Voor je het verslag gaat lezen is het nog handig om het volgende te weten:

Wij gaven de motels een cijfer van 5-10. Dit is een beoordeling naar de voor ons essentiële dingen als: goede bedden, schoon en goed werkend sanitair,een koelkast+ een diepvriesdeel(tje), goede Wifi, veel koffie en een simpel ontbijt.
Een zwembad telde niet echt mee voor ons. Alle motels zijn ook terug te vinden op de hotelsite van het forum zowel in Texas als in New Mexico.
De cijfers in het kaartje geven de slaapplaats van ons aan op dag 1/2/3 enz. 2 cijfers = 2 n.


We hadden een rechtstreekse vlucht van Schiphol- Houston die perfect verliep. KLM is uitstekend. Bij Dollar ging het ook vlot. We kozen,net als thuis een Toyota, met 8000 ml op de teller. Cruisecontrol en goede stoelen vinden we heel belangrijk.
Na 10 min. rijden zijn we bij ons 1e gereserveerde motel in Humble: de Days Inn $ 66.33 = 8
De in NL via internet bestelde simkaart voor onze Tracfone lag keurig met onze naam erop klaar bij de receptie.

We doen uitgebreid inkopen bij de Wallmart en organiseren alles voor de komende 24 dagen.
Het past keurig in de meegenomen voorraadtassen.
1 Tas voor de dingen die we waarschijnlijk niet meer zullen gebruiken als(regen)jassen, dikke truien, nette schoenen(!), vliegspullen en leesvoer. Deze tas gaat helemaal achterin! We hebben 1x een regenjack moeten pakken.
De andere 2 tassen zijn om de eet/koffieboel en de voorraad bij elkaar te houden.
Eén ervan sleepten we regelmatig mee naar de kamer om losse spullen in heen en weer te nemen.
Onze handzame koffers, de koelbox, de watervoorraad en deze tassen passen royaal in de royale kofferbak.
We eten in de buurt nog even een patatje, stellen de Tom Tom voor morgen in en gaan naar bed.
Het motel voor morgen in Austin, was thuis al geboekt dus daar hoeven we nu niets aan te doen.

Humble- Austin = 170 ml De tolweg omzeilen we. Super 8 downtowm á $80.50 = 7

Na een echt zondagsontbijtje (met een eitje dus) vertrekken we al vroeg richting Austin.
We rijden direct naar de PP garage bij het Capitol. Achteraf niet nodig want op zondag kan je op straat gratis parkeren, ook bij het Capitol.
Dat geldt voor ALLE Texaanse steden, net als in New Mexico, trouwens.
Voor tienen zijn we al in het Capitol en bekijken het uitgebreid. Interessant en mooi oud.
Daarna gaan we naar het Tourism in de linkerhoek van het Congresspark.
We vragen om een kaart van Texas en alle folders en gidsen.
We kregen DE "bijbel" van Texas = De State Travel Guide. Een boekwerk van bijna 300 blz waarin bijna elke stad en dorpje van Texas waar ook maar iets te zien of te beleven is in beschreven staat.
Ook de State Parks Guide is erg handig. De foto's in beide gidsen beloven veel.
De rest zijn wat plattegronden en folders van festiviteiten en activiteiten voor de komende 3 weken. Alleen van de plaatsen waarvan we NU al weten dat we erheen zullen gaan.

Texas is onderverdeeld in de 7 "delen" zoals je die overal tegenkomt:
Big Bend country,Gulf Coast, Hill Country, Panhandle Plains, Piney Woods, Prairies and Lakes en de South Texas Plains.

We brengen de kilo's papier in mooie Texaanse plastic tassen eerst terug naar het motel en lunchen daar even.
Het motel is niets bijzonders maar de reservering kwam door dus we kunnen verder.

Daarna lopen we binnen 10 minuten naar de 6e straat waar we ons in het Old Pecan Streetfestival storten.Het is een geweldige en gezellige happening waarvan je, in het album, veel foto's vindt. Het is zondag en er zijn dus ook veel gezinnen.
Op straat veel podia met muziek en dansende mensen. Er zijn marktkramen waar van alles en nog wat te koop is. Drukke bars met muziek/drank en vrolijke en ook aparte mensen.
Met een drankje zitten we regelmatig op een dakterras en bekijken de boel van boven.
Een leuker en vrolijker begin van de vakantie was niet mogelijk.Ineens sta ik met een aap op m'n schouders. De bijbehorende man maakt een foto, daar ben ik blij mee!!!
Veel later in de middag gaan we richting Congress Bridge. We nemen zomaar wat zijstraten met mooie oude grote huizen.Sommigen met van die N.Y.se brandtrappen aan de zijkant.
De stadsbussen hier kunnen 2 fietsen voorop meenemen. Je moet het zelf doen. De chauffeur wacht geduldig.
Ook de moderne bouw van Austin vonden we geweldig!
Nog later in de middag lopen we langs de rivier en eten bij een Mexicaan in de buurt van de Congress Bridge. Als we daar staan komen er net cowboys/girls op paarden langs, echt Texas! Uiteraard staan we daar met andere toeristen te wachten op de vleermuizen,een aparte belevenis! Op de rivier allerlei bootjes met meer toeristen. Ook kan je kano's huren om zelf te peddelen.
In het donker wandelen we in een half uurtje van de Congress Avenue terug naar ons motel door het park bij het Capitol. Het staat nu mooi in de schijnwerpers.
We LIEPEN sowieso alles vandaag.
Terug in het motel nog HUISWERK voor de volgende dag. De gidsen zijn heel uitgebreid en dat kostte ons uren. Maar op deze manier komen we er wel goed in.
Daarna is het moeilijk om in slaap te komen,logisch.

Austin-Enchanted Rock-San Angelo= 262ml. Americas Best Value Inn voor $79 = 7 1/2

Behalve 5 1/2 uur rijden is er ook nog iets anders te beleven vandaag.
We klommen de Enchanted Rock op. Het is een eenvoudige klim en we genieten van het heerlijke weer, de bloemen,de cactussen en het mooie 360 gr. uitzicht boven. Ook voor kinderen is dit goed te doen. America is GREAT1!
Het landschap was vriendelijk en afwisselend. Veel landbouw met af en toe een Ja-knikker, tja Texas hé. Verder Hill Country in werd het meer scenic. Mooi wonen hier, wat een luxe huizen in deze hoge heuvels.
Tegen vijven waren we in San Angelo. Het motel lijkt oké. We rijden nog even naar het Historic Downtown. Dat bleek echt vergane glorie. Op dit tijdstip was er bijna niemand meer op straat, ook niet bij de moderne riverwalk langs de rivier. Gelukkig vonden we wel een sfeervol restaurant om te eten. Ook daar waren we de enigen.
Een andere overnachtingsplaats was waarschijnlijk gezelliger en leuker geweest.

Terug bij het motel ruikt het heerlijk. Er staat een "trucker" voor onze deur z'n avondeten te barbequen. De BB staat in de laadbak van z'n truck. Ik maak even een kletspraatje.
Hij laat zien wat hij vanavond eet en wat morgen voor z'n lunch. Hamburgers, het kan niet missen.
Ik doe het huiswerk in de vorm van lezen en Jan stelt de Tom Tom in voor de rit van morgen.
Ook boeken we ons motel vast.

San Angelo- Caprock Canyon SP - Canyon=330 ml. De Buffalo Inn $ 56.55 = 6= is erg gedateerd maar wel AAA-proof.

Americas Best Value Inn is een echt "truckersmotel". Ze zijn allang verdwenen als wij om 07.15u komen ontbijten. Dat krijg je als al die trucks zo vroeg gestart worden maar het ontbijt smaakt er niet minder om. Het is het nadeel van deze redelijk geprijsde motels die ook door hen veel gebruikt worden en wij dus vroeg wakker worden.Een lange dag dus vóór ons. We moeten vandaag ver rijden dus het komt goed uit. We willen ook nog wandelen vandaag.

Het visitorcentre van Caprock is helaas dicht i.v.m. lunchpauze. Gelukkig zijn de toiletten wel open en kunnen we in de schaduw eten.
Kamperen met je luxe trailer en je paarden , is echt een mannenuitje hier.
De wandeling die op de camping zou moeten beginnen is lastig te vinden. Het blijkt helaas ook TE HEET voor ons. Veel klimmen en dalen in deze hitte zonder schaduw is teveel van het goede dus geven we het na 3 kwartier op. Er loopt gelukkig een hele mooie rondweg door het park. Zeker niet saai en recht. Veel op en neer met veel bochtenwerk. De autorit door dit rode park was echt schitterend met mooie uitkijkpunten. Airco is heerlijk maar wij zetten hem nooit te koud. De binnen en buitentemperatuur moet niet teveel verschillen vinden wij, meestal een graad of 5 of we moeten in slaap dreigen te vallen.
De bizons bij het meer hadden het ook warm en zwommen lustig rond.

Canyon is een heel rustig stadje waar weinig gebeurd. Vlakbij ons motel is het Ranch House café met eenvoudig eten. We worden bediend door een net nieuwe studente. Ze weet nog niets van de kaart en van de omgeving hier. Wel is het "AWESOME" dat we helemaal uit Nederland komen, dat moet ze iedereen morgen vertellen.
In het motel is helemaal NIETS, alleen koffie bij de receptie en bij Gods gratie een emmertje ijsblokjes. Het wordt gerund door Indiase mensen met 2 gehandicapte dochters.
's Nachts koelde het heel erg af waardoor de banden van onze auto problemen kregen..

Canyon-Palo Duro Canyon State Park- Amarillo (ja van dat liedje) = 84 ml.
De Red Roof Inn kost $56.69 en krijgt een 8.

Op 12 ml van Canyon ligt Palo Duro SP. We waren net op weg toen er een lampje ging branden op het dashboard : weer een lekke band?? Dat overkwam ons 2 jaar geleden in de rimboe in Oregon. Gelukkig was er hier iemand die een bandencentrum in de buurt wist. Daar aangekomen werden we direct geholpen. Voor de monteur was het snel duidelijk: vannacht was het ijskoud geweest en gisteren bloedheet. Dat betekent dat de bandenspanning van slag is en er een lampje ging branden. Er werd wat lucht in de band bijgepompt en we konden weer op pad. Het lampje bleef echter branden weer terug dus. Nu werden alle banden onderhanden genomen en werd het euvel snel en GRATIS verholpen, klasse he!

Iets later dan gepland begonnen wij dus te wandelen. We doen de Lighthouse roundtrip van 6 ml. Gelukkig was het nog koel en waren we toch voor de ergste hitte bij het eindpunt. Het eindpunt werd een desillusie: een picknicktafel met uitzicht maar geen Lighthouse te zien! Gelukkig hadden we ons goed ingelezen op het forum: ga aan het eindpunt nog een minuut of 10 verder. Maar waar dan???? We vonden het gelukkig.Hallo.......die steile klim aan het eind was pittig maar we made it! Helaas moet een mens ook weer terug. Dat was eventjes afzien maar......op onze billen naar beneden lukte het. Inmiddels was het weer echt heet geworden maar afdalen gaat gelukkig (meestal dan) makkelijker en sneller. Ook wist je nu waar je naar toe liep.
In totaal waren we zo'n 3 1/2 u. in het park.
Om 17u arriveren we in de Red Roof Inn in Amarillo. It looks oké en dat was het ook. Van Amarillo zelf zagen we niet veel deze keer want we hebben nog huiswerk vanavond.
Je kunt vanaf hier zoveel verschillende kanten op. Uiteindelijk beslissen we en leggen een motel in Santa Fe vast voor 2n.
Thuis hadden we al voorwerk gedaan over waar precies.

Amarillo-Santa Fe = 296.4 ml Americas Best Value Inn $69.93= 9-9 ½

Na 70 ml reden we, voor de 3e x in ons leven, onze favoriete staat New Mexico binnen. Kleurrijke deserts, veel indianencultuur en lieflijke stadjes. In Las Vegas, een universiteitsstadje met een mooie Plaza met houten beelden, de Mainstreet met gezellige winkeltjes en een koffieshop hadden we even een leuke onderbreking.
Nu een nieuw park voor ons: het Pecos N.Hist.Park. Het was mooi aangelegd. Het moderne Visitor Centre met een museum en een film over de Pecos Indians was ook geweldig. Je kunt je goed voorstellen hoe de indianen hier, aan de Pecos rivier, een goed bestaan hadden.
Mooi op tijd checkten we in bij ons fantastische motel. Eerst dachten we dat het niet veel bijzonders was. Maar het bleek een oase van rust met een ruime kamer, een tuin, een groot binnenzwembad en zelfs een fitnessruimte.
We hadden nog tijd genoeg om naar downtown te rijden. Best ver van het motel maar bijna alle motels liggen hier.
In het centrum zijn de PP meters lastig. Er moeten 10ct muntjes in tot 17 u. Gelukkig bracht de bibliotheek uitkomst in de vorm van een muntjesautomaat werd ons verteld. Er bleek later ook een PP garage waar je uiteraard na vijven wel door betaalt.
We zijn dol op deze sfeervolle stad.De bezienswaardigheden gaan al vroeg dicht, die komen morgen wel.Vandaag doen we alleen de omgeving van de Plaza met het park en eten een heerlijk Ben&Jerry ijsje. De leuke sfeer is er nog steeds. Morgen komen we terug. Op de terugweg nemen we het tourism mee. Alles van New Mexico ligt hier voor het grijpen. In de Santa Fe guide staan veel restaurants.We kiezen voor Maria's waar we op de terugweg bijna langs komen. Het is er gezellig druk en het eten is heerlijk.

Na een rustige nacht en een riant ontbijt reden we over de mooie weg naar het Kasha Katuwe Tentrocks Park om de Slotcanyon te gaan lopen. We waren niet de enigen die dit bedachten. Gelukkig voor ons, reed een bus vol chinezen net weg. Eerst dronken we nog even onze meegenomen koffie + koek bij een picknicktafel. Met uitzicht op de top waar we naartoe zullen klimmen.
Het blijkt een mooie wandeling zonder moeilijke dingen. Na gisteren, die steile afdaling dus, zijn we toch wat voorzichtig geworden maar er was hier niets aan de hand. Alleen maar geweldig, die kloof met z'n mooie vegetatie en al die bijzondere rotsformaties met hun vormen en kleuren. Boven: een geweldig uitzicht over de omringende bergen en de grote vlaktes. We hoorden veel verschillende talen om ons heen. De terugweg was drukker. Het was weekend en er waren steeds meer mensen hierheen gekomen. Zo relaxed als de heenweg was, zo druk was het nu tijdens de afdaling. Onze picknicktafel van vanmorgen bood schaduw en kwam net vrij. We zaten daar heerlijk, lunchten en hebben nog een tijdje zitten lezen.

Tegen drieën reden we weer terug naar Santa Fe. De kathedraal was nu wel open. Ook hebben we rondgekeken in DE laarzenwinkel. Nederlanders en Noren blijken de grootste afnemers van deze beroemde handgemaakte laarzen via internet. Het duurste paar kostte maar $ 15000!!!!! Daarna keken we nog wat rond bij galerietjes en we hebben een drankje genuttigd. Om 17u werden we weggekeken. Het centrum loopt dan helemaal leeg. Het meeste gaat dicht en de toeristen vertrekken om ergens anders te gaan eten.
Wij aten deze keer bij de Cowgirl Barbeque & Grill. Ook uit de gids en ook weer een gezellig restaurant met lekker eten. Daarna wilden we nog even zwemmen in het binnenbad maar deden het toch maar niet. De luie stoelen daar trokken wel.
Vandaag maar 81 ml gereden = relaxed. Het voor ons nieuwe Tent Rocks P. was geweldig en Santa Fe was dus weer helemaal TOP!
Morgen weer een hoogtepunt waar we op gepland hebben: de Tribledag in Albuquerque.

Santa Fe- Albuquerque = 68ml.
Super 8 midtown $91.53= 7

We reden onder de varende luchtballonnen door op de snelweg vlakbij Albuqueque. Ze vliegen weer richting festivalterrein, het is een mooi gezicht.Wij rijden door naar het Indian Cultural Centre waar de Tribledag om 09.00u begon. Op het grote PP is nog plaats genoeg.
Deze Tribledag bestaat uit optredens, = zang en dans, van verschillende indianenstammen en een kunstmarkt waar de indiaanse kunstenaars hun spulletjes verkopen. Natuurlijk is het ook DE ontmoetingsplek voor hen met andere indianenfamilies. Toen we aankwamen was het nog rustig. De fleurige kramen met veel zelfgemaakte kunst: van sieraden, schilderijen en glaskunst tot aardewerken vazen en schalen zijn al ingericht. Uiteraard hebben we er iets gekocht.
Op het programma was te lezen wanneer er wat was. In de binnenring van het plein waren stoelen neergezet zodat iedereen kon zitten kijken naar de optredens. De indianenfamilies waren op hun paasbest. Er was een speaker die zelf ook geweldig fluit speelde, er was zang, dans en meer muziek. Men droeg de traditionele kleding en bijzondere dierenmaskers. Dit is waar we op gehoopt hadden. Ook wij deden ons tussendoor tegoed aan zelfgemaakt "indianen" eten in de vorm van hun traditioneel gebakken brood en mierzoete koeken. Inmiddels was het wel bloedheet geworden in de felle zon. Dus af en toe naar binnen om het het schitterende museum te bekijken. Het is heel modern van opzet en zeker de moeite waard. Je mag er helaas niet fotograferen. Uiteraard kun je, ook op andere dagen, in het centrum en het museum terecht tijdens de openingsuren. De museumwinkel is trouwens ook erg mooi met veel authentieke kunst. Pas na een uur of 4/5 konden we ons losrukken van dit event.
Ver in de middag reden we dus pas naar de Old Town van Albuquerque. Hier stond alles in het teken van het 10 daagse ballonnenfestival. Het was er gezellig druk en rumoerig. Ook hier muziek zowel op straat als in de muziektent, nu echter mexicaanse muziek. De dansers hier in traditionele mexicaanse kleding. Er werd ook gezongen en verder muziek gemaakt. Sowieso is dit deel van de stad heel sfeervol en ook de kathedraal is het bezoeken waard. Er staan veel kraampjes waarin van alles te koop is en aangeprezen wordt.
Vandaag bij de winkels: De boekpresentatie van de CODETALKERS. Dit waren indianen,in dienst van het Amerikaanse leger ,die in het geheim berichten doorgaven in een voor anderen onverstaanbare(indianen)taal. Zij hebben dit communicatiewerk tussen de legertroepen verricht tijdens de 2e wereldoorlog. Nu, na zoveel jaar, komt dat pas naar buiten. Toen moest het geheim gehouden worden terwijl hun aandeel zo belengrijk was, triest eigenlijk.
Voldaan gaan we na het eten terug naar ons saaie stadsmotel. Het was behoorlijk prijzig tijdens het ballonnenfestival. We boekten dit al maanden voor onze vakantie.
Ook hoorden we vandaag van iemand dat het 's morgens vroeg 1 grote file puinhoop is om op het ballonnenfestivalterrein te komen. Onze zegsvrouwe had er 3u!!! over gedaan en was dus veel te laat geweest. Ze had geen ballon zien opstijgen behalve dan vanuit de file in haar auto.
Als je er ooit heen wilt, kijk dan goed uit waar je motel ligt t.o.v. het festivalterrein en wees erop bedacht anders zie je nog niets. Zonde van je "dure" kaartjes ook.

Albuquerque-Coronado State P.- Ah Shi Sle Pah wilderness- Angel Peak sc.area-Farmington= 216 ml

Helaas voor ons GEEN ballonnen vandaag. De wind stond in principe zo, dat de ballonnen pal over ons motel heen zouden vliegen, mazzel dus. Om 06.00u (!!) stonden we al buiten. Nog niets te zien, toch maar eerst ontbijten? In de ontbijtruimte stond de TV natuurlijk aan. Er werd net gezegd dat de vlucht uitgesteld werd i.v.m de TE sterke wind. Een uurtje later bleek dat het, voor het eerst in 21 jaar, vandaag helemaal NIET doorging.Men was bang dat er in de stad noodlandingen gemaakt moesten worden want de wind was precies die kant op en dat was te link. Jammer voor hen en voor ons.
Op dus naar het Coronado St.Monument we waren, zo vroeg, de eersten daar. Een enthousiaste Ranger vertelde ons, in het Visitorcentre, over het hoe en wat bij de ruïnes, voor we het zelf gingen bekijken. Het bleek een klein maar schitterend onderhouden ruïne/desert Park te te zijn aan de Rio Grande. Ook de planten/kruiden en groentes uit vroegere tijden zoals bijv. mais werden er verbouwd. De nagebouwde nieuwe Kiva mocht je alleen tijdens de rondleiding zien, die pas later startten. Bijzonder waren ook de heel oude muurschilderingen die helaas niet op de foto mochten.
Na de koffie in het park bij dit N.M reden we over een supermooie scenic weg verder. Wat een afwisseling van natuur. We sloegen het Chaco Culture NP over. Achteraf hadden we dit NP. vanaf deze weg moeten doen. Deze toerit was redelijk nieuw en het best begaanbaar hoorden we later!!!
Wij reden dus door naar de ASSP Wildernis = 2x16 ml over een behoorlijke dirt road. Met onze luxe auto betekende dat dus hééél rustig rijden. Het kostte ons ruim 1u heen en 1u terug. Vooral in het begin was de weg superslecht met hele grote kuilen. Op het 1e stuk werd nog olie gewonnen en dus met grote trucks gereden. Parkeren zomaar aan deze weg ging net, het ASSP stond KLEIN aangegeven precies op de GPS afstand ,dat wel.
We vonden het een nieuwe ervaring zomaar ergens “in het wild” te gaan wandelen en je ontdekkingsreiziger te voelen.
Ondanks de moderne GPS verdwaalden we toch bijna. We zagen het eindpunt, richting auto wel, maar door alle kloven en heuvels ertussen konden we er niet komen. We hadden tijd zat dus uiteindelijk lukte het natuurlijk wel. Het was een echt doolhof!
Daarna toch nog even naar de Angel Peak scenic area. Dat bleek wéér een dirt road. Zoveel tijd hebben we niet meer en we doen daarom alleen het geweldige uitkijkpunt wat maar een paar mijl van de weg lag. Weer heel iets anders: veel weidser met schitterende kleuren van de bergen en de Angel Peak. Het licht voor de foto's ,zo in de namiddag was geweldig. Vanuit een overschaduwde picknickplaats dronken we onze laatste koffie met zicht op dit schitterende geheel. Morgen wandelen hier????

Het geboekte motel van vandaag bleek ook een lux conferentieoord met een groot zwembad en sportaccomodatie.
Americas Best Value Inn $77.25 = 9 het was helemaal SUPER!!
Een lange schitterende dag vandaag ondanks dat we geen ballon zagen. Gelukkig zat er een heel goede Mexicaan (fajita’s,mmm) aan de overkant! We hoeven alleen maar de weg over te steken. Dit motel deel van Farmington is een heel rustig deel wat niet aan een autoweg ligt. Je merkt niets van de grote stad en het is dus heerlijk slapen.

Een scenic rit van 60 ml.

Uitslapen vandaag. Pas na een riant ontbijt met eieren,worstjes,aardappeltjes en wat je maar kon bedenken gaan we op stap.
Via de weg langs de grote winkelcentra kwamen we al na 25 minuten uit bij de Aztec ruïns.Een ruïnestad waar nog veel van staat, waardoor je dus een goed overzicht hebt. Bijzonder hier is de grote mooi gerestaureerde (geheime) Kiva waar je kunt zien hoe het er vroeger aan toe ging.
Dat was altijd geheim. Nu hadden ze het ingericht zoals het toen was, meestal zie je hier dus niets van. Ook het visitorcentre waar een mooie film draait is de moeite .
Na de middag eerst even het stadje Aztec in. Een grappig stadje om even rond te lopen.
De Salmonruïns zijn in particuliere handen. Er is wel een mooie museumwinkel met mooie souvenirs maar het kitcherige parkje en de ruïns zijn slecht onderhouden.
Mooier dan de Aztecruïns kon ook bijna niet!!
We gaan even inkopen doen bij de supergrote Wallmart, dat is weer even heel iets anders maar wel leuk. Je komt soms, zie de foto , aparte lui tegen. In Nl. mag dat volgens mij nooit zo van de warenwet.
De rest van de dag hebben we heerlijk op luie stoelen bij het ( dichte!!!!) zwembad gezeten met een drankje en een boek. Er waren 2 wasmachines en drogers dus heb ik ook maar even gewassen.
Daarna weer heerlijk gegeten bij de Mexicaan aan de overkant. De kaart biedt hier keus genoeg.
Morgen Bistiland - spannend! De GPS coördinaten in de GSM gezet. We zijn er klaar voor.

Farmington-Bisti Badlands- Red Rock SP - Gallup = 151 ml. Americas Best Value Inn á $60.67= 6

Na het heerlijke ontbijt nog even, op aanraden van een andere gast, langs het kerkhofje tegenover het casino gegaan. Het blijft altijd bijzonder.
Tegen negenen waren we op de 2e PP. bij Bisti Badlands. Er staat nog 1 andere auto. Nog even koffie gedronken en dan alleen gewapend met veel water en onze foto/film apparatuur op stap.
Het kleurenspel van de heuvels van groen en wat rood voor de de PP is al mooi. Eenmaal door het hek verandert het landschap. Zomaar lopen zonder bewegwijzering blijft apart. We moeten tussen het prikkeldraadhek en het water blijven. De riviergeul is bijna droog maar af en toe wel steil om erin en uit te komen.
Bistiland: helemaal TOP!!! KLEINE, paddestoelachtige hoodoo's, mooie rotsformaties en geweldige kleuren. Apart zijn de zachte stelen van de paddestoelen. Als ze in elkaar zakken liggen er alleen die grote platte stenen = de hoed van de paddestoel, op de grond, DAN is er niets bijzonders meer aan. De Cracked eggs vinden we helemaal het einde. FOTOSTOP voor onszelf ingesteld. Wat moet je er allemaal mee thuis?
We dwalen ruim 4u rond en vonden alles wat we wilden zien m.b.v. de coördinaten van het forum en van duitsers op het internet. Zo mooi en bijzonder, helemaal TOP!!!!!!
4 Andere mensen gezien vandaag die ook eindeloos zochten en aan elkaar vroegen waar, hoe en wat!
De camara's maakten veel overuren natuurlijk.
In de schaduw in de auto pas laat gelunchd. Het was inmiddels knap heet geworden. Om Bisti te vinden was echt niet moeilijk. De afslag was precies 37 ml van ons motel. Het stond ook aan de weg aangegeven, alhoewel het wel opletten is dat je er niet voorbij rijdt.
Nu nog even langs het Red Rock SP. Dat vonden het deze keer minder ( wel mooi ROOD) en veel commerciëler.
Na Bisti viel eigenlijk alles in het niet!!!!

Over de New Mexico historic route 66, een ventweg langs de snelweg, rijden we naar Gallup.
Ons motel is niet bijzonder maar ligt wel naast Mac.Donalds dus.... MILKSHAKES, mmmmmmmmm.
Het avondeten doen we bij Applebees vlak aan de overkant ven het spoor bij een winkelcentrum.
Jan moet, als hij om een biertje vraagt, zijn legitimatie laten zien. Zijn gezicht was goud waard. Onze waiter zelf kon er ook wel om lachen. Bij andere Applebees is nog nooit iets gevraagd. Op zich is Applebees altijd oké en weet je wat je krijgt voor je geld.

Gallup- El Morro - Land of Fire and Ice- El Mapaïs- Belen=240ml. Super 8 $64.39= 6

Na een nacht met treingeluiden ( volgens ons is dat overal in Gallup) 's morgens eerst even, in het schitterend gerestaureerde downtown, de kleurige murals bekeken. Echt de moeite!
Over de werkelijk schitterende scenic route naar onze 1e stop: El Morro.N.M
Via het visitorcentre: de Inscription en de Headland trail gelopen. Een afwisseling van interessante inscripties op de rotsen en mooie planten/struiken en bloeiende bloemen. Overal bordjes met extra uitleg.
De klim omhoog met z'n haarspelden is mooi en leuk. Geweldig om daar te lopen met steeds wisselende uitzichten.Bovenop het plateau is het ook bijzonder om rond te struinen. Het gebeurt bijna nooit dat je zo hoog over een plateau kunt rondlopen en kijken. Het pad is goed aangegeven zodat je niet bang hoeft te zijn om naar beneden te storten. Ook de kloof is top! Meegenomen zijn boven de paar indianen ruïnes die op zich niet zoveel voorstellen. Er wordt net gerestaureerd. De tocht naar beneden is heel anders en gaat sneller. Toegift: de film in het visitor centre.
Volgende stop: Land of Fire en Ice = KNUDDE! Een troosteloos oud zootje waar je voor $12 pp. Even naar de ijsgrot ( ternauwernood ijs) en ietsje langer wandelen naar de Bandera krater. Een krater is altijd bijzonder voor ons nederlanders.
Het geheel is in particuliere handen en wordt heel slecht onderhouden. Het bos is 1 grote troep en de bankjes zijn allemaal stuk. Het enige leuke is een foto maken van de oude benzinepomp. Overslaan dus deze attractie voor die prijs zouden wij zeggen!
El Mapaïs is toch weer anders. Net als El Morro gratis. Het kost meer om personeel in dienst te nemen dan dat er inkomsten zijn van toegangskaarten. Bijna alle toeristen hebben de NP pas was de verklaring van de Ranger. Sandstone Bluff overlook en Natural Arch zijn mooie uitkijkpunten met een korte wandeling.
Bij de Narrows, ook schitterende zandsteenformaties, kan je grotere wandelingen maken. Hier ook een bord: Pas op: Cougar en Bear blijft altijd spannend!
We passeren deze dag 2x de Continental Divide.
Op de laatste 80 ml. zien we af en toe nog een rode rots.
Tegen zessen zijn we pas in Belen, een gat van niets maar voor de rit van morgen een prima uitgangspunt. Het eten bij Pete"s is lekker en gezellig. Het restaurant bestaat net 25 jr. en heeft speciale aanbiedingen. Op de weg ernaartoe stuiten we op een training van de plaatselijke American football club de Eagles. Jongetjes vanaf 8 jr. rennen zich in het zweet. De rest van het gezin zit op stoeltjes aan de kant met koffie of een drankje en zijn IN voor een kletspraatje. Leuk hoor dit soort ontmoetingen.
Ons motel is saai en stelt niet veel voor.

Vandaag een 10 voor de schitterende natuur!

Belen- Silver City =250 ml. Rodeway Inn $ 64.56= 6 1/2
Na een ontbijt met wafels, een gekookt eitje, fruit en veel koffie via de interstate 25 op naar Socorro. Het is mistig en nog maar 15 graden als we vertrekken. Ineens is de mist weg en is het direct weer 21 gr. We nemen de afslag naar de scenic route van vandaag: de Geronimo trail. HELAAS...........
De weg (de 152) blijkt bij de pas afgesloten te zijn tussen San Lorenzo en Kingston. Niets scenics hier dus. Weer thuis lazen we dat er een aardverschuiving was geweest op 17 september, niet best als je de foto ziet op internet. Geen wonder dat we daar niet konden rijden.
We moeten dus bijna 70 ml(!) omrijden via Deming en de City of Rocks. Dit State Park is best wel aardig. Je kunt er ook mooi wandelen en kamperen. We vermaken ons er best maar de weg bleef 2e keus.
Veel te laat (en te ver rijden) om nog door te gaan naar de Gila Cliff Dwellings. Gelukkig waren we hier al eens maar het was toch jammer. We reden hiervoor speciaal naar Silver City. Voor we naar ons motel rijden gaan we nog even de richting van de Santa Rita Open pit Copper Mine op. Er is een overdekt uitkijkpunt met uitleg over het delven van koper. Er zijn speciale fotogaten in het hek gemaakt. In een bakje liggen zelfs stukjes steen met koper erin, leuk en leerzaam ook voor kinderen.
Daarna checkten we in bij ons motel. Na een drankje op de kamer reden we nog naar de mooi gerestaureerde Old Town wat zeker geen straf was. Mooie murals, leuke winkels en galerietjes, restaurantjes en een schitterende kerk. In de straten om de Mainstreet heen mooi gerestaureerde oude villa's. Het is altijd leuk om te zien hoe de mensen wonen, vinden wij. Vaak zie je een ongelooflijke troep naast de huizen. Van oude bankstellen tot meerdere oude auto's. De wapperende vlag vind ik ook altijd wat hebben. Soms 2, én de Texaanse én de Amerikaanse.
Eten deden we vlakbij ons motel in de Wranglers Grill & BB. Er waren net 2 grote amerikaanse families die iets te vieren hadden, allemaal in hun mooiste kleren. Ze hebben dus wel mooie kleding!!!!

Hoe nu morgen? We willen persé op de geplande datum in Big Bend zijn en skippen daarom toch Acoma City en de Cliff Dwellings. Omdat we er al eens waren niet zo'n ramp.
Morgen wel White Sands dus.

Silver City-Deming-Las Cruces( Old Mesilla Plaza)-White Sands-Alamagordo=205 ml.

We starten weer met 11 graden want we zitten hoog = 6300 ft.
Even het stadje Deming in: DE stad van de rode en groene chili's. Gelukkig maar, er blijkt een parade te beginnen over 15 minuten. Er zitten al mensen op de stoepen langs de Mainstreet. Uit alle zijstraten komen er meer, gewapend met opklapstoeltjes en koffie/cola en snoep.
Ook WIJ nemen onze koffie mee vanuit de auto, je moet niet opvallen tenslotte.
De BESTE leerlingen in taal, rekenen, zingen enz. mogen op DE grote wagen zitten in hun mooiste kleren. Aan de kant de oma's en opa's, de vaders en moeders + alle andere schoolkinderen. Iedereen heeft vrij op deze dag.
Met veel geloei van claxons begint het spektakel. Als eersten komen de politie, de douane, de ambulances en de brandweer met veel machtsvertoon.
Er rijden een aantal open "verkiezings" cabriolets mee. De (oude, rijke??) politici laten van alles uitdelen: vlaggetjes,pennen en kortingsbonnen voor de kapper.
Ook de scholen laten zich zien. De High School met de schoolband en chearleaders.
De basis school prijswinnaars zitten met rozetten op, op de grote open boerenkar.
De sportclubs zijn vertegenwoordigd in de clubkleuren. Af en toe geven ze een demonstratie.
Bereden politie en douane te paard doen mee met veel machtsvertoon dus met geweren en pistolen. Het was ECHT TEXAS hier!
Een gelukje voor ons vandaag. We hebben veel gezien en reuzegezellig met iedereen gekletst. Door deze happening rijden we pas 2u later verder.
De Pearl Harbour Memorial Highway reed gelukkig snel en vlak voor de afslag naar Las Cruces rijden we nog even omhoog de PP op. Vanaf de overdekte picknicktafels heb je een geweldig uitzicht over de stad. We eten daar ons brood op. Het grote metalen beeld van een renkoekoek oftewel Speedy Gonzales vinden we erg mooi!
We vinden beneden in Las Cruces, vlakbij Old Mesilla, makkelijk een gratis PP bij de Townhall. Zó weer je tenminste de auto's uit het centrum. Je loopt daarvandaan binnen 3 minuten het mooie kleurrijke oude stadsdeel in. Op de Plaza wisslen luxe en gewone shops elkaar af. Hier vinden we,in een 2e hands boek/curiosa en souvenirsshop, onze 8e Kachina. De eigenaar van de winkel wees ons op een afgesloten vitrine. Dáár stonden 2 Authentieke Kachina's. Eentje precies waar we naar zochten. Missie geslaagd!
Ook proeven we alle soorten en smaken noten in de noten/kruiden en mosterdwinkel ernaast. We nemen ook wat mee voor onderweg.
Bij toeval zien we dat de St Antonius/Albinokerk nu wel open is, we worden er gastvrij ontvangen. We mogen net zoveel foto's maken als we willen, bijzonder is het hier.
Ook rijden we nog even door naar de de historic wijk van las Cruces. We rijden een stukje van de El Camino Real original route met mooie en lelijke houten huizen. De veranda's en oude en nieuwe murals.
Op de snelweg krijgen we wéér Borderpatrol. Dit betekent: je paspoort laten zien terwijl er een hond onder de auto snuffelt. Jan mag de auto niet uit om z'n paspoort te pakken en moet doorrijden naar de daarvoor bestemde tafels. Onder schot, vanaf een afstandje, mag hij z'n paspoort uit z'n geheime binnenzak halen en komen laten zien met z'n handen omhoog. Ja, ook dat is Amerika!
We arriveren laat in de middag bij White Sands. Voor de foto's is het erg mooi licht. ook de temperatuur is te doen nu. Morgen nog een keertje.
Tegen zessen en in het donker arriveren we bij de door ons voor 2 n. gereserveerde: Super 8 á $78.83= 7 1/2
Een mooie kamer met palmbomen ervoor. Mijn dag kan niet meer stuk. Aan de overkant blijkt een klein winkelcentrum. De Peppers Grill,op loopafstand, is prima.
Een dag met een gouden randje.

scenic rit van 181 ml via Carrizozo, de Valley of Fires, Smokey de Bear, Fort Stanton, Cloudcroft en de pistache/winery.

Gisteren ging er een lampje branden in de auto: hij moet de 1e grote beurt hebben. Na een telefoontje met Dollar konden we hem komen omruilen in El Paso. Zonde van onze tijd en na nog eens bellen mochten we gelukkig ook alleen de olie laten verversen. Vlakbij ons motel hadden we een Toyota garage gezien. Jammer voor ons hadden zij geen tijd op deze zaterdag. Dat viel tegen en het kostte ons uiteindelijk toch 1 1/2u van onze kostbare tijd voor het ergens anders wel lukte. Voorschieten moesten we het ook. Het duurde,terug in Nederland, nog 6 weken voor we dit terugkregen, bij Gods gratie in Euro's. Eigenlijk wilde Dollar nl. een cheque in dollars sturen.
Dik over tienen konden we hierdoor pas op pad en mistten daardoor de 2e x White Sands helaas.

Carrizozo bleek een "vergane glorie" stadje met wat oude pandjes en galerietjes die nog niet open waren. Het was wel een fleurig geheel met hier en daar bontgekleurde Art ezeltjes.
De Valley of Fires was, vergeleken bij 14 jaar geleden heel groen geworden. Wat gaat dat snel!
Uiteraard zag je nog wel lava. Vorige keer was het alleen zwart met af en toe iets groens. Nu veel groen met natuurlijk ook nog lava. Er was een mooi rolstoelpad aangelegd. Een nieuw visitorcentre en een camping. Wij vonden het toch echt, i.t.t. anderen, leuk om hier wat rond te wandelen. Oké, geen klimmen en klauteren maar ook dit is ook wel eens lekker en fotogeniek zeker!
We rijden langs Smokey Bear om daarna heel scenic dóór te rijden naar Fort Stanton. Wij zijn normaal niet zo "forterig" maar dit was mooi intact en hier en daar zelfs ingericht. Zeker de slaapzaal met bedden, kleding en wapentuig was leuk om je in te leven, in oude tijden. De vrijwilligers die er werken bleken erg enthousiast en bemanden het gratis.
De marinebegraafplaats vlakbij was heel indrukwekkend en nog steeds in gebruik.
De schitterende bergweg, die via chique wintersportplaatsen ging, was geweldig en leuk om te rijden. In één van de stadjes was net een American Football wedstrijd + chearleaders in de leeftijd van 3-12 jr. bezig, leuk om even kijken. De moeder van het kleinste meisje van 3 trainde de meisjes. Ze moesten een piramide leren met de 3 jarige op de top. Ook hier weer trotse en schreeuwende ouders aan de kant, net als op een zaterdag bij ons.
De haarspelden bij Cloudcroft en de uitzichten waren weer GEWELDIG, WAT EEN WEG!
Ook de Pistachenoten ranch en winerey waren even leuk om te bekijken en er van alles te proeven. Souvenirs en kadootjes voor thuis, leuk geprijsd, handig en lekker!
Helaas hadden we nu toch echt geen tijd meer voor een 2e x White Sands. Gelukkig voor ons:al foto's genoeg!!!
's Avonds nog even alleen geshopt aan de overkant. Dat gebeurt me echt nooit in de vakantie.
Later op de avond nog wel even een onderkomen in Fort Davis geboekt. Wat een prijzen daar, hallo!!!

Alamagordo-El Paso-Fort Davis = 316 ml. Stone Village Tourist Camp á $95= 6= te duur


Tanken en even de Wallmart in in El Paso. We slaan even in voor we het "dure" berggebied in rijden. Wat een grote stad El Paso, vreselijk wonen lijkt het me in deze grote hete vallei.
We zijn weer terug in TEXAS! Na de snelweg (binnen 2u- 200 ml) rijden we scenic door bergen met desertbegroeing als palmbomen en cactusachtige planten. Mooi en warm is het hier, dat wel! We maken veel fotostops. Tegen 15u komen we in Fort Davis ( op 1500m ) aan. Een piepklein, lieflijk en duur bergstadje met een mooi Courthouse en een oude gevangenis.
Stone Village Tourist Camp blijkt een eenvoudig onderkomen. Onze kamer kijkt op een blinde muur met oude troep ervoor. We kunnen wel een andere kamer krijgen maar die is duurder, we kiezen daar wel voor:de rustiek ingerichte kamer is lief. Rustiek is: een ouderwets sfeertje zonder faciliteiten. Geen koelkast,geen magnetron, geen koffiezetapparaat,gewoon NIETS. Omdat we ernaar vroegen kregen we wel een koffieapparaat.Er is wel een Icemachine. Ook voor onze deur ligt een mooi zwembad met een beschaduwde, mooie tuin met luie stoelen. Het is behoorlijk aan de prijs voor dit alles maar.....onder de veranda heb je dan ook je eigen luie stoel.
Het Camp blijkt echter óók een overnachtingsplek voor jeugdgroepen. De badkamers en toiletten van hen grensden aan ons, wat dus betekende:laat slapen en vroeg op voor hen maar ook voor ons.
In het mooie dorpje is een leuke drugstore/restaurant/Inn die souvenirs en Blue Bell ijs verkopen. Ook de locals komen er een ijsje eten. Je kunt er ook heel gezellig, goedkoop en eenvoudig eten. Dat doen we dus.Hierna doen we nog een rondje dorp.

Terug in ons motel worden we uitgenodigd voor Chili en Wine bij het zwembad. We hadden, gelukkig voor ons, net gegeten want het klonk op de een of andere manier erg christelijk. Dat klopte: gitaar muziek, zang, een kampvuurtje en een preek. Vanuit de verte was het prima om aan te zien en te horen.
Een relaxte avond dus vóór het grote natuurgeweld van Big Bend is verstandig toch??!!!

Een mooie pittige rijdag van 236.5 ml van Fort David-Study Butte- Big Bend - Study Butte.
Het Big Bend Resort & Adventures motel kost $ 108.08 p.n en biedt alleen een kamer = 6 1/2
Er is wel een icemachine en onbeperkt koffie bij de receptie/bergsport/adventure shop.
Er hoort een klein restaurantje bij waar je kunt ontbijten en een pizza of iets anders eenvoudigs kunt eten + Blue Bell ijs. Het motel ligt op 12 ml van de Maverick Junction in Big Bend NP.

We sliepen in Fort Davis heerlijk rustig tot de jeugd wakker werd. Ontbijten dus maar en vroeg op stap. De rit naar Big Bend was erg mooi. Je komt langs wat stadjes als Marfa :leuk om even door te rijden en de Mainstreet te bekijken. Een landelijk gebied met herten tussen de koeien.
Na 84 ml zien we de Elephant Rock en het Lincoln Head. Na Presidio, veel droge beken en hoge bergen. Inmiddels is het alweer 22 gr. geworden en het waait hard maar het is kraakhelder.
De smallere 8 baan weg langs de Rio Grande betekent veel fotostops. Wandelen kan hier ook!
We doen rustig aan maar willen zelf ook nog wandelen vanmiddag, wat een mooie natuur hier.
We eten hoog boven de Rio Grande op een uitkijkpunt. Later wordt de omgeving woestijnachtiger, zeker bij Lajitas in de buurt. We zijn blij dat we daar niet hoeven te blijven, het ziet er hier niet gezellig uit en het is best nog een stuk van Big Bend NP.
Het is wel jammer dat er geen plaats was in de Lodge maar het bleek de volgende dag dat er een grote bus vol (andere) toeristen daar wel overnachtten.
We zetten de spullen in onze schone eenvoudige kamer, drinken wat en rijden de 12 ml naar het NP. Om 14u zijn we er al, onze N.Parkenpas is weer geldig hier. De ranger geeft ons de MAP en vertelt enthousiast over het hoe en wat in het NP. De rit door dit deel van het park is schitterend. We rijden door naar de Santa Elena kloof. De wandeling ,naar en in de kloof, is leuk om te doen niet zo zwaar. Het is ook niet druk vandaag, misschien omdat het al wat later in de middag is. We houden droge voeten want er is al tijden geen regen gevallen. Je moet wel vóór vieren starten in oktober anders wordt het te donker in de kloof zelf. Het is al schemerig als we om 18.15u bij ons motel aankomen.
De luxaflex heeft z'n beste tijd gehad, echt afsluiten doet hij niet meer.
We eten in het bijbehorende restaurantje met een Large Pizza, voor 2p. nog veel teveel. Waar laten die Amerikanen dat toch?
We zijn te laat voor de zonsondergang vanaf de veranda en gaan vroeg naar bed. Morgen nog een mooie wandeldag in Big Bend.

Om 07.00u is het nog stikdonker, dat zijn we niet gewend. We zien de zon opkomen als we wegrijden na het ontbijt op onze kamer. Het park in het ochtendlicht is schitterend. We missen op 1 minuut na een zwarte beer, jammer!!! We waren al ingeseind door een tegemoet komende automobilist maar waarschijnlijk verdween het beest toen hij startte. Een andere automobilist, die nog stil stond, wees aan waar de beer net was verdwenen. Het was trouwens vlakbij het startpunt van onze 1e wandeling. De PP van de Lost Mine Trail was al bijna vol toen we aankwamen. Er komen zelfs alweer mensen naar beneden. Zij liepen in het donker omhoog om boven de zon te zien opkomen! Het is nu nog heerlijk koel en schitterend. Alles is mooi: het pad, de bergweides, de bloemen, de planten en de bergen. Wat minder is is het harde gekwek van sommige mensen. Ze zijn zeker bang voor een wild beest of zoiets. Het pad is goed onderhouden en er staan regelmatig bankjes als je wilt uitrusten, blijven zitten of gewoon kijken. we maken weer eindeloos veel foto's en film. Boven is het, zo mogelijk, nog mooier met de vrije uitzichten naar alle kanten.
We lunchten later bij de Lodge en zien die bus met toeristen dus net vertrekken! Als wij wegrijden denken we "Tipsy" net het terrein op te zien draaien. We kennen hen niet en gissen maar wat en laten we het zo. Tipsy meldde, na het lezen van mijn verslag, dat zij pas 's avonds daar arriveerden en wij hen dus niet gezien konden hebben. Het was leuk geweest toch?!
Op naar een ander deel van het park: de Boquillas en de Overlook. Hier andersoortige bergen in heel veel kleuren. Vooral de grote gekleurde steile wand waar je ,voor je gevoel, tegenop rijdt is geweldig. Trouwens vlakbij de tunnel weet je ook niet wat je ziet. Op de terugweg maken we daar foto's.
WIJ hebben de Mexicanen helemaal niet, als "eng of spannend", ervaren. Waarom? Het is logisch dat ze willen dat jij betaalt voor de door hen zelfgemaakte spulletjes.
We zagen veel Speedy Gonzales oftewel renkoekoeken onderweg. Jeetje wat hollen die hard de weg over. Ze op de foto krijgen lukt ook niet.
De wandeling bij deze Canyon vonden wij minder mooi en BLOEDJEHEET!!!!! Maar we survived!
Op de terugweg keken we nog even bij de Dougout Wells maar het stelde weinig voor. De dadelpalmen bloeiden schitterend oranje, dat wel. De weg terug na de bron was minder mooi.

Vandaag,alleen in het park al 110 ml gereden. Kip en salade gegeten met ijs toe, mmmm.
Nog veel "huiswerk" te doen i.v.m. de planning van de laatste dagen en dat noemen ze vakantie!

Via Big Bend NP. rijden we de volgende dag naar Marathon. Dit deel van het NP. is minder spectaculair. Wel bloeit er een soort gele hei maar het is toch redelijk saai. Wel zien we 10!!! roadrunners en krijgen ze nu echt op de foto. Het Visitorcentre bij deze uitgang is dicht.
Tegen 11 uur zijn we in Marathon en drinken koffie in het Gage hotel. Wat een schitterende antieke Spaanse inrichting, zelfs de toiletten zijn van een wapen voorzien. Alle kamers ademen rijkdom uit. Slapen is hier vast héél prijzig!
Het dorpje stelt verder niets voor. De straat evenwijdig aan Mainstreet heeft 5 verschillende kerken, hallo en dat voor zo'n piepklein dorpje. Een winkel met rompertjes. Voorop een "tarantula" of een "gekko" die kopen we echt NIET voor ons jongste kleinkind,het idee alleen al!
De 90 East- de Texas Pecostrail- is een mooie 2 baans weg met af en toe een passinglane.
De spoorrails lopen evenwijdig aan de weg hier. We zien weer een gier met prooi. Hij/zij had niet veel zin had om weg te vliegen maar deed het uiteindelijk toch maar. Onderweg veel Badland met canyons aan en droge washes. Later wordt het steeds meer een desert/bush landschap.
Tegen enen zijn we in Langtry bij het Judge Bean museum en de bijbehorende cactustuin. Er ligt ook een groot VVV bij. Natuurlijk neem ik nog wat mee: hiervandaan ligt ons schema vast. We rijden dóór bij het Amistead recreation. Het water ziet er turqoise uit met spierwitte stenen langs de kanten maar er is geen schaduw en dus BLOEDHEET! We besluiten dus om door te rijden naar Del Rio. Daar aangekomen gaan we eerst even de Wallmart in.
Om 15u zit ik heel riant aan een heel groot zwembad met palmbomen. Klaar voor vandaag!

We reden 263 ml en sliepen in de geweldige: La Quinta Inn voor $ 62 = 9 = zeer lux.
We aten op loopafstand bij Applebees ,de babyracks waren weer heerlijk.

Del Rio-Bracketville-Uvalde- langs de Rio Frio rivier-Lost Maple St P-Kerville= 190 ml.
De Days Inn (oudere) biedt een ruime kamer +alles voor $ 66.09 = 8

Na een heerlijk ontbijt met alles erop en eraan rijden we eerst nog naar Downtown Del Rio. We zetten de auto bij de Townhall neer. Het ademt hier nog grandeur en hier en daar vergane glorie uit. Jammer van de "ruïne" kerk.
John Taine, was DE beroemde architect van de stad. Hij werd in 1854 geboren. In dit deel van de stad mocht hij z'n gang gaan, wij vonden het erg mooi. Ietsje verderop de luxe huizen (wel veel te koop borden) met wat goedkopere ertussen. Hier probeerden Mexicanen hun spulletjes aan de man te brengen. Toen ik een foto van hen maakte vroegen ze waarom ik dat deed. Voor de huisblijvers, bleek het goede antwoord! Ook hier weer een mobilehome terrein waarvan de caravans héél gammel maar de auto's en trucks héél LUX waren.
De Mainstreet was heel mooi gerestaureerd maar de helft van de winkels stond leeg door de CRISIS. De mensen kochten liever in de moderne en goedkopere winkelcentra buiten de stad.
Ons lopend rondje stad bracht ons bij HET verkiezingshuis van de democraten. Iemand zag ons stilstaan en vroeg of we soms even binnen wilden kijken: dáár zeiden we geen NEE tegen.
Hij bleek een vrijwilliger van Pete Gallelo,DE democraat, die gekozen moest worden in deze stad volgens hem. Het was een schitterend oud pand met veel politieke geschiedenis. 1 Miljoen kostte de campagne hier, $700000 daarvan gaf men uit aan TV spotjes. Weer buiten zagen we in de verte een mooie spierwitte "Spaanse" kerk. Hij was versierd met allemaal oranje pompoenen i.v.m Haloween. We werden daar welkom geheten door de dominee die uitlegde wat er vandaag allemaal gebeurde. Vandaag was het ook Transportation Day. De kleuters mochten op en in de politie en brandweerwagens die van de ambulance klimmen. 2 Sheriffs net als bij ons moeders die hen hielpen.
Na Del Rio wilden we in Bracketville het oude Seminol Scouts Cemetry bekijken maar ondanks aanwijzingen van mensen vonden we het niet. Alweer Border Patrol, we hadden de paspoorten deze keer wel bij de hand.
Nu, door naar het al thuis geplande hoofddoel van vandaag: de Livestock Auction = veeveiling in Uvalde om 12.30u. Een mijl of 3 voor Uvalde stond het aan de rechterkant van de weg achteraf aangegeven. Toch reden we er in eerste instantie voorbij, keren dus. Lange open veewagens met hekken stonden in een lange rijen voor de ingang. Daarin zo'n 3 - 30 koeien/kalfjes/stieren of paarden. Het was een geloei van jewelste.
Veel rokende en koffiedrinkende veeboeren MET hoed of pet stonden in de entreehal. Iedereen kon naar binnen,óók om alleen te kijken. Al snel werden we door Ginger, de vrouw van de eigenaar, onder haar hoede genomen, dat was mazzel. We bleken ook met haar emailcontact te hebben gehad vanuit NL toen we ons afvroegen Hoe en Wat het hier aan toe ging! Ze zag er chique uit, behangen met goud, net als haar vriendinnen( de vrouwen van veeboeren uit de omtrek). Ze kwamen alleen mee voor de gezelligheid. Het is dus ook gewoon een ontmoetingsplaats voor iedereen.
Ginger nam ons mee naar het begin van de grote hal waar al het vee stond. Wij liepen over de hoge loopbruggen die boven de hokken van het vee gebouwd waren zo kon je het geheel goed overzien. De hokken konden met verplaatsbare hekken schuin,recht,klein, groter en groot gemaakt worden. Dit werk wordt door cowboys gedaan d.m.v. harde fluitsignalen en gebaren. Stokken werden bijna niet gebruikt.
Ginger liet ons zien waar het vee binnenkwam, gewogen werd en bloed afgenomen. Daarna werden de koeien op zwangerschap getest door de dierenarts, in een tempo waar je niet goed van werd.
De man, die goud waard was voor het bedrijf volgens Ginger, zat hoog boven het eind van dit gangetje.Hij was DE spil waar alles om draaide en zat in een soort luie stoel boven het binnenkomende vee. Deze 65-plusser bediende een schuifhek en deed dit werk al 43 jaar. De man zag in 1 oogopslag of het rund oké was, schatte z'n gewicht, de malsheid van het vlees en hij bepaalde de prijs per pound. Z'n oordeel werd nooit in twijfel getrokken. Binnen no time schoof het hek open en dicht en werd dit beest naar een bepaald hok geloodst door de cowboys. Alles werd op een briefje genoteerd wat bij de veiling supersnel werd opgerateld. Het gewicht,de prijs per pound, en de evt. zwangerschap werd in maanden opgeschreven.
Boven de hokken stonden de veeboeren op de loopbruggen te kijken en te overleggen op welke dier(en) ze straks wilden bieden. Echte Texanen met ruige koppen en grote hoeden en petten.
Verderop bij de tribunes werd het steeds drukker. Rokende en koffiedrinkende veeboeren die en bijkletsten en boden. We keken onze ogen uit. De grote dikke stieren werden verkocht als "hamburgers" zei Ginger. De kalveren en koeien waren voor de melkhouderij en de fok. Het bieden ging razendsnel. WIJ zagen geen vinger bewegen maar de dieren waren steeds zó verkocht, een intrigerend schouwspel waarvan we ons pas na 2u. konden losrukken. We liepen nog even naar het kantoor waar Ginger werkte om afscheid te nemen. Ze legde ook nog even uit wat er precies op de verkoopbriefjes stond. Het gewicht, de prijs per pound vlees, de evt. zwangerschapsduur enz.
Dit alles voelde en zag er ook uit als: HET ECHTE TEXAS!!! Op de website van de livestock auction in Uvalde kun je zien wanneer er wat geveild wordt. Wij hadden speciaal deze donderdag gepland met het bieden op groot vee. Veel meer foto's vindt je in het album.
Na deze belevenis reden we door Uvalde zelf, een mooie oude stad met grote oude bomen.
Ook zagen we hier in de buurt nog net dat er machinaal katoen werd geplukt,altijd leuk.
De Rio Frio rivier stond bijna droog. De route werd steeds mooier. Begroeide groene heuvels met een soort duinachtige beplanting.
Helaas waren in het Lost Maple SP, de Maples nog niet rood. Ook hier was de herfst te laat dit jaar. 's Nachts was het nog niet koud genoeg geweest om de bladeren te laten kleuren, zei de ranger. Om de 6 ml door het park te mogen rijden moesten we $12 betalen wat Nu teveel was zonder die rode herfstkleuren.
Grote ranches hier in de buurt met mooie naamborden. Weer zagen we een aasetende gier.
De tig borden: Watch for water on the road waren niet van toepassing nu. Het ging zonder meer sneller dan dat je steeds door het water te moeten rijden. In dit gebied staan ook veel viscabins langs de rivier maar er viel nu niets te vissen in een bijna droge rivier.
Bij Ingram was het ineens heel druk?! Maar 15 minuten later zijn we bij ons motel. Een superdag!
2 Blocks verder eten we bij Acapulco : lekker Mexicaans voor &28!

164 ml Vandaag van Kerrville-Boerne-Fredericksburg-Luckenbach-L.B. Johnson NP-New Braunsfeld.

We vertrokken om 9u en kwamen om 18u in New Braunsfield/Gruene aan.
Howard Johnson motel voor $68.75 = 7. Het lag pal naast Montana Mike's Steakhouse, een uitstekende en gezellige tent goed voor 2x eten.

Boerne met z'n pecannotenbomen in het park. De noten waren net oogstrijp en vielen op de grond. Een local met z'n hond raapte ze op gaf ze ons, een aardige start van de dag. Het bijbehorende kletspraatje kostte een kwartiertje. Ook vertelde hij wat we in town moesten bekijken. We namen eerst nog koffie in het park en liepen daarna een stukje riverwalk met bijzondere beplanting en wat mooie oude huizen. Tegen tienen gingen de winkels pas open en werd het levendiger op straat. We liepen tegen leuke souvenirs aan die nu binnen en buitenshuis te vinden zijn. Boerne, een lieflijk stadje met vriendelijke mensen. De 3 daagse Artshow begon pas 's avonds, jammer voor ons.
Via een scenic route naar Fredericksburg. Wij vonden het hier helemaal niets. Het was er zo
druk dat we niet eens zijn uitgestapt! De Tradedays zijn buiten de stad: 6 grote schuren vol koopwaar en troep zowel oud als nieuw. De markt buiten, was ook een bonte verzameling. Best leuke (zelfgemaakte) spullen en veel eet en drinktentjes met muziek. Ook waren er wat oude ambachten te zien. Ook hier weer bijzondere mensen maar het was er zo bloedheet dat we toch snel weer weg waren. Parkeren kostte: $5.
Na deze belevenis reden we verder langs mooie luxe ranches met veel wit geschilderd hekwerk en mooie naamborden. Sisterdale was weer een leuk dorpje. Ook zagen we weer een gier met prooi, een hertje deze keer, ach!!!
Vroeg in de middag kwamen we in Luckenbach aan. Er bleek dit weekend een 3-daags Bikersfeest te zijn. TE gekke, dunne, heel dikke, kale en besnorde motormuizen van alle leeftijden waren hun tentjes aan het opzetten. Er stonden al van die supergrote campers. Iedereen had er zin in. Een echt ontmoetingsweekend voor motormuizen uit de hele States. We spraken een groepje mensen die in 10 dagen heen en weer reden van Las Vegas (Californië) naar Florida. Ze bleven hier maar een uurtje. 1 Dame, waar wij samen 3 x in pasten, bereed een motor op 3 wielen, ze was pas 25. Helemaal stralend wilde ze wel op de foto met haar stalen ros.
Deze drugstore, één van de 3 gebouwen hier, was ook geweldig, alles was er te koop.
DE gitarist zat vandaag niet buiten onder de eik maar binnen te spelen. Na een praatje met deze linkshandige gitarist zong hij een verzoeknummer voor mij en natuurlijk kochten we toen zijn CD.
Jan werd daar aangesproken door een man die in het Nederlands zei: Dit hebben ze op de Veluwe niet hé! Hij bleek hier al 30 jaar te wonen en zijn moeder woonde nu nog op de Veluwe.
De WC's buiten, hadden geen deuren maar stroken gordijnen. Op het terras zaten veel figuren met tattoo's en piercings al vroeg aan het bier. Bovenin de boom zat een haan te kraaien.
Na dit intermezzo reden weer een stukje terug richting L.B. Johnson Historic NP ,waarvan de entree gratis is. In ons eigen tempo reden we daar, echt groot is de ranch niet. We doen geen rondleiding door het huis. De 2 vliegtuigen van no 1 zijn mooi opgepoetst.
Het Visitorcentre is wel de moeite waard en het is leuk om even in onze eigen geschiedenis in te duiken. De 1e man op de maan en zo.
Via Johnson City rijden we naar New Braunsfeld. Overal in de buurt vindt je wel een link met L.B.Johnson. Zelfs de naam van ons motel, wat aan een drukke weg ligt en een zwembadje heeft.
Een prima kamer met alles erop en eraan!
We eten bij Mike's en daarna mailen we met het thuisfront en lezen na wat er hier allemaal te beleven is.

11 !!!!!! mijl gereden vandaag, een record.

Na een lekker en relaxed ontbijt rijden we naar Downtown. Binnen 7 minuten zijn we in een wijk met mooie oude huizen, nu veelal met Haloween versieringen. Een mooi ingerichte "park" rotonde bracht je naar het centrum van het stadje. Het gemeentehuis lag daar ook. Parkeerplek genoeg hier op deze vroege zaterdagmorgen, eerst maar eens koffie. We zien een mooie winkel/koffie stek waar we binnen onze ogen uitkijken. Schitterende eigengemaakte taarten maar ook veel luxe artikelen als Nederlandse en Franse kazen, wijnen, souvenirs, serviezen en zelfgemaakte bonbons enz. Ik wilde snel koffie bestellen toen de serveerster zei dat dat toch wel even zou duren want ze moest eerst even de enige, andere klant helpen. De man zei echter dat wij eerst mochten. Gelukkig maar want pas heel veel later vertrok hij met tassen en geschenkdozen vol lekkers voor............. $ 760, hallo!! Het bleek een vaste klant die elke week kwam, tja dat is ook het rijke TEXAS! Daarna hebben we nog even bij het spoorwegmuseumpje in het oude station gekeken. Elke zaterdag en zondagmorgen is het kindertjestijd. Samen met vrijwilligers mogen ze dan met treinen - Lego bouwen, het mag NIET mee.
We hadden gelezen dat er 's zaterdag van 09u - 13u een FARMERSMARKET was, altijd leuk.
Kleurige kramen met veel verschillende EIGEN producten. Het variëerde van 5 kropjes sla en 3 paprika's tot eigengemaakte kazen, taarten en schorten. Het geheel werd opgefleurd met muziek gemaakt door docenten van de plaatselijke muziekschool: op deze manier probeerden ze ll. te werven voor het nieuwe seizoen. Je kon er uiteraard ook van alles eten en drinken. Iedereen was vrolijk. Inmiddels was het nu al 23 gr.
Tegen twaalven kwamen we aan in Gruene( uitspraak is GREEN), het was er al een drukte van belang. Parkeren lukte nog wel maar met 8 ??? grote PP terreinen mag dat ook wel, dat beloofde wat. Via smalle straatjes kwam je in de Mainstreet met allemaal winkeltjes/galerietjes en bandjes op de terrasjes. Je keek je ogen uit hier, alles zag er even gezellig en kleurrijk uit. JA, toeristisch dus maar het gekke is dat wij, die daar altijd allergisch voor zijn, het hier NIET zo hebben ervaren. Gewoon over je heen laten komen dus. De winkeltjes waren nog niet al te druk. Ook deze drugstore was weer GEWELDIG met z'n versierde kerstboom. Waarom zie je dit soort winkels nooit in NL? De sheriff, die het drukke autoverkeer stond te regelen, was ook foto/film geniek!
Na de lunch de Gruene Hall in. Om 13 uur zou er een optreden beginnen. Lange rijen tafels met banken stonden klaar vóór het podium. Helemaal vooraan was nog plaats voor ons. Binnen 2 tellen werden we gegrepen door de country muziek van de 2 gitaarspelende artiesten en hun 3 koppige bandje. Brennan Leigh en Noël Mckay zongen en speelden geweldig gitaar, zowel samen als solo. Voor ons zomaar een onverwacht hoogtepunt van deze vakantie. Ze speelden 2 x 1 uur. In de pauze hebben we met ze gesproken en 2 van hun gesigneerde CD's gekocht. Thuis hebben we er nog eentje via internet besteld. Eigenlijk zouden we 's avonds naar een optreden in de Hall gaan maar voor ons was dit het al HELEMAAL.
Grappig dat de 2 nu samen 3 maanden in Europa op tournee zijn, helaas voor ons, niet in Nederland. Helemaal voldaan reden we terug naar ons motel waar ik even zwom om later weer lekker te gaan eten bij Mike's.

Een dag met een gouden randje voor ons, een Blue Bell milkshake later die avond hoorde daarbij!

New Braunsfeld- San Antonio = 61 km Deze Days Inn á $60.94+ $10 PP. = een echt stadmotel = 5
De ligging van het motel is ideaal. Binnen 5 min. loop je naar de Alamo en het leuke deel van de riverwalk.

Voor de rest: - = de ligging aan een drukke autoweg, een minimaal ontbijt en onbeschoft personeel. = een heerlijk bed en goed sanitair.

Iets na negenen rijden we al de parkeergarage bij de Mercado in San Antonio binnen.
De overdekte Spaanse markt gaat pas om 10u open, we lopen dus eerst het mooie King William district in. Ook kunnen we nog net de kathedraal in voor de dienst gaat beginnen. Mooi aangeklede, opgemaakte en keurig gekapte mensen komen binnen en begroeten elkaar.
Het plein voor de kathedraal is inmiddels schoongemaakt en we lopen even naar de aangrenzende riverwalk. Dat ziet er goed uit. Voor we verdergaan nu wel even de Mercado in waar heel veel kleurige Mexicaanse prullaria te koop is voor weinig geld. Eventjes leuk voor de foto. Ik heb nog wel iets voor in de kerstboom gekocht wat nu in de boom prijkt.
Op naar de missies, al hebben we die al veel op foto's gezien. Dergelijke gebouwen zie je ook in andere werelddelen zodat ze voor ons niet echt bijzonder meer zijn al zijn ze dat natuurlijk wel! We wonen een stuk van de MARIACHI dienst bij. Een feestelijk gekleed koor en ook de band van 3 personen is gehuld in Mexicaanse kledij. Ook hier vallen de keurig geklede kerkgangers op.

We shoppen voor de laatste keer in de Wallmart vlakbij één van de missies. DE beroemde Texaanse
"Adams" Ground Black pepper slaan we in het groot in. We genieten er hier nog elke dag van en denken dan aan Texas.
We lunchen aan de rivier op zoek naar de Mission Conception ( de omleiding is niet goed aangegeven) zelfs na uitleg door de sheriff vonden we deze niet. Genoeg missies voor ons.
Over tweëen rijden we de PP van ons motel op = inchecktijd hier. Vanaf nu eindeloos gezeur!
We "doen" maar eerst de Alamo en het stadscentrum. Daarna weer even terug naar het motel = nog steeds gezeur. Achteraf blijkt 1 vleugel helemaal zonder water te zitten maar omdat niemand iets uitlegt is het een gemor van vele gasten. We krijgen om 15.40u eindelijk een kamer waarvan de WC weer niet werkt en er dus ook dáár een loodgieter moet komen. Wéér een andere kamer. Later bleek dat we nu één van de mooiste en rustigste kamers van het motel hadden.
Omdat we alleen vandaag in San Antonio zijn pikken we het en lopen richting Riverwalk. WAT LEUK en MOOI aangelegd is het hier. Op slag vergeten we alle toestanden en genieten alleen maar van San Antonio. We kijken onze ogen uit: de mooie beplanting, de leuke terrasjes en restaurantjes aan het water en de mooie panden. Een schitterende mix van oud en "nieuw"bouw. Het trammetje boven en de flanerende mensen beneden. Omdat er veel schaduw is door de hoge bomen en de beplanting is het goed toeven op de terrasjes. We drinken wat, we eten wat en kijken onze ogen uit, wat een gezellig en fotogeniek geheel.
Net als bij ons in Utrecht veel muziekmakende mensen die langs de terrasjes gaan. Wij vinden het een reuzegezellige stad waar je je veilig voelde. In het donker langs de riverwalk gaan we vlakbij ons motel weer omhoog. De uitgelichte Alamo en de verlichte koetsjes nemen we mee.
Gelukkig zagen we toch wat we van plan waren vandaag ondanks het motelgezeur. Geen compensatie!

Neem trouwens in San Antonio uit je motel of bij een restaurantje waar je eet, de folder mee van de OUTLETS. Je kunt daar veel geld extra mee besparen ( 5 á 10%) !!

San Antonio- San Marcos-Brenham = 168 km.
De Coach Light Inn á $ 62.15= 9 1/2 ,zeer gastvrije Pakistaanse mensen.

Heerlijk geslapen, wie had dat gisteren gedacht. Na een leuk gesprekje tijdens het ontbijt met andere gasten vertrokken we richting San Marcos, blij dat ik NIET rij.
Wat een viaducten op en over elkaar hier en wat een drukke spits! Alles gaat gelukkig goed en via de snelweg rijden we weer terug richting New Braunsfeld en daarna naar San Marcos = Shopdag!
Eerst de Tanger Outlet. Het is vandaag dinsdag en nog vroeg. Thuis hadden we al uitgezocht op internet waar we heen wilden en waar deze winkels zijn.
We starten bij het service centre en halen daar een couponboekje op( met de bon uit de folder. Ook kopen we, omdat het borstkankerweek is, voor $ 5 een extracouponboekje waarvan een deel van het geld naar de kankerbestrijding gaat, en wij nog eens 25% extra korting krijgen in speciaalzaken. Bij Levi's, 3 schoenenwinkels en nog dames/herenmode zaken slaan we onze slag. De coupons leveren ons meer dan $100 extra korting op.
In het andere shopping centre vinden we alleen bij Columbia iets van onze gading. Het is maar wat je zoekt natuurlijk. Na de lunch vertrekken we voldaan naar Bastrop om via een scenic route het laatste stuk, inclusief nog 2 St.Parks te bezoeken.
In Bastrop is het één en al Haloween, je kunt er niet omheen. Het hele Old Town Historic District is erg de moeite waard. We halen de route op en lopen hem helemaal. Hoogtepunt is het Jail County House dat via een loopbrug met de gevangenis verbonden is. Ik loop eventjes naar binnen om te plassen. Dit is altijd een prima manier om ergens binnen te komen. Een mooie hal en gang waaraan alle gerechtszalen en kantoortjes aan liggen. Voor één van de loketten zie ik een doodskistje, spookjes en skeletten staan, even naar binnen kijken dus. Ik vraag of ik een foto mag maken en wordt binnen gevraagd en keek m'n ogen uit. Haloween is volgens mij een kinderfeest maar dit was nog "erger" dan Sinterklaas en Kerstmis samen. Overal pompoenen en allerhande enge versieringen in de vorm van doodskisten, kikkers, spinnen en webben enz.
Op mijn vraag wie dit zo mooi versierd had wees 1 van de 2 dames op de ander, zij was de
boosdoener. Al in begin september begon ze met versieren en tot ver na Haloween bleef dit alles hangen/staan. De dame in kwestie glunderde van top tot teen en vertelde me waar ik nog veel meer in het gebouw kon vinden. Eerst Jan ook maar even naar binnen roepen voor hij dacht dat ik verdwenen was. Nog een 1/2 u. moesten we overal kijken, praten en foto's maken, zó kom je nog eens ergens!
De rest van het stadje bestond uit meer mooie oude gebouwen/huizen die goed onderhouden waren. Ook de Mainstreet was leuk, hier "leefden" de meeste winkels gelukkig nog al was er nu geen kip.
Hierna reden we nog 12 ml scenic door 2 State Parks richting Brenham. Om er alleen dóór te mogen rijden moesten we $6 betalen. Helaas was er in 2011 brand in het Bastrop St Park. Bijna alle bomen en andere beplanting waren door de brand verwoest, een triest geheel. Via de golvende 8 baan weg kwam je in het aangrenzende Buescher St.Park. Een mooi bospark met een meer waar je kon vissen en kamperen. Toch nog even puur natuur op onze "eigenlijk" laatste reisdag.
Tegen 16.30u kwamen we in ons laatste geweldige motel aan. Snacks en een drankje op de kamer.
Een goed steakrestaurant aan de overkant, volgens onze moteleigenaar dan. NEE dus, dat viel erg tegen, alleen maar vis en daar ben ik nu net geen fan van. Tja, dat was dikke pech voor onze magen maar we gunden ons geen tijd om verder te zoeken. Geen lekkere steak of spareribs op onze laatste dag dus,helaas. Mijn hamburger was oké. Jan z'n vis niet zo bijzonder, wel erg duur.
Het bleek ook hier weer, dat de serveerster geen Engels sprak maar alleen Spaans. Wij helaas niet! We konden niet uitleggen wat we wilden en zij begreep er niets van, jammer.
We moeten nu echt gaan om/inpakken. Tegen 23u. zat alles er eindelijk in. Gelukkig hadden we ruimte genoeg om overal alles uit te leggen. Ook alle boekwerken en folders wilde ik mee terugnemen, dat is bijna gelukt! Op het vliegveld heb ik nog wat weggegooid.

Het is 80 mijl rijden naar vliegveld Houston.

Na een slechte nacht,( tja dat krijg je als je zolang bezig bent om alles in te pakken) maar na een riant en vroeg ontbijt eerst nog richting Blue Bell Ice Factory.
Om 8.30u is de 1e rondleiding van de dag. Het duurt 3 kwartier en we rijden er binnen 5 minuten heen. Het was thuis al ingepland op deze laatste dag. We waren de eersten en de enigen op dit tijdstip. Iets later zou er een grote schoolgroep komen. Kijk op de site van Blue Bell!
BB verstrekt hun ijs gratis als "schoolmelk" op de scholen in de omgeving. Het is allemaal gemaakt van melk, boter en natuurlijke suikers in het verse fruit. De kleine bekers worden hier speciaal voor gemaakt. De leerlingen betalen zelf 10 dollarcent wat dan weer gaat naar het schoolfonds om leuke dingen mee te doen. Nobel streven en je leert de ll. dus dat IJS goed is!!?
Er werken bijna 14000 mensen in de 2 ijsfabrieken. Hier maar 800 maar elders veel meer.
In Nederland is dit ijs NIET op de markt, wel in Engeland, wij hebben Ben & Jerry ijs.
Bij binnenkomst is er een soort museumpje waar je alle oude verpakkingen en posters kon zien.
We vonden het heel leuk om al die verschillende ijs"lijnen" te zien. Wat een geweldige machines zijn er speciaal voor deze fabriek door de eigen werknemers in de loop van de jaren uitgevonden. Je mocht alleen door de ramen kijken niet op de echte werkvloer, er moest tenslotte gewerkt worden. Voor kinderen is deze excursie niet echt interessant denk ik, het is erg technisch. We mochten nergens filmen of foto's maken maar WEL proeven. Van alle 25 soorten die er elk seizoen uitgebracht worden mochten we van alles wat we wilden een hapje proeven. Van jouw lekkerste ijssoort kreeg je dan aan het eind een volle beker/hoorntje. Voor Seniors kost het $4, de rest betaalt $6. Omdat wij voor tienen niet zo'n behoefte aan een ijsje hadden lieten we het bij het proeven van 10 soorten. Toch nog iets leuks gedaan op deze allerlaatste Texas dag. Nog even koffie op onze kamer en OP naar het vliegveld. We tanken voor de zekerheid nog even wat bij al mogen we de tank leeg inleveren. Rond de grote stad wordt het erg druk.
Ruim op tijd zijn we bij Dollar. Gedoe over het direct geld terugkrijgen van het olie verversen. Ze zullen sturen in de vorm van een dollarcheque. NIET DUS, we willen het gewoon in Euro's!
Inchecken gaat snel. We zitten precies aan het gewicht door al dat papier wat ik persé wil meenemen! De koffer is haast niet te tillen maar: hij is weg!! We lunchen warm en vertrekken mooi op tijd. Alle passagiers hebben 2-3 stoelen tot hun beschikking, luxer kan niet. Lekker geslapen dus en uitgerust arriveren we om 07.15u precies op tijd op Schiphol. Met de trein, en het laatste stukje naar ons dorp met de auto van vrienden, zijn we mooi op tijd thuis en kunnen we weer aan onze eigen koffie!


WAT EEN GEWELDIGE AMERIKA VAKANTIE WAS HET OOK DEZE KEER WEER! TEXAS VIEL BESLIST HEEL ERG MEE!!!