Mam. ik vind mijn koffer eigenlijk wel een beetje groot. "Tja, wat denk je dan met jouw verlanglijst? De bedoeling is toch, halve koffer mee, koffer met kop erop mee terug?"

En voor we het weten zijn we er, na een lange reis maar met een supervliegtuig van Lufthansa, de Airbus A580 kwamen we aan op San Francisco. Ons avontuur kon beginnen. Maar dat het al zo snel zou beginnen hadden we niet verwacht. We mochten namelijk gelijk door naar een secondary. Ik had namelijk een foutje gemaakt bij het aanvragen van het Esta formulier. We werden neergezet in een ruimte met cellen, heuse agenten met pistolen en bijpassend streng uiterlijk. Eigenlijk precies zoals we weleens op TV zien. Gelukkig waren ze ons goed gezind en konden we na uitgebreide controle en aantekening in het systeem weer verder. Voor we naar de taxi konden werden onze koffers nog een keer binnenste buiten gekeerd. Maar ook hier hadden we niet veel te vrezen. En nu zijn we in het mooie Cova hotel...om 15.00 uur plaatselijke tijd. Thuis ligt inmiddels iedereen in zijn mandje maar wij gaan nog even de stad in.

Vandaag vroeg opgestaan voor een stadstour en trip naar Alcatraz. Het weer is vandaag minder dan gisteren en dat was vooral richting de Golden Gate Brug te merken. Het ene moment lag ie in de mist, het andere moment scheen de zon er weer op. Naast de Golden Gate Brug hebben we eigenlijk alle mooie plekken in de stad gezien maar wel in een vogelvlucht helaas. Alcatraz was heel bijzonder en met de begeleide audiotoer in het Nederlands erg indrukwekkend. Je kent het verhaal erachter wel maar als je er daadwerkelijk rondloopt dan besef je pas een beetje hoe het moet zijn geweest in die tijd.
Terug aan wal zijn we lekker gaan lopen richting Fishermens Wharf en hebben daar wat gewinkeld en gegeten. Daarna weer met de bus richting ons hotel. Een dag vol indrukken dus allebei lekker moe. Morgen gaan we eerst nog zien wat we vandaa niet voldoende konden bekijken zoals de Japanese teagarden, China town, het financiële district en niet geheel onbelangrijk de winkels op Union Square.

Vanmorgen met het OV naar het Golden Gate Park gegaan. Ondanks de dichte mist en de motregen hebben we hier nog behoorlijk wat kunnen zien. De tuinen, Stowlake, een museum en verder gewoon lekker rondgewandeld. Het blijft een flinke klus om deze stad door te krijgen dus af en toe verdwalen is niet gek. Maar gelukkig heb ik een dochter die erg handig is met kaart dus we komen er wel. Het OV is niet duur maar ben niet onder de indruk van de schoonheid ervan.
We besluiten om naar China Town te gaan maar belandden eerst bij Macy's op Union Square en dat was.....fout!! We kunnen al aardig wat van ons verlangslijstje afstrepen. Het lijkt allemaal heel goedkoop maar vergeten dat bij het afrekenen de tax nog wordt berekend. We stappen allebei dolblij de winkel weer uit en....oh jee, een Victoria Secret. Ook hier vertoeven we enige tijd en komen er niet met lege handen weer uit.
We gaan nu toch echt naar China Town maar onderweg nog even een kop koffie bij Starbucks. Verder wat gelopen door dit gebied en natuurlijk de nodige winkels van binnen bekeken. Wat genieten we vandaag weer.
We hadden graag wat willen eten bij de Cheescakefactory maar vele anderen met ons waren op dat idee gekomen dus we moest erg lang wachten op een tafeltje en daar hadden we geen zin meer in. Dan maar ergens anders neergeploft en genoten van een heerlijke hamburger. We kunnen nog maar moeilijk wennen aan de sloten frisdrank en grote porties eten dus er gaat ook weer het nodige terug.
Morgen vroeg op en onze auto ophalen. Daarna beginnen we aan een nieuw deel van onze reis.

Vandaag om half negen op. Na eerst nog een mistverstand uit de wereld geholpen te hebben konden we op weg. De dame van de taxicentrale had toch echt doorgekregen dat wij naar de vertrekhal moesten worden gebracht voor een enkeltje naar huis. Nou ik heb geluld als brugman (lees Hannie) maar we werden uiteindelijk keurig afgezet bij Alamo alwaar ie klaar stond....onze auto voor de komende 15 dagen. We mochten hem zelf uitkiezen en waar ik eerst voor de witte ging ben ik toch gevallen voor de grijze (voor de kenners: een Hyandai Elantra), niet zozeer voor de kleur maar wel omdat deze een heus middenconsole had. Na even geoefend te hebben in de garage en geen enkele pilaar geraakt te hebben zijn we de weg op gegaan naar onze eerste stop van vandaag.....de Starbucks!! Echt, zo'n beker kofie staat geweldig in dat console. De dame van Starbucks vond trouwens dat ik een lovely accent had. Ik heb haar maar even uitgelegd dat ik heel lang heb geoefend op mijn beste Engels.
Ook nog even (een klein uurtje maar) bij Ulta rondgelopen. Het make-up paradijs voor iedere vrouw. En daarna wilde ik toch echt op weg.....naar Monterey!!!
En wat een superrit hebben we gehad. Van de ene in de andere verbazing vallend. Eerst overweldigend groen, bergachtig gebied, later was daar het strand..... eindeloos!! We zijn meerdere keren uitgestapt en hebben heerlijk op het strand gezeten. Vlakbij hebben we nog zeeotters gespot....wat een ervaring.....de rust en de schoonheid van alles!! Rond half vier waren we in ons hotel Casa Munras maar we wilden niet blijven hangen op de kamer die we straks ook weer van binnen konden zien en dus zijn we naar het Monterey Zee Aquarium geweest. Een paar uur rondgekeken en de gekste en mooiste zeewezens gezien. Daarna besloten we een pizza te gaan eten en hebben gevraagd naar de beste pizzeria in de buurt. Dat was Gianni's en eerlijk is eerlijk, de pizza was super. Superlekker maar ook achterlijk supergroot. Er we waren nog gewaarschuwd, neem geen grote pizza. Maar dit waren al twee "small"ones!! Volgende keer maar 1 pizza voor ons twee nemen.

Nu zitten we toch wel enigszins uitgeput op de hotelkamer te relaxen. Lekker op tijd slapen en morgen weer een mooie toch voor de boeg. Cruisecontrol aan en gaan!!

Vandaag eerst nog even op en rondom de Fishermanswharf van Monterey gelopen. Het weer is perfekt en de eerste zeehonden waren al snel gespot. Niet veel later volgen ook de pelikanen en zeeleeuwen. Wat een geur, wat een geluid maar vooral wat bijzonder mooi om te zien.

Rond half twaalf met een heerlijk koffie van Starbucks (jawel daar is ie weer) in het console vertrokken richting onze volgende bestemming San Luis Obispo.

Het reibureau heeft een route beschreven die rond de twee uur duurde maar toen wij Laura van de tomtom om advies vroegen gaf zij een route op die iets langer duurde namelijk vier en een half uur. Maar geen moment spijt dat we voor haar kozen. Al snel kwamen we bij de 17-miles drive (Wow!!!) Wat een natuur, wat een mooie golfbanen en wat een uitzichten. Na de 17 miles drive die al heel wat bochten bevatte reden we weer via highway 1 verder. Ik kan inmiddels geen bocht meer zien maar wat hebben wij genoten van de spectaculaire uitzichten, de hoogtes, de kliffen, de zeeolifanten, de overal aanwezige overweldigende natuur. Deze dag zullen niet snel vergeten en als ik ooit twijfel aan mijn "kunnen" dan hoef ik alleen maar terug te denken aan deze vakantie en vooral aan deze dag. De hoogtes, de onnoemelijk veel haarspeldbochten.... ik heb het allemaal maar mooi gedaan.
Om 8 uur waren we eindelijk in ons hotel en direkt maar een heerlijke hap eten tot ons genomen bij Applebee's. Ik heb gevraagd om de kleinste steak en het was heerljk.

Vandaag weer vroeg uit de veren en na een ontbijt bij I-hop even gewinkeld aan de overkant van ons hotel. Toch jammer dat alles weer in één koffer mee terug moet naar Nederland. Na onze koelbox weer gevuld te hebben zijn we op weg gegaan naar Santa Barbara. Aanvankelijk - en zeker na gisteren - een saaie rit. Later werden we echter verrast door een uitzichtpunt waar net een Amtraktrein voorbij kwam. Mooier kon niet want we stonden bijna naar het spoor. Aangekomen in Santa Barbara direkt met een shuttlebus naar het strand gegaan. Daar hebben we beachcruisers gehuurd en zijn lekker langs het strand gaan fietsen. Heerlijk!!
Na de fietsen weer te hebben ingeleverd zijn we op zoek gegaan naar het "Courthouse". Net even buiten alle drukte van het centrum nog hele mooie plaatjes geschoten.
Vanavond lekker vroeg gaan slapen, morgen een lange rit naar San Diego.

Vandaag zouden we een tocht voor de boeg hebben van zo'n vier uur. We hebben er echter 8 á 9 uur over gaan en hebben vrijwel alleen file gereden. De wegen staan ondanks de vele banen overvol en ik kan geen stukje asfalt meer zien. Gelukkig hebben we onderweg nog wel wat burtale eekhoorns gezien en ook et stukjes weg bij San Diego was de moeite waard maar de rest vergeten we maar snel.
Het hotel voor de komende dagen valt ons wat tegen. De restaurants in de omgeving bieden alleen maar taco's burrito's en enchillades dus de keus was snel gemaakt. De doggiebag hebben we dit keer maar bij zwervers achtergelaten. Hebben die ook een heerlijke maaltijd. Voor ons waren de porties weer veel te groot.

Morgen naar San Diego Zoo!!

Leeuwen, panda;s koala's, ijsberen, olifanten, capibara's. Een greep uit het assortiment dieren van vandaag. We hoefden er alleen maar even voor naar....de dierentuin. En wat voor één!! Geweldig, de dierentuin is erg groot en gebouwd aan weerszijden van een ravijn dus de hele dag klimmen en dalen maar ook zo af en toe een roltrap en zelfs een kabelbaan. Deze laatste geeft ons een prachtige blik over de hele dierentuin. We hebben erg genoten vandaag en de dierentuin is de hoge entreeprijs meer dan waard. Vanavond kozen we niet voor alweer een burrito of taco maar mijn dochter wilde graag naar de Mc Donalds. Tomtom ingeschakeld en deze bracht ons bij de dichtsbijzijnde. We hadden alleen het vermoeden dat we in een niet al te beste en meest veilige wijk terechtgekomen waren dus we hebben de quarterpunder met een redelijk formaat ook redelijk snel naar binnengewerkt. Voordat we weer in de auto waren gestapt hebben we nog een pak koekjes gegeven aan een zwerver en toen maar plankgas terug naar ons hotel waar ik nu met het maagzuur dit verslag aan het typen ben(Burp).

Sea world .........een dolfinarium maar dan wat groter. Een klein stukje rijden en de portomonnee weer wat lichter staan we aan het begin van een lange maar leuke en warme dag. Met de plattegrond in de hand gaan we eerst naar de voorstelling van Shamu de killerwhale. Ik weet nu wel weer waarom "pretparken" niet echt mijn ding zijn.....lange rijen. Gelukkig schijnt hier de zon en worden we tijdens het lange wachten wel vermaakt al is het alleen maar met mensen kijken. De shows zijn erg mooi en de camera draait overuren. Vooral de foto;s van de baluga's zijn bijzonder. Alweer een leuke dagen achter de rug en morgen stappen we weer een andere wereld binnen namelijks die van Hollywood en Beverly Hills.

Hollywood here we come..... rond tien uur zijn we gaan rijden en de drukte op de weg valt dit keer erg mee. Na een uur of drie gereden te hebben en de nodige tussen(shop)stops kwamen we aan in ons volgende hotel van deze reist....het Beverly Garland!! En dat voelde direct stukken beter aan dan het vorige hotel. Onze kamer op de 6e verdieping is erg mooi. We besluiten vandaag rondom het hotel te blijven en een stuk te gaan wandelen. Morgen gaan we met de bus naar Holywood.

Na eerste even te hebben gechat met mijn vader en hem te hebben gerustgesteld en verteld dat het allemaal erg goed ging snel op weg richting Hollywood boulevard. Na een kwartiertje met de metro stonden we al tussen "de sterren" en had ik het gevoel dat "hij" zo uit de lucht kon vallen....... George Clooney. De ene na de andere ster passeerden we, echter George zagen we nergens. Dan maar op zoek naar ons andere doel van vandaag...de hop-on-hop-off bus.
Wij wilden graag naar Beverly Hills dus dat werd onze eerste stop van vandaag. We hebben rondgelopen op het decadente Rodeo Drive met de belachelijk chique winkels.l Ik had echter meer oog voor de net zulke chique auto's. Je weet maar nooit of George niet on the road is vandaag.

We hebben ons vergaapt aan alle luxe en al snel raakte we weer van de gebaande paden af. Dit keer was het niet verkeerd en kwamen door hele mooie wijken met hele mooie huizen. Toen we de bus weer hadden teruggevonden kozen we ons volgende doel: de farmers market en the Grove. De market bied vooral eten en the Grove vooral kleding.
Met een omweg gingen we weer terug naar Hollywood Boulevard en hadden een goede indruk gekregen van wat Hollywood te bieden heeft.
Op Hollywood boulevard zagen we nog Tom Cruise, Catwoman, the Chippendales en nog wat bekenden maar George liet zich niet zien. We besloten na het eten 's avonds weer terug te gaan naar ons hotel. Helaas geen George vandaag maar we hebben zeker genoten van de wereld waarin de sterren leven. Met mijn benen omhoog nu maar aan de nespresso, what else??

Vandaag gaan we met de shuttlebus van het hotel naar de Universal Studios. Rond half tien stappen we binnen in een rare wereld vol entertainment, gekke Amerikanen maar vooral heel veel toeristen!! Ondanks dat het maandag is zijn we niet de enigen die vandaag uitozen om dit attractiepark te bezoeken. Het is bovendien ook nog eens erg warm dus niet de ideale dag. Gelukkig zijn de coolzones in het parkt een attratie op zich. Iedere keer als moet moeten wachten worden we besproeid zodat we enigszins afkoelen. Sommige attracties zijn het wachten meer dan waard, andere wat minder. Vooral de studiotour is super. We komen in een 3D film terecht met KingKong, maken een heuse aardbeving mee en worden bijna verslonden door Jaws. Ook de sets van de Desperate Housewives en War of the World zijn de moeite meer dan waard.
Rond half vijf zijn we het allebei zat en de drukte is dan zo erg dat er geen doorkomen meer aan is en we besluiten maar naar het hotel terug te gaan. Door de warmte hebben we ook helemaal geen trek dus wat dat betreft een goedkope dag.
Onze laatste overnachting in dit hotel dus dat betekent wel weer de hele boel inpakken. Eerst nog een laatste was gedraaid zodat we klaar zijn voor het volgende deel van onze reis....Las Vegas!
Morgen een lange reis voor boeg maar morgenavond zwemmen we tussen de haaien. Mocht er dus geen verslag zijn dan weten jullie.....ik zwem voor mijn leven!!

Vanmorgen niet al te vroeg opgestaan....we worden moe maar vinden toch de kracht om ons bed uit te springen. Tenslotte gaan we vandaag naar Las Vegas. Verder inpakken en gaan......eh niet dus!! Er brand een dashboardlampje en volgens het boekje betekent dit dat er wat mis is met de bandenspanning. Gelijk maar naar een tankstation gereden maar het appraat voor de bandenspanning ziet er geheel anders uit dan thuis. In mijn beste Engels toch maar om hulp gevraagd en gelukkig aan het juiste mannetje. Deze was namelijk werkzaam in de garage ernaast en concludeerde al snel dat een van de banden lek was. Hij kon hem maken voor ons maar dat zou even gaan duren. We zijn daarom eerst maar gaan ontbijten bij de Starbucks en toen we terugkwame stond ons karretje weer klaar. Helaas wel weer wat extra dollars en tijd kwijt en daar baalde ik behoorlijk van. Pas toen we Hollywood ver achter ons hadden gelaten kon ik weer genieten. Wat een bizarre omgeving soms en vooral toen we Las Vegas inreden keken we onze ogen uit. Ik moest mijn ogen wel snel weer oprapen want het verkeer is hier druk en de mensen rijden veel harder dan de toegestane snelheid dus moet mijn aandacht bij de weg houden.
Na ingecheckt te hebben konden naar onze hotelkamer op de 22e verdieping van het Golden Nugget hotel. Wisten ze niet bij de receptie dat ik hoogtevrees heb??
's-Avonds genoten op de Freemont Street. Wat een mensen, wat een warmte maar wat genieten we weer volop van alles wat we mogen zien. Over een paar dagen komen we weer terug in Las Vegas en gaan we nog meer genieten van deze stad maar morgen gaan we eerst back to Nature.....de nationale parken.

We laten even de wereld van neonlicht achter ons en opvallend genoeg zitten we na een minuut of tien autorijden weer in de middle of nowhere. Na een lange tijd rijden kwamen we borden tegen voor de Valley of Fire. We besloten "even" de snelweg te verlaten maar al snel zagen we helemaal niemand meer en de ingang naar dit bijzondere park lag erg ver van de snelweg maar was zo de moeite waard. Na de entree betaald te hebben, 10 dollar in een enveloppe met gegevens in een brievenbus gooien, reden we dit bijzondere park in en genoten weer van alle mooie punten. Erg de moeite waard dus en gelukkig hoefden we niet de hele eenzame weg terug maar kwamen we door net al zulke eenzame dorpjes. Gelukkig vonden we wel een supermarkt want we hadden honger. Hier waren we zelf een bezienswaardigheid leek het. Het was nog zo'n twee uur rijden naar ons hotel bij Zion National Park. Het is hier een uur later dus we hadden niet echt meer de gelegenheid om het park te bezoeken maar hebben toch een voorproefje gekregen voor wat we morgen gaan zien.
Hadden we gisteren nog een lekke band, vandaag zien we dat er iets los hangt onder onze auto. Gelukkig zijn daar weer twee hele aardige mannen die allebei op hun drie gezonden en één kapoote knie gingen voor mijn auto. En volgens hen kon het geen kwaad. Gelukkig maar. Weer hele aardige mensen waar we nog een poos mee hebben gesproken. We komen alleen maar aardige mensen tegen op deze fantastische reis.

Ze zeggen altijd dat je op het hoogtepunt moet stoppen. Als de vakantie na vandaag over zou moeten zijn dan zou ik dat niet erg vinden want naaast al onze andere superdagen hier in Amerika was het laatste park...Bryce Canyon toch wel een mooi hoogtepunt. Een heel mooi hoogtepunt!!! Vanmorgen vroeg weggereden om eerst een bezoek te brengen aan het Zion National Park. Ondanks onze nog wat slaperige ogen keken we deze nu al behoorlijk uit. Potverdorie wat is het hier mooi. Maar wat een haarspeldbochten weer, bochten ie ons tot schrikbarende hoogtes brengen. Ik dacht dat ik er wel klaar mee was dese vakantie maar niet dus. Ik heb nu eenmaal hoogtevrees maar ook dit keer doe ik het gewoon en gaat het gewoon weer erg goed. Na Zion verlaten te hebben rijden naar Bryce. Een rit van een paar uurtjes met als extra tussendoortje het Dixie National Park. Hier zien we weer een heel ander natuurschoon maar wat mooi weer.
Na aankomst in Bryce eerst maar inchecken. Ons hotel wat overboekt dus werden we ge-upgraded naar het hotel aan de overkant. Niet verkeerd.
Na even gerust te hebben besluiten we om Bryce Canyon met de auto te doen en niet met de shuttlebus. En daar hebben we achteraf geen spijt van. We klimmen naar een hoogte van 3000 meter en gaan van daaruit weer terug om alle bijzondere uitkijkpunten te bezoeken. En dat zijn er heel wat....we worden er telkens weer een beetje stiller van. Zoveel indrukken opdoen in die paar weken, we weten soms niet eens meer wat we gisteren hebben gedaan. Vandaag is weer zo'n dag waarvan we zooooo genieten. Thuis zet ik alles wel weer op een rijtje in mijn hoofd. Nu duizelt het allemaal lekker!

We hebben ook behoorlijk wat dieren gezien vandaag en met een beetje geduld hebben we nog aardig kunnen fotograferen ook.

Morgen op naar de allerlaatste etappe van deze fantastische vakantie....terug naar het geweld van Las Vegas!!
Maar ook daar gaan we nog even flink genieten...uitrusten doen we thuis wel weer.

Rond 9 uur vertrokken voor een aller aller laatste autotocht.... dit keer een van 5 uur. Halverwege toch nog maar even een Starbucks genomen. De enige lekkere koffie die hier te verkrijgen is en ik verwacht zomaar dat ik straks in die zinderende hitte van Las Vegas geen trek heb in een bak café latte.
Na een vermoeiende rit kwamen we aan in ons hotel Excalibur. We mochten nog een uurtje aanschuiven in de rij om in te checken en belanden dit keer op de 9e verdieping.
De laatste keer dat onze koffers open gaan en ik hoop dat ze straks nog steeds dicht kunnen want de beodeling is dat we hier veel gaan zien maar ook flink gaan shoppen. De hitte speelt ons parten als we naar buiten lopen en we kopen snel een paar flesjes water want dit is niet leuk meer.
Al snel belandt ik in een stoel bij een Italiaanse jongen want hij heeft het ultieme produkt voor me. Alle lijntjes en rimpeltjes zullen verdwijnen. Botox heb ik niet meer nodig, dit produkt is voldoende. De helft van mijn gezicht werd onder handen genomen en het resultaat goed te noemen. Nadat het jong de prijs had genoemd zei ik op mijn beste engels dat ik daar nog even over ging denken maar als ik de jackpot won zou ik zeker zijn potjes komen kopen. Helaas loop ik nu wel met een gezicht rond waarvan de ene kant 25 jaar lijkt en de andere helft een paar jaartjes ouder.
Mijn dochter koopt al snel bij 42 graden een paar bruine uggs. En een portomonnee van Guess voor het geld dat straks op is.
We eten de lekkerste hamburger tot nu toe en ik koop nog wat make-up bij Sephora.
Niet veel later vallen we van de ene in de andere verbazing. Een M&M shop van vier verdiepingen, een hotel met heuse onweersbuien, een hotel met leeuwen, complete winkelcentra in hotels, en dan het Bellagio met de dansende fonteinen. Werkelijk, het is allemaal weer zo overweldigend dat we rond tien uur kapot de hotelkamer binnenstappen.

Vandaag uitgeslapen....we zijn echt moe nu maar we willen overeind blijven tot het eind. En dat lukt ons heel aardig. We beginnen met een ontbijt in hotel New York New York. Vervolgens pakken we de monorail naar hotel Luxor en vergapen ons daar weer aan alle luxe. Dan gaan we weer lopen in de zinderende hitten en pakken een shuttlebus die ons naar het eind van de strip brengt. Op verzoek van mijn dochter bezoeken we de fashionshow en kopen daar nog drie paar schoenen. De tassen zijn best zwaar maar we gaan stug verder. We doen het Palazzo en het Venetian aan en mijn fototoestel maakt overuren.
Het is inmiddels een uur of vijf als we weer buiten komen en we willen nu echt even van onze spullen af. We nemen de bus terug naar ons hotel en besluiten even te gaan liggen en proberen te bedenken hoe die koffers straks in godsnaam dicht moeten.
Straks gaan we weer fris en fruitig naar buiten om nog wat hotels te bekijken en een lekker hapje te eten.

Vandaag nog wat geshopt en nog meer hotels bekeken. We vinden het genoeg geweest en Las Vegas komt nu wel erg binnen. We hadden zelfs regen vandaag en dat voelde heel raar met die extreme hitte. We besluiten het heel rustig aan te doen en gaan wat vaker zitten om te rusten. We hebben onze verlanglijstjes geheel afgewerkt, alles gezien dus gingen op tijd weer terug naar ons hotel om te pakken.

Het is nu 6 uur in de ochtend, tijd om te gaan boarden. We zijn rond drie uur opgestaan en hebben onze superauto helaas moeten inleveren. Hij heeft ons ruim 2700 veilige kilometers rondgereden. Met een shuttlebus werden we van Alamo naar het vliegveld gebracht en ook met het inchecken ging het lekker tot het moment de koffers op de band werden gezet. Eh ladies.....julie koffers zijn een beetje zwaar. Ja duh.....we hebben gewinkeld hier.
En ze gingen vanmorgen nog wel zo lekker dicht. Ik heb er iets mogen uithalen en in de handbagage mogen doen en toen was hij tevreden met een knipoog.

We zitten nu te wachten tot we mogen boarden en gaan dan lekker weer naar huis. Deze vaantie heeft alles overtoffen en zullen we niet gauw vergeten. We hebben iedere dag volop genoten van alles wat Amerika ons te bieden had. We zijn moe maar heel erg voldaan en ook al duurt het nog twintig jaar voor ik terugga, ik kan hier heel lang op teren.

Back home!!
Wat een terugreis. Van Las Vegas tot Washington ging het lekker. Daarna gooide het weer roet in het eten. Scheen eerst nog de zon volop toen we in Washington kwamen, tegen de tijd dat we weer moesten boarden kwam het met bakken uit de hemel. Nu is dat op zich niet erg want vliegtuigen schijnen daar goed tegen te kunnen maar het onweerde ook nog eens behoorlijk en dat vinden ze weer niet zo fijn. Toen we eindelijk mochten boarden ging het echt fout, 42 mensen waren pleitte, de baan ging weer dicht, het onweer trok weg en toen weer niet. Kortom we zaten 6 uur vast in een stilstaand vliegtuig.
Toen we eindelijk mochten vertrekken had ik een vreselijk vliegtuigdiner naar binnengewerkt, was mijn dochter hondsberoer en was ons humeur slecht te noemen.
Vele uren later dan gepland stapten we uit het vliegtuig waar onze koffers......niet kwamen! En toen ze eindelijk kwamen was er een kapot. Gesneuveld onder het gewicht van alle koopwaar waarschijnlijk. Na weer oponthoud door de schademelding konden we eindelijk naar de trein die juist nu een seinstoring had dus dat betekende weer een vertraging.

Mijn enkels zijn inmiddels drie keer zo dik als normaal en we zijn die hele bijzondere vakantie ven vergeten. Mijn dochter ligt inmiddels al uren te slapen en ik probeer de jetlage voor te zijn. Het gaat me lukken, het gaat me lu.......zzzzzzzzzzzzzzzzzzz!!!