Het is weer zover! Onze derde rondreis in Amerika, met ook een stukje Canada deze keer.Daarom begint onze reis deze keer niet in Vegas, maar eindigt daar natuurlijk wel!
Onze reis begint met opstaan om kwart voor vijf. Om half 7 arriveren we bij Schiphol, waar we alleen onze koffers in moeten leveren, omdat we thuis al ingecheckt hebben.
Door de douane, even dollars pinnen voor de eerste paar dagen, een lekker taxfree geurtje kopen, en een gratis zonnebril scoren bij Holland Casino van een Favorites actie.
Dan nog een bakje koffie kopen voor bij onze van huis meegebrachte krentenbol voor het ontbijt.
En richting de gate, waar het boarden om 10 voor 8 zou beginnen.
Echter de crew schijnt vast te zitten in het verkeer?? ( op zondagochtend om 7 uur!! ). Dus het boarden loopt wat uit. Eenmaal aan board vertrekt het vliegtuig nog niet.Volgens de cockpit i.v.m. een technisch mankement, dat ook ineens weer opgelost is:/ . Daardoor vertrekken we uiteindelijk ruim 3 kwartier later.
We knijpen hem wel wat, want voor de overstap in Londen hebben we maar een krap uurtje. En velen in het toestel met ons.
Daar hoeven we onze koffers niet op te pikken, want die gaan gelijk naar onze volgende vlucht. Maar zelf moeten we nog wel door de douane. En omdat we onze tax - free gekochte parfums vergeten waren uit onze handbagage te halen ( = vloeistof ) worden we eruit gepikt voor een controle. Dat is stressen, want de douane heeft geen haast! En laten je gerust je volledige, zorgvuldig ingepakte, handbagage uitpakken. En dan is het enige "foute" in je tas de gesealde parfums zijn.
Ondertussen zijn we weer een half uur verder, en Heathrow is groot!! Vijf minuten voor het sluiten van de gate kunnen we boarden, en 9 uur uitrusten op de non stop vlucht naar Seattle.
We komen om 11.20 uur plaatselijke tijd in Seattle aan, en na een kleine rij voor de douane, en het oppikken van de koffers die al op de band liggen, stappen we om 11.40 uur de zon in.
Er even lekker een sigaretje gerookt, en op de shuttle ( lekker makkelijk! )naar de car rental
gestapt.
Daar weer even in de rij bij Alamo, waarbij we vanuit Nederland een auto hebben gereserveerd, en mogen dan we in de garage de keuze uit 6 auto's maken. Deze keer wordt het een Dodge Avenger met 6000 km op de teller.
We zijn er klaar voor!! Nu kan de reis echt beginnen. Om 12.30 uur draaien we de snelweg op richting Bellingham, onze eerste overnachtingsplek deze reis.
Ondanks het redelijk druk is op de weg, kunnen we goed van de groene omgeving genieten en de skyline van Seattle bewonderen.
Onderweg een tussenstop gemaakt op de restarea Smoking Point ( hoe toepasselijk! ). Een heerlijk groene oase langs highway 5, met de zon als goed gezelschap.
Om 16.00 uur arriveren we bij Bay City Motor Inn, onze simpele, maar verder goed verzorgde overnachtingsplek in Bellingham.
Na het inchecken onze tassen opengeklapt en gehergroepeerd, want ik pak voor de reis al onze spullen verdeeld over twee tassen in, voor het geval er een kwijt raakt. En alle losse rotzooi uit de handbagage verwijderd.
Om de jetlag tegen te gaan, gelijk proberen het ritme van de dag op te pakken. Dus om 17.00 u stappen we weer in de auto om naar Whatcom Falls te gaan. Een park in Bellingham, met mooie watervallen en wandelroutes.
Daar even heerlijk rondgestruind en de nieuwe cameralenzen even uitgeprobeerd. Nog steeds onder een stralend zonnetje.
Daarna nog wat leeftocht voor morgen in Vancouver aangeschaft bij de plaatselijke Trader Joe's.
Ter afsluiting van deze dag, en om wakker te blijven:zzz: , zijn we naar het Silver Reef Casino in Ferndale gereden. Toch een beetje Vegas gevoel aan het begin van deze vakantie. Ook gelijk maar even gegeten daar, en om 22.00u terug naar het hotel.
Om 22.30 u ging toch echt het lichtje uit.

Om 4 uur al wakker, na een ononderbroken nacht vanaf ongeveer 23.00 uur. Omdat ik het toch wel echt te vroeg vind toch maar weer geprobeerd te slapen.
Dit lukte tot ongeveer half 6. Dan toch maar eruit, en het dagboek bijgewerkt van gisteren. En dan is het toch ongemerkt 7 uur. Een goed ontbijt bij het hotel, en een redelijke bak koffie.
Om ongeveer kwart voor 8 gaan we op weg naar de Canadese grens, waar we ongeveer een klein uurtje later aankomen.
Daar staat een kleine rij auto's voor de douane. Als we aan de beurt zijn worden de gebruikelijke vragen gesteld over wat we gaan doen, of er al hotels besproken zijn enz. Dit vinden ze allemaal goed, en we mogen doorrijden.
Na de grens even gestopt om het Welcome in Canada - bord te fotograferen. Dan we vervolgen onze reis richting Vancouver. Niet via de "snelle"tolweg, maar we nemen de alternatieve route.
Deze maandagochtend is het redelijk druk rond en in Vancouver, maar we hebben alle tijd om van de mooie omgeving te genieten.
Rond 10 uur komen we aan bij onze geplande stop Capilano Suspension Bridge Park.
We schrikken wel even van de hoge entreeprijs van $ 76 voor ons tweeen. Maar we gaan toch maar naar binnen.
Het is best een leuk park, met mooie authentieke totempalen, een cliffwalk aan de rotsen boven een afgrond bij de Capilano River. En natuurlijk de Suspension Bridge, die ook hoog boven de Capilano River hangt, en flink wiebelt:3 . Aan de overkant zijn er verschillende aangelegde wandelpaden, maar ook het Treetop pad wat aangelegd is in de hoge boomtoppen. Grappig om te doen.
Al met al hebben we ons redelijk vermaakt, en om 13.00 uur hebben we het park weer verlaten.
Omdat het tijd is voor een picknick, rijden we vervolgens richting Grouse Mountain. Onderweg daar naar toe komen we een bordje tegen van de Cleveland Dam, met bijbehorend park incl. picknicktafels. Kortom een mooie plek om te lunchen.En daarmee is niets teveel gezegd. De dam ligt in de Capilano River en wordt omringd door een bos met wandelpaden.Er is ook een groot meer, met op de achtergrond de besneeuwde toppen van Capilano Mountain. Het zonnetje schijnt en de lunch smaakt ons heerlijk.
Onze volgende bestemming is Stanley Park. Want daar staan ( nog meer )totempalen die we moeten fotograferen voor een toneelvoorstelling. We hebben alleen geen goed adres voor de juiste ingang van het park. Dus zijn we op een gegeven moment bij Prospect Point het park ingegaan, om te kijken of we ergens een plattegrond konden vinden, om te bepalen waar we heen moeten.
De kaart gevonden, en daar bleek dat we konden lopen naar de totempalen maar dat dit 5 km was.
Voor ons even iets teveel van het goede, dus maar weer de auto in, en via de eenrichtingsweg ons doel opgezocht.
Onderweg af en toe gestopt om van het uitzicht te genieten en foto's te maken. Toch wel apart, zo'n groot park in de stad, en op deze zonnige dag ook behoorlijk druk.
De totempalen gevonden en gefotografeerd, en toen werd het tijd ons hotel op te zoeken.
We overnachten in het Buchan Hotel, wat een wat ouder maar prima verzorgd hotel is. Het ligt vlakbij Denman street ( restaurant row ) Dus redelijk centraal. Het hotel heeft nog een parkeerplaats voor ons voor $ 10, en we besluiten dit te doen, omdat parkeren in de stad nog niet zo eenvoudig is.
Nadat we ons hebben opgefrist lopen naar Denmanstreet gegaan ( = enkel de straat uit )omdat daar een Safeway zat. We moeten nl. nog een koelbox scoren voor de rest van de reis, evenals leeftocht voor de komende dagen.De koelbox stond niet voor het grijpen, maar uiteindelijk vinden we er een bovenop een schap.Daarna nog even op ons gemak verder geshopt.Als we bijna klaar zijn zien we in de winkel een soort Take away corner met heerlijke aziatische hapjes. Dat wordt ons avondeten!!
Allebei een heerlijk bakje vol geschept, afgerekend, en toen eens gaan bedenken waar we al dat lekkers op gaan eten.
De koelbox en de boodschappen eerst teruggebracht naar het hotel, en onderweg komen we een heerlijk bankje in de zon tegen. Dit is onze plek om even lekker te dineren.
En lekker was het.
Nog steeds wat last van de jetlag, dus bezig blijven. Lopend op weg naar het Edgewater Casino, was te doen volgens manlief:/. Na ruim een half uur uiteindelijk het casino in zicht, een goede afterdinner walk. Met wisselend succes gespeeld in het casino, en rond half 11 waren we het zat.Een half uur terugwandelen vonden we op dat tijdstip toch iets teveel van het goede, dus de luxe van een taxi benut voor $10,00. Om half 12 het bed opgezocht. Rusten voor morgen.

Om kwart over 6 weer helemaal uitgeslapen, dus maar even bekijken wat er vandaag allemaal op de route te zien is. ( Naar Kamloops, via Boston Bar )
Omdat er geen ontbijt is inbegrepen bij het hotel, nuttigen we een snelle bak koffie met een Sultana en een muesli reep als basic ontbijt.
Het is de ochtendspits in Vancouver, dus duurt het drie kwartier om deze leuke stad achter ons te laten.Op de highway is het ook nog druk, maar we kunnen goed doorrijden richting Hope om vanaf daar de route naar Boston Bar te nemen. Een mooie route door 7 tunnels en een indrukwekkend landschap.Bij Abbotsville even van de snelweg af om te tanken en een ontbijtje te scoren in de vorm van wat zoete broodjes. Veel keus was er niet. Het is fris en bewolkt, dus gaan we niet uitgebreid zitten om te ontbijten.De weg weer op, omringd door mooie landbouw- en veegebieden met nadrukkelijk de bergen op de achtergrond. Geleidelijk rijdt je steeds verder de mooie groene bergen in. En hier en daar spotten we mooie watervallen.Het is een mooie rustige weg om over te rijden.Maar veel plekken om even te stoppen om van het uitzicht te genieten zijn er niet.
We maken een tussenstop bij Hell's Gate Airtram, vlakbij Boston Bar. DIt is een gondelritje vanaf de berg over de wilde Fraser River naar beneden, over het smalste stuk van de rivier. Daar beneden wordt op redelijk toeristische wijze het ontstaan van de naam en de geschiedenis van de plek uitgelegd.Maar het zonnetje scheen, en we waren even lekker buiten. Wel vonden we de $ 21 p/p voor een veredeld ritje met de gondel wel weer dik betaald! Weer de auto in en op zoek naar een mooie picknickplek voor de lunch. Zoals al eerder gezegd waren de stopplaatsen niet dik gezaaid.Uiteindelijk wel een plek gevonden, en gelukkig was het weer droog, na een flinke bui. Heerlijk in het zonnetje aan de picknicktafel onze lunch gebruikt, en daarna weer de auto in.
Het laatste stuk naar Kamloops, tussen bergen die langzaam veranderden in kaal en rotsig. Ook mooi maar anders.Langs de weg, in de diepte is ook voortdurend een glimp op te vangen van de Fraser River.
Het weer is wat wisselvallig, flinke buien afgewisseld met zon. Bij aankomst in Kamloops is het inmiddels een flinke onweersbui. Dan eerst maar even de winkel in voor wat boodschappen. Tegen de tijd dat we daarmee klaar zijn is het weer droog. Op naar de Star Lodge, ons motel voor vannacht.Omdat de eigenaar niet op kantoor is, moeten we 10 minuten wachten voor we kunnen inchecken. Het motel ziet er niet echt highclass uit, maar de kamer valt reuze mee. Niet luxe, maar schoon, ruim en van alle gemakken voorzien, zelfs met balkon en uitzicht op de rivier. Voldoet prima voor een nacht.Na een hapje eten om de hoek lekker het bed weer opgezocht.

Na een heerlijke nacht aan 1 stuk door, toch weer om half 6 wakker. Eruit gegaan en lekker op het balkon, in de opkomende zon, een sigaret gerookt. Bedacht me toen dat het nog wel erg vroeg was, en toch maar weer het bed ingedoken en nog een uurtje geslapen. Om 8 uur waren we weer klaar voor vertrek, maar toen bleek er toch een ontbijt bij de reservering te zitten. Met een kop koffie en twee geroosterde boterhammen met smeerkaas genoten van dit onverwachte ontbijt op een bankje in de zon.
Om half negen alsnog op weg gegaan richting Jasper, met evt. een stop bij Wells Gray Provincial Park bij Clearwater.
De rit in het zonnetje ging voorspoedig,en rond 10 uur waren we bij Clearwater. We besloten toch om het park te bezoeken, en enkele hoogtepunten, die makkelijk te bereiken waren, te bezoeken.
De selectie was nodig, omdat het nog wel een stuk rijden was vanaf daar naar Jasper.
We begonnen met het bezoek aan Spahats Creek Falls, een klein stukje lopen vanaf de parkeerplaats. De canyon, waar deze waterval in terecht komt, is best indrukwekkend. Evenals de waterval zelf, die halverwege de rotswand naar beneden klettert. Mooie waterval!
daarna weer verder gereden en een paar "bezienswaardigheden" links laten liggen, omdat deze te ver van de weg af lagen, of op dit moment voor ons geen optie waren. We zijn wel langs de weg gestopt bij een informatiebord van het park. Terwijl we terugliepen naar de auto kwam er opeens een hertje uit de struiken. Manlief had zijn camera bij zich, en kon gelijk foto's maken. Ikzelf ben rustig naar de auto gelopen om de filmcamera te pakken. Ik heb hem nog goed kunnen filmen voordat hij met grote sprongen weer tussen de bomen verdween.
Onze volgende stop in dit mooie park was Dawson Falls. Wederom een kleine wandeling vanaf een parkeerplaats, waarbij je onderweg een andere waterval ziet. Daarna kom je bij een hek, waarvandaan je een rivierbrede grote waterval ziet. Weer indrukwekkend en een mooie ervaring.
De laatste en verste voor vandaag op ons lijstje was Helmcken Falls. En daar hebben we absoluut geen spijt van. Een highlight, een verschrikkelijk mooie waterval! Vanaf grote hoogte valt deze waterval in een soort ronde grot naar beneden. Niet te beschrijven, en niet goed op foto's te vangen, maar ik was diep onder de indruk. Daar hebben we echt van genoten.
In het bos eromheen stonden allemaal picknicktafel, en in een licht miezer regentje hebben we daar maar gelijk de lunch gebruikt. Daarna was het al 2 uur, dus de hoogste tijd om de reis te vervolgen. Naar Jasper is het namelijk nog ruim 4 uur rijden, en het is daar een uur later. Dus zouden we pas rond 7 uur aankomen, zonder oponthoud.
De rit ernaar toe is een feest, zo'n mooi gebied met veel groen, Hoge bergen met en zonder sneeuw op de toppen en altijd wel ergens water.
Het weer is ook vandaag wat onbestendig, veel zon, maar soms opeens een flinke bui.
Bij een routeplaats, waar we willen tanken, waait het zo verschrikkelijk hard, dat je gezandstraald wordt. Door de storm is ook de elektriciteit uitgevallen, dus tanken is ook niet mogelijk. Dan maar weer de auto in, en op naar Robson Park en Jasper.
Echt overweldigende natuur, dus een genoegen om doorheen te rijden.We hebben echt genoten van de rit.
Rond half 8 waren we bij onze overnachtingsplek, Fitzhugh Guest House in Jasper. Een pension deze keer in het souterrain van een redelijk nieuw woonhuis. We worden uitermate vriendelijk ontvangen door de eigenaresse Patty die ons rondleidt door het souterrain en onze, werkelijk schitterende, kamer. Luxe kamer met mooie badkamer, keuken en een uitklapbare eettafel met stoelen. Boodschappen gedaan en in onze magnetron ons diner bereidt. Hopen dat het mooie bed ook lekker slaapt!!

Weer vroeg wakker, maar echt heerlijk geslapen. Van een eigen ontbijtje op onze kamer genoten, en om 8 uur waren we klaar voor vertrek.
In het centrum van Jasper gestopt, om in de ochtendkou van rond het vriespunt, foto's te maken van het dorp, de Rocky Mountaineer ( luxe trein door de Rocky's )en de mooie omgeving.Daarna weer de auto in, de Icefield parkway op voor een hopelijk schitterende tocht.
De eerste stop daar, na al verschrikkelijk mooie vergezichten, is de Athabasca Fall.Ondanks de kou is het een mooie stop bij deze mooie brede waterval.Je kunt er helemaal omheen lopen, maar je kunt ook door de oude Canyon naar de rivier lopen. Het was alleen wat druk met busladingen toeristen.
Dus maar weer de auto in op weg naar nog meer moois.
Af en toe gewoon langs de weg gestopt om de mooie uitzichten te bewonderen. de volgende "echte" stop is de Sunwapta Fall. Weer een mooie waterval, allen de paden die er naartoe lopen zijn modderig en moeilijker toegankelijk. Ook is het nog steeds flink koud.Daarom hier een snel rondje foto en film, en daarna naar het resort aan de weg om even een warme bak koffie te scoren. Even wat rondgekeken in het bijbehorende winkeltje en op ons gemak een lekkere bak koffie met een heerlijke koek genuttigd.Dan toch weer op weg, want er is nog zoveel moois te ontdekken. Voortdurend maken we tussenstops om van al die mooie uitzichten te genieten. Ook op het Columbia Icefield, waar je in een soort maanlandschap staat, vlakbij de gletsjer. Op de parkeerplaats bij de gletsjer uitgestapt voor de wandeling naar de Athabasca gletsjer.Dwars door de sneeuw en bergop in opnieuw een soort maanlandschap.Het is bergop aardig glad op het pad in de sneeuw, maar we bereiken de top en hebben uitzicht op de gletsjer zelf. Deze is de afgelopen jaren flink geslonke, is af te lezen op de markeringsbordjes met jaartallen op het pad. Het was een leuk, maar ook koud uitstapje.Daarna de weg weer op met een heleboel stops, maar zonder verdere grote uitstapjes.
Al met al hebben we over de 290 km van Jasper naar Banff 10 uur gedaan!! Als je dus meer trails wil lopen en meer nader wil bekijken heb je aan 1 dag echt niet genoeg. Voordat we naar Banff gaan maken we nog een klein uitstapje naar Lake Louise. Het meer is nog grotendeels bedekt met ijs, en omringd door bergen met sneeuw. Mooi!
Aangekomen in Banff, waar onze vriendin woont en eigenaresse is van 2 Coffeeshops genaamd Evelyn's, zijn we eerst op zoek gegaan naar een van de twee zaken.
Het personeel gevraagd of ze de bazin wilde bellen voor ons en twee heerlijke cappucino's besteld.
Onze vriendin was zelf net ook terug uit Nederland, en beredruk, maar wilde ons heel graag zien.
Morgen gaan we bij haar thuis langs, toevallig op haar verjaardag.
Na eerst nog snel wat boodschappen te hebben gedaan op zoek naar onze overnachtingsplek, Heidi's B&B. Wat een contrast met onze plek van afgelopen nacht in Jasper.
Het is een uitbouw bij een al ouder huis, en in de tuin en op de veranda is het redelijk rommelig;3 De ontvangst door de eigenaar Lothar is echter uitermate hartelijk. De inrichting van de "suite", met een eigen, af te sluiten ingang, is in de stijl van een Oostenrijkse stube, maar dan uit het jaar prik. Maar de ruimtes ( woonkamer, slaapkamer, keukentje en badkamer ) ogen redelijk schoon, zeker gezien de ouderdom. Voor ons ontbijt de komende twee dagen is de koelkast helemaal volgeladen met van alles wat je je kan bedenken. Dat komt wel goed. De eigenaar doet duidelijk zijn best het de gasten naar de zin te maken. En als je dan hoort dat zijn vrouw nog geen twee maanden daarvoor is overleden, en hijzelf 2 weken daarvoor aan zijn blindedarm geopereerd is, kun je zijn pogingen alleen maar waarderen. Het ligt in ieder geval heerlijk rustig, en is ons thuis voor de komende 2 dagen / nachten. Komt wel goed!

Een goede nacht gehad, op het toch wel wat smalle tweepersoonsbed. Maar weer rond half 6 wakker, toch nog even blijven liggen tot kwart over 6. Daarna naar buiten, om op de veranda een sigaretje te roken. Het is nog koud, maar het is helder en de zon komt op. Het beloofd een mooie dag te worden in en rond Banff.
Nadat manlief ook uit bed is gekomen en we gedoucht hebben zijn we heerlijk op ons gemak gaan ontbijten met alle heerlijkheden die Lothar voor ons in de koelkast had gezet. En daarbij een verse kop zelf gezette koffie erbij.
Rond 9 uur zijn we de auto ingestapt om Banff en omgeving nader te bekijken. We beginnen met de Tunnel Mountain Drive, een kleine rondrit boven het stadje langs. Er zijn verschillende stops langs de route, evenals trails die vanaf de weg te lopen zijn. Onder andere bij de Surprise Corner, de Hoodoo's enz. We hebben enkele kortere trails gelopen, en zijn op diverse plaatsen gestopt om van de omgeving te genieten, en mooie foto's en films te maken. Ook hebben we een korte ontmoeting met een redelijk tamme Elk onderweg gehad.
Vervolgens zijn we Banff weer een stukje uitgereden, en zijn we de Bow Valley Parkway opgereden. We hoopten eindelijk wat meer wildlife te spotten, en we wilden nog een trail lopen. Dat wildlife spotten is goed gelukt. We hebben onderweg diverse herten, elanden en berggeiten gezien. Maar nog steeds geen beren!
Bij Johnston Canyon, langs de Bow Valley Parkway, hebben we de trail gelopen naar de Lower Fall.
Dat bestaat gedeeltelijk uit een pad, een een soort balustrade langs de rotsen en boven de rivier. Leuk om te doen, maar wel zorgen dat je niet te laat bent, want die bussen vol toeristen maken het wel erg druk op het pad.
Daarna hebben we bij het bezoekerscentrum een bak koffie gekocht, en lekker buiten in de zon opgedronken.
Omdat vanaf daar de route verder gaat richting Lake Louise, waar we gisteren al waren, zijn we weer terug gereden richting Banff.
Daar zijn we eerst een stuk langs Vermillion Lake gereden, waar we ineens een coyote tegenkwamen op de weg. Vervolgens zijn we naar het skigebied, Sulphur Mountain, gereden.
Daar was het verschrikkelijk druk met mensen die met de gondel naar boven gingen. Dit hebben we zelf niet gedaan, omdat de prijs ons echt te gek was voor een gondelvaart de berg op en weer terug. Het retourtje kostte namelijk $40 p/p. Wel hebben we buiten in de zon onder de gondel onze lunch gekocht en op ons gemak opgegeten.
Inmiddels was het onderhand tijd om op visite te gaan bij onze vriendin. Ze woont met haar gezin praktisch in Banff National Park dat letterlijk haar achtertuin is. Dit betekent dat ze wonen op de eerste verdieping, omdat er nog weleens wat wild voorbij komt. Terwijl we daar buiten op het balkon zaten kwam er inderdaad een coyote langs. Een heerlijke, gezellige middag en avond gehad, en om 10 uur hartelijk afscheid genomen.
Wel afgesproken dat we morgenochtend, voor vertrek, nog even een heerlijke bak koffie komen doen in de andere Evelyn's coffeeshop. Eerst onze laatste nacht bij Heidi's B&B doorbrengen.

Vandaag gaat de reis van Banff naar Pincher Creek, en heb ik niets bijzonders ingepland. Wel rijden we de scenic route 22, de zogenaamde Cowboy Trail. Maar eerst gaan we in Banff nog even een lekkere bak koffie halen bij Evelyn's en onze vrienden gedag zeggen.
De afspraak is dat we daar rond half 9 zijn. Dus eerst ons ontbijt genuttigd, en de spullen in de auto gezet. Vervolgens Lothar ( contant! ) betaald en afscheid van hem genomen.
Bij Evelyn's liep onze vriendin al rond te spurten vanaf half 6, want ze bakt daar zelf al het gebak, maken zelf de salades en de soep. Ze nam nog wel de tijd om met ons aan een tafeltje een goede kop koffie te drinken, en ondertussen trots de zaak te laten zien.Haar man kwam ook nog even langs om gedag te zeggen voordat hij naar Calgary vertrok om inkopen te gaan doen.
Wij zijn vervolgens rond 9 uur ook vertrokken, ook om onze vriendin niet langer van haar werk te houden. Op naar Pincher Creek, waarbij we het eerste stuk nog tussen de machtige Rocky Mountains doorrijden. Maar heel geleidelijk veranderd de omgeving in glooiende heuvels met de bergen op de achtergrond. Af n toe stappen we uit om van de omgeving te genieten. En onderweg komen we door een klein dorpje waar een soort braderie is. Het stelt verder niet zo veel voor, maar wij hebben even lekker de benen gestrekt onder een stralend zonnetje.
Daarna vervolgen we onze route over de mooie rustige weg, en maken een lunchstop aan een vismeer. Lekker zo'n "ik hoef niets vandaag" dagje tussendoor. Manlief is echter niet helemaal fit, dus we besluiten in een rechte lijn door te rijden naar Pincher Creek. Het dorpje stelt echt helemaal niets voor, en onze overnachtingsplek, het Foothills Motel, ligt een beetje in the middle of nowhere. Manlief besluit om even te gaan liggen, en ik lees me vast in voor de dag van morgen.Ik heb bij de receptie van het motel een gids en een kaart meegenomen van het Waterton Lakes Park, onze bestemming voor morgen.
Rond 4 uur wordt manlief, enigszins opgefrist, weer wakker. We besluiten om op ons gemak even lekker door de plaatselijke Walmart te struinen, om leeftocht voor de komende dagen in te slaan. Vinden we altijd een belevenis.
Daarna op zoek naar een plek om iets te eten, maar helaas. In het "centrum" zien de restaurants er gesloten uit, of zijn ook echt gesloten. Het restaurant dat wel open is, is weer redelijk duur.
Toch maar terug naar de Walmart, want daar op het parkeerterrein hebben we steakhouse / pizzeria Luigi's gezien.Daar vervolgens een eenvoudige maar lekkere en betaalbare maaltijd genuttigd.Vervolgens terug naar ons motel voor een goede nacht slapen. Morgen op naar Waterton Lakes Park.

Weer vroeg uit de veren na een goede nacht. Lekker gedoucht en onze zelf gekochte broodjes als ontbijt gegeten. Om 8 uur op weg onder een strak blauwe hemel met een heerlijk zonnetje. Het ons omringende landschap is schitterend, en binnen een uur komen we al aan bij Waterton Lakes NP. We beginnen met een rondje langs de bizons, wat nog voor de ingang van het park ligt. Het was even zoeken naar de bizons, maar uiteindelijk toch enkele indrukwekkende exemplaren gespot. Maar ook een soort kleine das die door het hoge gras liep te spurten.
Nadat we het park daadwerkelijk ingereden zijn nemen we onze eerste afslag naar Red Rock Canyon Parkway.
Een mooi stuk van het park, met inderdaad veel rode rotsen, groen, water enz. Ik heb echter het idee dat we weer wat verwend / gewend zijn met al dat natuurschoon. We vinden het zeker mooi, maar het maakt geen verpletterende indruk. Wel enkele kleine wandelingen gemaakt in de zon langs de rivier, en daar ook zeker van genoten.
De volgende afslag is Akamina Parkway, en daar zijn we eerst helemaal naar het einde doorgereden, Cameron Lake. Dit leek erg op Lake Louise, maar minder toeristisch. Ook hier was het meer nog grotendeels met ijs bedekt, e omringd door besneeuwde bergen en paden. Door de verrekijker nog even getuurd naar de velden aan de overkant, om te kijken of daar beren waren, maar helaas!
Vervolgens op ons gemak de weg terug gereden, en bij het eerste olieveld van Canada onze lunch op een bankje genuttigd.
We zijn even een beetje "parkmoe", en besluiten door te rijden naar Waterton Village, waar we eerst een wandeling langs het mooie meer maken. Daarna rijden we door naar het centrum, en kopen daar een heerlijk ijshoorn met een gigantische berg ijs bij de Big Scoop. Deze, met veel anderen, heerlijk buiten op een bankje opgepeuzeld. Omdat we pas om 4 uur kunnen inchecken bij onze overnachtingsplek in Waterton Park, genieten we nog wat langer van de zon. Crandell Lodge ligt aan het begin van het dorp, en is een oude lodge met een terras aan de voorkant. We krijgen een kneuterige kleine, gezellige kamer aan de voorkant van het pand. Ziet er goed uit, zeker voor 1 nachtje. Lekker even gezeten en gelezen en vervolgens heerlijk gedoucht. Daarna weer terug gewandeld naar het dorp om een hapje te eten bij Zur's voor een redelijke prijs. Na het eten nog even rondgelopen en van het lekkere weer genoten. Op de kamer een bak koffie gezet met een fudge, en vervolgens ons opgemaakt voor de nacht. Morgen richting Glacier NP in de USA.

Het was vannacht warm in ons kleine, kneuterige kamertje, dus eens wat minder goed geslapen. Vandaar dat we weer vroeg uit de veren waren, en al om 8 uur onderweg waren richting Glacier NP in Amerika. Dit park vormt samen met Waterton Park het Waterton - Glacier International Peace Park.
Bij het uitrijden van het dorp staan ter hoogte van het Prince Charles Hotel bussen stil, en toeristen staan druk te fotograferen. Dan weet je direct dat er iets bijzonders te zien is.
Onze eerste beertjes deze reis. Twee kleintjes zitten in de bomen van de blaadjes te eten. Moeder beer hebben we niet gezien. Dat was een leuk begin van de dag. Daarna het park verder uitgereden, richting de Amerikaanse grensovergang, Chief Mountain Border. Was nog best een stukje rijden, maar de omgeving was mooi, dus dan is het niet zo erg.
Bij de grens was het erg rustig, maar de beambte kwam wel speciaal voor ons zijn kantoor uit. Geen problemen verder, dus we mochten verder rijden.
Ons doel is de Going to the sun road bij St. Mary, om van daar uit naar Kalispell te rijden.
Bij de ingang gekomen van die route, bleek deze ( nog ) niet open te zijn i.v.m. met teveel sneeuw op de route. De gangbare tijd dat de weg opengaat is ongeveer half juni. Bij de kassa, en in het bezoekerscentrum gevraagd welke andere opties we dan hadden, en gelijk een nieuwe Annual Pass voor de Nationale Parken gekocht.
Many Glacier en Two Medicine waren twee valleien die wel te bezoeken waren. En vlakbij Kalispell konden we wel het laatste stuk van de Going to the sun road meepakken.
Daarom de auto weer gedraaid en bij Babb naar de Many Glacier Valley gereden. Een mooi stukje park, maar het stormt er gewoon! Uitstappen is niet echt een genoegen, maar toch nog enkele korte trails gelopen. Daarna de auto weer in om langs de buitenkant van het park, door een mooi gebied, naar Two Medicine Valley te rijden. Ook hier een paar wandelingen gemaakt.
Ook de laatste 14 miles van de Going to the sun road afgereden, en bij de afsluiting uitgestapt, en daar even rondgewandeld.
Het was inmiddels aardig laat, en we moesten nog een uur rijden naar Kalispell. Vandaar de auto weer ingestapt en onze route vervolgd richting Motel 6 in Kalispell. Een grote Motel 6 met zeer vriendelijk personeel. Alleen de hond van onze ( tijdelijke ) buren was niet zo vrendelijk en probeerde mij bij het uitladen te bijten.
Vervolgens heerlijk gegeten bij een Applebees, en daarna het kleine Montana Club Casino, vlakbij Motel 6, in geweest. Manlief won daar $220 en dat is altijd leuk. Om 12 uur was t bedtijd.

Heerlijk geslapen en bijtijds weer op,om 8 uur de weg weer op. Het ontbijt gebruiken we op een picknickplaats aan Sommers Lake / Lakeside.
Een transfer dag vandaag, maar wel een langs de scenic route naar Helena. We hebben veel in de auto gezeten, maar genoten van de route over de prairie en langs de bergen. Ook af en toe eruit voor een foto momentje en om de benen te strekken. In Missoula zijn we uitgestapt om het oude centrum te bewonderen.Het waait nog flink, maar we hebben er wel de zon bij.
Daarna weer op zoek naar een plek om onze lunch te gebruiken, maar deze vinden we pas bij Bonner. Op ons gemak genoten van de lunch en van de zon, en daarna weer verder.
Rond 6 uur arriveren we in Helena bij Jorgenson's Hotel en Suites. We krijgen een mooie (upgrade) kamer in het hoofdgebouw. Er zit ook een klein casino bij het hotel! Maar eerst gaan we het stadje in om de gerestaureerde Last Chance Gulch Area te bekijken en rond te wandelen in oude western sferen.
Heerlijk gegeten bij Bert & Ernies, en daarna weer terug naar het hotel.
Tijd voor koffie, het bijwerken van het logboek en nog een klein gokje wagen.

Heerlijk geslapen en in het restaurant bij het hotel een lekker ontbijt gegeten.
Daarna de auto weer ingepakt, en op weg naar Yellowstone, met een tussenstop bij een supermarkt voor ons avondeten.
Vanaf Helena, via Bozeman naar Yellowstoon is nog een aardig stukje rijden. En rond 11 uur zijn we bij de Roosevelt Arch en gaan vanaf daar het park in. Onze eerste (echte) stop in het park is Mammoth Hot Springs, en daar hebben we een aardige tijd zoekgebracht.Gewandeld en genoten van de mooie, wonderlijk gevormde en gekleurde hotsprings. Rond 1 uur hebben we een hotdog en een heerlijke koffie gescoord in de bijbehorende winkel, en buiten op een bank opgegeten.
Daarna op weg naar Tower / Roosevelt. Wat fotostops onderweg,en een moederbeer met twee jongen,diverse elks en bizons gespot. We hebben niet echt grote stops gemaakt onderweg, maar wel een achteraf weggetje genomen,de Blacktail Plateau Drive. De Towerfalls even snel bekeken, we hebben namelijk al zoveel mooie watervallen gezien, en de route vervolgd over de Dunraven Pass.
Daar ligt,aan het begin van de Mount Washburn Trail, nog volop sneeuw, dus een wandeling is geen optie!
Via Canyon Village zijn we vervolgens doorgereden naar Norris, en hebben we een stuk trail gelopen naar de Steamboat Geyser. Die was op t moment dat we er waren wel enigszins actief. Leuk om te zien, maar ik kan niet echt wennen aan die zwavellucht. Daarna zijn we weer doorgereden naar de Artist Paintpots. Daar vanaf de parkeerplaats gewandeld naar het begin van het veld. Op zich een grappig gezicht, maar niet spectaculair.
Omdat het inmiddels al redelijk laat was, nl. 18.00 uur, en het nog ruim een uur rijden is naar onze overnachtingsplek, besloten we in een keer door te rijden naar Madison. Vanaf daar zouden we richting de uitgang West Yellowstone rijden, Het leek echt wel of iedereen dat plan had, en we kwamen zelfs in een echte file terecht. Achteraf had het echter te maken met een flinke kudde bizons die de weg in beslag namen om over te steken naar de Madison River om te gaan drinken en grazen. Doordat we stapvoets moesten rijden hebben we ze wel goed kunnen filmen en fotograferen. Verderop was er weer vertraging door een fotogeniek paartje elks dat bivakkeerde op een eilandje in de rivier. Na dat oponthoud bereikte we daarna redelijk makkelijk de uitgang.
Volgens de Tomtom was het vanaf daar nog ongeveer een half uur rijden naar onze overnachtingsplek, Kirkwood Marina en Resort. We hadden thuis ook al een mail gekregen met een routebeschrijving ter plekke, en uitleg waar en hoe we de sleutel konden vinden als de winkel van de Marina al gesloten zou zijn. De beschrijving was, achteraf, heel ingewikkeld, terwijl het eigenlijk redelijk makkelijk te vinden was. Na twee pogingen hebben we de winkel gevonden, en op de deur hingen verschillende enveloppen, met daarop de namen van de gasten die ze nog verwachtten. Onze envelop er tussenuit gehaald, en opnieuw zat er een beschrijving in vanaf de winkel naar ons huisje. En weer waren er twee pogingen nodig, en bleek het achteraf veel minder ingewikkeld dan de beschrijving!. Ons huisje is echt helemaal geweldig, de Grizzly S, het ligt aan de buitenkant van het kleine resort, met een schitterend uitzicht over het Hebgen Meer.
Lekker met een wijntje en een biertje daar heerlijk de dag afgesloten en gegeten. Morgen nog een dagje Yellowstone en Grand Teton.

Na een voor mij onrustige nacht op een overigens heerlijk bed, om kwart voor 7 weer opgestaan.
Een eenvoudig ontbijt gemaakt, met eigen broodjes, en deze heerlijk buiten, met een mooi uitzicht op het meer, op ons gemak opgegeten. Om kwart over acht waren we weer onderweg naar Yellowstone. En het was nu ook inderdaad maar een half uur rijden naar de ingang, en het was opnieuw aardig druk het park in. Bleken het achteraf weer diezelfde Kudde bizons te zijn die de boel vertraagden. Was wel weer een magnifiek gezicht, die grote kudde! Na dit kleine oponthoud zijn we op weg gegaan naar de Lower Geyser Basin, met mooie hotsprings en een mudpots, en hier en daar een actieve (kleine) geiser. Het is een mooi plateau met een mooi aangelegd wandelpad (steiger) langs de highlights. Wel even wat tijd doorgebracht, maar vervolgens op weg gegaan naar de Midway Geyser Basin met daar de Grand Prismatic Spring. Weer zo'n magische plek, met als hoogtepunt de Prismatic Spring en de wonderlijke kleurenpracht eromheen. Ook hier weer even lekker op het gemak rondgestruind. Daarna de volgende stop, Biscuit Basin, met een hele mooie blauwe bron,en enkele kleine actieve geisers.Intussen hadden we het wel een beetje gehad met al die hotsprings en geisers, maar de topattractie moesten we nog zien, The Old Faithfull. Dus de auto weer in naar Upper Geyser Basin, een redelijk commercieel gebeuren, opgezet rond The Old Faithfull. Na even rondgereden te hebben een parkeerplek gevonden, en daarnä een plek gezocht op de "tribune" voor het spektakel voor de uitbarsting.
Dit duurde echter ruim 45 minuten, maar we zaten heerlijk in de zon, en hebben maar genoten van de rustpauze. En na wat kleine plaagstootjes na drie kwartier, barstte de geiser dan toch in volle glorie uit.Een mooi gezicht, zo'n hoge natuurlijke fontein, maar om eerlijk te zijn heb ik meer genoten van de Prismatic Spring.
Inmiddels was het alweer 1 uur, en we besloten te gaan rijden richting Idaho Falls, onze overnachtingsplek voor vannacht. We hebben een lunchbreak gehouden bij Lewis Lake, en zijn daarna via Grand Teton National Park gereden. Daar niet veel stops gemaakt, maar gewoon af en toe een parkeerplaats / overlook op gereden, en verder genoten van de omgeving. Een elk in een meer gespot, en de scenic route met een flinke bergpas (10%) gereden. Al met al waren we toch pas rond 19.00 uur bij Hotel West in Idaho Falls. Daar eerst maar eens een wasje in de machine gedaan, zodat we voor het vervolg van onze reis schoon ondergoed en kleren hebben.
Even snel, terwijl de was in de droger zat, bij de Burger King een hapje gegeten. Daarna het wasje opgevouwen,en de reis naar Slat Lake City van morgen voorbereid. Vervolgens lekker slapen.

Weer bijtijds op, want we moeten eerst een stuk rijden voor we in Salt Lake City zijn. Lekker gedoucht en de (schone) spullen de auto weer in. Daarna een redelijk uitgebreid ontbijt bij het motel gegeten. Om kwart over 8 de weg op voor de rit van ongeveer 3 uur. Het is bij vertrek fris en bewolkt, maar gaandeweg de mooie rit klaart het weer op.
Rond Slat Lake City is het wel wat drukker op de weg, maar verder goed te doen.Rond 11 uur zijn we bij ons hotel voor vannacht, Het Crystal Inn Hotel. We zijn daar naar binnen gelopen om te vragen of we de auto daar alvast mochten parkeren. Dit vonden ze geen enkel probleem, we kregen een parkeerkaartje voor op het dashboard, en een plattegrond van de stad. Na een slok drinken zijn we aan de (warme) wandeling richting Temple Square begonnen. We kwamen echter eerst terecht bij het City and County Building, wat achteraf gezien de heel verkeerde kant op was.
Het was een heel groot en mooi gebouw waar we helemaal omheen gelopen zijn. Aan de voorkant vertelde een vriendelijke meneer ons, dat je gewoon het gebouw in mocht, dus dat hebben we ook gedaan. We konden gewoon overal vrij rondlopen, en we kwamen uiteindelijk op de verdieping van de burgemeester. Daar stond een aantal vitrinekasten met giften aan de stad van de Olympische Spelen van 2002. Was leuk om te bekijken.
Daarna zijn we weer naar buiten gelopen naar het moderne park aan de overkant.Daar kon je, via een loopbrug naar de bovenkant van het gebouw, de bibliotheek, lopen.Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over Salt Lake City. Vanaf daar zijn we door een zakendistrict gelopen, waar oude en nieuwe gebouwen mooi en gebroederlijk naast elkaar staan. We blijken echter ergens links van Temple Square te zitten, maar uiteindelijk hadden we de goede route gevonden. Na al dat lopen hadden we wel trek gekregen, dus vlakbij Temple Square, tegenover het huis met de Leeuw, een heerlijk vers belegd broodje gegeten. Daarna het plein, dat volledig ommuurd is met vier ingangen, verder gaan onderzoeken. De Mormonen die daar rondlopen zijn er makkelijk uit te pikken. Grotendeels in pak, ondanks de warmte, maar in ieder geval een overhemd met of zonder stropdas en lange broeken dat geldt voor jong en oud. Alle dames dragen een jurk, maar wel redelijk modern allemaal.Je wordt vriendelijk bejegend, en de gastvrouwen willen je graag meer vertellen over dit Mormoonse bolwerk. Wel hebben ze, als ze "in dienst" zijn, allemaal een bijbel in de hand. ze zijn allemaal bijzonder vriendelijk, en proberen niet echt om zieltjes te winnen. Bij de tempel zelf is het een drukte van belang, en we tellen al gauw vier bruidsparen, met bijbehorende ( grote ) families. Ze hebben allemaal in ieder geval mooi weer op hun trouwdag.
Het tempelcomplex ligt er zeer verzorgd bij met veel groen en bloemen. We hebben alles rustig bekeken, en zijn daarna weer de ommuurde enclave uitgegaan.Aan de overkant van de zuidingang begint het City Creek Winkelcentrum. Daar zijn we even gaan shoppen voor een nieuwe handtas, die ik vond als dag aanbieding voor een tas van Ecko voor maar $20,00 bij Macy's. Daar ga ik veel plezier van hebben.Daarna op ons dooie gemakkie ( het is tenslotte aardig warm! ) terug geslenterd naar het hotel.Ingecheckt en een mooie kamer gekregen. Het is sowieso een mooi en vriendelijk hotel met behulpzaam personeel, en op een gunstige locatie.
Aan de ene kant van het hotel zit een McDonalds, en aan de andere kant een Denny's. Op loopafstand, downtown met nog een heleboel restaurants.
Wij hebbendeze avond voor Denny's gekozen, voor een lekkere, betaalbare maaltijd. Na het eten nog een stukje gewandeld in de zwoele avondlucht.
Daarna het logboek bijgewerkt en de reis van morgen vast bekeken, daarna......welterusten.

Ik heb heerlijk geslapen, maar voel me bij het ontwaken helemaal niet lekker. Ben al een paar dagen wat grieperig, dus we stoppen er weer wat paracetamol in en hopen de dag een beetje goed door te komen.
We hadden een heel uitgebreid ontbijtbuffet in het hotel, en hebben heerlijk gegeten. Daarna op ons gemak op weg. Voor een rit van ongeveer 3 uur naar Capitol Reef National Park. Onderweg schijnt heerlijk de zon, en we hebben niet echt haast vandaag. In Loa wat boodschappen gedaan voor de lunch, en daarna doorgereden via Bicknell en Torrey naar Capitol Reef National Park. De weg ernaar toe is al een feestje. Schitterende rode rotspartijen die wel wat weg hebben van Brice National Park, maar dan in het rood! Het park zelf is voor onze gewone personenauto redelijk onbegaanbaar, want er zijn veel onverharde paden. Het heeft echter wel een scenic route. Omdat ik me steeds beroerder voel, en mijn hele hoofd vol zit, ben ik ook niet in de mood om een trail te lopen in de hitte. We besluiten eerst lekker te lunchen bij de picknickweide na het bezoekerscentrum. Daarop volgend starten we met de scenic route van 20 mile, oneway, dus dezelfde weg weer terug. Het is echt een hele mooie route door een heel mooi park. Maar het park is schijnbaar nog wat ondergewaardeerd, gezien het bezoekersaantal. Zonde!!
Aan het einde van de scenic route pakken we stiekem toch een stuk onverharde weg mee een Gorge in. Wel heel mooi ook.
Gaandeweg voel ik dat ik ook koorts krijg, en ga me ook steeds beroerder voelen, balen is dat!
We besluiten daarom terug te rijden naar Bicknell en de Aquarius Inn waar we zullen overnachten. Rond een uurtje of 4 draaien we de parkeerplaats op van dit grote, mooie motel. Zeker voor zo'n gehucht dat Bicknell blijkt te zijn. Er zijn ook niet veel gasten, maar dat zal me worst wezen, ik voel me gewoon hondsberoerd. Ik duik gelijk het bed in, ik wil alleen nog slapen. Manlief heeft een WK voetbalwedstrijd gevonden en installeert zich voor de tv, terwijl ik indommel.
Na twee uurtjes redelijk opgefrist wakker geworden. Bij het regelen van de reis dit motel gekozen omdat er een restaurant bijzat, maar helaas is dat inmiddels gesloten. Dus moeten we de auto in om ergens wat eten te scoren. Vlakbij Torrey zien we een bord van Le Diablo, en besluiten daar maar te gaan eten. Dit blijkt een onverwacht hoogstaand restaurant, met on - amerikaanse gerechten. Alles wordt met klasse geserveerd, het ziet er allemaal goed uit en smaakt ook zo. Kortom, heerlijk gegeten, alleen de rekening is iets hoger dan de doorsnee Amerikaanse eettentjes. Maar zeker niet superduur.
Terug naar het hotel, waar ik er weer wat medicijnen ingooi, lekker warm ga douchen en naar bed. Ik hoop dat ik me morgen beter voel!

Een hele beroerde, onrustige, koortsige nacht gehad, en voel me nog steeds niet goed. Dit is wel balen hoor!
Absoluut geen trek, dus alleen een bakkie koffie als ontbijt. Ook manlief heeft geen trek, dus we zitten vroeg in de auto. Acht uur op zondagochtend ( vaderdag ) rijden we eerst vanaf Bicknell door Dixie Forest, wat een mooi groen en hoog gebied is, met schitterende vergezichten. Dit gebied gaat langzaam over in Grand Staircase Escalante National Park. Zo mogelijk nog een mooier gebied, maar ook wel "eng". Want op de mooie route rijdt je op een gegeven moment over de bovenste kam van de berg, met aan beide zijden een diepe afgrond! Schitterend uitzicht rondom, maar scary!
Als we het park weer bijna uitrijden komen we een bord tegen van het Koffeehaus.Een leuk, ietwat verstopt, restaurantje met een grandioos uitzicht, en heerlijke koffie. Zeker een pauze waard.
Richting Kanab, onze eindbestemming vandaag, rijden we echt van het ene Nationale Park over in het andere. Dit is zo'n mooie route! Een van de meest spectaculaire parken op deze route blijft toch wel Red Canyon. Met andere woorden, dit was een dag genieten, ondanks dat ik me gaandeweg de dag weer steeds beroerder ga voelen. Aangekomen in Kanab, bij Aikens Lodge, duik ik weer voor een uurtje of wat het bed in. Aikens Lodge is ietwat gedateerd, maar keurig verzorgd en schoon. Na mijn "slaapje" Kanab even te voet verkend, en een snelle kleine maaltijd bestaande uit kipnuggets en een milkshake bij de Mac genuttigd. Even nog wat winkels en de Indian Trade Post bekeken, en teruggelopen naar het hotel. Hopend op een lange goede nacht. Morgen Weer naar Las Vegas, lekker 6 dagen bijkomen.

Iets betere nacht gehad, dus voel ik me ook wat beter. Het is wat bewolkt in Kanab, maar voor in de auto s dat niet zo erg.
Voor we echt onderweg gaan naar Las Vegas even gestopt bij de supermarkt en nog wat leeftocht gekocht en drinken voor onderweg en in de hotelkamer in Vegas.
De planning was eigenlijk om weer een keertje in Zion NP te stoppen, maar we zijn niet heel vroeg vertrokken, en helemaal jofel voel ik me nog steeds niet.
Dus deze keer skippen we Zion, volgende keer beter.
Op naar Las Vegas. Rustige reis gehad en rond twee uur bij ons hotel Excalibur aangekomen. Zijn we al eerder geweest, maar we vinden het een prettig hotel.De auto geparkeerd in de parkeergarage, en alle koffers en tassen bij elkaar gezocht. Het hele hotel weer door met alle bagage, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Het inchecken duurt ook weer even, er staat wel een rij. Maar ook dat weten we inmiddels. Rond drie uur zijn we op onze kamer, en gaan daar eerst alle tassen uitpakken, en de kleren een plek in de kasten geven. Dan zijn we klaar voor 6 dagen Las Vegas, gaat weer helemaal goed komen. Love Las Vegas.

Na een goede nachtrust redelijk opgeknapt opgestaan.
In de loop van het jaar hebben we weer via MYVEGAS, een online gratis casino - spel van MGM, rewards bij elkaar gespeeld, en ingewisseld voordat we met vakantie gingen. Hierdoor hebben we vandaag een gratis ontbijtbuffet bij Excalibur voor een van ons. We moeten alleen de voucher nog even omwisselen voor een ontbijt voucher.
Dit gaat redelijk snel, en we gaan ons voor $ 10,00 met z'n tweeen op het heerlijke ontbijtbuffet storten.
Daar nemen we uitgebreid de tijd voor, en besluiten daarna om aan het mooie zwembad van Excalibur de dag door te brengen.
Het is goed warm, en de gratis handdoeken zijn weer heerlijk.
Even een dagje niets, wat lezen, wat zwemmen, wat relaxen. Heerlijk.
Tussendoor nog een klein hapje eten in de Foodcourt, als diner.
En de rest van de avond zoekbrengen in het casino.
Dit is Vegas.

Weer heerlijk geslapen, en deze ochtend even een klein, goedkoop ontbijt aan de overkant van Excalibur, bij de foodcourt op het rijtje bij de M&M shop enz.
We besluiten de Strip weer even een stuk af te wandelen, altijd leuk.
Hier en daar een hotel en casino in, en uiteindelijk bij Bellagio weer de mooie binnentuin bekeken. Deze ligt als je doorloopt langs de receptie in een soort "kas", en het thema van de tuin wisselt elke drie maanden. Ook de hal bij Bellagio is altijd een genoegen om te zien. Natuurlijk ook gestopt bij de fonteinen, want ook op de dag is dat een belevenis om naar te kijken.
Voor het dinerbuffet hadden we een voucher via MyVegas, bij Mandalay Bay.
Een mooi hotel aan het einde van de Strip, na Excalibur en Luxor.
Vanaf Excalibur kun je met een gratis trein naar het Luxor en naar Mandalay Bay, en weer terug natuurlijk.
Dus op de trein gestapt, de voucher ingewisseld en heerlijk gegeten.
Blijven hangen in het casino van Mandalay Bay, en na een leuke avond weer met de trein terug. Was weer een leuke dag.

Deze dag een voucher voor twee gratis ontbijtjes bij Luxor. Daar ook weer dankbaar gebruik van gemaakt.
Voor de rest van de dag staat er een shopping trip op het programma. Deze keer gaan we weer naar 't Outlet Shopping Center South met onze auto. Dat is aan de kant van Freemont Street.
Even kleding en schoenen scoren voor het gezin en manlief voor een leuk prijsje. Altijd een succes. Manlief neemt altijd een koffer met kleding mee die aan vervanging toe is. Gaandeweg de reis laat hij de shirts en evt. broeken achter, dus zodra we in Vegas aankomen heeft hij een vrijwel lege koffer. En die kan nu weer gevuld worden. Altijd een vermoeiende maar bevredigende dag.
Dan weer even het casino in en dan gaat het lichtje uit.

Opnieuw een ontbijtje via MyVegas, en deze keer weer in Excalibur.
Weer een dagje zwembad op de planning.
Maar zelfs 's ochtends vroeg is het zo verschrikkelijk warm vandaag, dat we het rond 10 uur al weer voor gezien houden. Het airco gekoelde hotel weer opgezocht, en bedacht wat we dan maar eens zouden gaan doen. Eerst even wat tijd doorgebracht bij het buurhotel New York New York en daarna naar het Monte Carlo. Je mag daar overal heerlijk rondstruinen, en het zijn mooie themahotels. Ook daar een lekker broodje als lunch gegeten. Natuurlijk ook weer even de casino's in, wij komen de dag wel door.
Daarna besluiten we om over te steken naar het Tropicana Hotel waar we afgelopen jaar ook geweest waren en dat heel mooi is opgeknapt.
Daar ook weer even het casino in geweest. Ik vergiste me op een gegeven moment, omdat ik dacht op een 1 cents machine te zitten. Ik zette gelijk het maximum van 15, vond ik een leuk bedrag om mee te gokken, 15 cent. Ik druk de eerste keer op de knop, en had gelijk een jackpot!!
Ik won $ 1000,00 !! Bleek ik op een dollar machine te zitten, dus die ene draai kostte $ 15. Maar met die winst vond ik dat niet meer erg. Alleen jammer dat het bijna het einde van de vakantie is, anders hadden we nog wat royale dagen gehad. de rest van de middag gebruikt om de koffers in te pakken, en alle labels en prijsjes van de nieuwe kleding geknipt. Morgen verkassen we voor onze laatste nacht naar South Point Hotel, een stukje buiten Las vegas.
De rest van de avond weer doorgebracht in ons eigen hotel en lekker gespeeld, met zo'n extra bonusbedrag.Daarna ons bed weer opgezocht.

Lekker uitgerust opgestaan na onze laatste nacht in Excalibur. Onze reis zit er al weer bijna op.
We pakken onze laatste dingen in en gaan nog een keer ontbijten.
Het uitchecken daarna gaat redelijk vlot en we gaan richting de parkeergarage, om naar South Point te vertrekken. Dit hotel heb ik later bijgeboekt, omdat we een gunstiger ticketprijs hadden als we een dag later terug zouden reizen. Het hotel ligt een stukje buiten Las Vegas, voorbij het vliegveld. Onderweg nog even wat dingetjes verkocht voor de vliegreis morgen, en daarna doorgereden naar het hotel. Dit glimt je tegemoet in de brandende woestijnzon, want het is afgewerkt met goudkleurig glas. De buitenparkeerplaats biedt genoeg ruimte, en we pakken onze koffers voor de laatste keer deze reis uit de auto. Het is een heel mooi, maar ook groot casino hotel. We mogen zonder problemen vroeg inchecken, en er staat ook geen rij, dus dat is snel geregeld.Onze kamer is werkelijk schitterend en gigagroot. Het heeft ramen tot de vloer en je kijkt uit richting het vliegveld. Echt helemaal content! Even het hotel verkend en daarna een playerscard voor het casino gescoord. Rond het avondeten een plek gezocht waar we een lekker maar niet te speciaal hapje konden eten. Dit gevonden naast de bowlingbaan, waar een soort snackbar zat. Heerlijk relaxt nog een avondje casino gedaan, en redelijk bijtijds naar bed. Morgen nog een halve dag Vegas.

Heerlijk geslapen in onze "suite" en ook heerlijk gedoucht.
Daarna uitgebreid een ontbijt gegeten in een van de restaurantjes op de casinovloer. We vliegen pas eind van de middag, dus hebben nog even de tijd. Wel checken we alvast uit en brengen de koffers al naar de auto, hebben we daar geen omkijken meer naar. We hangen nog wat rond in het casino en rond half 1 vertrekken we naar McCarran vliegveld. Eerst naar de autoverhuur, om de auto weer in te leveren. Hier wordt de auto gecheckt, of we er geen schade e.d. hebben gereden. Maar alles is weer in orde. De wegwerp koelbox laten we achter in de garage, misschien heeft een nieuwkomer er nog wat aan. Verzamelen alle bagage en gaan richting de shuttlebus die ons naar de vertrekhal brengt. Eerst maar inchecken, en dat gaat weer, zoals elk jaar, niet vanzelf. Uiteindelijk gewoon bij de balie in moeten checken. We hebben daarna nog tijd genoeg, en gaan nog even naar buiten om een sigaretje te roken, en nog even te genieten van de skyline en de geuren van Vegas.
Daarna op weg naar huis, ook weer lekker. Maar..... we'll be back!!