in het schitterende park, Pemberton Place dat aansluitend aan het Centennial Olympic Park ligt. We kopen meteen de combinatie World of Coca Cola en de Inside CNN Studio Tour voor later vandaag. Hier krijgen we een geweldige indruk hoe John Pemberton de wereld kennis heeft laten maken met zijn uitvinding die vandaag de dag nog steeds een best bewaard geheim blijkt te zijn, Coca Cola. Wij vinden het een geweldige ervaring met al die oude signs, advertenties, films, reclames, het proeven, de flesjes, de Old Vending Machines en natuurlijk niet te vergeten de Meet & Greet met Polar Bear…..
Uiteindelijk komen we uiteraard terecht in the Coca Cola Store! Er wordt voorzichtig ingeslagen, want bijna alles is breekbaar, gelukkig! Eenmaal buiten merken we weer dat de zon schijnt, want het is bloedje heet! 2,5 uur hebben we hier doorgebracht dus time flies! Op naar CNN, waar we de kaartjes voor de Inside CNN studio Tour al hebben gekocht. We kunnen binnen 10 minuten mee met de tour van 12.20uur! Net als bij Coca Cola moeten we hier ook weer door de scan, we kijken er al niet meer van op. Ook dit is een geweldig kijkje achter de schermen van dit mega televisie imperium. Er werken hier in Atlanta 3000 mensen die er dagelijks voor zorgen dat CNN is wat het is, News, News en nog eens News. We zien verschillende bekende presentatoren achter hun desk Live programma’s presenteren, erg leuk. We sluiten de tour af bij Starbucks met de nieuwste Frappuccino Mocha Coconut, een drinkbare bounty, heerlijk!
Dan hakken we de knoop door om voor een late lunch naar Ted’s Montana Grill te gaan. Een restaurant van CNN oprichter Ted Turner waar je Bizon Burgers kunt eten, en dat willen we wel eens proberen. Er is een kleine wachttijd en rond 15.00 uur is er een tafeltje vrij. Alweer een gouden tip, want het was heerlijk. Dan gaan we al wandelend door downtown Atlanta opzoek naar Underground Atlanta. Ondanks dat het nog niet donker is daalt het aantal toeristen om ons heen aanzienlijk wat de sfeer er niet echt vakantievriendelijk op maakt. Eenmaal aangekomen meteen maar weer rechts omkeer gemaakt, want we gaan het natuurlijk niet opzoeken… Dan door naar het Hard Rock Café om het gebruikelijke T-shirtje te scoren. En binnen, we kunnen naar huis, naar het hotel bedoel ik natuurlijk hè. Hier vragen we nog naar de dichtstbijzijnde supermarkt en dit blijkt een Kroger te zijn. Nog nooit van gehoord maar een schitterende zaak met heel lekkere dingen. Snel een klantenkaart geregeld en hierdoor besparen we $15.95, dat is snel verdiend. Eenmaal thuis splitsen we ons op en wordt er geaaipet (mooi woord) en gezwommen. In de avond nemen we de stokbroden tot ons, uiteraard met aardbeien, kijken nog wat tv voordat we de oogjes sluiten…..

Er wordt al lekker doorgeslapen door de famile, tussen half 5 en half 7 gaan de oogjes pas open van de verschillende goedies. Dus we maken stapjes vooruit in het onvermijdelijke Jetlag proces. Als 1e gaat natuurlijk het comandocentrum aan, iPhone, iPad en netbook, om te kijken of er nog leuke reacties zijn van ons thuis-publiek op onze laatse belevingen. Vinden we nml. erg leuk. Bedankt alvast! We gaan weer rond 8 uur ontbijten en de good old BB had weer dienst, dus een lekkere omelet lag binnen een poep en een scheet op tafel. Ohh en nu we het daar toch over hebben....Aangezien dit blog ook als reality soap wordt beschouwd, zullen wij de volgende gebeurtenis, wat zich kort na het ontbijt op de hotelkamer afspeelde jullie dan ook niet onthouden. Het is niet alleen de biologische klok i.c.m. de jetlag, die van slag raakt. Ook de tijden van de automatische ontsluiter zijn van slag. Dus is hij meer dicht dan open, gelukkig. Maar het probleem zit hem dan ook vooral daar in, want als hij open gaat.... nou dan weet u het wel. Dus na 2x doortrekken zit de hele pot verstopt. En nu? Geen ontstopper in huis. Dan proberen we provisorisch, met een plastic tasje dat dienst doet als handschoen en een mes, de pot weer op gang te krijgen. En dit lukt, pfuuhhh. Na dit -LOL- moment gaan we dan eindelijk opweg met als doel de Martin Luther King, jr. National Historic Site. Hier vind je alles van de man die de legendarische worden sprak : "I Have A Dream".,
Martin Luther King, jr. We bekijken in het Visitor Center een must-see geschiedenis film, met daarin het hele verhaal, vanaf zijn geboorte tot aan de aanleiding van zijn dood en ver daarna, erg indrukwekkend! Ook de tenstoonstelling, het bezoek van "zijn" Historic Ebenezer Baptist Church, de Freedom Hall, het grafmonument, de Eternal Flame en zijn geboortehuis( je) maken indruk. Daarna gaan we richting een volgend "landmark" hier in Atlanta, The Varsity! Op een iets ander niveau, dat wel. Want we hebben het hier over de grootste Drive-In van de wereld, we willen nml. een ijsje. Helaas is dit niet via de Drive-In te regelen, dan gaan we maar voor de Walk-In. Er kunnen 600 auto's parkeren en er zijn meer als 800 zitplaatsen, dus plek genoeg. Na deze verfrissende tussenstop rijden we naar de Federal Reserve Bank voor een rondleiding en een zakje versnipperd geld. Dit had een leuke onderbreking van de dag had kunnen worden, ware het niet dat het zaterdag is..... dicht. Foutje bedankt. Dan is een shoppingmall al snel een hele goede optie, dus op naar de Perimeter Mall. Van Macy's tot Bloomingdale van Nordstorm tot Dillard's, ze zitten er allemaal. Het is verschrikkelijk warm dus lekker struinen in deze Mall is zeker geen straf. We nemen bij de Starbucks weer een lekkere Frappuccino Mocca/Coconut met een plakje cake. We lopen alleen bij Abercrombie & Fitch met een klein tasje de winkel uit, petje af! We verlaten dit "pretpark" om half 5 en gaan terug om effe op de kamer te chillen, bij het zwembead is het echt te heet! In de avond kiezen we een Outback Steakhouse uit. De dichtsbijzijnde ligt op 0,6 mile. In nederland betekent dit op loopafstand. Gelukkig kennen Amerikanen het fenomeen loopafstand niet en doen we er met de auto 1 minuut over i.pv. de 12 minuten die Googlemaps als wandelroute aangeeft. Hier hebben we weer heerlijke steaks gegeten en natuurlijk was de Bloomin'onion weer geweldig, welterusten!

We zijn vandaag weer echte Time Travelers, we verlaten de Eastern Time zone en gaan naar de Central Time zone. Dit houdt in dat deze dag geen 24/7 is, maar 25/7 uur. En dat is altijd fijn als je een lange rit voor de boeg hebt, zodat de aankomst tijd wat aangenamer. We gaan vandaag verhuizen van Atlanta, Georgia naar Memphis, Tennessee . We nemen voor de laatste keer de handmade omelet van BB, voordat we onderweg gaan. Atlanta uit en cruisecontrole aan. Een mile of 5 higher dan is toegestaan moet kunnen. Onderweg stoppen we in Alabama om te lozen en te tanken, en zo hebben we er weer een staat bij op onze bingo kaart. Tussen Birmingham en Jasper zien we onderweg nog schade die een tornado aan kan richten, wat een ellende moet dat zijn geweest zeg. Dan door voor onze volgende stop in Tupelo, Mississippi. Alweer een staat erbij.
Na het bezoek van gisteren aan het geboortehuis(je) van Martin Luther King staat er vandaag weer een King centraal, maar nu The King of Rock & Roll, oftewel Elvis Presley. Onze Jukebox zit aardig vol met liedjes van deze succesvolste en best verkochte legende aller-tijden. Hij is geboren op 8 januari 1935 in Tupelo, the place where it all began….. en dat willen we natuurlijk zien. Het is een leuke onderbreking en zien dus ook van deze King zijn geboortehuis(je). We lopen hier een tijdje rond, bekijken zijn bronzen beeld als 13 jarige, de “walk of life”, de “fountain of life” en de “story wall” met 11 verhalen van jeugdvriendjes. Ook staat er een copie van zijn 1939 Green Plymouth, de auto waar hij in reed toen hij verhuisde van Tupelo naar Memphis. Wij verhuizen van Tupelo naar Memphis in onze 2011 White Dodge, met airco! Gelukkig want het is nml. erggg warm. We zijn nog 1,5 uur van Memphis vandaan, maar we hebben hier ons extra uurtje gevonden, en dus rijden we om 13.30 uur richting Dowtown Memphis. Onderweg genieten we weer van de omgeving, want die verandert om de haverklap.
Het autorijden is en blijft hier geweldig. Af en toe bekruipt ons het gevoel vandaag alsof we stiekem op een autoloze zondag aan het cruisen zijn. En dat we op ieder moment van de weg kunnen worden gehaald door de State Patrol. Want we zien onderweg geen kip, tenminste tot in New Albany. Want daar nemen we bij KFC een lekker boneless Chicken menuutje als lunch. We doen er ook gelijk wat boodschappen bij een Walmart Superstore voor een ontbijtje morgen. Onderweg zien we 104 fahrenheit op ons display in de auto. Dan zien we zelfs bij Memphis de matrix boorden boven de weg met Air Quality Alert, reduce trips….. Oke gaan we doen, maar we moeten nog wel eerst naar ons hotel. Om half 4 zijn we bij het Crown Plaza Hotel Memphis, Tennessee. Onze 4e staat vandaag, dus hebben we een volle kaart. We worden hartelijk ontvangen en we krijgen 2 mooie connected rooms op de 10 verdieping, 1 met een King en 1 met 2 doubles, perfect! Daar gaan we relaxen/tv kijken/internetten enz. enz. We zien de Heat warnings op de tv en het begint aardig te knetteren, en toch het is het morgen pas 4th of July. Er valt zelfs een buitje voor de stof, en dan gaan we op weg naar Bealestreet waar het allemaal om draait hier! We willen met de Shuttle van het hotel maar die rijdt niet meer i.v.m. een totale politie afzetting van Downtown. Overal horen sirenes, sirenes en nog eens sirenes. Dan maar met de trolley, helaas ook die rijd niet meer richting Downtown. Dan maar lopend, het maar ongeveer 1 mile. We komen in de buurt van alle zwaailichten en dat trekt toch de aandacht van vele mensen. Dus ook dat van ons. Aan de linten uit CSI New York, Miami of Las Vegas te zien i.c.m. de politiemacht is te zien dat het een serieuze zaak is. Al snel komen we er achter dat het gaat om een schietpartij in het Double Tree hotel. We lopen wat rond en zien dat er precies om de hoek van de crimescène dat de lichten van het Autozone Park branden. Een mooi stadion, The Home of the Memphis Redbirds en ze spelen vanavond tegen the Oklahoma City Redhawks. Wat doen we? Een restaurant opzoeken of een Amerikaanse pot Baseball met bijbehorend junkfood? We doen het laatste, het is erg druk en we zien een leuke wedstrijd die de thuisploeg wint en er wordt met schitterend vuurwerk afgeloten, echt niet normaal. Op de terugweg is het nog steeds een en al zwaailicht in de stad en we lopen veilig weer terug naar ons hotel. Onderweg hoorde we wel al de geruchten, en zien later op de Tv dat dit de werkelijkheid is. Een familiereünie die totaal uit de hand gelopen is met fatale gevolgen voor 2 personen. 1 ervan is een toegesnelde agent, en dat is echt schokkend nieuws. Wat een drama. De dader heeft nagenoeg niets maar is wel gearresteerd. Toen wij vanmorgen hier naar toe op weg waren hadden we heel andere beelden in ons hoofd bij het liedje Walking in Memphis……welterusten.

Heerlijk geslapen tot 07.00 uur. De mobiele commando post wordt weer aangeloten op 110 volt en we kunnen de wereld weer volgen. De reactie's lezen, altijd leuk! Dan wordt er in willekeurige volgorde gedouched, zijn de broodjes door de connected deur afgeleverd (wat een weelde!) en drinken we er een lekker bakkie koffie bij. Dan gaan we richting Graceland. Alleen die naam al, Graceland! Op de schaal van 10 weten er meer als 9 wat en waar Graceland is. Dit moet je een keer bezocht hebben, en this was the moment! We nemen de platinum tour, krijgen Triple A korting voor de seniors, youth en adults in ons gezelschap, kortom voor allemaal. Ondanks dat we er al voor 9 uur zijn, hebben we tour nr. 3. Kortom een kwartier later rijden we Graceland met een shuttle binnen.
Het landgoed dat Elvis al kocht op zijn 22ste voor $100.000. Helaas mag er niet gefilmd worden, en het fotograferen moet zonder flits, een beetje jammer dat wel. Ook blijft Nicolas Cage de enige fan die de bovenverdieping heeft kunnen zien, want dit blijft zelfs voor ons, hermetisch afgesloten. We lopen door de verschillende vertrekken, worden d.m.v. een koptelefoon begeleid en horen de verhalen die erachter schuilen, inc. zijn liedjes. Hier lopend komen we er achter dat Elvis echt Mega groot was en nog steeds is. Al die platen, films, kleding en het nieuws over hem is huge! Dit maakt indruk hoor. Natuurlijk is het laatste bezoek bij zijn huis het graf-monument waar Elvis ligt met zijn dierbare. Hij is echt The King of Rock & Roll , voor wie nog twijfelde! Dan bezoeken we hier ook nog zijn auto collectie, zijn vliegtuig, zijn kleding enz. enz. We doen er bijna 4 over, dus we hadden het erg naar ons zin. Dan geven we deze muziekale dagen een vervolg met een bezoek aan alweer een landmark, de Sun Studio. Hier heeft Elvis zijn eerste plaat opgenomen, en er zullen nog vele beroemheden volgen. We kunnenmee met de tour van half 2, dus een milkshake later gaan we opweg naar de studio waar alle grote der aarde hun platen hebben opgenomen. Zoals Elvis dus, Jerry Lee Lewis, Johny Cash, Carl Perkins, maar ook U2 en BB King zijn zomaar een paar namen die voorbij komen. We hebben Jack als guide, en die maakt er een mooie show van. Hier hebben we alweer een mooie geschiedenisles beleefd/gevoeld van de historie van de muziek, erg gaaf.
Een T-shirtje later zitten we weer in de auto opweg naar Arkansas. We willen die staat ook nog even bijschrijven dus steken we de Mississippi over. Halverwege deze mooie brug richting Memphis-West komen we het welkomstbord al tegen zodat we alweer terug kunnen terug, hahaha. Maar hij telt wel. De Tom Tom wordt al rijdend weer ingesteld op het adres van ons hotel en we hopen via de andere brug Memphis weer binnen te rijden. Dit lukt, maar na een mile of 7 denken we dit duurt te lang. Wat blijkt, onze navigator heeft het adres van Atlanta ingetoetst, want de aankomsttijd was 6 uur later, foutje bedankt. Maar 10 minuten later zijn we terug in ons hotel, waar we weer even de batterij laden voor de avondsessie. We gaan weer een poging doen om te eten in de Bealstreet. We slaan de beroemde eenden walk in het Peabody hotel over en gaan rechtstreeks met de shuttle naar Bealstreet. Daar eten we uiteraard in het Hard Rock Café op deze muziekale dag. Het blijft een geweldige keten. Ook hier verlaten we weer met een T-shirtje het pand en lopen richting de Mississippi voor het 4th of July vuurwerk. Helaas zijn de meningen verdeeld onder de bevolking over het wel of geen vuurwerk deze avond. Dus we lopen lekker terug naar Bealstreet, waar we al dat neon geweld ook prachtig vinden. Dan doen we nog een Frappuccino bij Starbucks en staken we de zoektocht naar het vuurwerk. 4th of July en de Goedies blijken geen goede combinatie. Bij de Niagara Waterfalls in 2008 hebben we het gezien vanaf de gang vanuit ons hotel, vorig jaar in Miami vanuit onze hotelkamer, en dit jaar missen we het dus helemaal. Dan bellen we de hotelshuttle, want Walking in Memphis gaat echt niet meer. Binnen 10 minuten zijn we al op de hotelkamer, en we zijn helemaal gesloopt. Maar wat een geweldige dag hebben wij hier weer beleefd vandaag. Op naar de volgende King.....

Na Martin en Aaron gaan we vandaag opzoek naar de country/blues van alweer een King en wel BB. En nee, morgen gaan we niet naar de Burger King, beloofd! Het wordt een ritje van 3 uur op de Music Highway van Memphis naar Nashville. Vandaag doen we ook geen staten wissel, want we blijven in Tennessee. Het is weer lekker rijden, alleen is er veel Highway Patrol actief. We rijden tot aan Paris, waar we een plaspauze houden. We moeten nog 30 minuten, maar dan komen we terecht in een file. Het duurt en duurt en de rij auto’s voor ons en achter ons wordt alleen maar langer. Het is een mega file. Er komt later een ambulance langs die zigzag de slachtoffers moet proberen te bereiken. Er wordt voor en achter ons gekeerd, men rijdt over de berm, het is echt een chaos. Op de radio wordt er melding gemaakt dat alle rijbanen van de I-40 East dicht zijn.
Of beter gezegd er zit geen muziek meer in deze Music Highway. Hier staan we nog wel even. We vermaken ons d.m.v. het leeg eten van onze koelbox. Als we eindelijk weer gaan rijden zien we op de Tom Tom dat we 1,5 uur later aankomen, erg jammer. Een gedeukte vangrail is de stille getuige als wij langs deze Crime Scene Nashville rijden. We gooien het schema om en nemen de eerste de beste afslag. Bij Denny’s nemen we een o.a. een Grand Slam Lumberjack met een smoothie en geven onze Dodge ook een volle tank, allemaal tevreden. Hierna gaan we direct door naar de Country Music Hall of Fame. Tenminste als de auto’s voor ons ook weer gaan rijden, weer staan gewoon weer in een file! Dit meen je niet. Het rijdt gelukkig wel en al schuifelend komen we langs afl. 2 van Crime Scene Nashville. Hier ligt de auto nog in de berm en is geschaard, dit ziet er niet goed uit. Gelukkig duurt deze onderbreking voor ons maar een kwartiertje en dan kan het gas er weer op. We zijn dan binnen een half uurtje in Nashville downtown.
We parkeren in het Hilton hotel en lopen naar de Country Music Hall of Fame. Dit is een museum, waar allerlei attributen van de grootste Country artiesten van de wereld een plekje hebben gekregen. Het is de hoogste onderscheiding als je hier gekozen voor wordt. En die Amerikanen weten hun helden te eren hoor. Geweldig om door deze Hall of Fame te lopen. Zo komen we voor ons bekende namen tegen die we in onze Jukebox vinden, zoals Jim Reeves, Patsy Cline, Buck Owens en natuurlijk Elvis en Johnny Cash! Maar ook de voor ons minder bekende zoals bijvoorbeeld Hank Williams and family, die zijn hier echt mega groot. Dit was weer een goed geslaagd en erg leuk en informatief bezoek aan deze Country Music Hall of Fame in Nashville. Dan hebben we ondanks het verlate tijdstip nog het Hard Rock Café en de Wild Horse Saloon op ons to do lijstje staan. En daar staat nu Done achter. Het T-shirtje is binnen en we hebben wat gedronken tijdens de souncheck van een blues bandje in de Wild Horse Saloon. Na nog wat gelopen te hebben op Broadway en langs de Cumberland River waar we het football stadion zien van de Tennessee Titans gaan we ons maar eens melden bij het Marriott Vanderbilt. We krijgen weer 2 super mooie connected kamers op de 8e verdieping met uitzicht op het oude Dudley Field Football stadion waar U2 3 dagen geleden een concert heeft gegeven, ahhhhhhh! Erg gaaf en ook weer jammer dat er geen wedstrijd is want die zou je vanuit de kamer perfect kunnen volgen. De avond gebruiken we om dit verslag te maken en nieuwe afleveringen van Gene Simmons Family Jewels te kijken, yessssssss.

Vanmorgen om 08.00 uur ging de connected deur open voor een heerlijk ontbijtje. Bakkie koffie erbij en uitchecken maar. We verlaten een bewolkt Nashville en rijden naar Hendersonville, een plaatsje dat een mile of 25 buiten Nashville ligt. Hier hebben we een bezoekje gepland aan de public begraafplaats Hendersonville Memory Gardens, waar Johnny Cash begraven ligt. Deze wereldster verdient beter, veeeeel beter. Alweer een mega ster die een plekje in onze Jukebox heeft. De Man in Black was een van de invloedrijkste zangers in het country-genre, met de bekendste nummers als Ring of Fire, I Walk The Line and A Boy Named Sue.
Van het legendarische optreden in San Quentin tot en met zijn laatste opnames met één been in zijn graf op American VI – Ain’t No Grave zijn geweldig. Zijn graf staat in schril contrast met die van Elvis Presley, en dat Hurt, ook een geweldig nummer van hem. See Youtube listen and enjoy…. Dan gaan we weer opzoek naar een Walmart voor een nieuwe vulling van de Koelbox, want stel dat we weer in een file terecht komen dan willen we wel wat te smikkelen hebben. We nemen meteen wat Ca$h mee uit de ATM in Hendersonville, en daar zullen we zo zuinig mogelijk mee omgaan. Dan gaan we weer opweg. We hebben er een lekker vaartje in en met nog een uurtje te gaan stoppen we bij een benzinepomp, waar we onze broodjes met aardbeien klaar maken en meteen de tank maar weer volgooien. We hebben er nu ongeveer 900 miles opzitten in deze 7 dagen, netjes. De weg hier naar toe is weer wonderschoon door de bergen en alles is heel mooi groen slingeren we naar Townsend. Daar hebben we eindelijk weer een echt Amerikaans Motel met schommelstoel en al voor de deur, de Gateway Inn. Het is inmiddels half 2, tenminste dat denken we. We zijn waarschijnlijk onderweg 1 uur verloren ondanks dat we nog steeds in Tennessee zijn. En om nu helemaal terug te rijden en dat uurtje te gaan zoeken vinden we ook weer overdreven dus we draaien gewoon onze klokjes dat verloren uurtje vooruit. Vandaar dat we vandaag een 23/7 hebben i.p.v. morgen, ook goed. Dat maakt het wel ineens al half 3. Dan luieren we wat op de kamer en gaan om half 5 richting Gatlinburg voor het avondmaal. We nemen de weg door Great Smokey Mountains om alvast een sneak preview te nemen. We komen daar toch in een wolkbreuk terecht, die zijn weerga niet kent. We zien echt helemaal niets. Het blijft regenen tot in Gatlinburg toe. Hier toeren we daarom rustig en lekker droog in de auto doorheen, waar we op het einde ineens weer een mega grote gitaar zijn draaien. Dit is onze redding! We parkeren de auto en vluchten naar binnen bij het Hard Rock Café. Daar kiezen we weer voor een variatie van de Legendary Burger i.c.m. Hard Rock nacho’s. Erg lekker weer. Hier worden we bediend door een meisje uit Bulgarije die hier vakantiewerk doet. Ze is helemaal van slag als we vertellen dat we uit Europa komen. Ze heeft het duidelijk moeilijk hier en vertelt honderd uit en vraagt ons het hemd van ons lijf. Na afloop wil ze een Hug en zwaait ons met betraande ogen uit. Als we het doen, doen we het goed…
En als we buiten komen schijnt het zonnetje weer volop, goed getimed. We lopen door dit look-a-like Valkenburg, langs alle winkeltjes en dit is een leuke afwisseling na de serieuze noot van de vorige dagen in dit muzikale gedeelte van deze trip. De terugweg nemen we de Pigeon Forge route en dat is 1 grote kermisattractie, echt niet normaal. We rijden weer in 55 minuten terug, wat eigenlijk in 45 minuten had gekund. Waarom dan 10 minuten langer zal je denken, nu waren er 2 mensen achterin en in noem geen namen maar het waren de jongste en de jongst gepensioneerde die in een vlaag van verstandsverbijstering een beer in de wei zagen staan. Dus keren, terug en ……het waren koeien hahahaha. Alweer een keerpunt zoeken en dan weer terug. Dit waren de extra 10 minuten. De avond sluiten we in stijl af met internetten, alles opladen, tv kijken en verslag maken. Het is maar goed dat we Townsed hebben gekozen als slaapplaats, want zo zijn we morgen lekker snel in Great Smokey Mountains voor Wild Life spotting. Daarom gaan we ook niet zo vroeg ons bed uit…..half 6 staat de wekker nu!!!

Na dat verloren uurtje van gisteren, is het opstaan van half 6 dus eigenlijk half 5, prettige vakantie! Maar ja je moet wat over hebben als je Wildlife wilt spotten in Great Smoky Mountains. En we hebben maar 1 dagje, dus die willen we dan ook zo goed mogelijk benutten. We rijden om 07.00 uur Great Smoky Mountains in, en draaien meteen de Cades Cove Loop Road op. The place to be, voor wildlife. Onze hoop is gevestigd op een beer, maar dat spreken we niet hardop uit. Great Smoky Mountains is het meest bezochte National Park van Amerika. Er bezoeken meer als 9 miljoen mensen dit gebied van 760 km2 per jaar. En omdat 95% uit bos bestaat is de kans op het spotten van een Black Bear niet heel groot.
Maar we zijn goed voorbereid, dus wie weet. Het is nog erg mistig, wat het ook nog spannend maakt. We zien herten, kalkoenen en Kaylee ziet zelfs herten met een geweer op!!! Een gewei dus, nou ja het is ook nog zo vroeg. Dan nemen we de Hyatt Road, een tip van het AA- Forum, want hier is de kans aanwezig dat er een beer woont. We kunnen helaas zijn huisje niet vinden en draaien weer de Cades Cove Loop Road op. We rijden stapvoets verder, kijken goed om ons heen en dan is daar plots een traffic-jam. En YESSSSS vlak langs de weg een Black Bear met 3 kleintjes. Wauwwww. Snel de auto uit, camera's aan, filmen en fotograferen maar. Dit is geweldig, die kleintje spelen met elkaar en die grote bekijkt alles vanachter een boom, net als ons! Want voor je weet sta je in alle kranten, en dat willen we niet! Ze blijven klimmen en klauteren in een boom, op en neer. En zo plots we ze in beeld hadden zijn ze ook weer zo plots uit ons beeld verdwenen. Ik kan hem nog net een handje geven om hem te bedanken voor dit geweldige moment., zie foto!! Wat was dat weer geweldig, niet normaal.
Nu op naar ons volgende doel, Spruce Flat Falls. Staat niet op elke kaart en is een verborgen juweeltje van de Great Smoky Mountains. Alweer een tip van het AA forum! Een gemiddelde trail met een lengte 2 mile, als roundtrip! Dat moet kunnen, denken we. Nou dat hebben we geweten. Bij het Institute of Tremont begint de klim. Het is gewoon de jungle in, en klauteren maar. En dat valt niet mee, voor de pepensioneerde onder ons. Onderweg is de twijfel groot of we wel goed lopen. Dan komen we ook nog 2 droge watervallen tegen, maar we zetten door. We horen nml. zoveel water kletteren, we moeten in de buurt zitten. Uiteindelijk na een minuut of 45 staan we voor deze schitterende waterval. We zijn hier helemaal alleen, en dat met 9 miljoen bezoekers per jaar!! We maken fotos en genieten nog even van deze schitterende omgeving. Dan moeten we dezelfde weg terug, dus weer klimmen en klauteren. We verliezen zo wel heel makkelijk al die aardbeien en sommige raken hier zelfs hele hamburgers kwijt. We hebben er bijna 2 uur over gedaan, dus uitgeput, moe maar voldaan komen we weer bij de Dodge uit en volgt er een verkleedpartij. Omdat alle kleuren van de kleding ineens een stuk donkerder geworden zijn. Dus fris en fruitig vervolgen we onze wegom te gaan picknicken, want het is inmiddels alweer 13.00 uur. Dan gaan we opweg naar ons volgende doel, nml. het hoogste punt van de Great Smoky Mountains met 2025 meter, Clingmans Dome. Vandaag was het ook meteen het natste punt van de GSM, want terwijl we genoten van het uitzicht kregen we weer te maken met een wolkbreuk, maar gelukkig hebben we de foto's nog! Dan gaan we naar ons laatste doel van ons wish-list, en dat is een stukje van de Blue Ridge Parkway rijden. We nemen de afslag bij Oconaluftee en rijden hem tot Balsam. Helaas blijft het weer kwakkelen, en rijden we van de drup in de regen, jammer. Af en toe toe stoppen we in de droge momenten bij wat View points en dat zijn geweldige uitzichten weer! Al met al was dit een volle dag in GSM die we niet beter hadden kunnen plannen, buiten de regen dan. Vandaar dat we deze dag ook niet snel zullen vergeten. In Asheville komen we om 17.00 uur aan en dat is bijna 12 uur later dan vanochtend toen het geluid klonk van de wekker in Townsend. Het eten doen we bij de Beijing Wok hier 180 yards vandaan in de Biltmore Square Mall, omdat we geen puf meer hebben om verder te zoeken, tot morgen!

Vandaag verplaatsen we ons van North naar South, Carolina welteverstaan. Aangezien we gisteren alweer halverwege Great Smoky Mountains North Carolina zijn ingereden en vandaag Myrtle Beach op het programma staat. En dat ligt dan weer in South Carolina. En zo kunnen we weer 2 staten afstrepen op ons State Bingo kaartje. Dan even over Myrtle Beach, dit plaatsje stond al bijna 5 jaar op ons To Do lijstje. Why??? Hier is het enige KISS Coffeehouse ter wereld. En ja als diehard fan MOET je hier een keer langs. Ook al moeten we er een paar 100 miles extra voor maken. We waren nml. nog nooit zo dichtbij, dus hebben we gewoon Myrtle Beach in onze planning geplakt. En het is tenslotte een muzikale roadtrip. Vandaar dat we vandaag de titel “Life is a Highway” van Tom Cochrane, letterlijk nemen.
Voor alle CARS-fans, het is dus een cover. Dan gaan we weer verder met vandaag. We hebben lekker uit kunnen slapen!! tot wel 08.00 uur en gaan daarna rustig een ontbijtje beneden eten in de breakfast room van onze Comfort Suites. We eten de tafel aardig leeg, checken uit en dan gaat het gas erop. De voetjes kunnen de rust vandaag goed gebruiken na die heftige trail van gisteren, de auto gebruiken we vandaag als Rest Area. Dit is dan weer een bijkomend voordeel van een dergelijke rijdag. Zelfs mijn rechtervoet krijgt rust want Cruisecontrole en Amerika zijn gemaakt voor elkaar. We tuffen er lekker op los en voor je het weet staat de DTE (Distance To Empty) onder de 50 mile en is het tijd om te tanken. Meteen eraf, betalen, tanken en weer door. En ja in die volgorde, want hier moet je vooraf betalen José! We zien onderweg een reclamebord van Cracker Barrel, en die keten willen we ook wel eens proberen. Het is tenslotte alweer 13.00uur, tijd om wat te eten. Het is in Pee Dee en precies op dat moment gaat de lucht open en komt de Pee met bakken naar beneden. Wat een timing, na een kwartiertje mogen we aan tafel en nemen we een kleine lunch. We hadden van deze keten een heel andere voorstelling, maar het eten is prima. Vanaf hier moeten we nog 1,5 uur en dat gaat via de US 501 vanaf Florence. We hebben tijd genoeg zodat we lekker aan sightseeing doen, want het is toch geen Beach weer. Vlak voor Myrtle Beach zien we een Walmart en daar gaan we meteen de koelbox aanvullen. We laten nog wat geld maken bij een nieuw soort rijdende ATM, uitgedost als Amerikaanse vlag, heel apart. Dan komen we langs een Tanger Outlet en ……. we rijden er gewoon voorbij, knap he? We checken in bij onze Holiday Inn Express, die vlak naast Broadway at the Beach ligt. Ohh dat is ook toevallig, daar ligt het KISS Coffeehouse en het Hard Rock Café ook. Hier krijgen we alweer connected rooms, super is dat. We lummelen wat op de kamer en gaan om 19.00 uur naar Broadway at the Beach. Dit is een grote mega attractie. Leuke winkeltjes, restaurants en attractie's te over.
KISS Fan mode aan: We gaan natuurlijk als eerste een bakkie doen bij het KISS Coffeehouse, en het is echt geweldig. Een mooie gevel met mega KISS laarzen van Gene en Paul. We nemen een KISS Cappuccino met Cinnamon smaak, en it Rocks! Veel lekkerder dan Starbucks….. Dit was het omrijden meer dan waard. We maken vele foto’s van het originele interieur en attributen, kopen natuurlijk T-shirts, en dan gaan we maar weer… KISS Fan mode uit.
Dan gaan we opzoek naar een eettentje, gevonden. Het wordt Amici’s Brick Oven Bistro, en nemen een mega Pizza. Inmiddels is het buiten al aardig donker en gaan we weer verder met het rondje winkeltje in, winkeltje uit. Bij het KISS Coffeehouse maken we nog foto’s van de gevel met de cerlichting aan voordat we richting de Piramide gaan. Dit Hard Rock Café is als een Piramide gebouwd met sfinxen voor de trap, en dit is echt de mooiste die wij tot nu toe gezien hebben, en dat zijn er al heel wat geweest. We leveren wat gespaarde punten in voor een T-shirtje, en vinden het dan genoeg geweest voor vandaag. We lopen terug naar ons hotel en gaan moe maar voldaan naar dromenland over een Meet & Greet met……. Welterusten!

Vandaag stond het Beach, van Myrtle op het oorspronkelijke programma. Maar dan moet wel het weer meewerken. Als we de gordijnen open doen is het erg bewolkt. We raadplegen WeatherProHD op de iPad en die geeft precies aan wat wij zien, bewolking, met vanmiddag kans op regen en onweer. Dat wordt dan geen Beach in Myrtle. We doen daarom rustig aan en gaan lekker ontbijten. Als eerste rijden we naar het Hard Rock Cafe, want ik ben mijn All Acces Card kwijt. Even vragen of hij gevonden is, helaas die ben ik echt verloren. Straks even mailen voor een nieuwe dan maar. We maken nog een mooie dag foto van de piramide voordat we richting Beach rijden.
We gaan kijken bij de Boardwalk aan het strand, want nu is het nog droog. We parkeren naast een mega groot reuzenrad. Voor $10 kunnen we 2 uur parkeren. Als we uitstappen merken we dat het vreselijk benauwd is, niet normaal. We lopen de Boardwalk op, en dit is in alle opzichten precies het tegenovergestelde van Broadway at the Beach, waar ons hotel Holiday Inn Express aan ligt. We hebben dus echt goed gekozen, gelukkig. Hier zijn veel zwervers, vage winkeltjes en het weer wat niet meewerkt, nee hier gaan we geen 2 uur blijven! We lopen een rondje en zijn binnen een half uurtje weer verdwenen. Dan gaan we kijken hoe het ervoor staat met het Hard Rock Themepark wat hier in Myrtle Beach in 2008 geopend en gesloten is. In 2009 is het onder de naam Freestyle Music Park wederom geopend en wederom gesloten, alweer failliet. We rijden het verlaten parkeerterrein op, en zien achter de muur dat DE gitaar er troosteloos bijstaat, jammer. Voor de liefhebbers, anno 2011 is de status van dit pretpark dus nog steeds hopenloos! En dan is het echt tijd voor verkoeling! We moeten echt de airco opzoeken met dit benauwde weer. En waar kan dit beter dan bij de Tanger Outlets!!! We kiezen er 1 van de 2 uit, en rijden naar de I-17 waar we gaan airco hoppen. Het is tenslotte een soort van Disney voor grote mensen! We halen als eerste natuurlijk nog een coupon boekje met ons ANWB kaartje voor extra extra korting, echte hollanders hè. We hoppen van airco naar airco en dit bevalt prima zo. De enige die oververhit raakt is de CC, maar die is hier dan ook voor gemaakt! Bij TSCGAG zijn ze erg blij met ons bezoek, want daar gaan we steeds met een tasje de deur uit. Is het bij Broadway at the Beach één grote kermis, hier is het één groot prijzencircus, geweldig weer! Wat opvalt is dat men helemaal in extase raakt van het antwoord "Holland" op hun vraag, Where are you guys from? OMG, is het dan steeds wat we horen, en men wil er alles van weten. Dit is wel grappig. We horen en zien hier ook totaal geen andere Nederlanders, dat is wel anders straks in Florida, dus genieten we er nog maar even van. Rond 17.00 uur zijn we wel weer afgestoffeerd en zien we de bui al hangen, letterlijk en figuurlijk, want het kan elk moment gaan storten. Wij storten ons in de Walmart superstore voor wat proviand, incl aardbeien en cheescake voor een lopend buffet op de kamer want we hebben geen puf meer om er straks weer uit te moeten. De terugweg komen we inderdaad niet droog over en maken er vervolgens een rustig avondje van. Tot morgen.

Vandaag staat Savannah als eindbestemming op de planning met als tussenstop Mt. Pleasant. Hier is Boone Hall Plantation. Aangezien ze op zondag pas om 12.00 uur open gaan, kunnen we rustig aan doen deze ochtend. Het is 90 mile en maken er een mooie sight seeiing rit van. Bij aankomst staan er mensen voor het hek te wachten, dus wij ook. We besparen met de ANWB kaart weer $12,50 dus niet vergeten! Het is de meest gefotografeerde Plantation van Amerika. Ook inspireert deze geweldige locatie filmmakers en schrijvers vanuit de hele wereld. Dit is tevens geregistreerd in het National Register of Historic Places. We komen binnen door de wereldberoemde”Avenue of Oaks”, de entree naar Boone Hall. Hier zijn bijvoorbeeld beelden gebruikt voor North & South en de recente film “The Notebook”. Het is dus "a must see stop on any trip to Charleston, S.C." Laten wij nou net die kant op gaan. Het is de oudste nog werkende plantage.
Er wordt hier al 320 jaar verschillende gewassen geteelt en verbouwd. Ooit bekend om zijn katoen, worden er nu vooral aardbeien, tomaten, maïs en meloenen verbouwd. We beginnen met de House Tour, dan lopen we door de Slave Street met de slaven huisjes en nemen daarna de Plantation Coach Tour. Dit was vandaag een geschiedenisles hoe de slavernij zich hier heeft afgespeeld, indrukwekkend en mooi te gelijk. Dan is het alweer 15.00 uur en moeten we nog 120 mile. Het lijkt weer op sommig stukken op een autoloze zondag, dus het schiet lekker op. Natuurlijk gaat de hemel onderweg 1x open, zodat we ook weer een stukje hebben gevaren. Maar inc. een “dure” plasstop bij de Exxon van $3.63 per gallon rijden we iets voor 5 uur de brug op richting Historic Savannah. We checken dus al om 17.00uur in bij Holiday Inn Express in, netjes. Hier hebben we deze keer 1 kamer geboekt, voor 5 personen welteverstaan. We komen op een kamer met alleen 2 bedden, geen slaapbank! Dat gaat niet passen. Naar beneden, en uitgelegd dat dit niet de bedoeling was. Manager erbij en die biedt ons een Free Upgrade aan van een appartement, Dit wordt alleen aan “speciale families” verhuurd want dit staat ook niet op het internet. Oke dat wij speciaal waren, wisten we al….. Er zijn 2 slaapkamers, 2 badkamers, een tv kamer en een keuken en een eigen parkeerplaats! Of we eerst even willen kijken? Nou uhhhh nee, doe u die mij maar!! We worden buitenom naar deze 3 etage tellende appartement gebracht, wauwwww. We krijgen kamer 901 op de beneden verdieping aan de Bay Street. Geweldig. Het is een authenthieke buitengevel en van binnen is het ook erg mooi. Hebben wij weer een mazzel zeg. We vinden het jammer om dit huis te verlaten, maar we willen toch nog wel wat van Savannah zien. We doen toch maar de deur achter ons dicht en lopen naar het hiernaast gelegen Outback Steakhouse waar we weer wat punten sparen. Zo, buikje vol en nu op naar de River Street aan de Savannah River. Het is hier erg leuk met vele winkeltje en restaurants in de stijl van ons tijdelijk huis! Dan lopen we via de City Hall richting de Bull Street die vele pleintjes heeft. Dit noemen zij The Jewels of The City. Allerlei mooie beelden in parkjes en gebouwen in 1 straat, een heel lange straat dat wel. We lopen helemaal naar het einde, het Forsyth Park met een schitterende fontein. We laten door een local een familie foto maken, als bewijs! Zo hebben we toch nog een mooi beeld van Savannah gekregen want het is schitterend en er heerst een leuke sfeer. Op de terugweg gaan we naar de Starbucks voor een welverdiende Frappuccino. Daar hebben we alweer een leuk gesprek met mensen die het “fantastic” vinden dat we helemaal uit Holland komen, erg leuk. Dan gaan we terug naar ons “huis” om lekker te chillen. En zo sluiten we Roadtrip af in dit schitterende appartement in Savannah, want morgen begint de 2e helft van onze vakantie, 11 dagen in een Villa in Kissimmee. Welterusten….

Zo dat was me toch een geweldig appartement zeg. Voor het ontbijt gaan we weer naar het “gewone” hotel om de hoek. Het ontbijtje is ook hier erg lekker en in een mooie, grote ruimte. We eten weer teveel Cinnamon Rolls, Pancakes met stroop, toast, eieren met spek en toetjes. Gelukkig moeten we morgen zelf weer voor een ontbijtje zorgen, dus dat worden aardbeien, veel gezonder! Dan laten we de Dodge voorrijden en checken we uit. Daar horen we, you are are all set. Zelfs de valet-parking is incl., netjes opgelost en zo rijden we als één happy family Historic Savannah uit. We mikken dat we rond 13.00 uur een tussenstop kunnen maken in Daytona Beach.
Met een kleine plaspauze vlak voor Jacksonville, lukt dit nog ook. Het is voorlopig de laatste flinke rit, maar het was zeker goed te doen. Na een half uurtje passeren we onze 8e en laatste staatsgrens van deze vakantie. We laten Georgia achter ons en rijden de Sunshine State Florida in. Eenmaal in Daytona Beach rijden we langs de Daytona International Speedway, wat mega groot is. Maar we willen naar het strand met de auto, dus rijden we verder richting All Beaches. Daar rijden we zo het strand op met onze volgeladen Minivan, wel eerst $5 betaald maar toch. Dit is fun. Het is erg druk, allemaal geparkeerde auto’s op een rijtje en mensen met stoeltje naast de auto op het strand, erg gemakkelijk. Geen gesjouw met koelboxen, stoeltjes, en geen parkeerproblemen, perfect! We parkeren de auto en zetten hem lekker onder een parasol, want het is ook warm voor onze Dodge. We gaan lekker pootje baden, de zee is heerlijk. Dan gaan wij zelf ook even onder een parasol zitten en eten een hotdog met cheese en chili met een soort slushpuppie! Na de gebruikelijke foto en film momenten nemen we weer afscheid van deze geslaagde onderbreking. We rijden nog een eindje op het strand en verlaten met een big smile Daytona Beach.
Dan stellen we TomTom in op de Dwarfs Lane in Kissimmee, waar Veranda Palms aan ligt. Nog 1uur en 15 minuten voordat er officieel wordt gefloten voor de 2e helft van deze vakantie. Maar met nog 2 mile te gaan zien we een Walmart en wringen ons van de linkerbaan naar de rechterbaan. We slaan flink in, dus de auto is helemaal afgeladen. Bij aankomst in het resort Veranda Palms gaan we opzoek naar onze villa, waar we zeer verrast worden door het aanzicht, WAUW! Daar gaan we het wel 11 nachten volhouden, al kan een likje verf aan de buitenkant geen kwaad! Dan proberen we via de verkregen code de voordeur open te krijgen, wat dus echt niet lukt. Met een telefoontje naar management guy Steve komt het helemaal goed. De code is veranderd, hahahaha. Oké dan zijn we eindelijk binnen, gaat het alarm af. Alle 7 Dwarfs op de Lane wakker, maar nu blijkt ook deze code te zijn veranderd! Als de rust eenmaal is weder gekeerd maken we eerst een rondje in dit giga huis. We zijn enorm verrast, dit is een geweldige keuze geweest. We hebben een paar kamers over, dus als je in de buurt bent, plek zat! We zijn per e-mail, twitter, facebook, hyves, sms/ en telefoon te bereiken….We hebben 6 slaapkamers, 4 badkamers, 2 woonkamers, loft, eetkamer, keuken, gameroom en zwembad met hottub tot onze beschikking. Het ligt aan een watertje waar we een krokodil zien liggen. We noemen hem Crocky en is vanaf nu onze huiskrokodil. Ook komen er 2 vogels op hoge poten voorbij, dus al met al zijn we blij met de kooi om ons tijdelijke stulpje. We eten lekker Cubanbread, uiteraard met aardbeien en een Ben & Jerry ijs als toetje. We testen ook allemaal nog het zwembad met de HotTub voordat we gaan chillen in een van onze huiskamers. Morgen doen we helemaal niets……misschien.

Heerlijk geslapen in onze nieuwe stulpje! Wat een geweldig huis, we overwegen wel de ANWB te bellen voor wegbewijzering. Want we raken nog al eens de weg kwijt. Gelukkig zijn de inloopkasten doodlopend dus raken we niet verdwaald, maar toch! Als we dan uiteindelijk op de beneden verdieping de keuken hebben bereikt door de geur van de koffie, betekend dit dat sr. als eerste wakker was! Dat begint lekker, een bakkie bij het ontwaken, gewoon binnen hoor, want buiten is het nu al te heet!! Dat belooft wat vandaag. Hier moeten we weer even acclimatiseren. Gelukkig staat er vandaag niets op de planning, dat komt mooi uit. De buurman komt een praatje maken als ik Croky aan het fotograferen bent. Hij komt echt aanzwemmen als je hem roept, erg gaaf. Hij houd je goed in de gaten en hoopt op een misstap…. We worden geüpdate, en horen dat Croky een maatje hier heeft, die dus wel ietsje groter is. Goed opletten dus. De vogels op hoge poten zijn Canadese kraanvogels en die maken een herrie, weten we ook weer. Na een tijdje vraagt hij waar we vandaan komen, en i.p.v. Wauw Holland, zegt hij Ben jij Nederlands op z’n Amerikaans! Wat blijkt, hij is geboren in Den Haag en op z’n 10enaar Amerika verhuist. It’s a Small World! Hij vindt het geweldig om weer Nederlands proberen te praten.
De villa is van zijn vader en hij woont zelf in Texas. We geven hem een opblaasbal waar het nieuwe Den Haag logo op staat en die gaat aan de muur in zijn Home!! Helaas gaat hij morgen weer terug naar Texas, maar hoopt om nog even met ons Nederlands te kunnen praten. Dan gaan we maar eens douchen, en nemen we 3 badkamers in gebruik, dan zijn we lekker snel klaar. Omdat het te heet is om buiten te zitten, wordt er voorgesteld om toch maar weer te gaan airco hoppen in het Outlet walhalla Greater Orlando, dit is erg wel verleidelijk. Lekker koel in en uit, doen we gelijk weer wat aan de dagelijkse beweging, dus eigenlijk is het heel gezond. We doen het gewoon. We kiezen de Premium Outlets aan het einde van de International Drive waar de UGGS shop zit! We cruisen de hele International Drive af , wat ook al gewoon erg leuk is. Dan schuifelen we de parkeerplaats op en hebben we gelijk een plekkie, mazzel. Het duurt toch echt wel een minuut of 10 voordat er wat gekocht wordt, een record!! We kopen ook wat kleding met Croky erop, om zijn nageslacht te garanderen. Het enige minpuntje hier zijn de Brazilianen, het lijken er wel duizenden en zijn vreselijk a-sociaal. Ze lopen je zo omver, maken er overal een giga puinhoop. We laten bij Tommy Hilfiger zelfs kleding apart leggen, want er staan er ongeveer 100 voor ons, die alles ook nog eens overhoop hebben gehaald. We gaan later wel terug om af te reken. Bij het Foodcourt-rondje nemen we allemaal wat anders, en gaan we daarna weer vrolijk verder. Al met al wordt er flink ingeslagen behalve bij UGGS. Dat is dan wel weer apart, maar ze hebben het allemaal net niet! Vlak voor het laatse fluitsignaal willen we nog bij Tommy onze kleding afrekenen, maar de rij met Brazilianen is niet geslonken, dan geen Tommy tas vandaag! Inmiddels is het alweer half 7 voordat we weer de International Drive oprijden, en besluiten we om ook voor een Outlet-prijsje te gaan eten. Het wordt CiCi’s Pizza. Héél goedkoop. Alleen hebben we de FREE Buffet bonnen vergeten, maar een brutaal mens……dus krijgen we 2 Buffets for FREE! I Love America! We zijn uiteindelijk pas om kwart over 8 thuis, en wordt de rest van de avond weer TV gekeken. Morgen staat Discovery Cove op de planning, en daar wijken we echt niet van af….

Vanmorgen lekker vroeg op, Discovery Cove here we come again! Inderdaad again want na die geweldige ervaring van vorig jaar, stond dit weer hoog op ons lijstje. En met het nieuw geopende Grand Reef werd het alleen nog maar verleidelijker. Toen kwam daar bovenop nog de mogelijkheid dat SeaVenture, “walking on the moon, but surrounded with fish!”, geopend werd voor 13 juli 2011, en hebben we de tickets toch maar besteld. Helaas is SeaVenture nog niet officieel open, maar krijgen er dagelijks wel mensen de kans om terplekke dit bij te boeken. Vandaar dat er een gezonde spanning heerst tijdens het ritje over de International Drive naar Discovery Cove.
We hebben dit keer 3 Dolfijn zwemmers onder ons, de 2 T’s proberen weer zo goed als mogelijk te filmen en te fotograferen. We zijn om 08.00 uur binnen dus mooi op tijd om alvast in te checken. Het is hier het principe first–come, first-served en de Dolphin swim wordt 10.40 uur, een hele mooie tijd. Kunnen we eerst op ons gemakje ontbijten hier op deze all-inclusive dag. En dan vragen we naar de SeaVenture optie, en yessssss we mogen. Tenminste als je in blakende gezondheid verkeert, en als je niet binnen 6 uur gaat vliegen. of hebt gevlogen Juweellaan kiest verstandig en blijft aan wal, en Kurkhout gaat hier het diepe in. Zo dat is geregeld. Om 13.00uur is onze SeaVenture tijd, kunnen we mooi ervoor eten en hebben we nog de hele middag om te snorkelen, perfect! Natuurlijk starten we met een ontbijtje voordat we onze swimgear gaan halen. Dit bestaat uit een duikbril, snorkel, zonnebrand, handdoeken en een zwemvest waardoor we meteen weer lekker af slanken…… En hup het water in. Het nieuwe Grand Reef is wel wat kleiner, of het is gewoon knetter druk! Iedereen gaat snorkelen en dat is meteen weer vertrouwelijk tussen alle roggen en de giga rays, geweldig weer. We weten dat de tijd hier 2x zo snel gaat, maar hier…. Het is dus alweer tijd om de dolfijnen te gaan zwemmen. We moeten verzamelen bij de Starfish Cabana’s voor de instructies en hup het water in. Er wordt dit keer met Sacha en Ige (lees ikkie) gezwommen. De interactie met die dolfijnen is weer super, die kunstjes blijven leuk en het ritje aan zijn vin blijft ook gaaf en mag veeeeel langer duren. Filmen en fotograferen is ons natuurlijk weer professioneel lastig gemaakt, dus het fotopakket gaat dit keer ook weer mee naar huis! Hierna gaan we naar de Laguna Grill voor de lunch. En dan gaan we voor het onderwater avontuur naar SeaVenture. Hier krijgen we allerlei instructies en safety rules met gebarentaal voor onderwater, en dan word het toch wel spannend. We gaan met een groepje van 6 met vele instructors, erg goed geregeld. We krijgen bij het te water gaan een 70lbs zware helm op, die ons op de bodem gaat houden. Onderwater weegt hij nog maar 15lbs, maar toch. Aan de helm zit een slang vast die weer verbonden is met een zuurstofbootje die meedrijft. Gewoon blijven ademen is het motto en dan is er niets aan de hand. Inderdaad zo is het en niet anders. Het is echt in slow motion lopen onderwater met allerlei vissen om ons heen. De rays zo boven ons maken nog meer indruk dan bij het snorkelen. Het gevoel is precies als de slogan: Walking on the moon, but surrounded with fish!”! Beter is het niet te omschrijven en ook dit duurt voor ons gevoel weer veel te kort. We hebben ook een fototoestel meegekregen waar we onbeperkt mee kunnen fotograferen, wat we ook doen. Uiteraard kopen we ook deze foto-CD, want dit is weer zo’n een uniek moment. Erg gaaf dat we dit hebben kunnen doen vandaag. Hierna gaan we weer “gewoon” heerlijk snorkelen in het Grand Reef. We bezoeken ook nog de Aviary, waarin je schitterende vogels kunt verleiden met voer, voor een leuke foto. En voor je het weet is de dag om, ongelofelijk. We zijn wel afgestoffeerd, want de hele dag in het zoute water gaat niet in je koude kleren zitten. Natuurlijk merken we dit pas als we in de Dodge zitten. Onderweg wordt er besloten om de voorraad van de ijskast te verminderen, want we gaan de deur niet meer uit. En net als vorig jaar gaan we er vandaag uit met de titel van Lou Reed’s song, It Was a Perfect Day!
Ps.
Dit verslag maken we onder de Copa America wedstrijd tussen Brazilie en Ecuador, en we zijn na het Tommy H verhaal ineens voor Ecuador, gek he!! Helaas wint Brazilie met 4-2. En morgen groen/geel weer op......

14 juli 2011, op deze datum staat er voor ADO Den Haag sinds 24 jaar weer Europees voetbal op het menu! Maar helaas zoals iedereen weet zitten wij in Amerika! Ondanks dat feit, zijn we er toch bij, want We support our team in Florida. Dus vandaag stond een beetje in het teken van ADO. Ze spelen nml. pas om 12.00 uur plaatselijke tijd. We kunnen daardoor lekker uitslapen, ontbijten op ons gemakkie aan het zwembad, ook niet verkeerd! Ik speel nog wat met Croky en loop een rondje rond zijn watertje. Hij volgt trouw, alleen het hand-tam maken lukt nog niet. Maar we hebben nog een week dus wie weet!
Inmiddels zijn er 4 van de 5 al aangekleed en gaan we naar de Super Target voor een feestmaal tijdens de wedstrijd. Hier halen we o.a. heerlijk vers Cubanbread met rosbief, aardbeien en Ben & Jerry's ijs. Die andere 1 van de 5 heeft als taak douchen en een Free Livestream zoeken op de netbook voor FK Tauras-ADO Den Haag! Eenmaal terug in de Villa heeft Kaylee inderdaad een Live stream gevonden en wel de Eredivise Live stream, dus gewoon met Nederlands commentaar! Lang leve het internet! De wedstrijd volgen op zo'n 10 inch schermpje heeft ook wel wat, compleet met haperend beeld en soms wegvallend wifi is dit ons ultieme Europese gevoel in Florida! Ook het wedstrijdverloop is echt Europees, met een onterchte rode kaart en penalty, daardoor weer als goedmakertje een penalty terug gekregen en dan ook nog de wedstrijd winnend afsluiten in de allerlaatste minuut, netjes hoor. Hierdoor zit er waarschijnlijk wel een vervolg in als we weer thuis zijn. Tot zover deel 1, volgende week donderdag, same time, same stream please! En dan weer het grote voordeel van het feit dat we in Amerika zijn, we gaan gelijk shoppen. De Mall at Millenia staat op het programma. Binnen een half uurtje zijn we er en we hebben een mooi parkeerplekkie dichtbij de hoofdingang. Dit is geen Outlet maar een super mooie Mall. Hier kunnen we ons ei wel kwijt. Kortom er worden weer goede zaken gedaan door 4 van de 5, maar dat haal ik wel in...... Zoals iedere trouwe Floridaganger weet, zit hierook een Cheesecake Factory! En alle trouwe lezers hebben al 14 dagen lang deze keten nog niet voorbij zien komen, een Personal Best! We zitten hier een kwartiertje naar de vitrine te staren met een pieper in ons bezit, waarop we zien dat de National Cheesecake Day hier 30 juli is, ahhh jammer! Eenmaal aan de booth bestellen we allemaal ons favoriete gerecht. Bij het opdienen zien we het al weer gebeuren, we waren vergeten hoe groot die porties hier zijn. En dat betekent dat we een kwartier voor niets bij de vitrine hebben staan gluren. We hebben gewoon geen plaats meer voor een Cheesecake! Niet slim, maar dit is wel weer een goede reden voor nog minimaal 1 bezoekje binnen 8 dagen.
Omdat er ook nog en bezoekje gepland staat voor Disney Downtown lijkt dit ons vanavond een mooie afsluiting van deze dag. We zijn hier nog nooit geweest, en we zijn daarom erg benieuwd. P 1 is al stampvol maar gelukkig heeft P2 nog genoeg plek. Hier komen we die %#^ brazilianen weer tegen, en dat zijn er echt véél. En overal laten ze een puinhoop achter, echt schandalig! Ondanks dat, is het in alle winkeltjes, barretjes en restaurants ook nog eens mega druk. Dat is wel heel gezellig. Het wordt langszaam donker en dan komt al die neon verlichting hier erg mooi tot zijn recht wat een leuk sfeertje weergeeft. We laten bijna nog een Ford Mustang bouwen bij Ridemakerz maar gelukkig hebben we optijd door dat we hier echt te oud voor zijn, maar gaaf is het wel. Om 22.00 uur zijn we er klaar mee en gaan we terug naar de villa. En daarmee komt er alweer een einde aan deze mooie dag met en groen/geel randje.....

Half 7 ging de wekker. En ondanks dit vroege tijdstip worden we toch met een Big Smile wakker. Of het nu komt door de winst van ADO in the EL of toch gewoon door de Crest 3D White Advanced Vivid tandpasta, we laten het maar in het midden. In ieder geval zitten we fris en fruitig om kwart over 7 in de auto richting Universal's Islands of Adventure!
Dit park gaat nml. al om 08.00 uur open. The Wizarding World of Harry Potter is hier ons eerste doel. We gaan in 1 rechte lijn naar Harry Potter and The Forbidden Journey, hier is al meteen een wachttijd van 30 minuten. Snel de rij in. We lezen de waarschuwingsborden voor het geval dat en komen tot de conclusie dat er eigenlijk niemand in mag, en toch is de rij nu al 30 minuten lang, vreemd. Deze nieuwe attractie is echt geweldig, je vliegt door de gangen van Hogwarts, boven op in en onder het kasteel en is erg mooi gemaakt. Een bezoek zeker waard. De wachttijden lopen nu al aardig op en bij Triwizard Spirit Rally was het alweer 75 minuten, en daar trappen wij niet in. Dan wordt de Dragon Challenge met en bezoekje vereerd door 2/5e van ons. Deze achtbaan is soepeltjes en héél gaaf. Over z'n kop, een kurketrekker alles zit erin. Er zijn 2 verschillende die tegelijkertijd de rit doen, onderweg komen ze elkaar rakelinks tegen, wat een echt spektakelstuk is, geweldig. Binnen 30 minuten sluiten we ons weer aan en zijn we weer compleet. Het is ook nu alweer erg warm waardoor je veel moet drinken. En wat helpt het best bij warm weer, bier! We nemen daarom ook allemaal een lekker koud biertje, en dat smaakt heerlijk zeg. Het is Frozen Butterbeer, dat dan weer wel! Een typisch Harry Potter drankje in Frappuccino vorm. Wij vinden het allemaal erg lekker. Dan gaan we snel door naar Jurresic Parc. We beginnen bij het Jurassic Park Discover Center en gaan dan met z'n alle voor een nat pak in JP River Adventure. Alweer geweldig gemaakt, zowel binnen als buiten met alle "enge" T-rexen. En inderdaad worden we allemaal "drijf" nat! Maar als je constant in en magnetron loopt ben je ook weer zo droog, tenzij je in een Splash Zone gaat staan. Daar wordt het woordje "drijf" ingeruild voor "zeik". Dus 2/5 werd "zeik" nat"! Dan weer door naar Toon Lagoon, waar we een hapje gaan eten. We nemen hierna de eerste show vandaag van het Mat Hoffman's Aggro Circus. Wereldtoppers die skaten, BMX-en en motorcrossen in een leuke vermakelijke show. Dan lopen we door naar het Marvel Super Hero Island. Hier gaat weer de 2/5e in The Incredible Hulk Coaster. De laatste achtbaan voor vandaag en we worden als het ware halverwege het ritje naar boven afgeschoten om meteen een bocht ondersteboven te maken, super gaaf. Ook deze is weer lekker soepel, gaan we flink onderste boven en toch en komen we hier fluitend uit. We wagen nog een grijpje in een speelhal. En ja hoor Kaylee grijpt weer een grote en een kleine Angry Bird. Dan zijn we het allemaal zat en gaan we lekker terug naar de villa. We hebben nog 8 dagen waarin we eventueel gewoon nog terug kunnen met onze 14 daagse pas voor de 2 Universal parken. Maar voor vandaag zijn we er klaar mee. Bij de villa voelen we allemaal de laatste 2 weken in ons lichaam, dus we doen lekker rustig aan. beetje zwemmen, beetje zonnen, beetje dutten, beetje internetten. En dan weten we eindelijk de loting van de 3e ronde EL, waarin ADO misschien tegen Omonia Nicosia uit Cyprus moet, netjes! Ook in de avond verlaten we de villa niet meer, er wordt thuis gegeten en daarna gaan we lekker biljarten in de gameroom. Junior wint weer zoals gewoonlijk......

De computer, de iPhone’s, de iPad’s en alle batterijen zijn weer na een nachtje opgeladen en onze batterij dus ook. We starten vandaag weer lekker rustig op. Na het wakker worden lezen we de commentaren op twitter, hyves, e-mail, sms, het Alles Amerika en Florida forum en op de site zelf, altijd erggggg leuk wakker worden en alvast bedankt (hint)! Daarna struinen we het internet af voor het laatste nieuws en nemen we weer het ontbijtje bij het zwembad! Dat gaan we volgende week zeker missen, tenzij het niet stopt met regenen in Nederland zoals we lezen op het net!
Maar dat is voor latere zorg, we hebben hier nog 6 heerlijke dagen. Dat is meer als een werkweek, dus nog heel lang. Na het ontbijt en de ochtend zwempartij gaan we boodschappen doen. Na de bezoekjes aan de Walmart en de Target gaan we vandaag voor het proviand naar de Publix. Op de parkeerplaats is het erg leeg, dat wordt lekker rustig boodschappen doen. Tenminste dat was de bedoeling, als volleerd vakkenvullers vullen we na 10 minuten weer de vakken met de inhoud van ons karretje, we gaan toch maar naar de hiernaast gelegen Target. Dit is geen lekkere Publix, vandaar het lege parkeerterrein waarschijnlijk. Bij de Target kopen we weer een karretje vol met tasjes en dit uitje heeft ongeveer 1,5 uurtje geduurd. We doen de lunch ook nog aan de pool, want vanmiddag gaan we pas weer op pad. Celebration staat op de planning. Hier zijn we ook nog nooit geweest, dus we zijn benieuwd. Celebration is een community wat door The Walt Disney Company is opgezet. Hier staan mooie huizen en die gaan we eens bekijken. We maken eerste een sightseeing tour door de Disney-achtige straten met de vele mooi huizen. Er is ook een klein centrum wat aan een meertje ligt. We parkeren de Dodge en lopen de trail om de waterpartij heen. Het is erg mooi, en ook alweer erg warm. Gelukkig heeft Starbucks hier toestemming gekregen om een winkeltje te openen, en kunnen wij lekker een koude Frap nemen. Daar knapt een mens van op zeg. We lopen en cruisen nog door de mooie straten, en het lijkt hier op de perfecte wereld! En van de ene perfecte wereld rijden we door naar de andere perfecte wereld, de Premiun Outlets aan de Vineland Avenue.Hier zijn we ook nog niet geweest, tenminste deze vakantie nog niet. De Brazilianen zijn ook hier weer in grote getalen aanwezig, wat bij Tommy Hilfiger en Ralph Lauren chaotische taferelen veroorzaakt, niet normaal. We halen weer een Vip-coupon boekje voor de extra korting op de korting, waardoor we ons ANWB abonnement weer dik en dik terugverdiend hebben. Want daar doen we het tenslotte voor. Inmiddels wordt het tijd voor onze laatste missie van deze dag, Old Town. We rijden de parkeerplaats af en rijden zowat een Outback Steakhouse binnen, dus uitstappen en binnen 30 minuten gaat de pieper af. De Bloomin’ Onion is van het maatje extra large, en gaat echt gewoon op. We hebben dus honger en dan zitten we hier goed. We hebben weer heerlijk gegeten en dan gaan we toch echt op weg naar Old Town Kissimmee. We worden naar een parkeerplaats geleid, en betalen $5. Het hier ook hier weer superdruk. Ook hier zijn we nog nooit geweest, maar de Vrijdag en Zaterdagavond zijn hier beroemd en berucht om de Cruisers! De Cruisers komen hier met hun Oldtimers in alle kleuren, maten en merken naar toe om een show-ritje door de marketplace van Old Town Kissimmee te maken. Iedereen langs de kant kan dan genieten van deze schitterende Oldtimers. Mijn all time favoriet, de Ford Mustang uit 1965 en ook nog de mooie Shelby uitvoeringen rijden hier gewoon rond, geweldig! Helaas helpt het weer niet echt mee, en dat is een zachtjes uitgedrukt. Het is echt NOODWEER! De donder, bliksem en regen is niet normaal. De kermis attracties gaan hierdoor logischerwijs dicht, erg jammer. Tijdens het Cruisen staan we gelukkig droog, zodat we toch van de Cruisers kunnen genieten. Erg leuk en jammer van het weer! Rond 22.00uur zijn we weer thuis en slaat de man met de kamer keihard toe! Het licht in de villa gaat daardoor aan en gelijk weer uit, welterusten!

Aangezien wij onze lezers serieus nemen is dit een speciale editie voor Hans de Vries. Hans wil graag alinea's, en de klant is koning!
Vandaag staat het tweede park van Universal op de planning, eigenlijk de eerste want deze Universal Studios was er eerder. Vandaar dat we weer een militaire planning hebben deze ochtend, 08.15 uur weg! Het park gaat om 09.00 uur open en dan willen we er meteen zijn. Na de slijtage slag in Islands of Adventure, lijkt het ons een goed idee om vandaag voor de Express Plus passen te gaan. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Voor mensen met die Express Plus passen zijn er bij de meeste attracties aparte ingangen, wat een hoop wachttijd scheelt. In de vroege ochtend lijkt het wat overbodig maar al snel blijkt dat we een goede keus hebben gemaakt.
De 2 waaghalzen gaan als 1e naar Hollywood RIP Ride Rocket, hier is nml. de Express Plus pas niet geldig, en de wachttijd is nu nog maar 10 minuten, net als bij Shrek 4D. We splitsen ons op en zo zijn we beiden tegelijk weer buiten. De achtbaan is geweldig! We kiezen Kickstart My Hart van Motley Crue en Pump It van de Black Eyed Peas als Ride muziekje en maken weer de raarste capriolen in deze Rollorcoaster. Onderste boven, over de kop, loodrecht omhoog, naar beneden, kurkentrekker, alles zit er weer in. Erg gaaf. En Shrek 4D is ook geweldig dus die doen we straks met z’n alle nog een keer, maar dan met pas. Eerst gaan we voor de Jimmy Neutron, dan weer Shrek 4D, Twister, Revenge of the Mummy, Disaster, Jaws en zelfs Fear Factor Live kunnen we allemaal doen voordat we een menuutje willen nemen. Helaas staan er weer honderden (echt waar!!!) Brazilianen in de rij en is helaas hier onze Express Plus pas niet geldig. Dan maar een Hotdog menuutje buiten en binnen bij de airco opeten. Het is nml bloedje heet. Hier is de wachttijd langer dan bij alle attracties bijelkaar die we gedaan hebben, lang leve de Express Plus pas. Hierna gaan we verder met ons rondje bij Men In Black. Dan wijfelen we door de tekst op het bordje bij The Simpson Ride: Fun for Kids, not so Fun for Adults. Maar de gewone wachttijd is 35 minuten, dus het moet wel leuk zijn toch. Nou dit New Adventure is echt geweldig en zo krijgen de 3 Rollercoaster-wachters onder ons toch onverwachts dat Rollercoaster gevoel van de Simpson family! Erg realistich gemaakt, een aanrader! Dan door naar ET voor een ritje op de fiets door de ruimte en gelijk erachteraan naar de Terminator 2, 3D live show. We hebben weer genoten, alle atrracties zijn de moeite waard en blinken uit in vernuft, geweldig weer. De ene is nog mooier, beter, spannender, gaver, leuker of koeler als de andere. Dus voor ieder wat wils, een echt family park!
Dan is het alweer bijna 17.00 uur, en hebben wij alle attracties gedaan die wel graag wilde doen. En dat zonder wachttijden. Die Express Plus passen zijn hun geld dubbel en dwars waard geweest vandaag! We hoppen nog even het grootse Hard Rock Café ter wereld binnen voor wat extra punten op de kaart en verlaten dan het Universal grondgebied. Onderweg ontstaat het gekke idee wat we ieder jaar minimaal 1 x per vakantie hebben, Cheesecake als diner! Bij ons vorige bezoekje aan de Cheescake Factory was de Cheecake erbij ingeschoten, vandaar! En binnen 8 minuten staan we bij de Mall at Millenia. De inside option heeft een wachttijd van 45 minuten, en omdat ze hier onze Express Plus passen niet accepteren kiezen we voor het buitenterras. Gelijk zitten en bestellen, dat is beter. En wat een feestje was dit weer, maar dit moet je natuurlijk niet te vaak doen. Dat wordt straks weer afzien bij het sporten……
Dan komen we voor de 8e keer langs de Lake Buena Vista Factory Stores, en sturen we de Dodge richting Tommy H. Hier geen vervelende Brazilianen en gaan we tot sluitingstijd door. Op de valreep halen we nog een Free Couponboekje voor de extra korting op de korting, en daarmee heeft het Cheesecake Factory bezoekje ons theoretisch uiteindelijk maar $10 gekost! Dus niet vergeten… Eenmaal thuis merken we weer dat we hier hele lange dagen maken, en gaan we vroeg duiken!

Daar gaan we weer. De dag begint weer met hetzelfde ritueel als gisteren, dus we volgen weer de militaire planning want we willen weer om 08.15 uur weg! En toch staan we een stuk vrolijker op deze ochtend, want wij zijn vandaag 21 jaar getrouwd. tenminste in

Amerika dan. Want in Nederland was dat al gisteren en vandaar die lekkere Cheesecake van gisteren, mooi excuus he. Op deze speciale dag bezoeken we Seaworld, ook dit park gaat om 09.00 uur open en hopen we op de Rope Drop!
De parkeerplaats is nog lekker leeg en we staan bijna vooraan. We mogen al naar binnen, maar moeten achter het touw plaats nemen. En vlak na het National Anthem Star Spangled Banner zijn we getuige van de rope drop in Seaworld. Meteen gaan de 2 waaghalzen richting de Mega Rollercoaster, Manta! Een zeer spectaculaire Rollercoaster waarbij je plat op je buik al hangend de Ride doet, als een manta dus. En alweer over de kop en onderste boven en de kurketrekker, en de loop maar dan met een zwevend gevoel door de hangende houding, geweldig. Deze staat meteen bovenaan met stip op 1 op ons lijstje van deze vakantie. Dan meteen door naar Kraken, de 2e rollercoaster van Seaworld. Ook erg gaaf, met alle erop en eraan maar haalt het niet bij Manta. Half 10 en dan hebbeb we de 2 Rollercoasters van Seaworld al gedaan, niet slecht. Door naar de waterride, Journey To Atlantis. Alle tassen moeten in een locker, dus er zal wel gespetterd worden. En dat is zachtjes uitgedrukt, kunnen we achteraf wel zeggen. Een leuke en mooie rit in een bootje met dus een verassende uitkomst. De 2 voorin worden hierin drijf en drijfnat, alsof ze 10 emmers water over ons hebben gegooid. Mijn moeder en ik zijn de 2 pechvogels en de andere hebben de grootste lol, hahahaha. We gaan nog wel de familie droger in, maar die is hier niet tegen opgewassen. We legen de locker en lopen verder naar het Whale en Dolphin theater voor de show. Een leuke show met veel variatie, tussen dier en mens. Dan wordt het in de rij staan bij de Dolphin Cove voor het sponsoren van het middagmaal van de dolfijnen, want je mag alleen naar binnen als je een bakje van $7 dollar koopt. Hiernaast ligt het Stingray verblijf, en die Rays doen ook alles voor een bakje van $5. Ze stelen nog bijna een armbandje, maar gelukkig hebben we de foto nog. Dan bezoeken we familie van Croky en de imposante Manatees. Dan gaan we bij Captain Pete’s Island aan tafel voor de lunch, jaja want het is natuurlijk nog steeds een speciale dag….
Dan lopen we via de Dolphin Nursery naar het Shamu Stadium. We zien de show van 13.00 uur en is echt top. Ze zien er zo schattig uit maar het blijven wel Killer Wales. Er wordt helaas na het laatste dodelijke ongeluk in 2010 niet meer gezwommen met de Shamu’s, wat toch wel erg jammer is.Er wordt ook hier weer flink uitgehaald en in de Splash zone worden er een heleboel Brazilianen zeiknat, lekker puhhh! Wij zitten gelukkig hoog en droog, nou ja niet allemaal dan, maar we hebben een leuke show gezien.
Dan gaan we naar Shark Encounter, en ook is dit weer erg gaaf. Op een lopende band in een tunnel met allerlei haaien om je heen, super. Hierna is het weer showtime, een show in het Sea Lion & Otter Stadium. Dit was een leuke show, waarin wel veel mis ging of hoorde dat er bij….want dan was het nog leuker! Door naar Pinguins waar het noodweer binnen is of lijkt! Ze zijn het verblijf aan het schoonspuiten en maken we gelukkig nog wel leuke foto’s. in het Pacific Point Preserve worden de zeeleeuwen en zeehonden gevoerd en dit is weer een geweldig spektakel.Er wordt om ieder visje gevochten en zelfs de vogels doen hier aan mee. Er zit 1 slimmerik die de aandacht trekt op een rots en gewoon zwaait van hieroooo. Hij vangt ook hiermee menig visje, erg leuk. Als laatste willen we toch nog naar Wild Arctic aan de andere kant van het park. Hier krijgen we geen spijt van en maken we een virtuele helicopter rit vanaf dit Base station. Na deze bumpy ride lopen we langs de witte Beluga Whales en een Polar Bear die slaapt. En dan zit het er weer op en zijn we eindelijk droog!
Bij de auto aangekomen zien we dat de parkeerplaats weer aardig is volgelopen. Thuis slaat de vermoeidheid weer keihard toe en voegen we uiteindelijk toch nog een hoogtepuntje toe aan deze speciale dag, nml. het voeren van Croky……

Wakker worden zonder wekker is ook wel eens lekker. Maar ondanks dat zijn we toch alweer om 08.15 uur beneden. Het wordt misschien wat eentonig maar we nemen weer een ontbijtje aan de pool, en genieten van het niks doen. Daar nemen we de schade op van het ritje van gisteren in Journey To Atlantis. Mijn iPhone hoesje heeft het watergeweld niet overleefd! Mijn oude iPhone gaat dan nog maar even hoesloos door het leven, want binnenkort komt er toch een nieuwe iPhone 5.
De ijskast is ook weer aardig leeg en vandaar dat we maar weer boodschappen gaan doen. Naar de Walmart lijkt het vrouwelijke deel wel een goede optie, want hier zijn de mascara’s goedkoper. De TomTom blijft thuis want de jongste weet de weg! Nou dat hebben we geweten. We hadden bijna weer een staat kunnen bijschrijven op ons State Bingo kaartje… Uiteindelijk zijn we er dan toch 1 tegen gekomen, alleen was dat pas na een mile of 18. Volgende keer toch maar de TomTom mee, he Kaylee!! De brandweer stond al paraat in geval we oververhit waren geraakt. De mascara’s waren inderdaad een dollar goedkoper, gelukkig maar. We zijn daardoor de hele 192 afgereden, incl. door het gedeelte van ons oude buurtje van vorig jaar. Dus dat was dan weer een voordeel, zodat we weer voorlopen op de planning, want dit stond nog op ons to-do lijstje. Uiteindelijk zijn we daardoor wel pas om 13.00 uur terug in Veranda Palms. Daar eten we ons Cuban Bread op en dan zit ons vrije ochtendje er alweer op.
De warmte is alweer aardig opgelopen. Maar vanmiddag houden we ons hoofd koel want we gaan shoppen in de Florida Mall. Doen we dit niet, dan geven we namelijk weer teveel dollars uit, en krijgen we weer vracht-problemen. Dit laatste gaat ons toch nog hoofdbrekens zorgen, als je ziet wat er allemaal in onze Kamer van Koophandel staat. Gelukkig zijn er ook geen bezoekers afgekomen op onze uitnodiging om te komen logeren, want daar hebben we gewoon geen plek meer voor…. Dus het wordt een selectief bezoekje aan deze Florida Mall. Tenmiste dat was de bedoeling maar we zijn JC Penny nog niet in en het dreigt al uit de hand te lopen, want Oma gaat helemaal los. Gelukkig krijgen we het daarna weer snel onder controle en zijn er alleen nog de hoognodige lage UGGUH UGGUH in een tasje verdwenen. We lopen nog bij United World Soccer naar binnen en zien tot onze verbazing (of eigenlijk ook weer niet!!) dat alle ADO Den Haag shirts zijn uitverkocht, zelfs het zeer gewilde shirt van Lex Immers hebben ze er niet meer tussen hangen. Ja dat Europese succes is zelfs alweer tot ver buiten Europa doorgedrongen.
Na dit Mall bezoekje programmeren we de TomTom op een Olive Garden. Dit restaurant staat al heel lang op onze planning, maar steeds rijden we op het laatste moment toch weer naar een Outback Steakhouse. Maar deze keer lijdt TomTom ons veilloos naar een Olive Garden voor een Italiaans diner. Het is ook hier weer erg druk, wat meestal betekend dat het eten goed is. We krijgen weer een pieper mee en we moeten 35 minuten wachten. Tijdens dit tijdverdrijf maken we wat foto’s en kiezen we alvast ons eten uit. We kunnen al na 20 minuten al aan tafel en het eten is inderdaad geweldig. Hier zullen we nog vaker naar toe rijden als back-up voor een Steakloze maaltijd.
De dinsdagavond is weer gevuld met Family Jewels van Gene Simmons op A&E. Helaas missen we volgende week het slot, ahhhhh. Na de laatste nieuwe aflevering gaan de lichten weer uit want morgen willen we weer om 08.00 uur bij de poort van Islands of Adventure staan. Hier gaan we proberen om alle gemiste attractie’s alsnog te doen.

En vandaag werd de wekker weer eens geraadpleegd, want 08.00 uur in Islands of Adventure betekent 07.15 uur weg. 07.15 weg betekent ongeveer 06.30 uur de wekker, want gelukkig kunnen alle douches tegelijk spetteren! Ook nog een ontbijtje en daar gaan we weer! Omdat we in Islands of Adventure het gevoel hadden dat we toch wel veel hadden gemist, gaan we vandaag voor een herkansing.
We parkeren weer lekker dichtbij op Spiderman 152 en via de trap en de lopende band zijn we zo bij City Walk, waarbij je de splitsing heb om naar Universal Studio’s te gaan of naar Islands of Adventure. Om dit tijdstip gaat dus iedereen naar Islands of Adventure omdat de Studio’s pas een uurtje later opengaat, simpel. Maar vandaag lopen er wel erg veel richting Islands of Adventure, #hetzalwel zou ik er op Twitter achter kunnen zetten. We maken een mooie foto van het Islands of Adventure logo met een piepkleine maan ernaast, zoek en gij zult vinden. Zo vroeg is het dus. Als een speer lopen we naar Triwizard Spirit Rally. We sluiten al in een aardige rij aan, helaas hier geen digitale waiting time waarschuwing, dus ouderwets vragen we aan de deuropener hoelang dit zou kunnen gaan duren. 2 uur zegt de gek!! We geloven het niet en na enige navraag, gaat dit geintje wel minimaal een uurtje duren, nou ja we zijn er toch. Er mogen er 27 door de deur om de 5 minuten, dus tel uit je winst. We nemen maar weer een biertje, en dit helpt ons weer een kwartiertje verder. Erg lekker zo vroeg in de ochtend en misschien moet ik thuis ook maar eens aan het bier… We zien tevens de wachttijd voor Harry Potter and the Forbidden Journey snel oplopen van 60 naar 75 minuten, en dit al om half 9!! U raad het al, de Brazilianen zijn binnen. Uiteindelijk gaat dan de deur voor ons open, en wat was dit ………een afknapper zeg! 5 kwartier gewacht op een zeer onprofessionele tovershow in een boekenkast, meer kunnen we er echt niet van maken, sorry. Als de deur achter ons open gaat denken we dat we naar de volgende boekenkast worden geleid, maar niets blijkt minder waar, we staan weer midden in een Souvenirshop, #fail.
Na dit debacle willen naar het andere Island, Toon Lagoon waar de Dudley Do-Right’s Ripsaw Falls op het lijstje staat. En dan bij het verlaten van The Wizard World of Harry Potter, zien we dat je niet meer de wereld van Harry Potter in mag. Crowd control wordt er toegepast, eerst een hele meute eruit, dan pas weer een hele meute erin, en het park is pas 1,5 uur open! Gelukkig hebben wij het al gehad en mogen wij er uit, gelukkig. De Do-Right’s Ripsaw Falls doen Thing 1 en Thing 2, de helden. En ze houden het ook dit keer niet helemaal droog, maar zijn gewoon leuk nat! We besluiten om naar het Lost Continent te lopen voor de Poseidion’s Fury. Ook hiermee hebben we 1 uur nodig voor de waiting time incl. de show. Het was wel mooi gemaakt….. Dan besluiten we dat het mooi is geweest in Island of Adventure, en Oma en Opa zijn na deze vakantie weer toe aan een nieuwe vakantie…
Op naar de villa, maar zoals zovaak deze vakantie, veranderen de plannen in een split second, Outlet!! Het wordt die aan de Vineland Avenue, en hopen op een Brazilianen vrije Tommy H. Het parkeren hier kan je vergelijken met het wachten bij een attractie, alleen moet je hier hopen dat er iemand weg rijdt, wat een gekkenhuis. Uiteindelijk vinden we dan toch nog een plekkie. We beginnen hier meteen met een Stromboli in de Foodcourt, dat hadden we echt effe nodig. Daarna vullen we onderweg toch nog een Adidas en een Croky tas, voordat we bij Tommy H belanden. Hier is gelukkig de rust weer wedergekeerd, want die Brazilianen zijn allemaal bij Harry P op bezoek.
We besluiten de rest van de middag heerlijk in en rond de villa te verblijven, dit hebben we echt effe nodig. Beetje zwemmen, beetje slapen, beetje internetten en uiteraard Croky voeren. Wat een geweldig beest is dit zeg, je wordt er bijna bang van……Eten doen we lekker thuis, we hebben echt geen zin meer om dit pand te verlaten. De rest van de avond zitten we voor de buis en doen we nog een biljartje, en inderdaad wint junior weer!

Wekkerloos worden we vandaag weer wakker om 08.15 uur. De begane grond is al wakker en zit al bij het zwembad aan een bakkie. De linker vleugel van de bovenverdieping gaat nu dus ook naar de pool voor een bakkie. De rechter vleugel zal wel tegen de middag wakker worden… We doen lekker rustig aan vandaag, ook al is het onze laatste dag in de Villa. We leggen vandaag ook de hand aan de laatste verfstreken van de buitenkant. Wat 2 potten verf te weeg kan brengen zeg. Het is een aardige metamorfose geworden die we gedaan hebben in de spaarzame uurtjes die we over hadden, al zeggen we zelf. Zie de foto’s van voor en na de metamorfose. Misschien krijgen we wel een weekje gratis…..
Als de verf droog is gaan we richting winkels die we al zo vaak zijn langs gereden, maar nog niet van binnen hebben gezien. Zo doe we een rondje in de Nike Clearance, JOANN, en de Marshall. In de eerste 2 worden er nog aardige deals gesloten en de kaartenmaker in ons midden was helemaal blij! Dan op naar de Target voor vers Cuban Bread met aardbeien. En ze hebben weer Americone Dream ijs van Ben & Jery’s in de vriezer, yesss. Die gaat mee voor onder de voetbal. En dat is meteen het middelpunt van deze dag.
Om 14.00 uur zitten we weer naar het 10 inch breedbeeld te staren, voor het eerste Europese thuisduel sinds 24 jaar, ADO Den Haag – FK Tauras. We vinden weer een Free Live Stream van Eredivisie Live en kijken dus gewoon met Nederlands commentaar. Het plan om de wedstrijd aan de Pool te kijken valt in het water, want binnen met airco is het veel aangenamer dan buiten. Dus we bouwen weer een tribune van leesvoer voor de Netbook op de salontafel. Daar zien we dat ADO Den Haag gewoon wint met 2-0, en dus de eerste ronde overleeft heeft, zoals verwacht. De volgende ronde zijn we thuis zeker weer van de partij, en dat is dan ook de enige leuke bijkomstigheid aan de grote overtocht die morgen alweer voor de deur staat.
Na de wedstrijd gaan we Croky voor de laatste keer voeren, en die ligt alweer te wachten. Hij komt deze keer helemaal de kant op en dan is die best imposant. We hebben hem deze 11 dagen helaas niet handtam kunnen maken, maar het was een geweldige ervaring om een soort van huis-krokodil te hebben.
Dan hebben we nog een paar uur en die vullen we natuurlijk met een Outletje. We hebben nog wat ruimte in de koffers en die moet gevuld worden. We nemen die met de UGG winkel, want je weet maar nooit. En ja hoor ze hebben nieuwe voorraad en zo zijn de lege plekken alweer snel gevuld.
Dan moeten we natuurlijk deze laatste dag afsluiten bij het Outback Steakhouse. De eerste die we tegen komen is stampend vol, en moeten we meer als 45 minuten wachten. Korter dan bij Harry P van gisteren maar we doen het toch maar niet. Op naar de volgende. Die ligt iets verder dan onze Villa, en daar kunnen we meteen aan tafel, goed gegokt. We nemen allemaal wat anders en we hebben hier weer heerlijk gegeten. Alweer iets dat we vreselijk gaan missen. Een toetje gaat er echt niet meer in en zo zijn we tegen half 10 thuis. Ook zo’n laatste dag is weer supersnel om gegaan ondanks dat we alles in slow-motion hebben proberen te doen. We eindigen de dag met tv kijken voordat we aan de laatste nacht beginnen….

Na een goede met slaap gevulde laatste nacht, moeten we vandaag echt dit pand verlaten. Helaas zit het er al weer op. De koffers zijn gepakt en gaan net dicht. Ook de extra koffer zit de terugreis niet meer opgevouwen in een andere koffer, maar gaat ook gevuld weer mee terug. En na het ontbijtje wordt alles in gereedheid gebracht voor de terugreis. De auto is geladen, de TomTom staat ingesteld op Miami Airport, en de deur van de villa hebben we achter ons gesloten.
We rijden via de 92 naar de I-4 waar we nog zo’n 200 mile moeten afleggen. Het rijdt weer lekker door en voor de plaspauze stoppen we bij een Plaza die uiteraard weer vol met Brazilianen gevuld is. Hier is het daardoor een drukte van jewelste. We rijden al een tijdje op de tolweg en na de vele afslagen met de No Cash tolpoortjes die we onderweg zijn tegengekomen begint er dan toch een kleine twijfel te ontstaan omtrent de SunPass. Kunnen we wel Sunpass-loos bij Miami Airport kunnen komen? We worden hier bij deze Plaza niets wijzer en ach we zien het wel. Na de hoognodige lozing gaat het gas er weer op. De Highway Patrol is hier iets actiever dan rondom Orlando en Kissimmee dus wordt er voorzichtig aanvallend gereden, net zoals ADO in Europa heeft gespeeld, opzeker dus! Onderweg rijden we door de plaatselijke autowasstraat, die hier ook wel een tropische stortbui wordt genoemd. We zien niet veel maar het komt ons wel goed uit, nu kunnen we de Dodge mooi schoon inleveren. Na dit tropische geweld komt daarna net zo gemakkelijk de zon weer tevoorschijn voor de complete droogbeurt! Bij het einde van deze lange tolrit rekenen we $13,70 af, wat dus incl. wasbeurt is. Hier krijgen we tevens bevestigd dat we SunPass-loos Miami Airport kunnen bereiken, gelukkig maar. Rond 14.00 uur zijn we bij National waarbij we met weemoed afscheid nemen van deze geweldige auto. Ik ga zeker het automatisch openen en sluiten van de achterklep missen…… We krijgen hier het bonnetje met de nog te betalen Dropp Charges tussen Georgia en Florida. Het klopt precies en we zien tegelijk dat we hem met 16735 miles hebben ingeleverd. Dat betekend dat we 2640 miles hebben afgelegd in deze 3 weken. Een mooi gemiddelde vinden we zelf.
Dan hijsen we ons weer in lange broeken voor dat we met de shuttle naar British Airways worden gebracht. Er is helemaal niemand voor ons, netjes. Ook hier is het inchecken van de Goedies weer een hele uitdaging en komen er 3 man/vrouw assisteren! Leve het computertijdperk. Het blijkt dat Theo 1 2 tickets heeft en Theo 2 geen. Uiteindelijk lukt het dan toch en kunnen we mee, jammer. Wel moeten we nog $60 betalen voor de extra koffer of was dit voor de extra handelingen die onze namen geeft, we zullen het nooit weten. Bij de douane merken we dat de broeken niet meer zo soepeltjes naar beneden glijden zonder riem, dus we hebben heerlijk genoten. Het laatste uurtje halen we nog een stapel gevulde Pizza dozen bij de Pizzahut voordat we echt aan boord gaan van de Boeiing. De vlucht duurt 8 uur en 20 minuten waar we 20 minuten vanaf snoepen. We kijken wat films, iPad-en wat, maken de keus tussen Chicken or Lasangna en slapen een gat in de dag/nacht. Als allerlaatste krijgen we nog de Me Myself and My… Breakfast Box, zodat we echt een ochtend gevoel krijgen. Dit terwijl ons bioritme allang een Outback Steakhouse Box had verwacht. Maar het smaakt prima en voor je het weet zijn we weer op London Heathrow. Daar volgen we weer de paarse signs met connections flight erop, doen we bij de douane de laatste verkleedpartij en lopen we meteen door naar Starbucks voor een lekker bakkie koffie. Na de laatste slok kunnen we ook hier weer boarden voor het opstijgen en landen van het laatste stukje naar Nederland, want meer is het niet.
Het is wel meteen echt thuiskomen, want het regent! De taxichauffeur had al gebeld dat ie onder het Panasonic Board stond en was het alleen nog eventjes wachten op de koffers. Dit duurde natuurlijk weer veel te lang en werd de band gedeeld met Corfu gangers. Dus druk druk druk, maar gelukkig komen ze een voor een weer de band op en zijn we er onderweg geen kwijtgeraakt. Bepakt en gezakt passen we bij de douane onze verspreiding tactiek weer toe, en zo komen we hier weer ongeschonden doorheen. En met de taxi zijn we binnen een half uurtje dan weer echt weer thuis, gatverdamme…..
The Goedies.
Ps.
Hierbij willen we iedereen bedanken die een positieve (of negatieve) bijdrage heeft geleverd aan het tot stand brengen van onze schitterende 3 weken die wij weer in Amerika hebben beleefd. Ook alle verzenders van de berichtjes aan ons via de site/sms/email/twitter/forums, bedankt voor de mentale steun. Die heeft ons er echt door heen gesleept, anders waren we denk ik niet terug gekomen….. Ook alle anonieme meelezers bedankt, want met meer als 10.000 viewes in 3 weken zijn wij best tevreden hoor. Natuurlijk wachten we de officiele kijkcijferlijst van SKO nog af , want daar doen we het natuurlijk allemaal voor. We hebben weer bijna 93 ouderwetse filmrolletjes vol geschoten, gelukkig is het ontwikkelen niet meer van deze tijd anders hadden we nog een extra koffer moeten inchecken. Ook hebben we 64GB aan HD film materiaal, dus er is nog genoeg werk aan de winkel waardoor deze reis voorlopig niet uit ons systeem zal geraken, gelukkig maar! See you next time…