Na het zeer uitgebreide en lekker ontbijt in Van der Valk Hotel Schiphol A4 gaan we met het shuttle busje naar de luchthaven. We zijn ruim op tijd, maar kunnen al de koffers inchecken. Boardingpassen hadden we niet gekregen bij de online check-in, een documenten controle is nodig was de boodschap. De dame bij de check-in zegt tegen ons dat we in hal 3 moeten door de security gaan omdat het in hal 2 te druk is. Zo gezegd zo gedaan, security gaat vlot maar daarna moeten we door passport controle en daar staat een enorme rij. Maar slechts de helft van de automatische controle hokjes zijn open en we staan als een grote bende nogal chaotisch aan te schuiven. Wanneer wij bijna aan de hokjes zijn gaan de andere hokjes ook open en de chaos is dan compleet.

Daarna zijn we op ons gemak en hebben we nog uurtje alvorens het boarden begint. We eten kip nuggets bij McDonalds en gaan daarna wachten bij de gate. Enkele dames van het grondpersoneel lopen rond tussen de wachtenden en controleren passports en boarding passes. Als ze ons controleren krijgen we het nieuws dat we aan een extra security controle onderworpen worden.
We moeten naar voren gaan en onze hand bagage openen voor enkele stalen te nemen ter controle op explosieve stoffen. Gelukkig allemaal negatief. Het boarden gaat daarna vlot.

De vlucht met Delta verloopt goed en we zijn positief verrast door de service aan boord, 2 maaltijden, verschillende snacks en ijsje en flesjes water en drankjes. Toch wel meer dan bij andere maatschappijen waarmee we gevlogen hebben. We slapen allebei zo'n 45min en ik kijk naar 3 verschillende films. Stephanie heeft helaas problemen met het entertainment systeem en kan daardoor met moeite 2 films kijken.

Na iets minder dan 10 uur vliegen komen we aan op Seattle. We stappen vlot uit het vliegtuig maar in de gang moeten we aanschuiven, we krijgen te horen dat het te druk is in de immigrations hal. Gelukkig moeten wij geen 2de vlucht halen. We moeten in de gang aanschuiven in 2 rijen, omdat wij nieuwe passports hebben moeten we in de trage rij. Al bij al duurt het ongeveer 1uur en 45min eer we door immigrations en customs geraakt zijn.

Daarna gaat het met een treintje naar de aankomsthal en dan met een busje naar het autoverhuurcenter. We lopen direct naar de garage en zoeken een auto uit de Emerald Executive rij. Er staat een Nissan X-trail, een Jeep Cherokee, Jeep Compass en enkele sedans. Er staat jammer genoeg geen Ford Explorer. Wel wordt er plots een Explorer voor gereden voor iemand die stond te wachten. Ik vraag direct als ze nog één kunnen aanrijden, maar er zijn geen meer zeggen ze. Ik sta nog enkele minuten te twijfelen en probeer de koffers in de Compass te passen zonder veel succes. De vrouw aan de balie vraagt naar mijn naam en ziet dat ik Executive Elite member ben en vraag met wat ze mij kan blij maken. Ik zeg een Ford Explorer of iets gelijkaardigs. Ze pleegt een telefoontje en zegt dat ze iets gaan zoeken en zullen voorrijden. Enkele minuten later komt een zwarte Ford Explorer limited (met Texas nummerplaat) eraan. Ik bedank de dame en we rijden 10 minuten later weg met deze leuke bak met gekoelde lederen zetels.

Ons hotel is op een half uurtje van de luchthaven vandaan en we stoppen onderweg nog aan de Walmart om inkopen te doen. Eten doen we in The Cheesecake Factory, een favoriet bij ons. Wanneer we bij het hotel aankomen zijn we redelijk uitgeput, het is ondertussen eigenlijk al vroeg in de ochtend Belgische tijd. We vallen als een blok in slaap.

We staan redelijk vroeg op, deels omdat ons lichaam nog niet volledig aangepast is aan het tijdsverschil maar ook deels omdat we in de gang gewekt worden door luidruchtige buren. We douchen ons, en herschikken dan de koffers en de reistas. Wij hebben een grote reistas mee waar we voor 10 dagen kleren, ondergoed, schoenen en toiletgerief in plaatsen. De grote koffers sleuren we dus niet telkens mee van hotel naar hotel maar blijven in de auto liggen. We maken gebruik van het aangeboden ontbijt in het hotel, waar Stephanie blij verrast is om Nutella te vinden.

Vandaag is de eerste echte dag van onze roadtrip. We slapen in centraal Washington in Yakima, maar we bezoeken eerst Mt.Saint-Helens National Volcanic Monument. Mt Saint-Helens is een vulkaan die in 1980 uitgebarsten is met dodelijke en zeer verwoestende afloop. Een groot deel van de berg is bij de uitbarsting ontploft.

Om daar te geraken rijden we de lange doodlopende Spirit Lake Highway tot het einde aan het Johnston Ridge observatory. Onderweg zijn er diverse uitzichtpunten en meerdere visitor centers. In het Forest Learning Center bekijken we een korte film over de uitbarsting. Bij Johnston Ridge doen we de korte informatieve wandeling. We hebben stralend blauwe hemel en de zon is zeer sterk op deze hoogte (1327m) dus een pet en goede zonnecrème is zeker niet overbodig. We eten hier onze luch, de overschot van de pasta van gisterenavond.

Na het bezoek rijden we terug naar Castle Rock, waar we een ijsje eten bij McDo en dan de lange rit naar Yakima aanvangen. We rijden via US-12, White Pass Scenic Byway, waar we dikwijls een mooi zicht hebben op Mt. Rainier, die andere bekende berg in Washington. Altijd duidelijk zichtbaar vanuit Seattle en omstreken.

In Yakima aangekomen checken we in en gaan daarna eten in de 2nd street grill, we eten beide een vers gemaakte burger en het smaakt zeer goed. Op het TV-scherm volgen we live de laatste 10min van een zeer spannende basketball wedstrijd. Na de wedstrijd zien we dat het blijkbaar om de finale van de NBA titel gaat. Toronto Raptors heeft de titel gewonnen met een zeer nipte voorsprong op de Warriors van Oakland. Na het eten rijden we terug naar ons hotel en kijken nog wat TV en lezen nog wat tot we gaan slapen.

In ons hotel is er weer ontbijt aangeboden, Amerikaanse stijl. Na het ontbijt gaan we terug de baan op. We rijden Yakima uit, en zien velden vol met hop. Blijkbaar is de Yakima regio verantwoordelijk voor 75% van de hop productie in de USA.

Een beetje later rijden we door Hanford Reach National Monument, waar verschillende oude nucleaire reactoren staan. Onder andere ook de B reactor die verantwoordelijk was voor de productie van het plutonium gebruikt in de atoombom van Hiroshima. Het gebied is helaas niet vrijelijk toegankelijk. We zien de B reactor van veraf langs de doorgaande weg.

Onze eerste echt bestemming van vandaag is Palouse Falls state park. Midden in dit droog en bar landschap van centraal Washington ligt een grote waterval en mooie canyon. Bij het binnen rijden van het park krijgen we via elektronische borden nog waarschuwingen om niet op de rand van de kliffen te gaan, hierdoor zijn er sinds 2016 reeds 4 doden gevallen. We bekijken eerst het gewone uitzichtpunt en wandelen dan nog naar links via een trail naar de bovenkant met beter zicht op de falls en de canyon. Daarna eten we lunch op een bankje.

We rijden verder via de Palouse Scenic Byway, hierbij rijden we na een uurtje door de rollende heuvels met granen en grassen, gekend als The Palouse. We rijden via enkele prachtige weggetjes en uiteindelijk naar Steptoe Butte state park voor het prachtige uitzicht van bovenaf over de Palouse.

Uiteindelijke rijden we via Pullman door naar Lewiston, net over de grens in Idaho. We rijden via de oude Spiral Highway de heuvel naar beneden i.p.v. de nieuwe interstate exit. We slapen hier in Lewiston, Iadho (net over de grens met Washington waar het stadje Clarkston ligt) in een Hampton Inn.

We besluiten te gaan eten in Applebee's, waar het zeer druk is, het is namelijk vrijdagavond. We eten beide een pasta gerecht. De porties zijn weer gigantisch en we krijgen het beide niet op. Na het eten rijden we nog even door downtown Lewiston, dat eigenlijk niet zo veel voorstelt. We zoeken daarna een Starbucks waar we de Iadho Been-There tas kopen voor onze collectie. We kopen geen drankjes, want we zagen ook een Dutch Bros zitten, en Stephanie vind die hun koffie lekkerder, dus kopen we daar een koffie latté en een chocomelk. We gooien de tank van de auto ook nog eens vol en dan gaan we terug naar het hotel.

We eten vandaag ons ontbijt buiten op, het hotel heeft een terras met tafeltjes en stoelen. Normaal in Europa maar uitzonderlijke in de V.S. Bijna alle Amerikanen zitten dan ook binnen en buiten zijn slechts 3 tafeltjes bezet. Ook uitzonderlijk is de fruitsalade die beschikbaar is bij het ontbijt en zeer lekker smaakt. Een dikke pluim voor Hampton Inn.

Na het ontbijt gaan we terug op weg. We rijden vanuit Idaho de grens over terug naar Washington, maar iets later de grens dan weer de grens over naar Oregon. Onze eerst stop is de Joseph Canyon viewpoint, een grote canyon gevormd door de Jospeh Creek. Een opwarmer voor de Hells Canyon waar we naar toe rijden.

Iets verder rijden we het stadje Enterprise binnen, waar we in de safeway iets kopen voor onze lunch, het worden 2 warme slices pizza 4 kazen. Die eigenlijk niet echt fameus zijn. Iets verderop bezoeken we nog het graf van Old Chief Joseph, een bekende Nez Perce indianen leider, die hier in de regio zeer gerespecteerd werd voor zijn vredevolle onderhandelingen.

Volgende stop is het stadje Joseph waar we de benen strekken in een gezellige main-street. We wandelen wat rond en bekijken enkele winkeltjes maar kopen niks. Na een bezoek aan de public restrooms eten we nog een ijsje alvorens terug op pad te gaan.

We rijden nu op de NF-39 ook gekend als de Hells Canyon scenic byway. Deze kronkelige route leidt uiteindelijk naar de Hells Canyon overlook. Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht over de Hells Canyon, de diepste canyon van de V.S. met 2436m diep en 16km breed. We staan zo hoog dat we de Snake River, die verantwoordelijk is voor het uitslijten van de canyon, niet kunnen zien. We rijden de Scenic Byway verder, nu naar naar beneden, tot aan de rivier en dan via een brug naast de Oxbow dam oversteken en zo terug Idaho in rijden. Hier veranderen we van tijdszone van Pacific Time naar Mountain time en wordt het een uur later. Noordelijk Iadho waar we vannacht nog sliepen gebruikt wel nog Pacific time, maar zuidelijk Idaho zit op Mountain Time, beetje vreemd en hopeloos complex lijkt me dat.

We vervolgen onze route en rijden via lokale secundaire wegen waar er werkelijk niet veel te zien valt, ook geen noemenswaardige stadjes, een beetje niemandsland eigenlijk. Uiteindelijk nemen we dan voor de laatste 15min nog de interstate freeway tot in Caldwell. Hier overnachten we in een Best Western Plus. Naast ons hotel zit een Burger King en een Dutch Bross, en we hebben geen zin om nog met de auto op zoek te gaan naar avondeten dus wordt het eten van de buren afgesloten met een drankje van de andere buren.

Het ontbijt in deze Best Western is iets minder dan de vorige maar nog steeds meer dan voldoende.
We rijden vandaag in oostelijke richting door Idaho tot in Wyoming. Het wordt weer een flinke rit, maar we bezoeken ook een mooi park, Craters of the moon national monument.

We rijden eerst een stukje interstate freeway om weg te raken van Boise. Je mag hier trouwens 80mph (+/- 130km/h)rijden op sommige stukken van de interstate. Dat heb ik ergens anders in de V.S. nog niet gezien. Wanneer we de interstate verlaten stoppen we nog aan McDonald's waar we een McMuffin en Biscuit ontbijt sandwich meenemen om deze middag als lunch op te eten. Diegene die onze order opneemt denkt dat we van Duitsland zijn, dat is hetgeen de mensen hier direct denken als ze onze uitspraak horen. Ik weet trouwens niet als de meesten wel België weten liggen.

We rijden de U.S. Hwy 20 127mijl ver tot aan Craters of the moon, maar onderweg stoppen we nog een supermarkt in Fairfield om ijs voor onze frigobox en wat fruit te kopen. We worden weer aangesproken door een Amerikaan, omdat hij denkt dat we van Texas zijn, onze huurauto heeft namelijk Texas nummerplaten. Deze beste man vraagt of we het 'World Famous Sun Valley Resort' gaan bezoeken hier niet zo ver vandaag in Ketchum, Idaho. Dat 'World Famous' is een term die ze hier graag gebruiken. Sun Valley is blijkbaar een soort ski resort dat ook in de zomer populair is, maar dus zeker niet 'World Famous'.

Bij Craters of the Moon aangekomen bezoeken we eerst het visitor center en dan de highlights van het park. Eerst wandelen we naar boven op de Inferno Cone, een korte maar steile wandeling. Hier vandaan heb je een mooi zicht op de lava-velden en de buttes. Vlak ernaast liggen de Spatter Cones, dit zijn grote versteende lava spetters eigenlijk. Binnenin snowcone ligt er het hele jaar door een laag sneeuw. Vervolgens rijden de we loop-road door naar de Cave trail. Hier wandelen we tot aan de Indian Tunnel die we bekijken en ik loop er ook volledig door. We haasten ons terug naar de auto, want er komt een onweer aan en je wil niet in deze vlakte lopen met bliksem, alhoewel de andere bezoekers precies niet bewust zijn hiervan.

Na ons bezoek aan het park gaan we terug de weg op, we zijn nog maar halverwege tot aan onze bestemming. We rijden weer door niemandsland met af en toe een klein stadje. Beetje verder rijden we door INL, Idaho National Laboratory, waar het departement van energie testen en experimenten uitvoert. Hier kunnen we 's werelds eerste werkend nucleaire energie centrale bezoeken. Deze kerncentrale, genaamd EBR-1, werd in 1951 opgestart en produceerde genoeg energie voor het eigen gebouw en kon meer energie produceren dan er werd gebruikt. Ondertussen is deze mini-kerncentrale al lang gesloten, maar kan nu door het publiek bezocht worden. Zeer interessant om eens te bezoeken, en het is gratis.

We rijden nu met het onweer mee en naderen de Teton bergen, waar we via de Teton Scenic Byway en Teton Pass de bergen doorkruisen tot in Wyoming en onze bestemming, Jackson.

Nadat we in ons hotel inchecken lopen we nog even rond in het stadje en nemen dan een pizza mee naar onze hotelkamer. Een lekkere pizza genaamd 'The Fatty' met pulled pork, peperoni, ham en veel kaas. Lekker!

Ontbijt is niet aangeboden dus haal ik in de Starbucks een koffie voor Stephanie en eten we cornflakes op de kamer. We zitten hier 2 nachten, dus we hoeven niet uit te checken.

Vandaag een hele dag in Grand Teton national park. We rijden vanuit Jackson Hole het park binnen en gaan direct door naar Jenny Lake. Het kan hier namelijk zeer druk worden zonder vrije parking plaatsen, gelukkig voor ons nu nog niet. We betalen om met de shuttle boot het meer over te steken zodat we niet 4km rond het meer hoeven te stappen. We wandelen richting Hidden Falls, een korte, drukke, trail met op het einde een mooie grote waterval. We twijfelen om nog een stukje cascade canyon trail te wandelen, maar besluiten het niet te doen, deels omdat er weer regen lijkt aan te komen. We keren dus terug met het bootje naar het Jenny Lake visitor center.

We rijden nu de inner loop verder en rijden ook nog de one-way jenny lake drive en stoppen aan diverse uitzichtpunten. We rijden ook nog naar de top van Signal Mountain met de Jackson Lake overlook. Het is best druk en het is niet eens weekend. We rijden tot aan Oxbow bend en keren dan via de outer loop terug richting Jackson Hole. We stoppen nog aan diverse uitzichtpunten, zoals schwabacher landing. En dan gaan we natuurlijk ook kijken naar de befaamde schuren aan Mormon Row.

Als laatste bezoeken we nog het visitor center, waar we aan de babbel geraken met een medewerkster die Nederlandse is en al 30 jaar hier in de V.S. woont. Ze spreek nog perfect Nederlands wat niet zo evident is na 30 jaar.

We zijn in de late namiddag terug in Jackson Hole en gebruiken deze tijd om het stadje grondig te verkennen en diverse winkels te bezoeken. In de Jackson Hole Trading Post gaan we zelfs 3 keer binnen en helaas ook 3 keer naar de kassa

We besluiten te gaan eten in Jackson Drug, een oude pharmacy die nu als restaurant dient. We eten beide een bison burger en het smaakt zeer goed. Ondertussen begint het hier serieus te regenen.

Morgen rijden we via de de inner loop van Grand Teton national park naar Yellowstone national park. Internet toegang zal daar moeilijk tot onbestaande zijn vermoedelijk.

Voor het ontbijt ga ik deze maal ergens anders kom koffie en chocolademelk. Helaas is de chocolademelk weeral niet te drinken, net zoals die van Starbucks gisteren. Ik had ook een Almon twist ontbijtkoek mee en die is zeer lekker. Samen met onze cornflakes en voor mij dus een glas melk is dit ons ontbijt voor vandaag.

Na 2 nachten hier in het 4 Winds Motel checken we uit, want we rijden vandaag naar Yellowstone national park. Het is geen lange rit dus we hebben uitgebreid tijd om op het gemak door Grand Teton national park te rijden en nog diverse viewpoints te bezoeken.

We beginnen echter met een alternatieve weg naar het park. Niet via de US-89, maar via de Moose-Wilson road, waar er meer kans is op wildlife en die voor een deel unpaved dirt road is. Ook op deze weg staan ingangsloketten voor het park, waar we onze pas moeten tonen. Het is nog best druk op deze weg, auto's voor en achter en ook frequente tegenliggers. We zien helaas geen wildlife.

We komen op de park road ter hoogte van het visitor center en rijden verder langs de park road. Er hangen lage wolken rond de toppen van de bergen, waardoor ze helaas niet volledig zichtbaar zijn, maar tegelijk ook wel fotogeniek zijn. We rijden nogmaals de Jenny Lake scenic drive die we gisteren ook al reden en stoppen nogmaals langs meerdere viewpoints. Aan de Jackson Lake lodge stoppen we en gaan we daar eens rondstruinen maar er valt eigenlijk niet veel te zien, buiten enkele dure restaurants.

De volgende stop Colter Bay village, heeft een visitor center en een cafetaria, we eten elk een stuk pizza als middagmaal. De pizza blijkt trouwens vers gemaakt, dat was een verassing en duurt daardoor iets langer dan we gedacht hadden. Nog een toiletbezoek en we zijn weer op weg.

Aan een overlook op Jackson lake blijkt er 15min eerder een zwarte beer gespot te zijn, maar welk flink in de verte, nu is deze verdwenen. We rijden verder en zijn ondertussen uit Grand teton national park en rijden de John D. Rockeffer jr. Memorial Parkway. Iets verderop staan er een aantal auto's langs de kant en stopt iedereen, dat betekent maar 1 ding. Wildlife! We stoppen ook en zien in de bosjes langs de weg op zo'n 50m afstand een Grizzly beer. Ik stap uit met de camera in de aanslag en fotografeer er op los. Er is een ranger ter plaatse die iedereen doet voldoende afstand houden. Dan komt de beer dicht bij de weg en moeten iedereen terug naar zijn wagen. De beer is nu duidelijk zeer ongemakkelijk want hij wil de weg oversteken maar de drukte schrikt hem af. En dan steekt hij over en loopt verder de bosjes in.

Ik heb de beer zeer goed kunnen fotograferen, maar ik heb een zware tol moeten betalen, terwijl ik terug naar de auto loop merk ik dat er zeker 10 muggen op mij zitten en terwijl ik ze wegsla voel ik een aantal steken.

Beetje verder op de weg rijden we dan Yellowstone national park binnen, we moeten slechts enkele minuten aanschuiven aan de toegangsloketten, dus dat gaat vlot. We rijden hier op een redelijke hoogte en zien sneeuw liggen langs de weg! De temperatuur is ook gedaald tot zo'n 10°C. Lewis Falls laten we links liggen en onze eerst echte stop is bij het West Thumb geyser basin. Hier liggen een aantal geysers, springs en pools vlak aan de rand van het Yellowstone meer, enkele zelfs in het meer. We doen onze regenjassen aan want het begint hier licht te regenen.

Daarna stoppen we nog even aan Isa Lake dat op de continental divide ligt. Dat wil zeggen dat de ene kant van het meer via een beek wegloopt richting de Stille oceaan en de andere kant ook via een beek naar de Atlantische oceaan.

Beetje verder komen we aan op onze eindbestemming, Old Faithful, waar we overnachten in een cabin bij de lodge. Eerst kijken we even rond aan de Old Faithful Inn, en we hebben geluk, de Old Faithful Geyser gaat juist uitbarsten. Daarna bezoeken we de giftshop en gaan uiteindelijk incheken in de lodge. Het is overal druk, maar nog niet zo druk als het in het weekend in het hoogseizoen zal zijn. We hebben een reservatie in het restaurant, maar pas om 20h45, dus we hebben nog veel tijd. Na het uitpakken in de cabin besluiten we om de wandeling in het Upper Geyser basin te doen. We wandelen tot aan Morning Glory Pool via de verschillende geysers en pools, waaronder ook één genaamd Belgian Pool. We weten niet waarom die naam gekozen is.

In het restaurant valt de kwaliteit een beetje tegen, mijn zalm is zeer droog en dat is wel een teleurstelling. De ober probeert wat te compenseren met een gratis dessert. Daarna gaan we terug naar de cabin en gaan we slapen.

De muggen hebben mij gisteren goed liggen gehad. Op mijn rug heb ik zeer lelijke gezwollen plekken door meerdere beten die samen clusteren. Op mijn armen, mijn nek en mijn voorhoofd zijn er ook beten. Ik gok dat ik in totaal meer dan 30 beten heb. Ondertussen hebben we de muggenspray uitgehaald en gaan we die overvloedig gebruiken. We ontbijten wederom met cornflakes in onze cabin, ik haal nog koffie in de lodge, geen chocomelk, ik heb deze gisteren hier nog geprobeerd en ook niet lekker. Het blijkt ondertusen dat enkel Dutch Bro's koffehuisjes goede chocomelk kunnen maken.

Na het ontbijt checken we uit en rijden dan eerst naar het Biscuit Basin, waar ook de trailhead voor Mystic Falls is. We hebben gelukkig nog plaats op de parking, want deze kleine parking kan zeer snel vollopen. De wandeling begint op de boardwalk en gaat uiteindelijk over in een pad met een klein beetje hoogteverschil richting de grote waterval. Ook hier zijn de muggen weer aanwezig en weer viseren ze mij, stomme beesten. Mijn muggensprays zijn misschien te oud om nog effectief te werken. De armband die Stephanie draagt lijkt wel nog te werken. De waterval is best groot en indrukwekkend. Na de wandeling keren we terug naar de Old Faithful Lodge, waar we de wandeling doen naar Solitary geyser en Old Faithful overlook gecombineerd met de Geyser Hill. De korte wandeling (een 3 a 4 tal km) gaat ook zo'n 70m omhoog en het is best pittig doordat er minder zuurstof is op deze hoogte (2240 m).

Na de wandeling gaan we eerst nog lunchen in de cafetaria van de lodge. Daarna rijden we weg uit Old Faithful en rijden de Grand Loop road in wijzerzin. Bij Fairy Falls staat de parking al vol, en wij parkeren op een pullout langs de weg. Hier start namelijk de Grand Prismatic Overlook trail, wederom van enkele kilometers. De Grand Prismatic Spring is een grote bron met prachtige kleuren, maar je moet hem vanuit de hoogte zien om deze echt te kunnen zien in volle glorie. Vanaf de overlook hebben we een prachtig zicht. Deze trail is zeer populair, met reden.

We rijden daarna verder en rijden nog de Firehole Lake scenic drive en dan verder op de Grand Loop road. Net voor Madison komen we in een file terecht, na zo'n 20min aanschuiven zien we de oorzaak, enkele bisons naast en soms op de weg. De bison kudde heeft meedere kalfjes bij zich die spelen met elkaar. Het weer begint ondertussen een beetje om te slaan en er hangt een dikke bewolking zonder zonlicht.

Als we Mammoth Springs naderen begint het echt enorm te regenen. Zo erg dat we enkel de upper loop drive rijden en enkele foto's vanuit de auto maken. De wandeling op de lower terrace zal voor morgen zijn.

We overnachten vanavond in Gardiner, Montana zo'n 10km van Mammoth Hot Springs vandaag en juist over de grens in Montana. We gaan ook nog wat inkopen doen in de lokale supermarkt en gaan eten bij Rosie's Bistro.

We zijn vandaag niet gehaast, dus ontbijten we op het gemak en schijf ik de 2 verslagen van gisteren en eergisteren. We hebben nu weer internet, maar het is ook niet echt stabiel. Op de televisie speelt Fixer Uppers op HGTV, een leuk programma waarin ze huizen helemaal opknappen. Ontbijt is terug cornflakes op de kamer.

Uiteindelijk is het 10h15 wanneer we vetrekken uit Gardiner. We rijden nu de northeastn entrance binnen en er is slechts enkele minuten wachttijd bij de ingangsloketten. Direct na de ingang zien we al herten naast de baan. Ietsje verder komen we weer bij Mammoth Hot Springs en de parking staat al goed vol, wij vinden gelukkig nog een plaatsje.

We wandelen via de boardwalks en de trappen rond tussen de verschillende springs en mounds op het Lower Terrace. We wandelen tot boven naar de Upper Terrace naar de prachtige Canary Springs. Ook Mindeva Terrace en ... Mound zijn zeker de moeite. We wandelen de volledige Lower Terrace rond.

Ondertussen is het middag en we gaan naar de Terrace Gril hier in Mammoth Hot Springs, waar we een lunch bestellen na zo'n 15min aanschuiven, het is hier zeer druk. Chicken Tenders met Fries en een Bison Bratwürst wordt het uiteindelijk.

Na nog een sanitair bezoek gaan we weer op weg. We besluiten nogmaals de Upper Terrace Drive te rijden, nu zonder regen, maar na de prachtige Lower Terrace heeft dit eigenlijk niet zoveel nut. We rijden verder in wijzerszin op de Grand Loop road, nu in het noordelijke deel, richting Canyon Village. Als eerste stoppen we aan de overlook voor Andine Falls, daarna willen we de Blacktail Plateau drive rijden, maar helaas is deze afgesloten. We rijden verder en via enkele Overlooks komen we uiteindelijk bij Tower Falls. Hier is een mooie overlook op de grote falls en ook een grote giftshop. Daarna gaat het verder via de mooie Dunraven Pass en ligt er naast de weg weer sneeuw.

Na nog een korte file van 10min, zonder dat we zien waarom, komen we in Canyon Village aan. We gaan eerst inchecken maar de kamer is nog niet vrij. Dus rijden we weer verder en bezoeken nu de Grand Canyon of the Yellowstone river, eerst de South Rim, naar Artist Point met een mooi zicht op de Lower Falls, en dan Uncle Tom's point voor het zicht op de Upper Falls. Wanneer we wegrijden op de South Rim Rd staan er nog 2 bizons naast de weg. We rijden vervolgens naar de North Rim Rd waar we de Overlook bekijken en ik ook naar beneden wandel tot aan de boventkant van de Lower Falls. Terug omhoog is best pittig, zo'n 200m stijgen.

We rijden terug naar Canyon Village waar de kamer nu klaar is, onze kamer zit in de Moran Lodge. Een mooie moderne kamer, maar zonder TV of internet. We gaan naar de village en beslissen om te eten in de Diner. Er is een 20-tal minuten wachttijd die we doorbrengen in de aansluiten giftshop. We eten beide een lekkere burger met frietjes.

Na het avondeten gaan we nog op pad om wildlife te spotten in de Hayden Valley. Tot onze grote verbazing begint het hier te sneeuwen en daalt de temperatuur tot 0°C. Door het grote dikke wolkedendek zien we geen mooie zonsondergang, we zien zelfs geen zon meer. Maar we zien wel bizons in de sneeuw en in de verte een Black Bear en in het struikgewas even een korte blik op nog een Grizzly beer. Het wordt uiteindelijk al na 9h 's avonds als we weer aan de lodge toekomen. Het dak van de lodge en de auto's zij bedekt met een laagje sneeuw.

We staan op en zien buiten een klein laagje sneeuw liggen, maar geen sneeuw op het asfalt. We eten terug cornflakes ontbijt op onze kamer hier in de Moran Lodge in Canyon Village. Na het ontbijt gaan we weer op pad, we willen vandaag Yellowstone verlaten via de Lamar Valley en de prachtige Beartooth Highway en Beartooth Pass. We vertrekken uit Canyon village en slaan rechtstaf richting Tower junction. Tot onze verbazing zien we 100m verder een afgelsoten weg en kunnen we niet verder. We keren terug naar Canyon Village en gaan naar het visitor center en informeren naar de status van de weg.

De weg naar Tower Junction gaat over Dunraven Pass, die we gisteren ook reden, en daar is de weg gesloten wegens de sneeuwval, en eerst moet deze vrijgemaakt worden. De Ranger legt uit dat we kunnen omrijden via Norris en Mammoth Hot Sprins tot aan Tower Junction. Maar als ik dan vraag naa de status van de Beartooth Highway, blijkt deze ook sinds de avond ervoor afgesloten te zijn. Dus de rit over de Beartooth Highway gaat jammer genoeg niet door. Ik bel nog in de giftshop naar het nummer van de Wyoming Department of Transportation waar een bandje de laatste status vermeldt, maar de weg is nog steeds afgesloten.

En zodoende gaat we Yellowstone uitrijden via de zuidoost uitgang richting Cody, waar het volgens de Ranger op Sylvan Pass ook nog glad kan zijn. Lichtjes teleurgesteld gaan we dus op weg, maar eerst zijn we nog prachtige sneeuw landschappen met bisons. Na nog wat wegenwerken en een zeer fotogenieke Grizzly beer verlaten we Yellowstone. De weg naar Cody is ook zeer mooi, we rijden door een prachtige canyon en verderop langs Buffalo Bill lake en Buffalo Bill dam. In Cody stoppen we aan de McDonald's voor lunch.

Na Cody gaat de rit verder via het zuidelijkste stuk van Bighorn national recreation area en de Bighorn Mountain, waar ook het Bighorn medicine wheel ligt, maar dat ligt ook in de sneeuw. Het is een prachtige rit over de bergen en we zien op de pass nog een mannetjes Moose langs de weg en verderop een vrouwtjes Moose met een klein kalfje in het gras verstopt. We rijden vanuit de bergpas naar de vallei, een flinke rit naar beneden. Verderop komen we aan in Sheridan waar we overnachten.

Vandaag zijn we een beetje laat op weg geraakt, want na het ontbijt aangeboden in het hotel, gaan we eerst nog naar de pharmacy om wat multi-vitaminen een een middel tegen sinusitis hofodpijn te halen. We springen ook nog binnen in de McDonalds olm terug een een Egg McMuffin te kopen om dan als lunch op te eten, dat had de vorige keer zeer goed gesmaakt. Het duurt wat lang, maar dat komt doordat ik eerst mis besteld heb :o. We smijten dan nog nog de tank weer val, hier aan de laagste prijs van de reis tot nu toe: 2,62$/gallon.

Eerst rijden we een lang stuk interstate freeway, maar de tijd gaat snel voorbij al babbelend over van alles en nog wat. Bij Moorcroft gaan we de snelweg af en rijden nu via lokale Highways tot aan de belangrijkste attractie van vandaag en ook de reden waarom we deze reis tot in South Dakota rijden, Devils Tower National Monument. Dit prachtige kleine park is opgericht rond een grote rots van meer dan 200m hoog die bestaat uit afgekoelde magma in 6-sijdige (hexagonal) staven tegen mekaar geplakt. Echt een indrukwekkend zicht. We bezochten vorig jaar Devils Postpile National Monument, en dit is dus eigenlijk de grote broer daarvan. Het weer is ideaal, zonnig met een klein windje en blauwe lucht met witte wolken.

We eten eerst onze lunch aan het visitor center en wandelen dan de Tower trail volledig rond de rots. We krijgen zo verschillende uitzichten vanuit alle hoeken. Deze rots heeft speciale betekenis voor de lokale Native Americans (Indianen) en juni is een maand van ceremonies. Er hangen verschillende gebedsdoekjes (in alle kleuren) verspreid rond de rots. Uit respect voor hun ceremonies wordt er gevraagd om de doeken niet aan te raken. Ook wordt van klimmers gevraagd om in juni niet de rots te beklimmen, al zien wij wel een groepje helemaal vanboven, dus niet iedereen werkt mee blijkbaar.

Na de wandeling rijden we nog even aan een viewpoint bij de Joyner Ridge trailhead, waar we een mooi zicht hebben van iets verderaf, waar je de schaal nog beter ziet. Langs de toegansweg is er ook nog een Prairie Dog kolonie, dit zijn een soort knaagdieren die in groep in tunnels leven. Er staan altijd een paar op de uitkijk en ze maken scherpe geluidjes om de groep te waarschuwen op eventueel gevaar.

Na Devils Tower gaan we terug op weg en steken we algauw de grens over en zijn we nu in South Dakota. In het stadje Belle Fourche bezoeken we nog het kleine visitor center naast het parkje met gedenkteken. Dit stadje heeft de eer om in het centrum van de Vernigde Staten van Amerika te liggen, sinds ook Alaska en Hawaï staten geworden zijn. Het centrum van de aanééngesloten staten (continental states) ligt ergens in Kansas trouwens.

Na Belle Fourche gaat de rit via de mooie Spearfish canyon, waar er enkele mooie viewpoints en een waterval te zien zijn. Als we de Spearfish Canyon uit zijn, komen we nog bij het stadje Leed waar we zicht hebben op een grote open mijn, waar ze vroeger goud excaveerden. Daarna rijden we verder op de Highway richting Rapid City, en komen we nog langs 's werelds grootste houtenbalken stoel ... alleen in Amerika. Aan de rand van Rapid City rijden we nog naar een kerk, volledig in hout gemaakt in de stijl van oude Noorweegse kerken. Deze kerk is een exacte replica van de Borgund stavkirke, in Laerdal, Norway. Mooi vakmanschap, dat is zeker. De kerk wordt ook nog gebruikt, binnen 5 minuten start er een dienst, dus wij maken ons uit de voeten.

Het wordt al laat op de avond, maar we hebben nog 1 stop, alvorens we naar ons hotel gaan. En dat is Dinosour park. Boven op een heuvel die over de stad uitkijkt is er een stadsparkje met een aantal grote beelden van verschillende dinosaurussen. Weer zo'n typische Amerika attractie.

We slapen vanavond in een Sleep Inn. Na het inchecken gaan we naar downtown waar we onze avondeten nuttigen in de Firehouse Brewing Company, het was dik in orde.

Ontbijt is aangeboden in het hotel, dus vandaag geen cornflakes, maar wel geroosterd brood, een soort mini-donut en een wafel. We geraken nog aan de praat met de dame naast ons, die reeds 80 is, maar dat zou je haar niet nageven. Ze woont nu in zuidelijk California maar is oorspronkelijk van Washington (staat) en zou graag terug gaan want in San Bernardino zijn de mensen niet vriendelijk en het is er veel te warm, maar ze woont daar nu 30 jaar en heeft er gewerkt in de supermarkt. Ze wil ook graag Europa eens zien, maar dat kan ze niet betalen. Voor haar 80ste verjaardag gaat ze nu met haar familie naar Mt. Rushmore op bezoek, ook één van haar dromen. Wij mogen ons toch gelukkig prijzen in ons welvarend land en dat we de mogelijkheid hebben om ieder jaar te reizen.

Wij rijden vandaag een scenic route in de Black Hills, eerst rijden we richting Mt. Rushmore. We zijn hier 9 jaar geleden reeds geweest, maar omdat we in de buurt zijn gaan we toch nog eens kijken. We moeten wel 10$ parking betalen, voor de rest is de ingang gratis omdat het een National Memorial is. We nemen enkele foto's en kijken ook eens rond in de giftshop, maar ik verbaas me daar over de slechte kwaliteit van de souvenirs, het is echt brol dat ze daar verkopen, met af en toe een duurder kwaliteitsvol iets. Het lijkt wel een echte touristtrap te zijn geworden.

We vervolgen onze route en rijden nu via de mooie US Highway 16A, waar er geen vrachtverkeer op toegelaten is, want de route bevat 1 rijbaan tunneltjes en houten bruggen in haarspeldbochten. We volgen deze mooie weg tot aan de afslag voor Playhouse Rd, deze rijden we tot aan de Needles Highway, waar we rechts afslaan. We zitten nu in Custer State Park. We rijden de Needles Highway omhoog waar we tussen de prachtige Needle rotsen rijden en maken vele foto-stops. Op het einde van de weg komen we aan bij het stadje Custer, hier strekken we benen en lopen langs de verschillende winkeltjes en maken gebruik van de openbare toiletten. Een drankje later gaan we terug op weg. We rijden nu vanuit Custer via US Highway 16 door richting Rapid City.

In Rapid City gaan we nog op zoek naar een Starbucks, om de South Dakota tas te kopen voor onze collectie. In de eerste hadden ze geen meer, dus hebben we de vestiging in downtown bezocht, die gisterenavond reeds toe was. Gelukkig hadden ze daar wel nog de tassen. We stoppen nog aan de McDonalds voor een drankje (1$ any size softdrink) en rijden nu via de Interstate richting onze bestemming voor vandaag. Badlands National Park. Maar eerst krijgen we nog tientallen borden te zien om ons te overhalen om te stoppen in Wall, bij Wall Drugstore. We waren dat al van plan omdat ik er van gehoord had. Als we daar toekomen lijkt het een drukte van jewelste. Het is precies de Euro-Shop winkel bij ons. En ze hebben er ook werkelijk alles, van schoenen tot medicijnen en zelfs drank en eten.

Iets over Wall begint het Badlands National Park en bij het eerste uitzichtpunt zijn we direct onder de indruk, er hangen wat donkere wolken en het is ondertussen reeds avond maar het licht is prachtig. Er groeit van boven op de badlands mooi groen gras en er bloeien gele bloemetjes, dit zorgt voor een prachtig contrast. We rijden eerst naar rechts de dirtraod op tot aan 2 viewpoints, ieder weer even prachtig en rijden ook nog voorij bizons die staan te grazen langs de weg en een prairie dog town. We rijden dan verder over de geasfalteerde park weg richting Interior waar ook de Lodge staat. We zijn beide helemaal onder de indruk van dit prachtige park. Aan één van de viewpoints zitten er een aantal proghorn antilopes met kleintjes op de badlands te balanceren. Iets verder loopt er ook nog één naast de straat te grazen. Het is rees 19h30 als we aan de lodge toekomen en de sleutel krijgen van onze cabin. Die cabin is zeer mooi en voorzien van alle gemakken zoals ook TV en WiFi! Maar natuurlijk ook een prachtig uitzicht!

's Avonds als het volledig donker is sta ik nog buiten te kijken naar het ongelooflijke aantal sterren er hier te zien is, zo ver van enige stad verwijderd dus zonder lichtvervuiling.

Stephanie komt mij ook nog goed nieuws melden, in Glacier National Park, waar we over 2 dagen toekomen, is de prachtige Going-To-The-Sun-Road volledig open gegaan!

De dag begint met een cadeautje, want het is Stephanie haar verjaardag vandaag. Ik geloof dat ze zei dat ze 29 is vandaag.

We hebben een mooi terras met 2 stoelen aan onze cabin, met uitzicht op de badlands, dus eten we natuurlijk ons ontbijt (cornflakes) buiten op. De zon schijnt volop en het is al warm buiten. Best dat we ons ingesmeerd hebben met zonnemelk. Naast ons zit een zwaluwnest en we zien de zwaluwen heen en weer vliegen.

We zijn hier tot het mooie Badlands National Park in South Dakota gereden, maar dat wil ook zeggen dat we nog heel wat kilometers terug moeten afleggen naar Seattle. Vandaag is zo'n rijdag, waarop we voornamelijk veel kilometers gaan afleggen, zo'n 650km.

Eerst checken we uit en rijden we nogmaals de park road door het prachtige Badlands National Park. Met de felle voormiddagzon zien de badlands er anders uit dan gisteren. Wanneer we het park uitrijden komen we terug in Wall, en bezoeken we nogmaals de Wall Drug Store. Na Wall gaat het over de interstate richting Rapid City, waar we tanken en in de McDonalds nuggets met frietjes eten als lunch. Ter hoogte van Belle Fourche verlaten we de snelweg en rijden we via gewone highways in noordwestelijke richting. Eerst gaan we de grens over terug naar Wyoming maar 10min later alweer de staatsgrens over naar Montana.

Nu hebben we nog een lange rit voor de boeg door het zuidoostelijke deel van Montana, waar het vooral grasvelden en heuvels zijn, zonder enige stadjes. Laat in de namiddag stoppen we nog bij Little Bighorn Battlefield National Monument. Hier werd Custer en zijn troepen verslagen door een verenigd indianen leger. Op vandaag wordt nu beide kanten van het verhaal belicht, ook de tragische afloop voor de indianen.

Nu rijden we nog een klein stukje interstate tot in Billings, de grootste stad van Montana, maar niet de hoofdstad. Het is vooral een industriestad, petrochemie, en dus zeker niet gezellig of mooi. Het is voor ons vooral een goede stop tussen 2 grote afstanden.

We eten ons avondeten in Applebee's.

Hier in Boothill Inn & Suites in Billings wordt er ook ontbijt aangeboden. Dat nuttigen we op het terras buiten, waar naar gewoonte slechts 2 andere koppels zitten, de rest zit binnen. Geen yoghurt deze keer, maar wel zoals gewoonte geroosterde bagel en sneetjes brood en ook een muffin.

Na het onbijt gaan we eerst nog tanken, er is een pompstation naast het hotel dus we moeten niet zoeken, kopen we nog een zak ijs voor in de frigobox en zijn we terug en route. Vandaag is de 2e rijdag, na gisteren, waar het doel van de dag enkel is om veel kilometers af te leggen tot op onze bestemming.

We rijden weg uit Billings, eerst nog via een ritje door downtown, dankzij een foutje met de GPS, en daarna een enkele mijlen freeway gevolgd door zeer lange afstanden op gewone Highways. Tegenover gisteren is er meer afwisseling in het landschap, we rijden ook langs een scenic byway en door een National Forest, maar het zijn toch serieuze verre afstanden.

We rijden door kleine bijna uitgestorven dorpjes, maar rond 2 uur in de namiddag we aan in een grote stad, Great Falls. Hier hebben ze enkele fast food restaurants, dus gaan we weer nuggets eten als lunch in McDonald's. Een makkelijke, goedkope en warme lunch.

Na de lunch gaan we weer op weg, we rijden nog een kleine 3 uur, door Blackfeet indianen reservaat, dus ook veel armoede en verloedering te zien. Uiteindelijk komen we rond 7 uur 's avonds aan in Many Glacier, in het noordoostelijk deel van Glacier National Park.

Avondeten nuttigen we bij Nells Diner hier aan de Swiftcurrent Inn, in het park. Onze andere optie is meer formeel dineren in het Many Glacier Hotel een paar mijl terug, maar dat doen we niet. De muggen zijn hier ook volop aanwezig dus dat wordt sprayen.

Geen ontbijt aangeboden dus zijn we weer aangewezen op onze cornflakes. We hebben in Billings nieuwe gehaald in de Albertsons supermarkt want we waren er alweer door. Dit wordt onze 3de doos. We kunnen zelf koffie maken in de kamer en wij hebben zelf melk in de frigobox mee.

Na het onbijt checken we uit, we zaten hier maar 1 nacht in Many Glacier, en gaan we nog kijken aan het meer bij het Many Glacier Hotel naar het mooie uitzicht. We hebben besloten om vandaag reeds de Going-To-The-Sun Road te rijden, aangezien het prachtiger weer is vandaag, en het voor morgen en overmorgen er niet goed uit ziet.

Zogezegd rijden we vanuit Many Glacier terug naar St. Mary en draaien daar de Going-To-The-Sun Road in, naar het schijnt één van de mooiste wegen van Noord Amerika, we zijn benieuwd.

Eerst rijden we langs het St. Mary meer waar de bergen mooi reflecteren in het water. Iets verder komen we in een file terecht i.v.m. wegenwerken, de weg is wel open maar blijkbaar zijn er nog werken om een coating op het asfalt te leggen. Met de pilot car rijden we iets later in colonne langs de werken. De parking voor St. Mary Falls die we misschien wilden doen is hierdoor wel afgesloten. Gelukkig is de parking voor Wild Goose Islands wel bereikbaar, juist na de werken. Wild Goose Island is een klein eilandje in het meer met prachtige berg reflecties erond, een zeer mooi plaatje.

We rijden verder en komen na enkele mijlen op het hoogste punt van de weg, Logan Pass en het bijhorende visitor center. De parking staat ondertussen, zoals wel verwacht boemvol, en auto's cirkelen rond op zoen naar iemand die weg rijdt. Na 2 rondjes cirkelen zet ik Stephanie af zodat zij het toilet kan gebruiken terwijl ik verder zoek. Door dom geluk en een beetje aandringen kan ik dan toch een plaatsje bemachtigen. Ik ontmoet Stephanie terug aan het visitor center en we kijken even rond. Het plan is om ook de Hidden Falls Overlook trail te wandelen, maar helaas ligt er nog flink wat sneeuw en Stephanie ziet dat niet zitten.

Na het uitzicht te bewonderen rijden we weg uit de parking en vervolgen de Going-To-The-Sun Road, nu naar beneden richting de west ingang. Dit is echt het mooiste stuk van de weg, en ook het gevaarlijkste, met de weg uitgehakt in de rotswand en steile afgronden ernaast. We stoppen nog op een paar uitzichtpunten om wat foto's te nemen. We rijden de best wel lange rit naar beneden tot aan Lake McDonald waar we hopen een hapje te eten in Apgar Village. Het is er ook zeer druk en we vinden geen parking dus rijden we iets verder naar West Glacier, juist buiten het park. Hier zijn een paar winkeltjes, een deli en een café. het valt ons op dat alles hier zeer duur is, en alles lijkt van één en dezelfde eigenaar te zijn. Wij eten elk een hot dog, die 6$ kost zonder enige topping, gewoon worst sandswich broodje en ketchup. Je kan ook kiezen voor 1 van Elk vlees, maar dat wordt dan 11$. We sluiten af met een dure koffie en duur ijsje.

Na de lunch rijden we het park weer in gaan terug de Going-To-The-Sun Road op, in andere richting nu, en stoppen aan Avalanch Creek voor de wandeling "Trail of the Cedars" een korte wandeling in het bos. Leuk in de schaduw want de zon schijnt vollop. Na de wandeling rijden we verder in oostelijke richting, we stoppen nog aan diverse uitzichtpunten en net voor Logan Pass zien we nog een mountain goat, ik hoor dat deze Bob noemt, hij draagt een tracker. Aan de overkant in hoogte zien we 2 mountain goats springen op de rotswand en zien we ook een Grizzly Beer in de bosjes die op jacht lijkt. Juist over Logan Pass, waar de parking nu wel vrije plaatsen heeft, zien we ook nog Bighorn Sheep boven op een richel naast de weg. Verderop komen we terug aan dezelfde wegenwerken en nu verliezen we toch zeker 30min, alvorens we door kunnen.

Tegen 7 uur 's avonds zien we terug aan St.Mary Lake en we slapen hier 2 nachten in de Rising Sun Motor Inn. Avondeten nuttigen we in het restaurant naast de Inn.

Gelukkig hebben we gisteren geprofiteerd van het mooie weer en de Going-To-The-Sun Road gereden want vanmorgen staan we op met donder en regen. Bijgevolg doen we alles op het gemak en na het douchen en ontbijten en foto's sorteren is het bijna 10 uur.

Het dondert niet meer maar regent wel nog steeds, wandelen in de regen vinden wij maar niks aan. Dus alternatieve planning voor vandaag.

We bezoeken eerst nog het visitor center in St. Mary, dat hadden we namelijk nog niet bezocht, al is het maar klein en valt er niet veel te zien.

Dan rijden we terug de Going-To-The-Sun Road op, wederom in Westelijke richting. Door het slechte weer is er eigenlijk geen enkel uitzicht de moeite om te stoppen. We zien ook geen wildlife, alhoewel Stephanie in de verte wel een Coyote gezien heeft. Wanneer we aan Logan Pass aankomen zien we dat aan de Westelijke kant het weer minder slecht is, maar toch ook nog zwaar bewolkt. We rijden terug de gehele weg af tot in West-Glacier waar we nu de US-2 oprijden in Noord-Westelijke richting.

We rijden de US-2 af tot in Whitefish waar we lunch eten in, je raad het al McDonald's, met jaja nuggets. Dan rijden we door naar het centrum van Whitefish, waar we aangenaam verrast zijn door een gezellige downtown, niet groot, maar wel zo'n 3 blokken aan winkeltjes en dergelijke. We eten er ook nog dessert, we delen namelijk een pannenkoek met nutella. Al is het nog niet zoals bij ons, het was toch niet slecht. We vinden ook nog een giftstore waar ze veel van Lazy-One hebben, ons favoriete merk van pyjama's, en daardoor komen we daar weer buiten met een zak vol.

Na ons bezoek aan Whitefish gaan we terug op pad want we willen nog naar 2 Medicine Lake aan de oostkant van Glacier, we rijden hiervoor de US-2 zuidelijk rond de onderkant van Glacier. In 2 Medicine Lake bezoeken we nog de geenral store, waar ik een nieuwe pet koop en een nieuwe wandelstok. Na wat foto's te nemen gaan we terug op pad want het is ondertussen reeds 6 uur 's avonds en we moeten nog terug naar Rising Sun. We stoppen nog in St. Mary om het restaurant te bekijken maar dat is zeer duur dus besluiten we terug in het restaurant in het park bij Rising Sun te eten.

In het restaurant was het eten lekker, maar de serivce was deze keer ongeloofelijk slecht. Na het eten trek ik nog enkele foto's bij Wild Goose Island en daarna gaan we terug naar onze kamer.

Het weer is vandaag weer een stuk beter. We ontbijten zelfs buiten. Laatste keer cornflakes van deze reis, alle volgende overnachtingen zal er ontbijt aangeboden zijn. Best, want de cornflakes zijn weeral op.

Vandaag verlaten we dus Glacier National Park en rijden we nog een laatste keer de Going-To-The-Sun road, want dat is de snelste weg westwaarts vanuit Rising Sun of St. Mary. Er staat wel veel wind vandaag, dus reflecties in het meer bij Wild Goose Island zit er niet in. Er hangen nog wat lage wolken tussen de bergen wat best wel een mooi zicht is. Bij Logan Pass is het weer al druk, de parking ziet er weer goed vol uit. We stoppen nog bij Haystack Creek waterval en genieten nog een laatste keer van het uitzicht. We rijden verder naar beneden tot aan Lake McDonald waar weer nog eens onze benen strekken aan een keienstrandje. We verlaten iets verder het park en rijden weg in Noordwestelijke richting via de US-2 Highway, maar nemen dan iets verder de afslag naar Kalispell.

In Kalispell aangekomen eten we lunch in Applebee's, we zullen dan vanavond wat lichter en goedkoper eten. Stephanie neemt de 3 kazen pasta en ik neem ribbetjes, zonder saus of glazuur. Smaakt beide lekker. In downtown Kalispell bezoeken we de winkeltjes. Stephanie had bijna nog een laag cowboy botje meegenomen, mooi hoor. Onze collectie van Lazy-One wordt weer nog wat verder aangevuld en ik koop nog een mooie t-shirt/polo in een gewone kleerwinkel.

We moeten vandaag niet ver rijden, als we Kalispell verlaten zijn we een nog zo'n anderhalfuur verwijderd van de eindbestemming van vandaag, Libby. Ik was net nog tegen Stephanie bezig geweest dat ik 70MPH oftewel zo'n 113Km/h veel te snel vind voor een gewone highway met slechts 1 rijvak per richting en geen middenberm. We zagen ook weer vandaag nog een waarschuwing dat er reeds 65 doden gevallen zijn op de weg in Montana dit jaar. En dan zien we een blauwe auto in tegenovergestelde richting slippen en de controle verliezen, de auto mist ons maar knalt op de grote caravan trailer van de auto achter mij, een harde klap, en in mijn achteruitrijspiegel zie ik de caravan gevaarlijk overhellen, maar uiteindelijk toch niet kantelen.

Ik stop langs de kant van de weg en stap uit om te kijken of er gewonden zijn. De man in de auto achter mij is nogal geschrokken en zijn caravan is total-loss, de wielen zijn weg en er is grote schade aan de zijkant. De blauwe auto zie ik nergens terug, ik loop verder de kleine heuvel op en zie mensen ook aan de kant staan, de blauwe auto ligt zo'n 100m verder naast de weg in het struikgewas. De voorkant van de auto is volledig weg, overal liggen er brokstukken op de weg. Naast de blauwe auto staan 2 tienermeisjes in shock te wenen, maar ze lijken beide niet gewond. Iemand van de toeschouwers heeft reeds de hulpdiensten verwittigd en één van de meisjes belt ook haar ouders.

Wij hebben geluk gehad dat ze ons gemist hebben, de man achter ons heeft geluk dat het slechts zijn caravan is en de meisjes hebben geluk dat de auto niet tegen één van de vele bomen geknald heeft. Enkele minuten later komt de brandweer en de ambulance toe, wordt de weg afgezet om brokstukken op te kuisen, en komt de Highway Patrol om een verslag te maken. Wij hebben het zien gebeuren dus wij blijven om een verklaring af te leggen tegen de trooper van de Highway Patrol. Ook overhandig ik beeldmateriaal van mijn dashcam aan de trooper en de man in de auto achter mij. De meisjes zijn ondertussen afgevoerd naar het ziekenhuis ter controle.

Zo komt het dus dat we een uur later dan gepland in Libby aankomen. We zijn beide ook nogal verschoten door het hele voorval. In Libby eten we pizza in de PizzaHut, de overschot zullen we morgenmiddag opeten.

We bezoeken nog het parkje van Libby, en verdiepen ons nog in de grote tragedie die hier recentelijk nog plaatsgevonden heeft met een enorme asbest vervuiling en schandaal dat het leven gekost heeft aan zo'n 10% van de inwoners.

Het aangeboden ontbijt hier in Country Inn is een beetje karig maar voldoet. Na het uitchecken verlaten we Libby. De eerste stop is een korte stop bij Kootenai Falls zo'n 10min van Libby vandaag. Daarna rijden we via de mooie Bull Lake rd waar we een paar keer stoppen om de mooie omgeving op de gevoelige plaat vast te leggen. Op het einde van de weg draaien we westwaarts op Highway 200 waar we al gauw de grens met Idaho oversteken. We winnen een extra uur want we gaan weer terug naar Pacific Time na 2 weken op Mountain Time.

Net over de grens slaan we een zijweg in en rijden we naar een uitzichtpunt over de Cabinet Gorge Dam. Toch wel interessant om van bovenaf te kunnen bekijken. We rijden nu verder op Highway 200, langs Lake Pend Oreille tot in Sandpoint. Maar eerst nog een vlugge stop in Ponderay voor lunch bij Burger King.

In Sandpoint aangekomen gaan we eerst naar het City beach park waar we even langs het strand lopen wen wat rusten op een bankje bij een mini Lady Liberty. Daarna drinken we nog een drankje bij Starbucks en wandelen nog door de winkelstraat en de public market. Na Sandpoint rijden we verder via Highway 200 en steken algauw de volgende grens over en zijn terug in Washington.

We rijden nu via de Flowery Trail Rd en de Sherman Pass scenic byway, waar we nog even de benen strekken op Sherman Pass overlook. We komen nu weer in het drogere deel van Washington, geen bomen maar tumbleweeds. Uiteindelijke komen we aan in onze bestemming voor vandaag, Winthrop. Dit is een leuk western stijl dorpje, waar de hoofdstraat nog vol staat met oude houten gebouwen in de echte Western stijl. Ook de lokale bank is nog volledig in prachtige oude stijl. We eten er avondeten in de Old Schoolhouse Brewery met een prachtige Patio bij de rivier.

Onze laatste echte reisdag vandaag. We maken weer gebruik van het continental breakfast, een basis aanbod ontbijt items, zoals cornflakes, meestal brood, bagels, soms yoghurt en bijna altijd wafels.

We laden de auto terug vol en gaan na het uitchecken op weg. Al gauw na Winthrop begint de North Cascades Scenic Highway en klimmen terug de bergen en bossen in. Als eerste stoppen we bij Washington Pass, waar we via een kort wandelpad naar de lookout wandelen en een zeer mooi zicht hebben op de bergen en de highway onder ons. Een stuk mooier dan de Sherman Pass overlook van gisteren.

Dichtbij Ross Lake, wandelen we nog de korte Happy Creek nature trail, een boswandeling met een mooie beek naast het pad. Aan de Ross Lake overlook hebben we zicht op de Ross Dam, één van de vele dammen, hier gebouwd.

Er rijden hier veel wielertoeristen op de baan, want extra opletten betekend, want fietspaden zijn er hier niet. Aan het mooie Diablo Lake overlook stoppen wij en ook al die wielertoeristen, blijkbaar een organisatie van een wielerclub uit de staat. Diablo Lake overlook is echt de moeite waard, het geen een prachtig uitzicht over het mooie appelblauwzeegroene meer en de bergen er achter gelegen.

Het volgende viewpoint is op de Cabinet Gorge en de Gorge dam. De weg gaat hier over een smalle canyon met een stalen brug, vanwaar je een mooie waterval kan zien. De dam zefl is moelijk zichtbaar van het uitzichtpunt.

We stoppen nog aan het kleine visitor center van North Cascades National Park. We kopen er nog een wandelstok medaillon en een t-shirt. Na het visitor center verlaten we de North Cascades en rijden terug dichter bij de bewoonde wereld. Voor we naar Bellingham rijden maken we eerst nog een omweg naar Mt. Baker, een doodlopende weg naar de top van de bergen Mt. Baker en Mt. Shuskan. Langs de weg slaan we nog af op een korte dirt road naar de zeer mooie Nooksack Falls.
Boven aangekomen wandelen we nog langs Picture Lake en kijken nog rond op de top, er ligt hier nog veel sneeuw, er zijn zelfs mensen met ski uitrusting in de weer.

Na het bezoek rijden we terug naar beneden en rijden door naar Bellingham, onze bestemming voor vandaag. Morgen een dagje shopping + downtown Seattle.

Vanuit Bellingham is het nog iets langer dan een uurtje rijden naar Seattle. Maar eerst stoppen we bij de Premium Outlets, vroeger hebben we hier nog veel gekocht, maar de laatste paar jaar viel het tegen. We gaan dus met niet erg hoge verwachtingen, maar uiteindelijk zijn we er toch 3 uren zoet en kopen een aantal goederen in de Columbia, North Face, Timberland en Levi's winkel.

Na de Outlets rijden we door naar Seattle. Alvorens we in downtown toekomen bezoeken we eerst nog de Fremont Bridge troll, een mooi kunstwerk onder een grote brug, je zal het wel snappen als je de foto ziet. In downtown bezoeken we enkel de Public Market, Pike Place en Pike street. We hebben downtown in 2014 al uitvoerig bezocht.

Na downtown bezoeken we nog zo'n speciale roadside america attractie, een parkje met Hat N Boots kunstwerken. Na dit korte bezoek rijden we nog naar een mooie waterval zo'n 30min van downtown verwijderd, Snoqualmie falls, voor ons vooral bekend als de waterval van in Twin Peaks, een populaire serie uit de jaren 90.

Na de waterval is het al laat en rijden we vlug verder naar Federal Way, waar we overnachten. Morgen vertrekken we reeds huiswaarts dus we laden de auto volledig uit.