Voor het eerst slapen we de nacht voordien in een airport hotel. Hierdoor kunnen we langer slapen en op het gemak ontbijten. Het shuttle busje brengt ons dan vlotjes naar de luchthaven.

Op de luchthaven aangekomen gaan we naar de bagage check-in, waar we na 5 min wachten aan de beurt zijn. Vervolgens gaan we door naar de security, en daar is het enorm druk, de hal staat volledig vol met mensen die in rijen aanschuiven. Gelukkig zijn wij ruim op tijd en moeten we ons geen zorgen maken. Na zo'n 20 minuten zijn we door security maar moeten we in de volgende rij aanschuiven, namelijk die voor de passport controle. Dit is nu blijkbaar voor Europese burgers met automatische kiosks. Voor internationale reizigers niet, en daar is de rij nog veel langer. Als we daarna eindelijk bij de gates aankomen gaan we eerst naar iets drinken bij Starbucks, ons jaarlijks ritueel.

De korte vlucht naar London is zo voorbij. In London aangekomen gaan we terug door passport controle en weer door security. Dit gaat allemaal redelijk vlot, en even later staan we in Terminal 5 tussen de shops en restaurants. Bij Starbucks kopen we voor ons allebei een warme tosti zodat we toch iets binnen hebben en we kopen nog een flesje water en een zakje M&M's voor de lange vlucht (11h) naar San Francisco. We vliegen met een Airbus A380, 's werelds grootste passagier lijnvliegtuig in gebruik. Bij de online check-in heb ik nog 2 plaatsen kunnen bemachtigen op het bovendek, daar zijn de buitenste rijen slechts 2 stoelen, wat ideaal is. Een beetje slapen, enkele films kijken 2x eten en dan zit de vlucht er ook weer op. Alhoewel 11hr echt wel lang is hoor. :o

Bij immigration controle kunnen we aanschuiven in de rij met citizens doordat we returning ESTA zijn en dus de APC kiosks kunnen gebruiken, dat gaat allemaal redelijk vlotjes. Niet veel later staan we met ons koffers te wachten op het treintje naar het rental car center. Daar aangekomen lopen we direct door naar de garage van National waar we uit de Emerald Executive rij een Nissan Rogue kiezen. Algauw zijn we op weg en ons hotel is slechts op 15 min rijden afstand.

We gaan vanavond eten bij The Cheesecake Factory, zo'n 20 min rijden van ons hotel. Na 40 min wachten krijgen we een tafel en bestellen we vlug onze keuzes, het duurt even voor ons eten komt en de vermoeidheid slaat bij ons beiden hard toe, we zijn ondertussen meer dan 24hr wakker en we hebben dringend slaap nodig. Na het eten gaan we terug naar het hotel en vlug naar bed.

Na het ontbijt in het hotel gaan we op weg. We rijden door Silicon Valley en bezoeken enkele iconische plaatsen of bekende hoofdkantoren.

Eerst rijden we voorbij het hoofdkantoor van Youtube, dat is niet ver van ons hotel. De volgende stop is verderop in Palo Alto, een grote Safeway supermarkt zodat we boodschappen kunnen inslaan voor de rondreis. We kopen water, frisdrank, ontbijtgranen, confituur, fruit, chips, ijsblokken en een frigobox. Nu we onze voorraad hebben gaan we terug op weg en de volgende stop is het Stanford Shopping Mall, waar we even rondkijken maar uiteindelijk niets kopen. We rijden verder en maken een korte fotostop aan de garage waar Hewlett Packard is ontstaan, dit is bij een bewoond woonhuis in een mooie wijk.

De rit gaat verder en we komen aan op 1 Hackwer Way, Menlo Park waar het hoofdkantoor van Facebook zit. Daarna gaat het verder via het hoofdkantoor van Hewlett Packard Enterprise en Tesla Motors naar Mountain View waar het Google hoofdkantoor zit, en de bekende Android lawn met de beeldjes van de vele versies van Android, zeer leuk om te zien.

Vervolgens gaat het van Google naar 1 Infinite Loop waar het Apple hoofdkantoor zich bevindt en één van de 2 officiële Apple HQ company stores. Hier is niet veel te zien, maar enkele miles verder bevindt zich Apple Park met het supermoderne nieuwe hoofdkantoor en bijhorende visitor center en 2de officiële HQ company store. Het is daar wel de moeite om eens te zien. Ze hebben er ook zeer lekkere koffie in de tea-room volgens Stephanie.

Na de laatste stop in Silicon Valley gaan we nu via kleine wegen de heuvels in. Na een korte stop bij Russian Ridge Open Space Preserve rijden we naar de kust via Big Basin Redwoods SP. Hier doen we de korte maar leuke Redwood Trail van slechts 1km. We zien enkele grote Redwoods, zoals de father en mother of the forest.

's Avonds komen we aan in Santa Cruz. We eten een burger en fries bij Five Guys. We zien hier trouwens veel oude hippies en daklozen in Santa Cruz.

Het weer was vandaag zonnig en aangenaam warm.

Na het nuttigen van het aangeboden continental breakfast checken we uit en gaan we weer op weg. We rijden vandaag eerst een stukje van de California Hwy 1 alvorens we het binnenland in trekken. Na een saai stuk van Hwy1 waar de weg niet langs de kust gaat, stoppen we in Carmel by the Sea. We gaan even kijken bij het strand en wandelen dan de winkelstraat op en af, we drinken er een warm drankje en een hapje in een coffee house. Het weer is op dit moment zwaar bewolkt en frisjes. Zoals het vaak is hier aan de kust.

We vervolgen onze route langs Hwy 1 en nu rijden we een mooi stuk, dicht langs de zee met vaak mooie uitzichten op de ruwe kustlijn. We stoppen aan enkele vista points om wat foto's te nemen en komen dan aan op het verste punt dat we aandoen op Hwy1, namelijk Bixby Creek Bridge. Deze imposant brug staat er sinds 1932 en is de bekendste brug van Hwy 1. Na het vastleggen van de brug op de gevoelige plaat keren we om en rijden terug langs Carmel om iets noordelijker het binnenland in te rijden.

We rijden via de scenic Pacheco Pass Highway, door heuvelachtig, droog landschap. Verderop komen we in de Central Valley waar er enorm veel fruit en groenten verbouwd worden. Dit is nochtans een zeer droog gebied maar er wordt enorm veel water via irrigatie verdeeld. Water is trouwens in Calfornia altijd een discussie punt, want ze kampen hier al jaren met droogte in een groot deel van de staat. De weg wordt nu wel zeer recht en ook zeer saai. We moeten de nodige kilometers vreten om richting de Sierra Nevada bergen te rijden.

Rond 17hr komen we aan in Fresno, waar we vanavond overnachten. Fresno is een redelijke grote stad en ligt dicht bij het eerste nationale park van onze reis, Kings Canyon NP, dat we morgen bezoeken. Na het inchecken in ons hotel, gaan we nog even langs bij de Fashion Fair Mall en eten wederom bij The Cheesecake Factory ons avondmaal.

Na het aangeboden ontbijt gaan we terug op weg, we rijden vandaag ons eerste Nationale Park binnen, Kings Canyon NP. We tanken eerst de auto vol, want de volgende 2 dagen zitten we in de parken, weg van de bewoonde wereld.

Na een groot uur rijden, waarbij we zo'n 1000m stijgen komen we aan bij de ingang van Kings Canyon, we kopen hier een nieuwe Annual Parks pass zodat we in alle nationale parken, monumenten, e.a. binnen kunnen voor 1 jaar, 80$ is echt wel een koopje en die prijs is in 9 jaar nog niet gestegen. Alhoewel het zaterdag is valt de wachtrij bij de ingang zeer goed mee, na 5 min zijn we binnen.

Kort na de ingang stoppen we aan de Big Stump picnic area, waar we onze eerste wandeling van vandaag doen. We doen de Big Stump loop trail, we wandelen hier langs verschillende afgezaagde stronken van Giant Sequoia's, gekapt voor het gebied beschermd werd. De Mark Twain tree, was één van de grootste Sequoia's ooit gemeten en werd gekapt om een doorsnee naar het Natural History Museum in New York te sturen, we hebben die doorsnee in 2015 in NYC bezichtigd. Het pad gaat verder, aan de overkant van de weg waar we ook nog de Sawed Tree zien, een boom met een groot litteken waar het grote zaagblad begonnen was om de boom te vellen, maar men gestopt is. Na een groot uur zijn we terug bij de auto en rijden we verder naar het Visitor Center.

Na wat informatie en souvenirs te verkrijgen eten we een hot-dog bij het restaurant en gaan we terug op weg. De volgende stop is Grant Grove met de General Grant Tree, de 2 de grootste boom ter wereld in volume. Er is hier een kleine wandeling rond de verschillende bomen, en het is zeer druk. Jammer genoeg zijn er ook altijd mensen die de bordjes negeren en over de afsluitingen kruipen en zo de bomen kunnen beschadigen.

We gaan nu verder de Hwy 180 afrijden tot op het einde, onderweg komen we langs mooie uitzichtpunten op de imposante canyon en een mooie waterval, bij Cedar Grove stoppen we om een ijsje te eten. Op het einde van de weg, doen we een laatste wandeling voor vandaag, de Zumwalt Meadows. De wandeling duurt ongeveer een uur en we lopen eerst via een boardwalk door moeras gebied en later over de restanten van steenlawines. Op het einde komen we nog een Rattle Snake tegen, die op zijn gemak zich uit de voeten maakt.

Na deze laatste leuke wandeling rijden we terug naar Grant Grove Village, waar we inchecken voor onze cabin. Na het inchecken rijden we nog naar enkele uitzichtpunten om zonsondergang te bekijken maar er hangt overal een waas die het uitzicht belemmert.

Na het eten in het restaurant van Grant Grove Village gaan we slapen.

Na een nacht met veel wakker worden, door een slecht bed en hoofdkussen, nuttigen we een ontbijt van cornflakes en koffie of melk in onze cabin. Het is frisjes buiten deze ochtend.

Vandaag bezoeken we Sequoia NP, het tweede deel van SEKI (SEquoia KIngs Canyon). Eerst rijden we Grant Grove village uit en gaan via de prachtige route naar Sequoia NP. We stoppen eerst aan het visitor center om wat informatie in te winnen en gaan dan naar het Giant Forest om de General Sherman Tree te bekijken, dit is de grootste boom qua volume ter wereld. Gisteren zagen we nr2, vandaag dus nr1. Na de wandeling gaan we lunchen bij het visitor center. Chicken Tenders with Fries.

Vervolgens rijden we naar het Giant Forest Museum van waar we wandelen naar de Big Trees bij Round Meadow. Rond deze meadow staan verschillende prachtige grote Sequoia bomen. Echt een zeer mooie wandeling, een aanrader. Jammer genoeg zijn er ook altijd mensen die geen respect hebben en de bordjes negeren om niet over de omheining te gaan. Gisteren zagen we dit ook al gebeuren, beide keren waren het spaanstaligen.

Tunnel Log om met de wagen door te rijden kunnen we helaas niet doen, de weg is afgesloten. We rijden daarna door naar de Crystal Cave, waar we een tour geboekt hebben. Om 15h30 gaan we via een steil pad naar beneden waar de ingang van de grot zich bevindt. De tour is best interessant en we zien mooie stalagtieten en stalagmieten in deze marmeren grot. Na het bezoek van de grot rest ons nog de korte pittige wandeling terug naar de parking. We zien nog een mooie waterval onderweg.

We rijden nu verder op de mooie weg het park uit en rijden tot aan Tulare waar we overnachten. We eten vanavond Pizza van de Pizzahut.

Het weer was terug mooi en zonnig, iets frisser dan gisteren.

We kunnen terug gebruik maken van het aangeboden ontbijt in het hotel en daarna checken we uit. Het is vandaag een flink stukje rijden, we moeten immers de Sierra Nevada over naar de oostkant. Met een volle tank benzine gaan we op weg. We rijden eerst een kort stukje op een saaie freeway en dan gaan we oostwaarts, eerst nog door de boomgaarden van Central Valley, maar algauw maken die plaats voor rollende heuvels, en daarna stijgen we omhoog de bergen in. Eerst rijden we over de Parker Pass en dan steken we door naar de oostkant via de Sherman Pass. Bij het Vista Point op de pass zijn we in de verte Mount Whitney liggen, de hoogste berg van de 48 continentale staten. We eten hier ook onze lunch op, overschot van de pizza van gisterenavond. Het is hier boven een aangename 20°C.

Na de lunchstop rijden we verder, nu gaat het bergafwaarts richting de US-395 Hwy. Maar eerst komen we nog langs een belangrijke stop op de Pacific Crest Trail, de Kennedy Meadows General Store. Hier blijven vele hikers een dag rusten en ontvangen ze voorraadpakketten. De Pacific Crest Trail start aan de Mexicaanse grens en gaat via de bergen van de Sierra Nevada en de Cascade Range door tot aan de Canadese grens. Ik kan iedereen de film Wild, met Reese Witherspoon, aanraden.

In de General Store kopen we een ijsje en we zien op de TV de match van de Rode Duivels tegen Panama ten einde lopen. 3-0 Hoera! Terwijl we enthousiast naar de TV staan te kijken vraagt een jonge gast naast ons als we van België zijn. Het blijken 2 Belgen van Mons (Bergen) te zijn, die de volledige Pacific Crest Trail aan het wandelen zijn. Ze zijn in mei gestart, en hebben nu reeds 700mile gewandeld, ze hopen ergens in, september of oktober klaar te zijn. Echt wel een straffe prestatie van Sebastien en Tristan. We slaan even een leuke babbel en dan vertrekken we terug.

Eens op de 395 rijden we een stuk noordwaarts, en dan nemen we de afslag naar Death Valley. Via deze oostelijke toegangsroute rijden we naar beneden door een mooi landschap Death Valley binnen. De temperatuur begint nu sterk op te lopen terwijl we tot op zee niveau dalen. Bij Stovepipe Wells aangekomen gaan we eerst inchecken in onze kamer. Na het inchecken rijden we dieper Death Valley in langs Furnace Creek tot aan Zabriskie Point. Door het late uur is Zabriskie Point prachtig verlicht in de warme avond zon, maar de positie van de zon maakt het ook moeilijk fotograferen. Bij Furnace Creek was het 42°C hier bij Zabriskie is het nog 39°C. Zelfs voor de korte wandeling van de parking naar het punt (200m licht stijgen) drinken we samen een vol flesje koel water op. We zijn die temperatuur niet gewoon, zeker na de laatste dagen tussen de bomen.

We rijden terug richting Stovepipe Wells, en maken nog een laatste stop aan de Mesquite Flat Sand Dunes, hier stappen we een klein stukje maar de duinen op, want zelfs al is het ondertussen nog maar 38°C, duinen zijn lastig wandelen. Bij Stovepipe Wells aangekomen gaan we eten in het restaurant, er is een probleem met de keuken en je kan enkel een burger of slaatje eten. Beide een burger dan maar, maar het is wel een lekkere burger. Na het eten neem ik nog een duik in het zwembad, het is ondertussen donker en nu aangenaam warm.

Vandaag gingen we normaal een excursie doen naar de Racetrack Playa in Death Valley, een 8 uur durende excursie met een Jeep over dirt roads naar een afgelegen deel van het park met mysterieuze stenen. Helaas heeft Stephanie sinds gisterenavond last van maag en darmen door de hitte. Dus die excursie is geen zo'n goed idee. Ik annuleer de excursie en we doen alles op het gemak, en checken uit tegen 10h30.

Ik voorzie voor vandaag een alternatief, iets dat we normaal geen tijd voor hadden. We gaan op weg en rijden weg uit Death Valley, in westelijke richting. We komen weer langs enkele uitzichtpunten en rond de middag komen we aan in Lone Pine. We eten hier chicken nuggets als lunch bij de McDonalds. Daarna gaan we weer op weg en rijden op de US-395 noordwaarts, juist nadat we het stadje Big Pine gepasseerd zijn slaan we rechts af.

We rijden nu richting het Ancient Bristlecone Pine Forest, maar het is nog een lange rit en we moeten nog stijgen tot meer dan 3000m hoogte. Bristlecone Pines zijn bomen die op grote hoogte voorkomen en zeer traag groeien, daardoor komen ze ook zeer oud. Het zijn de oudste bomen ter wereld. Ze worden tot wel 5000 jaar oud! Het hout is zeer hard door de trage groei en daardoor ook beter beschermd tegen ziektes en insecten.

We komen na een mooie zigzaggende rit aan bij de Schulman Grove, genoemd naar de professor die deze bomen ontdekte en hun leeftijd bepaalde. We doen hier de korte, maar toch lastig vanwege de hoogte, Discovery Trail. We wandelen op de bergflank en zien mooie getwiste bomen, zowel dode als levende bomen. Als we weer aan de auto komen hebben we een prachtige wandeling gedaan en vele foto's genomen, die bomen zijn zeer fotogeniek. We rijden nu terug naar beneden, richting de US-395 met mooie vergezichten op de Sierra Nevada bergketen met ook Mt. Whitney, de hoogste berg van de 48 continentale staten.

Daarna gaat het weer de US-395 op, terug naar Lone Pine, waar we overnachten. Maar eerst stoppen we nog langs Manzanar, een vreemde plek. Dit is het overblijfsel van een kamp, waar tijdens de 2de wereldoorlog mensen van Japanse afkomst in opgesloten werden, inclusief kinderen, om dat met bang was voor aanslagen. Zo werden er duizenden mensen jarenlang hier opgesloten. De levensomstandigheden waren veel beter dan werk- of concentratiekampen in Europa, maar het blijft toch opsluiting. Er zijn enkele barakken en een wachttoren gerestaureerd, en er staat een aandenken op de begraafplaats.

Terug in Lone Pine checken we in, en gaan we eten in The Grill, waar we beide een pasta gerecht nemen.

We starten de dag met ontbijt in het hotel, het is druk, we moeten in de 2de zaal plaats nemen. Na het ontbijt gaan we op weg, het wordt vandaag een lange dag met veel bezienswaardigheden. We starten de dag met een bezoek aan de Alabama Hills, dit gebied ligt op 5min rijden van downtown Lone Pine. We rijden het mooie gebied binnen, en zijn direct onder de indruk. Omdat we slechts beperkte tijd hebben, beperken we ons tot de trail naar Mobius Arch. Dit is de bekendste trekpleister van dit gebied, en het moet gezegd worden, het is een mooie kleine arch, fotogeniek met de Sierra Nevada bergen die je er door kan zien. Als terug bij de wagen zijn, merken we dat zelfs nog voor de middag de temperatuur echt weer hoog is. Gelukkig rijden wij noordwaarts, naar grotere hoogte.

Onze volgende stop is Devils Postpile National Monument, vlakbij Mammoth Lakes. Blijkbaar moet je hiervoor een busticket kopen bij het Mount Village, met de Gondola's. Eerst eten we onze lunch op bij Minaret Vista point. Daarna gaan we dus de wagen parkeren en een ticketje kopen voor de bus. Gelukkig hoeven we niet te wachten op de bus, hij komt net toe. Het is nog een lange rit naar beneden, tot aan het trailhead voor Devils Postpile. We wandelen de trail er naar toe, en doen ook de loop trail naar de top. Het is toch wel een special zicht, die basalt columns in vijfhoekige vorm. Terug bij de trailhead moeten we zo'n 15min wachten op de bus. De weg naar boven gaat vlot, want de buschauffeur is deze keer er één met een zware voet.

Terug bij de auto, gaan we snel weer op weg, want we willen Bodie bezoeken en het park sluit om 18hr. We rijden voorbij Lee Vining, waar we vanavond slapen, en we rijden de US-395 noordwaarts verder tot aan de afslag naar Bodie State Park. De eerste 2/3 van de weg is naar geasfalteerd maar dan is het verder dirt road tot aan de ingang, in sommige stukken nogal washboarded, maar goed te doen.

Bodie is een zeer mooie Ghost Town, in de hoogdagen van Gold Mining woonden hier zo'n 8.000 mensen en waren er tot wel 30 mijnen. In het begin van de 20ste eeuw ging het snel achteruit en na de 2de wereldoorlog werd de stad al gauw uitgestorven. Reeds in de jaren 70 werd het tot een bescherm park omgedoopt en sindsdien worden de funderingen en het dak van de gebouwen hersteld wanneer nodig om zo de verschillende gebouwen en een staat van 'Arrested Decay' te brengen. In sommige huizen kun je binnen, anderen zijn enkel van buiten te bezichtigen. Velen verlieten Bodie zonder hun huisraad mee te nemen en in die huizen zie je nog meubels, keukengerief en meer. Na een bezoek van een klein uurtje moeten we helaas vertrekken uit deze prachtige ghost town vol interessante verhalen.

We rijden terug naar Lee Vining, waar we eerst gaan inchecken in ons hotel. Dan vertrekken we weer om een bezoek te brengen aan de Tufa's bij Mono Lake. Deze prachtige rots formaties zijn gevormd onder water en komen nu zichtbaar omdat het waterniveau gedaald is. Mono Lake wordt gebruikt voor drinkwater voor Los Angeles. Het water niveau is na jaren van wettelijke strijd nu vastgelegd op een bepaald minimum niveau om het gebied en bijhorende wildlife te beschermen. De Tufa's zijn echt de moeite om te bezoeken.

Na ons bezoek gaan we nog eten bij Mike's BBQ restaurant en kruipen wat later onder de wol.

We ontbijten met onze cornflakes buiten in de tuin van het hotel. Het is heerlijk weer. Nog niet te warm. Na het ontbijt gaan we terug op weg. We rijden naar Yosemite via de mooie Tioga Pass. We stoppen onderweg een aantal keer om foto's te maken. Bij het Tuolumne visitor center lopen we even binnen, maken gebruik van het sanitair en wandelen even aan de overkant van de straat in de meadows. Wanneer we bij Olmsted Point aankomen doen we de korte wandeling tot aan het uitzichtpunt, hier hebben we een mooi uitzicht. Terug bij de wagen, zetten we de reis verder en rijden we via enkele tunnels uiteindelijk de Yosemite Valley binnen.

Onze eerste stop is Bridalveil Fall, het is hier zeer druk en we moeten de wagen iets verder langs de weg parkeren. We wandelen tot bij de waterval, waar we aangenaam verfrist worden door de spray. Het is hier zeer druk, en het is niet eens weekend. Na de waterval rijden we verder en stoppen nog bij een picnic area met zicht op El Capitan en de Merced River. Ook nu zijn er weer klimmers bezig om de hoogste monoliet ter wereld te beklimmen, 3 keer zo hoog als het Empire State Building.

Onze volgende stop is Swinging Bridge, waar velen in her water aan het spelen zijn. Het ziet er inderdaad verfrissend uit. Bij Sentinel Beach vinden we helaas geen plek en dus rijden we door. We gaan naar de Valley Lodge en vragen als een vroege check-in misschien mogelijk is. Dat blijkt mogelijk en dus gaan we even naar onze kamer toe en laden reeds wat uit. Na de lodge rijden we naar het visitor center, ten minste dat proberen we, we komen op de Day Use parking terecht en het is nog een stuk wandelen naar het visitor center en het staat niet goed aangeduid.

Daarna rijden we de valley terug uit, maar eerst stoppen we nog aan Valley View en Tunnel View, want we gaan naar Glacier Point, een uitzichpunt hoog boven de valley. Van hieruit zien we de watervallen Nevada Fall en Vernal Fall in de verte en natuurlijk Half Dome. De wandeling naar Sentinel Dome slaan we over, omdat we anders te laat zullen zijn om te eten in het restaurant.

Terug in Lodge aangekomen gaan we eten in het restaurant en daarna naar de kamer waar het helaas zeer warm is en geen airco aanwezig is.

Vandaag wandelen we de Panorama Trail, een wandeling van +-14km (via de John Muir aftakking). Na ontbijt op de kamer, maken we ons uitrusting klaar (hiking boots, waterflessen, snacks, wandelstokken). Om 8h20 staan we aan de receptie klaar en we kunnen direct plaats nemen op de bus. Dit is de Glacier Point tour bus en wij gebruiken deze one-way omdat we niet met de bus terug naar beneden gaan. De gids vertelt onderweg honderduit over de geschiedenis van Yosemite en de legendes van de Native Americans.

Als we boven op Glacier Point aankomen gaan we nog naar het toilet, en we horen tot onze verbazing West-Vlaams. Blijkt het een man van Roeselaren en een vrouw van Ingelmunster te zijn, die met een groepsreis bezig zijn. We praten over hun en onze belevenissen en voor we het goed beseffen zijn we bijna een uur later. Toffe mensen met leuke verhalen.

Dan gaan we eindelijk starten aan onze wandeling. Het gaat gestaag naar beneden op een goed pad, en de uitzichten zijn echt grandioos. We ontmoeten een Nederlands stel op de wandeling, en we helpen mekaar met foto's. Na een tijdje hebben we zicht op de prachtige Illouette Fall, en iets later staan we aan de bovenkant van deze waterval, dit is een ideale plaats om onze snacks op te eten, want het is ondertussen 12hr voorbij. Sommigen steken zelfs hun voeten in het koude water ter afkoeling. Na deze pauze gaan we terug op weg en nu wordt de wandeling zeer lastig, het gaat omhoog en dat in de felle zon zonder schaduw. Tegen dat we eindelijk boven zijn is er een uur voorbij en is onze water voorraad enorm geslonken. Na een stuk terug naar beneden via switchbacks op rotsige ondergrond komen we aan bij de bovenkant van Nevada Fall. Dit is een krachtige indrukwekkende waterval. Desondanks de waarschuwingsborden zijn er toch mensen die zwemmen in het water, er zijn in het verleden reeds mensen die plots door de stroming meegesleurd worden over de waterval hun dood tegemoet. Hier moeten we beslissen welke aftakking we nemen naar beneden, de Mist Trail met eerst gevaarlijke switchbacks en dan slipperige trappen of de langere John Muir Trail met switchbacks langs de meer beboste bergwand.

We kiezen de John Muir Trail en beginnen aan de afdaling, er lijkt maar geen einde aan te komen en de ondergrond is niet makkelijk wandelen. Ons water is nu volledig op en we zijn allebei kapot. Ik heb blijkbaar toch te weinig meegenomen. Iets later komen we het sympathiek Nederlands stel weer tegen en zij geven ons 2 appel-sapjes. Zeer vriendelijk van hun en noodzakelijk voor ons. De John Muir Trail is eigenlijk wel een tegenvaller, geen views, en echt lastig. Beneden komen de 2 aftakkingen weer samen en zien we de Vernall Fall liggen terug op de Mist Trail. Dan volgt nog een rechte wandeling die op en neer gaat tot aan de busstop, er lijkt maar geen einde aan te komen. Bij de busstop is er een toilet en een drinkwaterfontein, eindelijk fris water.

We nemen de bus terug naar de lodge en gaan wat liggen op de kamer, we zijn allebei kapot van deze wandeling die veel zwaarder was dan verwacht. We blijven nog geheel de avond veel drinken!

Bij het opstaan voelen we de wandeling van gisteren goed in onze benen. Stephanie heeft bovendien ook nog enkele muggenbeten opgelopen. Na een douche gaan we ontbijten bij de Starbucks hier in de Lodge. We zetten ons aan een tafeltje buiten, altijd plaats want die Amerikanen zitten liever binnen in de airco, en drinken een drankje en eten elk een chocoladekoek en een halve cake.

Terug op de kamer doen we alles op het gemak en na de nodige discussie bij het uitchecken gaan we pas kort na 11hr op weg. We verlaten het park via de CA-120 en gaan dan over op de CA-49 waarbij we door leuke authentieke dorpjes zoals Sutter Creek en Amador City rijden.

Het is vandaag niet zo ver rijden, we overnachten in Folsom, niet zo ver van Sacramento. We gaan even op bezoek in het Historic downton van Folsom, maar het zijn slechts enkele winkels en het is enorm warm. Ons volgende bezoek zijn de Premium Outlets hier in Folsom, niet zoveel winkels maar toch eens de moeite. Daarna gaan we nog ons opnieuw bevoorraden in de Safeway en terug de auto voltanken.

Op zo'n 25min rijden is er een Cheesecake Factory, dus we gaan daar eten. Zo hebben we ook overschot in een to-go-box voor morgenmiddag.

Er is terug een aangeboden ontbijt in de Hampton Inn waar we overnachten, maar het is een drukte van jewelste. Er is zelfs een rij om aan te schuiven. Na het ontbijt checken we uit en gaan we terug op weg. We moeten vandaag best veel kilometers afleggen, dat komt deels doordat de volgende bestemming even rijden is, maar ook omdat we bijna 3/4 van Lake Tahoe gaan afrijden.

Op de weg richting Lake Tahoe is het in tegenoverstelde richting erg druk met auto's die reeds terugkomen van het meer, duidelijk te zien aan de bootjes op het dak, of het feit dat deze weg enkel naar Lake Tahoe gaat. Het is zondagvoormiddag en er keren dus al veel mensen terug van Lake Tahoe. Nochtans wanneer we aankomen in South Lake Tahoe, is het toch zeer druk. We gaan eerst op zoek naar een Starbucks vestiging om de YAH-koffietas te bemachtigen. Helaas vinden we, na 4 Starbucks, alleen de nieuwere Been-There reeks. We waren zelfs de staatsgrens met Nevada overgestoken, duidelijk aan het feit dat op enkele meters van de grens er plots 3 grote casino's staan, om nog in Zephyr Cove te gaan kijken.

We keren terug naar South Lake Tahoe en rijden noordwaarts richting Emerald Bay. Bij een uitzichpunt is het zeer moeilijk om veilig te parkeren, er staan al enorm veel auto's. Het is zondag dus het is zeer druk. Bij Lower Eagle Falls is het weer een drukte van jewelste maar we kunnen de auto parkeren aan de Trailhead voor de Upper Eagle Falls. We rijden daarna verder noordwaarts langs het meer, soms er vlak naast, soms wat hoger of verder met villa's die ons scheiden van het meer. In Tahoe City houden we rechts aan en blijven het meer volgen, we steken weer de staatsgrens over en zijn terug in Nevada. We rijden verder tot aan Sand Harbor, een populaire spot om foto's te nemen van het meer, met stenen in de voorgrond en de Sierra Nevada bergen op de achtergrond. Dit staatspark blijkt ook enorm populair bij de jongeren om te zonnen, zwemmen, kano varen, peddelsurfen en nog meer. Het is zeker wel de moeite om hier eens te komen kijken. Zelfs hier op deze hoogte is het zo'n 26 graden en stralende zon.

Het wordt al laat in de middag en we hebben nog een flinke rit voor de boeg. Onderweg naar onze eindbestemming rijden we eerst door Reno. Deze gokstad is iets minder bekend dan grote broer Las Vegas, maar er staan ook tal van casino's en de hoofdstraat is zeker de moeite om eens te zien. We zien bekende casino namen zoals Harrahs en Circus Circus, en vele mooie neon borden. Tijd om te gokken is er niet, we zijn gewoon op doorweg. Het is nog een paar uur rijden, via wegen waar bijna geen stadjes zijn en niet veel verkeer is, tot aan de eindbestemming Chester bij Lake Almanor, niet ver van het volgende park dat we bezoeken: Lassen Volcanic.

Vandaag bezoeken we dus een niet zo bekend National Park: Lassen Volcanic. Het ligt op zo'n 40min rijden van Chester waar we overnacht hadden. Direct na de ingang is het Visitor Center dat we eerst eens bekijken alvorens we verder het park in rijden. Onze eerste stop is bij Sulphur Works, waar we fumaroles en boiling mudpools zien en ruiken. Jammer genoeg is Bumpass Hell, een groot gebied met geysers, mudpools en meer, vergelijkbaar met Yellowstone, gesloten voor restauratie.

We rijden de weg door het park verder en dichter bij Lassen Peak, we stijden en komen algauw sneeuw tegen. Vreemd om in de sneeuw te staan eind juni in de warme zon. Onze volgende stop is bij Lake Manzanita, waar we lunchen bij de store en daarna een kleine wandeling langs het meer maken. We vervolgen de weg en rijden nu het park uit. We hebben nog 1 stop in het park maar daarvoor moeten we dus eerst het park uitrijden om het meer oostelijk via een 6mijl lange dirt/gravel road weer in te rijden.

De laatste stop is direct ook de mooiste, Cinder Cone en de Painted Dunes. Dit is een gebied ontstaan door vulkanische activiteit. Maar om dit te bezichtigen moet je wel een 8km wandeling er voor over hebben, en natuurlijk de dirt road heen en terug. We starten vol goede moed, en met veel water aan de wandeling. We gaan niet naar de top van de Cinder Cone maar nemen de Bypass en gaan dan langs de achterkant omhoog om een mooi uitzicht te hebben op de Painted Dunes. Dit is echt wel een zeer mooi gebied en een mooie wandeling. We zijn al later dan verwacht en zullen enkele volgende stops overslaan en morgen doen. Het is namelijk nog een lange rit naar Mt. Shasta. Algauw komt de grote berg met gelijkaardige naam als het stadje in zicht, en het is een indrukwekkend zicht.

Origineel hadden we Lava Beds National Monument op de planning staan, maar dat hebben we laten vallen ten voordele van Burney Falls en een meer relaxt tempo.

Er is geen gratis ontbijt in het hotel, dus we nuttigen ons cornflakes ontbijt op de kamer. Samen met een glas melk en zelf gemaakte koffie. We doen alles op het gemak en na het uitchecken gaan we terug op weg. Eerst rijden we Mt. Shasta op tot aan het punt waarop de weg nog verder afgesloten is. Daarna rijden we naar Lake Siskiyou om een mooi zicht te hebben op Mt. Shasta. Het is een imposante berg/vulkaan.

We nemen de I-5 en rijden zuiidwaarts naar Dunsmuir, waar we de kleine Hedge Creek Falls bezoeken en dan doorrijden naar Castle Crags State Park, hier rijden we tot en doen de korte wandeling naar het Vista Point. Daarna gaan we weer noordwaarts tot aan Mt. Shasta.

Ondertussen is het reeds middag, en stoppen we aan de Burger King in het stadje voor een lichte lunch. Daarna vervolgen we onze weg naar de volgende bezienswaardigheden. Eerst staat McCloud Falls op het programma. Hier bezoeken we de Upper en Middle Falls, waarbij we bij de laatste ook tot beneden gaan om ze best te kunnen zien.

De volgende stop is McArthur-Burney Falls State Park, of kort gezegd Burney Falls. Hier hoeven we niet te betalen dankzij het ingangsbewijs van Castle Crags. Om deze waterval goed te zien moet we naar beneden wandelen. Deze waterval is echt wel enorm mooi, mooier dan menig die we reeds gezien hebben. Het is echt de moeite om deze te bezoeken. We vervolgen de loop trail tot we terug aan de parking zijn. Na een winkel en toiletbezoek gaan we terug op weg richting onze eindbestemming Yreka. We komen eerst nog voorbij een grappig stadje genaamd Weed. Waar ze grappige T-shirts verkopen, maar voorspelbare opdruk.

Vandaag rijden we van Yreka naar Eureka. Van het binnenland naar de kust. We starten via de State of Jefferson scenic byway, deze begint iets noordelijker van Yreka. We rijden een hele tijd langs de Klamath River. In Happy Camp staat er een standbeeld van BigFoot, in dit gebied zijn er de meeste waarnemingen geweest. Wij hebben nog geen BigFoot of Sasquatch gezien.

We vervolgen de State of Jefferson scenic byway en rijden nu richting de California-Oregon grens. We rijden even Oregon binnen om dan iets later, na een lunch stop, via de Smith Scenic byway terug California binnen te rijden. Dicht bij Crescent City verlaten we de Highway en slaan de Howland Hill road in. Deze 6 mijl lange goede dirt road brengt je tussen verschillende Redwood bomen, Sequoia Sempervirens.

Op deze reis hebben we reeds de grootste bomen (in volume) ter wereld gezien, namelijk de Sequoiadendron Giganteum of Mammoetbomen. Iets later hebben we de oudste bomen ter wereld gezien, de Bristlecone Pines van het Acient Bristlecone Pine Forest. En nu zien we de hoogste bomen ter wereld, de Sequoia Sempervirens of Redwood bomen. Al deze bomen hebben specifieke condities nodig en daarom zijn ze enkel nog maar op beperkte plaatsen terug te vinden.

Na het rijden van de Howland Hill road, komen we aan in Crescent City, waar we gaan kijken naar de mooie lighthouse bij de zee. We springen ook nog binnen in een Safeway om wat fruit en extra drank in te slaan.

We vervolgen onze route en na een mooi uitzichtpunt genaamd High Bluff, rijden we Prairie Creek Redwoods State Park binnen via de Newton B Drury Parkway. We bezochten dit park al eens vluchtig in 2014. Nu gaan we voor een meer off-the-beaten-path trekpleister van het park. Niet de grote Redwood bomen, maar Fern Canyon. Dit is een kleine canyon die begroeid is met varens. We moeten er wel 8 miles op een dirt road voor rijden, eerst door het bos daarna langs de oceaan en zelfs een kleine streamcrossing, best wel spannend. Bij Fern Canyon aangekomen staan er toch een tiental auto's van andere bezoekers. We zien familiewagens, minibusjes en grote pick-up trucks.

We doen onze hiking boots aan, want die zijn redelijk waterdicht en in de canyon staat er een laagje water. Je hoeft niet ver te lopen om in de canyon te komen en de vele varens te zien. Je kan zelf zo ver wandelen als je wilt. Na de korte wandeling, gaan we terug via dezelfde dirtoad tot aan de hoofdweg en rijden verder richting de eindbestemming Eureka. Alvorens we inchecken in ons hotel, bezoeken we eerst old town Eureka met het mooie Carson Mansion.

Eten doen we vanavond in de Applebee's en een koffie na het eten komt van DutchBro's, een drivethru koffie afhaalhuisje.

Na het ontbijt gaan we nog een keer langs bij Dutch Bro's, terug voor een koffie en een chocomelk. Daarna gaan we op weg en de eerste stop is Ferndale. Dit is een klein stadje met prachtige houten victoriaanse huizen. We lopen er even rond alvorens we verder rijden. We rijden nu via een prachtige maar hobbelige weg, die Belgisch asfalt luxueus doet aanvoelen. De Mattole road is een lange weg, die zeker in het begin prachtige vergezichten oplevert, als alternatief voor de saaie freeway. Het is wel een langere optie.

Het is al na de middag wanneer we eindelijk weer op de 101 Highway uitkomen. We zijn nu midden in Redwoods gebied, namelijk Humboldt Redwoods State Park. We bezoeken hier verschillende groves, zoals de Founders Grove, Rockefeller Grove en de prachtige Grieg-Bell-French Grove. We zien dikke redwoods, hoge redwoods, gevallen redwoods. Na het bezoek aan de verschillende groves, rijden we ook nog een groot deel van de Avenue of the Giants, de originele 2-lane highway die tussen de Redwoods door loopt.

Na het bezoek aan de verschillende Redwood bezienswaardigheden, gaan we terug via een long, winding, narrow road richting de kust. Dit deel van de California kust noemt de Lost Coast. Omdat er geen highway langs deze kuststrook loopt, en deze enkel te bereiken is via kronkelige bergwegen. Rond 17hr komen we aan in Shelter Cove. Door de afgelegen locatie is hier ook geen massa-toerisme en is er wel rust en kalmte. De Lost Coast Inn, waar we vanavond overnachten, staat aan de rand van een kleine klif en onze kamer kijkt uit over de oceaan. Want een view! Wat een kalmte.

We gaan nog even kijken naar de lighthouse en naar het uitzicht op het zwart-zand strand alvorens we een Pizza afhalen om op ons balkon met zeezicht op te eten. De rest van de avond zitten we op ons balkon een boek te lezen en te genieten van de ondergaande zon boven de oceaan.

We ontbijten met cornflakes en koffie + muffin van de lokale coffeeshop op ons terras met zeezicht. Helaas niet in het zonnetje aangezien de zon op gaat in het oosten. Een trui helpt tegen de frisse oceaanwind. Na het ontbijt checken we uit en gaan we op weg. We rijden terug landinwaarts via de bochtige en stijgende Sheter Cove Rd die later Briceland-Thorn Rd wordt. Na een groot halfuur komen we terug uit op de US-101.

Iets verder langs de US-101 stoppen we nog bij het Richardson Grove SP Visitor Center. Dit is een klein state park met een historisch gebouwd visitor center tussen de grote redwoods. Het gebouw tussen de grote bomen zorgt wel voor wat perspectief. In het kleine visitor center bezoeken we nog de gift-shop en kopen een leuk kaartje. Terug op weg rijden we eerst verder op US-101 tot we verderop de Pacific Highway 1 op kunnen richting de kust. De bedoeling was indertijd om Highway 1 door te trekken langs de lost coast tot aan Eureka, maar door het ruw bergachtig terrein is dat nooit gelukt en zijn die plannen opgeborgen. Dat zorgt er voor dat de Lost Coast, Lost blijft en niet zo veel toeristen trekt.

Als we de via Hwy 1 de kust naderen rijden we de Usal rd op om de Candellabra Redwoods te bekijken, zeer speciale bomen, maar helaas maak ik rechtsomkeer na enkele kilometers. Deze dirt road is mij iets te riskant. Jammer maar veiligheid en gezond verstand gaan voor. We gaan verder op de weg en rijden nu weer hoofdzakelijk langs de oceaan. Bij Fort Bragg gaan we het Glass Beach bezoeken. Glass Beach is een strand dat vol ligt met afgeronde glas deeltjes en groen, wit, bruin en als je goed zoekt ook blauw. Dit strand is ontstaan door een grote hoeveelheid glas die in zeer werd gestort, de kracht van de golven breekt het glas in kleine stukken en rond het mooi af en dit spoelt dan aan op het strand. Dit mooie strand is dus eigenlijk ontstaan door vervuiling. Vele grote stukken zijn er niet, waar er zijn veel mensen die op zoek gaan naar de mooiste stukken om te verzamelen.

In Fort Bragg, bezoeken we de McDonalds voor een ijsje en sanitaire stop. In de korte tijd dat we er waren hebben we daar een allegaartje van mensen zien voorbij komen, mensen die bij ons zeker in een instelling opgenomen zouden zijn. Dit geldt trouwens voor alle iets grotere steden in de V.S. Hun sociaal vangnet is zeer erbarmelijk en je ziet dus fysiek en mentaal gehandicapten gewoon op straat rondhangen zonder woonst en zonder inkomen.

Na Fort Bragg komen we aan in Mendocino waar we overnachten, dit kleine stadje heeft 1 main street met een winkel, enkele coffee shops en een restaurant en pub. De Mendocino headlands hebben een ruige kustlijn, hier geen strandjes. We verblijven in een Inn waarvan iedere kamer een gebouwtje is in een western stadje. Wij slapen in het Blacksmith huisje. Allemaal zeer charmant. We eten ons avondeten in de Pub, met Iers thema, en een drukte van jewelste. Eens iets helemaal anders, eten in de Pub.

Ontbijt halen we bij een coffee shop in Mendocino. We checken uit en gaan weer op weg. Eerst rijden we vanuit Mendocino de mooie kustweg, Highway 1 verder. We komen voorbij plaatsen zoals Albion, Point Arena (inclusief headlands en vuurtoren) en Gualala. Iets verder verlaten we Highway 1 en rijden het binnenland in via de Stewarts Point - Skaggs Springs Rd. Daarna gaan we verder via de CA-128 naar Calistoga. Dit is het noordelijke eindpunt van Napa Valley, de meest gekende wijnstreek van California. We lusten beiden geen wijn, dus voor ons staat er geen proeverij op het programma vandaag. We rijden via de Saint-Helena Hwy en de Silverado Trail in zuidelijke richting doorheen Napa Valley. We zien talloze wijndomeinen en bijhorende villa's, of zeg maar kasteeltjes.

In het stadje Napa lopen we even rond in het downtown gebied en brengen we een bezoek aan de Starbucks vestiging. Als we Napa uit rijden is het eventjes filerijden op de drukke CA-12 richting Petaluma.

Vanuit Petaluma gaan we richting Point Reyes Station en dan Inverness. We bezoeken vandaag ook nog Point Reyes National Seashore. Eerst stop is het kleine shipwreck bij Inverness. Dan gaan we verder naar het Point Reyes Lighthouse, er hangt hier een zeer dichte mist en een stevige wind. Een dikke trui is noodzakelijk. We rijden ook nog naar Drake's Beach en stoppen dan bij De Cypress Tree Tunnel. Het is ondertussen al na 6 uur 's avonds maar toch is het hier verre van verlaten.

Uiteindelijk rijden we weg en rijden nog een stukje Hwy 1 alvorens we afslaan en naar San Rafael rijden naar ons hotel voor vanavond. Dichtbij San Francisco, ons eindpunt.

Vandaag gaan we naar San Francisco, maar eerst nog enkele tussenstops. We beginnen bij Muir Woods National Monument. Maar aangezien het zondag is zijn alle parkings voorbehouden voor mensen met een reservatie. Wij waren hier niet van op de hoogte, en dus is er geen plaats voor ons. We kunnen naar Valley Mills rijden, daar parkeren en de bus nemen heen en terug. Maar dat is veel tijdsverlies, daar hebben we geen zin. Dus geen Muir Woods voor ons.

We rijden dan maar verder en gaan naar de uitzichtpunten op de Golden Gate Bridge, helaas is er zoveel mist dat er letterlijk geen brug te zien is. Geen nood, we hebben de volgende 2 dagen nog tijd om opnieuw te proberen. We rijden nu via de Richmond bridge oostelijk richting Oakland. We gaan naar de San Francisco Premium Outlets, alhoewel die dicht bij Oakland liggen en dus niet bij San Francisco, maar ja What's in a name hé. Er zijn veel interessante winkels in de Outlet en het is er zeer druk. Na de Outlet rijden we terug westelijk en gaan via Silicon Valley richting San Francisco, op die manier moet we geen toll-brug gebruiken.

We verblijven vanavond in het Chancellor Hotel op Union Square. Na het inchecken en uitladen bij het hotel rijden we met de wagen naar Fishermans's Wharf. Eerst worden we wel nog even 5 min opgehouden wanneer vlak voor onze auto een politie arrestatie op straat plaatsvindt, inclusief het op de grond smijten van één van de daders en hem de handboeien om doen. De andere dader is te voet gevlucht en wordt door een andere agente op de hielen gezeten, en algauw komt er nog een politiewagen met loeiende sirenes langs gevlogen. Even 5 min sensatie. Net een aflevering van Cops of Live PD, maar dan door de voorruit.

Als we bij Fisherman's Wharf aankomen parkeren we de wagen en lopen direct door naar Pier 39 waar we gaan eten bij Bubba Gump. Het is er zeer druk, het is namelijk het weekend voor de 4th of July, en er is een uur wachttijd. We hebben geluk dat er bij de bar, waar je zelf kunt een plaats kiezen, net een tafeltje vrijkomt en je kan daar ook eten bestellen. Op die manier hebben we niet moeten wachten en genieten we 20min laten van ons eten. Bubba Gump Shrimp Co. is een leuk themarestaurant volledig gebaseerd op de film Forrest Gump, een prachtfilm natuurlijk. Ook het eten is altijd zeer lekker.

Na een korte wandeling langs de winkeltjes van Fisherman's Wharf gaan we terug richting Hotel, nu ja richting de parkeergarage dicht bij ons Hotel.

We ontbijten bij de Starbucks op de hoek en het is er druk, zelfs al zit er 2 blokken verder nog een Starbucks. Na het ontbijt doen we een stadswandeling rond Union Square, Market Street, Financial District, North Beach (de Italiaanse buurt, vreemde naam) tot aan Fisherman's Wharf en dan terug via Columbus Ave en Powell street. We gingen eten in de Inn-N-Out op Fisherman's Wharf maar stond een rij tot buiten, en we moeten op tijd bij ons hotel zijn om uit te checken.

Als we terug naar ons hotel lopen zien we dat de match België - Japan bezig is, stand 0-0 bijna het einde van de eerste helft. Op de kamer maken we alles klaar om uit te checken. We slapen vanavond in de Coventry Motor Inn, langs Lombard street omdat we daar kunnen parkeren met de wagen bij het hotel en de koffers dan makkelijker naar de kamer kunnen slepen om alles klaar te maken. In de kamer zien we dat de match een slechte wending heeft genomen, 2-0 achterstand tegen Japan. Oei oei, dat ziet er niet goed uit.

Als we in de lobby komen met de koffers zien we op de grote TV bij de bar dat België - Japan ondertussen 2-2 gelijk is, Oef! Er zijn nog slechts een kleine 10min te spelen. Dat wordt enorm spannend. Ik moet weg om de wagen uit de parkeergarage te halen en Stephanie blijft bij de koffers en kan de wedstrijd volgen. Wanneer ik met de wagen verschijn krijg ik de blijde boodschap dat we gewonnen hebben met een 3de goal tegen Japan!

We rijden vandaag met de wagen door San Francisco, en doen een beetje aan sightseeing. De 49-mile drive, hebben we in het verleden reeds gedaan, ditmaal doen we enkele punten aan. We beginnen met een rit door Mission District, daarna een lunch bezoek aan de Inn-N-Out, waar het ook best druk was, in Daly City. Na de lunch gaan we naar de Twin Peaks voor een uitzicht op downtown San Francisco, niet zo veel mist als gisteren gelukkig. Vervolgens gaan we naar Haight en Ashburry waar we een kwartiertje rond lopen dus de mooie huizen. Dan de verplichte stop, de Painted Ladies bij Alamo Square. Dit zijn de bekende huizen die te zien waren in de begin generiek van Full House.

Daarna gaat het verder naar de Tiled steps aan 17th Avenue, dit zijn we pas enkele dagen geleden te weten gekomen, een mooie trap in mozaïek. Zeer leuk om te bezoeken. Dan gaat het via Sunset District en Golden Gate park richting Golde Gate Bridge. We rijden de brug over en stoppen aan de Vista Point en helaas hangt de brug weer in de mist. We gaan nu terug naar Fishermans's Wharf. Ja, we gaan terug eten in Bugga Gump, het is zo lekker. :o

Na het eten rijden we naar ons hotel op Lombard Street.

Eerst gaan we ontbijten bij de Starbucks enkele blokken verder, in een gezellige straat waar tot mijn verbazing een restaurant zit dat Belga noemt, en toch een paar typische Belgische gerechten op de kaart heeft. De rest van de voormiddag wordt besteed aan het inpakken van koffers. Souvenirs die breekbaat zijn worden zorgvuldig in kleren gewikkeld en in de koffers geplaatst. We reizen weer met een extra koffer terug, iets te veel souvenirs en t-shirts :o

Na het uitchecken laden we de auto vol, en rijden naar de Golden Gate Bridge, nu is het namelijk wel mooi weer en weinig mist of lage bewolking. 3de keer goede keer
Na foto's aan de diverse uitzichtpunten rijden we een stuk zuidelijk naar San Mateo, om daar ons laatste maal te nuttigen, lunch in The Cheesecake Factory. Voor elk een typisch Amerikaanse burger van restaurant kwaliteit. Het smaakt. Dan gaat het richting Car Rental return en luchthaven. Alvorens verloopt vlot en we zijn 3 uur op voorhand op de luchthaven. Aan de check-in balie staan al enkele medereizigers te wachten, veel met blond haar, dat zullen Finnen zijn. We vliege namelijk terug met Finnair via Helsinki naar Brussel.

De vlucht vertrekt met zo'n 20min vertraging, maar alles verloopt verder vlot, al houdt een krijsend kind ons regelmatig uit onze slaap. De korte overstap in Helsinki is succesvol en zo staan we omstreeks Woensdagavond 18h30 Belgische tijd weer ins ons thuisland.