We hebben vannacht geslapen bij hotel Vandervalk Schiphol A4, waar we een park/sleep/fly arrangement geboekt hebben. We kunnen de auto daar 3 weken laten staan en het shuttle busjes rijdt naar de luchthaven. Ideaal om uitgerust te starten aan de lange vliegdag.

Na het opstaan & douchen ontbijten we op het gemak en gaan dan gepakt en gezakt naar de luchthaven van Amsterdal Schiphol met het shuttle busjes. We nemen geen risico en komen er 3 uur op voorhand toe. Bij het inchecken van de koffers gaat het vlot met de self-service machines en ook bij security is het slechts een paar minuten wachten. Paspoort controle duurt wederom enkele minuten. En zo hebben we nog veel tijd over om naar de gate te gaan. We kuieren wat rond, eten nog chicken nuggets en lezen wat aan de gate.

Na het boarden blijkt het vliegtuig maar half vol te zijn, dat hebben wij nog niet eerder meegemaakt. Er is een klein beetje vertraging, omdat een passagier die wel koffers heeft ingecheckt niet komt opdagen aan de gate. Die koffers moeten er namelijk eerst weer uit voor veiligheidsoverwegingen. De vlucht duurt zo'n 10 uur en 30 minuten en verloopt soepel. Na het opstijgen mogen we ons verplaatsen en zo hebben we een rij van 3 stoelen voor ons 2. Er waren ook nog rijen van 5 in het midden compleet vrij, sommige gebruiken die nu als uitgestrekt bed om te slapen. We worden door de cabine crew van KLM verwent met veel snacks, lekker eten en goede, vriendelijke service. Toch wel mijn favoriete maatschappij.

In LAX aangekomen gaat de immigratie controle redelijk vlot, zo'n 30 minuten hebben we moeten aanschuiven. De koffers liggen ons al op te wachten op de band. Gelukkig weer compleet, de streek houdt aan. We moeten even wachten op het busje van National en worden dan afgezet aan het rental car gebouw van National & Alamo. Bij National kan ik kiezen uit de Executive rij en er staan wel enkele interessante exemplaren, zoals een Ford Expedition en een Jeep Wagoneer. Maar die zijn mij toch net wat te groot, dus ik houd het op een Hyundai Santa Fe. Vertrouwd alleszins voor mij, aangezien ik thuis met Tucson rij.

Met alles in geladen in de wagen gaan we op pad naar ons hotel, maar eerst nog een stop bij Walmart voor een frigobox en wat drank. En dan naar Whole Foods om wat snacks en ontbijtgranen in te slaan.

Het hotel is een eenvoudige Best Western, maar alles is proper en in orde. We rijden voor het avondeten nog een stukje naar Long Beach voor het Bubba Gump restaurant. Om 22hr gaan we onder de wol, want we zijn ondertussen doodmoe, in België is het ondertussen weer al ochtend.

Na een deugddoende douche maken we gebruik van het aangeboden ontbijt hier in het hotel. We rijden vandaag weg uit Los Angeles, zuidwaarts naar San Diego. We rijden zoveel mogelijk via de Pacific Coast Highway.

We rijden door mooie kuststadjes zoals Seal Beach, Huntington Beach & Newport Beach. Het ziet er in elk van die stadjes naar uit dat je de portemonnee serieus mag opentrekken als je daar een mooi huis wil kopen. In Laguna Beach rijden we nog een heuvel omhoog naar het Top of the World viewpoint. Desondanks de weekdag is het zeer druk en Laguna Beach, we moeten hier en daar een paar minuutjes aanschuiven. Het gaat verder via Dana Point en we stoppen nog even in de Carlsbad Premium Outlets om even wat winkels te bekijken. Ik koop nog wat sokken en Stephanie een broek.

We naderen nu San Diego maar bezoeken eerst nog het Torrey Pines state reserve. Hier maken we een korte wandeling naar Razor Point overlook. Het park bestaat uit mooi heuvelachtig duin landschap waar een soort dennenboom groeit die enkel hier voortkomt. Op het eind van de wandeling kom je aan een uitzichtpunt waar de zandsteen heuvel prachtig uitgesleten is door erosie.

We rijden verder en komen in La Jolla, een hip kuststadje vlakbij San Diego. Hier stoppen we nog aan het strand om tide pools te bekijken, maar helaas is het vloed.

Verder naar San Diego hebben we nog klein beetje last van de avondspits alvorens we toekomen in ons motel, Old Town Inn. Een betaalbaar, proper hotel net buiten het centrum, dicht bij Old Town State Historic Park.

In ons motel krijgen we wederom een basis ontbijt aangeboden. En hier krijgen we warempel echte borden en bestek i.p.v. plastiek. Dat vind ik alvast een pluspunt. Het motel is trouwens prima kwaliteit, gewoon net buiten het centrum.

We beginnen de dag sightseeing met een bezoek aan Presidio Park, de plaats van de eerste Europese nederzetting aan de westkust van de verenigde staten, toen nog Nieuw Spanje. Het Serra museum, dat gesloten was, vertelt het verhaal van missionaris Junipero Serra. We rijden verder via de mooie huizen in de wijk Mission naar de progressieve wijk Hillcrest, waar we veel regenboog vlaggen zien. We parkeren hier en lopen enkele blokken en nuttigen een drankje bij Kona Coffee company. Volgens Stephanie zeer lekkere koffie, die we nog kennen van in Hawaii.

We rijden verder en komen aan in Balboa Park. We kijken hier onze ogen uit, zo'n prachtige spaans-koloniale gebouwen. Met een kerk met koepel in mozaiek en een paleis met museum in. We zijn wel wat teleurgesteld als we iets later in het visitor center ontdekken dat de oudste gebouwen dateren van 1915, gemaakt als een soort decor voor de viering van de opnening van het Panama kanaal. Later zijn de gebouwen afgewerkt langs binnen en enkele bijgeplaatst en nu zitten hier enorm veel musea samen. Toch wel zeer mooi aangelegd en leuk om even rond te wandelen.

We vervolgen onze route en stoppen bij Seaport Villega en The Headquartes, winkeltjes in o.a. een oud politiekantoor. Leuk om even rond te struinen. We bezoeken ook nog een Starbucks voor een verfrissend drankje en op zoek naar de nieuwe San Diego koffietas. Terug naar de auto passeren we nog langs de USS Midway. Een oud vliegdekschip dat je kan bezoeken. We nemen nog een foto met het bekende standbeeld dat er naast staat. Terug aan de auto rijden we langs het convention center naar het Gaslmap quarter. De uitgaansbuurt van San Diego. Het is een straat met enkele blokken met bars en restaurants. Het is nog maar 16hr dus alles is nog kalm.

We rijden weg uit het centrum en rijden richting Point Loma schiereiland. We gaan de sunset cliffs gaan bekijken, helaas waar geen tidepools te zien, weer vloed. Maar wel mooie rotsen waar de oceaan op inbeukt. We rijden verder naar Ocean Beach, dat een beetje als een hippe surfer wijk aanvoelt. Via Pacific beach, rijden we terug naar ons motel. Eten doen we vanavond in The Cheesecake Factory.

Na het restaurant stoppen we nog in Old Town State Historic Park. Dit is de plaats van de originele San Diego nederzetting, en hier hebben ze de oude gebouwen zo authentiek mogelijk nagemaakt. Het voelt een beetje als een dorpje uit een Zorro film. Uiteraard zien hier ook de nodige winkels en restaurant.

Na het ontbijt pakken we alles terug in. We zijn nu overgeschakeld op de weekend tas waar we alles in steken voor de komende 10 dagen. Zo blijven de 2 grote koffers dan in de auto, en nemen we enkel de weekendtas mee naar de kamer. Dat is iets makkelijker tijdens een roadtrip. We checken uit en rijen eerst nog naar Cabrillo National Monument. Dit kleine park ligt op het uiterste puntje van het Point Loma schiereiland, omringd door de marine basis en een militair kerkhof Hier staat een standbeeld voor Juan Rodríguez Cabrillo, de Spaanse ontdekkingsreiziger die San Diego en baai eerst ontdekte. We bekijken het uitzicht op de oceaan en op de San Diego skyline en rijden dan weer weg.

We verlaten San Diego, eerst via de interstate, en dan via de Sunrise scenic byway richting Anza-Borrego Dessert State Park. We rijden door bergen en komen uiteindelijk in de woestijn terecht. In het stadje Borrego Springs aangekomen bezoeken we de metalen sculpturen die hier geplaatst zijn door kunstenaars, we zien verschillende fictieve en non-fictieve dieren uitgebeeld. Grashopper vs Scorpion is zeer mooi, maar The Serpent is de grootste en mooiste. Zeer mooi gemaakt en leuk om rond te rijden van het ene sculptuur naar het andere. Het is hier ondertussen 111°F oftewel 44°C en dat is afzien. Pet op en veel water drinken is de boodschap.

We verblijven hier in Borrego Springs, in een mooi motel met kamers in Adobe bouwstijl rond een centrale courtyard. Het is een beetje sukkelen bij de check-in, maar na een telefoontje komt alles goed. Na uitpakken en even opfrissen gaan we terug op pad om Fonts Point te bezoeken, hiervoor moeten we een 4 mijl lange dirtroad rijden, met soms wat zanderige stukken. Maar dat is geen enkel probleem met de AWD Hyundai Santa Fe.

Het uitzicht is mooi, maar het is hier nog altijd bloedheet. Volgens mij is zonsopgang hier zeer mooi op deze plek, maar zoveel heb ik er niet voor over

We rijden terug naar ons motel en gaan eten in het Red Ocotillo restaurant, we eten beide een pasta gerecht. Na het eten nemen ik nog een duik in het zwembad en tik ik dit verslag op ons terras, het is al donker, maar nog steeds zeer warm.

We krijgen een ontbijt afgeleverd aan onze kamer, bestaande uit croissants, yoghurt, fruitsap en wat granola. We nuttigen het ontbijt, samen met een muffin buiten in de schaduw. Het is al warm, maar nog goed te doen qua temperatuur.

We checken uit en gaan op pad. We rijden via de Borrego Salton Sea Way en stoppen nog aan het Ocotillo View uitzichtpunt. De volgende stop is het Sonny Bono Visitor Center aan de zuidkant van de Salton Sea. We zouden hier de korte Rock Hill wandeling doen, voor een mooi uitzicht op de Salton Sea, maar het is te warm om zelfs maar een paar km te wandelen.

Onze volgende stop is Salvation Mountain in Slab City. Slab City is gemeenschap van off-the-grid inwoners, meestal in één of andere type RV of trailer. Het zijn mensen die buiten de normale maatschappij leven. Zij zelf noemen het "de laatste vrije plek". Salavtion Mountain is een kunstwerk door een (ondertussen overleden) inwoner van Slab City, Leonard Knight. Het is gemaakt van Adobe structuur en beschilderd met verf in religieuze thema's en uitspraken. Het wordt ondertussen beheerd door een VZW die a.d.h.v. donaties het werk in ere houdt. Er zijn nog verschillende andere stukken "yard-art" in Slab City, waar men van oude auto's en ander afval mooie dingen maakt.

Na het bezoek rijden we door Niland naar Bombay Beach. Alles voelt hier aan als armzalig en vergane glorie. En dat is het ook, als je de geschiedenis bekijkt van de Salton Sea als ooi hippe badplaats bij een prachtig groot meer. Nu een milieuramp en tragedie voor de inwoners. Het is een duidelijk voorbeeld van iets dat door de mens gemaakt was op een plaats waar niet kon bestaan. Op het strand van Bombay Beach staan er ook diverse kunst installaties en ook stille protesten tegen de situatie. Toch wel interessant om eens te bezoeken. Rond de Salton Sea is er enorm veel landbouw, met grote irrigatie kanalen en installatie om het allemaal mogelijk te maken.

Na Bombay Beach rijden we weg van de Salton Sea en zetten koers zuidwaarts naar El Centro, waar we overnachten. Eerst nog een kleine omweg naar de mooie Imperial Sand Dunes. Een gebied met mooie en hoge zandduinen, met een mooie warme kleur. El Centro zelf is een wat groter stadje, met alle gekende ketens van Fast Food, maar verder niet interessant.

Aan het ontbijt zitten we helemaal alleen, wel vreemd aangezien dit best een groot hotel is. Misschien komt het doordat de TV's op FOX staan
We checken uit en gaan op pad, eerst moeten we wat kilometers vreten via de de autosnelweg. We rijden op een gegeven moment dicht bij de Mexicaanse grens, we zien het grote hek zo'n 500m verder aan onze rechterkant. Ook zien we veel border patrol auto's, maar dat zullen we de komende dagen wel meer zien, zolang we niet ver van de grens zitten.

Juist na Yuma gaan we van de autosnelweg af voor een kleine omweg naar The Little Chapel. Midden in een veld staat een koddig klein wit kerkje. Gebouwd door een zekere Loren Pratt ter ere van zijn overleden vrouw. Loren is ondertussen ook al heengegaan, maar vrijwilligers onderhouden het kerkje. Na het bezoek stoppen we aan de McDonald's voor een chicken nugget lunch. Daarna gaan we terug de autosnelweg op, meer kilometers maken.

Bij Gila Bend slaan we af op Hwy 85 richting Ajo en Organ Pipe Cactus National Monument. In Ajo stoppen we aan ons hotel, we zijn een klein beetje te vroeg maar kunnen toch al inchecken. We bezoeken nog even Ajo, maar het is zondag en alles is hier gesloten. Na een korte sanitaire stop rijden we verder op Hwy 85 naar Organ Pipe Cactus NM. Het visitor center is nog open als we toekomen en we informeren even naar onze opties. De korte wandeling die ik voorzien had, is misschien toch niet aangeraden. De temperatuur is hier nog steeds 42°C in de schaduw en er is geen wolkje aan de lucht. We zullen eerst de mooie 21mile Loop road rijden, die toch gemakkelijk 2 uur in beslag neemt.

Langs de Loop road zien we vele mooie cacti, zoals Cholla, Saguaro en natuurlijk Organ Pipe Cactus. De graded road slingert langs de rotsachtige heuvels en de late namiddag zon zorgt voor mooi lichtinval. Ongeveer halverwege zien we nog een mooie arch in de rotswand. Na de loop road rijden we terug naar Ajo en gaan op zoek naar avondeten, dat blijkt nog niet evident. Zomer is hier laagseizoen en op zondagavond blijken alle restaurants toe te zien. Gelukkig vinden we uiteindelijk 1 pizza restaurant (Fat Cactus) dat open is. En het is er leuk zitten, en de pizza's worden vers gemaakt en gebakken! Na het restaurant rijden we nog even rond in het stadje en gaan dan naar ons hotel terug voor de nacht.

We eten een ontbijt met cornflakes op de courtyard van ons hotel (een vroeger schoolgebouw). Na het ontbijt checken we uit en rijen nog even langs de plaza van Ajo. Er is nu, in tegenstelling tot gisteren een gezellige drukte. Toch wel een leuk stadje, Ajo. We rijden zuidwaarts en dan oostwaarts richting Tucson, rechtdoor voor 180km!

Vlak bij Tucson bezoeken we eerst Saguaro National Park West, het park is vernoemd naar de Saguaro cactus. We bezoeken het visitor center en rijden dan de loop drive met verschillende uitzichtpunten. We wandelen de korte 1,6km Valley View Trail. Maar met 42°C in de schaduw en felle zon is alles langer een groot risico. We nemen veel water mee en wandelen tussen cacti een kleine heuvel op voor een mooi uitzicht. Terug bij de auto gaat de airco volle bak om even te bekomen. We rijden de loop road verder en zetten dan koers naar het Titan Missile Museum.

We hebben een 4PM tour geboekt. De Titan Missile was een ICBM, een intercontinentale raket met een nucleaire bom aan boord. Er waren zo'n 54 ondergrondse silo's, verstevigd om een impact te weerstaan, die 24/24 klaar stonden om een nucleaire raket te lanceren. Deze raketten waren bedoeld als reactie op een raket van de vijand, niet als eerst aanvalswapen. Het hele concept was gebaseerd op Mutually Assured Destruction, het idee is geen van beide zal aanvallen omdat men weet dat het gevolg is dat beiden volledig vernietigd worden. De titan raketten zijn ondertussen niet meer in gebruik, er zijn nieuwere types elders die paraat staan. Maar de silo hier in Tucson is niet afgebroken en kan dus bezocht worden. De nucleaire lading is natuurlijk weg, en de silo en raket zijn onklaar gemaakt. Met de tour dalen we af in het ondergrondse commando centrum, wordt een launch gespeeld en bekijken we de raket in de silo. Echt zeer indrukwekkend om te zien.

Na de tour rijden we naar ons hotel in Tucson waar we even opfrissen dan weer op weg gaan. We bezoeken Bart en Evy. Bart is moderator op het AllesAmerika forum en zij wonen ondertussen 10 jaar in Tucson. We krijgen een rondleiding bij hun thuis en we bespreken van alles en nog wat, zoals hun laatste nieuwe project, het maken en verkopen van Belgische wafels. We gaan samen iets eten, en dankzij hun begeleiding durven we voor het eerst eens Mexicaans te eten.

Het was zeer lekker, we hebben zeer veel gebabbeld tot laat op de avond.

Onze kamer in het Springhill Suites hotel is dik in orde, met een zalige instapdouche. Ook het ontbijt bevalt goed. Als eerste op de planning vandaag is BioSphere 2. Dit complex ligt op een klein uurtje rijden van ons hotel, in Oracle, ten noorden van Tucson.

In september 1991 werd een team van 8 uitgekozen wetenschappers opgesloten in BioSphere 2 voor 2 jaar. Het was een experiment om een gesloten ecologisch systeem te creëren en om te zien of mensen konden leven in een gesloten biosfeer, terwijl ze ook wetenschappelijke experimenten uitvoerden. Er was ook een Belgische wetenschapper in het team. Het experiment was geen succes omdat het zuurstofniveau te laag werd na een jaar, en men zuurstof heeft moeten toevoegen.

Via de App kunnen we een rondleiding volgen rond en in de biosfeer. We volgen ook een halfuur begeleide rondleiding van de keuken, slaapkamer en de bibliotheek met een ervaren gids. We zijn hier in totaal toch 2 uur zoet mee, maar het was reuze interessant, zeker een aanrader.

Na het bezoek rijden we terug richting Tucson en maken nog een stop bij de Whole Foods Market alvorens we de mooie Mount Lemmon Scenic Byway rijden tot de top van de berg op ongeveer 2400m hoogte. Onderweg zijn er mooie uitzichten met eerst veel cacti en dan hogerop naaldbomen. Op het einde van de route stoppen we nog in Summerhaven bij de gift shop, het is hier een heel stuk frisser. We verstaan al waarom men dit Summerhaven noemt. Er is hier een beetje verder zelfs een skidorp en piste, voor wintersport.

We rijden terug naar beneden en gaan terug op pad, het is ondertussen al laat in de namiddag. Als laatste willen we nog Saguaro National Park East bezoeken. We rijden hier de cactus forest loop road, en het is prachtig met het licht van de ondergaande zon. We rijden weg uit het park terug naar Tucson en rijden nog voorbij de boneyard. Een enorm verzameling van oude vliegtuigen, helaas kun je deze niet (meer) bezoeken.

We gaan eten bij Five Guys en keren dan terug naar ons hotel.

Na het ontbijt pakken we weer alles in. We zaten hier 2 nachten in Springhill Suites, een zeer mooi hotel met een ruime kamer, zeker een aanrader.

Voor we Tucson definitief verlaten, rijden we eerst naar Mission San Xavier del Bac. Deze Spaans katholieke missiepost is gestart in 1692 door de Italiaanse missionaris Eusebio Kino. Na verwoestingen in 1770 door Apache's werd er herbouwd rond 1783 en deze gebouwen staan er nu nog steeds. De kerk is nog steeds in gebruik voor diensten en wekelijkse mis. Interessant om de oudste gebouwen in de weide regio eens te bezoeken. Er is ook een gift shop en WC.

We gaan terug op weg en rijden via snelweg I5 oostwaarts om deze verderop te verlaten wanneer we zuidwaarts rijden naar Tombstone. Dit kleine stadje is de plaats waar één van de bekendste gunfights van de Southwest plaatsvond, Gunfight at the O.K. Corral. Reeds meerdere keren verfilmd, in 1957 met Kirk Douglas en Burt Lancaster en recenter in 1993 met Val Kilmer en Kurt Russel. Ze hebben hier langs main street de originele gebouwen behouden en voeren hier zelfs dagelijks meerdere re-enactments van de befaamde gunfight uit. Verder zijn er natuurlijk veel winkeltjes en je kan zelfs meerijden met de postkoets. Het is natuurlijk klassieke tourist trap, maar wel leuk om eens door te wandelen.

We rijden verder en stoppen in Bisbee, een mijn stadje met een leuke downtown met mooie gebouwen en winkeltjes. We wandelen hier een 20-tal minuutjes rond en drinken elk een drankje in de Coffee place. Voor mij een Mexican Coke en Stephanie een oatmilk latté. Mexican coke, is gewoon een 33cl flesje Coca Cola, maar net zoals onze Europese variant met rietsuiker en veel lekkerder dan de Amerikaanse variant met corn-syrup.

Na Bisbee rijden we een lange rit naar Chiricahua National Monument. Dit park ontvangt niet zo veel bezoekers door zijn afgelegen locatie, maar is wat ons betreft zeker de moeite waard. We komen nog net op tijd toe om het visitor center te bezoeken dat open is tot 16h30. We rijden vervolgens de weg naar boven naar Massai Point. Hier wandelen we de korte Massai Nature Trail met prachtig zicht op de speciaale Hoodoo formaties hier. Er zijn slechts 3 andere auto's hier op het viewpoint. Na deze korte wandeling rijden we nog naar de Sugarloaf viewpoint voor alweer een prachtig uitzicht aan een bankje. Na een 2-tal uurtjes verlaten we het park en we komen nog moeder kalkoen met kuikens en verschillende herten tegen. Naast de weg zien we ook nog een Coyote lopen.

De rit naar Wilcox via Hwy 186 is prachtig met de zon die al laag staat. In Wilcox aangekomen checken we in bij ons motel voor de nacht en gaan eten bij Big Tex waar we ribbetjes en pulled pork eten. Het was zeer lekker maar grote porties, en dat was hun kleinste vleesschotel!

Na het ontbijt verlaten we Wilcox en rijden oostwaarts via de I10 snelweg. Er staat een sterke wind hier langs dit traject. Niet lang na ons vertrek steken we de grens over naar de volgende staat New Mexico. Er staan hier langs de weg waarschuwingsbordjes i.v.m. dust storms en wat je moet doen in zo'n geval. En door de sterke wind waait er veel stof, maar gelukkig geen storm met 0 zichtbaarheid.

In Lordsburg gaan de we snelweg af en rijden verder richting Silver City. We stoppen in daar nog even aan het lokale visitor center. We slapen hier vanavond, maar eerst gaan we Gila Cliff Dwellings National Monument bezoeken. Om dit kleine park te bezoeken moet je anderhalf uur rijden op een weg die enkel naar het park gaat, en dan na het bezoek diezelfde weg terug.

In het park aangekomen informeren we eerst even in het visitor center en gaan dan naar het startpunt van de wandeling naar de Clif Dwellings. Hier zijn in rotswand, door de lokale bevolking in de 13e eeuw woning in de alcoven gemaakt. Dit waren makkelijk te verdedigen woningen tegen vijandige stammen. De wandeling begint eerst langs het beekje en klimt dan omhoog naar de rotswand. Je mag i.t.t. tot de meeste vergelijkbare sites, hier zelfs in de rotswoning rondlopen en niet enkel van buitenaf bezichtigen. Er staat hier ook ranger die uitleg geeft. Zowat 80% van alles is nog origineel, 20% is modern zoals verstevigen of aanbrengen van trappen voor betere toegang.

Gelukkig hebben we water mee, want alhoewel het minder warm is door de hoogte (rond 1800m boven zeespiegel) is de zon nog steeds sterk. Na het bezoeken van de rotswoningen wandelen de lus verder terug naar beneden naar de parking. Na een sanitaire stop hervatten we de weg terug naar Silver City, anderhalf uur op de bochtige bos weg.

In Silver City checken we in bij ons hotel, het historic Murray Hotel, gebouwd in 1938. We lopen nog rond in historic downtown Silver City, met mooie gebouwen. We eten bij de de Toad Brewery, ook populair bij de locals merken we. Na het eten doen we nog een kleine wandeling voor we terug naar onze kamer trekken.

We nuttigen het aangeboden ontbijt, geen brood deze keer, dan maar een wafel en een bagel voor mij, en zoals gewoonlijk een bagel voor Stephanie. Op de televisie, die er altijd is in de ontbijtruimte, zien we dat in het grote delen van New Mexico zal regenen vandaag. Maar waar wij gaan zal het precies wel meevallen, als ik de weerkaart mag geloven. En inderdaad is het op dit moment zwaar bewolkt. We gaan weer op pad en rijden eerst naar de Santa Rita Copper Mine lookout. Dit is een actieve open pit mine waar ze koper ontginnen.

We rijden verder en gaan over op Hwy 61 die ons brengt bij de ingang van City of Rocks State Park. Dit kleine park is vooral populair bij kampeerders, maar je kan er ook gewoon even een half uurtje tussen de Tuff rotsformaties doorlopen.

Na ons bezoek gaan we terug op pad en zetten koers naar Las Cruces. Bij een overlook met een mooi roadrunner sculpture eten we cornflakes als lunch terwijl we uitzicht hebben op de stad. We rijden naar downtown Las Cruces en nuttigen een drankje in een koffiebar en lopen dan even rond door de hoofdstraat. Het zonnetje schijnt hier, maar de vochtigheid is wat hoog. Geef mij maar (terug) de droge woestijnwarmte!

Na ons bezoek aan downtown gaan we inchecken in het hotel. De dame aan de balie noemt ons blijkbaar graag "my friends". We gaan terug op pad en zoeken eerst nog een Starbucks vestiging om de nieuwe Discovery Series koffietas van New Mexico te kopen.

En dan rijden we door naar het park dat hier net ten oosten ligt van Las Cruces, Organ Mountains-Desert Peaks National Monument. De Organs Mountains zijn scherpe, grillige bergpieken die net ten oosten liggen van Las Cruces. We bezoeken het Dripping Springs deel van het park en stoppen eerst aan het visitor center. We wandelen hier de 5km lange Dripping Sprins trail, een zeer goed pad met mooi zicht op de heuvels en bergen dat uitkomt bij de ruines van een oud kamp en sanatorium. Ook is er hier een rotswand met druppend water, vandaar de naam. Het is een zeer mooie en aangename wandeling, de temperatuur valt ook zeer goed mee hier.

Na de wandeling gaan we eten bij Applebee's, het bevalt ons zeer goed en de porties zijn normaal.

Een zeer mooie ontbijt ruimte hier in deze Bes Western Mission Inn. Ook het terrein is mooi aangelegd met wat bomen en planten. Na check-out gaan we op pad en rijden naar El Paso. We gaan dus even onze 4de staat binnen, Texas. Maar vanavond slapen we terug in New Mexico.

In El Paso gaan we wat winkelen, eerst bij The Outlet Shoppes, daar vinden we enkele dingen bij Levi's en Columbia. Het is zaterdag en het is dus druk bij de winkels, maar ook op de weg. We stoppen nog bij Whole Foods Market voor wat boodschappen en eten een slatje van hun saladbar voor lunch. Als laatste stoppen we nog bij Ariat voor botjes voor Stephanie.

We verlaten na een paar uur El Paso en rijden via US-62 richting Guadalupe Mountains National Park. Dit park omvat de hoogste berg in Texas en een groot deel land errond. Er is wat verwarring rond de correcte tijd, want dit kleine deel van Texas volgt normaal gewoon dezelfde tijd als New Mexico, maar onze auto en GSM's spreken mekaar tegen, en de GPS ziet het ook anders. We wandelen de korte Pinery nature trail en maken gebruik van de sanitaire faciliteiten. De iets langere trail slaan we over, omdat we niet goed weten als we nu nog tijd hebben of niet.

We rijden verder en steken nu weer de grens over naar New Mexico, onze uitstapje in Texas is gedaan. Alle klokken springen nu weer terug en de verwarring is weg. Bij Carlsbad Caverns National Park slaan we af en gaan even kijken bij Walnut Canyon. De weg wordt geblokkeerd door een kudde Barbary sheep (manenschaap). Er zijn er zeker een stuk of 40.

Na dit korte bezoek, we keren morgen terug voor de grotten, rijden we verder naar Carlsbad, we checken in bij ons hotel en gaan pasta eten bij Trinity Hotel/Restaurant in downtown. Al is downtown hier slechts 1 straat met wat oudere winkeltjes en 1 straat met fast food en supermarkten.

We maken wederom gebruik van het aangeboden basis ontbijt in het hotel alvorens we weer op pad gaan. We rijden terug naar Carlsbad Caverns National Park, waar we een reservatie hebben om de grot te bezoeken. We informeren in het visitor center nog voor de walk-in tickets voor de begeleide Kings Palace tour, maar die zijn helaas al uitverkocht. We kijken eerst nog even rond in de gift-shop en kopen enkele souvenirs, voor we starten aan onze tour. We wandelen naar beneden de grot in via de Natural Cave Entrance. Dit gaat via een 2km pad dat 230m daalt in de grot. Het pad is goed aangelegd, maar een de zaklamp op de SmartPhone komt toch goed van pas want er is weinig licht.

Wanneer we beneden aankomen, na de afdaling, komen we in de Big Room. Dit is de grootste grotkamer in Noord-Amerika. Via een 2km lange route lopen we de volledige Big Room door en zien prachtige formaties, met namen zoals Totem Pole, Bottomless Pit, Iceberg Rock, Temple of the Sun, en Rock of Ages. Het is een indrukwekkende grot te bezoeken, vooral door zijn enorm grootte. Je bent er wel zeker niet alleen. De grotten zijn al lang een nationaal park en werden in het verleden voorzien van toeristische infrastructuur. Er zijn toiletten, een snack-bar en een lift!

Wij keren terug naar boven via de lift, die ons 230m omhoog brengt in minder dan een minuut. Terug in het visitor center is het ondertussen zeer druk. Ik raad dus iedereen aan om 's morgens te komen. Na de nodige sanitaire stop rijden we weg van het visitor center en stoppen iets verder aan een viewpoint om lunch te eten. We granola en een muffin. Na de lunch rijden we weg uit het park en komen na een 20-tal minuten weer in het stadje Carlsbad waar we de tank volgooien met de tot nu toe laagste benzine prijs van de reis. Omgerekend 0,73€ per liter.

We rijden eerst een stuk noordwaarts en stoppen in Artesia bij McDonald's voor een ijsje en een koude drank. Hier raken we aan de praat met een inwoner die zijn hele levensverhaal vertelt. Vanaf nu rijden we weer voornamelijk westwaarts, we zijn op het keerpunt in de reis. Er volgt nu een lang stuk eenzame weg door niemandsland. Geleidelijk stijgen we en wordt de omgeving groener en frisser. We komen in een charmant bergdorpje Cloudcroft (op 2644m hoogte), waar we iets verder op een viewpoint White Sands in de diepte zien liggen.

We komen aan in Alomogordo en checken in bij ons hotel, daarna rijden we 15min naar White Sands National Park. Dit is een gebied van voornamelijk witte zand duinen. We zijn hier in 2012 al eens geweest, het was toen nog een National Monument, sinds 2019 is het nu een National Park, een status hoger. We trekken nog mooie foto's met het avondlicht en mooie wolken.

Gisterenavond is in de auto het oranje check-engine-light aangesprongen en staat er oil change due now. Waarschijnlijk zouden we gewoon kunnen blijven rijden, maar door het waarschuwingslampje neem ik toch maar contact op met National Road Side Assistance. Het duurt even voor ik iemand aan de lijn heb. De beste optie volgens de persoon aan de lijn, is omwisselen bij het kleine Enterprise (moerderbedrijf National & Alamo) kantoor hier in Alomogordo. Ik bel naar dat kantoor en daar zeggen ze dat ze geen auto's beschikbaar hebben, maar ik kan gewoon langs gaan bij Big-O-Tires service center om de olie te verversen. En zo komt het dat ik na het ontbijt zit te wachten terwijl de olie ververst wordt in de auto.
Al bij al verliezen we een uurtje tijd, wat nog goed meevalt en we hebben tenminste niet alles moeten overladen naar een andere wagen.

We bezoeken nogmaals White Sands National Park, nu met fel daglicht, en doen 2 kleine wandelingen. De Playa trail en de Dunes Nature Trail. Die laatste doen we maar half, want de temperatuur is moordend en het witte zand reflecteert enorm. Dit is duidelijk geen trail om te doen bij 40°C net zoals er ook staat in grote letters aan het begin van de trail .
We stoppen nog bij het visitor center en de gift shop alvorens we weer op pad gaan.

We tanken in Alomogordo, het goedkoopste van deze reis tot nu toe, en zetten koers noordwaarts. Iets buiten Alomogordo stoppen we nog bij de Pistachio farm met winkel en Word's Largest Pistachio standbeeld. Leuk om te zien, we kopen ook een zak pistachenoten. Een half uurtje later slaan we af en stoppen bij Three Rivers Petroglyph, waar we even kort wandelen tot 3 petroglpyhs. Tekeningen op de rotsen gemaakt door de Jornada Mogollon native americans tussen het jaar 200 en 1400.

Na deze kleine stop rijden we verder en komen algauw bij Valley of Fires Recreation Area. Dit gebied is een grote vlakte met versteende lava van een uitbarsting van zo'n 5000 jaar geleden. Tussen het ruwe gesteente groeien diverse planten. We doen een korte nature trail, maar veel tijd om te bewonderen hebben we niet, want de hitte is weer slopend. Op de naastgelegen camping zien we nog een omgebouwde truck met slaapcabine met Zwitserse nummerplaten, via de sticker erop lees ik dat ze de Pan-American Highway rijden, vanuit de V.S. naar Patagonië, straf hoor!

We rijden weer verder langs de rand van het grote White Sands Missile Range militair gebied, waar ze ooit de eerste atoombom getest hebben. Het weer slaat om en eerst zien we een kleine zandstorm en dan regen en bliksem. Gelukkig valt het allemaal goed mee. Een tijdje later komen we aan in Albuquerque, we gaan eerst inchecken bij het hotel, daarna bezoeken we nog even Old Town. Het is Stephanie haar verjaardag van vandaag, we eten een diner in The Cheesecake Factory!

Bij het ontbijt zijn er geen borden meer en moeten we kommen gebruiken. Niet zo heel handig. We hebben tot nu toe maar 1 keer echte borden en bestek kunnen gebruiken tijdens het ontbijt, de amerikanen gebruiken nog steeds enorm veel wegwerp. Dus ook bij het ontbijt is het veel papieren porden, soms zelfs nog erger en piepschuim borden en natuurlijk plastieken bestek. Ook qua vuilbak is het zelden dat er in het hotel een aparte vuilbak is om te recycleren. Ze kunnen nog veel leren van ons.

We rijden via de autosnelweg in westelijke richting tot aan de afslag naar onze eerste stop van vandaag, El Malpais National Monument. We rijden naar de Bluffs Overlook voor het uitzichten op het grote lava veld. Hier komen we een gezin tegen uit Tennessee en we geraken aan de praat. Ze blijken zendelingen te zijn voor de Doopsgezinde kerk die overal ter wereld hulpmissies gaan uitvoeren. Het zijn zeer vriendelijke mensen die overal ter wereld al geweest zijn en we spreken zeker een half uur lang. We rijden daarna verder naar het volgende punt, La Ventana Natural Arch. Een grote natuurlijk boog in de rotswand. We wandelen een 100-tal meter naar het uitzichtpunt om de arch beter te bekijken en besluiten om aan de picknick tafels lunch te eten, de restjes van gisterenavond.

Terug op baan gaan we weer kort de autosnelweg op en slaan dan weer af naar de volgende stop, Ice Cave and Bandera Volcano. Dit is in privé handen en wordt al vele generaties uitgebaat door dezelfde familie. Na het betalen van de toegangsprijs wandelen we het pad naar de Bandera vulkanische krater. De uitbarsting gebeurde zo'n 10.000 jaar geleden. We zitten hier op de continental divide en er is een hele reeks van vulkanische kraters hier langs te vinden. We krijg een mooi uitzicht op de diepe krater en het vulkanische lava veld er naast waar de lava stroomde en versteende. We wandelen de scenic loop trail verder door het lava veld tot we aan de Ice Cave komen. Via een 70-tal trappen dalen we af in de grot, die eigenlijk een lava tube is. Terwijl we de trappen afdalen voelen we de temperatuur dalen tot we vlakbij de ijslaag beneden in de grot staan. Door de vorm van de grot en de isolatie van de dikke lava wanden is het hier altijd -0,5°C en is er een constante ijslaag. Zeer interessant en mooi om te zien. Als we weer bij het winkeltje komen kopen we nog een juweeltje en krijgen nog een zandstenen magneet mee naar huis als souvenir. Dit is wat ons betreft zeker een bezoek waard.

We vervolgen onze route en komen aan bij El Morro National Monument. Helaas blijkt het park gesloten op maandag en dinsdag en de toegang is fysiek afgesloten. Wellicht om El Morro te beschermen van vandalisme. El Morro is een rots naast een waterbron, waar inscripties in de rots staan gemaakt door de ontdekkers en reizigers. De oudste leesbare inscriptie is die van een Spaanse conquistador die op zoek was naar de legendarische gouden stad. Niks aan te doen, en we gaan terug op pad. Even later steken we de grens over naar Arizona en kunnen de klok een uurtje terug draaien.

We rijden via verlaten wegen en dramatische donderwolken naar de zuidingang van Petrified Forest National Park. We stoppen aan het Forest Museum, bezoeken het visitor center en de gift shop en wandelen daar de korte trail. Hier in het park zijn er enorm veel versteende boomstammen te vinden. Dit zijn restanten van bomen die hier miljoenen jaren geleden stonden, toen deze regio een tropisch regenwoud was. De boomstammen vielen in het water, geraakte bedolven door slijk en werden door druk en vele miljoenen jaren versteend in mineralen zoals Quartz. We rijden verder op de weg door het park en stoppen nog bij Agate Bridge en Big Mesa. Het laatste stuk van het park is de Painted Desert waar we nog de uitzichtpunten bekijken alvorens het park te verlaten en de autosnelweg op te rijden richting Holbrook, waar we overnachten. Helaas niet meer in de Globetrotter Lodge zoals vorige keer, het gezellige motel uitgebaat door een Oostenrijks gezin, heeft spijtig genoeg de Corona crisis niet overleefd.

Na het ontbijt checken we uit en gaan weer op pad. We gaan eerst nog even terug naar Petrified Forest National Park, omdat we daar gisteren door het slechtere weer toch niet alles goed gezien hebben.

We rijden terug naar de zuidingang, en wandelen de korte loop bij Crystal Forest. Door het zonnige weer komen de mineralen in de versteende boomstammen nu beter tot hun recht. We rijden daarna nog iets verder en wandelen de korte Blue Mesa loop. Het gaat naar beneden tussen de Mesa's met paarse en grijze kleuren. Ondertussen is het al weer zeer warm en het stukje terug 36m omhoog is lastig. Na een sanitaire stop bij het visitor center gaan we weer op weg.

We verlaten het park en Holbrook. We gaan de autosnelweg op richting Flagstaff, veel vrachtwagens op deze autosnelweg, en ze rijden als cowboys zonder snelheidslimiet. We gaan er af en rijden via Winona richting de US89 highway en daar iets verder de afslag naar Sunset Crater Volcano National Monument.

Sunset crater is een grote cinder cone, die 1000 jaar geleden uitgebarsten is, onderdeel van het San Francisco Volcanic field. Na het bezoek aan het visitor center wandelen we de korte loop trail aan de basis van sunset crater. De temperatuur is hier, door de hoogte, een stuk frisser een aangenaam om te wandelen. Na de korte wandeling eten we nog een late cornflakes lunch op het picnic bankje.

We vervolgen de scenic route naar het aansluitende park, Wupatki National Monument. Hier zijn mooie ruïnes te bezoeken van de Ancient Pueblo People, die gebouwd zijn rond 1100 en 1200 N.C. kort na de uitbarsting van Sunset Crater, omdat vulkanische as de grond meer vruchtbaar maakte. We stoppen eerst bij de Wukoki ruïnes die mooi op een rots gebouwd zijn. Hier komen we ook een fotogenieke hagedis tegen die mooi poseert voor de foto. Als volgende bezoeken we het visitor center en de grote Wupatki ruïnes die daar naast liggen. We wandelen het korte pad die rond de ruïnes loopt.

Na het bezoek rijden we terug naar de US89 en door naar Flagstaff waar we overnachten de volgende 2 dagen. Na het inchecken bezoeken we downtown Flagstaff, gezellig met veel winkeltjes restaurants en cafés. We besluiten daar te eten bij Bigfoot BBQ en toch wel wat speciale eetgelegenheid in de kelder van een gebouw met winkels. Ik eet ribbetjes en Stephanie een bizon burger en het smaakt voortreffelijk.

Vandaag hoeven we niet uit te checken, we verblijven 2 nachten in Flagstaff. We hebben gisteren croissants en choco gekocht in the Whole Foods en eten dat voor ontbijt samen met potje fruit. Want er is geen aangeboden ontbijt hier in Aiden by Best Western. Je kan wel koffie en wat ontbijt opties kopen aan hun bar.

Na het ontbijt gaan we op weg, we bezoeken eerst Walnut Canyon National Monument. Dit kleine park omvat een 110m diepe canyon uitgesleten door een rivier. In de wand van de canyon zijn rotswoningen die gemaakt zijn door de Sinagua, tussen 1100 en 1250 N.C. We wandelen de Island Trail via 240 trappen naar beneden die een loop maakt rond een 25-tal van deze rotswoningen. Helaas was hier al veel geplunderd en afgebroken alvorens het beschermd werd. Het is dus niet zo goed bewaard als Gila Cliff Dwellings dat we eerder bezochten in New Mexico. De 240 trappen terug omhoog is best lastig.

Na het bezoek zetten we koers richting Sedona. Eerste stop is het uitzichtpunt aan Oak Creek Vista. Hier zie je hoe de weg zich naar beneden slingert in de Oak Creek canyon. Na het uitzichtpunt rijden we de weg naar beneden en stoppen bij West Fork Oak Creek. Hier wandelen we een stukje van de trail tot aan de eerste stream crossing, waar de rotsen mooi uitgesleten zijn door de rivier. We wandelen terug naar de auto, onderweg passeren we nog ruïnes en een boomgaard, vermoedelijk een oude pionier homestead. Iets verder op de weg stoppen we nog bij het uitzichtpunt waar een spanbrug de weg over een kloof loodst.

In Sedona aangekomen gaan we eerst chicken nuggets eten als lunch bij de gekende McDonald's. Leuk detail, dit is de enige vestiging ter wereld waar de Golden Arch van het logo niet geel maar groen is. Dat komt doordat de gemeente dat zo verplicht heeft. Na de lunch bezoeken we de Main street met zijn vele winkeltjes. Je kan hier werkelijk uren lopen en veel geld kwijt zijn. Later rijden we nog de Airport road naar het uitzichtpunt waar je Sedona ziet liggen tussen de prachtige rode rotsen zo kenmerkend voor deze streek.

We rijden terug naar Flagstaff en ik koel nog even af in het Zwembad. We gaan eten bij Five Guys dat hier 200m verder zit.

Wederom een ontbijt van croissants en choco waarna we uitchecken en terug op pad gaan. We rijden via de mooie US 180 highway door National Forest gebied richting de Grand Canyon. Maar eerst maken we nog een stop bij Red Mountain. Deze niet zo gekende wandeling is een 4,3 km heen en terug wandeling naar een prachtige door erosie half uitgesleten cinder cone. Als we aan de trailhead toekomen staan er slechts 2 auto's.

We nemen meer dan voldoende water mee en starten aan de wandeling. Het pad is zeer makkelijk en breed en alhoewel de zon sterk schijnt valt de temperatuur de hoogte nog best mee. Je bent daardoor wel iets rapper buiten adem. Het pad staat goed aangeduid en na een half uurtje wandelen komen we aan bij het laatste stuk. Hier staat een kleine ladder van 1,5m met goede leuningen. Nu lopen we door zwart gekleurde hoodoo's met een groene tint. Door erosie in rare vormen uitgesleten. Iets verder worden de hoodoo's rood van kleur, zoals de naam van de trail ook doet vermoeden. De trail komt hier op zijn einde maar je kan links en rechts tussen de hoodo's door lopen en wat verkennen. We zijn hier heel alleen, de 2 andere groepen zijn net vertrokken. Het is een prachtig gebied om te verkennen. Na vele foto's hervatten we de weg terug, over hetzelfde goede pad tot aan de auto.

We rijden de US 180 highway verder en stoppen in Tusayan voor lunch en sanitaire stop. 10 min later rijden we het Grand Canyon National Park binnen. Het meest gekende park van de Verenigde Staten en toch wel 1 van de grote wonderen der natuur. We zijn hier al een aantal keer geweest, maar toch vinden we het de moeite om dit nog eens te bezoeken. We stoppen eerst bij Mather Point om onze eerste blik te werpen op die grote scheur in de aarde. Dan bezoeken we het visitor center en de gift-shop vlakbij. Daarna rijden we verder en alhoewel het nog geen 15hr is kunnen we toch al inchecken bij Bright Angel Lodge. We hebben een mooie cabin met queen bed en badkamer gereserveerd. Best prijzig, maar dat zijn de hotels in Tusayan ook, en hier slaap je op 50m van de rand.

We vullen de rest van de middag nog met het bekijken van enkele viewpoints en een klein stukje wandelen van de rim trail langs de Hermits Rest road. Eten doen we in de recentelijk geopende Arizona Steakhouse met uitzicht op de canyon. Het eten smaakt, ik eet een ribeye, maar het is zeer duur. Eigenlijk te duur voor wat je krijgt. Na het eten bekijken we nog de zonsondergang hier aan Bright Angel. We trekken terug in onze cabin, waar we wat lezen. Wanneer het volledig donker is, ga ik nog wat nach foto's nemen van de sterrenhemel. Grand Canyon is een Dark Skay erkend park, door de weinige licht vervuiling zie je hier een enorme sterrenhemel.

We eten ontbijt in onze cabin en laden bagage weer in. We lopen te voet, langs de rim trail naar de Bright Angel Lodge om uit te checken. Ondertussen genieten we nog van het uitzicht op de Grand Canyon. We stoppen eerst nog even aan de Market Plaza en dan verlaten we het park. We zetten koers richting Williams bekend van Historic Route 66. De bekende Mother Road of America. We lopen er wat rond, bezoeken wat winkeltjes en eten er lunch.

We gaan weer op pad en rijden via de Interstate, in 2012 hebben we reeds de volledige Route 66 gereden, zo getrouw mogelijk aan de oude trajecten, dus nu bekijken we gewoon nog wat hoogtepunten omdat het op de route ligt die we vandaag rijden. In Seligman stoppen we niet, maar rijden door de hoofdstraat, er is nog steeds redelijk wat animo zo te zien. We gaan terug verder op de interstate en gaan er dan af aan Kingman. Hier bezoeken we nog het grote Route 66 visitor center en maken natuurlijk de foto bij de Sign.

We rijden nu een oud traject Route 66 via Sitgraves Pass, een smalle, kronkelige weg over de bergen richting Oatman. De route is prachtig, maar ik zou ze zeker niet aanraden voor een RV motorhome of caravan. In Oatman aangekomen zien we al direct de befaamde ezels. Sommige schuilen in de schaduw voor de warmte, want het is weer enorm warm zo'n 40°C in de schaduw. We bekijken enkele winkeltjes en zien zelfs een ezel in de winkel. De eigenares werkt de ezel naar buiten door hem om te kopen met wat voeder. We kopen nog wat souvenirs en gaan dan weer op pad.

We rijden nu het laatste traject eenzame weg richting Lake Havasu City. Deze stad werd opgericht in 1963 (dat is geen tikfout), door een rijke zakenman, aan de oevers van Lake Havasu, een stuwmeer gevormd door de aanleg van Parker Dam. Om de stad faam te geven kocht de rijke zakenman de oude London Bridge in 1968. Deze brug werd in London steen voor steen afgebroken en hier in Lake Havasu City weer opgebouwd. In London was er een nieuwe brug voorzien. En zo komt het dat hier ik Lake Havasu City een brug staat die duidelijk zeer Europees is en een trekpleister is voor de stad. We wandelen wat rond aan de oevers onder de brug en gaan dan eten bij Juicy's in downtown.

Het ontbijt hier in Home2 Suites is bovengemiddeld, met lekkere omelet en spek. Buiten is de temperatuur alweer zeer hoog. We zien velen rijden met hun aanhangwagen met boot of jetski's. We horen ook het geluid van de jetski's op het meer. Lake Havasu is duidelijk een watersport paradijs.

Wij geen weer op pad en we rijden een stukje zuidwaarts, onze eerste stop is het Bill Williams Nat'l Wildlife Refuge, waar we de korte Nature Trail wandelen. Het visitor center is gesloten in het weekend. We rijden verder via Parker en steken iets later de grens (en Colorado rivier) over naar California. Met die laatste staatsgrensovergang nadert het einde van de reis, en stijgt de benzine prijs weer flink.

Als volgende bezoeken we een weinig bezocht maar toch fascinerende bezienswaardigheid, de Blythe Intaglios. Intaglios zijn grote tekeningen gemaakt in de grond die best van bovenaf te bezichtigen zijn. De meeste bekende en grootste woestijn Intaglios zijn de Nazca lijnen in Peru. Het is nog steeds onduidelijk wie deze gemaakt heeft en hoe oud ze zijn. Alle recente native american stammen hebben geen weet van de oorsprong, enkel dat ze er al lang zijn. Via radiocarbon metingen stelt men dat ze gemaakt zijn tussen 900 voor Christus tot 1200 na Christus, niet echt behulpzaam dus. We vonden het zeker de moeite om deze geoglyphs eens van dicht te zien.

Na een korte stop bij Starbucks in Blythe en een cornflakes lunch pauze vervolgen we de route, nu via een stuk autosnelweg tot we aan de zuidingang van Joshua Tree National Park komen. We stoppen eerst aan het visitor center en rijden dan het park door. We maken enkele stops zoals bij Ocotillo Patch en wandelen een klein stukje bij de Cholla Garden. Ook een stop bij de befaamde Skull Rock hoort er bij. Via een 6 mile doodlopende weg komen we tot Keys View, waar we een enorm vergezicht hebben met links de Salton Sea en voor ons de Coachella Valley en Palm Springs in de verte. Onze laatste stop in het park is Hidden Valley, waar we prachtige 1,6km (al lijkt het iets meer) Nature Trail lopen. Via een trapachtige pad kom je in een kleine vallei omgeven door rotsen. De temperatuur valt hier goed mee, en er staan verschillende struiken, bomen en Yucca's. Het is werkelijk een prachtig gebied om door te lopen, zeker een aanrader.

We verlaten het park en rijden via Joshua Tree naar Palm Springs. We checken in bij ons mooie hotel Las Brisas en verkennen dan te voet nog Palm Springs met de vele winkeltjes, bars en restaurants. We komen bij onze verkenning een Belgisch restaurant tegen (Pommes Frites) en besluiten daar te eten. Ik eet tongfilet en Stephanie een stoofvlees. Het smaakt zeer goed en we raken nog aan de praat met eigenaar, een Belg uit Spa die sinds 1999 dit restaurant heeft.

Het ontbijt hier in Las Brisas is dik in orde, we eten het buiten op waar er stoeltjes en tafels en staan. Het hotel is mooi aangelegd, met veel planten en zitplaatsen met parasols. Zeker een aanrader. We gaan op pad en willen eerst nog Thousand Palms Oasis bezoeken, maar dat blijkt enkel open te zijn in het weekend dus dat valt tegen.

We zetten dan maar koers richting Los Angeles, bij Cabazon gaan we nog even van de interstate om de dino's (geen nood, het waren geen echte) te fotograferen. Bij Beaumont gaan we er weer af om te lunchen, bij Inn-N-Out fastfood restaurant. Daarna zetten we koers naar Rancho Cucamonga waar de Bass Pro Shop bezoeken, dat zijn zeer grote winkels met outdoor en kleding spullen. Daar kopen we ieder jaar toch nog wat, dit jaar is niet anders. We maken nog een korte stop bij een gebouw dat een miniatuur replica van de Egyptische Abu Simbel tempel is, het moest een Egyptisch restaurant worden, maar door covid is het nooit geopend, enkel de buitenkant was af.

We rijden nu Los Angeles binnen, dat merken we ook aan het verkeer, en rijden naar het Griffith Observatory, het observatory zelf is helaas toe op maandag. Het uitzicht van boven valt ook tegen, er is enorm veel smog. Maar dat is een 'normaal' probleem hier in Los Angeles. We rijden naar het motel waar we inchecken. Het is zeer basis motel geworden, want de prijzen hier zijn nogal fors. We laden alles uit de auto, en gaan dan weer op pad.

We bezoeken Venice Beach, waar we slenteren langs de vele winkeltjes en standjes en waar je kunt people-watchen. Na een klein uurtje hebben we het wel gezien en rijden verder naar Santa Monica. De parking aan de pier is duur, en enorm druk, het is aanschuiven en alles lijkt vol. Maar dan hebben we geluk en rijd er iemand weg vlak voor ons en kunnen we parkeren. We gaan eten bij Bubba Gump, begint een traditie te worden aan het begin of einde van de reis.

Het is ondertussen zeer fris geworden en Stephanie doet een trui aan. Even omrekenen en het blijkt toch nog 25°C te zijn. Dat belooft voor straks terug in België waar het weer zeer slecht en koud is.

De rest van de avond wordt besteed aan koffers inpakken en zorgen dat souvenirs in 1stuk terug thuis geraken. We gaan nog even weg uit het motel op zoek naar een koffie drankje, want dat blijkt hier niet te krijgen. We vinden een gezellige plaatsje dat laat open is.

Vandaag de terugvlucht naar Europa.
Aan de receptie haal ik een tas koffie voor Stephanie.
We nuttigen een simpel ontbijt met cornflakes en ruimen dan alles op.
Alle koffers gaan de auto in.

Voor we naar de luchthaven rijden hebben we nog wat tijd te doden. We rijden eerst naar de La Brea Tar Pits, waar we het parkje bezoeken en de vijver waar teer opborrelt bekijken. Er staan warempel waarschuwingskegels in het grasplein waar ook teer naar boven komt. Echt wel interessant om te zien, er is ook een heel museum bij dat je (tegen betaling) kan bezoeken, maar niet open op dinsdag.

Vervolgens rijden we omhoog naar de Baldwin Hills scenic Overlook. Dit is eigenlijk een state park, maar je moet enkel betalen om de wagen te parkeren. Van hier heb je een uitzicht op The Greater Los Angeles area, maar meestal zie heel ver door de smog. Bij ons is dat ook het geval.

We zetten nu koers naar de luchthaven, maar moeten natuurlijk eerst nog tanken. Dan doen we bij Kwikserv, waar het een stuk goedkoper is dan andere dure pompen zo dicht bij de luchthaven. We leveren de auto bij National terug in en alles verloopt vlekkeloos.

De vlucht terug is helaas wel zo goed als vol en het is moeilijk slapen.