Vandaag stonden we vroeg op, want om 5h30 worden we opgehaald en gebracht naar de luchthaven in Brussel. De vlucht vertrekt om 9h45 maar we houden rekening met de spits en mogelijkheid tot files. Uiteindelijk zijn we na enkele kleine files rond 7h30 op de luchthaven aangekomen. Aangezien de stiptheid acties van de politie gedaan zijn is dit mooi op tijd en kunnen we vlot door de paspoort controle en de security check. Vervolgens gaan we naar jaarlijkse traditie ontbijten bij Starbucks aan de B gates. Stephanie proeft iets nieuws, een Caramel Machiato, maar dat smaakt eigenlijk gewoon naar warm water en ruikt vaag naar koffie. Ik denk toch dat er iets verkeerd mee gelopen is. Ik ga er mee terug en laat deze omruilen voor een White Cafe Mocha dat Stephanie sowieso graag drinkt. Mijn warme chocolademelk was in tegenstelling tot soms wel gewoon lekker! De eerste vlucht is naar London en duurt slechts een uurtje alvorens we in Terminal 5 aankomen. Wanneer we rondlopen in de Terminal (na weeral security) zien we de aankodiging van de vlucht naar Miami dat gate toe gaat, deze gingen we normaal eerst nemen maar door tijdswijzigingen was de overstap te kort. Het blijkt dus een goede keuze om te laten aanpassen want die vlucht halen ging zeer nipt zijn. Nadeel is wel dat we nu 4hr in London Terminal 5 zitten alvorens onze 2de vlucht naar Miami vertrekt. We lopen dus wat rond tussen de shops, proefen lekkere Reese's Pieces en eten dan rond de middag in International Kitchen & Bar allebei Fish and Chips. Het was vers, en zeer lekker maar wel een beetje duur. De vlucht naar Miami duurt zo'n kleine 9 uur maar we vetrekken met 30min vertraging door een koffers die weer uit het ruim moet en één of ander iets dat niet goed afgesloten was. We slapen allebei veel op de vlucht maar toch duurt het altijd lang zo'n trans-Atlantische vlucht en we zijn allebei versleten bij aankomst in een regenachtig Miami. Als we dan richting te immigratiecontrole lopen zien we tot onze ontzetting dat de rij om aan te schuiven al begint in de gang tot aan de ruimte met de zigzag gangetjes. Het duurt dus ruim een uur om door de controle te geraken. Dan nog met het treintje (MIA mover) tot aan het autoverhuurcentrum en weer aanschuiven, maar gelukkig niet lang. We rijden iets later de garage uit met een Chevrolet Equinox LT, een standard SUV want de midsize SUV's waren op TomTom stuurt ons netjes, na toch 5 min zoeken naar signaal, naar ons hotel in Miami Beach. Het blijkt daar een drukte van jewelste met mensen opgekleed om uit te gaan, maar wij gaan gewoon naar ons bed toe, we zijn moe en hebben wat last van de Jetlag. Morgen minder tekst en meer foto's, dat is beloofd!

Het was vandaag erg warm, zo rond de 30°C maar het voelde warmer aan door de luchtvochtigheid. We hebben langs Ocean Drive en het strand tot aan South Point Pier gewandeld, en dan via Collins Avenue en Ocean Drive weer terug naar het hotel. Onderweg hebben we nog dankbaar gestopt in een Starbucks voor een koude refreshment. Even terug naar het hotel om te verfrissen en dan hebben we kort na de middag naar de Licoln Road Mall gelopen. Leuk om even rond te kuieren langs de winkels. Wanneer we terug aan het hotel komen valt er een enorme stortbui uit de lucht. Na 15min is het weer opgeklaard. De namiddag was nog maar halfweg en dus besloten we om de auto te nemen en op zoek te gaan naar een Wallmart voor enkele inkopen, zoals water, frigobox, ontbijtgranen en enkele snacks. We hoeven dat morgen dan niet meer te doen. We rijden daarna iets verder naar Aventura Mall waar we ons avondeten nuttigen in The Cheesecake Factory, onze favoriete keten. In de Mall kopen we ook nog een 7seven broek voor Stephanie. 's Avonds lopen we nog langs Ocean Drive en nemen een par foto's van de mooie Art Deco hotels en hun neon verlichting. Het is zaterdagavond en het is een drukte van jewelste met luide muziek, veel volk en veel drank.

Vandaag start onze rondreis echt, want we gaan weg uit Miami Beach en gaan op weg. Na het ontbijt en de check-out rijden we weg uit Miami via de Hwy1 in zuidelijke richting. We verlaten het vasteland en we rijden via verschillende bruggen over de overseas Highway richting het eindpunt Key West. Onderweg stoppen we op Islamorada aan een café met terras en uitzicht voor een leuke, lichte lunch. Met 37°C op de thermometer is het echt wel warm en de minste inspanning zorgt er voor dat het zweet van mij loopt. De locals hebben daar precies geen zo'n last van. Een volgende stop is het Bahia Honda state park en de Old Bahia Honda bridge. Daarna gaan we verder over verschillende keys tot aan de laatste stop, Key West. We zitten hier nu op slechts 90 mijl van Cuba. In Duval street zijn er verschillende leuke winkeltjes en op Mallory square is er iedere avond animatie terwijl mensen kijken naar de zonsondergang. In één van de winkeltjes proeven we de befaamde Key Lime Pie, maar dat is toch een beetje te zuur voor mijn smaak, Stephanie vond het niet mis. Op Key West is de sfeer duidelijk meer relaxed dan in Miami, de mensen zijn hier op eiland tijd ingesteld.

We rijden na het ontbijt helaas alweer weg uit Key West, we gaan vandaag Everglades National Park bezoeken. We moeten de gehele weg weer terug rijden richting vasteland maar dat is geen straf. We stoppen nog een paar keer voor enkele foto's en in een Starbucks voor een verfrissing, allé voor mij dan toch, een warme koffie voor Stephanie noem ik niet echt verfrissing. Het gaat verder tot aan Florida City voor de afslag richting het Royal Palms en Flamingo deel van het Everglades National Park. Aan het Royal Palms visitor center is er een mooie boardwalk wandeling, de Ahinga Trail, waar we alligators, schildpadden, vissen en vogels zien. Het is echter weer bloedheet en zelfs met de pet op is het zwaar te verduren. We rijden de lange weg verder via een korte stop aan een overlook tot aan Flamingo, waar we weer de Ocean zien. Helaas is hier niet veel te zien en het visitor center reeds gesloten. We rijden de 30+ mijl terug en stoppen nogmaals aan Royal Palms visitor center. Het is nu bijna 18hr en de temperatuur is iets meer dragelijk en ook het wildlife is meer actief, we zien enkele grote alligators! We rijden terug naar Florida City waar we overnachten.

Na het ontbijt in het hotel, en een koffie van Starbucks want die in het hotel vond Stephanie niet te drinken, gaan we op weg richting het Shark Valley visitor center van Everglades National Park, dit ligt langs de Tamiami Trail, de highway die van oost naar west loopt en ons richting de golfkust zal brengen. Maar eerst gaan we maar tanken, slechts de 2de keer deze reis. De benzine (geen Diesel) kost hier 2.49$ per gallon, omgerekend is dat 0,66$ per liter. Zo goedkoop hebben we de benzine hier nog nooit geweten, maar aan de andere kant is de dollar dan weer een stuk sterker dan vroeger wat zorgt dat de uitgaves ons veel meer kosten dan vroeger. Niet zo positief voor ons toeristen. Na zo'n 45min komen we aan in het Shark Valley visitor center, we moeten nog even wachten op de volgende tramtour en wandelen ondertussen een kleine boardwalk en doen wat anti-muggen spray op, alhoewel er nog niet veel muggen zijn, maar wel een soort paardenvliegen. Het is vandaag bewolkt en er staat een briesje, volgens de gids wil dat zeggen dat het zal regenen, hopelijk nog niet tijdens onze tour. Het briesje zorgt wel voor een aangename temperatuur. De tram-tour duurt een kleine 2 uur en we zien verschillende alligators, ook baby's en een aantal vogels. Via de lookout tower is er een mooi uitzicht op de grassige vlaktes onderbroken door struikeilanden. Als de tour gedaan is rijden we verder op de Tamiami trail westwaarts maar al vlug gaan we er weer af voor de Loop Road, en kleine omweg over deels onverharde wegen, maar veel leuker dan de saaiere highway, op deze weg hebben we nog alligators, reigers, andere kraanvogels en zelfs een otter gezien. We rijden terug verder op de highway en stoppen voor een drankje en een stuk taart bij het Blue Crab Cafe het enige in mijlen omtrek. Als we binnen zitten gaan de hemelsluizen plots open en het giet echt. Dat belooft niet veel goeds voor onze geplande Airboat tour straks. We rijden naar de airboat attractie toe en de gids wil best uitvaren maar het zal dan in de regen zijn. Dan vinden wij geen goed idee, misschien later op de reis nog een kans. In de plaats rijden we een stukje op de Scenic Drive in het Fakatchee Strand Preseve State Park, we zien daar wat wildlife zoals Flordia white tailed deer en een loslopende hond. We rijden verder via stadjes aan de golfkust, zoals Naples, en met een korte stop aan het strand tot aan onze eindbestemming Fort Myers. Een grote stad met ook veel stranden. We hebben langs de weg een Denny's Classic Diner gezien, dat zag er leuk uit en daar gaan we eten vanavond.

De auto, onze zwarte Chevrolet Equinox, was vuil en we vonden het zwarte kleur niet leuk, daarom zijn we deze gaan inwisselen voor een witte. Grapje natuurlijk, maar we hadden een probleem met de handrem, die werkte nier meer naar behoren. Aangezien we later nog de bergen in trekken, leek het me best om de auto te gaan omruilen. In Fort Myers is er een lucthaven en een Alamo vestiging dus reden we daar naartoe, en na een beetje uitleg en papieren maken laden we alles over vanuit onze zwarte Chevrolet Equinox naar een witte Chevrolet Equinox. Wel mooier eigenlijk in het wit en ook het interieur is lichter gekleurd, voor de rest identieke auto. We waren al een beetje laat vertrokken en verliezen nu ook nog wat tijd aan de luchthaven dus de planning van vandaag komt een beetje in het gevaar. We rijden eerst naar Sanibel Island waar we het Bowman's Beach en Lighthouse beach bezoeken en een kleine strandwandeling maken. Na een stop aan Diary Queen voor een milkshake rijden we dan weer weg uit Sanibel en verlaten we Fort Myers noordwaarts richting Clearwater. Het Dali museum kunnen we eventueel nog vanuit Orlando bezoeken later op de reis. Na het inchecken in ons hotel, rijden we naar Madeira Beach waar een Bubba Gump Shrimp Co. restaurant zit. We eten allebei weer zeer lekker en kijken nog naar de zonsondergang op Madeira Beach. We lopen daarna nog even door John's Pass, waar er vele winkeltjes zitten.

Vandaag was er wat tijd voorzien voor een strandbezoek bij Clearwater Beach maar van zwemmen is er geen sprake, wegens een sterke wind is er een rode vlag en wordt zwemmen afgeraden. We wandelen dus over het strand en de promenade. Er is hier ook een winkeltje van Clearwater-inwoner Hulk Hogan, de ex-worsterlaar en TV bekendheid, maar hij is niet aanwezig. Na de wandeling en het bezoek aan Clearwater Beach rijden we verder naar Homosassa Springs Wildlife State Park, dit is een wildlife park rond een natuurlijke bron waar Manatee's overwinteren en ze ook een 4 tal Manatee's opvangen die niet in het wild geboren zijn of kunnen overleven. Er zijn verder ook nog pelikanen, flamingo's, arenden, andere tropische vogels, panter, vos, wolf, bobcat's, beren, alligators en een nijlpaard. De manatee's die wij zien zijn echt enorm groot, veel groter dan ik verwacht had. Na het bezoek van zo'n 2 uur rijden we verder naar onze eindbestemming van vandaag Gainesville. Dit is onze laatste nacht in Florida, morgenavond zitten we reeds in Atlanta na een lange rijdag. Ons hotel voor vanavond is The Lodge at Gainesville, een groot mooi hotel, dat tussen 17h30 en 19h30 gratis basis cocktails en popcorn aanbiedt. Stephanie drinkt een Cosmopolitan en dat smaakt haar goed, ik houd het bij een frisdrank en popcorn. Naast het hotel zit een Steak 'n Shake en daar gaan we vanavond eten.

We hebben een lange dag voor de boeg, we rijden namelijk naar Atlanta in Georgia via 2 tussenstops. Maar eerst gaan we auto nog eens voltanken. Dan gaat het de autostrade op en gaan we kilometers vreten. Wanneer we vlak bij de staatsgrens zijn gaan we de autostrade af en op zoek naar een highway in noordelijke richting om de staatsborden te kunnen trekken van Florida en Georgia, langs de interstate kan je namelijk niet zomaar stoppen. Dan gaan we terug de interstate op en rijden nog een eindje verder alvorens ar af te gaan en westelijk te rijden richting Providence Canyon, soms ook genoemd "Georgia's little Grand Canyon", deze canyon met verschillende takken is niet oud en niet volledig natuurlijk ontstaan, maar door slechte landbouwtechnieken is de grond erodeert tot deze canyon. Ondanks de lange rijdag gaan we toch wat tijd uittrekken voor de loop wandeling van zo'n 3 mijl naar beneden de canyon door en weer omhoog. Het is niet zo diep en zeker niet zo groot dus wij vinden het gewoon een makkelijke wandeling. De mooiste uitzichten zijn toch van boven langs de rimwand, ook het mooi weer is leuk en zorgt voor mooie foto's. Na de wandeling gaan we terug op de baan maar we rijden nog iets meer westelijk en steken de grens over met Alabama. We rijden naar Auburn, een mooie en gezellige stad, voor een lekkere verse limonade. We wandelen even rond met onze limonade en de overal zien we studenten wandelen, of in groepjes op het gras zitten, maar ook zien we er veel in hangmatten liggen die ze tussen bomen spannen! Na onze limonade gaan we nog op zoek naar een Starbucks omdat we de "You are here" mok van Alabama willen kopen. Dat blijkt niet simpel, want de enigste Starbucks in Auburn is niet toegankelijk met de wagen, deze ligt ergens tussen het stadium en de universiteitsgebouwen. Dan rijden we maar naar de volgende, zo'n 8 mijl verder in Opelika volgens de GPS, daar toegekomen vinden we echter geen op die locatie. We tanken een beetje verder en ik vraag het daar na in het winkeltjes, er blijkt er een 2 blokken verder te zijn. Gelukkig vinden we die makkelijk en hij is nog open, want ondertussen is het reeds 18h30, en ze hebben de mok. Na dit avontuur gaan we terug de auto in want het is nog anderhalf uur rijden naar Atlanta. We zijn een beetje laat, maar aan de andere kant hebben we dan geen last meer van de spits want het is vrijdag. Ons hotel ligt pal in het centrum maar heeft een eigen parking garage wat zeer makkelijk is. Na het inchecken rijden we weer weg, op zoek naar een Cheesecake Factory restaurant. We zijn nog maar een straat verder als ik blok toe moet remmen omdat één of andere ***** gewoon door het rood rijdt. Hij stopte zelfs niet eens, week een beetje uit, en reed vlug door. Door de rem actie is de frigobox onderste boven geland en het ijs was ondertussen allemaal water geworden. Gevolg is dat ik dus moet stoppen om wat water uit de auto te scheppen. Gelukkig is de laptop reeds in de hotelkamer anders kon dit een kleine ramp worden. Les voor de volgende dag, misschien de frigobox op de bodem zetten als dat lukt en niet op de zetel. Maar we rijden dus naar het restaurant, onderweg hebben we nog wat file omdat er aan het kruispunt gewoon een wagen op een rijstrook staat met niemand erin! Het rijgedrag in het algemeen hier in Atlanta is ronduit asociaal en gevaarlijk. Aan de locatie toegekomen blijkt het restaurant er niet meer te zijn, en vlugge zoekopdracht op de GPS zegt dat er nog één 1,5 mijl verder is, die is dus gewoon verplaatst blijkt en gelukkig is deze bij een mall (Lennox Square) met ruime parking. Eind goed al goed zullen we maar zeggen en de rit terug naar het hotel verloopt veel beter. Maar ik wil nog even stoom afblazen en zeggen dat in het algemeen de amerikanen veel slechter in auto rijden dan wij in België. Ten eerste ze zijn niet vlot, bij een groen licht duurt het ettelijke seconden eer iedere wagen begint te rijden, gevolg, dikwijls weer voor het oranje. Moesten we in België zo rijden heel het land staat in file. Ze zijn niet hoffelijk, zelfs in België waar we veel agressiever zijn laten we toch iemand tussen als we toch staan aan te schuiven, hier dus niet. En dan als laatste punt, ze rijden hier allemaal door het oranje (zelfs door het rood).

Een volledige dag in Atlanta. Na het ontbijt lopen we zo'n 3 blokken verder naar World of Coca-Cola waar we om 10h een VIP tour geboekt hebben. We volgen het traject dat ook de gewone self-guided tours volgen maar met onze gids die overal uitleg geeft en we mogen overal de wachtrijen vermijden. We krijgen uitleg over de historie, de uitvinder, de naam en zoveel meer. We zien ook oude reclame borden, oude flessen, een pharmacy bar en nog meer. Wanneer ik vraag of het klopt dat de naam Coca komt van ingrediënten van de Coca plant (ook waar Cocaïne van komt) gaat de microfoon even uit en is het antwoord dat ze wegens legale redenen enkel kan zeggen dat er niks schadelijks in Coca-Cola voorkomt. Dan zegt ze stilletjes dat ze het zelf ook niet weet. Feed the myth! We krijgen ook uitleg over het fabricage proces, en hoe het komt dat Coca-Cola anders smaakt in Europa en de V.S., dat komt dus door het gebruik van andere suiker. In de V.S. is het corn sirop sugar, en in Europa is het cane sugar. Als laatste sluiten we af met het proeven van verschillende smaken en een bezoek in de giftshop. We lopen na het bezoek nog even rond in het Centennial Olympics park en het CNN gebouw. We keren terug naar het hotel voor een late lunch, de leftovers van gisterenavond in de doggybag. Dan nemen we de auto voor een bezoek aan Stone Mountain. Dit is een grote rotsheuvel met op de steile wand de beeltenis van 3 generalen van tijdens de Burgeroorlog. Op de informatiepanelen lezen we de geschiedenis van de burgeroorlog maar deze is nogal eenzijdig en pro confederate states vind ik. We besluiten de 1 mile trail naar de top te doen, het is kort maar toch 251m stijgen en best lastig dus. Op de top heb je een weids uitzicht en we zien ook de skyline van Atlanta en Buckhead. Het valt op dat Georgia, toch de regio rond Atlanta, enorm groen is, vol met bomen. Een mooi uitzicht. Daarna gaat het terug naar beneden, veel sneller natuurlijk. We rijden terug naar Atlanta en alhowel het al laat is gaan we nog even kijken naar de Dr. Martin Luther King jr. national historic site. Hier bekijken we onder andere zijn geboortehuis en zijn graf. Dit was het laatste bezoek van vandaag en we gaan terug naar de Cheesecake Factory voor ons avondeten.

We zijn vroeg opgestaan in de hoop om toch voor 9uur weg te geraken uit het hotel, en dat is juist gelukt. We zijn beide blij dat we de drukte van de stad achter ons kunnen laten en richting de natuur rijden. Na een stukje interstate gaat het verder over highways, via een tankstop, tot we de grens met North Carolina bereiken. Ook hier is de omgeving vol met groen en prachtig. Dan nog even verder tot aan Cherokee, NC waar we Great Smoky Mountains National Park binnenrijden. In het Oconaluftee visitor center winnen we wat informatie in en maken een sanitaire stop. We rijden via de Newfound Gap Road die het park doorkruist en slaan de zijweg in naar Clingman's Dome waar er boven op de berg een observatie toren staat. Je moet wel nog een stevige klimmende wandeling doen van zo'n 15min tot aan de toren vanaf de parking. Het uitzicht, het is gelukkig mooi weer vandaag, beloont echter de inspanning. Weer terug naar de Newfound Gap Road en de volgende stop is aan de Alum Cave Trailhead, waar we slechts een stukje van 3km wandelen. Toch even leuk om de benen te strekken. Na de korte wandeling rijden we verder en gaan we naar Gatlinburg, TN op zoek naar een starbucks voor de "You are here" tas van Tennessee. Gatlinburg is echt weer over the top commercieel en eigenlijk ben ik blij dat we hier niet overnachten. Na dit korte bezoek, wat ons wel 8$ parking gekost heeft, gaan we terug het park in en rijden we richting Cades Cove via de bochtige Little River Gorge Road en de Laurel Creek Road. Zelfs op zondagavond is het hier in Cades Cove druk, met veel auto's, maar dit is natuurlijk ook het tijdstip van de dag dat je wildlife kunt bekijken (18hr). Onderweg zijn er mooie uitzichten van de vallei en historische gebouwen zoals oude cabins en kerkjes. Er zijn 2 grote opstoppingen, zeker 30min volledig stilstand doordat er zwarte beren te zien zijn en zelfs even de weg blokkeren, deze zijn mensen gewoon en trekken zich van ons niets aan. De zon begint te zakken wanneer we starten aan de 11mile unpaved Rich Mountain Roaddie kronkelt de berg op en dan terug naar beneden naar Townsend waar we overnachten. Het donker valt als we het stadje binnen rijden. Dat was dus een beetje krappe timing

Vandaag wordt het weer een lange dag, maar dan één vol met prachtige vergezichten. We rijden namelijk de Blue Ridge Parkway, Amerika's mooiste autoweg. Maar eerst doen we nog één bezienswaardigheid in Great Smoky Mountains National Park, namelijk de Roaring Fork motor trail, dit is een scenic loop drive door de bossen, langs oude homesteads en 2 overlooks. Onderweg zie je ook wat wildlife zoals herten, kalkoenen en natuurlijk eekhoorns. Daarna rijden we terug over de Newfound Gap Road naar North Carolina voor het begin van de Blue Ridge Parkway. Na bijna iedere bocht, en dat zijn er veel, is er wel weer een nieuw uitzicht en stopplaats. Het is werkelijk een prachtige weg om te rijden. Het landschap verandert van bergen tot rollende heuvels, terug naar bergen en zo verder. We stoppen voor een korte maar zeer steile wandeling naar een uitzichtpunt aan Devil's Courthouse. Daarna gaan we even in Asheville van de weg af en gaan naar Starbucks voor koffie en natuurlijk de You are Here tas van North Carolina. Terug op de Blue Ridge Parkway, terug naar de uitzichten en we maken nog een stop bij Craggy Pinnacle voor een korte wandeling naar het uitzichtpunt. Na deze korte wandeling gaat het verder via vele uitzichtpunten tot aan het Linn Cove viaduct waar de afslag nemen naar ons hotel in Banner Elk, NC. Dit stadje blijkt vooral een winterbestemming (ski) te zijn, maar dat zorgt ook voor lagere prijzen nu. We eten in een italiaanse bistro en het smaakt. Bijgevoegd nog een foto van onze witte auto met het uitzicht vanaf de Blue Ridge Parkway.

Vandaag een rijdag om terug naar het zuidoosten te gaan. We rijden eerst nog een klein stukje op de Blue Ridge Parkway, weer over de Linn Cove Viaduct voor een korte wandeling op Rough Ridge met mooi uitzicht op de viaduct. Daarna gaan we op weg via stukjes interstate dwars door North Carolina, we rijden af voor een sanitaire stop als we plots het logo van Delhaize (supermarktketen in België) zien, het blijkt een supermarktketen te zijn die noemt Food Lion en inderdaad eigendom is van Delhaize America, een dochter van Delhaize Groep gevestigd in België. We gaan even binnen voor een paar aankopen. Als we weer op weg gaan zien we nog andere Food Lion winkels, blijkbaar hebben ze bijna duizend winkels hier in het zuidoosten. Halverwege de dag steken we de grens over met South Carolina, we rijden weer de interstate af en via de highways op zoek naar het staatsbord. Daarna gaat het verder dwars door South Carolina richting Savannah net over de grens in Georgia. In South Carolina rijden we via highways i.p.v. interstates en het valt ons direct op dat alles er hier meer verwaarloosd uitziet dan in North Carolina. Als we proberen te zoek naar een Starbucks blijkt er hier in centraal South Carolina gewoon geen enkele te zijn. We komen vele triestige dorpjes tegen (Neeses) en ook een paar met leuke namen (Denmark, Norway, Sweden). Als we Savannah naderen maken we speciaal een omweg via Bluffton omdat we daar een Starbucks kunnen vinden zegt TomTom. Inderdaad vinden we een Starbucks, maar South Carolina heeft geen eigen tas van de "You are Here" serie zo blijkt. Het gaat dan verder naar Savannah waar we verblijven voor 1 nacht in een hotel in het centrum.

De voormiddag wordt besteed aan een bezoek aan downtown Savannah, met zijn vele pleintjes en mooie parken. Deze stad voelt en ziet er Europees uit, het is naar Amerikaanse termen een historische stad en dan merk je ook. Het is leuk rondwandelen van pleintje naar pleintje en naar het park met de mooie fontein. Aan de rivierkade zien we nog een enorm containerschip voorbij varen. Na deze wandeling checken we uit het hotel en rijden naar Wormsloe Historic State Park, een oud plantation domein met een mooie laan met oude eiken en mos. Er zijn ook ruines van een kolonisten huis. Na dit bezoek is het tijd om weer kilometers te vreten richting Florida. We rijden immers tot in Orlando vandaag voor een deel via de A1A route langs de kust. We gaan van de interstate af in Jacksonville en via highways tot aan St. Augustine waar we een oud historisch fort bezoeken, gebouwd door de Spanjaarden voor de verdediging tegen de Britten. Na de revolutie is Florida dan verkocht aan de V.S. We rijden ook nog langs Daytona Beach alvorens we het binnenland in rijden, richting het drukke Orlando. Het weer is nog steeds goed tot zeer goed. Stephanie heeft wel een verkoudheid opgelopen door de koude nacht in Banner Elk gisteren.

Door de verkoudheid van Stephanie, schuiven we het bezoek naar Disney World, Magic Kingdom park op naar vrijdag en gaan we vandaag Outlet shoppen. De Vineland Premium Outlets zijn het dichtst dus gaan we daar heen. Het is groot met veel winkel en in open lucht, in tegenstelling tot andere jaren houden we het braaf en kopen alleen 2 paar schoenen, 2 broeken, 2 horloges, een klein tasje en wat cosmetische producten. Voor we het goed en wel beseffen is het al 5 uur en hebben we het grootste deel van de dag door gebracht in de outlet. Ik merk wel nog meer dan vroeger dat vele artikelen speciaal voor outlet gemaakt zijn en lagere kwaliteit zijn. Na de outlet gaan we nog naar de Florida Mall, waar we de M&M's world bezoeken, nu dachten we ze allemaal bezocht te hebben (Las Vegas, New York, London, Orlando) blijkt er nog 1 in Shangai geopend te zijn. :o Daarna gaan we eten en dat doen we in de Cheesecake Factory, maar die zit in nog een andere mall (Millenia Mall).

Vandaag dus ons gepland bezoek aan Disney World, meer bepaald het Magic Kingdom. Ik heb gisterenavond onze FastPass+ selectie gemaakt, een beetje laat zo blijkt want ik kon enkel nog tijden in de namiddag kiezen. FastPass is een leuk systeem van Disney waarbij iedere bezoeker op voorhand voor 3 attracties een skip-the-line kan regelen in een bepaalde tijdspanne. We komen aan een beetje na 10 uur en het is al best druk. We lopen door main street USA direct door naar Tommorrowland waar we naar Space Mountain gaan, de wachttijd is slechts 20 min. Stephanie vindt Space Mountain niet leuk, en ik vind er ook niks aan, het is volledig donker dus je wordt gewoon door mekaar geschud en ziet niks. Die FastPass die ik geregeld had voor Space Mountain deze namiddag zal ik dus maar aan passen. Daarna verkennen we een beetje het park en gaan via FastPass op de Big Thunder Mountain Railroad te gaan, deze rollercoaster vinden we wel allebei leuk. De Seven Dwarfs Mine coaster blijkt steeds enorm druk, en kan niet voor FastPass geselecteerd worden, ik vermoed dat dit een nieuwe rollercoaster is, wachttijden van 110min zie ik voorbij komen voor deze attractie. We doen ook nog klassiekers als Disney Carrousel of Innovation, Tom Sawyer Island en It's a small world. Om 3 uur is er de Festival of Fantsay Parade die zeer mooi is om te zien, die dansers moeten enorm warm hebben in die pakken. We blijven tot 's avonds laat in het park en doen in totaal 3 keer de Big Thunder Mountain Railroad. Ons avondeten bestaat uit een hotdog want reservaties zijn vereist voor alles die een beetje deftig is. De wachttijd voor de Seven Dwarfs zakt enkel naar 30min vlak voor het vuurwerk, dus die kunnen we uiteindelijk niet doen, we willen het vuurwerk niet missen. We kijken naar de electrical parade en het vuurwerk en gaan dan terug naar ons hotel met nog wat souvenirs.

Vandaag is het zaterdag en we geraken maar traag op gang, we besluiten om naar de westkust te rijden, naar Sint-Petersburg om een museum "The Dali" te bezoeken. Dit museum heeft de grootste collectie van Salvador Dali werken buiten zijn eigen museum in Figueres Spanje. We volgen eerst een tour met een gids die uitleg geeft over Dali en zijn leven en enkele van zijn meesterwerken. Daarna kijken we op ons gemak nog rond in het museum. We zijn rond 17h buiten en besluiten nog eens te gaan kijken naar Premium Outlets in Ellenton. Die vinden we eigenlijk maar niks. Vervolgens willen we de zonsondergang bij Pier 60 in Clearwater Beach gaan bekijken, maar de timing wordt een beetje nipt en dan blijkt er op zaterdagavond files en geen parking plekken te zijn in Clearwater Beach, het gevolg is dat enkel Stephanie enkele foto's kan nemen terwijl Stan rond cirkelt met de auto. We rijden dus weer weg en gaan eten bij Cheesecake Factory in Tampa.

Vandaag voorzien we de gehele dag voor het Kennedy Space Center, dit ligt aan de oostkust bij Cape Canavaral. Na een uurtje rijden komen we aan, en we starten direct met de Explorer Tour waar we zo'n 2 uur met een gids rondrijden op het terrein met verschillende foto stops. We zien onder andere het enorm grote Vehicle Assembly Building, met de grootste deuren ter wereld, en ook de launchpad van waar de meeste shuttle lanceringen plaatsvonden. In de Saturn5/Apollo hal zien we een fiberglass replica op ware grootte van de saturn raket waarmee ze de Apollo8 missie uitgevoerd hebben, deze missie was de eerste om volledig rond de maan te vliegen en weer terug naar de aarde. Apollo11 was dan de missie die effectief ging landen op de maan. En Apollo13 was de missie die bijna fataal afliep, die we kennen van de film met Tom Hanks. Na deze hal gaat het terug naar het visitor center, waar we de Atlantis hal bezoeken. Deze Atlantis hal is zowaar nog indrukwekkender, hier hangt namelijk de originele, echte, Atlantis spaceshuttle die meer dan 70 missies gevlogen heeft. Zeer leuk om deze in het echt en van dicht te zien. Buiten, in de rocketgarden, staan er nog verschillende raketten van tijdens de wedloop om de ruimte. Ondertussen is het bijna 6 uur 's avonds en we rijden via een korte stop terug naar Orlando. We besluiten vanavond naar Downtown Disney te gaan, en te eten in het Planet Hollywood restaurant. Verrassend genoeg is de parking gratis. Maar downtown Disney valt een beetje tegen, de magie en touch van Disney is ver te zoeken. Maar we hadden wel geluk dat er nog een tafeltje bij de bar vrij was in Planet Hollywood zodat we niet 30 min hoeven te wachten. Het eten was lekker, ik kreeg het wel niet op, door mijn verkoudheid die ik van Stephanie gekregen heb. Wie gaat er nu naar Florida en wordt verkouden? Wij dus!

We vertrekken uit Orlando, weg van het mooie, minder vochtige weer. Terug richtig Miami, want de vakantie is bijna ten einde. Nog 2 nachten in Fort Lauderdale, een beetje boven Miami en dan nog 1 nacht in Miami. We rijden weg uit Orlando via Hwy 192 oostwaarts richting Melbourne, FL aan de oostkust. We komen voorbij een standbeeld van Ponce de Leon, de spanjaard die als eerste Europeaan in Florida aan land ging en het koloniseerde voor Spanje. Hij landde hier ergens in Melbourne volgens sommige bronnen. We rijden nu via US Hwy 1 en state Hwy A1A zo veel mogelijk langs de kust via rustige plaatsjes zoals Vero Beach tot aan het decadente West Palm Beach, hier staan kasten van huizen en de meeste met privé strand. De smeedwerken ijzeren poorten van sommigen kosten waarschijnlijk meer dan de auto waarin we rijden. We rijden verder via South Palm Beach en dan weer de brug over naar het vasteland, we gaan nu over op de interstate omdat we voor 19h moeten inchecken in ons hotel. We slapen 2 nachten in Snooze hotel vlak aan het strand in Fort Lauderdale. Het is een leuk, klein familie uitgebaat hotel met gratis parking voor een schappelijke prijs. Voor ons avondeten wandelen we langs het strand tot aan het iets verder gelegen Bubba Gump Shrimp Co. restaurant. De service en het eten dat normaal top is, valt in deze vestiging wat tegen.

We hebben een hele dag voorzien voor een strandbezoek, maar er staat redelijk wat wind en er is kans op regen. Dus halen wij het in ons hoofd om het strand aan de overkant te laten voor wat het is en even bijna 3 uur te rijden naar de baai en het strand van het Bahia Honda State Park. Een prachtig klein strand met kalme baai langs de overseas Hwy onderweg naar Key West, we waren hier in het begin van de vakantie al en weten hoe mooi het is. Het weerbericht is stralende zon aldaar de gehele dag. En zo gaan we dus op stap met een parasol, 2 stoeltjes, en 2 badhandoeken (met dank aan het hotel) richting het zuiden. We stoppen onderweg aan het Morada Bay Beach Cafe voor lunch, hier hebben we in het begin van de vakantie ook lekker gegeten met uitzicht. Een echte aanrader die ik via het forum genoteerd had. Na de lunch (Mahi Mahi fingers voor Stephanie en Calamares voor ik) gaan we verder en komen rond 13h30 aan in Bahia Honda State Park. We betalen de ingangsprijs, vestigen ons op het strandje en plonsen in het water. Na zo'n 3 uur houden we het voor bekeken, we moeten immers nog weer terug rijden, en spoelen af en koelen af met een ijsje. Alles weer in de wagen en terug de baan op. Iets na 8 uur 's avonds zijn we weer aan het hotel en besluiten om naar de Cheesecake Factory te gaan hier in Ft. lauderdale, maar eerst omkleden natuurlijk we zijn nog in onze zwemkleren. Na een avontuur wegens een afgesloten weg en een discussie met de GPS raken we eindelijk in het restaurant. Ook hier is de service niet geweldig zoals we gewoon zijn, maar het eten smaakt goed, we laten de helft over om mee te nemen in doggy bags voor morgenmiddag. Wat betreft de service is zelfs bij een matige service die nog beter dan wat wij gewend zijn in Europa.

We gaan vandaag proberen iets te doen dat ons in het begin van de reis niet gelukt is. Namelijk we willen gaan airboaten in de Everglades. Door het weer was dat voorheen niet gelukt. Eerst nuttigen we ons ontbijt op het dekterras van ons leuk hotel hier in Ft. Lauderdale. Daarna gaan we uitchecken en de auto volladen. Ik bel vanuit het kantoor naar de airboat tour firma in Everglades City (de westelijke kant van de Everglades) en reserveer 2 plekken op een tour, 13h30 wordt te krap voor ons om te halen dus wordt het de tour van 14h45. We rijden dus op het gemak via de Tamiami trail en stoppen nog een aan een picnic area om ons leftovers van gisteren op te eten en nog wat alligators te bekijken. Iets verder langs de weg zien we de gieren zich te goed doen aan een grote dode alligator, waarschijnlijk door een auto geraakt. We komen 30min voor de start van onze tour aan en betalen de dame en maken ons klaar. Dan begint de hemel plots toch wat grijs te worden en valt er enkele minuten laten regen met bakken tegelijk uit de lucht. De tour van 13h30 komt 2 minuten later terug aan en zij zijn door en door nat, maar hadden wel een mooie tour. Onze tour moet binnen 15min starten, dat ziet er slecht uit. Na zo'n 15min komen ze met ons overleggen, ze waarschuwen dat er nog meer regenwolken zitten en misschien ook donder en bliksem. Als er bliksem is wordt het zeer gevaarlijk en moeten de tour afgelast worden of direct terug keren. Maar eens de tour vertrekt zijn er geen refunds meer mogelijk. Als het regent is de tour veel minder leuk en ook het wildlife laat zich dan niet zien. Wij twijfelen omdat het nu de 2de keer is dan we gaan moeten overslaan. De tourcompany wil uitvaren maar raadt het ons toch niet aan. Even later wordt het droog en lijkt de lucht op te klaren, wij beslissen om toch te gaan met een regenjasje aan. Net als we in de boot willen stappen horen we donder en we beslissen om te annuleren aangezien er zeer grote kans is op bliksem. We krijgen een volledige refund en de firma zoekt met ons naar een mogelijkheid om eventueel morgen te touren, maar dat wordt moeilijk voor ons omdat we morgenavond naar huis vliegen vanuit Miami. Ze raden ons dan aan om langs de oostelijke kant van de Everglades nog een boottour te doen morgenochtend, dat is dicht bij Miami. Ze geven enkele firma namen en raden iemand aan. Wij rijden dus teleurgesteld weg, het mag echt niet zijn. Voor anderen, zorg dat je voor de middag kan touren, want donder bouwt dikwijls in de namiddag op in de Everglades. We rijden dus de Tamiami trail terug naar het oosten maar doen nog even de Big Cypress looproad, want hier blijft het momenteel wel droog. De looproad is een voor het grootste deel gravel road die zo'n uur in beslag neemt en waar je wat meer wildlife kan zien dan langs de grote weg. We zien nog wat vogels en alligators. We rijden iets later weer op de grote weg en komen voorbij de oostelijke airboat firma's, we stoppen bij diegene die aangeraden werd en informeren, er vaart zo meteen nog een tour van 40min uit. Het weer is hier langs deze kant stukken beter en er zijn geen donderwolken te zien. We beslissen om nu nog de tour te doen zo zijn we morgen meer op ons gemak. De tour is wel niet zo uitgebreid en eigenlijk gewoon doorheen 1 recht kanaal en dan terug, er wordt wel wat uitleg gegeven maar niet met koptelefoons gewoon door de motor uit te zetten en dan later weer verder te varen. De tour was wel goedkoper. We hebben dus de ervaring van de airboat tour, maar eigenlijk niet de mooie tour die we wensten te doen. Toch een klein beetje teleurgesteld. We rijden naar ons airport hotel in Miami, een mooie Best Western die nog maar 1 jaar open is. Daarna gaan we ons avondeten zoeken en we willen voor de laatste avond een lekkere burger eten bij The Cheesecake Factory, die hier niet zo verder vandaan zit bij de Dolphin Mall. Jammer genoeg loopt her daar mis in de keuken want ons eten zit lang weg en het mijne is koud. Als ik hier de ober over aanspreek zegt hij om een nieuwe te maken maar dat duurt 10 minuten, dan is Stephanie al klaar met eten dat is niet leuk, dus wil ik niet, dan biedt hij aan om even op te warmen. Als de burger terug komt is hij warm maar droog, ondertussen zijn mijn frieten koud en ze brengen geen andere, ik vraag het ook niet meer. Al bij al een slechte ervaring, en de ober is druk bezig met een grote groep. Op het einde komt de rekening en ik vraag om de manager te spreken. De manager komt dan langs excuseert zich, zegt dat de ober geprobeerd had hem te bereiken maar mekaar dan mislopen zijn, hij past de rekening aan en mijn burger wordt gratis. De ober excuseert zich ook voor het weinig bereikbaar zijn door de grote groep. Uiteindelijk toch netjes opgelost maar natuurlijk een domper op ons laatste avondmaal, op een laatste volledige dag. Terug in het hotel sorteren we nog de koffers, steken souvenirs zo goed mogelijk ingepakt weg en hopen maar dat alles in 1 stuk thuis geraakt.

Vandaag vertrekken we naar huis in de namiddag. Dus we hebben gewoon nog de ochtend om wat te doen. De koffers zijn reeds gisterenavond gemaakt, dus die moeilijke taak is geklaard. Veel kunnen we niet doen, dus we besluiten om nog wat in Miami Beach rond te slenteren langs het strand en de boulevards. Zo rond de middag gaan we op zoek naar TGI Fridays, maar kunnen deze maar niet vinden.

Daarop besluiten we om te verhuizen, dichter naar de luchthaven toe, naar een grote mall. Blijkt een goed idee te zijn, want onderweg hebben we veel last van file. Dat zou straks stressen geweest zijn. Door al die file hebben we eigenlijk maar 45min tijd meer in de mall alvorens we op een rustig tempo richting autoverhuur en luchthaven gaan. Die 45 min blijken net genoeg om even rond te kijken en een milkshake (mmmm Häagen-Dazs) te drinken, alhoewel eten meer toepasselijk is.

Daarna dus weer de gewone routine, auto inleveren, koelbox achterlaten, verder naar de luchthaven. Op de luchthaven aangekomen gaan we naar de AA terminal, want het is een British Airways vlucht uitgevoerd door American Airlines. Nu blijkt American Airlines uitgerekend vandaag van start te gaan met een nieuwe self-service computer manier van inchecken. Het is behoorlijk druk en er lopen wat assistentes rond om te helpen met het self-service inchecken. Het inchecken lukt vlot, maar ik krijg geen optie om bagagge labels te printer om rond te koffers te hangen en op de band te zetten. De assistente kan het ook niet oplossen, het komt door dat de tickets van British Airways uitgegeven zijn zegt de assitent. We moeten gaan aanschuiven aan één balie waar een hele lange rij staat. Daar komt nog bij dat we nu al zien dat de rij bij security zeer lang is en de tijd begint snel weg te tikken.

We schuiven aan in de rij, maar ik ga op zoek naar iemand die kan helpen. Ik spreek een assistent aan en leg zeer vriendelijk uit dat wij proberen in te checken via de kiosk maar er geen baggage labels geprint worden, we hebben wel de boarding passes kunnen printen. Ik leg uit dat de tijd begint te dringen, en security lang lijkt, hij kijkt even naar onze tijden en besluit te helpen. Hij neemt onze gegevens en gaat aan die ene balie een computer opeisen om mijn baggage labels te drukken. Door deze zeer vriendelijke man kunnen we gaan aanschuiven en komen toch nog (ruim) op tijd aan de gate. En zo begint de terugvlucht naar London met een korte nachtrust en dan nog even wachten in London en een uurtje vliegen naar huis.