Nog in Nederland:
Vandaag hebben we heel wat reisuren voor de boeg. Als alles goed verloopt vertrekt ons vliegtuig (van Lufthansa, uitgevoerd door United Airlines) om 11:15 uur van Schiphol. We hebben een tussenstop in Washington en vliegen dan (ook met United Airlines) door naar Denver waar we om 17:58 plaatselijke tijd zouden moeten landen. Het is in Denver 8 uur vroeger dan in Nederland, wat betekent dat we, inclusief tussenstop zo’n 15 uur onderweg zijn geweest en dan hebben we de reistijd naar en de wachttijd op Schiphol niet meegerekend.

Na aankomst in Denver:
Vanmorgen zijn we naar Schiphol gebracht. We moesten eerst een half uur in een lange rij staan voordat we de koffers af konden geven en hebben bij de douane ook nog lang in de rij gestaan:( . Al met al hebben we na de douanecontrole, het welbekende vraaggesprekje (zelf koffers gepakt, geen vloeibare middelen, etc.), een bagage- en schoenenscan en een bodyscan maar 30 min gewacht voor het vliegtuig vertrok, zonder vertraging gelukkig.

Onderweg naar Washington Dulles hebben we films gekeken (eigen schermpje), muziek geluisterd, gelezen en geslapen, dus de reis ging lekker vlot. United Airlines is met stip op nummer een gekomen bij ons, wat een service! We hebben twee keer iets kleins en een keer een warme maaltijd gekregen en maar liefst zes keer drinken en erg lekker en genoeg allemaal.

Het was erg rustig op Washington Dulles, dus daar waren we binnen 45 min door immigrations (wat vragen, een foto en vingerafdrukken), koffer ophalen, weer inleveren en de douane. Aardig personeel trouwens!

Het vliegtuig naar Denver had bij vertrek een kwartier vertraging, maar had dit bij aankomst helemaal ingehaald.

In Denver hebben we de koffers en huurauto opgehaald. We konden kiezen uit behoorlijk wat auto’s, maar hebben uiteindelijk (ook om praktische redenen) voor een zilvergrijze Dodge Journey gekozen.

De rit naar het hotel was makkelijk en duurde maar 15 á 20 minuten, dat was wel heel fijn. In het hotel konden lekker genieten van een massage douche en een heerlijk kingsize bed.

We zijn vandaag vanuit Denver via de Rocky Mountains en via het Colorado National Monument naar Fruita gereden. Onderweg lag er in de Rocky Mountains nog flink wat sneeuw. Het landschap deed ons heel erg denken aan de alpen in Zwitserland/Frankrijk/Italië. Wel heel mooi.

Daarna werd het steeds droger (het landschap en het weer ). Vlak voor Grand Junction, waar het Colorado NM ligt, lag een heel indrukwekkend plateau met tafelrotsen, het Mesa plateau. Het Colorado NM was érg mooi. Indrukwekkende dalen (canyons) en heel hoge, steile rotswanden, we hebben er onze ogen echt uitgekeken . Er is een lange parkweg aangelegd waar je op verschillende plekken kunt stoppen om van het uitzicht te genieten, te picknicken of om een wandeling te maken. Het hoogste punt in het park ligt op 2 kilometer hoogte, waardoor we, aangezien het ook best warm was echt bewondering hadden voor de racefietsers die we onderweg tegenkwamen .

We slapen in Fruita in een typisch Amerikaans motel, het kon zo in een film voorkomen, leuk!

We hebben een hele mooie dag achter de rug. Ook in Moab slapen we in een echt Amerikaans motel.

We zijn vandaag door verschillende landschappen gekomen. Eerst uitgestrekte prairies omringd door bergplateaus. Daarna via een prachtige weg langs de Colorado River (scenic byway 128 Utah), omringd door metershoge ijzerrode rotswanden. Het zijn zulke mooie contrasten: een grote brede rivier omringd door rode rotswanden en op de achtergrond de La Sal mountains met eeuwige sneeuw. Na iedere bocht was er wel weer een fotomoment te vinden. Prachtig, indrukwekkend en ohhs en ahhs zijn heel vaak voorbij gekomen vandaag.

Aangekomen in Moab zijn we direct doorgereden naar Arches National Monument. Een heel bijzonder park met allemaal natuurlijk bogen en andere, soms bijna buitenaardse gevormde rotsen of rotspartijen. Ook hier zijn we op heel veel plekken even gestopt of hebben we een wandeling gemaakt om (soms ademloos) naar het landschap te kijken.

Morgen de Shafertrail en Canyonlands NP

We hebben een ruig dagje achter de rug. Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om de offroad Jeep die we hebben gehuurd op te halen. Het bleek een knaloranje Jeep Wrangler te zijn. Hij zag er nog heel nieuw en vooral erg stoer uit.

We zijn eerst langs een aantal rotstekeningen van de indianen die hier hebben geleefd gereden. Vrij snel daarna kwamen we op eerste dirtroad van vandaag, de Potashroad. De weg begon vrij vlak met wel al grote stenen die onder de autobanden vandaan tegen de auto aan schoten, maar al snel werd het een vrij ruige weg met diepe kuilen en hobbels. Het uitzicht onderweg was geweldig. De weg loopt grotendeels langs de Colorado River, onder hoge bergplateaus door. Je voelt je heel klein en nietig als je daar in je autootje rijdt. De dirtroad gaat later over in de Shafertrail die eindigt met een aantal ‘swichbacks’ langs een steile rotswand omhoog. Daar kwamen we naast tegenliggers ook weer heel wat racefietser tegen, heel dapper.

Daarna zijn we doorgereden naar Canyonlands. We hebben daar aan het eind van de parkweg een wandeling naar een uitzichtpunt gemaakt (grand view point trail). Ook hier was het uitzicht weer prachtig en bijna buitenaards. In een ander deel van Canyonland hebben we een natuurlijke stenen boog (Mesa Arch) bezocht.

Na Canyonlands zijn we nog naar Dead Horse Point State Park gereden, waar je een mooi uitzicht hebt over de Colorado River en het dal waar de Shafertrail doorheen loopt.

Als laatst hebben we de mooie Long Canyon trail gereden. Deze dirtroad bleek nog veel hobbeliger en slechter te zijn dan de Shafertrail. Zoals dat hoort was onze jeep gelukkig met verschillende soorten aandrijfmogelijkheden (tweewielaandrijving, vierwielaandrijving en low gearing en high gearing) uitgerust waardoor hij echt alles makkelijk aankon.

Nadat we de Jeep in Moab gewassen en volgetankt teruggebracht hebben, hebben we een overheerlijk Subway broodje gekocht die we terug op onze hotelkamer hebben opgegeten, heerlijk en lekker makkelijk!

In het motel waar we nu voor de tweede nacht verblijven, het Apache motel heeft John Wayne ooit geslapen, niet onze generatie, maar wel een bekende naam… Het is een budget motel, maar alles is prima voor elkaar.

En weer een mooie dag is voorbij gevlogen. We hebben ons vandaag niet helemaal aan het oorspronkelijke programma gehouden.

Vanmorgen zijn we, na eerst lekker uit te hebben geslapen en een vrij eenvoudig ontbijtje te hebben genuttigd op weg gegaan. We zijn eerst naar Tower House Ruin, een ruïne van oude Anasazi woningen gereden. Het was heel bijzonder en indrukwekkend om daar rond te lopen. We konden ons best goed voorstellen hoe het moest zijn geweest om in die prachtige vallei te leven.

Zonder het te hebben gepland kwamen we de afslag naar Muley Point onderweg tegen. Er bleek een goed begaanbare onverharde weg naar dit uitzichtpunt te lopen en we werden verrast door het prachtige uitzicht op canyons en in de verte Monument Valley (niet helemaal zeker van). We hebben hier heerlijk in de kofferbak van de auto (dat was in de schaduw) onze broodjes opgegeten. We hebben de hele reis beleg en broodjes voor onderweg meegenomen in de koelbox. Gezellig en lekker makkelijk, dan kun je stoppen wanneer je daar behoefte aan hebt.

Hierna zijn we naar Monument Valley gereden. Toen we Monument Valley in de verte zagen, hebben we de welbekende foto’s er van gemaakt. De weg ernaartoe was nog best druk. Onze Gouldings cabin ligt in een vallei tussen twee rotswanden in, op steenworp afstand van Monument Valley. Tussen de rotsen door hebben we uitzicht op Monument Valley waar we morgen een bezoek aan zullen brengen.

We hebben afgelopen nacht goed geslapen en zelf een heerlijk ontbijtje klaargemaakt in onze (Pipo) cabin. Het is hier trouwens steeds warm (dat is het afgelopen dagen steeds geweest), ongeveer tussen de 28 en 35 graden, een prima weertje dus!

Vanmorgen zijn we eerst (met onze Dodge) door Monument Valley gereden. Het is daar erg toeristisch, maar daar hadden we op zich weinig last van. Het is een heel fotogeniek en mooi gebied. Onderweg stonden op een aantal plekken Navajo spulletjes te verkopen, je kon er paardrijden of een rondleiding in een open wagen krijgen. Helemaal op toeristen gericht.

De rit naar de Grand Canyon was soms erg saai en leek daarom extra lang te duren door de langgerekte kale vlaktes. En ja, natuurlijk maakte de eindbestemming alles weer goed! Wat is dat indrukwekkend groot en mooi zeg. De zoveelste superlatieven deze vakantie, maar ze zijn het allemaal waard hoor! Je kunt langs de Grand Canyon op verschillende uitzichtpunten stoppen, de ene nog mooier dan de andere. We hebben ze nog niet allemaal gehad, maar morgen rijden we weer dezelfde weg terug en kunnen we misschien nog wat andere punten meepakken.

Het is hier trouwens 9 uur vroeger dan in Nederland omdat we nu in Arizona zijn. Overmorgen gaan we naar Bryce, wat in Utah ligt en dan is het weer 8 uur vroeger. Over een paar dagen gaan we naar Las Vegas en vanaf dan is het steeds 9 uur vroeger.

Vanmorgen zijn we iets vroeger opgestaan omdat we graag een film over de Grand Canyon in het iMax theater (pal naast ons hotel in Tusayan) wilden zien. Daarin werd op een hele leuke manier verteld over de verborgen plekken van de Grand Canyon, prachtige beelden en een heel groot scherm maakte dat een leuke belevenis.

Voordat we weer op pad gingen hebben we een echte Amerikaanse fastfood breakfast genuttigd bij Wendy’s. Eigenlijk is dat net zo’n keten als Burger King of Mc. Donalds. Het was inmiddels al vrij laat op de ochtend, dus dat ging er wel in.

We zijn naar nog één uitzichtpunt van de Grand Canyon gereden en hebben het daar toen voor gezien gelaten. Omdat een deel van de weg op onze route voor vandaag eerder dit jaar is ingestort moesten we een ‘kleine’ omweg maken. Dan ben je hier dus al gauw een uur langer onderweg .

Nog redelijk op tijd zijn we aangekomen in ons motel in Page. Vanuit daar zijn we vanmiddag naar Horseshoe Bend gereden. Dit is een heel grote, vrij scherpe bocht in de Colorado River. Het leverde weer prachtige plaatjes op. Het landschap hier is zo fotogeniek!

We hebben vanmiddag weer ‘even’ boodschappen gedaan in een Walmart Supercenter. Dat is dus echt een gigantische winkel en ze verkopen er werkelijk álles. Wel heel handig, maar je gaat er niet ‘even’ doorheen.

We houden het kort vandaag aangezien we alleen internet in de lobby van ons hotel hebben. We zitten nu vlakbij Bryce Canyon in een echt cowboy motel, er hangt zo’n landelijk cowboy sfeertje, leuk.

We zijn vandaag naar Antelope Canyon geweest, dat is heel bijzonder. In een pick-up truck met banken achterin zijn we als groep naar de Canyon gebracht. Het vervoer en de rondleidingen worden georganiseerd door Navajo Indianen.

We wilden eigenlijk naar de Glen Canyon dam bij Lake Powell, maar helaas was de rondleiding al volgeboekt en dus zijn doorgereden en hebben Toadstool Hoodoo bezocht. Een leuke wandeling met bijzondere paddestoel rotsen, pilaren met een kap erop. Het was een geslaagd, onverwachts mooi bezoek.

We hebben een wisselvallig dagje achter de rug. Letterlijk wisselvallig, want toen we opstonden was het behoorlijk koud buiten. Bryce Canyon ligt hoog en dat was te merken ook en het was bewolkt met af en toe wat zon tussendoor. We hebben twee mooie wandelingen in Bryce Canyon gedaan. De eerste korte wandeling had mooie uitzichtpunten (Bristlecone loop). Als het helder weer was geweest hadden we de South Rim van de Grand Canyon moeten kunnen zien liggen, maar daar was het te heiig voor. De tweede wandeling was de Queens garden trail tussen de hoodoos van de hoodoo-arena in de Canyon door. De weg terug was nog best een flinke klim, maar niet al te ver gelukkig.

Daarna zijn we vertrokken naar Zion. Op het moment dat we de auto in stapten begon het licht te regenen. Onderweg hebben we een grote bui en nog wat spatten gehad. Niet veel bijzonders, maar het waaide wel hard en dat maakte het soms onaangenaam fris buiten. Onze truien kwamen soms goed van pas vandaag.

De Zion-Mount Carmel highway die door het zuiden van Zion National Park loopt is erg mooi. Hij slingert zich tussen de bergen van Zion door. De natuur is hier echt prachtig. Heel groen met veel (bloeiende) planten en dieren. Op de parkeerplaats bij het informatiecentrum (wat trouwens in ieder park te vinden is) werden we aangenaam verrast door een verdwaald hert. Het stond op een paar meter afstand bij ons vandaan en wel een beetje schuw, maar je kon merken dat het gewend was mensen in de buurt te hebben.

We slapen in een Bed & Breakfast in Springdale, een gezellig dorpje helemaal in het zuiden van Zion National Park (in de staat Utah). Volgens de eigenaar zou het weer morgen goed worden en dus gaan we kijken welke wandelingen we gaan doen.

We zitten op dit moment erg moe maar ook heel erg voldaan op onze B&B kamer. Gaan zo lekker vroeg slapen want we hebben vandaag erg veel gedaan. Zion National Park is een echt wandelpark en dus hebben we vanmorgen, ook op advies van onze medelogies in de B&B besloten om de Observation Point via East Rim trail te doen. De wandelingen in Zion (trouwens in alle nationale parken) zijn onderverdeeld in drie categorien, namelijk makkelijk, gemiddeld en zwaar. De wandeling die wij zijn gaan doen viel onder de categorie zwaar: 12,5 kilometer lang met een hoogteverschil van 655 meter.

De klim begon met een hele reeks met swichbacks. Deze waren behoorlijk zwaar, maar te doen. Daarna hebben we een heel stuk door een prachtige canyon gelopen. Heerlijk, want daar liep het redelijk vlak dus konden we even bijkomen voor de volgende serie swichbacks. Deze serie was het zwaarste deel van de hele wandeling. Ze waren soms echt steil, lagen (in tegenstelling tot de eerste serie swichbacks) grotendeels in de zon en het pad was niet overal even goed. Het laatste stuk van de wandeling liep vlak, over een bergrug met prachtig uitzicht over de Zion Canyon. Het uitzicht was de zware klim meer dan waard, het was een echte beloning voor alle moeite. De tocht naar beneden was uiteindelijk ook nog best pittig, dat komt echt op je benen en knieën aan. Volgens de parkinformatie moet je ongeveer 6 uur rekenen voor deze wandeling, wij hebben hem (weinig getraind) in 4,5 uur gedaan. De terugtocht hebben we zonder echte onderbrekingen, dus in een keer gedaan (behalve fotomomenten natuurlijk).

Beneden aangekomen hebben we nog anderhalve makkelijke wandeling gedaan. Namelijk Wheeping Rock trail, een kort wandelingetje waarbij je onder een rots door kunt lopen waar een watersluier vanaf loopt en Riverside walk, een vlakke wandeling langs een rivier tussen twee rotswanden door. De laatste wandeling was nog behoorlijk druk en halverwege zijn we teruggegaan en hebben de Zion Canyon bus (het enige vervoersmiddel in het park) terug genomen naar het begin van het park, vlakbij Springdale.

En morgen……Vegas here we come!!!

We hebben om acht uur ‘s morgens weer genoten van een heerlijk ontbijtje wat de eigenaar van de B&B voor ons had klaargemaakt. Yoghurt met lekkere dingen erin, gebakken worstjes, zoete cranberrytaart, opgeklopt ei met spinazie en vers fruit. Niet wat wij gewend zijn als ontbijt in Nederland, maar heerlijk!

Daarna zijn we richting Valley of Fire State Park gereden, ook weer een mooi park. Daar zijn we maar kort geweest, want we wilden voor we naar Las Vegas gingen graag nog langs de Hooverdam rijden. Wat een gevaarte is dat zeg, indrukwekkend om te zien, veel groter dan de dam die we al eerder bij Page, Lake Powell hadden gezien.

Aan de drukte op de weg langs de dam konden we al merken dat we vlak bij een grote stad waren. Dat was wel weer even wennen hoor, van soms kilometers helemaal niemand tegenkomen tot een plekje moeten vinden om in te voegen. Toen we al een hele tijd door de buitenwijken van Las Vegas hadden gereden konden we de gigantische hotels al in de verte zien liggen, zo ook de piramide van het Luxor hotel waar wij in zouden gaan slapen. Het was daarna nog een flink eind rijden voor we bij het hotel waren. Las Vegas is een grote stad!

Eenmaal bij ons hotel aangekomen konden we de auto afgeven bij Valet Parking. Hij werd voor ons op een grote parkeerplaats van het hotel geparkeerd en de koffers werden door een ‘bellboy’ meegenomen. Zodra we op onze kamer aan waren gekomen konden we even bellen om de koffers te laten bezorgen, heerlijk! We hadden een kamer in de piramide (het Luxor heeft ook nog twee gewone torens met hotelkamers) mét een heerlijk groot bad met uitzicht op dé Strip. We konden het ook wel even gebruiken, zo’n lekker weldadig bad.

Vanochtend zijn we, nadat we de voorstellingskaartjes voor de voorstelling van komende avond in het Treasure Island Hotel & Casino hadden afgehaald een groot stuk van de Strip afgelopen. Dat was echt zó leuk, allemaal herkenbare gebouwen en natuurlijk Elvis gezien. Het absolute hoogtepunt was de fontein voor het Bellagio hotel.

‘s Avonds zijn we naar de voorstelling Mystère van Cirque du Soleil geweest. Dat was echt ongelofelijk mooi, wat zijn die mensen atletisch en sterk! Het was een kleurrijke show, je wist soms niet waar je moest kijken. Het podium was op allerlei manieren aan te passen en het publiek werd in de tijd tussen de Cirque du Soleil optredens betrokken bij het grappige vermaak. Zoiets hadden wij nog nooit gezien. Dat is niet vergelijkbaar met musicals in Nederland. Ook Chicago (the musical) in New York was niet zó mooi.

Na de voorstelling zijn we hetzelfde stuk als eerder die dag teruggelopen naar ons hotel. Ditmaal langs de Strip by night, dat is een heel andere wereld. Ook een bekend plaatje, de gebouwen zijn overdadig verlicht, maar het ziet er niet 'cheap' uit. Ze hebben het over het algemeen erg mooi gedaan, nergens is op bezuinigd. Ook ditmaal hebben we de fonteinen van het Bellagio in actie gezien. Weer heel anders dan overdag maar echt prachtig om te zien, mooi verlicht.

Uiteindelijk waren we pas laat terug op onze hotelkamer en hebben we het helemaal niet aan tijd gehad om ons geld uit te geven in de gokpaleizen, op zich niet zo erg natuurlijk. Een ding is ons wel duidelijk geworden, of je hier nu 2 dagen of 2 weken verblijft, je wordt zonder probleem ieder moment van de dag vermaakt. Je raakt je tijdsbesef vanzelf kwijt……

Vanochtend hebben we even lekker uitgeslapen en ontbeten in het hotel, waar het ook barst van de eettentjes (meestal fastfood). Om een uur of twaalf zijn we uiteindelijk vertrokken uit Las Vegas. Het duurde ook weer even voor we de stad uit waren. Nadat we onze benzinetank goed gevuld hebben zijn we Death Valley binnen gereden. Dat was toch heel anders dan we ons voorgesteld hadden. Het is net als de Grand Canyon of Bryce Canyon ook een vallei tussen de bergen in. Er zijn wel grote (zout)vlaktes te vinden, maar altijd omringd door bergen. Het is soms net of je op de maan bent. Voor een deel vergelijkbaar met het landschap op Lanzarote. Alles is er droog en dor en soms helemaal zwartgeblakerd, spierwit of grijs en het is er HEET!! Het is nu nog voorjaar, maar op heetste punt van de vallei was het toch nog 106 graden Fahrenheit, zo’n 41 graden Celsius.

Het hotel waar we slapen ligt erg mooi in een vallei tegen de Alabama Hills aan met daarachter weer een grote bergenmassa, dat zijn de bergen waar ook Yosemite (waar we donderdag en vrijdag heen gaan) deel van uit maakt. Morgen rijden we richting Bodie, een oud mijnwerkers(spook)stadje.

Zo, wat gaat het toch snel! We zitten nu in ons hotel in Mammoth Lakes. Hoog in de bergen en dus koud, brrr.

We zijn vanochtend wat later op pad gegaan en hebben het vandaag lekker rustig aan gedaan. We zijn eerst naar de Alabama hills, waar Lone Pine (waar ons hotel was) tegenaan ligt. Dit gebied is gebruik voor heel wat Hollywood films en dat is ook niet zo gek. Het heeft van alles wat. Mooi ruim, soms een beetje buitenaards en weer erg fotogeniek. Bijna de hele route door de Alabama Hills hebben we over een dirtroad gereden, lekker hobbelig. Maar het was weer de moeite waard.

Na twee uur te hebben gereden hebben we een tussenstop gemaakt in Bishop om wat te eten en te tanken. Vanuit daar zijn we doorgereden naar de ghosttown Bodie. Om Bodie te bereiken moesten we ook weer een heel stuk over een dirtroad rijden. Bodie is in 1859 gesticht door meneer Bodey omdat hij op die plek goud heeft gevonden. In 1915 is Bodie helemaal verlaten en is het een ghosttown geworden. Doordat het (pas veel later) een nationale status als State Historic Park heeft gekregen zijn een hele hoop van de oude gebouwen behouden gebleven. Het is soms griezelig om er rond te lopen, je verwacht bijna dat de bewoners zo hun huis uit komen lopen. Je kunt er goed zien hoe mensen in die tijd leefden, echt heel leuk.

Morgen rijden we via de Tioga pass door Yosemite naar ons volgende hotel.

Vandaag zijn we via de beroemde Tioga road door Yosemite National Park heen gereden. Door een deel er van, want morgen gaan we nog een ander deel, namelijk de Yosemite Valley bezoeken.

Onderweg kwamen we allemaal bergmeertjes en mooie uitzichtpunten tegen. Het was vooral in het begin van de rit erg koud buiten, maar 5 graden Celsius en een gure harde wind. Er lag op heel veel plekken nog best wat sneeuw. Kortom, we moesten ons goed aankleden om warm te blijven.

Onze route liep via het begin van de Yosemite Valley waar de Bridalveil fall ligt. Dit is een waterval waarvan het water, omdat de wind er altijd omheen waait een sluier vormt. We werden wel wat nat, maar het was daar gelukkig al een stuk warmer dan hoog in de bergen eerder die dag.

Daarna zijn we doorgereden naar Mariposa Grove of Giant Sequoia’s. Een bos vol met reuzensequoia’s, wat zijn dat gigantische bomen zeg!! We hebben er een wandeling via een aantal van de beroemdste bomen gemaakt waaronder de Fallen Monarch, de Grizzly Giant en de California Tunnel Tree. De Fallen Monarch is zo’n 300 jaar geleden omgevallen. De Grizzly Giant is een gigantische boom van 63,8 meter hoog en bij de voet heeft hij een diameter van 9,2 (!!) meter. Alleen de zijtakken zijn al dikker dan de omvang van iedere andere ‘gewone’ boom. Hij is 2700 jaar oud en waarschijnlijk de oudste levende sequoia ter wereld. De California Tunnel tree is een van de twee sequoia’s waar mensen een tunnel doorheen hebben gemaakt. Het is de enige nog rechtopstaande tunnelboom, de andere is omgevallen.

We hadden een leuke meevaller in het motel waar we nu zitten. De mensen die onze kamer eigenlijk gehuurd hadden wilden liever een kleinere kamer en dus kregen wij de grootste kamer toegewezen, dat is natuurlijk geen probleem .

Dit was alweer een mooie dag. We waren best moe en hadden vanmorgen besloten om lekker uit te slapen. We hebben gisteren lekker beleg en andere dingen bij de ‘buurtsuper’ (lees: bij ons formaat gewone supermarkt) gehaald en hebben heerlijk zitten smullen. Om een uur of half 11 zijn we vertrokken. Ons motel ligt op ongeveer een uur rij-afstand van Yosemite Valley.

Als eerst zijn we gestopt bij het tunnelview uitzichtpunt waar je een mooi uitzicht hebt over de vallei. Daarna zijn we naar het begin van een wandeling die de Mist trail wordt genoemd gelopen. De Mist trail is in totaal erg lang en erg zwaar en omdat we een aantal van de hoogtepunten van het park mee wilden pakken vandaag zijn wij tot aan de wandelbrug van de Vernal Fall (97 meter hoge waterval) gelopen.

Daarna zijn we doorgereden naar de parkeerplaats onderaan de Yosemite falls. Deze waterval bestaat uit drie delen en is als geheel de vijfde waterval ter wereld (qua hoogte). In totaal is hij 739 meter hoog. Het bovenste deel (Upper Yosemite Fall) is 436 met hoog, het middelste deel (Middle Cascades) is 206 meter hoog en het onderste deel (Lower Yosemite Fall) is 97 meter hoog. Wij zijn naar het onderste deel van de waterval gelopen en konden heel dichtbij komen door op de rotsen aan de voet te klimmen.

Daarna zijn we doorgereden naar een prachtig uitzichtpunt op 2199 meter boven de zeespiegel en 975 meter boven de Yosemite Valley, Glacier Point. Hier heb je een heel mooi uitzicht over veel van de rotsen rondom Yosemite Valley, maar ook over de Vernal Fall en de daarbij behorende, hoger gelegen Nevada Fall en de Yosemite falls. Onderweg kwamen we weer een hert tegen en later op de parkeerplaats stond een coyote ons aan te staren. Wel mooi hoor, al dat wild dat je hier, zonder er moeite voor te hoeven doen tegenkomt.

Morgen vertrekken we naar San Francisco.

We hebben vandaag niet zo heel erg veel te vertellen.

We hebben vanmorgen weer lekker lang geslapen want we zijn de laatste paar dagen best wel moe eigenlijk. Niet zo gek natuurlijk na al dat gereis. Om een uur of half 11 zijn we uit Oakhurst vertrokken, waar de aardige eigenaresse van het motel ons nog wat tips gaf voor ons bezoek aan San Francisco.

Onderweg reden we vooral door velden en velden vol met gras (van dat gouden prairie gras), fruitbomen en opvallend veel garage of yard sales. Na een tijdje te hebben gereden konden we duidelijk merken dat het gebied dichter bevolkt en de weg drukker werd. We hebben vlak voordat we de tolbrug naar San Francisco over gingen nog een behoorlijke tijd in een langzaam rijdende file gestaan. Vervolgens zijn we nog even doorgereden naar een parkeerplek onderaan de Golden Gate Bridge, maar het was daar zo druk dat we direct (na wat kiekjes vanuit de auto) zijn doorgereden naar ons hotel. Ons hotel ligt aan Lombard Street, dat is dezelfde straat met een stuk verderop de beroemde hele scherpe bochten erin.

We kwamen er achter dat er om de hoek bij ons hotel een bioscoopje was, dus daar hebben we net even lekker van een film genoten. San Francisco lijkt ons op het eerste gezicht een gezellige stad. De sfeer in dit deel van de stad is in ieder geval goed en we hebben een fijn hotel.

Morgen komen we vast weer met mooie verhalen, want dan gaan we naar ‘The Rock’, Alcatraz.

Vandaag zijn we naar Alcatraz geweest. We zijn vanmorgen vroeg met de kabelbus richting de haven gegaan en zijn om 11 uur met de boot naar Alcatraz vertrokken. Wij hadden van tevoren kaartjes via internet besteld zodat we zo aan boord van de veerboot konden stappen. Op Alcatraz is alles heel goed georganiseerd. Het is een goed gefinancierd staatspark en dat kun je zien.

Raar om daar zo rond te lopen terwijl je weet dat er gevangenen (die ‘zware’ delicten hadden gepleegd) hebben gezeten. Eerst hebben we onder leiding van een ranger een rondleiding gekregen waarbij zij leuke verhalen over de geschiedenis en de ontsnappingspogingen van het eiland vertelde. Alcatraz is een eiland waar heel veel vogels leven. Onderweg vertelde de ranger dat het op dit moment broedseizoen is de dat er dus overal nesten te vinden waren. De ranger vertelde dat Alcatraz niet alleen een extra streng beveiligde gevangenis is geweest, maar ook een militaire gevangenis. Daarnaast hebben indianen Alcatraz (in de tijd dat het niet meer als gevangenis diende) maandenlang bezet gehouden om zo te strijden voor hun rechten waarmee het, zeker in die tijd (de jaren ’60) erg slecht gesteld stond. De opstand heeft de indianen gelukkig meer rechten opgeleverd.

Daarna hebben we een Nederlands gesproken audio-rondleiding (een rondleiding met een koptelefoon op) door het cellencomplex gedaan, dat was ook weer heel interessant. Er werd onder andere verteld over de beroemde ontsnapping die is verfilmd in Escape from Alcatraz. Zo is het nooit duidelijk geworden of de ontsnapte gevangenen het hebben overleefd. Ze kunnen zijn verdronken of omgekomen door het koude zeewater. Ze staan in ieder geval nog steeds op de ‘wanted’ lijst en er is tot op de dag van vandaag een rechercheur bezig met de zaak.

Nadat we terug zijn gevaren naar het vaste land, hebben we nog even lekker rondgedwaald door San Francisco, een gezellige stad. Het is hier op dit moment trouwens extra druk, aangezien het morgen Memorial Day is en er het hele weekend festiviteiten in de stad zijn.

We zijn nog naar Coil tower geweest om een mooi uitzicht over de stad te krijgen. We hebben begrepen dat deze toren is ontworpen ter ere van de brandweer door een mevrouw die een groot fan van de brandweer was.

Morgen staat er nog een dag San Francisco op het programma.

We hebben vandaag nog een dag in San Francisco doorgebracht. Vanmorgen hebben we een dagkaart voor het openbaar vervoer bij de lokale supermarkt gekocht. Met die kaart konden met trolleybussen, ouderwetse cable cars en ouderwetse trams van plek naar plek reizen, echt heel leuk.

We zijn de dag gestart in een trolleybus waarmee we naar de opstapplaats van een ouderwetse cable car zijn gereisd. Met deze cable car zijn we naar Chinatown gereisd. We zijn via Chinatown (de grootste van de verenigde staten) naar Ferry Terminal gelopen. Dit is een gezellig havengebouw waarin allemaal winkeltjes die etenswaren verkopen zijn gevestigd. Daarna zijn we met de F line, die met ouderwetse trams van over de hele wereld alleen in het scheepswerfgebied en over Marketstreet rijdt. Vlakbij Marketstreet ligt onder andere hét winkeldistrict met alle bekende en iets minder bekende winkels en verderop ligt het stadhuis en het concertgebouw met nog een aantal andere indrukwekkende gebouwen.

We zijn nog met de trolleybus naar het Golden Gate Park en het strand gereden, maar het miezerde intussen zo erg dat we al snel terug zijn gegaan naar ons hotel. Ondanks het weer was het toch nog een leuke dag.

Morgen gaan we via de beroemde kustweg highway 1 naar ons volgende hotel in San Simeon.

Zoals verwacht hadden we een mooie route vandaag. Een mooie ruige kust langs highway 1. We hebben nog heerlijk iets gegeten en gedronken onderweg met uitzicht op zee.

Vlak voor we bij ons motel aankwamen lagen er op het strand langs de weg allemaal zeeleeuwen, bijzonder om die zo van dichtbij te kunnen bekijken. Ze stinken wel!

We zijn vandaag via de kust hier naar LA gereden. Daarover is eerlijk gezegd niet zo heel veel te vertellen.....

We zijn nu echt begonnen met aftellen. Nog 1 dag, maar wel een dag in LA. Wat is dit een grote stad zeg!

Dat was het dan, onze roadtrip door Amerika. Prachtig en bijna onbeschrijfelijk…… Het vloog voorbij, maar ze zeggen niet voor niets ‘time flies when you’re having fun!’

Ook vandaag hebben we weer een leuke dag gehad. Een beetje rondgetoerd langs de bekende plekjes en daarna nog heerlijk lang genoten op Santa Monica Beach en Venice Beach. Op Santa Monica Beach hebben we op het strand gelegen met uitzicht op de Santa Monica Pier. Daarna zijn we een stuk verder doorgelopen en zijn we nog over Venice Beach gelopen. Moderne hippies, echt een geweldig gezellig sfeertje hangt daar. Yo relax man!! Een goede afsluiter van onze vakantie.

Vandaag vertrekken we rond half 12 van LAX. We stappen dan twee keer over, een keer in Canada en een keer in Duitsland.