De dag begon vandaag al om 5 uur en na ontbeten te hebben reden we om 6 uur bij huis weg. Gisteren hadden we alle spullen bij elkaar gezocht en mengkoffers gemaakt (kleding door elkaar in de koffers en niet per persoon een koffer i.v.m. eventueel niet aankomen van koffers). Eindelijk ging de reis beginnen waar we zo lang naar uitgekeken hadden. Het was wel druk onderweg maar we kwamen niet in een file terecht en waren om 7.45 uur bij Lang Parkeren. Hier hadden we een reservering gemaakt via smart parking voor 3 weken. We parkeerden de auto en gingen met het busje naar de terminal. Op Schiphol was het enorm druk en hoewel we gisteren via de computer al ingecheckt waren en de boarding passen hadden moesten we wel in een hele lange rij om de bagage in te checken bij de KLM. De mevrouw achter de balie was niet goed op de hoogte van de nieuwe bagageregels en wilde ons al berekenen voor overgewicht boven 20 kg en zei dat we één stuks bagage per persoon mochten. We zeiden haar dat we per persoon 2 stuks bagage van 23 kg mee mochten nemen en dit ging ze navragen. Dit klopte en de koffers werden doorgelabeld voor New York. Na de paspoortcontrole gingen we wat dollars en Engelse ponden halen en gingen koffie drinken. Tom kocht sigaren in de duty free shop. De vlucht zou 10.20 uur vertrekken maar dit werd 10.55 uur. We kwamen op Londen Heathrow aan om 11.15 uur lokale tijd. We moesten een eind lopen en met de bus van terminal 4 naar terminal 3, je kwam niet meer buiten want de deuren naar de bus werden speciaal voor de passagiers open gedaan.
Het was een drukte van belang op het vliegveld en toen we langs de balies liepen van Virgin Atlantic liepen zagen we “transfer check in”. De mevrouw op Schiphol had gezegd dat we direct naar de gate konden lopen maar hier zeiden ze dat we nieuwe boarding passen moesten hebben en we sloten aan in de rij. Dit duurde eeuwig en warm dat het was in de terminal, er was hier geen airco. Nadat alles geregeld was gingen we koffie drinken met een ham/kaas broodje. Het boarden begon om 13 uur en het vliegtuig zou 14 uur vertrekken. We moesten weer door een controle, schoenen uit, laptop uit tas etc. en uiteindelijk vertrok het vliegtuig om 14.30 uur. Nathalie en ik zaten samen aan de linkerkant met zijn tweeën op drie stoelen wat erg fijn was en Tom en Sebastian aan de rechterkant. Ik vulde aan boord de groene formulieren in maar er waren verkeerde formulieren uitgedeeld waarin ook een regel stond over wanneer de visa was afgegeven. Opnieuw invullen dus, toen stond er op het ene formulier “City of Boarding” en de ander “Country of Boarding”, weer niet goed gekeken. Weer opnieuw, wat een gedoe en zeker omdat je thuis de Esta formulieren ook al ingevuld hebt. De vlucht ging heel voorspoedig, we hadden grote tv schermen en je kon kiezen uit wel 60 films. Wij lazen wat, puzzelden en doezelden een beetje. Ze kwamen vaak langs met drinken, we kregen een maaltijd en later nog een ijsje. Sebastian was weer niet lekker geworden maar heeft gelukkig wel kunnen slapen. We landen op JFK om 16.20 uur, precies op tijd dus maar moesten taxiën en konden om 16.45 uur van board. Er stonden weer ellenlange rijen voor de paspoortcontrole. We ontvingen een sms van Wilco dat hij om 15.40 uur al door de douane was en op ons stond te wachten in de hal. Wij hadden een vrouwelijke douane beambte die erg vriendelijk was, er werd een foto gemaakt en een vingers- en duimscan. Eerst dachten we dat er één koffer niet aangekomen was maar gelukkig was alles er en stond al naast de band. Toen we de aankomsthal binnenliepen zagen we Wilco al direct staan. Hij had bijna 2 uur op ons staan wachten want inmiddels was het al 18 uur. Bij “ground transportation” stond iemand met een bordje voor onze taxi van Go Airlink en we werden met een SUV naar ons hotel gereden.

De chauffeur kletste heel gezellig met Tom, hij was nog maar 10 maanden in New York werkzaam als chauffeur en kwam uit Israël. Hij ging speciaal voor ons door Queens en over Queensborough brug ipv door de tunnel. Het leek wel of we in een televisiefilm reden, Wilco keek zijn ogen uit. Jammer genoeg barstte er net een bui los en zagen we de skyline in de mist. Bij het Grand Hyatt hotel stond een portier met een paraplu klaar om ons te verwelkomen. We checkten in en kregen kamers op de 25ste verdieping, met uitzicht op Grand Central Station en de straat. De kamers zijn ruim en hebben 2 double beds, een kluisje en een plasma televisie. Tom ging eindelijk zijn sigaar roken, dat had hij de hele dag nog niet gekund. Sebastian ging zich lekker opfrissen want hij voelde zich nog niet toppie. Hij en Wilco hebben samen een kamer. Nathalie en ik gingen direct koffers per persoon maken en ruimden op. Daarna gingen we de straat en keken heel even binnen in Grand Central Terminal. Wat groot en mooi! We gingen een hapje eten bij een TGI Friday’s vlakbij het hotel. Er werd ontzettend luide Michael Jackson muziek gedraaid wat niet echt fijn was. We namen Caesar salad en de mannen hamburger, ik nam quesedillas en Nathalie kip. Het smaakte wel maar was veel te veel, we waren stikmoe. Om 22.15 uur ging het licht dan ook uit (in Nederland is het 4.15 uur

Make the most of your day krijgt een vervolg …. na eerst heel vast geslapen te hebben tot een uur of 2 werd ik nog een paar keer wakker. Vanaf 6 uur ging ik eruit en begon het reisverhaal te schrijven. Rond half 7 werden Tom en Nathalie ook wakker. We gingen douchen en hadden afgesproken met de jongens dat we om half 8 zouden gaan ontbijten in het hotel. Dit was niet inbegrepen en best prijzig, maar het buffet was zeer uitgebreid en lekker met o.a. allerlei vers fruit, croissants, roerei, omelet, lekker beleg en nog veel meer. We hadden een prachtig uitzicht vanuit het Manhattan sky restaurant op de straat waar we heel veel yellow cabs en politie wagens zagen staan, het was echt genieten. We gingen de straat op om foto’s te nemen en toen kapte Tom’s camera er ineens mee en hij kreeg hem niet meer aan de praat. Hij bracht de camera terug op de kamer en we liepen naar Grand Central Station, we zagen de grote hal met de klok in het midden. Erg imposant allemaal en alles glom tegen je in. We liepen naar Times Square waar we bij Planet Hollywood de New York city pass op konden halen. Die had ik vlak voordat we weggingen toch nog besteld omdat er een 4th of July aanbieding was en dan konden we nog meer attracties doen als dat we van plan waren. Het was enorm druk op Times Square en er zaten allerlei mensen te wachten op stoelen net of er een optocht langs zou komen of zo. Er was ontzettend veel politie op de been. We dronken cappuccino en frappuccino bij Starbucks en kochten metrokaartjes. We gingen met de metro naar Wall Street en maakten daar allerlei foto’s. Ook hier liep zeer veel politie en ze waren allemaal bewapend. We maakten foto’s van de “Charging Bull” en liepen daarna door naar Ground Zero. Hier stonden veel hijskranen die druk aan het werk waren. We liepen een Burger King binnen op de hoek waar je op de eerste verdieping een goed zicht had op de bouwput. Heel imposant om te zien, zeker omdat wij er zelf opgestaan hebben en op de bovenste verdieping een poster van New York gekocht hadden. Het is nog steeds ongelooflijk wat daar gebeurd is op 9/11. We dronken wat cola want het was behoorlijk warm buiten, nadat het even geregend had. Daarna wandelden we verder naar South Street Seaport, onderweg zagen we de expositie “Bodies” die wilde Nathalie graag zien. Met de New York pass kon je er zo naar binnen, het was interessant maar ook wel een beetje luguber om te zien hoe je bloedvaten of je darmen eruit zagen. We liepen buiten naar de haven en vonden het leuk om te zien, dit was weer een deel van New York dat we nog niet kenden. Het werd zelfs warm en we gingen weer wat drinken. We bekeken wat winkeltjes en de haven.

We hadden mooi uitzicht op de Brooklyn bridge die ik eerst had willen bewandelen maar dit deden we toch maar niet. Nathalie wilde graag bij Abercrombie & Fitch binnen kijken en vroeg of ik meeging. Ik hield het binnen maar eventjes uit, ik kan echt niet tegen die parfumlucht die daar binnen hangt en dan draaien ze nog van de keiharde muziek. Tom ging toen met haar mee en ze kocht een leuk t-shirt. Met de metro gingen we naar Greenwich omdat Wilco graag het appartement wilde zien wat ze gebruiken in de serie Friends, het adres was 90 Bedford Street. Hij herkende het niet echt want er was een winkeltje of restaurantje onder het gebouw. We gingen met de metro even terug naar het hotel om wat spullen op de kamer te brengen en wat te drinken.
Daarna gingen we weer naar buiten om naar de Hudson te lopen waar vandaan boten van Circle Line zouden vertrekken. We wilden een tour maken met The Beast een soort speedboot die langs het vrijheidsbeeld zou varen. Het was ontzettend warm buiten en de zon brandde nog fel. We kochten kaartjes voor de boot van 6 uur en aten een ijsje terwijl we wachtten. De boottocht was heel erg grappig alleen werden we drijfnat doordat de boot expres allerlei rare bochten nam. We maakten foto’s van het vrijheidsbeeld en ook Wilco vond The Statue of Liberty kleiner als dat hij had gedacht, dat vonden wij de eerste keer ook toen we haar zagen. Naast Circle Line lag het schip Intrepid die je ook kon bezoeken met de NY pass maar daar hadden we niet genoeg tijd voor. We wilden Japans eten en gingen op zoek naar iets leuks, uiteindelijk na nog meer gelopen te hebben kwamen we terecht bij Benihana’s. We moesten nog een half uur wachten op een tafel en dronken wat in de bar. Het eten smaakte heerlijk. Het restaurant zat bomvol en alle tafels werden wel een paar keer opnieuw gevuld. Volgens mij was er aan iedere tafel wel iemand jarig, ze wilden allemaal een gratis ijsje zeker. We wilden nog naar The Empire State Building en namen de metro er naar toe. Bij de toegang stond een enorme rij om binnen te komen en er was een wachttijd van 90 minuten. Dit hield ik echt niet meer vol en wilde weg. Nathalie en ik namen een taxi terug naar het hotel en de mannen liepen terug. Ik maakte het reisverhaal en we gingen rond 12 uur slapen. Wat een leuke volle dag!

Fourth of July.
Vannacht al iets beter geslapen en ik stond om half 7 op om te douchen. We gingen ontbijten aan de overkant van het hotel bij Pershing Square, een authentiek restaurant. We namen allemaal wat anders, Nathalie ging op de gezonde toer met fruit, muesli en yoghurt. Sebastian en ik hadden roerei met bacon en toast en Tom en Wilco toast en croissants. Daarna gingen we na wat geld gepind te hebben, rond 9 uur richting Times Square. We gingen als eerste naar Madame Tussaud, hier gold de NY pass ook. Gisteren stond er een enorme rij maar vandaag konden we zo doorlopen.We waren nog vroeg natuurlijk.

Het was leuk om te zien en sommige figuren waren heel echt. Anderen stonden er al een paar jaar en waren nu al veel ouder. Helaas hadden ze Michael Jackson weggehaald. Op straat zag je wel allerlei tentjes waar ze Michael Jackson spullen verkochten. Op een gegeven moment kwamen we bij The chamber of horror en er stond een beeld (dacht ik) met bloed op zijn hoofd in een hokje. Komt hij ineens aanlopen!!!! Ik schrok me wild en gaf een gil. Die jongen kwam zelf ook niet meer bij van het lachen en de anderen lagen ook dubbel natuurlijk. Ik hoefde niet meer langs andere griezels, hoewel hij zei dat we “the most scary part of the tour” gehad hadden. We bekeken wat winkels op Time Square en dronken koffie bij Starbucks. We liepen richting 5th Avenue en kwamen langs Rockefeller Plaza en besloten direct naar Top of the Rock te gaan. Het uitzicht was prachtig boven, het was helder weer met een blauwe lucht en we zagen Central Park, de Empire State Building en het vrijheidsbeeld duidelijk. Je hebt hier vanaf nog een mooier uitzicht dan op ESB. We maakten veel foto’s en gingen weer met de supersnelle lift naar beneden.

We dronken koffie met een tonijnbroodje bij Dean & Deluca. Daarna liepen we 5th Avenue op en bekeken de mooie winkels en alle verkeer en wandelende mensen. Het was prachtig zonnig weer. Nathalie wilde graag bij Abercrombie & Fitch naar binnen en Tom ging met haar mee. Er stonden mooie jongens in de deuropening en binnen was het een drukte van jewelste. Je kon 3 verdiepingen met kleding bekijken. Sebastian wilde graag rondkijken bij een Nike Store die er vlakbij in de buurt was. Ik liep met Wilco naar de Trump Tower en we maakten binnen en buiten foto’s. Daarna wachtten we nog een hele poos tot Nathalie weer naar buiten kwam, ze had niets gekocht want ze vond het ook een gekkenhuis binnen. We liepen naar de Apple store en FAO Schwarz. Sebastian wilde graag nog wat winkels kijken die in de wijk Soho lagen, o.a. een Adidas shop. De mannen gingen daar met de taxi naar toe en Nathalie en ik gingen met een taxi terug naar het hotel. We waren om 16 uur terug op de kamer, heerlijk even afkoelen en geen muziek of herrie aan je hoofd. Nathalie ging liggen lezen terwijl ik de reisverhalen maakte. Tom had bij een supermarkt wat flesjes water en bier gekocht. We zetten de foto’s op de laptop en lazen wat. ’s Avonds gingen we eten bij Ellen Stardust diner. Dit is een ontzettend gezellig restaurant met zingende serveersters en obers. Er was o.a. een imitatie van Robbie Williams met het nummer Angels en U2 met With or without you. We namen allemaal een hamburger met frites en Sebastian nam kipnuggets. Het smaakte goed. Daarna liepen we via Times Square een stuk richting de Hudson waar om 21.20 uur vanavond het vuurwerk zou beginnen vanwege 4th July. Er waren heel veel mensen op de been, volgens het nieuws zouden 2 miljoen mensen naar het vuurwerk komen kijken. Op een gegeven moment zijn we op de hoek van 42nd Street and 9th Avenue gestopt. Het was prachtig om al die mensen te zien rennen richting het vuurwerk, agenten die het verkeer stonden te regelen, een getoeter van jewelste, sirenes. Er hing een fantastisch sfeertje, leuk om mee te maken en het vuurwerk was heel mooi. Om 22.30 uur waren we terug op de kamer.

Lopen, lopen en nog eens lopen.
We beginnen al meer in het ritme te komen en ik stond om 7.20 uur op. We zouden om half 9 gaan ontbijten maar toen we bij de kamer van de jongens aanklopten bleek dat ze net waren opgestaan. We ontbeten bij Brooklyn diner bij Times Square, het zag er netjes uit binnen. Tom nam gebakken eieren met toast, Wilco roerei met toast, Sebastian een bagel met gerookte zalm, Nathalie pancakes met aardbeien en ik had French toast met pecannoten en aardbeien. Het smaakte super. We namen een taxi met zijn 5-en naar het American Museum of National History. Eigenlijk mogen de taxi's in New York maar 4 mensen vervoeren maar deze auto had 2 banken en Tom ging voorin zitten. Het was mooi weer, zonnig en een blauwe lucht. Met onze NY pass krijgen we voorrang bij de kaartjes in het museum, dat was fijn want er stond een behoorlijke rij. Grappig dat we het herkenden van de film “Night at the museum”. We begonnen op de vierde verdieping bij de dinosaurussen en liepen alle verdiepingen af naar beneden. Het was een leuk museum maar we werden het slenteren op een gegeven moment zat, we hebben al zoveel gelopen de laatste dagen en we hebben rugpijn en zere voeten. We zijn ongeveer 1 ½ uur binnen geweest en liepen naar 72nd Street, hier staat het Dakota building waar John Lennon in 1980 is neergeschoten. Het is dat er een portier buiten stond met een petje met Dakota erop anders hadden we niet precies geweten waar het was. We liepen naar de overkant en gingen daar het Central Park in. Het was er gezellig druk met wandelaars, fietstaxi’s, joggende mensen, zonnende mensen en straatartiesten.


We zagen Strawberry field en de Bow Bridge. Wilco trakteerde op ijs bij de vijver en erna namen Sebastian en Nathalie nog een hotdog. We zagen een paar bruidjes, heel apart om op zondag te trouwen. We liepen langzaam door richting Central Park Zoo en dronken wat op het terras. Het was leuk om mensen te bekijken.
Met de NY pass hadden we ook toegang tot de dierentuin en we bekeken de ijsberen, een snow leopard, rode panda en pinguïns. Leuk om te zien zo midden in een stad. We wandelden richting het warenhuis Bloomingdales en keken even binnen. Hierna gingen wij met zijn vieren met de taxi terug naar het hotel en Wilco liep terug. Even lekker bijkomen op de kamer voordat we gingen eten. We liepen naar het restaurant “Outback” op 56th Street, 119 3rd Avenue. Wilco wilde hier zo graag nog een keer eten voor hij weer terug naar Nederland zou gaan. Het was niet druk in het restaurant en het zag er mooi uit. We namen vooraf 2x een bloomin’ onion. Daar hadden we zo naar uitgekeken, het smaakt zo lekker met dat sausje erbij. Erna namen we allemaal Caesar salad, een Victoria filet, ik nam er een met bleu cheese crust en Sebastian had een entrecote in terryaki saus. Super.
We hoefden geen dessert want we zaten vol. We liepen naar het metrostation om met de metro naar de New York sky ride te gaan, een simulator waarin het lijkt alsof je met een helicopter over New York vliegt. Nathalie en ik vonden het eerst een beetje eng omdat we niet precies wisten wat het inhield, maar het was alleen erg bumpy. Als je dan al ziet wat we in een paar dagen bekeken hebben, niet te geloven. Het was wel leuk maar om daar nou speciaal $ 35,00 voor te betalen is veel te gek. Ook kaartjes voor de New York sky ride konden we halen met onze pas en we konden ook nog eens via het Fast pass systeem naar binnen. In totaal hebben we $ 112,00 per persoon betaald voor de passen, maar alle attracties die we gedaan hebben zou bij elkaar opgeteld $ 186,00 gekost hebben. Daarna gingen we naar de Empire State Building, hier stonden enorme rijen. Maar gelukkig mochten we ook hier met onze pas de rij voorbij lopen en kregen we voorrang. Het was helemaal nog niet koud en bovenop de toren had je zo’n mooi uitzicht. Echt fantastisch om al die lichtjes te zien en het was volle maan. Het was druk op het Observation deck en toen wij er om half elf weg gingen stonden er nog steeds lange rijen. Nathalie, Sebastian en ik gingen met de taxi terug en we hadden een chauffeur die wilde weten waar we vandaan kwamen en of het klopte dat ons land onder de zeespiegel lag. Hij zette ons voor het hotel af en Tom en Wilco waren rustig terug gelopen. Het duurde dan ook niet lang voordat we allemaal als een blok in slaap vielen.

6 staten op 1 dag.
De wekker had ik gezet op half 7 en we pakten alles in de koffers en tassen. We liepen naar een Starbucks om de hoek en namen een beker thee met een blueberry muffin. Nathalie nam yoghurt met muesli en Wilco een bagel met boter. We haalden de bagage van de kamer en liepen naar het upper level van het hotel waar de taxi’s stoppen. Onze taxi van GoAirlink stond er al en we laadden alles in. De chauffeur zakte iedere keer weg en zat maar te geeuwen, we praatten extra luid om hem maar wakker te houden. Hij bracht ons bij National verhuurbedrijf bij La Guardia airport. Ik was blij dat we er zonder kleurscheuren aangekomen waren. We waren al om half 10 bij het verhuurbedrijf en regelden alle papieren. Tom liep met de man mee om een auto uit te zoeken, maar er stonden er maar twee waar hij uit kon kiezen. Een rode Nissan Xtrail of een grijze Toyota Highlander. De kofferbak in de Highlander was groter en we houden niet van rode auto’s dus de keuze was snel gemaakt. We laadden alles in de auto en stelden het navigatiesysteem in. Het duurde even voor we satelliet ontvangst hadden dus het was maar goed dat ik de route thuis al uitgeprint had van mapquest. Toch reden we even verkeerd en reden op een gegeven moment weer door Manhattan, het was wel leuk ook eigenlijk. Onderweg langs de snelweg in New Jersey stopten we bij een Starbucks voor een cappuccino. We reden ook door de staten Maryland en Delaware. Later gingen we lunchen bij Subway, een lekker tonijnbroodje. Het was warm en druk onderweg. We moesten wel een paar keer tol betalen.Wilco reed ook een stuk met de auto en vond het prachtig. Later kwamen we in de staten District of Columbia en Virginia, totaal dus 6staten op één dag.

We reden in Washington langs het Capitol en zagen de musea en het witte huis liggen. De kinderen vonden het prachtig om het nu in het echt te zien. We waren rond 16.30 uur bij het Hyatt hotel in Arlington en de bell boy hielp ons met de bagage. Het hotel ziet er modern en strak uit. We hebben 2 mooie ruime kamers tegenover elkaar op de 12e verdieping. Tom ging bij de Safeway naast het hotel water, cola en bier halen. Tegenover het hotel lag een pizzeria Piola waar we gingen eten omdat we geen zin hadden om weer met de auto op pad te gaan. Achteraf een goede keuze want er was een houtoven voor de pizza’s en ze smaakten superlekker. Er zaten veel mensen buiten te eten want het was nog prachtig weer maar wij gingen binnen eten. Rond 21.30 uur waren we weer terug op de kamer. Het was wel lekker dat we vandaag niet zoveel hoefden te lopen, konden onze voeten even bijkomen. Op de kamer moest je betalen voor internet, we konden dan 24 uur internetten voor $ 9,95, dus gauw de reisverslagen op de weblog geplaatst en emails gecheckt.

Opgestaan om half 8 en nadat iedereen klaar was met douchen en aankleden gingen we ontbijten bij een breakfast restaurant naast het hotel, Cucu. Je kon zelf pakken van het buffet, o.a. vers fruit, muffins, donuts, toast, roerei, worstjes en bacon. De koffie en thee werd berekend per beker, de muffins en andere danish per stuk maar de rest werd per gewicht berekend, dat hadden we nog nooit meegemaakt. We kochten metrokaartjes voor één dag bij metrostation Rosslyn die vlak om de hoek lag. We moesten met een enorm hoge roltrap naar beneden, de metrostations zien er hier een stuk schoner en netter uit dan in New York. We gingen als eerste met de metro naar het Capitol. Het was al heel erg warm en zonnig, vandaag werd het 29oC. We liepen rond het Capitol om foto’s te maken, ze waren er druk aan de weg bezig. De kinderen vonden het mooi dat ze het gebouw nu in het echt zagen. Nathalie moest nodig naar de wc en liep met Tom het visitor center in, ze werden eerst grondig gescand en zagen binnen een enorme rij mensen die op kaartjes voor toegang stonden te wachten.

Daarna liepen we langzaam naar het National Air en Space Museum en keken hier een hele poos rond. Wilco had gelezen dat er een speciaal vliegtuig zou staan, een Lockhead SR 71, maar deze was te groot voor het museum en stond op Washinton Dulles airport in het museum. We dronken koffie bij Mc Donalds café, dat is nieuw en daar hebben ze alleen drankjes. In het museum was het heerlijk koel en kwamen we bij van de warmte. Rond 13 uur gingen we uit het museum en met de metro naar het Witte Huis. Hier kon je vroeger vlak langs rijden maar nu was alles afgezet en kon je er alleen langs lopen. Je kon achter een hek het Witte Huis zien liggen maar dat was best een afstand. Jammer genoeg heb ik niets meer gehoord van mijn eventuele bezoek aan het Witte Huis van de senator, ik moest in februari al mijn paspoortgegevens doorgeven en kreeg een bevestiging. Maar nadat ik nogmaals gemaild had heb ik nooit meer wat gehoord. We dronken wat koels en namen een zakje chips want we waren flauw van de warmte. Daarna liepen we door naar het Washington monument, hier had ik via het internet al toegangskaartjes voor 15 uur voor besteld. De kaartjes waren gratis maar ik had alleen reserveringskosten moeten betalen. Ze waren daarna naar huis opgestuurd. Het was maar goed dat we kaartjes hadden want alle tickets voor vandaag waren al vergeven. Wat was ik blij dat ik kaartjes had. Wilco dacht dat het Washington monument gewoon een massieve toren was en hoorde pas vlak voor we erin gingen dat we met een lift omhoog naar 500 ft. zouden gaan.

Daar zijn raampjes waarmee je rond kon kijken, het was zeer helder weer dus we zagen alles mooi liggen. We wandelden langs de Reflecting Pool naar het Lincoln Memorial. Hier moesten we heel veel trappen op in de warmte, dat viel niet mee. Je had een mooi uitzicht naar het Washington Monument en het Lincoln Memorial vonden we erg imposant. Wilco wilde nog rondkijken bij het Vietnam Veterans memorial wat er vlak naast lag. We liepen weer verder naar een metrostation en gingen naar de Washington Zoo. We wilden graag de reuzenpanda’s bekijken, het was best een stuk lopen vanaf de metro naar de zoo en in de dierentuin zelf ook. De toegang was gratis. We zagen een baby panda heel lui liggen en hij bewoog totaal niet. Jammer dat zijn moeder en vader niet te zien waren. Aan de overkant van de zoo zat een Starbucks waar we een frappuccino namen en even bijkwamen van al het lopen. Het was intussen 18 uur en de dierentuin zou gaan sluiten. Met de metro terug naar het hotel en even relaxen. We fristen ons op want we voelden ons vies en plakkerig. Wilco wandelde nog van het hotel naar het nabijgelegen Marine Corps Iwo Jima Memorial waar net een ceremonie aan de gang was, hij kond dit precies meemaken. ’s Avonds gingen we pas laat op stap met de metro naar Crystal City waar Wilco trakteerde op een etentje bij Chili’s. We namen allemaal fajita’s en het smaakte superlekker, mals vlees en kip en verse groenten. Het was Wilco’s laatste avond in Amerika, morgen zal hij terugreizen en gaan wij met onze rondreis verder. Pas om 23 uur waren we terug op de kamer waar we foto’s ontlaadden en het reisverhaal uitwerkten.

Vanmorgen weer om half 8 opgestaan en alvast wat spullen bij elkaar gezocht omdat we vandaag op pad zouden gaan. We wilden ontbijten in de buurt van hotel en gingen aan de overkant bij Starbucks buiten op het terras wat eten. We gingen met de metro naar Arlington Cemetery, dat was maar één halte bij het hotel vandaan.
Het was opnieuw heel zonnig en warm vandaag. We kochten kaartjes voor een tour over het terrein, met een stop bij het graf van Kennedy en bij de Tomb of the Unknown Soldier. We waren er precies om 11 uur en er vond een wisseling van de wacht plaats. Wel leuk om te zien. We vonden al die graven behoorlijk indrukwekkend.

Je kon van een afstand het dak van het Pentagon zien waar op 9/11 een vliegtuig ingevlogen was, de piloot van dat toestel ligt ook hier begraven. We namen de metro terug en liepen naar het hotel waar we uitcheckten. Dit moest voor 12 uur en we waren precies op tijd terug. De bellboy haalde de koffers naar beneden en Tom haalde de auto uit de parkeergarage. Na alles ingeladen te hebben reden we naar Tysons Corner shopping mall waar we een tijdje allerlei winkels bekeken. Een mooie mall, Nathalie was in haar nopjes want ze slaagde voor verschillende t-shirts. We zetten Wilco af op het Washington Dulles international airport om half 4 en zwaaiden hem uit. Zijn vlucht zou om 18.10 uur vertrekken dus hij was mooi op tijd, gisteravond hadden via het internet al ingecheckt. We stelden de navigatie in voor het hotel in Front Royal maar we vinden deze Garmin navigatie wel wennen, het duurt lang voordat er satelliet verbinding is en ze geeft de aanwijzingen pas laat door. We zijn gewend aan een Hertz neverlost systeem en die werkt veel sneller, vooral omdat deze via een vaste antenne op de auto werkt. We reden dus direct verkeerd en reden weer terug richting Washington. We tankten voor de eerste keer met de auto. Om 17.15 uur kwamen we bij het Hampton Inn hotel aan in Front Royal. Het was al erg mooi onderweg met de zon die op de bergen schijnt. We checkten in en de kinderen namen direct de chocolate chip cookies die op de balie stonden. Het hotel werd verbouwd dus we konden geen gebruik maken van het zwembad. We hadden geen tijd gehad voor de lunch vandaag dus we gingen al vroeg eten bij een Applebees restaurant wat vlakbij het hotel lag in een shopping center. We kozen een menu met 2 hoofdgerechten voor $ 20,00 met een appetizer naar keuze. We namen artisjok en spinaziedip vooraf en uienringen. Als hoofdgerecht Caesar salade met kip, Californische garnalen salade, chicken tenders met patat en Lime Fiesta chicken. Het smaakte goed en het was een gezellig restaurant. Bij de naastgelegen Walmart supermarkt gingen we allerlei boodschappen doen.
We hebben ontzettend gelachen om de grote voorraden die je kunt kopen. We kochten o.a. een koelbox, wat bestek en bordjes, koekjes, Mountain Dew en Budweiser. Leuk om weer rond te lopen in de supermarkt. Rond 21 uur waren we terug op de kamer waar we tv keken en opruimden. We wilden wassen draaien maar de machines waren helaas bezet.

Vandaag stond Tom al om 7.15 uur op om een was in de wasmachine te doen in het hotel. We stonden allemaal op tijd op en gingen ontbijten in de hal van het hotel. Het zag er keurig verzorgd uit en we namen cornflakes, jus d’orange, vers fruit, toast en bagels. Tussendoor deden we de was in de droger en een nieuwe was in de wasmachine. Het was wel fijn dat alles weer even gewassen werd want we hadden al heel wat wasgoed verzameld. We deden rustig aan en haalden bij Starbucks een cappuccino op en pinden geld bij een Chevy Chase bank via een drive thru. Daarna reden we naar het Shenandoah National Park. We moesten $ 15,00 toegang betalen en dat bleef 7 dagen geldig. Bij het visitor center kregen we informatie over een trail bij Lands Run die liep naar een waterval. Hier stopten we en moesten ongeveer 300 ft. langs een gravelpad naar beneden lopen, dit ging vrij makkelijk en het was lekker weer. Nadat we bij de waterval foto’s gemaakt hadden liepen we terug, dat liep een stuk moeilijker. Het was best een klim omhoog maar zeker de moeite waard. In het visitor center had ik gezien in een schrift dat mensen zwarte beren gespot hadden bij de stopplaats Elkwallow. De ranger had gezegd dat de beren overal in het park konden zitten maar dat je bij Elkwallow een grote kans had de beren te zien. We stopten bij diverse outlooks en toen we vlakbij Elkwallow waren zagen we ineens 2 auto’s stilstaan langs de kant van de weg. En ja hoor, daar liep een moeder beer met een jong vlak langs de weg!! We reden een klein stukje verder naar een picknickplaats en probeerden de beren te volgen. We keken rond in de souvenirshop en de kinderen gingen weer buiten kijken.

We kochten bij het restaurantje een tosti en toen Tom en ik naar buiten liepen zagen we de moeder beer met 3 jonkies uit het bos de parkeerplaats op komen lopen. Je kon zien dat de moeder echt snuffelde omdat ze eten rook. We liepen met een boog naar de auto en riepen de kinderen dat de beer uit het bos gekomen was, zij stonden nog steeds het bos in te turen en hadden niet door dat ze links van hen op de weg liepen. Jammer genoeg hadden wij het fototoestel niet bij ons maar Nathalie begon snel foto’s te maken. Echt geweldig om dit te zien en die jonkies waren zo schattig. Ze wilden steeds verder lopen richting picknick bankjes totdat er een hond begon te blaffen, toen gingen ze weer terug het bos in. We waren helemaal opgewonden, onze dag was helemaal goed. Wat een prachtig gezicht was dat om ze zo dichtbij te volgen. Bij de eerste uitgang reden we het park uit want het geslinger begonnen we al een beetje zat te worden, het was wel mooi en groen. Onderweg zagen we een hert, een kalkoen, een prairiedog en verschillende doodgereden beesten, o.a. een vos. We reden door het plaatsje Sperryville, hier had de tijd echt stilgestaan. Rond 16.30 uur waren we bij het Courtyard Marriot hotel in Charlottesville. Dit is het enige hotel wat ik via Priceline geboekt had voor een mooie prijs en ik was zeer benieuwd. We werden zeer vriendelijk geholpen bij het inchecken en kregen een plattegrond van Charlottesville en een boekje met allerlei restaurants in de omgeving. We kregen een zeer ruime kamer op de 2e verdieping met 2 queen beds. We hadden een balkon en konden lekker de balkondeur open zetten met een hor ervoor. Dat viel dus absoluut niet tegen. We gingen eten bij een Red Lobster restaurant omdat we zin hadden in vis en namen allemaal een salade vooraf (die inbegrepen was) en gegrilde zalm met garnalen. Het smaakte heel goed. Daarna reden we nog even naar het historic district van Charlottesville en zagen allerlei leuke restaurants en barretjes, heel gezellig. Rond half 10 waren we terug op de kamer waar we de foto’s van de beren op de laptop gingen bekijken en lekker t.v. kijken en lezen.

Vanmorgen werd ik om 8.45 uur wakker en had voor het eerst doorgeslapen. We belden even naar huis, in Nederland is het nog steeds regenachtig. Voor het eerst regende het hier ook en was het licht bewolkt. We ontbeten op de kamer met cornflakes, yoghurt en wasa. We reden vandaag door een zeer groen gebied naar Johnson City in Tenessee, eerst hing er veel mist in de bergen.
Onderweg maakten we een stop bij de Natural Bridge en keken hier even rond. We zagen magneetjes van de staten te koop in de souvenir shop en twijfelden of we ze zouden kopen. Maar niet alle staten die we aandoen deze reis hingen er, we besloten te wachten tot we in Orlando zijn daar hebben we emmers te koop gezien met magneetjes van alle staten erin. In het plaatsje Roanoke stopten we bij een Subway voor een footlong tonijnbroodje en we tankten hier. Later maakten we nog een stop bij Starbucks. De kinderen haalden koel drinken uit de koelbox en we aten er Oreo cookies bij. Het weer knapte op en het werd steeds warmer. Buiten voelde het benauwd. We stopten bij een visitor center in Chilhowie, hier liepen twee oude mannetjes rond die blij waren dat er iemand binnen kwam zodat ze een praatje konden maken. We moesten onze naam invullen in een visitor’s book en ze zeiden; After that we will load you with information! Alleen hadden ze geen informatie over Tenessee alleen maar over Virginia. We moesten echt een keer terugkomen en daar verblijven, zeiden ze. Net over de grens van Tenessee kwamen we weer langs een visitor center. Hier namen we heel veel foldertjes mee, o.a. over Dollywood, Memphis, Nashville en white water rafting. Vandaag was de langste reisdag van deze vakantie en we waren om 18.15 uur bij het Holiday Inn hotel in Johnson city. Dit hotel is het eerste hotel geboekt via Hotwire. We kregen een kamer op de 3e verdieping maar deze rook erg naar rook. Ik vroeg aan de balie of we een non smoking room konden krijgen. De man achter de balie excuseerde zich verschillende keren en zei dat de 2e verdieping rokers verdieping was. We kregen een andere kamer op de 3e verdieping, deze was ruim en zeer netjes. ’s Avonds keken we even rond in de Johnson city shopping mall en gingen eten bij Texas Roadhouse. Tot nu toe hebben we nog nergens hoeven wachten op een tafel deze vakantie, dat is wel eens anders geweest. We konden nu ook direct aan tafel en aten de doppinda’s aan tafel. Vooraf namen we een Baby Blossom (net zo iets als Bloomin’ Onion bij Outback maar lang zo lekker niet), daarna kregen we een salade en de kinderen en ik namen spare ribs met een loaded potatoe en Tom nam biefstuk met patat.
Het smaakte erg lekker, dit is een leuk restaurant. Rond 22 uur waren we terug op de kamer in het hotel.

We werden wakker rond half 9 en Tom ging even naar een supermarkt om kaas en water te halen want we ontbeten weer op de kamer. Dat ging prima, lekkere cornflakes en Wasa met kaas. Om 11 uur reden we bij het hotel weg en na cappuccino opgehaald te hebben bij een Starbucks gingen we op pad. Het was mooi weer en 25oC. Ik stelde de navigatie in voor Grandfather Mountain en onze eerste stop was een tankstop in Elizabethon. De benzine kostte hier $ 2,32 per gallon dat is wel een verschil met vorig jaar in Florida toen kostte het bijna $ 4,00. Tom wilde alvast vooruit betalen maar die man zei (in een apart accent) dat “You never pay up front here”. We reden over de Veterans Memorial Parkway een mooie weg door de bergen, alles was zeer groen. We zagen veel motoren en busjes met bootjes om te raften. Het was heel druk voor de ingang van Grandfather Mountain want dit weekend waren er Highland Games. We zagen heel veel mannen in Schotse kilt en doedelzakspelers. Er was een groot terrein waar een kermis stond en de spelen plaatsvonden. Erom heen stonden allerlei tenten. We betaalden $ 15,00 per persoon toegang en reden over een slingerende weg naar boven toe. Eerst stopten we bij het Nature Museum voor een plaspauze en Nathalie maakte hier weer een souvenir munt van een penny. Het leek heel druk maar er was voldoende parkeerplaats bovenop de berg. We liepen de 50 treden naar boven en daarna over de Mile High swinging bridge. Er mochten maar 40 mensen tegelijk op de brug.
Er waren mensen die er echt niet op durfden. Ik vond het een beetje eng en keek recht vooruit en niet naar beneden. Het uitzicht was fantastisch en gelukkig lag niet alles in de mist. Echt leuk om dit gezien te hebben. Daarna maakten we een stop bij Linville Falls, hier liepen we een trail naar de waterval. We reden een stuk van de Blue Ridge Parkway maar werden op een gegeven moment het geslinger van de wegen zat, het was wel mooi groen en de wegen waren goed aangelegd. Om half 5 kwamen we bij het Country Inn & Suites hotel aan. We werden zeer vriendelijk geholpen aan de balie en kregen een zeer ruime kamer met 2 queen beds op de 3e verdieping. Later belde die dame om te vragen of alles naar wens was op de kamer. Super service en alles was heel schoon, ook dit hotel heb ik via Hotwire geboekt. De kinderen gingen zich nog even uitleven in de gym van het hotel. We gingen voor het eerst naar het restaurant O’Charleys, ik had het adres net ingegeven in het navigatiesysteem toen we het aan de overkant van het hotel al zagen liggen. We kregen salades en lekkere broodjes vooraf. Nathalie en ik namen Baked shrimp scampi pasta, Tom nam Black and Blue Caesar salad en Sebastian Louisiana sirlon. Het smaakte lekker en we hadden een vriendelijke ober die wel in was voor een praatje. Hij kende Nederland van National Geographic en zou het graag eens willen bezoeken. Na het eten reden we naar downtown Asheville waar we bij Kilwin’s een lekker ijsje namen. Ik had deze zaak gezien in het programma Herman goes Caribbean, zij waren in Fort Lauderdale bij zo’n zaak.
Het staat bekend om zijn zelfgemaakte fudge, alles zag er dan ook even heerlijk uit. We slenterden even door het centrum waar allerlei artiesten optraden en mensen buiten aan het eten waren bij allerlei restaurants. Terug in het hotel deed ik gelijk weer wat was in de laundry, deze zat om de hoek van de kamer. Zo blijven we een beetje bij met het wasgoed. Lekker lezen en tv kijken op de kamer, terwijl ik het reisverhaal maakte. Ook hier hadden we weer draadloos internet.

Vanmorgen stond ik om 8 uur op en werkte even op de laptop. Na het douchen en aankleden gingen we ontbijten in het hotel, dat kon van 7 tot half 11. We konden zelf wafels maken, je kon roerei en bacon pakken, cornflakes, yoghurt, muffins dus keus genoeg. Sebastian was later met opstaan dus voor hem namen we wat mee naar de kamer. We vertrokken rond 11 uur bij het hotel in Asheville en reden richting Great Smoky Mountains NP. Het eerste stuk was bewolkt maar later werd het warm en helder weer. We maakten een tankstop en luisterden op de radio naar 99.9 FM Kiss Country classics. In het plaatsje Cherokee haalden we bij Mc Donalds een cappuccino op. Dit plaatsje stond helemaal in het teken van indianen, er was van alles en nog wat te beleven. De weg door de Smokies was heel erg mooi, ontzettend groen en leuk die kabbelende beekjes naast de weg. We maakten een paar keer een fotostop en liepen een kleine trail bij Chimney Tops. Dat was heel leuk, er was een waterval en je kon over rotsen klauteren in het water.
Om 15.30 uur waren we bij het Ramada hotel Music Road in Pigeon Forge, het was hier heel warm, 29oC maar het voelde als 33oC. We hadden een kamer op de 3e verdieping met 2 queen beds. We haalden de auto leeg en dronken en aten wat op de kamer. Daarna reden we naar Gatlinburg om daar minigolf te spelen bij Ripleys Davy Crocket. Het was warm en benauwd buiten en we kozen de baan die het meest in de schaduw lag. Het was een leuke baan met grappige accenten maar we zweetten enorm. We gingen al vroeg eten want we hadden allemaal zin in wat hartigs. Sebastian had zich al een hele poos verheugd op sushi en we gingen eten bij het restaurant Oishi. Dit was een nieuw Japans restaurant wat onder één dak zit met een Thais en Italiaans restaurant. Het was er totaal niet druk binnen terwijl er plaats was voor heel veel mensen. We kozen voor een gemengde schotel sushi en sashima; een Love Boat en namen nog wat extra Tempura bagel rolls. Het smaakte heel erg lekker en vers.
We dronken er Japans bier bij en bestelden later nog wat Tempura bagel rolls, echt smullen was het. Daarna reden we een stukje door naar Sevierville. De hele weg van Gatlinburg, langs Pigeon Forge naar Sevierville stikt het van de restaurants, hotels en entertainment. Het lijkt de 192 in Orlando wel, alle ketens zijn vertegenwoordigd. We haalden een ijsje bij Baskin Robbins, hier waren we nog nooit geweest. Sebastian nam een enorm ijsje een Oreo outrageous, Nathalie en ik hadden allebei één scoop ijs in een cone die ook al groot was maar wel erg lekker. Rond 9 uur waren we terug op de kamer, buiten was het nog steeds 25oC. Tom ging op de schommelstoelen bij de ingang van het hotel een sigaar roken terwijl de kinderen tv keken en ik het reisverhaal maakte.

Ik stond als eerste op vanmorgen om 7.45 uur en ging me douchen. De anderen volgden snel daarna. Op de kamer kreeg ik geen internet verbinding meer terwijl hij het gisteren wel deed. We ontbeten beneden in het hotel, waar een continentaal ontbijt klaarstond. Wat ik zo jammer vind is dat ze in alle hotels zoveel plastic gebruiken. Als je de prullenbakken ziet aan het eind van het ontbijt, ze puilen uit van de kommetjes, bordjes en bestek. Het zou heel wat afval schelen als ze normaal servies en bestek zouden gebruiken. Het had vannacht flink geregend maar we hadden er niets van gemerkt. Het was nu bewolkt maar dat vonden we niet erg, het was goed warm. Als de zon zou schijnen zou het bloedheet zijn. Het was al 26oC. We reden naar het pretpark Dollywood, dit lag maar een paar kilometer bij het hotel vandaan. Er waren enorme parkeerplaatsen maar ze stonden lang niet vol. Tom zette ons af bij de ingang en ging de auto parkeren. Wij kochten alvast de toegangskaartjes, dit was $ 53,00 per persoon, best duur.
We namen een plattegrond mee en liepen als eerste naar de Thunderhead. Dit is een enorme houten achtbaan en schijnt een van de beste houten achtbanen ter wereld te zijn. De rit ging zeer hard en ik zat bijna de hele rit met mijn ogen dicht, de anderen vonden hem geweldig. Je vloog zo nu en dan uit je stoel. We haalden bij de ingang een Q2Q apparaat op dan kon je voorrang krijgen bij bepaalde attracties en hoefde je niet zo lang te wachten. Het is een soort buzzer waar je de attractie van je keuze aanklikt en dan krijg je de tijd te zien dat je daar aanwezig moet zijn. Je kunt één attractie per keer invoeren. We boekten alvast voor een theatershow vanmiddag om half 4. We dronken koffie, helaas was er geen cappuccino. Daarna gingen we in de River Rampage, ronde bootjes door een wilde rivier. We werden allemaal drijfnat, Tom was echt doorweekt, zijn sokken en schoenen bleven de rest van de dag nat. Er stond een soort cabine waar je, nadat je er geld in gedaan had, jezelf kon droogföhnen. Dat hielp alvast een beetje voor je broek en t-shirt. Daarna gingen ze met z’n drieën in de Tenessee Tornado en Blazing Fury. Ik wachtte op een bankje en bekeek de bald eagles die er vlakbij in een groot hok zaten en een optreden van James Rogers die net met z’n laatste nummer bezig was; “This is America”. Er werd een diavoorstelling getoond van allerlei hoogtepunten in Amerika, als ik dat zo zie hebben we er al heel wat gezien. Ik denk wel meer dan de gemiddelde Amerikaan zelf. We hadden inmiddels trek gekregen en haalden bij de Market Square een broodje met een soort hotdog met ui, paprika en kaassaus. Het smaakte heel goed. Het was zo leuk om daar te zitten en mensen op te nemen. Je zag van alles, het personeel liep bijna allemaal in van die spijker tuinbroeken met geruite overhemden, zoiets zag je bij ons jaren geleden. De vrouwen liepen in bloemetjes jurkjes met een soort badmutsen op. Ik vond het hele park wat lijken op Frontierland in Disneyworld. Je liep hele stukken van één attractie naar de andere en zo nu en dan moest je behoorlijk klimmen. Het park lag wel in de bossen dus je liep lekker in de schaduw, dat was maar goed ook want het werd steeds warmer. We bekeken een 4D film Journey to the center of the earth. Je zat in stoelen met een beugel en werd behoorlijk door elkaar geschud, de 4D effecten vonden we niet geweldig. Daarna bekeken we de show Sha-kon-o-hey! in het theater en aten er wat popcorn. Doordat we de Q2Q hadden waren er gereserveerde plaatsen voor ons op de eerste drie rijen. Een erg leuke voorstelling met liedjes geschreven door Dolly Parton en zeer lenige jongens en meisjes. Het was zelfs koud in het theater met de airco aan.
Ik bekeek het museum met foto’s van Dolly Parton en haar gouden platen en gewonnen prijzen, kleding en spullen. Leuk om te zien en in een zaal werd een videovoorstelling gegeven, het leek ineens of Dolly daar zelf stond. Je mocht helaas geen foto’s maken. De kinderen wilden graag nog een keer in de Thunderhead en met de Q2Q gingen ze direct nog een keer. Tom en ik keken even bij het glasblazen en het winkeltje ernaast. We liepen een rondje langs o.a. de Mystery mine, maar die vonden ze er niet leuk uitzien. We gingen in Daredevil falls, dit was een tocht met een boomstam door het water die hard naar beneden stortte. We werden weer een beetje nat.
Daarna liepen we naar de Slidewinder, dit is een soort bobsleebaan door een glijbaan in het water. We zaten er met z’n vieren in en gilden het uit want het leek wel of we uit de bocht vlogen. De kinderen wilden nogmaals in de Thunderhead en Tom en ik keken rond bij de Country Fair, dit was een soort kermisgedeelte. Ik vond het heel leuk om hier rond te lopen en vond het een gezellig park. We liepen naar de uitgang rond half 8 en Tom en Sebastian wilden de auto alvast halen. Waren ze eindelijk bij de auto op de parkeerplaats bleek dat ik de autosleutels in mijn tas had. Konden ze weer terug. Nathalie en ik hadden nog rondgekeken in de souvenir winkel en liepen met ze mee naar de auto. We gingen snel een hapje eten bij een Taco Bell restaurant, vlakbij het hotel. We namen Quesadillas met kip en een taco. We wilden snel terug naar het hotel om te douchen want we voelden ons heel vies van het water en de warmte. Jammer genoeg werkte het internet nog steeds niet op de kamer. Lekker liggen lezen en t.v. kijken.

Vandaag stond ik om 8 uur op en nadat we allemaal aangekleed waren gingen we ontbijten in de hal van het hotel. We konden vandaag ook lekker zelf wafels bakken. Het was vandaag heel warm en zonnig, het was om 10 uur al 29oC. We waren blij dat het gisteren bewolkt was want als we vandaag naar Dollywood waren gegaan hadden we het een stuk warmer gehad en de hele dag in de zon gelopen. Het plan was om via Chattanooga naar Nashville te rijden en Rock city te bekijken maar de kinderen hadden even genoeg van weer bergen bekijken en over slingerwegen te rijden dus we besloten naar de Tanger outlet shops te gaan in Sevierville.
Als eerste bezochten we de Adidas outlet en slaagden hier zeer goed, de kinderen kochten sportschoenen die vandaag afgeprijsd waren naar $ 29,99. Bij aankoop van $ 50,00 kreeg je nog extra $ 10,00 korting en bij besteding van $ 100,00 kreeg je $ 25,00 korting. Sebastian kocht o.a. Adidas vesten en ik fitness kleding en sokken. Tom kocht bij Timberland leuke overhemden en later kocht Nathalie bij American Eagle een short en t-shirts. We dronken koffie bij Starbucks en wandelden lekker in de schaduw langs de verschillende winkels. Dat was leuk shoppen met al die korting. We reden pas rond 15 uur weg bij de shops en gingen op weg naar Nashville. Dit zou via de I 40 ongeveer 3 uur duren, maar eerst maakten we nog een stop bij Subway voor een footlong broodje met tonijn. De weg was mooi aangelegd en reed door een zeer groen gebied. We kwamen langs verschillende state parks. We moeten echt nog een keer terug naar deze omgeving om alles veel uitgebreider te bekijken want er is zoveel moois te zien. We maakten nog een korte stop om wat te drinken en (Tom) te roken en om 19.00 uur kwamen we aan bij het Super 8 hotel. Hier hadden we tijdsvoordeel van een uur en was het dus nog maar 18 uur. We droegen alle spullen naar de kamer en ruimden de nieuwe spullen op in de koffers. Ik denk dat we aan het eind van de vakantie wel een doos alvast vooruit moeten sturen per post naar Nederland anders hebben we dik overgewicht met onze bagage. We reden naar downtown Nashville om te gaan eten bij Wildhorse saloon, hier had ik al veel over gelezen. We zagen eerst parkeerplaatsen waar je $ 10 moest betalen maar een klein stukje buiten het centrum was het $ 5,00. Bij de entree van Wild Horse Saloon moesten we $ 6,00 per persoon betalen om binnen te komen voor het entertainment en eenmaal binnen hoorden we dat het nog 3 kwartier zou duren voor er een tafel vrij was. De anderen vonden het eerst maar niks die herrie en wilden eigenlijk weg. Maar het reserveringsgeld kreeg je niet retour. We liepen buiten even door de winkelstraat en bekeken de winkels met laarzen, muziek en zagen diverse bedelaars en muzikanten op straat. Er stonden paardenkoetsen klaar om je de stad te laten zien. Het wachten duurde gelukkig korter dan 45 minuten en we kregen een tafel midden in de zaal beneden. Tom en ik aten een hamburger, Sebastian een kipburger en Nathalie Caesar salad met kip. De muziek stond loeihard, maar het was wel heel erg leuk. Je kon alleen amper praten met elkaar. Er was een soort talentenjacht aan de gang en verschillende artiesten traden op.
Sommigen zongen echt goed, het leek wel een soort X factor. Op een podium ervoor waren diverse mensen aan het dansen en later ging een hele groep tegelijk line dancen. Erg leuk om te zien en achteraf vonden ze het allemaal erg leuk om meegemaakt te hebben. We liepen terug naar de parkeerplaats en waren blij dat het nog niet helemaal donker was, volgens mij is het hier 's avonds op straat niet echt veilig. We reden terug naar het hotel en zagen de skyline van Nashville mooi liggen. Rond 10 uur waren we terug op de kamer.

Het ontbijt was vandaag van 6 tot 9 uur dus stond ik als eerste om 7.15 uur op. Het was druk bij het ontbijt maar er stonden twee vrouwen op voor ons zodat we een tafeltje hadden. Het ontbijt was niet zo uitgebreid maar dat hadden we ook niet verwacht. We namen cornflakes en maakten zelf wafels. Om 10 uur reden we weg bij het hotel, het was ontzettend heet buiten. Het was al 29oC, later op de dag zagen we temperatuur oplopen tot 35oC. We tankten de auto vol in Nashville en maakten na een uur ongeveer in Lobelville een stop. Dit was een gehucht van niks en we waren op zoek naar een Starbucks maar die was er niet. We wilden toen bij McDonalds een cappuccino ophalen maar ze hadden wel de apparatuur gekregen voor de speciale koffiesoorten maar de koffie zelf nog niet. Het valt ons op dat alles onderweg zo groen is, heel anders dan tijdens onze vorige rondreis dwars door Amerika. Later stopten we in het plaatsje Jackson, TN, waar we bij een Walmart supermarkt wat boodschappen gingen doen. We kochten allerlei zoutjes en chips, kiwi’s, tomaten, cola en Wild berries wine coolers van Seagram’s. Ik wilde graag lunchen bij Panera bread maar deze zat hier helaas niet. We namen toen in de auto wat zoutjes en reden door naar Memphis waar we om 15.30 uur bij het Days Inn Graceland hotel aankwamen. Het hotel ligt pal naast Graceland en in de receptie hingen allerlei foto’s van Elvis en gouden platen.
Ik vond het heel erg leuk, de kinderen zegt het niet zoveel. We moesten nu voor het eerst deze vakantie de koffers 2 verdiepingen naar boven sjouwen, er was geen lift. Het was vreselijk warm buiten, als ik uitstapte uit de auto waar de airco aanstond besloeg mijn bril direct van de warmte buiten. We namen wat drinken op de kamer en keken even wat televisie en lazen wat. Op de tv in de kamer kun je 24 uur per dag naar Elvis films kijken. We gingen ’s avonds lekker eten bij een Outback restaurant in downtown Memphis, we konden direct aan tafel en het was nog happy hour, dus we kregen 2 drankjes voor de prijs van 1.
Vooraf namen we uiteraard een bloomin’ onion, daarna namen de anderen Caesar salad en ik een salade met blauwe kaas en pecan noten, erg lekker. Tom had biefstuk met brandy en cream saus, Nathalie had een Victoria’s filet, Sebastian beef foccacia en ik biefstuk met remouladesaus en garnalen. Het smaakte weer super.
Daarna bekeken we Beale street. Hier was het een drukte van belang, er stonden heel veel motoren geparkeerd.
We reden langs de rivier en zagen de pyramide staan, daarna naar West Memphis via de I 40 over de brug naar Arkansas, weer een staat erbij! Memphis is een mooiere en schonere stad dan Nashville vinden wij. De lucht begon te betrekken en later begon het te onweren. We keken even rond bij een Bass Pro Shop, dit is een zeer groot outdoor winkel waar ze van alles en nog wat verkopen. Tom en Sebastian vergaapten zich aan alle wapens die ze verkochten, Nathalie en ik lagen dubbel om alle camouflage pakken die er hingen met o.a. petjes waar een soort boomblaadjes aanhingen. Op de kamer gingen we lezen en de foto’s op de laptop zetten. Ik maakte het reisverhaal en dronk mijn wine cooler. Het was wel lekker maar wel erg zoet, hierdoor heb je dus amper door dat er alcohol in zit. Toen we het kochten moest Tom trouwens zijn id laten zien, hij had zijn rijbewijs bij zich en de caissière snapte er niets van. Hij ziet er dan ook echt niet ouder uit dan 21 natuurlijk!!

Walking in Memphis………
Het had vannacht heel hard geregend en het onweerde nog steeds toen ik om 7 uur opstond. We hadden de wekker gezet omdat we op tijd bij Graceland moesten zijn. We brachten alle spullen alvast naar de auto en zagen een auto op de parkeerplaats waarvan de eigenaar niet zo blij zou zijn als hij later zou instappen. Hij had namelijk het dak open laten staan vannacht en het had echt keihard geregend. Het regende nog steeds maar het was toch al 22oC. We ontbeten in de hal van het hotel, dit stelde niet zo heel veel voor. Thuis had ik via internet kaarten besteld voor een Platinum tour om 10 uur bij Graceland met speciale AAA korting. Nu lagen er in het hotel vouchers voor $ 5,00 korting, dit had uiteindelijk nog goedkoper geweest. De ingang van Graceland lag naast het hotel dus we konden onze auto op de parkeerplaats laten staan en we liepen naar de ticket desk om de kaartjes op te halen. Het was inmiddels droog geworden. We kregen een audio set en werden met een busje naar de overkant van de weg gereden door de hekken naar Graceland.Er waren veel mensen die de tour wilden doen en eerst dacht ik dat we het amper zouden zien maar eenmaal binnen kon je zelf bepalen wanneer je doorliep of iets extra lang bekeek of niet. Het was interessant om te zien en ook de kinderen vonden het leuk. We zagen de huiskamer, de slaapkamer van de ouders van Elvis, de keuken, de Jungle room en nog meer. Je kon alleen niet naar boven naar de privé slaapvertrekken. We zagen al zijn gouden platen en foto’s en kostuums. Buiten in de tuin was het graf van Elvis, z’n ouders, z’n broer en z’n oma. We maakten een heleboel foto’s.
Aan de overkant van de weg kon je het vliegtuig, de Lisa Marie bekijken (met een bed en eetkamer in het vliegtuid) en de autocollectie van Elvis. Al met al duurde de hele tour 3 uur en we gingen om 12.30 uur bij het hotel weg. We tankten de auto vol in het plaatsje Southaven (even buiten Memphis) en haalden een cappuccino bij Starbucks. We hadden intussen trek gekregen en kochten bij Lenny’s sub shop (die naast Starbucks lag) lekkere broodjes op, die lekker dik belegd werden. We reden via de I 55 naar Ridgeland, vlakbij Jackson, Missisippi. De afstand was 191 mijl en het was een mooie weg langs veel groen en het schoot snel op. Je zag vaak stukken band langs de kant van de weg liggen of auto's met pech en ze waren druk bezig met de berm te maaien. We draaiden onze cd’s en de kinderen zaten op de achterbank te lezen en spelletjes op de iPod te spelen. We kwamen om 16.30 uur bij het Embassy suites hotel in Ridgeland aan. Het was een gloednieuw hotel vlakbij een nieuwe shopping mall. Het zag er binnen heel strak uit en we kregen een prachtige kamer op de 6e verdieping met mooi uitzicht. We hadden een aparte slaapkamer en een keukentje. We vinden Embassy suites echt heel fijne hotels met een heerlijk ontbijt. Dit was het eerste Embassy suites hotel waar ze geen atrium gebouwd hadden, er was een mooie waterval in de hal die je ook vanuit de lift mooi kon volgen. We zochten de was uit en draaiden 2 wassen in de 2 machines die er stonden. Dat was wel fijn, alles weer lekker schoon. Tijdens de manager’s reception konden we in de hal van het hotel gratis drinken met wat zoutjes erbij, ik nam een glas Chardonnay en Tom een tapbiertje. De kinderen en ik gingen even zwemmen in het zwembad en in de whirlpoo. We waren de enigen. Daarna gingen we eten bij een Lone Star restaurant, hier waren we nog nooit geweest. We kregen pelpinda’s aan tafel en als appetizer namen we Cheese Fries. We kregen salades en Sebastian had zalm en biefstuk, Nathalie een chopped steak, Tom Mesquite grilled shrimp dinner en ik Texas trio (beef, chicken en shrimps). Het smaakte goed, maar we vinden Outback beter.
In het hotel keken we nog even tv en gingen daarna slapen op de heerlijke bedden. Sebastian sliep in de kamer op de aparte bedbank en in de slaapkamer hadden we 2 queensize bedden.

The big easy……..
De wekker ging om half 8 vanmorgen en we konden ontbijten tot half 10. We namen Danish Pastries, jus d’orange en vers fruit en bestelden allemaal een omelet die ter plekke voor je bereid werd. Het smaakte heerlijk.
We vertrokken om 10.45 uur bij het hotel en buiten was het goed warm. We pinden wat geld bij de naastgelegen drive thru’ bank. In het plaatsje Jackson tankten we de auto vol en haalden een Starbucks koffie op.
We moesten de I 55 South volgen voor 157 mijl, de weg was hier niet zo best. Het was geen asfalt maar betonnen platen en het klonk alsof we in de trein zaten. In het plaatsje McCob maakten we een stop bij een shopping mall, Edgewood mall. Dit was geen speciale mall en we hadden het snel gezien, we hadden in ieder geval even onze benen gestrekt. Vlak voor New Orleans zagen we de swamp en diverse huizen die duidelijk nog schade hadden van de orkaan Katrina. Er barstte een enorme onweersbui los en de ruitenwissers konden het amper bijhouden, de weg stond in een mum van tijd blank. Dat was niet leuk om zo de stad binnen te rijden. In het stadscentrum van New Orleans had het niet geregend en we reden via aanwijzingen van het hotel naar de ingang aan Canal street. Het was hier een drukte van jewelste, ik stapte uit en vroeg een bellboy waar we moesten parkeren. Hij stuurde direct iemand naar buiten om onze bagage op een bagagekarretje te laden. Ze zouden de auto via valet parking parkeren, dat deden ze 3 blocks verder zei hij. We waren er om 15 uur en eigenlijk was het inchecken vanaf 16 uur maar onze kamer was al klaar en we kregen een grote kamer op de vijfde verdieping, het zag er allemaal zeer netjes uit. Volgens de website van het hotel hebben ze net een verbouwing van 11 miljoen dollar gehad. Ik had dit hotel voor een leuke prijs via Hotwire geboekt. We hadden alleen geen uitzicht op de kamer en keken uit op een muur. Nou ja, we zouden toch niet veel op de kamer zijn. We deden onze spullen in de kluis op de kamer en bekeken het buitenzwembad op de 2e etage. We gingen de straat op, Bourbon street lag om de hoek van het hotel en we keken onze ogen uit naar alle drukte in die straat. Er liepen heel veel mensen met drank in hun hand te wandelen, er waren barretjes met keiharde muziek, sex shops met hoertjes ervoor en hotdog stalletjes.
Leuk om al die huizen met die balkons te zien, normaal zie je het alleen op tv en nu zag je het echt. We wandelden door allerlei straatjes in het French Quarter en gingen wat drinken op het terras van Café du Monde en bestelden natuurlijk de bekende beignets. Ze waren nog warm met veel poedersuiker en waren erg lekker.
We hadden een tafeltje aan de rand van het restaurant en konden alles mooi bekijken. We liepen langs de waterkant en zagen een radarboot liggen. Het was vreselijk benauwd in de stad en we gingen lekker even bijkomen op de kamer met een drankje en een zoutje voordat we gingen eten. We hadden verschillende restaurants bekeken en hadden besloten in het hotel bij het restaurant van Dickie Brennan’s Bourbon House te gaan eten. Het zag er heel netjes uit en ’s avonds was het er behoorlijk druk. We zaten in een booth en konden de keuken inkijken, het was leuk om alle drukte te volgen. We kregen lekker warm brood met boter bij onze drankjes. Ik had oesters vooraf, Tom alligatorsoep en de kinderen garnalencocktail. Als hoofdgerecht had ik een catfish platter, de kinderen een shrimp platter en Tom pan seared tuna. We kregen er patat of baked potatoe bij en coleslaw. Het smaakte zeer goed. Erna gingen we nog even de straat op om de gekte in Bourbon street te bekijken. Mensen gooiden kettingen van de balkons naar beneden en het was een zaak van bekijken en bekeken worden. Er liep veel politie op straat. Om 10 uur waren we weer terug op de kamer waar we nog even tv keken en lazen. We hadden geen gratis internet dus het reisverhaal kon ik nog niet op mijn weblog plaatsen.

We ontbeten vanmorgen op de kamer in het hotel in New Orleans en daarna ging Tom een bellboy regelen om onze bagage op te halen en te zorgen dat onze auto uit de valet parking gehaald werd. Dat ging best snel en we vertrokken om 10.45 uur bij het hotel. We reden zonder problemen de stad uit, het was prachtig weer. Het eerste stuk weg bestond weer uit betonplaten en reed niet zo fijn. We zagen dat er veel opgeknapt en nieuw gebouwd werd rond New Orleans, maar toch stonden er nog veel beschadigde woningen. In het plaatsje Gulfport haalden we een kop koffie op bij “Coffee, bean and leaf” en wandelden even rond. We passeerden vandaag de staten Louisiana, Missisippi, Alabama en Florida. Net toen we Alabama binnen reden draaide op de cd het liedje “Sweet home Alabama”, heel toevallig. Later maakten we nog een stop in Pensacola bij de Cordova shopping mall.
Dit was een mooie mall en we bekeken hier verschillende winkels en liepen ongeveer een half uurtje rond. Ik had thuis alvast een reservering gemaakt voor restaurant The Melting Pot in Miramar Beach, een fondue restaurant, voor 17.15 uur. Maar we kwamen in Fort Walton Beach in een enorme file langs het strand terecht en moesten het restaurant bellen dat we later zouden zijn. Het was erg fijn om weer in Florida te rijden, we voelden ons direct weer thuis. Zo leuk al die winkeltjes en gebouwen aan het strand, we reden over heel veel bruggen.
Uiteindelijk waren we om 18 uur bij het restaurant en kregen een ronde tafel met 2 branders. Zo konden we 2 verschillende soorten kaasfondue bestellen, 2 verschillende soorten olie voor de vleesfondue en 2 soorten chocoladefondue. We bestelden de Big Night Out en kregen ook nog allemaal een salade.
Het was super gezellig en heel erg lekker. We waren rond 21 uur klaar en reden nu in het donker verder naar ons hotel in Panama City Beach. Het was buiten nog steeds 28oC, vandaag is het zeker boven de 30oC geweest. We maakten nog een snelle stop bij een Winn Dixie supermarkt waar we allerlei ontbijtspullen voor morgenochtend in het appartement kochten. Om 22.15 uur kwamen we bij Palmetto Inn and Suites aan en kregen een kamer op de 6e verdieping. Het appartement zag er heel netjes uit en was heerlijk ruim met een groot balkon aan de zeekant. We hoorden de zee en zagen het zwembad liggen maar morgen zullen we pas zien hoe mooi het hier is. Lekker dat we hier 3 dagen even kunnen bijkomen van alle indrukken van de laatste dagen en even een paar dagen niet met koffers hoeven te sjouwen.

Vanmorgen lekker uitgeslapen allemaal en daarna direct gekeken naar het fantastische uitzicht. Het strand is hagelwit en de zee ziet er lekker uit. We ontbeten op de kamer met cornflakes, geroosterd brood en roerei, aardbeien en jus d’orange. Het was lekker zonnig en ongeveer 30oC. Tom en Nathalie gingen water kopen en wat badlakens, die hadden we niet meegenomen van huis. We reserveerden een parasol met twee ligbedden op het strand en ik ging lekker in de schaduw een boek lezen en mensen kijken. Nathalie en Sebastian gingen zonnebaden. We gingen zwemmen in de zee en zagen de vissen zwemmen, het was echt helder warm water. Jammer genoeg ging het ’s middags wat betrekken en een beetje regenen. We gingen toen op het balkon zitten.
Tom en Sebastian waren gaan informeren wat het kost om een jetski te huren dat lijkt ze leuk om samen een toer te maken, niet zo zeer langs het strand maar meer de mangrove bossen in of zo. Het was niet druk op het strand en er waren mensen bezig met parasailing of een bananenboot. Leuk om te zien. We gingen even met de auto op pad ’s middags en haalden cappuccino en frappuccino bij Starbucks, omdat de kassa niet open wilde kregen we de drankjes gratis, dat was niet verkeerd natuurlijk. Er was een gloednieuw winkelcentrum “Pier Park” waar we even rondwandelden. Nathalie paste verschillende bikini’s, we keken binnen bij Victoria’s Secret en bij een Nike factory store. Inmiddels waren ze op de kamer geweest van housekeeping en hadden we weer opgemaakte bedden en schone handdoeken. Aan het eind van de middag gingen we een eind langs het strand lopen richting een pier, het weer was gelukkig opgeknapt. De meeuwen hadden veel vis uit de zee gehaald en alleen de koppen ervan gegeten. Heel raar. ’s Avonds gingen we eten bij Carrabba’s Italian Grill, een keten waar we nog niet eerder gegeten hadden. Een goede keuze want het eten was erg lekker. Vooraf kregen we stokbrood met pesto, Sebastian en Tom hadden huisgemaakte kippensoep en Nathalie en ik namen een salade. De jongens namen pizza en Nathalie kip gevuld met kaas en rauwe ham en ik had Veal Marsala. Onze pasta bij het hoofdgerecht was koud en we kregen een extra bord pasta wat wel warm was en later een overheerlijk toetje van brownies met Amaretto. We namen er een lekkere fles Chianti bij. Onze ober praatte heel snel en heel enthousiast. Hij wilde natuurlijk weten waar we vandaan kwamen en zei dat het gebied van de Panhandle, Florida ook wel Red Neck Riviéra genoemd werd. Ze waren de laatste jaren heel erg bezig om de dirt roads weg te werken en alles op te knappen om er een toeristisch gebied van te maken. Thuisgekomen gingen we nog even zwemmen in het zwembad, het was buiten nog steeds 25oC.

Om kwart voor 9 stond ik als eerste op en de anderen volgden al snel. We ontbeten aan de keukentafel en na het opruimen, douchen en insmeren met zonnebrand liepen we naar het strand om een parasol met ligbedden te reserveren. Vandaag kostte het $ 25,00 dus als we gisteren wel voor 2 dagen hadden gereserveerd had het hetzelfde gekost. Sebastian en Tom reden eerst naar Panama City om daar met een jetski te gaan varen, maar ze waren al weer snel terug. Tom vond het bedrijf er een beetje louche uitzien en Sebastian mocht er niet varen omdat hij nog geen 22 was. Ze wilden dat je een contract tekende waarin jij verantwoordelijk was voor eventuele schade maar de jetski’s zagen er nu al beschadigd uit. Ze gingen toen langs het strand bij ons hotel met een jetski varen. Sebastian moest een soort vaarbewijs halen en hij slaagde voor 100%. Dit bewijs zou een jaar lang geldig blijven. Hij had het prachtig gevonden om te racen over het water. Nathalie en ik gingen lekker liggen lezen en puzzelen en er was van alles te zien om ons heen. Tom zei later dat ze gezegd hadden dat het rustig was voor de tijd van het jaar in Panama City Beach en ook koeler. Nou ik vond het warm genoeg, ik was blij dat ik in de schaduw kon liggen.
We gingen een paar keer de zee in en zagen hele scholen visjes zwemmen en wat kwalletjes. In het Engels klinkt dat veel leuker “jelly fish”. Er waren allemaal kinderen met schepnetjes krabbetjes aan het vangen. We gingen even terug naar de kamer om een broodje te eten en wat te drinken. ’s Middags gingen Nathalie en Sebastian nog met een parasailing tocht mee, Tom mocht in de boot mee om foto’s te maken. Tom en ik hadden dit al eens gedaan maar de kinderen nog nooit. Ze werden op een bananenboot achter een jetski naar de boot gebracht en maakten een tocht van 4 mijl. Ze kregen 2x een dip waarbij hun voeten het water raakten. Ze hadden het prachtig gevonden en waren door de zon behoorlijk gekleurd.

’s Avonds gingen we eten bij Longhorn restaurant. Ik nam uiensoep vooraf, Sebastian en Tom wilden Wild West shrimps maar die kwamen nooit. We kregen de salades ook al voor het voorgerecht. Ik had salade met aardbeien, feta en pecannoten en de kinderen Caesar salade. Sebastian had chicken tenders, Tom salade met 7 pepper steak, Nathalie zalm en biefstuk en ik kip met kaas en bacon. Het smaakte goed, alleen de serveerster was niet gezellig en kwakte alles zo op tafel. Thuis aten we Ben & Jerry ijs in de smaak Cheesecake Brownie op het balkon, het was nog steeds warm buiten. We zagen mensen met zaklampen langs het strand lopen waarschijnlijk op zoek naar krabbetjes.

Vanmorgen om 8 uur opgestaan. We ontbeten op de kamer en zaten daarna nog een poos op het balkon om van het uitzicht en de zon te genieten. Het was zo’n mooi gezicht het witte strand en de heldere zee. Het was 31oC vandaag en we beginnen al aan de temperatuur te wennen. We moesten uitchecken voor half elf en reden naar het winkelcentrum Pier Park, vlakbij het hotel in Panama City Beach. We haalden een cappuccino op bij Starbucks en reden op ons gemak richting Tallahassee over de I 10. Het eerste stuk hadden we veel stoplichten maar later was dit over. Het was erg rustig onderweg en we reden door een zeer onbevolkt stuk Florida. We waren rond half 3 bij Governor’s Square shopping mall in Tallahassee en gingen shoppen. Tom ging met Nathalie mee naar Abercrombie & Fitch en was hier zeker een uur binnen. Sebastian en ik kochten kleding bij Pac Sun en American Eagle, wij hadden trek gekregen en kochten een chicken sandwich bij Chick-fill-a.
Later moest ik even mee met Nathalie naar Abercrombie omdat ze mijn mening wilde weten over een blouse, maar ik vind het er zo stinken, ze spuiten daar constant parfum op de kleding in de winkel. Ik hield mijn neus dicht en ademde door mijn mond. Vraagt de caissière, toen we de blouse afrekenden, aan me of we geïnteresseerd zijn in hun parfum, ze had een aanbieding. Dacht het niet! Sebastian kocht t-shirts en blouses en later een leuk paar schoenen van Adidas. Nathalie had ook t-shirts en blouses en een leuk vest. Ik slaagde voor 2 polo shirts. We haalden een cappuccino en frappuccino op bij Starbucks en gingen rond kwart voor vijf weer verder naar Lake City. Ik had hier een Ramada hotel geboekt via Hotwire. Ik had een beschrijving van het Ramada Lake City Limited hotel uitgeprint maar op de bevestiging van Hotwire stond een compleet ander adres. Toen we naar dit adres reden zaten we ineens midden op het vliegveld van Lake City en was er geen hotel in de buurt. Was het toch het adres langs de I 75 zoals ik uitgeprint had. De mevrouw van de receptie zei dat ze al 6 jaar aan het proberen zijn het adres juist te krijgen. We hadden een kamer op de benedenverdieping en gingen eerst eten bij Ruby Tuesday wat er vlak naast lag. Ik had House Salad vooraf en daarna een broccoli/chicken quiche, Nathalie had Chicken salad, Tom hamburger en Sebastian kipburger. Het was helemaal niet druk in het restaurant en we werden geholpen door een vriendelijke serveerster. Daarna reden we nog even naar Walmart voor een ijsje van Ben & Jerry’s, we namen allemaal een eenpersoons bakje in verschillende smaken. Op de kamer hielden de kinderen een modeshow van alle spullen die ze vandaag gekocht hadden.

Vanmorgen vertrokken we op tijd uit Lake City nadat we in de hal van het Ramada hotel een continentaal ontbijt gebruikt hadden. Het was rustig onderweg en heel mooi weer. We zagen dat het al 31oC was. We waren rond 11 uur in Orlando en reden rond om allerlei bekende dingen weer te bekijken. Het was leuk om weer in Orlando te zijn, we zagen dat er verschillende dingen nieuw gebouwd waren. O.a. was de Publix vlakbij de villa waar we vorig jaar zaten in Bridgewater at Town Center nu open en er waren diverse winkeltjes bijgekomen. We gingen lunchen bij een Subway restaurant en namen weer een lekker broodje tonijnsalade. We bekeken in downtown Kissimmee het Monument of States, dat hadden we nog nooit eerder gezien en was wel grappig.
Ik had gedacht dat het hier veel drukker zou zijn maar dat was niet zo. Het was helemaal niet druk in Orlando vonden wij, vorig jaar zomer was het veel drukker en stonden we vaak in de file. De temperatuur was inmiddels opgelopen naar 35oC, echt heet maar niet zo benauwd, dat viel mee. We bekeken souvenir shops op de 192 en checkten in bij het Four Points by Sheraton hotel, dit hotel is gebouwd als een ronde toren. Deze was net opgeknapt en zag er mooi uit. We werden zeer vriendelijk geholpen en kregen een kamer op de 10e verdieping. Je kon ver weg kijken en wij zagen vanuit de kamer Wet ’n Wild liggen en het naastgelegen minigolf terrein. We kochten een extra tas voor al onze bagage bij Lugage factory in de Premium Outlets. We hebben zoveel gekocht en anders moeten we overbagage betalen. We mogen p.p. 2 koffers van 23 kg en hebben nu 6 stuks bagage. Met de tas erbij 7 stuks en kunnen we het gewicht verdelen. We informeerden over toegang naar Universal in de hal van het hotel bij guest relations. We konden via het hotel goedkopere tickets krijgen maar dan moeten we morgenochtend gaan ontbijten bij een ander Sheraton hotel vlakbij Seaworld, dit ontbijt is gratis. Daarna krijgen we de goedkopere tickets maar volgens ons moet je dus eerst een hele poos naar een verkooppraatje luisteren en daar hebben we geen zin in. Vanaf het hotel kun je ook met een gratis shuttle bus naar het park. ’s Avonds gingen we uit eten bij Kobé, dat vinden we zo lekker. We kregen soep, salade, groenten, biefstuk en kip, noedels, rijst en garnalen. Het smaakte super en de Japanse kok was erg grappig. Eenmaal terug in het hotel draaiden we nog een keer was want dat was best weer een aardige stapel.

Vandaag stond ik om 8 uur op want vandaag gaan we naar Universal Studios. Er zou een gratis shuttle busje vanaf het hotel naar Universal studios vertrekken om 8.55 uur maar we hadden geen zin om ons te haasten en besloten toch met onze auto te gaan. We ontbeten op de kamer en maakten de laatste spullen op uit de koelbox. Rond 10 uur vertrokken we naar het het pretpark Universal studios dat vlak bij het hotel lag. Echt weer een enorm wegennet om er te komen en hele grote parkeergarages. We parkeerden in de rij “Cat in the Hat 460”.
We wandelden door City walk waar allerlei eettentjes lagen maar er nu nog verlaten uitzag en dronken een cappuccino bij Starbucks voor we het park in gingen. We pinden wat geld en liepen naar de ingang van Islands of Adventure. Eerst hadden we 2 parks 1 day willen doen maar we namen een ticket voor 1 park 1 day. Achteraf maar goed ook want het was ontzettend heet, je had het niet eens beide parken kunnen doen op één dag. Als eerste liepen we naar de attractie Jurassic Park the Ride. Thuis hadden Nathalie en ik gezegd dat we hier ook in zouden gaan maar nu we er voor stonden vonden we het toch wel weer erg hoog en durfden we niet. Sebastian en Tom gingen wel en zaten helemaal voorin het bootje waar ze ook nat werden. Natuurlijk zeiden ze achteraf dat het minder eng was dan in Californië maar dat hadden we al gedacht dat ze dat zouden zeggen. Wij waren toen ingestapt zonder te weten dat je aan het eind van het rustige bootritje ineens bijna steil naar beneden stort. Dit gebeurt in het donker dus is echt heel eng. We wilden met een soort dinobakjes mee die over het Jurassic parkgedeelte vlogen maar hier mocht je alleen maar in als je een klein kind bij je had, raar! Ze wilden met z’n drieën in de achtbaan Duelling Dragons maar eenmaal bij de attractie aangekomen na lang in de rij te hebben gestaan vond Nathalie het toch eng en was via een exit weggelopen. Ze was een deur doorgegaan waar exit op stond en was ineens op een enorm bouwterrein terechtgekomen waar ze de nieuwe attractie van Harry Potter aan het bouwen waren, dit lag buiten het park. Ze had de weg aan bouwvakkers gevraagd en was enorm verdwaald. Ze was bang dat ze in het verkeerde park gedeelte (Universal studios) uit zou komen maar was gelukkig wel Island of Adventure weer ingelopen. Ineens stond ze helemaal verhit en huilend voor me. Ik vond het belachelijk dat zoiets kon gebeuren en wilde gaan klagen bij guest relations of zo. Achteraf is daar niet meer van gekomen. Intussen kwamen Sebastian en Tom ook net aanlopen die met de ride klaar waren. Ze keken er van op wat er gebeurd was. We liepen naar de attractie “Spiderman” hier was de wachttijd meer dan een uur maar gelukkig stond je wel overdekt in de schaduw want het was zo heet. In deze attractie kreeg je een 3D brilletje op en ging je in een karretje zogenaamd door New York rijden en Spiderman kwam je redden. Heel leuk gedaan met leuke effecten. Sebastian en Nathalie gingen samen in de Hulk achtbaan.
Ik vond het wel stoer dat Nathalie dit durfde want de achtbaan zag er behoorlijk heftig uit met een heleboel loopings en kurketrekkers. Intussen zaten wij te wachten in een gedeelte waar gerookt mocht worden. Hier stonden gelukkig vernevelaars waar ik onder was gaan staan want ik was compleet verhit. We namen zoute popcorn en cola en daarna gingen ze wel met z’n drieën in de Duelling Dragons. Nadat Nathalie de attractie de Hulk overleefd had durfde ze nu wel in deze achtbaan. Weer was de wachttijd een uur, ik ging zitten wachten in een dinosaurusgebouw wat lekker koel was. We deden een waterattractie waar je met banden door het water ging. Je zou nat worden, maar zeker doorweekt, dat klopte inderdaad. De rit was lang en ging heel snel, we waren allemaal drijfnat. Nu was het niet zo erg omdat het zo heet was maar echt lekker liep het niet met zo’n natte broek. We bekeken hierna een stuntshow; Eight voyage of Sindbad” in een theater. Dit was wel een grappig show en we hebben erg moeten lachen om een klein jongetje wat achter ons zat en helemaal in de show opging “He is behind you!! Tijdens de show barstte buiten een enorme onweersbui los en na afloop wilden ze dat we het theater zouden verlaten om het podium af te breken maar iedereen bleef binnen wachten natuurlijk. En maar roepen dat we weg moesten. Alle attracties werden direct stilgelegd in het park en we waren het wel zat ook eigenlijk. Het park zou open zijn tot 21 uur maar we vertrokken rond 19 uur en liepen naar de auto in een mensenmassa. Het was gelukkig even wat zachter gaan regenen maar eenmaal bij het hotel aangekomen begon het weer te onweren en hard te regenen met enorme flitsen en knallen. We doucheden op de kamer en kleedden ons om om naar het restaurant te gaan. We wilden nog een keer bij Chilis eten bij Champions gate. Er was geen tafeltje vrij en we kregen een beeper mee en gingen buiten op een bankje ongeveer 15 minuten wachten. Nathalie en ik namen een Caesar salad vooraf en de jongens nacho’s met kaassaus. Ik had fajita’s met biefstuk, Nathalie met kip, Sebastian spare ribs en Tom had quessadillas met jalapenos. Als toetje kregen ze chocolate chip taart met ijs. Er liep een “ballonnenman” in het restaurant die voor kleine kinderen de mooiste figuren maakte van ballonnen. We zagen Tinkerbell, Spiderman, Ariel, Hulk en Olijfje. Echt heel knap hoe hij dit deed zonder dat de ballonnen knalden. We reden nog even naar Downtown Disney om magneetjes van alle staten te kopen in een magneet shop, Magnetron. Hier verkopen ze een soort weckpotten met magneetjes van alle staten en een kaart van Amerika. Kunnen we onze collectie aanvullen want alleen deze reis hebben we al 14 staten bezocht in totaal. Ze hebben hier zulke leuke koelkastmagneten o.a. ijsjes die bijna echt lijken en donuts of broodjes hotdog die heel echt aanvoelen.
Het was heel gezellig in Downtown Disney en er liepen veel mensen op straat te dansen, zingen en shoppen. In het pand van Virgin records kon je nu een expositie over Lady Diana zien, ik vond dit een vreemde plek daarvoor. We waren pas 23.15 uur terug op de kamer waar we alle spullen nog moesten inpakken in de koffers. We hadden de auto compleet leeg gemaakt en zochten spullen uit die weg konden en sorteerden de rest. Gelukkig hadden we de extra tas anders had het nooit gepast allemaal. We gingen pas slapen rond half 2.

Ik werd om 9.15 uur wakker en ging me als eerste aankleden. We hadden gisteravond bijna alles al in de koffers gedaan maar nu pakten we echt alle spullen bij elkaar. Alle folders had ik eerst in de handbagage maar deed deze ook in de koffers, want alles woog behoorlijk wat bij elkaar. Ook had ik zeepjes uit de hotels meegenomen, sommige zeepjes zijn zo leuk die kan ik gewoon niet laten liggen. Dat is ook weer extra gewicht natuurlijk. We namen een kiwi en een kop thee op de kamer en daarna gingen we de koffers naar beneden brengen. De lift moest je bedienen met je kamerkaartje anders kon je niet naar boven. We hadden besloten vandaag al een lange broek aan te doen dan hoefden we ons op het vliegveld niet om te kleden, maar dat niet echt lekker want het was loeiheet buiten, zeker wel 35oC. Het voelde ook weer vreemd na al die tijd een korte broek gedragen te hebben. Alle bagage paste gelukkig achterin de auto want dan zag je het door de geblindeerde ramen niet liggen. We checkten om 11 uur uit bij het Four Points by Sheraton hotel. We reden naar The Waffle shop bij The Millenium mall om te ontbijten, we waren hier snel. Hier had ik vorig jaar al willen ontbijten na goede recensies gelezen te hebben maar had me vergist in de naam en we hadden bij een Waffle House voor de deur gestaan. Dat zag er niet zo gezellig uit als dit restaurant The Waffle Shop. Wij namen een ham/kaas omelet met lekkere gebakken aardappels en toast, Sebastian had panini met kip en pesto en een schaaltje vers fruit. We dronken er een groot glas jus d’orange bij. Het restaurant was superschoon en het eten smaakte voortreffelijk. Echt een aanrader. We reden even langs een Aston Martin showroom want Sebastian had een mooie auto zien staan. Hij liep even naar binnen om een foto te maken van deze bolide. Daarna reden we naar de Florida Mall en hier kocht Sebastian bij Adidas een jas en later een t-shirt. Nathalie kocht een vest bij Hollister en een leuke bikini.

We namen een cappuccino bij Starbucks bij het Florida Mall hotel om daarna op pad te gaan. We deden op de parkeerplaats de nieuwe kleding in een koffer die nog ruimte had en stelden de navigatie in op National Car Rental Return en reden naar het vliegveld. We waren hier snel en kwamen om 17 uur aan bij National. Alles was in orde en we kregen een briefje voor de afrekening. We moesten alleen de drop off kosten betalen, de rest was al betaald bij USA reisen. In totaal hebben we bijna 3000 mijl gereden, 2875 om precies te zijn. Er kwam een man met een karretje voor onze bagage. We haalden alles uit de auto behalve de koelbox, die lieten we helaas achter. Er stonden nog verschillende blikjes cola en Mountain Dew in. We namen snel wat drinken mee voor onderweg en ook de bagage man nam een blikje. Tom kwam ineens nog met mijn fototoestel aanlopen want die was op de grond gevallen voor mijn stoel in de auto, gelukkig dat we alles nog even nakeken. De bagageman liep snel naar de incheck balie van Virgin en wij volgden hem, we moesten behoorlijk doorlopen. Ik had al ingecheckt op de laptop in het hotel gisteravond dus we konden gelijk door naar bag drop. Bij de balie zeiden ze dat ze ons geprobeerd hadden te bellen omdat ze ons op een vroegere vlucht wilden zetten van 18.15 uur. Onze vlucht van 20.40 uur was verlaat met een uur en misschien nog wel meer en dan zouden we onze aansluiting in Manchester missen. Maar op de vlucht van 18.15 uur zouden we met zijn vieren zeer verdeeld door het vliegtuig zitten en moesten we nog gaan rennen ook om het te halen. Ze gingen toen proberen om een andere connecting vlucht te regelen vanuit Manchester. Dat regelen en bellen duurde best een poos en we stonden maar te wachten in de rij met onze bagage. Uiteindelijk werden we in plaats van rij 33, 34 op rij 25 en 26 in het vliegtuig gezet zodat we als een van de eersten het toestel uit zouden zijn en vlug door konden in Manchester voor onze KLM vlucht naar Amsterdam. Ze waren niet zeker of onze bagage het ook zou redden, zo niet dan zou dit later thuis bezorgd gaan worden. We gaven de bagage af en het gewicht was in orde, daarna moesten we de gelabelde koffers zelf afgeven bij security, heel vreemd. Tom wilde nog even snel een sigaar roken buiten voor we gingen vliegen en we gingen naar de wc. Daarna liepen we door paspoort controle en moesten schoenen uit, riemen af, laptop uit de tas. Alles was in orde en we gingen met de shuttle naar onze gate.
Hier bevond zich een Outback restaurant waar we als afsluiting van de vakantie nog wilden eten. (Dit wisten we nog van vorig jaar.) We namen als voorafje natuurlijk een bloomin’ onion. Nathalie en ik hadden een hamburger, Sebastian chicken fingers en Tom Caesar salad met biefstuk, het smaakte goed. Tom bestelde een biertje en moest zijn I.D. laten zien, dit hadden we in een supermarkt al eens meegemaakt maar niet in een restaurant. We hoeven in het vliegtuig dan geen maaltijd meer, het was toch al 20 uur anders werd het eten ook zo laat. Vliegtuigvoer kun je natuurlijk niet vergelijken met een Outback, haha!! Sebastian begon al een beetje zenuwachtig te worden en had veel praatjes tijdens het eten. Na het eten gingen we bij gate 81 zitten waar ons toestel net aan kwam rijden en dus nog leeg- en schoongemaakt moest worden. We zagen de complete schoonmaakploeg, zeker wel 30 man/vrouw met stofzuigers en zwabbers, het vliegtuig ingaan. We wachtten maar en wachtten maar en uiteindelijk konden we boarden en gingen om 22.15 uur de lucht in. We zagen het onweer in de verte, daardoor was er ook vertraging geweest. Ik zat bij de nooduitgang met een lege stoel naast me en daarnaast een man. Op de rij achter mij zaten de anderen. Nathalie kwam al snel naast mij zitten, zo hadden de jongens drie stoelen voor zich en wij konden lekker onze benen strekken. De stewardessen kwamen vragen of ze wel 16 jaar was, anders mag je eigenlijk niet bij de nooduitgang zitten. Bij het inchecken hadden we wel eerlijk gezegd dat ze 15 jaar is (zien ze natuurlijk ook in het paspoort) en daarom zaten we nu niet met z’n drieën op deze rij. Maar nu zei Nathalie vol overtuiging dat ze wel 16 was, fijn want ik vind het wel zo gezellig met haar naast mij.

Eenmaal in de lucht verliep de vlucht voorspoedig. Sebastian werd even misselijk toen we net in het vliegtuig zaten maar heeft daarna gelukkig een hele poos kunnen slapen. Allemaal hebben we best een tijd geslapen en de vlucht leek heel snel te gaan. We landden om 11 uur (Engelse tijd) op Manchester airport, de vlucht had ongeveer 7 ½ uur geduurd. Het vliegtuig dat we in eerste instantie moesten halen zou om 11.30 uur vertrekken maar dat redden we natuurlijk niet want we moesten nog door paspoortcontrole en opnieuw inchecken. In het vliegtuig werd al omgeroepen dat alle mensen van de vlucht KL naar Amsterdam zich moesten melden bij iemand van ground staff van Virgin Atlantic. Daar werd ons verteld dat we vanaf Manchester met een bus naar Liverpool gebracht zouden worden, deze rit zou 40 minuten duren ongeveer. De bus zou ons om 13 uur ophalen en de vlucht vanaf Liverpool zou om 17.30 uur vertrekken naar Amsterdam. Balen, nou zijn we hartstikke laat thuis. We hadden gedacht ’s middags nog wat boodschappen te kunnen doen maar nu zouden we pas rond 19.30 uur landen op Schiphol en dan nog 1 ½ uur naar huis rijden. Alle vluchten vanaf Manchester naar Amsterdam zaten vol voor de rest van de dag. Nu zouden we deze vakantie dus 6 vliegvelden bezoeken, Amsterdam, Heathrow, New York JFK, Orlando, Manchester en Liverpool. Onze bagage moesten we wel zelf ophalen en kwam als eerste van de bagageband af. Ter compensatie kregen we vouchers om wat eten en drinken te kopen op de terminal in Manchester. We namen allemaal een kop thee en een tosti en kochten flesjes water en fris voor later op de dag.
Er waren 16 Nederlanders die met het busje meegingen naar Liverpool.
Er waren toch verschillende Nederlanders die op een vlucht van 17 uur naar Nederland overgeboekt waren vanaf Manchester. Het busje reed heel schokkerig (en verloor zelfs een raamstrip op de rijksweg) en Sebastian werd hier zowat nog beroerder van dan van het vliegtuig. We kwamen om 13.45 uur aan op John Lennon airport Liverpool waar de incheck balies van KLM pas om 15.30 uur open zouden gaan. Al die tijd hingen we maar een beetje rond in de vertrekhal en kletsten met de andere Nederlanders over hun verblijf in Amerika. Tom had gevraagd aan de dame van Virgin of we geen problemen zouden krijgen met het gewicht van onze koffers want op Europese vluchten mag je minder bagage meenemen. Dat zou geen probleem zijn had ze gezegd en anders zou Virgin hier verantwoordelijk voor zijn. Gelukkig werd alle bagage zonder problemen ingecheckt en konden we naar de paspoortcontrole. We hadden flesjes deodorant in een doorzichtig plastic zip lock zakje gedaan en in Amerika was dit geen probleem. Komen we bij de Engelse douane, zegt die man “You can not take this with you, the bags are too big”. Eerst dachten we dat hij een grapje maakte maar hij meende het serieus! We konden kleinere zakjes van 20 bij 20 cm uit een vending machine halen en mochten toen wel doorlopen. We kwamen later niet meer bij van het lachen, wat een onzin, DE ZAKJES ZIJN TE GROOT. Onze zakjes waren 27 bij 30 cm, wauw.
We namen een kop koffie bij een restaurant en zeiden nog; jammer dat hier geen Starbucks zit. Bij een duty free shop maakten we onze laatste ponden op aan Bendicks muntchocolade, dat is zo lekker. Toen we later naar de gate van het vliegtuig liepen zagen we ineens dat zich daar een Starbucks bevond. Wat jammer dat we dat niet geweten hadden. We moesten buiten via een trap het vliegtuig, een city hopper, binnenlopen en zaten op rij 4 en 5. Naast de 16 Nederlanders zaten er ongeveer maar 10 andere mensen in het toestel, ze waren denk ik blij dat ze extra passagiers hadden. De vlucht vertrok precies op tijd, 17.30 uur (Engelse tijd) en landde om 19.30 uur (Nederlandse tijd) op Schiphol. Gelukkig kwam alle bagage weer aan en we zagen de Nederlanders die vanaf Manchester gevlogen hadden bij dezelfde bagageband staan. Dus dat had in tijd niets uitgemaakt. We zagen door de ruiten al dat we opgewacht werden door mijn moeder, broer, zus en kinderen. Dat was wel leuk om even bij te kletsen. Op Schiphol kochten we bij een supermarkt wat boodschappen en gingen met het busje naar Smart parking.
Het was passen en meten om alle bagage in de auto te krijgen maar met mijn grote koffer op de achterbank tussen de kinderen in paste het precies. Om 23 uur waren we weer thuis en wilden de kinderen graag nog een frikandel of kroket eten met wat patat. We bekeken de post en gingen rond 1 uur lekker weer in ons eigen bed slapen. Het was een schitterende reis en we hebben genoten van alles.