Lange vlucht naar Seattle. Komen om 11.30 uur aan op de luchthaven. Door veiligheidschecks, koffers ophalen, in de rij voor de huurauto. Uiteindelijk om 13.00 uur de auto opgehaald. En wat voor een: een zilvergrijze Ford Explorer, een SUV met alles erop en eraan.

Klein stukje rijden naar het hotel, een Best Western vlakbij het centrum. Op loopafstand van de Space Needle. We besluiten een stukje te lopen. Daarna met de monorail en de ondergrondse buslijn gaan we naar Pioneer Square. Dit is een wijk met verschillende bezienswaardigheden die we nog niet eerder hadden gezien. Smith Tower met de lift naar de 35e verdieping met uitzicht over de stad. Wel mooi. Daarna foto’s maken van de totempaal in Pioneer Park. We eten een broodje bij de Subway, en gaan daarna terug met het OV. Om zeven uur terug in het hotel. Nog even tv kijken, maar om acht uur gaat het licht uit. Jetlag…

Paar keer wakker door jetlag. Uiteindelijk om kwart voor zeven op. Rustig opstaan, en ontbijt in hotel. Om half tien rijden we weg richting de Olympic Peninsula (schiereiland). Onderweg boodschappen doen bij de Walmart (water, koelbox, fruit, brood, etc.). Op weg naar Wolfhaven International vlakbij Olympia, een opvangtehuis voor wolven die bij mensen zijn weggehaald of die in het wild zijn gevangen. Om 13.00 begint de rondleiding van een uur. In Wolfhaven zitten veel wolf-hond kruizingen (hybrides). Veel van de wolven zijn vanwege de hitte beperkt actief. Een aantal verblijven lijkt net leeg. Sommige wolven zijn actief en lopen rondes. We krijgen veel informatie over de wolf, en kunnen een aantal wolven leuk op de foto zetten. Dit soort opvangtehuizen zijn cruciaal geweest voor het overleven en opnieuw uitzetten van wolven in het wild in de VS. Inmiddels zijn er weer redelijk wat in o.a. Washington en Yellowstone. Naast wolven houdt Wolfhaven ook enkele coyotes, de kleinere neef van de wolf. Een paar zijn er aan het spelen in hun verblijf.

Na Wolfhaven op weg naar Quinault, vlakbij bij Olympic National Park. Een mooi, nostalgisch hotel vlakbij het Quinault Lake. We checken in, en gaan ’s avonds eten in het hotel. Daarna nog even genieten van het mooie uitzicht. Nog een beetje in het Amerikaanse ritme komen.

Een enkele keer wakker. Beter geslapen als de nacht ervoor, gelukkig. We lopen langs het meer naar de lodge. We maken eerst een aantal foto’s van de spiegeling in het meer. Dan ontbijten we in het restaurant van de lodge. Daarna op de kamer even bekijken wat we gaan doen. We besluiten met de auto naar Pony Bridge te rijden, dat is het eerste deel van de route naar de Enchanted Valley, een mooi en bekend deel van het Olympic NP. Bij het passeren van de grens met het Olympic NP stoppen we even bij de Bunch Creek Falls. We rijden het laatste deel onverharde weg met veel gaten. Gelukkig kan de auto daar goed tegen. Onderweg zien we twee herten. We parkeren aan het einde van de weg bij het trailhead, en lopen vanaf daar we een trail naar de Pony Bridge. Onderweg veel grote bomen en groen, bijv. varens en mossen op boomstammen en takken. Het Olympic NP is een van de natste gebieden van de VS. In totaal een wandeling van 5 mijl, met veel stijgen en dalen. Op de terugweg met de auto stoppen we nog bij de Merriman Falls. Hier gebruiken we ons statief voor de eerste keer. Terug bij de lodge halen we een drankje en gaan op het terras zitten. We gaan tussendoor vogels (Steller’s Jay, kolibrie etc.) fotograferen. We eten weer in ’t restaurant van de lodge. Er komt een kolibrie voor ons raam hangen bij een (kolibrie)drinkstation, maar foto’s maken is lastig. Na het eten proberen we het nog een keer om een kolibrie op de foto te krijgen. Het duurt even, maar lukt wel. Dan gaan we terug naar de kamer. Even relaxen en dan voelen we alweer dat we toch wel moe zijn.

We staan om zeven uur op. Het is mooi weer buiten, wel wat bewolkt maar gedurende de dag trekt het op. Het is rond de 75 graden Fahrenheit. Lekker ontbijt, en dan uitchecken. Voordat we vandaag naar Ashford vertrekken, gaan we eerst nog wandelen. We besluiten de Quinault Loop Trail te lopen. Die kun je oppakken bij het hotel. We wandelen langs het meer met mooi uitzicht, daarna door de Willaby Creek via een aantal watervallen in een ronde van vier mijl terug naar het hotel. Onderwijl lopen we door het typische regenwoud waarom Quinault bekend staat: enorme grote sparren, varens, heel veel groen en mos. Een aantal van de grootste (opgemeten) bomen ter wereld zijn hier te vinden.

Op de terugweg zien we een aantal zwaluwen. Om uur of half twee vertrekken we vanuit Quinault naar Ashford, bij Mount Rainier NP. Mount Rainier is de hoogste berg van de staat Washington. Ruim drie uur rijden. Onderweg doen we boodschappen bij de Walmart. Om zeven uur komen we aan in Ashford. Snel inchecken, en daarna eten bij een schattig tentje bij de Copper Creek. Eenvoudig eten, maar wel lekker.

Na het eten besluiten we nog het NP in te gaan. We verblijven maar een nachtje in Ashford, en de volgende dag is vol. Foutje in de reisplanning. We rijden een paar mijl naar de ingang, kopen een weekkaart (Ze kennen geen dagkaarten voor 't NP), en rijden naar binnen. Mount Rainier ligt er in de namiddag/avond op deze onbewolkte dag prachtig bij. Je kunt met het blote oog de sneeuwstormen op de top zien. We nemen onderweg op verschillende plekken foto’s van de berg. Het begint al rap te schemeren. We hopen wat wildlife tegen te komen, en worden niet teleurgesteld. Als we op het hoogste punt van de west-oost route, “Paradise point” staan, komt er een vos op ons afgelopen. Het is de alpine variant van de rode vos. Mooi beest, dat oog in oog blijft staan en het daarna op een lopen zet. Op de weg naar beneden komen we nog een mountain grouse (berghoen) tegen (gevonden via Internet). Eerst denken we dat het een kalkoen is, hij maakt eenzelfde geluid. Voor we ‘m goed op de foto kunnen zetten, komen er andere mensen aan. De “kalkoen” vliegt weg, en daarmee weten we meteen dat het geen kalkoen is… die vliegen niet, maar rennen heel hard. Op de weg terug nog verschillende (in totaal acht) herten gezien; twee verschillende soorten. Eigenlijk al te donker om nog foto’s te maken.

In hotel terug gaan we snel slapen. Helaas een klein tweepersoonsbed. Dat slaapt toch minder.

We gaan ’s morgens vroeg op. Niet top geslapen door het krappe bed. We krijgen ontbijt aangeboden van het hotel (inbegrepen). Tijdens ontbijt raken we aan de praat met twee oudere Amerikaanse dames die ook door Washington reizen. Ze bleken ook bij Mt. Rainier te zijn geweest, en dezelfde beesten hadden gezien. Met wèl veel scherpe foto’s! Twee kletskousen, maar wel gezellig.

Daarna wederom op pad naar het NP. Hopen wat mooie foto’s van de berg en wildlife te kunnen maken. Onderweg stoppen we een paar keer voor delen van de bergen die nu wel in het zonlicht vallen. Alles ligt nog onder de sneeuw, dat is erg mooi. Helaas weinig wildlife gezien, alleen wat vogels. Nadat we Paradise point hebben bereikt, rijden we door om richting de zuidoostelijke uitgang het park te verlaten. Mooie landschappen en watervallen. Veel wandelpaden nog dicht door de sneeuw. We zijn wellicht wel verwend met de bergen die we de afgelopen jaren hebben gezien. De watervallen en kloven zijn mooi, maar kunnen niet op tegen die in bijv Canada. Na Mt. Rainier te hebben verlaten, moeten we nog een flink stuk rijden. We willen voor we in Portland (Oregon) aankomen, eerst langs Mt. St. Helens National Volcanic Monument, een vulkaan. In 1980 is deze uitgebarsten. Tot dan toe nam iedereen aan dat het een slapende/uitgedoofde vulkaan was. Hoe ver zat men er vanaf…. de uitbarsting was enorm, en heeft het hele gebied eromheen drastisch veranderd. O.a. een mooi meer dat direct aan de voet van de vulkaan ligt, is 200 voet ondieper geworden door puin, en van vorm veranderd. Verder zijn heel veel bomen verbrand, en een rivier verstopt met modder. Geluk bij ongeluk zijn er maar enkele tientallen mensen omgekomen.

Bij het aan komen rijden zie je de vulkaan met een besneeuwde top al van ver liggen, net als Mt. Rainier. Erom heen liggen veel uitgeslepen dalen waar water en/of lava heeft gestroomd. We hebben vanaf verschillende plekken mooi uitzicht. Rondom de vulkaan is er veel bos aangepland, maar de vulkaan zelf is kaal. Op diverse plekken liggen nog de verschroeide boomresten. Na een bezoekje aan een uitzichtspunt dat mooi uitkijkt over de vulkaan, rijden we nog langs Coldwater Lake. Dit is een meer dat is ontstaan na de uitbarsting. De oude stroompjes moesten ergens heen. Na ontstaan hebben mensen gezorgd dat het meer zijn water kon afvoeren, anders zou er na verloop van tijd een grote overstroming zijn geweest.

Eigenlijk moeten we toegang betalen tot het park. We kunnen helaas het bezoekerscentrum niet vinden en het staat ook niet goed aangegeven. Na afloop blijkt het centrum op enkele tientallen mijlen van het National Monument te liggen…

We rijden verder naar Portland, komen rond zeven uur aan, checken in en gaan eten in het hotel. Het hotel is een postmodern ingericht hotel met overal foto’s van een bekende fotograaf aan de muur. De kamer is ook postmodern: mooi, maar helaas weer een klein tweepersoonsbed. Dat wordt weer behelpen met slapen. Ook het menu van het restaurant staat bol van interessant betitelde gerechten. Een keuze maken valt niet mee. Uiteindelijk een burger met lekkere frites. Wel een aardige en behulpzame ober. Blij met zijn fooi. Om elf uur naar bed.

We hebben allebei niet geweldig geslapen. We ontbijten in het restaurant van het hotel. De aardappeltjes zijn nu een taartpunt van laagjes aardappel, ziet er direct heel anders uit. De toast komt veel later als onze eieren en aardappeltjes, dus maken we daar een opmerking over. We eten altijd de eieren op toast. Jessica’s eieren worden opnieuw gedaan, omdat ze al te veel afgekoeld zijn. Eerst reageert de serveerster nogal koel, maar even later komt ze uitleggen hoe het kwam en hoe ze het op gaat lossen. Al met al toch lekker gegeten. We gaan lopend naar de BridgePort Brew Pub vanwege de link met Leverage, een serie met Portland als thuisbasis. Daar vlakbij gaan we naar de supermarkt Safeway voor wat kleine boodschapjes. Het is een hooikoortsdag, dus niesaanvallen en veel de neus snuiten. We lopen langs een soort park met moderne kunsttotempalen. Daarna lopen we langs China Town met een traditionele toegangspoort.

We gaan thee drinken met een verse koek erbij in een air-conditioned café - daar zakt mijn hooikoortsaanval weer af. De pillen doen hun werk. Dan kijken we even in de Ducks Store, een sportwinkel rond een lokaal team. We lopen naar de Willamette River en wandelen door het Tom McCall Waterfront Park. Dit park is aangelegd in de oude haven. Eerst zou deze gesloopt worden, maar uiteindelijk behouden als een park. Je loopt er onder de oude toegangsbruggen naar de stad. We lopen o.a. langs een kermis die er vanwege het Rose Festival is.
Daarna gaan we naar de Ira Keller Fountain, een fontein bestaande uit blokken steen die op een moderne manier een soort waterval vormen. Vlak daarvoor hebben we nog uitzicht op Mount Hood. We eten tussendoor een broodje. Bij de fontein spelen kinderen in het water en liggen mensen te zonnen. Het is een warme dag. We lopen naar Pioneer Place en Pioneer Square, waar allerlei winkels te vinden zijn. We gaan naar de Nike Store, waar we grijze veters en een Red Cardinals shirt meenemen. Daarna kijken we even bij het Visitor Center en bij de bloemen op Pioneer Square.

We kijken nog even bij de Beavers Store, weer een sportwinkel, maar hier zijn we snel uitgekeken. We hebben het adres opgezocht van een camerawinkel om onze spiegelreflexcamera te laten nakijken – deze produceert vlekken op de foto’s (alleen bij de Sigma-lens). Bij de winkel laten ze zien dat er kleine stofdeeltjes op de sensor zitten. Zij kunnen de lens niet ter plekke reinigen, helaas. We besluiten om te gaan kijken voor een nieuwe compactcamera, omdat onze Lumix inmiddels 2 vlekken in iedere foto produceert. We komen uit bij een Canon Coolpix compactcamera met 20x optische zoom en GPS en WIFI, dezelfde groothoek (25mm) die we hadden en 12 megapixels. Deze kopen we in het zwart en nemen er direct een passend fototasje bij. De oplader heeft een Amerikaanse stekker, maar bij onze Spiegelreflexcamera zit gelukkig een Nederlands stekkertje dat op allebei te gebruiken is. We gaan weer terug naar het hotel.

We eten weer in het restaurant van het hotel. Het is er druk, dus krijgen we een plaatsje bij de keuken aan een soort bar. Zo kunnen we alles zien wat in de keuken gebeurt. Grappig om rollen van iedereen in de keuken te zien en dingen als ‘yes chef’ en ‘thank you chef’ te horen. De man van het vlees heeft het erg druk, hard werken voor hem. We nemen het 3-gangen-menu (= Vooraf een salade met aardbei. Daarna varkensvlees met pompoenpuree en radijs en als dessert warme cake met honing.) en een broodje, de worst van de dag met puree van witte bonen en kool. De saus bij een gerecht is niet echt lekker. De taart van de dag is een karnemelktaart met een compote van rabarber en framboos en slagroom, erg lekker! Ons hoofdgerecht werd door ‘de chef’ gebracht, met de verzekering dat er geen olijfolie in zit, wel grappig… We hebben tijdens het eten alvast onze nieuwe camera wat uitgeprobeerd. Je moet toch altijd eerst weer even uitvogelen hoe alles werkt bij een nieuwe camera. Ivo complimenteert de man van het vlees nog even voor we weggaan. Terug op de hotelkamer weer even de foto’s op de computer zetten en even tv kijken en dan is het weer bedtijd.

We staan op tijd op, weer niet echt geweldig geslapen dankzij het krappe bed. Ontbijten in het hotel, en op pad. We rijden rond half tien weg. Over highway 30 naar Astoria. Bij Astoria steken we een hangbrug over terug naar de staat Washington om Cape Disappointment te bezoeken, een park gewijd aan Louis & Clarke – twee beroemde Amerikaanse ontdekkingsreizigers die in de jaren 1840 Amerika van oost naar west doorstaken. Cape Disappointment is wel mooi – twee vuurtorens, en diverse vogels gefotografeerd waaronder broedende aalscholvers. Op de terugweg spotten we een zeearend (bruin lijf, witte kop), en leggen 'm van een afstandje vast.

Vanuit dit park gaan we terug naar Oregon. Willen eerst nog rondkijken bij Astoria, maar omwille van de tijd rijden we door. We zakken de kust van Oregon af. Eerst even snel wat vleeswaren kopen, dan kunnen we broodjes eten (is al wel laat – uur of half drie). We beginnen bij Ecola State Park. We kopen een jaarpas voor alle staatsparken in Oregon, dat is goedkoper (blijkt later toch niet zo handig te zijn!). In Ecola State Park is het uitzicht over de baai schitterend: mooie kliffen, brede zandstranden, grote rotsen in de branding. Vanaf de Tillamook Head kijken we uit over Cannon Beach. Ook hier kunnen we weer mooie vogels fotograferen, en van het uitzicht genieten. We wandelen een stukje en kijken relaxed rond. Het Tillamook Lighthouse ligt een eindje weg op een rots in de branding. Is tegenwoordig een urnenopslagplaats, waar mensen hun laatste rustplaats vinden. We rijden verder naar Indian Beach, waar mensen aan het surfen zijn. Op de terugweg spotten we Roosevelt Elk, een hertensoort.

Na Ecola stoppen we bij Oswald West point, waar je uit kunt kijken in 180 graden over de oceaan. We hopen walvissen te spotten. Geen gezien; later meer succes. We rijden verder langs de Tillamook Bay. Is iets minder spectaculair dan voorgaande stuk kust, maar wel aardig om te zien. Het begint al tegen half zeven te lopen, als we doorsteken naar Cape Meares. Schitterende kust met wederom een vuurtoren. Zon verdwijnt achter de wolken en het wordt wat frisser. We hebben geluk gehad met het weer, het was vandaag een mooie zonnige dat (komt uitzicht en de foto’s ten goede). We proberen wat foto’s te maken van een rots vol met aalscholvers en andere vogels. Helaas net te ver weg van de kust. We laten Cape Mears voor wat ie is, en zakken af naar Lincoln City. Onderweg fotograferen we nog een kalkoengier. Om acht uur eten we snel bij McDonalds. Uiteindelijk komen we om half tien aan in Newport, nadat we een paar attracties hebben overgeslagen. Die halen we morgen in. Hotel aan het strand, ruime kamer met groot tweepersoonsbed. Zo hoort het.

We staan om een uurtje of acht op. We genieten even vanuit onze hotelkamer van het uitzicht op zee. We ontbijten in het restaurant van het hotel waar we lekker bij het raam nog verder naar zee kunnen kijken. We maken buiten nog een paar foto’s, pakken in en checken uit.
We halen boodschappen bij de Wallmart in Newport en rijden een klein stukje terug op de kustroute naar Cape Foulweather en Devil’s Punchbowl.

We rijden weer terug naar Newport en rijden het plaatsje in. We gaan op zoek naar de zeeleeuwen die er horen te zijn. En ja, we spotten er drie. We kijken nog rond bij een aantal winkeltjes. Terug bij de auto zien we dat we een parkeerboete hebben gekregen wegens het parkeren in de verkeerde richting (tegen het verkeer in – wat natuurlijk onzin is in een straat met tweerichtingsverkeer, maar ja, elk land heeft zijn rare gewoontes en wetten). We besluiten naar de Municipal Court te rijden om de boete direct te betalen. We leggen daar uit dat in Nederland deze regel niet bestaat bij een weg met tweerichtingsverkeer. Uit coulance krijgen we 5 dollar terug van de beambte.

We komen er bij Yaquina Head achter dat onze annual state pass van 30 dollar op veel plaatsen niet geldig is en we veel beter een 5-dagen coast pass hadden kunnen kopen (die ook nog eens maar 10 dollar kost..). We besluiten de vuurtoren te laten zitten en gaan verder. We rijden naar South Beach en maken nog een stop bij Seal Rock waar echter geen zeehond te vinden is. Een stukje verder echter, voorbij Yachats, vinden we wel zeehonden. Ze liggen op donkere stenen bij het water. Het is op een grote afstand. We zien er ook nog een zeearend, maar deze is zeer moeilijk te fotograferen vanwege de afstand (maar leuk om weer te zien).

We rijden naar het hoogste punt van de route Cape Perpetua. Kort daarna stoppen we weer en zien ook hier zeehonden. We lopen zo ver mogelijk het pad af en de stenen op om zo goed mogelijk foto’s te kunnen nemen. We gaan richting Heceta Head Lighthouse. Er komt dan echter nevel overstromen en de vuurtoren verdwijnt in de mist. Vanaf het View Point even verder zetten we de vuurtoren in de nevel/ mist op de foto en zien ook daar zeehonden. Verrassend genoeg zien we hier ook nog allerlei aalscholvers op een rots, alleen nu een stukje dichterbij. Af en toe maken we onderweg nog een foto van het strand/ de kustlijn. We eten bij McDonald’s. Bacon & Ranch Salad en Quarter pounder met friet. We maken nog een stop bij de Dean Creek Elk Viewing Area. Daar staan een groep Roosevelt Elk (herten). We maken wat foto’s en rijden door naar het hotel. We hebben een ruime kamer met 2 bedden, ziet er prima uit. We merken dat we alletwee flink verbrand zijn. Het was fris aan de kust, maar de zon scheen wel sterk… verraderlijk dus. We kijken nog wat tv en gaan naar bed.

Vandaag is een uitslaapdag. Om half tien gaan we naar het ontbijt, dat bovendien maar 10 dollar in totaal kost…. Ik heb wel een broodje met schimmel erop, waar bij het melden nauwelijks op gereageerd wordt.

Om half twaalf rijden we weg. We besluiten eerst nog een klein stukje kustlijn te bekijken. We rijden via Charleston naar Cape Arago. Een mooi stuk woeste kustlijn. We nemen foto’s, en horen vlakbij zeeleeuwen. Ze liggen op de rotsen onderaan de klif waarop wij staan. We nemen wat foto’s, ook van een aantal zeeleeuwen die in de branding zwemmen op zoek naar voedsel. Als we terug rijden, stoppen we bij een uitkijkpunt. Daar lopen een aantal vrijwilligers rond die informatie over zeeleeuwen geven. Met verrekijkers kun je goed uitkijken over de baai. Op de rotsen liggen verschillende soorten zeehonden, zeeleeuwen en zeeolifanten. We gaan met statief, telelens en converter aan de slag en schieten een paar mooie foto’s. Leuk om alles zo bij elkaar te zien.

Na Cape Arago rijden we naar het vogelreservaat Slaugh Estuary, een gebied dat bestaat uit zoet en zout water vegetatie, alsmede invloed van de getijden heeft (vergelijk met de Slufter op Texel). Hier willen we vogels spotten. We lopen een trail van bij elkaar ruim drie mijl, maar spotten helaas weinig vogels. Om half vier eten we brood, en gaan we op weg naar Crater Lake. Volgens het Hertz Neverlost navigatiesysteem is het bijna vijfeneenhalf uur rijden. Dat strookt niet met ons idee van de route en de uitgedraaide routeplanner. Flink het gas erop, en eigen route aanhouden. Rond zeven uur rijden we het park binnen. Op weg naar het hotel (de Crater Lake Lodge) een paar foto’s geschoten van het meer, wel veel muggen actief. Uiteindelijk om kwart voor negen aan tafel. Meat loaf en zalm, cheese cake toe. En bomvol….

Crater Lake is een meer in de kegel van een uitgedoofde (nou ja, dat hopen we) vulkaan. Omdat het alleen gevoed wordt door smeltwater, is het hemelsblauw en erg mooi om te fotograferen.

Vanochtend ben ik om 5.00 uur opgestaan om de zonsopgang te fotograferen. Iets meer dan een half uur later het bed weer ingestapt. Om 7.00 uur is mijn man opgestaan en even naar buiten gegaan om te fotograferen. Hier kwam hij een hert en een Clark’s Nutcracker (vogel) tegen. Daarna hebben we ons allebei gedoucht etc. en zijn gaan ontbijten. Granenontbijt met yoghurt en fruit (wat zuinig met de yoghurt) en karnemelk pannenkoeken met maple syrup.

We gaan eerst met de auto naar het bezoekerscentrum vlak bij de zuidingang van het park. Hier kopen we twee boeken, eentje over de vogels van West-Amerika en eentje over de zoogdieren van Washington en Oregon. Daarna rijden we weer het grootste deel van de West Rim Drive (route tussen de lodge en de noordingang van het park via de westoever van het meer) met de auto met hier en daar een stop. Telkens wordt het meer er vanaf een andere hoek gefotografeerd. Daarna rijden we terug naar de lodge en besluiten een stukje te gaan wandelen. Er ligt een dikke omgevallen boom op het pad en er liggen nog hele stukken bedekt met sneeuw. Het is warm en we besluiten niet te ver te gaan wandelen vandaag. We maken onderweg wat foto’s en teruggekomen bij het hotel gaan we even in een schommelstoel op het terras zitten. Dan gaan we lunchen op onze kamer, brood met aardappelsalade en een banaan. Even het handvat van mijn reistas naaien en nog even internetten.
Daarna gaan we weer op het terras zitten, heerlijk in de schaduw. We bestellen een drankje en maken wat puzzels en lezen een tijdschrift. Op een gegeven moment nog een appetizer (dikke friet met ketchup) om de trek te stillen en het is er heerlijk vertoeven. Om een uurtje of half 6 brengen we onze spullen naar boven en gaan bij het hotel een stukje wandelen en fotograferen. We zien een aantal bijzondere vogels en een chipmunk. Om 18.45 uur (gereserveerd) gaan we eten. We nemen vandaag allebei de Bison Meatloaf. Geen voor- of nagerechten, dus zijn we vlot klaar. We gaan nog even naar buiten maar worden aangevallen door muggen, heel erg. Na de 3 steken van gisteren komen er voor mij nog eentje naast het oog en eentje bij het oor bij, niet leuk. We gaan nog even langs de receptie om te vragen of de temperatuur van de kamer koeler gezet mag worden (dan wordt centraal geregeld).

Ik sta om zeven uur op en ga foto’s maken van het meer en vogels. Om half tien gaan we eten, en rond half elf weg. We rijden met een omweg naar Bend in Oregon. Via de zuidingang van het park rijden we richting het Upper Klamath Lake, een groot meer op een uur rijden van Crater Lake. Rond dit meer liggen moerassen en is een vogelreservaat aanwezig. We rijden via landweggetjes en een toeristische route. Onderweg zetten we verschillende vogels op de foto, waaronder een havik (opgezocht = Swainson’s Hawk) en verschillende soorten spreeuwen, een witte reiger en een verzameling prairiehonden (een soort stokstaartjes). Er zit een Western Meadowlark tussen, een gevlekte vogel met een gele buik en wat geel op z’n hoofd. Van het vogelreservaat is het moeilijker om iets vast te leggen. De beste manier is met de boot. Wij leggen uiteindelijk een exotische reiger vast.

Daarna is het tijd om op Bend aan te gaan. Ongeveer drie uur rijden vanaf Klamath Falls. Lekker doorrijden. Onderweg zien we nog een kraanvogel en een vos/ coyote. Om zes uur in het Oxford Bend hotel. En wat voor een hotel! Uitgebreide zithoek, groot tweepersoonsbed, klein keukentje met alles erbij. Verder een grote complementaire wasruimte in het hotel. Gelijk even onze kleren wassen, gedroogd en opgevouwen. Om half acht aan tafel en lekker gegeten met Amerikaans biertje erbij van de Deschutes brouwerij uit Bend.

Vandaag eerst lekker uitgeslapen. Om negen uur op, half elf ontbijten, half twaalf in de auto. De auto is geparkeerd met valet parking. De conciërge haalt de auto, wast de voorruit en biedt water voor onderweg aan. Topservice, hier komen we graag terug! We hebben diverse opties om vanuit Bend te doen, waaronder een paar mooie bergritten of een bezoek aan een vulkanisch landschap (Newberry National Volcanic Monument). Aangezien we het rustig aan willen doen, gaan we op bergrit. Het kost even wat moeite om de route stad uit te vinden richting Mount Bachelor. Na wat zoeken zijn we op weg. Mooie omgeving, met de besneeuwde toppen van de Oregon Cascades voor ons uit. Helaas komt er net was bewolking opzetten, en is het in een korte broek wel was fris. Het plan om met de stoeltjeslift de berg op te gaan, gaat in de ijskast. We besluiten door te rijden en de omgeving te bekijken. Bij een van de eerste meren, Devil’s Lake, zien we vlak langs de weg een zeearend in de top van een boom zitten. Prachtig op de foto gezet. We rijden gedurende de middag langs een zestal meren waar we uitgebreid vogels spotten. Een van de hoogtepunten is een osprey (een visarend) die in het water van Lava Lake duikt om een vis te vangen. Mooi om te zien. We komen onderweg meerdere kleine en grote vogels tegen, alsmede een mooi hert.

In deze omgeving kamperen veel mensen in het bos met hun camper, of komen met een boot aanzetten om te vissen op forel. Voor ieder park moet je een dagpas kopen, of je jaarkaart kunnen laten zien. Zoals al eerder opgemerkt, onze kaart geldt ook hier weer niet. Amerikanen hebben een wirwar van passystemen voor hun bezienswaardigheden en parken… waardeloos, vooral als de parkwachter je niet goed informeert. Uiteindelijk waren we met een 5-daagse Oregon Pacific Coast pas in combinatie met een jaarkaart voor de nationale parken helemaal klaar geweest.

Om de vogels op de foto te zetten, komt onze 4x4 SUV goed van pas! We rijden over verschillende zandwegen en niet geasfalteerde (gravel)wegen om langs mooie plekjes bij de meren te komen. Bij een meer zitten een stuk of acht roofvogels in de lucht. Helaas is het wel lastig ze mooi vast te leggen. Redelijk gelukt. Om vijf uur gaan we weer op het hotel aan, al met al nog een uur rijden. We besluiten geen andere dingen meer te doen, aangezien we morgen een lang dagje voor de boeg hebben. We pinnen nog even (onze tweede keer, en wederom geen problemen in tegenstelling tot voorgaande jaren – leve de US Bank!), en gaan om zeven uur eten. Lekkere varkensfilet en salade met stukjes biefstuk, kokostaart met een rabarber-aardbeisaus toe. Ik krijg van een vrouw aan het tafeltje naast ons een paar oorbellen – ze maakt ze zelf, en wilde ze geven. Leuk gebaar. Nog even de foto’s uitzoeken en voor de TV hangen.

De wekker gaat om 7.45 uur. We moeten onszelf even overtuigen om op te staan, maar worden dan actief. We ontbijten in het hotel. Jessica bestelt de boekweit pannenkoeken zonder blueberry’s (ze staan als blueberry-pannenkoeken op het menu). Bij het serveren van ons ontbijt, blijkt dat de serveerster is vergeten om ‘zonder blueberry’s ‘ door te geven aan de kok. Ze merkt het zelf ook als ze de pannenkoeken op tafel zet. Ze verontschuldigt zich meerdere malen en uiteindelijk wegens het moeten wachten op de nieuwe hoeven we ze niet te betalen. We hebben allebei fruit als side bij het ontbijt, dus een gezonde start van de dag. We gaan als eerste op weg naar Redmond naar Operation Santa Clause. We hebben niet een adres en kunnen het in eerste instantie niet vinden. We vragen de weg bij een Wallmart en krijgt hier aanwijzingen. Zo komen we er uiteindelijk en zien de rendieren. We maken eerst nog een paar foto’s van marmotten, wel op afstand dus geen geweldige foto’s. Tegelijk met ons arriveert een gezin met 2 kinderen. Het jongste meisje heeft een zak met wortels bij zich. Als we als ‘groep’ richting het hek lopen bij de weide van de rendieren, lijken ze te schrikken en lopen de rendieren weg. Wij lopen langs het hek mee met de dieren om ze toch goed te kunnen bekijken. Het gezin doet dit niet en is snel weer weg, lijkt ons teleurstellend voor de kinderen. We maken foto’s en gaan dan weer verder op weg richting Mount Hood. We rijden de weg naar de Timberline Lodge. Het is heel koud boven, 37 graden Fahrenheit. We kijken even rond in de gift shop, maken wat foto’s van Mt. Hood (gelukkig is de bewolking even verdwenen rond de berg) en gaan weer verder. We rijden richting Troutdale, waar de Historic route 30 langs de Columbia River Gorge begint. We stoppen onderweg bij een uitzichtpunt waar we een Ground Squirrel (grote eekhoorn) zien zitten op de rand. Daarna stoppen we bij Vista House, een ander uitzichtpunt. We rijden verder en gaan nog naar 4 watervallen. De eerste heet Latourell Falls. Als we richting de waterval lopen, zie ik een soort muis. Een vrouw in een auto zegt dat het lijkt op een ‘shrew’. Hij rent maar heen en weer, zit veel onder de auto’s op de parkeerplaats en was erg moeilijk om te fotograferen. De beste foto was redelijk genoeg om te zien wat het is, maar echt heel mooi is niet gelukt. De Nederlandse vertaling van ‘shrew’ is spitsmuis. We maken hier foto’s met langzame sluitertijd om het stromen van het water te benadrukken. Verder zetten we nog 2 vogels op de foto. Met name de laatste, met een oranje met gele buik, is mooi. De tweede waterval heet Wahkeena Falls, we blijven maar heel even. We zien een enorm donkere lucht snel dichterbij komen en willen nog naar een andere waterval. Als we bij de Multnomah Falls aankomen begint het al te spetteren. We maken een paar foto’s, maar al snel begint het enorm hard te regenen. We schuilen snel onder een boom en ruimen de camera op in de rugtas. We lopen snel/ rennen richting de giftshop en kijken daar nog even rond. Dan snel naar de auto. De laatste waterval die we bekijken heet de Horsetail Falls. Het regent nog steeds en we maken even snel een foto. We gaan weer verder, stoppen nog even bij de Bonneville Dam, maar hier is niets te zien. Dan rijden we door naar ons hotel in Hood River. Daar is het weer inmiddels weer opgeklaard. We brengen onze spullen naar de kamer en gaan eten in het restaurant van het hotel. Weer terug op de kamer zetten we de foto’s op de laptop en ik denk dat het soort muis een Masked Shrew is.

We staan om acht uur. Eerst een middelmatig ontbijt, een van de slechtste tot nu toe. Voor we vertrekken twijfelen we over de route. Morgen staat de Hells Canyon op het programma, de kloof waardoor de Snake River stroomt. Er wordt aangeraden om met een jetboat het water op te gaan.
Echter, met maar 1 overnachting in Lewiston, waar de jetboats vertrekken, en ook nog reistijd naar McCall in Idaho wordt dat krap. We hebben thuis al een alternatief uitgestippeld: via de Oregon kant van de Canyon reizen. Echter, is dat eerst vandaag naar Lewiston en morgen weer afzakken naar de canyon enorm omrijden…. Dilemma: uiteindelijk besluiten we om een hotel dichter bij de canyon te boeken in Joseph (Oregon). Nadeel: extra kosten, het andere hotel is al betaald. Maar ja, een vakantiegevoel is ook belangrijk. We googlen op een motel, bellen ze en reserveren een kamer.

We checken uit. Op de factuur staan 4,50 dollar telefoonkosten. In het boekje op de kamer stond dat de eerste 30 minuten lokale telefoongesprekken gratis zouden zijn… Na klagen wordt het van de rekening gehaald.

Op weg. Eerst richting Moisier, waar we de Old Highway 30 oppakken. Bij de Rowena Crest Overlook kijken we nog een keer uit over de Columbia River Gorge. Erg mooi. We rijden Interstate 84 een heel stuk parallel aan de Columbia River richting het oosten. Veel windmolens, niet zo raar: het waait erg hard in de kloof. We zien een paar kitesurfers.

Onderweg veel dreigende wolken, mooi gezicht. Pas op het laatste een beetje regen. Tijdens de rit van La Grande naar Joseph spotten we een visarend (een osprey). Hij wordt weggejaagd door een red-winged blackbird! Dat is een zwarte vogel lijkend op een spreeuw, met roodgele strepen op zijn vleugels. Naast de raaf en de Amerikaanse roodborstlijster is dit de meest voorkomende vogel in deze streek. Het is een lawaaiig beest, die ruzie maakt met zijn soortgenoten, maar ook grote roofvogels wegjaagt. We hebben dat al minimaal vijf keer zien gebeuren, onder andere bij een zeearend (beetje David vs Goliath). De osprey vliegt weg. We rijden ‘m op goed geluk achterna. Na een paar minuten zien we ‘m weer zitten op een telefoonpaal. Naast een nest! We nemen een paar mooie foto’s van de vogel en het nest.

We doen gauw boodschappen bij de Walmart en tanken. Morgen gaan we niemandsland is. Op weg naar Joseph. Onderweg spotten we nog een paar mooie herten. Om zes uur komen we in Joseph aan. Een leuk stadje met veel kunstwinkeltjes. Op Main Street staan een aantal mooie bronzen beelden.

Leuk motel, basic, maar goed. Op naar een lokaal restaurant waar de hamburgers eten. Daarna om half acht terug in het motel. Nog even TV kijken en naar bed.

We staan redelijk vroeg op en lopen rond een uurtje of 8 door het dorpje op zoek naar een aangeraden ontbijtrestaurant. Ontbijt = eieren op biscuit en aardappeltjes en wafel met slagroom + nootjes en maple syrup. We gaan terug naar het hotel, laden de auto in en vertrekken naar de Hells Canyon Overlook. We rijden over een forestroad, die niet zo slecht blijkt te zijn als Jan Doets ‘m voorspiegelt. De Overlook is niet echt bijzonder. Wel zetten we nog wat vogeltjes en een squirrel op de foto. Daarna gaan we een stukje off-road. We zien nog wat chipmunks en een enkel vogeltje, die moeilijk te fotograferen zijn (zijn steeds erg snel weg).
We gaan dan op weg naar de Hells Canyon Dam. Al vrij snel komen we een hert tegen die de weg oversteekt. We kunnen deze relaxed op de foto zetten in de bosrand. We rijden weer verder naar de dam. De laatste 20-25 mijl bestaat uit alleen maar bochten door de Canyon naast de rivier. We rijden over de dam naar het visitor center, waar we nog net de laatste jetboat-tour van de dag zien vertrekken. Eerst balen we daar van, maar in de folder zien we dat het niet de bighorn sheep-tour is, de enige tour waar we eigenlijk in geïnteresseerd zijn. We besluiten om een trail te gaan doen die de Hells Canyon een stukje ingaat. Het pad heeft veel losse stenen als ondergrond. Dit doet een beroep op je evenwicht. Na het wandelen gaan we verder richting McCall, onze volgende overnachtingplaats. Onderweg komen we nog een aantal herten en diverse mooie vogels tegen. Bij het hotel aangekomen, checken we eerst in. Dan gaan we eten bij de Subway en gaan dan onze kamer bekijken. Er wacht ons een aangename verrassing. We hebben een soort suite-kamer met daarin een hot-tub, een open haard, twee relaxstoelen en een lekker groot bed. Eerst lekker in de hot-tub. We kijken daarna nog even tv en gaan naar bed. Het is hier een uur later, dus we zijn een uurtje kwijtgeraakt vandaag.

We zijn best wel vroeg wakker, ondanks het uur dat er gisteren afging. We ontbijten in het hotel (is inbegrepen). We vertrekken richting Ketchum. De scenic byways die we rijden vallen enorm tegen: de overlooks en parkeerplaatsen liggen op de slechte plekken (je ziet niks), we zien weinig wildlife (1 hert dat vlucht voor iemand die hard aan komt rijden, en 1 dood hert), en de wegen voeren door eentonig gebied en komen helemaal niet in de buurt van bergen. Wel hebben we nog 3 (grote) kraanvogels (Sandhill Cranes) en 2 eenden gezien en gefotografeerd.
Het hotel is een Tirolean Lodge, oftewel in Tiroler stijl. Onze kamer is prima met een groot tweepersoonsbed. We besluiten om even te relaxen op de kamer. Lekker uit eten in een plaatselijk restaurant.

Vroeg opgestaan – 7.00 uur. We hebben een redelijk ontbijt – voor de verandering eens geen eieren en aardappeltjes maar gewoon toast met jam, wafel. Sommige mensen eten hamburgers – hoe krijg je het weg. Om negen uur rijden we weg. Eerst even langs een kerstwinkel die we gezien hadden. De eerste van het seizoen. Daarna zien we een paar herten, en zetten ze even op de foto.

Ongeveer anderhalf uur rijden en dan komen we aan in Craters Of The Moon National Monument. Dat is een park waar je verschillende vulkanische landschappen kunt zien. Deze zijn niet ontstaan door een vulkaan, maar door scheuren in de aardkorst waaruit lava is gevloeid. We nemen foto’s van gestolde lavastromen, en kegels (ziet eruit als minivulkanen). Is een desolaat landschap, maar geen woestijn. Er groeien naaldbomen, en rond deze tijd van het jaar diverse bloemen. We zien een paar dieren: squirrels, een marmot en een uil. Er schijnen ook herten te zijn, niet gezien.

Na Craters onderweg naar Virginia City, een ghosttown (verlaten stadje). Zien onderweg antilopen (pronghorn) die we op de foto zetten. Ze gaan er als een haas vandoor. Wel mooie beesten. We eten bij de Subway voor de lunch. Na drie uur rijden komen we aan bij Virginia City. Niet echt een ghosttown, want inmiddels veranderd in een soort Zaanse schans, met overal winkeltjes. We kopen 2 grote bonbons. Er is een heel leuke antieke entertainmenthal in het stadje, met diverse oude automaten (o.a. de originele van de film 'Big' met Tom Hanks), zoals een waar je waarzeggerskaartjes kunt trekken.

Na een uur rondkijken gaan we op weg naar ons hotel in Bozeman. We spotten onderweg antilopen met kleintjes, helaas niet zo goed op de foto. Daarna nog van heel dichtbij twee pelikanen. Bozeman: goed hotel, lekker gegeten. Voorbereiden op Yellowstone.

We staan om half 8 acht op. Vandaag vanuit Bozeman een stuk naar het oosten rijden om via de Beartooth Highway naar Yellowstone te rijden. Via de noordoostelijke ingang vervolgens het noordelijkste deel van Yellowstone afdekken tot aan ons hotel in Mammoth Hot Springs.

Douchen, aankleden en ontbijten in het restaurant van het hotel. Daarna uitchecken en even langs de Wallmart. Dan op weg naar Columbus en vanaf daar de weg richting Red Lodge, de plaats waar de Beartooth Scenic Byway begint. In Columbus gaan we nog even tanken en insecten van ons voorraam poetsen. De Beartooth Scenic Byway is een soort ‘alpen’-weg, op hoogte met mooie uitzichten. Bij een stopplaats zien we mensen ergens naar kijken/ foto’s van nemen. Het is een marmot, wel op een afstandje. Die zetten we er dus maar op. Ivo spot er nog eentje. In het laatste deel van deze weg komen we een mannetjes eland (moose) tegen, helemaal geweldig. Hij blijft rustig staan, verplaatst af en toe een stukje en is lekker aan ’t eten. We nemen foto’s en er komen steeds meer mensen bij staan.

Even daarna zien we een rode vos, gespot door mensen voor ons. Leuk om te zien, schrikt niet echt van de mensen. De vos steekt op een gegeven moment wel over en verdwijnt. We komen nog een hert tegen. Dan komen we bij de noordoostelijke ingang van Yellowstone. We betalen de entree van 25 dollar en rijden het park binnen. We zien in de Lamar Valley een Golden Eagle in de berm zitten. Hij is een prooi aan het eten. En kort daarna zien we een antilope, een vrouwtje. Iets verder zien we ook een mannetje.

Dan zien we een stukje verderop heel veel stilstaande auto’s. We denken dat er wildlife moet zijn, waarschijnlijk een beer. We kunnen er niet parkeren en er is filevorming, dus een van ons stapt snel uit en de ander rijdt langzaam verder. De auto kan pas een eind verder geparkeerd worden; hij moet helemaal in de berm geparkeerd worden buiten de lijnen van de weg, en er is weinig plaats. Het zijn 2 beren: een moeder met haar jong (cub). Eerst zijn ze wat verder weg, maar ze komen steeds dichterbij langs een beekje gelopen. De cub klimt in een boom, tot ongenoegen van zijn moeder. (ik haal dan de auto weer op en rijdt ‘m terug en parkeert een dichterbij, wel vrij scheef op een helling. Ik krijg nog een compliment van de park ranger: ‘fancy parking’.) Op een gegeven moment is de moederbeer even weg, en zien we alleen het jong nog. Goed in de gaten houden, want een moederbeer met jong is gevaarlijk. Dat blijkt: even later staat de moederbeer rechtop op vijftig meter afstand. Iedereen moet van de park rangers naar de auto’s en wegrijden. Als we weer in de auto zitten, zien we dat de beren de weg oversteken. Helaas kunnen we daar geen foto’s van maken, maar de andere foto’s zijn al leuk.

We rijden verder en stoppen nog bij een punt waar vlak ervoor 2 wolven gezien zijn. Er staat een vrouw die vertelt over haar onderzoek naar bepaald gedrag van wolven. Ze vertelt dat er op dit moment vaak wolven bij Hayden Valley gezien worden.

We gaan naar het hotel en checken in. We hebben een cabin, net als 2 jaar geleden. We gaan even opfrissen en eten in het restaurant. De saus bij de pasta lijkt in eerste instantie meer op soep dan saus en het wordt weer mee terug genomen. De tweede keer ziet het er beter uit. We gaan weer terug naar het huisje en bekijken de foto’s.

Half acht gaat de wekker. Vandaag de hele dag in Yellowstone. We hebben wel dingen opgeschreven om te doen, maar besluiten voornamelijk op wildlife uit te gaan.

Ontbijt in het hotel. Stuk beter en sneller dan twee jaar geleden, toen was het echt een puinhoop. Ik koop een paar oorbellen in het hotel. Spullen in de auto, en op pad. Allereerst even tanken. We bezoeken daarna de Mammoth Terraces. Dit zijn kalkstenen terrassen ontstaan uit thermische activiteit. Ook de hoge terrassen hebben een mooi kleurenpallet. Tevens nog wat zwaluwen op de foto gezet. Die kom je veel tegen in de VS, hier ook – ze hebben holletjes in de wand gemaakt.

Na de terraces gaan we opnieuw van west naar oost door Yellowstone heen om wildlife te spotten. Op de plek waar we gisteren twee beren zagen, zien we nu opnieuw drie beren: een moederbeer met twee wat oudere, lichtbruine cubs. Leuk om te zien, en net mensen. Moeder houdt de jonkies in bedwang.

We rijden door richting Lamar Valley. De temperatuur is inmiddels aardig opgelopen naar tegen de 80 graden Fahrenheit. We krijgen te maken met overstekende bizons met jongen. Leuk om te zien. Een irritante man staat in de weg bij het foto’s maken. Daarna steekt een antilope over. Een automobilist wil 'm op de foto zetten, maar daardoor wordt het beest zenuwachtig en rent weer weg. Later steekt ie mooi over. Goede foto’s van gemaakt.

We gaan na een tip richting een kampeerterrein om steenbokken te fotograferen. Die vinden we niet, wel een mooie blauwe vogelpaar die hun jongeren voeden in een nest in een boomstam.
Verder zetten we er vlakbij nog een paar antilopen en een mooie geel/zwarte vogel in het riet op de foto.

Vanwege het warme weer zijn waarschijnlijk veel beesten in de schaduw/koelte. We zien er minder als verwacht. Voordat we naar het zuiden van het park vertrekken, gaan we nog een keer terug waar we de beren eerder gezien hebben. Nog steeds een drukte van belang met toeschouwers. We zien een moeder met een cub, wellicht een andere? Nee toch niet, de andere zit in een boom. De tweede klimt erbij, krijgt ruzie met zijn moeder, komt uit de boom, en een potje stoeien. Mooie foto’s.

Via Towers vertrekken we naar het zuidelijke deel van het park. Eerst komen we in de file voor werkzaamheden. Bijna een halfuur kwijt. We rijden via de Canyon (oostelijke route) naar Hayden Valley. Daar wordt van gezegd dat er veel wildlife zit. Behalve veel bizons zien we niet zoveel anders. Leuk hoor, bizons, maar daar hebben we er al veel van gezien. Nog geen wolven, grizzlies, coyotes…
De enige wilde dieren die we zien zijn twee pelikanen in vlucht.

We rijden verder, en passeren de Mud Volcano/Geyser. Bubbelende modder, stoom en veel waterstofsulfide geur (rotte eieren). Voordat we bij het hotel komen gaan we nog langs het West Thumb Geyser Basin, dat tegen Yellowstone Lake aanligt. Een stukje vulkanische activiteit tot aan het water. Vorige keer al gezien, maar nu toch wel leuk.

Naar hotel, inchecken, en allebei in de lobby een t-shirt gekocht. Daarna eten. Allebei bison/elk meat loaf. We eten wat we dagelijks hier zien… Staat snel op tafel, en kwart over zeven zijn we klaar. We besluiten nog een ronde wildlife spotten te doen. Via de westelijke kant van het park rijden lang de Old Faithful Geyser richting West Yellowstone tot halverwege Mammoth HS. Daarna weer terug. Onderweg spotten we een mannetjeshert met een groot gewei, en een mountain goat. Hadden we zelf nooit gespot, maar gelukkig iemand anders wel. Op de foto gezet.

Om tien uur terug in het hotel.

Vandaag hebben we ons laatste deel in Yellowstone, daarna gaan we door naar het wildwest plaatsje Cody. Om 6.20 uur gaat de wekker, we eten gauw brood op de kamer. We willen graag nog zoveel mogelijk wildlife zien, en besluiten niet meer naar andere bezienswaardigheden te gaan. We hebben ze bijna allemaal in 2011 al gezien. Om 7.15 uur rijden we weg. ’s Morgens vroeg en ’s avonds laat heb je de beste kans op het spotten van wildlife. We zijn eigenlijk al een beetje laat, maar goed. Het blijft vakantie.

Vanuit Grant Village rijden we via Hayden Valley en de River Canyon eerst helemaal naar het noorddeel van het park, daar rijden we de Lamar Valley, dan terug naar Mammoth Hot Springs. Vanuit Mammoth rijden we via het middendeel van het park (Madison – Canyon Village) en dan uiteindelijk via de zuidoostelijke uitgang het park uit richting Cody.

Tijdens onze rondtour komen we aanvankelijk niet zoveel wildlife tegen, maar uiteindelijk wordt het nog een mooie dag. Vlakbij ons hotel zien we enkele elk (herten). In Hayden Valley zien we een groep pelikanen en een mooie reiger. Tijdens onze tocht door de River Canyon steekt er vlak voor de wegwerkzaamheden in een flits een grizzly over. Mooi, helaas niet op de foto. Wel de werklui even gewaarschuwd.

In Lamar Valley zien we niet zoveel. Wel komen we bij een plek waar een badger familie (das) huist, helaas zien we ze niet. Daarna zien we diverse jonge antilopen die met elkaar gewei-tegen-gewei stoeien, en diverse bizons die de weg oversteken. Op weg naar Mammoth komen we een mooie zwarte beer tegen, die uitgebreid op de foto gaat. Tijdens de tocht van Mammoth naar Madison komen we nog twee kraanvogels tegen. Daarna even lunchen, en we gaan richting uitgang van het park.

Rond vier uur komen we aan in Cody, een echt wildwest plaatsje, ooit gesticht door Buffalo Bill. In tegenstelling tot Yellowstone, waar het bij het opstaan nog 41 graden F is en later op de dag tegen de 80 F, is het in Cody 90 graden F. Bovendien waait het er behoorlijk – net een fohn. Het landschap is compleet anders dan in Yellowstone: dor, droog, stenen. Het plaatsje oogt leuk en authentiek. We checken in, en rusten even uit. Om half zes gaan we eten in Irma Hotel, ooit nog gebouwd door Buffalo Bill. We eten een buffalo (=bizon) burger, en om zes uur kijken we naar een voorstelling van de Cody Gunfighters. Het is een shoot out in wildwest sfeer. Het tempo is echter langzaam, de verhaallijn vaag, maar de kostuums en wapens zijn leuk om te zien. Om kwart voor zeven even langs het hotel, en om kwart over zeven richting de rodeo. Die begint om 20.00 uur.

De rodeo duurt twee uur. Eerst op de foto op de rug van een stier. We kopen een programmaboekje en gaan naar binnen. De wind is stormachtig en vervelend aanwezig. Bij 1 discipline lukt het geen enkele deelnemer om de opdracht te voltooien puur door de wind. Als de zon op is, gaat het nog wel qua temperatuur. Daarna wordt het gauw heel koud. De rodeo kent een stuk of zeven disciplines, waaronder Bareback Riding op een paard, Tie Down Roping (kalf vangen en poten bij elkaar binden), stier rijden. We zien alle disciplines op het stier rijden na, we vonden het te koud (=freezing) worden. Wel erg leuk om de rodeo bij te wonen.

We staan om 8.15 uur op en ontbijten in het restaurant van het hotel (inbegrepen). Daarna kijken we rond in de grote souvenir & kerstshop in hetzelfde pand. We nemen een beeld van een arend mee.
Daarna zien we dat we al snel moeten uitchecken. Dus snel inpakken en dan gaan we. Als eerste gaan we Buffalo Bill Historical Center. We lopen er even rond, maken wat foto’s en besluiten het museum niet meer in te gaan. We rijden de Bighorn scenic byway. Bij Shell Falls praten we met iemand van de Forest Service over het zoeken naar Bighorn Sheep. Hij vertelt dat er in dit gebied nog maar 50 over zijn en dat het lastig is ze te vinden. Hij zegt dat we waarschijnlijk de meeste kans hebben bij de Bighorn Canyon. We rijden verder. Tussen Shell Falls en Burgess Junction zien we twee mannetjes-elanden (mooses). Wel op een afstandje, maar ze komen redelijk op de foto door een stukje naar ze toe te lopen. We rijden vanaf Burgess Junction richting de Bighorn Canyon om toch nog misschien de Bighorn Sheep te zien. Onderweg zien we allebei een marmot. We stoppen bij een Wild Horse Visitor Center en krijgen daar een plattegrond en krant van het National Bighorn Recreation Area. Eén van de vrouwen vertelt dat ze zelf Bighorn Sheep heeft gezien bij Devil’s Overlook. We rijden op weg naar de canyon bijna een mannetjesfazant aan. Gelukkig gaat het goed, even flink remmen. We rijden het park in, betalen 5 dollar bij de entrance-automaat en kijken rond. Bij Devil’s Overlook zien we in eerste instantie niets. We komen een vrouw tegen die op zoek naar Mustangs (wilde paarden). Ze heeft een verrekijker mee, maar heeft ze nog niet gevonden. Ze wenst ons succes met de zoektocht naar de Bighorn Sheep. Kort daarna komen we wilde paarden tegen. De grijze zijn het meest opvallend. Als we van Barry’s Landing terug rijden naar de hoofdweg komen we een hert tegen. Daarna rijden we weer terug naar Devil’s Overlook, inmiddels is het kwart voor zeven ’s avonds. De vrouw zei dat ze de Bighorn Sheep aan het begin van de avond gezien had. En ook wij zien ze nu (op afstand) aan de overkant van de canyon. Het zijn er twee en ze eten en lopen op de rand van de kloof. We zetten ze zo goed mogelijk op de foto, ondanks de weer enorm aangewakkerde wind. We zijn blij dat we ze nu in ieder geval gezien hebben. We rijden weer terug de Canyon uit en zien dat de auto voor ons stopt. Er ligt een slang op de weg. We denken eerst dat ze ‘m aangereden heeft en dat ie dood is. Als we de auto aan de andere kant zetten en gaan kijken, zien we dat ie gewoon leeft en de weg oversteekt. We maken een aantal foto’s en gaan weer verder. We zien een wilde kalkoen met twee kleintjes. We besluiten er een brooddag van te maken, omdat we al laat zijn en voor 22.00 uur in het hotel willen zijn om in te checken. We rijden bijna een vrouwtjesfazant aan. De fazanten lijken hier zelfmoordneigingen te hebben. Als we weer door de bergen rijden zien we marmotten. Ze zijn superschattig en een aantal zijn helemaal niet bang. Iets te dichtbij gekomen en toen was het ‘piep’ en schoten ze weg in hun holletjes. We zien nog heel veel herten langs de weg staan. Als het al donker begint te worden, komen we er eentje midden op de weg tegen. We zijn er alert op, dus remmen en laten oversteken. We komen precies om 22.00 uur aan bij ons hotel. We zijn iets later als gehoopt door werkzaamheden en wat zoeken naar het hotel. Laat inchecken is geen probleem. Het is een groot ketenhotel en er zijn gewoon mensen bij de balie. De kamer is prima. We kijken even wat we morgen gaan doen, even relaxen en dan naar bed.

We staan half 8 op. We hebben niet geweldig geslapen. Ik word midden in de nacht wakker met bonkende hoofdpijn en een dichte neus. Neusspray genomen en weer het bed in. Helaas zijn we hierdoor allebei wakker. We zijn dus nog moe, maar maken ons klaar en gaan ontbijten. Streeftijd is om 10.00 uur weg te rijden, alles eerder is meegenomen. Uiteindelijk checken we half 10 uit, gaan even tanken en rijden richting Little Bighorn National Monument. We kijken eerst bij de cemetery, dan in de giftshop. Daarna gaan we naar de tentoonstelling. Als laatste kijken we bij de Last Stand Hill. We bekijken de grafstenen en herdenkingsmonumenten van de Amerikanen en Indianen. Nog even praten met iemand van de National Park Service. We rijden om 12.00 uur verder naar Devils Tower. Onderweg lunchen we bij de Subway. Helaas hebben we langs de snelweg 3 dode herten zien liggen, heel zielig. Om 16.00 uur zijn we bij Devils Tower National Monument. We maken foto’s vanaf verschillende punten en zetten het bord bij de ingang er nog even op. We besluiten niet meer het ‘park/ monument’ binnen te gaan. We rijden naar de Spearfish Canyon. We stoppen bij de Bridal Veil Falls. Daarna rijden we naar een filmset van Dances with Wolves, een plek waar ze een scène uit de film hebben opgenomen. Het gaat om een scène aan het eind van de film. Dan stoppen we nog bij de Roughlock Falls. Daarna rijden we door het plaatsje Deadwood. We maken wat foto’s van de hoofdstraat en uithangborden. Het is een wildwestplaatsje. We zien er ook ouderwetse benzinepompen. Dan rijden we richting ons hotel in Keystone. Onderweg komen we nog 5 herten tegen en een bord langs de weg met daarop ‘Bighorn Sheep crossing’. Dat geeft ons wat hoop voor het gebied wat we inrijden. Bij het hotel aangekomen (20.15 uur), zegt de man aan de balie dat hij ons eerder verwacht had (mensen van Jan Doets schijnen altijd vroeg aan te komen, horen wij niet bij). Hij is heel aardig. We zetten onze spullen in de kamer en gaan op zoek naar een restaurant. We eten in een All American Family Restaurant, eenmalig. Het eten is niet duur, maar zeer middelmatig. De zalm is in eerste instantie nog rauw en wordt teruggestuurd. Keystone komt op ons over als een wat commercieel toeristisch plaatsje. Terug bij het hotel praten aan de balie nog even met dezelfde man als eerder over de Bighorn Sheep en het weer voor de komende dagen. Hij zegt dat ze wel regelmatig gezien worden op bepaalde punten maar dat het moeilijk voorspellen is waar ze op een bepaald moment zijn. Hij geeft ons een goede kans in het Custer State Park en noemt nog een punt op een weg naar Rapid City, wie weet. Het weer voor morgen is wisselvallig met kans op buien met onweer. Vooruitzichten voor zondag zijn goed. We gaan even tv kijken en naar bed.

We besluiten na onze ervaring in het family restaurant het ontbijt simpel op de kamer te doen. Bruin brood met jam/ kaas en een bekertje thee.
Daarna vertrekken we richting Mount Rushmore. We zien de gezichten te voorschijn komen en besluiten vanaf een goed punt foto’s te maken. We besluiten het park (parkeerplaats, giftshop en wat uitzichtpunten met verrekijkers) te laten voor wat het is. Het gaat ons om het zien van de berg en de gezichten van de presidenten erop en dat ging prima. Je betaalt bij Mount Rushmore alleen voor het parkeren van je auto, niet voor het bekijken van de gezichten (dat is gratis).
We rijden verder naar Crazy Horse. Dit kreeg een beetje een negatieve bijsmaak. Toegangspoorten op een eenrichtingsweg naar het monument en geen informatie (over entree etc.) vooraf op een bord ofzo. Bij de 'entrance booth' is de man zeer onvriendelijk als blijkt dat we twijfelen of we naar binnen willen. Het blijkt dat je een stuk na de toegangspoorten kunt omdraaien als je niet naar binnen wil, maar dat zijn ze niet gewend. We gaan weer en maken even later foto’s op afstand vanaf een parkeerplaats en gaan weer verder.
We gaan naar het National Museum of Woodcarving. Het is een museum rond het levensverhaal van ?. Deze man heeft in zijn leven allerlei figuren uit hout gesneden, ze bewerkt en er animaties (bewegende delen) van gemaakt. Je kunt hier heel veel van zijn werk bekijken. Verder is er een atelier van een lokale houtsnijder. Helaas is deze kunstenaar vandaag niet aanwezig. We kijken rond in de shop en nemen een houten hanger van een moose mee.
Dan rijden we naar Wind Cave. We zijn nog net op tijd om mee te kunnen met de Garden of Eden Tour. Dit is een begeleide tour door een stukje (wind)grot. Of de wind de grot in- of uitwaait heeft te maken met hoge of lage druk. In deze grot zien we boxwork, cave popcorn, flowstone en frostwork.
Wind Cave is bekend van zijn boxwork, 95 % van het boxwork van de wereld is te zien in Wind Cave.
Daarna rijden we een route door het Wind Cave National Park. Hier zien we veel Prairy Dogs. We komen op een gegeven moment bij de ingang van Custer State Park. We doen als eerste de Wildlife Loop. Hier komen we herten, pronghorns en ezels tegen. We verbazen ons over het gedrag van een aantal automobilisten. Een hert is de weg aan het oversteken. Wij remmen af, doen onze alarmlichten aan. De auto achter ons haalt ons in en rijdt zo op het hert af wat enorm geschrokken wegsprint. Hetzelfde bij een pronghorn (antilope). Wat doen die mensen in een natuurpark? Even later zien we ook bizons. Twee steken de weg over nadat ze eerst een stuk over de weg blijven lopen.
We stoppen nog even bij het Peter Norbeck Visitor Center. We vragen of de Bighorn Sheep die dag ook gespot zijn. Het enige wat ze ons konden vertellen was dat ze vaak worden gezien bij Coolidge Campground. Helaas zijn ze er niet als wij er komen. Dan rijden we de Needles Highway. Het eerste deel is erg saai. Aan het einde is gelukkig wat meer te zien, veel rotsblokken in bepaalde vormen.
We rijden via de 385 noordwaarts naar de highway 44 richting Rapid City, ook een route waar vaak Bighorn Sheep gespot worden. Helaas niet vandaag. Het weer zit ook niet mee. We hebben stortbuien met onweer. We gaan naar de Safeway en doen een paar boodschappen. Daarna gaan we eten bij Mac Donalds. We hebben met het slechte weer geen zin om te zoeken naar een restaurant. Hier ontmoeten we een ouder stel (82 en 86) dat met elkaar gaat trouwen (voor beide tweede keer i.v.m. overlijden van de eerste partner). Ze vragen ons wat wij ervan vinden dat ze op deze leeftijd nog gaan trouwen. We blijven even een tijdje kletsen, wel grappig. Ze zijn bij Mac Donalds voor koffie en een ijsje, vinden wij een bijzondere combi. Hierna gaan ze dansen, zo hebben ze elkaar ook ontmoet.

We ontbijten weer simpel op de kamer en rijden daarna naar Christmas Village, een grote kerstwinkel langs de weg naar Rapid City. We kopen hier een peper- en zoutstel van Red Cardinals. Ook nemen we nog een paar dingetjes voor andere mensen mee.
We gaan dan naar Bear Country USA, dit is een wildlife park waar je met je auto doorheen rijdt. We zien hier Elk, Deer, Dale Sheep & Bighorn Sheep, Arctic Wolves, Mountain Goats, Black Bears en een Grizzly Bear. Verder nog kleine zwarte beertjes in een ruim buitenverblijf met bomen en water en een aantal andere dieren in kleinere afgesloten buitenverblijven zoals coyotes, foxes, badgers etc.
Hierna gaan we naar het Badlands NP. Het eerste deel is wel aardig, geen enorme wow-factor. We stoppen bij het Visitor Center en vragen naar de Bighorn Sheep Herd (100 stuks) die hier moet leven. De Ranger vertelt ons dat hij ze zo’n twee uur geleden nog op een ongebruikelijke plek gezien heeft. Hij vertelt waar, maar zegt erbij dat we waarschijnlijk een grotere kans hebben bij Pinnacles Overlook. Dit uitzichtpunt is aan de andere kant van het park. We kijken eerst nog even op de plek waar hij ze eerder gezien heeft, maar niks (al vertrokken). Een stukje verder in het park zien we meer kleur op de rotsen, dat heeft een veel mooier effect. In dit deel zijn de strepen op de andere rotsen ook wat nadrukkelijker. Als we na zessen in de buurt komen van Pinnacles Overlook zien we Bighorn Sheep, jippie! Het zijn alleen de vrouwtjes en de kleintjes, maar het is al super om deze in hun natuurlijke omgeving te zien. Bijzonder hoe makkelijk ze steile rotshellingen op en aflopen. De eerste foto’s zijn nog met tegenlicht, maar omdat ze op een gegeven moment in beweging komen, worden de foto’s ook beter. De mannetjes moeten wel ergens zijn, maar we kunnen ze niet vinden. Na de schapen zien we ook wilde kalkoenen.

Na een tijdje besluiten we verder te rijden naar Wall. Hier eten we een Burger met Fries in een lokaal eettentje. We kijken daarna nog even rond bij een aantal winkeltjes van de Wall Drug, waar ze onder vallen. Het is hier allemaal in de Wild West sfeer. Nog even kijken bij de betere Cowboyhood, maar die zijn toch wel duur en de toeristenvariant lijkt niks.
Dan rijden we weer terug naar Keystone, waar we om een uurtje of half 10 aankomen.

Vandaag vertrekken we uit Keystone, op weg naar Colorado, met een tussenovernachting in Cheyenne. We besluiten eerst uit te checken en de man van het hotel te vragen naar een goed ontbijtadres waar we van het menu kunnen bestellen. Hij verwijst ons naar de Powder House, dat een stukje buiten Keystone naast de weg ligt. Hier ontbijten we (omelets) en het bevalt prima.

Na het ontbijt rijden we de Iron Mountain Road, die een alternatief uitzicht biedt op Mount Rushmore. Via een reeks kleine tunnels en haarspeldbochten komen we boven. Na deze weg gaan we door Custer State Park, waar we eergisteren ook al geweest zijn. We rijden via zandwegen een beetje andere route in de hoop ook wat andere dieren te zien.

Allereerst zien we bizons. Een ongeduldige motorrijder rijdt door en jaagt een aantal beesten weg die willen oversteken. Dat zien we in dit park wel meer… maar de dieren hebben voorrang!

Na de bizon zien we diverse andere dieren: pronghorns van heel dichtbij, prairie dogs, een 13 striped ground squirrel. We zien ook eindelijk een coyote! Hij steek pijlsnel de weg over, zodat we helaas geen foto kunnen maken…

Bij de prairie dogs staan een stel irritante kinderen de holen kapot te stampen en stenen te gooien… en hun ouders doen niks. Dus toen hebben we gevraagd aan de kids hoe ze het zouden vinden om zelf een steen op hun hoofd te krijgen. En weg waren ze…

Na een uurtje of twee-drie rondrijden in Custer SP gaan we op weg naar Cheyenne. We tanken en eten onderweg. We rijden door, en komen om zes uur aan in Cheyenne. Geen zin meer om plaatsje te bekijken. Inchecken, en eten in hotel. Goed eten voor een Holiday Inn! Zalm en pasta. Daarna relaxen. Reisverslag bijgewerkt.