We sliepen deze nacht in Hotel Van der Valk Schiphol A4. Een hotel dat dicht gelegen is bij de luchthaven van Amsterdam - Schiphol en waar ze een Park/Sleep/Fly arrangement hebben. We parkeren de auto hier dus 22 dagen en we worden met een shuttle busjes naar en van de luchthaven gebracht.

Na het ontbijt vertrekken we naar de luchthaven met de shuttle bus. We zijn er om 5 voor 9, perfect 3 uur op voorhand voor onze vlucht van Amsterdam rechtstreeks naar Las Vegas om 12hr. Het wordt voor ons de eerste keer vliegen met KLM.

Check-In, security, paspoort controle, het is allemaal voorbij in 2Omin. Een groot verschil met vorig jaar toen er wachttijden waren van 2 tot 3 uur. We lopen nog wat rond in het terminal gebouw, kopen nog een drankje en wachten af tot we het vliegtuig mogen boarden. Dat verloopt allemaal vlot en geordend. Na een lange taxi gaat het vliegtuig (genaamd sneeuwklokje) eindelijk de lucht in en start onze vlucht westwaarts.

De 10 uur durende vlucht gaat vlot en dankzij 2 Jurassic World films,avondmaal, ontbijt en lunch zetten we al snel de landing in. KLM krijgt wat ons betreft een pluim voor kwaliteit maaltijden en service aan boord. Daar wil ik gerust in de toekomst nog mee vliegen.

Er staat een lange rij bij immigratie controle en slechts 2 hokjes die bemand zijn. Af en toe mogen er ook internationale passagiers naar de Amerikaanse burgers hokjes wanneer er daar niemand meer staat. Het duurt al bij al een uur eer we er door zijn en onze bagage kunnen ophalen.

Via een shuttle busje worden we naar het car-rental-center gebracht. Dankzij Hertz Gold Presidents Circle kunnen we direct naar de garage en een leuke auto uitkiezen uit de PC rij. Er staan aardig wat auto's. Wij kiezen een Mazda CX-9 met vele opties.

We spenderen nog wat tijd met inkopen doen in Whole Foods Market en Wal-Mart. We kopen ontbijtgranen, water, wat snacks, een frigobox en meer.

We slapen de komende 2 nachten in het Park MGM hotel op de Las Vegas Strip. Wanneer we aan ons hotel toekomen is het enorm druk met afgezette wegen, een enorme massa mensen en veel politie. Vlak naast ons hotel is de T-mobile Arena en daar is blijkbaar de finale ijshockey wedstrijd van de Stanley Cup bezig, de grootste competitie van Noord-Amerika voor ijshockey. De Vegas Golden Knights staan aan de leiding en het ziet er naar uit dat ze gaan winnen. Als we na het inchecken naar Bubba Gump gaan om te eten, begint auto's massaal te toeteren en wordt er op de neon schermen van de hotels een boodschap geplaatst dat de beker binnen is.

We halen ontbijt bij de Starbucks in ons hotel (Park MGM), waar het een drukte van jewelste is. Na het ontbijt gaan we op pad naar Valley Of Fire.

Wanneer we 20 minuten onderweg zijn komt er een waarschuwing op het dashboard van de auto dat de olie binnenkort ververst moet worden. We zien de bui al hangen, dat wordt vandaag of morgen nog terug om de auto om te wisselen. Vorig jaar hadden we ook zo'n slechte ervaring met Hertz. Het wordt de laatste keer dat we bij hen huren.

Aangekomen in Valley Of Fire maken we eerst een korte stop bij het Visitor Center. Dan rijden we door naar de White Domes trailhead. Hier doen we de 2km White Domes loop. Het is ondertussen zo'n 34°C dus zorgen we voor een pet een veel water. Het was een prachtige wandeling, wellicht de mooiste van het park. We zagen een oude ruine van een western movie set, een kleine slot canyon en prachtige geel en roze tinten op de steenlagen. Zelfs op deze korte wandeling hebben we elk zo'n liter water moeten drinken vanwege de hitte. Wanneer we terug zijn aan de trailhead zetten we ons op de overdekte picknick bankjes en eten onze luch op (bagel, crereal bar en wat fruit).

De bekende FireWave kunnen we niet bezoeken, die trailhead is afgesloten van 1 juni tot 30 september door de hitte. Het park heeft teveel mensen al moeten afvoeren naar het ziekenhuis en neemt nu deze maatregelen. We rijden verder langs de scenic drive en bekijken nog een aantal uitzichtpunten en interessante stops. Via een stop bij het visitor center rijden we uiteindelijk weg uit het park en terug naar Las Vegas.

We rijden eerst nog een stuk zuidelijker door naar Seven Magic Mountains, een kunstwerk in de woestijn, naast de interstate. Het zijn 7 spires van fel gekleurde blokken rots. Een populaire stop om een springende selfie te nemen zo blijkt. na dit korte bezoek bel ik nog met Hertz i.v.m. de onderhoudswaarschuwing van de wagen. Er zit niets anders op dan gaan omruilen.

Terug op de hotelkamer beslissen we nog om een Vegas show van Cirque du Soleil te bekijken. We hebben dat nog nooit gedaan, en dat hoort toch ook bij Vegas. Onze keuze valt uiteindelijk op The Beatles LOVE. Deze Cirque du Soleil show speelt hier al meer dan 15 jaar en heeft goede kritieken. We gaan terug naar Bubba Gump voor het avondeten en wandelen dan door tot aan het Mirage hotel waar de show speelt. Het is een flink eind wandelen, je onderschat rap de afstanden hier op de strip. We wandelen ook voorbij de fontein show van het Bellagio.

De show The Beatles LOVE begint stipt om 21h30 en we hebben goede stoelen in het midden. Het is een mooie show met een mix van muziek (Beatles nummers), moderne dans, acrobatie en zelfs wat inline skating stunts. Zeker een mooie show en we zijn blij dat we dit toch eens gezien hebben. Na de show wandelen we terug naar ons hotel.

We eten deze keer een cornflakes ontbijt in onze hotel kamer. Na het ontbijt pakken we de koffers weer in en check uit. We rijden nu eerst naar het car-rental-center bij de luchthaven om de auto om te wisselen. Weer een heel gedoe om alles uit de auto te halen en weer in te laden in de nieuwe auto. Ik werd nu een auto toegewezen, het werd een Hyundai Santa Fe, zeker geen slechte auto, en deze moet pas op onderhoud binnen 10.000 miles.

Na dit tijdverlies op de luchthaven rijden we eerst naar de Bass Pro Shop, een winkel waar we graag in rond wandelen en wat outdoor kleding kopen. Uiteindelijk verlaten we Las Vegas en zetten koers naar St. George in Utah. Onderweg nog wat file door wegenwerken en wanneer de grens met Utah over rijden verliezen we een uur doordat we in een andere tijdzone terecht komen. We eten onze luch aan de rest stop in de prachtige Virgin River gorge langs de I15.

Eenmaal in St. George aangekomen gaan we eerst naar de Dinosaur Discovery at Johnson Farm. Hier werden enorm veel dinosaurus sporen gevonden en met heeft er een groot gebouw rond gezet om deze tentoon te stellen. Zeker interessant als je geïnteresseerd bent in Dino's of Paleontologie. Na het bezoek aan het museum was het de bedoeling om de Yant Flat trail te wandelen, maar Stephanie heeft haar spier verrekt gisteren en de 5km wandeling in zand en hitte is wat teveel nu. Alternatief willen de Dinosaur Tracks at Warner Valley gaan bekijken, maar terwijl we die richting uit rijden breekt een heuse zandstorm los en wordt het een thunderstorm. Dirt roads rijden en wandelen op een hoger plateau met zo'n weer is geen goed idee dus we keren terug.

We eten vanavond in Five Guys nadat er een "Maintenance" probleem was in In-N-Out burger en we niet binnen mochten.

Na het cornflakes ontbijt op de kamer checken we uit en gaan op pad. Stephanie heeft sinds de wandeling in Valley of Fire last van een verrekte bilspier. We gaan dus eerst naar een Walgreens Pharmacy om wat zalf om het hopelijk snel te doen verdwijnen.

We bezoeken vandaag Snow Canyon State Park. Een relatief klein maar mooi park vlakbij St. George. Nadat we de toegangsprijs betaald hebben komen we al gauw aan de eerste stop. Een zeer korte makkelijke wandeling naar een mini slot canyon genaamd "Jenny's Canyon". We zien vooral veel gezinnen met kinderen, die graag overal op en tussen klauteren.

Vervolgens stoppen we aan het kleine visitor center en ontmoeten Jake de California King snake, die vandaag niet zo goed in zijn vel zit. Letterlijk, want hij begint te vervellen en dat is blijkbaar een niet zo aangename gebeurtenis voor de slang. Bij de visitor center starten we aan de Hidden Pinyon trail. Maar na een kilometer ofzo keren we terug omdat deze wandeling niet gaat lukken met Stephanie's pijnlijke bil (te veel klauteren). In de plaats gaan we verder naar de Petrified Dunes en wandelen daar iets omhoog voor een mooi zicht.

Als laatste rijden we nog het park uit om aan de noordkant de korte trail naar het witte Amfitheater te doen. Hier is in de witte rotsen een natuurlijk amfitheater uitgesleten, en het werd door de mormoonse pioniers ook gebruikt voor diensten en bijeenkomsten. Na deze korte trail is er nog 1 uitzichtpunt langs de highway met een prachtig zicht uit de hoogte over het gehele (kleine) maar zeer mooie park.

Ondertussen is het al voorbij de middag en we stoppen in St. George bij McDonalds voor chicken McNuggets en een drank alvorens we echt beginnen aan de rit van vandaag. We rijden eerst een stuk noordwaarts op de I15 en gaan eraf bij Cedar City om via een mooie scenic byway naar Cedar Breaks National Monument te rijden. Dit is het kleine broertje van Bryce Canyon, maar het ligt op een nog hogere elevatie, er ligt hier nog redelijk wat sneeuw. Na enkele uitzichtpunten vervolgen we onze rit naar Bryce Canyon.

In Bryce Canyon aangekomen gaan we eerst naar de lodge om in te checken. Eten doen we vanavond in het restaurant van de Lodge. Na het eten genieten we nog van het uitzicht aan Sunset Point.

Vandaag hebben we een volle dag om te genieten van Bryce Canyon. We beginnen met een cornflakes ontbijt op de kamer. We wandelen één van de populairste en ook mooiste wandelingen. De Queens Garden Navajo Loop combinatie wandeling. We starten aan Sunset Point vlakbij. We beginnen met de afdaling en kiezen voor de Two Bridges sectie van de Navajo Loop, omdat het pad breder is. De Two Bridges zelf zijn kleine natural bridges in een zijkloof. Ze zien eruit alsof ze elk moment het gaan begeven, want in geologische termen natuurlijk nog honderd jaar kan duren.

Het is trouwens prachtig weer om deze wandeling te doen, zonnig met enkele kleine wolkjes en een aangename +/- 22°C. Aan de splitsing in het pad gaan we nu verder op de Queens Garden trail. Er is redelijk wat drukte op de wandeling, aangezien het zaterdag is, maar het valt al bij al goed mee. Ongeveer halverwege komen we nog bij de Hoodoo Queen Victoria, zo genoemd omdat deze gelijkt aan een standbeeld van de oude Britse koningin.

Op het einde van de wandeling moeten we natuurlijk terug omhoog tot aan Sunrise Point. De klim is gestaag, maar ik ervaar toch best wat last door het lagere zuurstof niveau hier op 2400m hoogte. Boven aangekomen gaat het langs de rand weer tot aan Sunset Point.

Na een lichte lunch (bagels met confituur) op de kamer, gaan we met de auto op pad naar de volgende wandeling. Hiervoor moeten we het park uitrijden en op de UT12 vinden we de trailhead voor Mossy Cave. Dit is een zeer korte wandeling langs een riviertje tot aan een kleine waterval en een alkoof. Een zijtak van het pad gaat tot boven aan de waterval. Een zelf gemaakt pad langs de rivier gaat tot aan de basis van de kleine waterval. De Mossy Cave zelf, is een soort alkoof met vochtige mossige wanden. In de winter is deze spectaculair mooi door het ijs.

Na de korte wandeling rijden we terug het park binnen, en bezoeken het visitor center, het sourvenir winkeltje en ook de general store om melk te kopen. Op de kamer genieten we nog van een koffie pauze en wat rust.

We eten vanavond wederom in het restaurant van de Lodge. Na het avondmaal rijden we nog de Scenic Drive waarbij we eerst stoppen bij Inspiration Point en dan doorrijden tot het einde (zo'n 25km verder). De zon is nu aan het ondergaan en het laatste licht zorgt voor mooie taferelen. We rijden terug en stoppen nog bij Natural Bridge, die in het twilight zeer mooi fotografeert. De laatste stop is bij Bryce Point, een zeer mooi en weids uitzichtpunt. Nu komt het echt donker en rijden we terug naar onze kamer in de Lodge.

Zo rond 22h15 wanneer het echt pikdonker is, wandel ik met camera en statief naar Sunset Point. Stephanie blijft in de kamer in de warmte. Er zijn best nog wat mensen aanwezig op het uitzichtpunt om sterren te kijken of fotograferen. Ik heb geluk, de melkweg zit precies op de goede plek aan de hemel om te fotograferen. Na heel wat trial and error heb ik toch enkele mooie foto's kunnen nemen. Beetje na 23hr keer ik terug naar de kamer om onder de lakens te kruipen.

Na het ontbijt is het tijd om Bryce Canyon te verlaten. We hebben hier prachtig weer gehad en zeer mooie landschappen gezien. Bryce Canyon blijft toch één van de mooiste parken in de V.S.
We rijden het park uit en rijden via de de prachtige UT12 richting Cannonville. In Canoonville slaan we Cottonwood Canyon Rd in en rijden tot aan Kodachrome Basin State Park.

Dit kleine staat park beslaat een terrein waar vele rots pilaren voorkomen. De gangbare theorie is dat deze pilaren gevormd zijn door versteende geisers of door afzetting van water dat omhoog door gesteende geduwd werd. We doen hier een kleine wandeling, op aanraden van de ranger doen we Angels Palace trail. Maar ongeveer halverwege keren we om, want deze is toch iets te moeilijk voor Stephanie met haar hoogtevrees. We wandelen dan in de plaats maar de Nature Trail, die toch wel zeer mooi is. We wandelen tussen grote pilaren in, en zien ook mooie bloeiende cactussen.

Na de wandeling eten we bij de kleine winkel nog een ijsje en sorbet. We verlaten het park en zetten onze koers verder via de UT12 tot aan Escalante. Het was een prachtige route, in mijn mening nog mooier dan het stuk UT12 naar Boulder toe. We slaan in Escalante af op een gravel road, Hells Backbone. Deze alternatieve route voert ook naar Boulder en was vroeger in de zomer de hoofdroute, voor de UT12 volledig geasfalteerd werd. We rijden voornamelijk in het bos en langs een meer tot we aan de befaamde Hells Backbone bridge komen, waar je een fenomenaal uitzicht hebt. Daarna dalen we weer af tot we uiteindelijk zo'n 20 miles verder weer op de UT12 dichtbij Boulder uitkomen.

Vanuit Boulder gaat de route verder over de UT12 tot aan Torrey. We verblijven hier in een splinternieuw hotel, Skyview Hotel. Zeer mooie kamers, prachtig zicht vanuit de kamer en terras. Langs de voorkant van het hotel is een soort kunstinstallatie van gordijnen. Ons doet het direct denken aan Twin Peaks van David Lynch. Na wat genieten van het uitzicht op het terras met een drankje gaan we eten in Hunt & Gather. Dit meer upscale restaurant is zeer lekker, maar ook zeer duur. Stephanie eet eend en ik forel. We sluiten nog af met een Creme Brulee.

Na het eten rijden we nog naar Panorama Point om de zonsondergang en het prachtige uitzicht op Capitol Reef te fotograferen. We zijn niet de enige op dat punt. Later op de avond probeer ik nog sterrenfoto's te nemen aan het hotel, maar de melkweg zit niet in een goede positie om mooie foto's te nemen.

Na het ontbijt checken we uit en rijden naar Capitol Reef. We stoppen eerst kort aan het visitor center en rijden dan naar de parking voor de Hickman Bridge trail. We hebben geluk er is nog een plekje vrij. Deze korte (3km) wandeling met slechts 64m stijging naar een natural bridge is de meest populaire wandeling in Capital Reef NP.

We nemen 2l water mee, want er is weinig schaduw en de zon schijnt sterk. Na een kort stukje naast de rivier en kliffen boven ons, stijgen we via switchbacks omhoog. Halverwege de wandeling stuiten we nog op een soort mini natural bridge in wording. Nu nog een soort grot met gat in het dak, waar we even kunnen verpozen in de schaduw. Verder splitst de wandeling in een lusje die onder de bridge door gaat. Het is een zeer mooie fotogenieke Natural Bridge. na het lusje keren we terug naar de parking. Onderweg zien we nog een aantal mensen die duidelijk veel te weinig water bij hebben. Wij hebben onze 2l allemaal uitgedronken net voor we klaar zijn.

Na de wandeling bezoeken we nog de Fruita boomgaard en Gifford House, waar we een appel- en kersentaart kopen om als lunch op te eten op een bankje in de schaduw. We rijden via het visitor center het park weer uit en zetten koers naar Moab.

Alvorens we in Moab aankomen stoppen we nog bij de Mill Canyon dinosaur track site. Hier kan je zeer goed bewaarde dinosaurus poot afdrukken zien. Een zeer interessante korte wandeling. In Moab aangekomen check we in, en doen nog wat inkopen alvorens we gaan eten in de Moab Brewery.

Vandaag slapen we wat langer en we ontbijten op het gemak. Hier rond Moab zijn vele mooie parken, maar we hebben die reeds bezocht in het verleden. Voor Arches NP moet je nu tegenwoordig reserveren op voorhand, zo proberen ze de drukte onder controle te houden. Na 16hr kan je wel binnen zonder reservatie.

We gaan eerst slenteren langs de main street van Moab en de vele leuke winkeltjes bezoeken, dat gaat van klerenwinkels, boekenwinkels tot souvenir winkels. Als het middag wordt lopen we verder naar McDonald's voor een chicken McNuggets lunch. We lopen nog verder in het stadje en nuttigen dan nog een drankje bij de coffee roaster aan de overkant van het hotel.

In de namiddag gaan we naar een viewpoint om Monitor en Merrimac te bekijken, 2 grote buttes. Daarna rijden we via de prachtige SR-128 langs de Colorado Rivier naar Fisher Towers. Vlak voor de Tower hebben we nog zicht op het prachtige Castle Valley, een soort Monument Valley in het mini. We rijden de korte gravel road tot aan Fisher Towers. Via een wandelpad kan je er volledig rond wandelen, maar dat doen we niet. We wandelen een klein stukje om wat foto's te nemen.

We rijden nu terug naar Moab en gaan naar de Moab Brewery om ons avondmaal te nuttigen. We eten beide een pasta. Na het avondeten rijden we naar Arches National Park. We hebben nu vrije toegang. We rijden het park binnen en bezoeken eerst Balanced Arch en doen de kleine wandeling er rond. We rijden dan verder naar het Delicate Arch viewpoint. We zien in de verste Delicate Arch en zien aardig wat mensen errond. De Arch is bijna volledig in de schaduw, want de zon begint nu rap te zakken. Na de korte wandeling naar Delicate Arch viewpoint rijden we terug naar de uitgang en stoppen nog bij Panorama Point en Park Avenue. Als de zon onder is rijden we terug naar onze motelkamer in Moab.

We verlaten na ons cornflakes ontbijt Moab. Eerst nog even tanken en ijs in de frigobox doen. We stoppen ten zuiden van Moab nog eens bij Wilson Arch. Een grote natuurlijke boog gewoon langs de highway. Daarna rijden we via de UT-46 langs de La Sal Mountains richting Colorado. Wanneer we de staatsgrens oversteken wordt de route CO-90. Een zeer mooie route om te rijden, ook komen we onderweg nog een vos tegen die langs de weg loopt. Door wegenwerken moeten we 10min wachten, geen straf met het uitzicht hier, en dan kunnen we de Pilot Car volgen tot het einde van de wegenwerken.

Iets na de middag komen we aan in Norwood, bij ons motel. Maar het is nog te vroeg om in te checken. We informeren wel al eens over de opties qua restaurant vanavond. We rijden verder via de CO-145 route naar Telluride. Dit stadje ligt vlak bij de San Juan bergketen. Het is een gezellig beetje modern-hippy stadje met enkele leuke winkels. We rijden eerst tot op het eind van de weg, alwaar we een mooi zicht hebben op 2 grote watervallen aan de bergwand. De hoogste zagen we al van ver buiten de stad. We bewonderen de watervallen vanop een afstandje, want om dichter te geraken heb je 4x4 nodig.

We parkeren de wagen en lopen langs de winkeltjes in Main street Telluride. We vinden enkele leuke winkels zoals Patagonia en sport en kleding winkels. We drinken nog iets op het terras van een leuke coffee shop. Wanneer we het allemaal gezien hebben rijden we terug naar Norwood naar ons motel voor de nacht. Telluride was zeer duur, en er was één of ander Yoga festival gaande waardoor de kamers schaars waren.

In Norwood zijn de keuzes voor avondeten beperkt en we eten in de plaatselijke saloon/restaurant. Stephanie eet een soort fish en chips maar dan op een hamburger broodje en ik neem een BLT sandwich met een spiegelei erop. Smaakt goed.

Na het eten zitten we nog buiten op de patio van ons hotel tot het donker wordt.

In het motel waar we verblijven is er een kleine selectie van ontbijt items aangeboden. Na het ontbijt laad ik alles weer in de wagen terwijl Stephanie nog aan de praat raakt met een andere gast.

We rijden weg uit Norwood en rijden via de Dallas Divide, een bergpas, richting Ridgeway. Hier rijden we een stuk noordwaarts. Wat later gaat het oostwaarts via de CO-133 een mooie weg door natuur en bergachtig gebied. Iets verder langs de weg is er nog een mooie waterval, Hays Creek Falls waar we enkele foto's nemen. Aan het dorpje Redstone bekijken we de historische Coke Ovens, die men gebruikte rond 1900 om Coke te maken van steenkool. Het nabije Redstone is een klein maar zeer charmant dorpje, waar we even stoppen aan de general store en het kleine parkje ernaast.

Via Carbondale komen we terug in de drukkere bewoonde wereld en we zetten koers naar Aspen. Aspen is een mondain stadje/ski-oord in Colorado waar de rich & famous vaak gezien worden. Als we toekomen parkeren we ons in een garage en lopen door het stadje. We bezoeken een paar winkels en drinken een drankje in een coffee shop. Maar eigenlijk valt Aspen een beetje tegen. Naast een paar interessante winkels zijn het allemaal Haute Couture, zoals Louis Viton, Prada en zo verder. Totaal niet interessant voor ons. Na het bezoekje aan Aspen rijden we naar ons hotel voor de nacht, in het naast gelegeven ski-oord Snowmass.

Hier in Snowmass is er naast ons hotel een openlucht mall met enkele winkels en restaurants en er stad zo meteen ook een gratis rock/country concert.

We staan vandaag vroeg op en ontbijten in ons hotel om 7h30. Ze hebben Croissants, dat is een leuke afwisseling met geroosterd brood, bagels of cornflakes.

Daarna checken we uit en rijden naar Aspen Highlands waar om 8h45 onze shuttle bus vertrekt naar de Maroon Bells. Dit gebied bestaat uit een prachtig berg meer, Maroon Lake, met ernaast de bergtoppen gekend als de Maroon Bells. Door de populariteit van dit gebied mag je niet meer zelf met de wagen er naartoe rijden en moet je de shuttle bus nemen. Onze chauffeur vertelt nog wat over de vele lawines die hier in dit gebied voorvallen.

Aan het meer aangekomen starten we aan de kleine 3,2km lange scenic loop trail naast het meer. Geen reflecties van de bergen in het meer want er staat te veel wind. Maar een zeer mooie wandeling in een mooi gebied. Na de wandeling keren we met de shuttle bus terug naar de parking en gaan terug de weg op. In Basalt stoppen we nog bij de Whole Foods Market en Starbucks.

De volgende stop is Riffle Falls State Park. Helaas krijgen we bij de ingang te horen dat het park vol is en we niet binnen kunnen. We mogen wel even de WC gebruiken. Als we terug weg willen rijden komt de park ranger ons tegemoet, er is terug een plaatsje en we mogen alsnog binnen. Dit kleine parkje heeft een mooie waterval met meerdere vertakkingen. En je kan er een mooie korte wandeling rond maken. Zeer mooie en leuke stop.

Na Riffle Falls SP gaan we terug en route en rijden eerst een uurtje autostrade westwaarts richting Grand Junction om iets verder bij Fruita de prachtige CO-139 te nemen, gekend als de Diamond Dinosaur Scenic Byway, noordwaarts richting Rangely. We overnachten in de Moosehead Lodge in het kleine stadje Rangely.

We nuttigen ons laatste ontbijt in Colorado en checken uit ons motel. We stoppen eerst nog aan een klein winkeltje om ijs te kopen voor in de frigobox. De man aan de kassa vraagt van waar we zijn en zo begint een gesprek. Het gaat al snel over politiek, wapendracht en natuurlijk ook Trump. De beste man beschouwt zichzelf als centrum, maar is zeer duidelijk fan van Trump en contra-democraten. Ook beschouwt hij het zijn recht om machinegeweren te bezitten, immers ze hebben dat nodig om indien nodig hun regering omver te werpen. Ook begint hij over immigranten en dat ze binnen gelaten worden door de democraten omdat ze op hun zouden stemmen. Daar spreek ik de beste man toch even tegen, want ik weet van mensen die vanuit België of Nederland naar de V.S. gemigreerd zijn dat het een lang traject is om US Citizen te worden (8+ jaar) en pas daarna krijg je stemrecht. Zijn antwoord daarop, ja maar de illegale immigranten vinden wel een manier. Yeah right, duidelijk misleid door de extreem rechtse media. Geen zin om daarover in discussie te gaan, het is hun land, niet het onze.

We gaan eindelijk op weg, richting Dinosaur Natural Monument. Vandaag bezoeken we eerst het Canyon deel dat nog grotendeels in Colorado ligt. Onderweg er naartoe is er op de weg eerst een heuse overrompeling van sprinkhanen op de weg. Wij rijden over de weg en richten een waar bloedbad aan. Het helpt ook niet dat ze kannibalistisch zijn en dus de lijken van hun soortgenoten staan op te eten en wederom plat gereden worden. Aan het kleine visitor center zijn er ook nog sprinkhanen aanwezig, ze trekken voorbij in het gras en deels op de parking. Geen idee waar ze naartoe gaan.

We rijden de Harpers Corner road, een doodlopende weg tot diep in het National Monument (een status net onder National Park trouwens). Onderweg zijn er verschillende uitzichtpunten, helaas zitten hier ook muggen, en ze zijn niet onder de indruk van mijn 5 jaar oude muggenspray. Op het einde van de weg parkeren we, en lopen we de Harpers Corner trail met uitzichten langs beide kant van de trail. op het einde wordt de afgrond iets te dichtbij voor Stephanie. In dit deel van het Dinosaur National Monument zijn trouwens geen fossielen van Dino's, dat is voor morgen.

Na het bezoek rijden we weg en steken al snel de staatsgrens over en zitten we terug in Utah. We slaan een verlaten weg op en rijden enkele tientallen kilometers tussen badlands en gas- en olie-installaties. Op het einde van de weg komen we aan bij Fantasy Canyon, een klein gebied met rotsformaties met grillige vormen, uitgesleten door de wind. We lopen hier een half uurtje rond en nemen foto's, het is een klein maar mooi gebied. We vertrekken en rijden richting Vernal waar we overnachten. Onderweg rijden we weer door badlands en prachtige uitzichten, zeker geen straf om deze lange verlaten weg te rijden.

In Vernal bewonderen nog de vele Dino beelden, ze zorgen voor een leuke kitsch sfeer.

Er is een basis ontbijt buffet aangeboden in het hotel waar we dankbaar gebruik van maken. Geroosterd brood, 'Belgian' Waffles, koffie en melk. Na het ontbijt gaan we op pad.

We rijden eerst naar de Wal-Mart voor nieuwe muggenspray. Daarna zetten we koers naar Dinosaur National Monument, nu het Quarry Exhibit deel. We moeten parkeren bij het visitor center en dan kunnen we met een busje naar de Quarry Exhibit of te voet via een korte 2km wandeling langs fossielen en steenlagen. We kiezen voor de wandeling, we nemen water mee, want het de zon is hard. De wandeling is best lastig in deze hitte. De Quarry is een gebouw dat ze over de rotswand met fossiele beenderen van dinosauriërs heen gebouwd hebben. Na de ontdekking van de beenderen begin 1900 jaren werden de bovenste lagen volledig afgegraven en er werden bijna volledig intact skeletten verzameld en naar musea over het land gebracht. In de jaren 50 kwam het idee om bij de resterende rotslaag enkel de beenderen bloot te leggen en er een gebouw over te plaatsen.

Het is echt indrukwekkend om deze fossiele beenderen van dinosauriërs te zien van dichtbij, zonder dat ze opgezet en gekuist zijn. Er is veel uitleg over de verschillende dino's die hier gevonden zijn en zelfs een kaart die aanduid welke beenderen er in de rots zichtbaar zijn. Na het bezoek gebruiken we het busje om terug te keren.

Als volgende rijden het park weer uit en rijden via verlaten landweggetjes naar een afgelegen deel, Island Park Overlook. Helft van de weg is wel dirt road, maar goed berijdbaar. Onderweg komen we ook nog interessante pictoglyphs (rotstekeningen van de Indianen) tegen. De weg loopt uiteindelijk dood aan de oever van de Green River, waar we uitzicht hebben op de indrukwekkende kliffen waar we gisteren nog bovenop stonden.

Na dit bezoek keren we terug naar Vernal en genieten we van een coffee en gebak pauze en daarna een duik in het zwembad. Na de duik gaan we nog naar de lokale carwash om de dode sprinkhanen wat weg te spuiten. De carwash die we gekozen hebben heeft ook meerdere dino standbeelden. Zeer leuk!

Na het ontbijt verlaten we Vernal. We rijden eerst een stukje westwaarts alvorens we de Highway verlaten en zuidwaarts de US-191 volgen. Het eerste stuk van de weg gaat traag want we rijden achter 3 lange vrachtwagens en de weg gaat omhoog met veel bochten.

Rond de middag maken we nog een stop in het stadje Helper. Dit is een oud mijnstadje dat nog wat van zijn charmante Main street heeft behouden. We wandelen hier wat rond en drinken er iets. We vervolgen dan onze route en we rijden via de Energy Loop Scenic Byway, waar we langs een werkende steenkoolmijn passeren. Ja blijkbaar delven ze hier nog steenkool ... Iets later gaan we over op de Nebo Loop Scenic Byway, die sterk stijgt met haarspeldbochten. We stoppen nog aan het Devil's Kitchen uitzichtpunt.

We slapen vanavond in Springville, in de Provo-Spanish fork agglomeratie een beetje zuidelijk van Salt Lake City. We eten bij In-N-Out burger en bezoeken nog een Barnes & Nobles boekenwinkel.

Simpel ontbijt is aangeboden in het hotel, maar het is maar tot 9hr en we zijn een beetje laat, dus we nemen vlug nog wat om te eten. Tegen 11h15 moeten we Timpanogos Cave National Monument zijn, we hebben tickets geboekt voor de cave tour. Het zal er lange tijd naar uit dat het bezoek van deze grotten niet ging doorgaan, maar gelukkig werd het pad omhoog naar de grotten enkele dagen geleden geopend (na herstelling door de vele sneeuwval) en kwamen de tickets beschikbaar.

We rijden eerst via de US-189 in Provo Canyon, waar we stoppen aan het uitzichtpunt op Bridal Veil Falls, een mooie waterval. Er hangt ook een hele Indianen legende aan vast. We rijden verder en slaan de Alpine Loop Rd in. Ook deze weg was tot voor kort nog gesloten door waterschade na de vele sneeuw. Deze weg slingert omhoog de berg op om uiteindelijk in American Canyon uit te komen en bij Timpanogos Cave.

Na het tonen van onze toegangstickets aan het visitor center maken we ons klaar voor de lastige wandeling naar de ingang van de grotten. Het is een wandeling van 2,5km heen met 350m stijgen. We nemen zoals aangeraden 1l water mee per persoon en starten de wandeling. Men voorziet 1h30min om omhoog te wandelen, dus dat moet ruim voldoende zijn. Wij doen het in ongeveer een uur, op het gemak met een paar rust- en drinkpauzes onderweg.

Eénmaal boven mogen we nog mee met de tour van 15min eerder. De tour gaat door 3 grotten, Hansen Cave, Middle Cave en Timpanogos Cave. De 3 grotten zijn met mekaar verbonden door gemaakte tunnels. We zien mooie stalactieten, stalagmieten en iets wat ze grot gordijnen noemen (soms ook bacon als er wat kleur in zit). Ook zijn we iets wat ze grot popcorn noemen. De tour duurt een klein uurtje en het was zeer interessant en mooi.

Na het bezoek gaan we weer op pad en we rijden via de Big Cottonwood Canyon richting over Guardsman Pass (waar er nog sneeuw ligt) en Empire Pass naar Park City. Dit mondaine ski-oord was de locatie voor de Olympische winterspelen van 2002, en er wordt ook ieder jaar het Sundance Film Festival gehouden. We slenteren door de Main street, bekijken de winkeltjes en drinken een drankje. Na het bezoek rijden we naar ons hotel, op 15min van Park City. Voor we eten gaan, kijken we nog vlug even bij de Columbia en Merell outlet hier vlakbij.

We hebben ontbijt in ons hotel, waar we dankbaar gebruik van maken. Na het uitchecken verlaten we Kimball Junction (onderdeel van Park City) en rijden eerst een klein stukje op de interstate alvorens we afslaan en via de bochtige Emigration Canyon richting Salt Lake City rijden. Langs de weg komen we ook nog een historical marker tegen die gedenkt dat de Donner Party hier voorbijkwam tijdens hun fatale tocht.

Aangekomen in Salt Lake City rijden we naar het stadscentrum en parkeren in de ongrondse parking van het City Creek Center. We bekijken wat winkels en lopen hier enkele blokken rond. De Mormoonse tempel hebben we in 2010 al bezocht, en hij is nu toch gesloten en staat volledig in stellingen. Na het bezoekje aan downtown rijden we de stad uit. Onderweg stoppen we nog voor een Chicken Nuggets lunch bij McDonalds.

We volgen de interstate westwaarts richting Nevada, rechts van ons zien we het enorme Salt Lake. Even verder slaan we af om een Airmail Navigation Arrow te bekijken. Deze grote betonnen pijlen werden op de grond geplaatst rond 1920 als grote wegwijzers voor piloten die met vliegtuigjes post vlogen tussen grote steden, zoals ook tussen Salt Lake City en San Francisco. Er was immers nog geen GPS of radio bakens. We rijden terug verder op de interstate tot aan de Bonneville Sand Flats. Deze grote zoutvlakte wordt ook gebruikt om races op te organiseren. Wij kunnen er ook met de auto op rijden. Na een klein toertje vervolgen we onze route, we steken algauw de staatsgrens over en zijn terug in Nevada. We moeten de horloge weer een uur achteruit zetten, we zitten nu weer in Pacific Time. Rond Wendover krijgen we nog een regenbui over ons heen, maar 10min later is het alweer zonneschijn.

Ter hoogte van Wells rijden we nog de Angel Lake scenic byway. Deze 19km lange weg loopt omhoog tot aan Angel Lake, een klein bergmeertje. Er ligt nog redelijk wat sneeuw hier aan het meertje. Er zijn hier ook enkele Amerikanen aan het vissen in het koude water. We rijden de weg terug naar beneden en terug ver westwaarts op de interstate tot aan Elko, onze bestemming voor vanavond. Na een bezoekje aan Starbucks rijden we downtown in en het is hier charmant, echt Nevada cowboy meets small town casino sfeer. We overnachten in een simpel maar in orde motel vlak in het centrum. We eten bij een Italiaans restaurant "Luciano's" en het zit propvol, en algauw wordt duidelijk waarom, want het eten is enorm lekker.

In het motel worden een beperkt aantal ontbijt items aangeboden die we meenemen naar de kamer en combineren met onze cornflakes. Na het ontbijt bellen we met ons hotel van vanavond om vlees te laten ontdooien. Aangezien we helemaal in the middle of nowhere overnachten gaan we zelf ons avondeten klaar maken op de grill.

Na het uitchecken bekijken we nog een winkeltje voor souvenirs en daarna gaan we nog winkelen bij WalMart voor potato salad voor bij onze steaks vanavond. We rijden uiteindelijk Elko uit en gaan op pad naar de Lamoille Canyon Scenic Byway. Ook gekend als de Swiss Alps van Nevada. Maar dat lijkt mij nogal overdreven. We rijden de route met mooie uitzichten, maar kunnen niet tot op het einde rijden want de weg is op een paar mile van het einde versperd door sneeuw.

Na dit korte bezoek rijden we een lange rit over de U.S. 93 en U.S. 50, ook gekend als de "Loneliest road in America". Onderweg stoppen we nog in Ely voor een Smoothie en een koffie. Mijn Strawberry-Kiwi-RedBull was nogal groot, en heb ik niet opgekregen.

Om aan ons hotel te geraken moeten we even de staatsgrens oversteken naar Utah voor een paar minuten om uiteindelijk via een goede 10km lange dirt road bij ons hotel aan te komen. Hidden Canyon Retreat ligt inderdaad helemaal hidden en off the grid. We hebben een grote kamer met aparte zitruimte en kitchenette.

Ons avondeten is dus zelf gegrillde T-bone steaks met aardappel salade, komkommer, tomaatjes en wortel. Het smaakt heerlijk. Na het avondeten zitten we nog een tijdje buiten op de gedeelde binnenplaats en geraken nog aan de praat met 2 koppels van Salt Lake City.

We eten ons cornflakes ontbijt op in de binnenplaats. We hebben elk een Yoghurtje voor er bij, maar de yoghurt hier is toch niet zo lekker als thuis. We laden alles weer de auto in en vertrekken richting Great Basin National Park, één van de minst bezochte parken, waarschijnlijk omdat het nogal veraf ligt van andere attracties of van steden.

Het meeste bezocht deel van het park zijn de Lehman Caves, maar dat doen wij niet, omdat we een aantal dagen geleden al grotten bezocht hebben. Aangekomen in het park doen we eerst de kleine nature trail aan het visitor center, we zien hier ook de natuurlijk ingang van de grotten, waar ze een constructie over gezet hebben waardoor de vleermuizen er toch binnen en buiten kunnen. Ik informeer nog bij de ranger naar de Bristlecone trail op de top, maar die is gesloten doordat er nog veel sneeuw ligt en het pad niet zichtbaar is. De top van Wheeler Peak de hoogste berg in het park is 3980m hoog. Rond het berggebied ligt een enorme vlakte. Daarom ook de naam Great Basin.

We rijden de Scenic Drive naar boven, stoppen bij 2 overlooks voor foto's en rijden door tot op het einde van de Scenic Drive. We zitten hier nu op 3050m boven de zeespiegel. We wandelen hier de korte loop trail en moeten hier en daar over de sneeuw klauteren. We rijden daarna terug naar beneden naar het visitor center en kijken om iets te eten in het café daar. Maar een wachttijd van een uur voor een simpele croque monsieur of snack is wat te veel. We eten dus een granola bar en drinken een drankje.

We rijden weg uit het park en rijden terug naar de "Loneliest road in America". Iets later wisselen we terug naar de US 191 richting eindbestemming Caliente. Ook hier weer het uitgestrekte landschap van Nevada waar je 100km rijdt zonder enig stadje tegen te komen. We rijden iets later door het kleine stadje Pioche, waar we nog de restanten zien van de ooit lucratieve zilver miijn. Pioche had tijdens de jaren 1870 de reputatie van één van de hardste stadjes van het westen. 60% van de moorden tijdens 1871 tot 1872 in de gehele staat Nevada gebeurden in en rond Pioche. We rijden ook nog langs een kleine gevangenis waar we de gedetineerden buiten zien sporten in zwart/wit gestreepte broek. Dat was dus Pioche, Nevada.

Onze laatste stop van vandaag is Cathedral Gorge State Park. Dit is een klein maar zeer fotogeniek park. Her resultaat van versteende zandbodem van een meer dat door erosie weg slijt. We bekijken eerst het Miller Point uitzichtpunt en rijden dan het park in via de hoofdingang. Het kleine visitor center is helaas net gesloten. Bij het Moon Caves punt kunnen we tussen de sprires in wandelen, net een soort mini slotcanyon. Zeer leuk, en een zeer aangename verkoeling, want het is hier zonnebrand en zo'n 35°C. Na dit leuke park rijden we nog zo'n 10min naar Caliente. Het kleine stadje met een paar motels en restaurants is ons rustplaats voor vannacht. Het Shady Motel heeft geen bomen staan zoals je uit de naam en hun logo toch zou vermoeden.

In het Shady Motel is het aangeboden ontbijt 2 keer niks, de keuze tussen oat meal en een fig bar. Het enige dat we meenemen is een yoghurt voor mij en een tas koffie voor Stephanie. Gelukkig hebben we nog cornflakes over. Na het ontbijt tanken we nog de wagen vol en gaan op pad.

We rijden via de Extraterrestrial Highway naar Tonopah. Langs de ET Highway ligt het geheime militair gebied gekend als Area 51. Er zijn hier al jaren UFO meldingen, wellicht te verklaren door de experimentele vliegtuigen die op Area 51 zouden ontwikkeld worden.

Onze eerste stop is vlok voor de ET Highway bij ET Fresh Jerky. Beef Jerky is een soort gedroogd vlees dat ze in vele smaken hebben. Ook hebben ze aan de winkel een mooie mural en vliegende schotel buiten. In het winkeltje kopen we de Hickory Smoke flavor Jerky en die is zeer lekker. Op de parking ontmoeten we nog een local die aan duivensport doet en bewonderaar is van de Belgische duiven stambomen.

Vlak na deze stop begint de State Route 375 aangeduid met een bord als Extraterrestrial Highway. De volgende stop is het Alien Research Center, wat eigenlijk gewoon een grote souvenir winkel is met een grote metalen alien voor de deur. Na deze stop rijden we verder over deze verlaten Highway tot aan de Black Mailbox. Deze zwarte brievenbus wordt gebruikt door bezoekers om brieven of tekeningen te sturen naar de aliens. Wie de brievenbus af en toe leegt is niet geweten.

Hier vertrekt ook een dirt road die richting Area51 gaat. Na zo'n 12miles op de dirt road komen we aan een bordje dat uitlegt wat de gevolgen zijn als je verder rijdt en de grens met het militair gebied overschrijdt. En ze lachen er niet mee, getuige ook de witte SUV auto van de beveiligers die iets verder op een heuveltje staat en ons in de gaten houdt. Na een onopvallende foto keren we om. Dit was het dichtste dat we bij Area 51 konden geraken, en het is nog ver genoeg dat je niks kan zien van de basis.

Terug op de Highway rijden we tot in Rachel, een klein gehucht met de Little Ale'Inn. Hier eten we een lunch maaltijd op. We rijden daarna de rest van de ET Highway af, we zien geen UFO's of aliens. Maar het is zaterdag, misschien werken de aliens in het weekend niet.

Op het einde van de Highway komen we aan de T-junction, Tonopah is naar links. Maar wij gaan eerst naar rechts, we rijden zo'n 20miles in de verkeerde richting en slaan dan af op een 7 mile lange dirt road. De dirt road is de slechtste dat we deze reis gereden hebben, met stukken waar het bijna los zand wordt. Uiteindelijk komen we aan bij Lunar Crater. Dit is een krater gevormd door vulkanische krachten van 1km doorsnee. We bewonderen even het uitzicht alvorens we de dirtroad weer terug rijden.

We rijden nu Hwy US-6 af tot in Tonopah, een klein stadje met een grote mijn geschiedenis, vooral enorm veel zilver is hier uit de mijnen gehaald. Langs de hoofdstraat staan er nog 2 oude grandioze hotels die allebei mooi gerestaureerd en nog in gebruik zijn. Aan de rand van de stad is er ook het legendarische Clown Motel, waar we even een kijkje nemen. Dit hotel is volledig in thema van clowns, en ze hebben er ook enorm veel staan in hun office/museum/shop. Je kan ook kamers huren die aangekleed zijn met creepy clowns. Wij verblijven gewoon in een normale Best Western.

We zwemmen nog een half uurtje in het zwembad van het hotel en 's avonds worden we nog getrakteerd op een mooie zonsondergang en mooie neon verlichting op het Mizpah Hotel.

Er is ontbijt in het hotel, waar we dankbaar gebruik van maken. Alvorens we uitchecken bezoeken we eerst nog het Tonopah Historic Minin Park. Hier hebben ze enkele oude mijn gebouwen en mijn schachten gerestaureerd in de originele staat. Voor een zeer kleine toegangsprijs kan je rondwandelen op hun site en foto's nemen. Zeer interessant om te doen, maar de hitte en de tijdsdruk zorgt ervoor dat we hier een korte wandeling doen langs de hoogtepunten.

Na het uitchecken rijden we uit Tonopah in zuidelijke richting. In het charmante stadje Goldfield bezoeken we kort het International Car Forest of the Last Church. Een kunstproject met auto's en bussen die verticaal geplaatst zijn. Een beetje zoals het meer bekende Cadillac Ranch.

We rijden verder op de US-95 tot we afslaan naar SR-267, een aantal mijl verder op deze weg vinden we Bonnie Claire een oud mijn dorpje. Hier vinden we nog een paar mijn gebouwen, een aantal ruïnes, en een oud postkantoortje. Wanneer we nog iets verder rijden op de Highway komen we bij de Bonnie Claire Playa. Dit is een opgedroogde meer bedding, net zoals zijn bekendere grotere variant de Race Track Playa. Hier niet echt sporen van bewegende stenen zoals aldaar, er is 1 spoor maar ik vermoed "man-made". We kunnen niet verder over de SR-267 want die weg loopt nog steeds dood na de grote overstromingen van een aantal jaar geleden bij Scotty's Castle in Death Valley.

We rijden dus terug naar de US-95 en rijden door Beatty, waar ik nog een ontmoeting heb met één van de plaatselijke wilde ezels. Iets verder stoppen we nog even bij Rhyolite ghost town en de kunst installatie daar, met het bekendste stuk van een Belgische kunstenaar. We rijden nu Death Valley National Park binnen en terwijl we afdalen hebben we een prachtig zicht, maar ook de temperatuur begint stevig op te lopen richting de 50°C in de schaduw. We stoppen in het visitor center om de toegang te betalen (onze pas is juist verlopen) en rijden iets verder de Artists Drive. Wanneer we stoppen bij Badwater Basin tikt de temperatuur meter juist een nieuw persoonlijk record voor ons, 52°C in de schaduw. Het voelt alsof de warme lucht je longen verschroeien, en je kan niet langer dan een paar minuten buiten voor je de auto in vlucht met airco.

Na het bezoek rijden we weg uit Death Valley via de Badwater Basin road en uiteindelijk de Old Spanish Trail Highway. Dit is een scenic maar verlaten route waar je zo goed als niks tegen komt. Wanneer we Las Vegas naderen stoppen we nog aan een rustplaats met toilet, maar het is bezet door een Zwarte Weduwe en Stephanie wil er niet samen mee in het kotje.

In Las Vegas is de drukte enorm, wellicht met de aankomende feestdag (4th of July) te zien. We slapen in Best Western Casino Royale, een klein hotel aan de strip tegenover de Mirage. We bekijken 's avonds nog de vulkaan show van de Mirage. Volgend jaar verdwijnt de vulkaan want ze gaan de Mirage renoveren en er iets anders van maken (Hard Rock Hotel).

Een kalm dagje vandaag. We ontbijten op de kamer en gaan daarna op pad. We wandelen eerst naar de Venetian, waar we over de valse Rialto brug wandelen (alhoewel, het is met een roltrap) en binnen gaan om rond te wandelen in The Canal Shops. Je kan hier tegen betaling in een Gondola varen op un aangelegd kanaaltje. Het is eigenlijk te zot voor woorden, maar er staan rijen voor de Gondola's.

Als we rond gewandeld hebben tussen de shops komen we uit het Palazzo, de winkels liepen blijkbaar door van het ene casino hotel naar het ander. Aan de overkant van de straat is de Wynn, we hebben daar nog nooit geweest dus lopen we even binnen. Hier allemaal zeer dure luxe merken, zoals Louis Vitton, Gucci en dergelijke. Wel zeer mooi ingericht binnenin.

Aan de overkant zit de Fashion Show Mall, en daar gaan we ook eens kijken. Die mall is enorm groot, je kan er verdwaald lopen. Het is al middag en we gaan terug naar onze hotelkamer om lunch te eten, de overschot van gisterenavond bij The Cheesecake Factory. De frigo stond zo hard dat het eten binnen bevroren is, maar er staat in de gang een microgolf om het een beetje op te warmen.

's Namiddags rijden we naar de Las Vegas Premium Outlets North, waar we enkele uren doorbrengen en wat kleding kopen bij Levi's, Diesel, 7, ... Naar het einde van de namiddag keren we terug naar onze hotelkamer om de koffers te (beginnen) maken. Souvenirs moeten veilig verpakt worden en we keren met 3 koffers terug i.p.v. 2 zoals gewoonlijk.

We eten vanavond nog eens een laatste keer bij Bubba Gump Shrimp Co. De service en het eten was goed. Terug op de kamer gaan we verder met koffers maken. Vanavond doen we nog een laatste activiteit, we bezoeken het Las Vegas Neon Museum, de avondtour. In het openlucht museum staan er veel oude Neon signs, van iconische Las Vegas hotels, een groot deel gerestaureerd en in werkende staat. Zeer leuk om met een tour door te wandelen en te horen over de geschiedenis. Zeker een aanrader.

Wanneer we terug rijden naar The Strip rijden we de Las Vegas Blvd volledig af en ook het downtown gedeelte is echt wel mooi en iets minder hectisch dan The Strip. We rijden ook nog naar het bekende Welcome to Las Vegas sign. Het verkeer is nogal hectisch omdat het morgen de nationale feestdag is hier, de 4th of July.

We staan op het gemak op, douchen, ontbijten en finaliseren onze bagage. Daarna laden we alles in de auto en rijden weg van ons hotel. We gaan nog tanken en stoppen nog aan de Whole Foods Market voor muffins. Dan rijden we naar het car rental center, leveren de auto in, en nemen het busje naar de luchthaven terminal T3. De gekende procedure volgt, koffers inchecken, door security, waar ze extra ambetant doen. Daarna naar de gates, waar we veel te vroeg zijn en we zoeken nog naar iets om te eten, we vinden een Burger King, waar ze extra onvriendelijk zijn.

Ik heb eerder vandaag van luchthaven Schiphol een melding ontvangen dat er morgen tussen 9hr en 11hr geen vluchten mogen landen wegens sterke windstoten. Onze vlucht is gepland om te landen 10hr30, dus ik verwacht nog wat vertraging. Maar terwijl ik hier bij de gate zit te typen merken we daar nog niks van alleszins.