Reisverslag geschreven door Valerie

Zo zo, wat een dag gisteren!
Eerst namen we de trein om iets voor 7u 's morgens om naar de luchthaven van Zaventem te vertrekken. Dat ging vlot en we dachten, de reis is begonnen!
Eenmaal in de luchthaven aanschuiven om in te checken en ook dat verliep vlotjes. Geen vertraging gemeld en we konden op tijd aan boord gaan. Eenmaal we daar allemaal zaten, kregen we de melding dat er een problemen was met de rechtermotor en ze dat moesten herstellen... Een update zou volgen. Tja, dat moet je al niet te veel zeggen tegen iemand als ik die toch wel wat bang is om te vliegen! Nu ja, we zaten erin en we moesten dus wachten.
Uiteindelijk werd dat wachten 3 en en half uur.... Echt beu, maar ja - iedereen wil natuurlijk dat het hersteld wordt! United begon alvast met drinken uit te delen en de films te starten op het mini-schermpje dat we elk voor ons hadden. Om half 3 vertrokken we dan eindelijk richting Chicago ipv 11u.... Ondertussen hadden heel wat mensen hun aansluiting gemist. We dachten geluk te hebben want wij hadden sowieso 5u overstaptijd en dachten gewoon, oh nu gaan we ons daar niet vervelen (al deden we dat wel al in het vliegtuig al die tijd natuurlijk). Eenmaal aangekomen in Chicago waren de rijen aan Customs suuuuuuuuperlang waardoor we wel stress kregen! Eenmaal het onze beurt was werden we zonder al te veel vragen doorgelaten. We liepen snel naar onze bagage die we opnieuw incheckten voor de vlucht naar Las Vegas... Tegen dan hadden we nog 20 min voor de vlucht zou vertrekken. Dat kwam dus niet goed! Toen we de trein naar Terminal 1 namen zagen we op het scherm dat onze vlucht een half uurtje vertraging had. Nog nooit was ik zo blij om vertraging gemeld te zien staan!!!!! We hebben onze vlucht dus nipt gehaald! OEF!!!

Toen we in Las Vegas waren bleek Evy haar valies er niet te zijn.... Tja, wat kon nog allemaal foutlopen! Ze kwam mee met de avondvlucht en zou 's nachts in ons hotel geleverd worden.
Dan op naar het verhuurbedrijf van Dollar. Ook daar moesten we meer dan een uur aanschuiven. Toen het onze beurt was kregen we voor 6 dollar per dag meer de Ford Edge mee ipv een gewone Midsize. Die was veel zuiniger in rijden, en zo hadden we al snel die 6 dollar per dag uitgespaard... Of we hebben er ons laten opleggen... kan ook
Toen we de auto zagen kreeg ik stress! Waarom hebben we ook alweer niet voor een klein autootje gekozen?????? Met de nodige portie stress naar MGM Grand gereden waar we rond 11u 's avonds eindelijk op de kamer geraakten! Onze dag was echt hels geweest en véél te lang! We namen elk nog vlug een douche en kropen dan in bed, hopend dat Evy haar valies er zou zijn als we opstonden.

Intussen is het half 10 's ochtends hier in Vegas. We zijn lang blijven liggen want wilden toch wat uitgerust zijn voor de vermoeiende reis die ons nog te wachten stond. Evy haar valies is intussen ook opgedoken en nu maken we ons klaar voor de eerste echte dag hier in Amerika.
Laat ons hopen dat de auto snel went en het vanaf nu ook allemaal vlotjes mag gaan!

Vele groetjes

Reisverslag geschreven door Valerie

Ergens toch wel blij dat we vandaag de auto niet moesten uithalen . We bleven tot ongeveer 9u liggen in ons heeeeeeeeeerlijke bedden in MGM Grand. We namen alle 2 een verfrissende douche en maakten ons dan klaar voor Las Vegas! We gingen ontbijten in een plekje ‘Coco’ genaamd waar ik (Valerie) de vorige keer in Amerika nog ging ontbijten. Even schrikken want er was een heuse politie-actie bezig daar vlak aan (bij het hotel America’s best value inn waar ik vorige keer logeerde). Blijkbaar was er een gijzeling aan de gang maar die werd vrij snel opgelost (nu ja, geen idee hoelang die al bezig was natuurlijk ). We gingen ontbijten en liepen toen een groot stuk van de strip af. We gingen in een heel aantal hotels binnen om de casino’s, lobby’s en winkeltjes te bekijken. We bewonderden ook al even ‘The Mirage’, het hotel waar we op het einde van de reis zullen slapen. Daar niet zo ver vandaan was een shopping center. We gingen daar even binnen maar kwamen met lege handen naar buiten. Tot onze grote verbazing was het op dat moment aan het gieten! Ook eens iets anders in Vegas! Een aantal zijstraten stonden zelfs voor een deel onder water…. Ze zijn hier precies toch niet zo voorbereid op regen! Toen het min of meer opklaarde gingen we terug naar het hotel en deden we een ‘middagdutje’. De jetlag sloeg een beetje toe en het bed riep ons! Na een 2tal uurtjes maakten we ons klaar voor een avondje Las Vegas (op een zaterdagavond nog wel!). We gingen eten in een foodcourt (heel basic ) en gingen daarna uit de bol in Margarittaville, mijn stamcafé in Vegas . Na een paar uurtjes gingen we terug naar het hotel. Einde van dag 2!

Reisverslag geschreven door Valerie

Na een veel te korte nacht gingen we ontbijten bij een buffet in hotel NY NY. Daarna pakten we de laatste dingen in, checkten uit en pikten in de valet onze auto op. Aiai, dat ding was nog niet kleiner geworden! We kwamen vlot op de Interstate 15 en reden richting Utah. Onderweg deden we een Wallmart-stop om enkele dingen te kopen. En dan op naar Valley of fire. De auto waren we nu inderdaad al goed gewoon. We namen de scenic route via Lake Mead en kochten daar al onze Nationale Parken-pas. Eenmaal aangekomen in Valley of fire viel de hitte zo op ons! We waren gewaarschuwd (en ook voorzien met liters water en zonnecrème!) maar toch, het is heet!!! We namen een aantal foto’s bij viewpoints en reden ook een stuk op de White Domes Road. Hééééél mooi allemaal!!!! Daarna zetten we onze weg naar Zion verder. We wilden daar immers nog wel een wandeling maken voor het donker werd! Maar het weer zat ons hélemaal tegen! Het werd zwarter en zwarter en het begon alsmaar sneller te regenen. Op een bepaald moment zagen we geen hand meer voor ogen door de harde regen en vloog er zelfs een stuk struik op onze voorruit. We waren genoodzaakt midden de Interstate te stoppen. Dit was véél te gevaarlijk! Toen het een beetje minder hard stortregende, zagen we dat vlak voor ons een afgeknapt verkeersbord lag en op de andere kant van de Interstate een vrachtwagen op zijn zij was beland! We waren dus net op tijd gestopt! We bleven daar staan tot het ergste voorbij was (en ook wel toen een politieagent ons vriendelijk (uhum) verzocht opzij te gaan of de exit te nemen. Het regende nog hard maar nu konden we wel zien. We reden dus héél traag (en met af en toe een stop toen het weer harder regende) verder naar Zion. Daar zijn we pas in de avond aangekomen. We hebben dus niet veel kunnen doen in Zion op deze dag maar we waren vooral blij dat we goed en wel waren aangekomen! We gingen nog lekker eten in het restaurantje recht tegenover ons hotel (Zion Pizza en Noodle) en kropen vroeg in bed! Morgen weer een dag (met hopelijk beter weer!)

Reisverslag geschreven door Valerie

De wekker ging al om 7u want we hadden een missie! Nog voor we naar Bryce reden wilden we toch wel het een en ander zien van Zion! We ontbijten buiten aan ons motel, pakten alles in en reden door naar de ingang van het park. We namen de Zion-Mount Carmel Highway, een weg met veel haarspeldbochten (brrrrrrrr) maar oh zo mooi! We misten de parkeerplaats na de tunnel dus moesten even doorrijden en ons weer draaien op een veilig punt. We reden het stukje terug en begonnen aan de Canyon Overlook Trail. Een hele leuke, mooie wandeling met een prachtig zicht over de canyon op het einde! We namen veel foto’s en praatten een hele tijd met 2 Amerikanen die op het einde van hun rondreis waren en heel geïnteresseerd luisterden naar onze plannen. We kregen nog een aantal tips mee en toen vertrokken ze. Even later keerden wij ook terug en namen de auto naar nog een aantal viewpoints. Rond de middag verlieten we Zion. We tankten voor de eerste keer (amai, dat was even zoeken!) en reden door naar Bryce. We waren de ervaring van gisteren nog lang niet vergeten en keken met veel angst naar de lucht maar meer dan dreigende wolken in de verte en af en toe een spatje regen kwam er niet. We genoten enorm van Bryce Canyon! Ik was vergeten hoe mooi dit park wel is en hoe nietig alles overkomt op foto’s! We reden de hele weg door en keerden dan terug om de viewpoints één voor één rustig te bekijken. Af en toe liepen we een stukje van een trail maar grote wandelingen maakten we hier niet. Natural Bridge en het Amphitheater (Bryce Point) waren onze favoriete plekjes! Héééél mooi! Na alles goed bekeken te hebben, reden we een stukje terug richting Tropic waar ons hotel voor vanavond is. We checkten in en waren opnieuw tevreden met onze hotelkeuze. We gingen lekker pizza eten in het restaurant dat bij het hotel hoorde en gingen dan moe maar tevreden slapen! Morgen hebben we een lange rijdag naar Salt Lake City. Daar logeren we in een chique hotel gewonnen via Priceline voor een goed prijsje. Benieuwd wat dat wordt!

Groetjes!

Reisverslag geschreven door Valerie

Na een eenvoudig ontbijt in de lobby van ons hotel vertrokken we richting Salt Lake City. Het weer leek ons vandaag mee te zitten! Evy zat aan het stuur en we reden een goeie 2 uur met een korte winkel-stop. We reden langs de Interstate 15 naar het Noorden. Rond de middag stopten we een uurtje en picknickten in Fillmore, een stadje op onze weg. We belden allebei even naar huis om het thuisfront gerust te stellen!
Halverwege de rit tanken we de auto nog eens vol en wisselen we van plaats. Het eerste stuk dat ik (Valerie) reed was vrij rustig maar plots merkte je meer en meer dat we in de buurt van Salt Lake City kwamen. Pfffff, was toch wel weer wat stressen maar we namen de juiste afslag (geloof ons, niet zo eenvoudig ) en reden recht naar het hotel! Daar werd de auto voor ons geparkeerd en kwam een man met zo’n tof karretje onze bagage opladen. We checkten in en gingen samen naar onze chique hotelkamer. De man laadde onze bagage af en hing onze truien mooi over een kapstok. Ok ok, ze doen dat allemaal voor een fooi maar het is toch weer even decadent tof!
Na een rustpauze (het bed riep teveel ) namen we allebei een heerlijke douche, kleedje aan en de stad in! We hadden niet zoveel verwachtingen van Salt Lake City, het lag gewoon op onze weg en het viel inderdaad een beetje tegen. We bezochten Temple Square met de Tempel en het Tabernacle met het grote orgel. We namen nog enkele foto’s van het park en hielden het dan voor bekeken. We gingen HEEEEEERLIJK eten in Olive’s Garden, een Italiaans restaurant in de buurt van ons hotel en gingen dan volgegeten terug naar het hotel. We gingen vrij vroeg slapen zodat we morgen fris en vroeg konden vertrekken naar Yellowstone!!! YIEPPIE!

Reisverslag geschreven door Valerie

Vroeg ging de wekker…. Te vroeg Pff, toch niet zo goed geslapen vannacht. Het bed lag nochtans véééééééél te goed om er dan ook maar ooit uit te komen! Maar we hadden een belangrijke missie vandaag! Yellowstone! We hadden de volle 358 mijl (of 573 km) voor de boeg. Vandaag slapen we in een cabin in Canyon Village (in het midden van Yellowstone N.P.). We reden allebei een stuk en stopten onderweg om inkopen te doen, te tanken en te eten. Rond 6u kwamen we aan in Yellowstone. We gingen onze sleutels oppikken in het registration center en reden dan naar onze cabin. Netjes en efficiënt vanbinnen, wel eens aan een opknapbeurt toe aan de buitenkant! Evy kreeg even de bibbers door een schaduw aan de deur! Welk beest het was, geen idee maar het had volgens haar 4 poten! Brrrr
We wilden toch nog graag iets van onze avond hebben en besloten nog wat rond te gaan rijden. We reden de North Rim Drive af en deden een wandeling naar de Lower Falls. Beneden hadden we een heel mooi uitzicht op de Canyon. Het was intensief door het hoogteverschil (en onze slechte conditie). Het begon stilletjesaan te regenen dus we stapten snel terug naar boven. Daarna reden we richting het meer en we werden niet teleurgesteld! Onderweg passeerden we Hayden Valley (vol fotografen die zaten te wachten op wildlife) en we zagen een mooie zonsondergang aan het meer. Daarna vertrokken we terug naar Canyon Village om voor het donker toch terug te zijn. De straten zijn hier immers niet verlicht! Al bij al was dit een dag met vooral rijden maar we waren toch al tevreden met de mooie zichten die we al kregen! Benieuwd wat Yellowstone morgen voor ons in petto heeft!

Reisverslag geschreven door Valerie

Vandaag checkten we al uit in Canyon Village. We logeren vanavond in Mammoth Hot Springs hotel, in de bovenste loop van Yellowstone. Vandaag doen we dus alles dat we op weg daar naartoe tegenkomen. We reden langs de Grand Loop Road en stopten onderweg voor mooie uitzichtpunten en korte wandelingen. We reden ook een stuk naar de noord-oostelijke ingang om de valleien daar te bekijken. Onderweg werden we verwend! We zagen van heel dichtbij een zwarte beer. Echt prachtig, zo’n dier in het wild! Net als anderen stapten we uit om mooie foto’s te maken. Een parkranger was ook in de buurt en op een bepaald moment vroeg hij aan iedereen in de auto te stappen. De beer kwam té dichtbij. We waren ons goed bewust van het gevaar en reden door. Later hoorden we dat de beer de weg was overgestoken. Een uurtje later zagen we een 2e beer. Die bleef iets verder van de weg. Het was ook een zwarte.

We picknickten langs de kant van de weg en reden verder. Rond 3u kwamen we aan in het Mammoth Hot Springs Hotel. We checkten in en kregen een kamer op de 4e verdieping. Gelukkig was er een lift!
We lieten al onze bagage achter op de kamer en starten de wandeling naar de Mammoth Terraces. Een héél bizar fenomeen! Het leek een stuk droger dan we ons hadden voorgesteld en veel mensen keerden zelfs terug van de trail omdat het droog was. Wij stapten echter verder en zijn héél blij dat we dat deden! Canary Spring was echt de moeite waard en één van de mooiste dingen die we al ooit zagen! We bleven er een tijdje zitten en namen veel foto’s. Daarna keerden we terug naar beneden. We gingen lekker eten in het restaurant dat bij het hotel hoort en besloten dan om naar Lamar Valley te rijden. Daar verschijnt normaal gezien veel wildlife bij valavond… Bij de valley zagen we alleen in de verte een wolf maar voor de rest geen dieren. De weg er naartoe echter zagen we opnieuw 2 beren, waarvan een bruine héél dicht! Iedereen stond midden de weg met de auto en ik vond geen parkeerplaats. Evy stapte uit om te gaan kijken wat er te zien was en schrok hoe dicht het dier bij de weg was! Aangezien iedereen daar gewoon maar stond liet ik de auto dan ook maar gewoon midden de weg staan en ging ook kijken. Wat prachtig!!! Het went niet, zo’n beer zien! Na enkele foto’s stapten we weer in de auto. Toen we net in de auto zaten stak de beer de straat vlak voor onze auto over! (zie foto’s ).
Een succesvolle dag in Yellowstone!!!!!!!

Reisverslag geschreven door Valerie

We hadden het voornemen om vandaag om 8u op te staan maar vooral bij mij (Valerie) is dat mislukt! Nu ja, we zaten wel het voorziene uur in de auto op weg naar Old Faithfull Lodge. Daar zullen we 2 nachten logeren. Vandaag deden we de linkerkant van de Grand Loop Road. Voor we aan die kant begonnen, stopten we nog even aan Canary Spring omdat we die gisteren zo mooi vonden. Gisteren deden we de hike naar boven, vandaag stopten we gewoon even aan de parkeerplaats bovenaan. Daarna dus verder op richting de Old Faithfull Lodge... Achteraf bekeken zijn we heel blij dat we hier 2 nachten logeren want onze dag was té kort om alles te bekijken! In Norris deden we 2 wandelingen : Porcelain Basin Trail en Back Basin Loop Trail. Beiden vonden we heel mooi. Het wandelpad neemt je mee langs geysers, pools en andere thermische activiteit. Heel raar toch hoe de aarde zo’n rare dingen doet! Daarna pauzeerden we aan een riviertje voor een picknick waar we aan de praat raakten met een Amerikaans gezin. De man en vrouw waren beide rond de 80 en héél geïnteresseerd in onze plannen. Wat ons echt opvalt hier is dat alle mensen supervriendelijk zijn! Echt aangenaam! Daarna reden we wat verder naar de Artist Paint Pots Trail, een modderpoel met pastelkleurige tinten die modder 3 tot 4 meter hoog kan doen blubberen. Dat leek ons grappig en dat was het ook!
We deden ook de Firehol Lake Drive met alweer hele mooie dingen waaronder de Great Fountain Geyser die helaas niet aan het uitbarsten was maar zelfs zonder dat was het een hele mooie plek! Na deze rit wandelden we langs het Midway Geyser Basic met als hoogtepunt de Grand Prismatic Spring met een diameter van 110 meter! Dat ding is onmogelijk op foto te krijgen dus besloten we een tip van het forum op te volgen en via de Fairy Falls Trail een heuvel te beklimmen (geen officiële trail) om een overzicht te hebben over die Spring. Het zicht was fantastisch mooi maar de weg ernaartoe en vooral de weg naar beneden hadden we een beetje onderschat, vooral door het feit dat het eigenlijk geen weg was ! We gierden van het lachen met onze stommiteiten en kwamen pottezwart maar een ervaring rijker weer beneden. Daarna gingen we naar onze logeerplek voor de komende 2 nachten en gingen eten in de cafetaria van de Old Faithfull Lodge. Onze cabin ligt vlak aan de boardwalk voor de geysers dus van locatie kunnen we absoluut niet klagen!
De muggenbeten die bij mij (Valerie) serieuze afmetingen beginnen te krijgen, moeten we er helaas maar bij nemen.
We bekeken nog de uitbarsting van Old Faithfull bij ondergaande zon en gingen moe maar tevreden naar onze cabin terug. Het is vandaag ook volle maan en de sterrenhemel is ook héél mooi. We werken het verslag van de voorbije dagen af en gaan NU slapen! Tot morgen voor een laatste volledige dag in Yellowstone N.P.!

Reisverslag geschreven door Valerie

Zoals reeds gezegd hadden we vandaag al de laatste dag in Yellowstone. Wat gaat de tijd snel! We sliepen tot 9u en planden een vrij rustige dag. De auto kreeg ook een dagje rust We gingen iets kopen in de Lodge om te ontbijten en zagen ook Old Faithful uitbarsten tijdens het ontbijt. Erna vertrokken we voor de wandeling in het Upper Geyser Basin. Deze trail kwam langs héél veel geysers en pools. We hadden geluk want we zagen tijdens het voorbijkomen Beehive Geyser uitbarsten. Volgens onze informatie kan er een hele dag tussen zitten en soms is er zelfs een periode dat hij weken helemaal niets doet! Het was een leuke uitbarsting en vele kinderen kwamen fier terug bij hun ouders nadat ze door de wind kleddernat waren geworden. Grappig om zien! Erna wandelden we verder en zagen onder andere Belgian Pool… Best mooi maar helaas niet zo’n mooi verhaal achter. Hier stierf jaren geleden een Belgische man nadat ie in de pool was gevallen. De pool werd daarna naar hem genoemd. Een beetje verderop zaten een heleboel mensen op de voorziene bankjes. Het bord vertelde dat Grand Geyser tussen half 11 en half 3 zou kunnen uitbarsten. Een ruime marge maar we besloten toch te blijven zitten…. Het was immers toch alweer een heerlijk weertje! Uiteindelijk hebben we er anderhalf uur blijven zitten tot de Grand Geyser besliste van zich te tonen! Het was het wachten zeker waard! Deze vonden we heel mooi… Hij bleef minuten lang uitbarsten en was ook een pak breder dan Old Faithfull. Erna zetten we onze wandeling verder en kwamen we nog oa langs Beauty Pool (die z’n naam zeker niet gestolen heeft!), Chromatic Pool en Morning Glory… Deze laatste is de bekendste en jarenlang de favoriet van bezoekers.. Helaas zijn er domme toeristen (en nee, wij horen daar niet bij!) die het nodig vinden muntjes, stenen en andere vuiligheid in de pool te gooien waardoor die nu veel van z’n kleuren heeft verloren. Jammer en niet te snappen!
Na Morning Glory wandelden we terug richting de ‘Inn’ en gingen we lunchen. Het was al na 3u dus dat werd wel eens tijd! Daarna hadden we het allebei wel een beetje gehad met wandelen waardoor we na een dutje (aiaiai) ons leesboek namen en een aantal uurtjes in de schommelstoelen aan de Lodge gingen zitten. Echt genieten! We zagen Old Faithfull nog eens uitbarsten en genoten van een goed boek en de zon… Het is uiteindelijk toch vakantie!
Daarna maakte we ons klaar om te gaan eten in de Dinning Room van de Old Faithfull Inn. Daar hadden we deze middag gereserveerd omdat het er wel druk wordt. Alleen al het oude gebouw maakt het een bezoekje waard!!
Vooral het dessert beviel ons goed. We gingen nog snel eens de souvenierwinkel binnen en liepen dan terug naar onze cabin. Onderweg zagen we nog eens Old Faithfull uitbarsten. Die hebben we dus wel een aantal keer gezien maar dat zal ook wel veel te maken hebben met de ligging van onze cabin. Moe maar tevreden sluiten we onze 4daagse in Yellowstone af. Morgen rijden we via de Zuidelijke in/uitgang naar Grand Teton voor een dagje en slapen we in Jackson, een cowboy-stadje in de buurt.

Reisverslag geschreven door Valerie

Met spijt in het hart verlieten we Yellowstone waar we allebei toch wel gek van waren! Het is een prachtig park met een heel verscheiden natuur!
We reden via het zuiden het park uit en kwamen even later al Grand Teton binnen. We hadden hier niet zoveel tijd dus beperkten ons tot een aantal uitzichtpunten (hééééééééél mooi) en waagden ons aan een korte gravelroad die achteraf bekeken toch wel gewaagd was We picknickten aan Jenny Lake en reden dan door naar Jackson waar we ons met een boekje bij de wasmachine zetten. Dat moest ook maar eens gebeuren! De was kwam er proper en ongeschonden uit (oef!) en mijn (Valerie) haar boek ' Duizend schitterende zonnen' is daarbij zo goed als uit... Pff, prachtig boek maar toch niet echt ontspannend op een reis! Zware kost!
Na de was en het herschikken van de valiezen trokken we het stadje in. We gingen eten in de bekende Million Dollar Cowboy Bar. Het restaurant was beneden en zag er niet zooooooo speciaal uit. De bar boven daarintegen wel! Aan de bar waren de barkrukken zadels om paard te rijden. We liepen door het gezellige stadje en gingen veel winkeltjes binnen... Veel cowboyboots maar jammer genoeg ook nogal duur!
Zonder iets te kopen keerden we terug naar ons hotel 'Ranch Inn' die ons prima bevalt!
Morgen logeren we in een cabin in Flaming Gorge, een tussenstop om de lange rit naar Moab te breken.
Tot later!

Reisverslag geschreven door Valerie

Over vandaag kunnen we vrij kort zijn…. We stonden rond half 8 op, gingen ontbijten in het hotel en pakten alles in om de auto weer vol te laden en te vertrekken. Intussen was de was die we niet in de droogkast hadden durven stoppen ook droog dus dat was dik in orde. We verlieten Jackson met een glimlach, toch wel een grappig stadje eigenlijk!
Evy reed als eerste met de auto voor een uur of 2. Daarna wisselden we. We stopten onderweg om te tanken. Dat was dit keer niet zo eenvoudig… De machine wou niet mee en ook de pompbediende snapte er eerst niets van. In ieder geval lukte het na 4 pogingen wel en konden we weer volgetankt de weg verder zetten. In Rock Springs stopten we om te lunchen. De weg tot daar was vrij saai maar na Rock Springs veranderde het uitzicht snel. Evy zat weer aan het stuur en bracht ons veilig en wel langs alle scherpe bochten…. Aiai, fan zal ik er nooit van worden! Evy daarentegen houdt daar wel van. Begrijpen wie begrijpen kan Onderweg stopten we voor een mooi uitzicht over het Flaming Gorge reservoir.
Even dachten we verkeerd gereden te zijn toen de afslag die we moesten hebben maar niet kwam en die wel bijna moest gaan komen ….. maar nee hoor, we zijn nog steeds goed bezig en de afslag was gewoon nog een bochtje verderop. We logeren in een hele mooie cabin Red Canyon Lodge vlak aan een meertje. We sleepten alweer alles van de auto naar de cabin en vonden dat we dan wel een ijsje hadden verdiend. Op naar het terras dus waar we allebei een ice cream sundae namen die er nogal kitsch uitzag met gekleurde muizenstrontjes (hagelslag voor de Nederlanders) erop maar toegegeven, ook wel héél lekker was!
We nestelden ons in de luie zetel van de cabin en lazen wat of schikten foto’s op de computer. Na een tweetal uurtjes gingen we avondeten in het restaurant hier op het vakantiedomein. Het was alweer heel lekker!
Nu zitten we terug in de cabin dit verslag te typen (ah ja, moet ook gebeuren hé!) en gaan een poging doen om niet té laat te gaan slapen. Morgen moeten we een 5tal uurtjes rijden maar dan zitten we 3 dagen in hetzelfde hotel in Moab…. We kijken er naar uit!
Oei, zo kort is het toch niet!

Reisverslag geschreven door Evy

Na een goede nachtrust (ondanks het onweer), gaan we ontbijten in het restaurant van de Red Canyon Lodge. Alweer die vreemde keuze van ei, toast en.. aardappelen. Ik kan er maar niet aan wennen. Maar we gaan beiden toch voor die optie. Hoewel de aardappelen tegenvallen.
Ondertussen genieten we van zicht op het meer, en van de vele vogels die blijkbaar ook verzamelden om te komen ontbijten. Vlak naast het restaurant staan verschillende “vogelhuisjes” rijkelijk gevuld met zaadjes  en ook de eekhoorns zijn van de partij. Wat blijven dat toch schattige beestjes.. hoe die al zwevend over de grond huppelen 
Na het ontbijt pakken we verder alles in en slepen alles w eer naar de auto. Ik (Evy) moet ondertussen al beetje opletten met mijn valies, want het ene wieltje begint te breken. En zo’n zware valies willen we niet hele tijd dragen he!
Er staat een lange autorit op het programma vandaag… want we zakken weer naar de Staat Utah, naar Moab. We hebben nu wel het leuke vooruitzicht van 3 nachten in hetzelfde hotel te kunnen blijven! Dus ’s morgens geen inpakwerk! Maar uiteraard kijken we voor Moab ook uit naar de parken 
Valerie vat de lange rit aan. De slagzin van vandaag was wel opnieuw.. prairie prairie prairie. Uren, uren, uren. Ongelooflijk hoe lang we kunnen rijden zonder ook maar iets van stad, dorp of ander gehucht te zien. Gelukkig houden we onze tank goed in het oog! 
Aan de laatste tankstop wisselen we van plaats en nemen op de Interstate 70 de afslag naar Route 128. We hadden vernomen dat dit wel best een route was met mooie uitzichten, en ja hoor dat was het zeker en vast!
Onderweg reden we langs het dorpje Cisco. Althans we dachten dat het nog een dorp was, maar het leek eerder op een filmset van de een of andere rampenfilm. Geen idee wat hier gebeurd is, maar het zag er niet goed uit. Alles vervallen en achtergelaten.
Rond 4 u komen we aan in ons hotel. We checken in en keuren eerst de kamer. Dat ziet er weer goed uit! En vlakbij het zwembad, mmmm lekker verfrissend. Maar niet voor nu, want na het uitladen van de auto, gaan we eeeeiiindelijk eten! Onze vlugge lunch bij Wendy’s is dan maar ons vieruurtje  Ons Valerie’tje verliest er zowaar haar zonnebril van 
We hadden de intentie om de toch wel zware klim te doen naar Delicate Arch, maar het weer speelt ons nog maar eens parten. Donderwolken komen stilletjes aan richting Moab gewaaid. En gezien de klim naar Delicate Arch zeker een uur duurt en die het mooiste is bij ondergaande zon.. beslissen we toch onze plannen te herzien. (en ook omdat we het niet zo veilig achten daar boven op de berg in een onweer te belanden. Jaja we luisteren naar ons mama en papa hoor dat we voorzichtig moeten zijn )
Nieuw plan… bezoek aan de rest van Arches National Park. We hebben de auto dan niet te ver van ons vandaan.
Ook hier is het wel jammer dat de zon zich achter de wolken verschuilt, want de pracht van de rode steen komt toch veel beter uit met de zon erop. We nemen bij verschillende uitzichtpunten foto’s en rijden verder door het park. Zo zien we o.a. Park Avenue, Balanced Rock, … en oh, daar komt ineens toch de zon wat door de wolken piepen, het verschil is zeer duidelijk! Maar sowieso de uitzichten en natuurfenomenen zijn overweldigend mooi!
De wandeling naar Delicate Arch is voor morgen, maar we rijden toch al naar het overlook point. Maar dit valt toch wel wat tegen. Delicate Arch is maar heel klein te zien. En ik had er me toch wel wat meer van voorgesteld! Valerie bevestigt in ieder geval dat het bovenop veel mooier en groter is! Dus nog even wachten voor mij 
Onderweg naar het overlook point zien we af en toe bordjes staan, verboden toegang bij overstroming. Overstroming? In de woestijn?  je zal maar al op de parking van overlook point zitten en dan terugkeren… wat moet je dan doen als het ineens onder water staat? Nuja zoiets lijkt dus niet echt mogelijk!
We zetten onze weg verder naar Devil’s Garden. Onderweg genieten we nog van het uitzicht uiteraard! Van de parking maken we een wandeling van ongeveer een uur tot aan Landscape Arch. Mooi om zien. Zeker de foto bij het infobord. In 1991 stond een man een foto te maken toen net een stuk van deze arch instortte! Je zal het maar meemaken 
Als we terugkomen bij de auto is de zon al redelijk ondergegaan, wat mooie kleurschakeringen oplevert… maar niet alleen de zon laat ons genieten, we kijken ook uit op een enorm onweer in de verte (hoewel het toch dichterbij lijkt te komen). De bliksemschichten zijn echt indrukwekkend! We proberen elk goede foto’s te maken, en het is ons toch wel gelukt. We zijn er echt door gefascineerd! In België lijkt dat allemaal veel minder fascinerend te zijn. Maar we vermoeden dat het weidse uitzicht nu er ook veel toe doet!
Gezien we nog een heel eind terugmoeten langs een onverlichte weg met haarspeldbochten (oei, dat klinkt misschien toch niet zo veilig voor mama en papa ) besluiten we toch te stoppen met de bliksems in de gaten te houden en zetten onze terugweg naar het hotel in. Het is pikkedonker onderweg, zodat de bliksems de hele lucht doen opklaren! Echt speciaal! Bijna in Moab aangekomen begint het te stortregenen. Ik krijg onmiddellijk opnieuw “traumatische” terugblikken naar het stormweer tijdens de rit naar Zion de eerste week! Gelukkig moeten we nu niet zo ver. En ondertussen stoppen we nog even in de winkel voor wat brood (want we hadden weer nog niet gegeten) extra water, wat fruitsla en frisdrank.
Aangekomen in het hotel, frissen we ons op, zetten foto’s op pc en gaan slapen.. want morgen weer een lange dag! Hopelijk met een hele dag stralend weer, zodat we onze klim toch kunnen aanvatten!

Reisverslag geschreven door Evy

Vandaag hebben we een drukke dag gepland. We zaten vol goede voornemens om vroeg aan de dag te beginnen, zodat we zeker ’s avonds op tijd rond zouden zijn om de fameuze klim naar Delicate Arch te doen. Maar op de een of andere manier zat het lot ons een beetje tegen… of laat ons zeggen onze vermoeidheid want we raken niet goed uit ons goede bed en vergeten af en toe dingen maar uiteindelijk kunnen we toch beginnen aan onze (hete) dag in Moab.
Onze eerste stop is het bureau, hoewel bureau, van de organisatie waarmee we morgen willen gaan raften. We hebben online geboekt, maar willen toch zeker zijn dat we mee kunnen. Eens dat dat bevestigd is, gaan we richting CanyonLands. Valerie vertelt me dat dit een beetje te vergelijken is met Grand Canyon… wow en dit ziet er al zo mooi uit!! Na een uitkijkpunt rijden we verder het beginpunt van de wandeling naar Mesa Arch. Opnieuw.. Wow! En te denken dat Valerie daar 5 jaar heeft opgestaan maar het ziet er dus heel speciaal uit!
Onderweg stoppen we even om te picknicken. Niet dat het ons erg smaakt want de kleine vliegende beestjes zijn ernooooorm vervelend! Zeker om te eten
Op de terugweg genieten we nog van de uitzichten en rijden dan verder naar Dead Horse Point State Park. Dat de naam ontstaan is omdat er volgens de legende een heleboel paarden zou zijn omgekomen wegens gebrek aan water vergeten we even maar opnieuw krijgen we een mooi uitkijkpunt voorgeschoteld.
’t Is enorm warm en ineens krijgen we het idee om toch nog eventjes het zwembad van ons hotel uit te proberen. We hadden dat van Las Vegas (wegens regen) en van Zion (wegens tijdgebrek) moeten missen… dus terug naar het hotel.. vlug in ons zwemkledij “springen” en hop in het zwembad! Mmmm wat doet dat zalig deugd! We hebben er wel maar een klein uurtje van kunnen genieten, want er stond nog een wandeling op ons programma!
Dus rijden we opnieuw richting Arches National Park, om precies te zijn naar Delicate Arch. Aan de parking komend zien we eerst een Ranger en vervolgens een overstroomd deel van de weg!! Wat ik gisteren dus niet als mogelijk achtte, was vandaag gebeurd! Aan de andere kant van het water stonden reeds verschillende campers en auto’s.. die stonden er dus vast… Valerie gaat eens informeren bij de ranger en blijkbaar komt dit door de vele regenval van de laatste dagen. Het zou zelden gebeuren, maar vandaag was het dus zover! Nog een geluk dat we gisteren al het view point hadden bezocht, of we hadden ook vastgezeten!
En uiteindelijk beginnen we aan de wandeling, in de brandende zon! Er is bijna geen schaduw en er zitten echt wel steile stukken tussen. Fieuw ’t is toch wel lastig! Maar op ons tempo komen we toch boven!! (Ni pleuje he ) en ’t was toch wel de moeite waard! Eventjes hadden we pech daar de zon achter een grote wolk verdween, maar na een tijdje straalde ze toch op Delicate Arch. Hoe mooi! We nemen foto’s, eten er een kleinigheidje en keren bij schemerlicht opnieuw terug naar beneden. We zijn net terug beneden als het helemaal donker is…. Zo’n drie uur later dan toen we begonnen… en het probleem met de overstroming… nog steeds hetzelfde! Iedereen zat nog steeds vast! Valerie gaat nog eens informeren bij de Ranger. Blijkbaar was het waterniveau net beginnen stabiliseren en hebben ze water en eten gebracht aan de overkant. We horen volop mensen lachen, dus we vermoeden dat ze er daar gewoon het beste proberen van te maken! En gelijk hebben ze, ’t is sowieso een avontuur voor hen (en een leuk verhaal voor ons )
Moe maar voldaan keren we terug naar het hotel en stoppen nog eventjes in de winkel. Terug in het hotel nemen we een deugddoende douche en kruipen weer een beetje te laat in bed.

Reisverslag geschreven door Evy

Vandaag staat er 1 ding op het programma, nl. een dag uitstap raften. We moeten er wel vroeg voor opstaan want we worden om 8u al verwacht. We krijgen onze reddingsvest en zorgen dat die goed aangesloten is. Vervolgens moeten we allemaal de bus op, ja zo’n gele schoolbus! Cool! we rijden opnieuw langs Route 128.(echt wel een mooie route!) op het verzamelpunt aan de oever van Colorado River krijgen we nog verder informatie over veiligheid en tips. Fwala, we zijn klaar voor ons avontuur! Dat denk ik toch toegegeven, had ik toch een klein beetje zenuwen
Maar die zenuwen waren voor niets nodig! Dit was leuk! Valerie en ik dachten eerst achteraan de boot te zitten, maar bleek uiteindelijk dat we moesten draaien op de boot en zo kwamen we vooraan te zitten… dé plaats om bij de ‘rapids’ kletsnat te worden! maar met zo’n temperaturen is dat allemaal niet zo erg, hoewel het water echt wel koud heeft! In totaal hebben we zo’n stuk of 5 rapids gehad, waaronder 1 redelijk hevige… ineens merkte ik op dat iedereen achter mij in het water was gevallen! Ik had dus geluk! (en Valerie die achter mij zat en me vasthield haha )
Onderweg stoppen we aan Sandy Beach om te lunchen… de gidsen doen echt wel hun best om ons te voorzien. Er is brood, beleg, groentjes en als dessertje nog chips of koekjes. Na gegeten te hebben, gaan we terug de boot in… helaas komen we dan maar 1 waterversnelling meer tegen, en zijn we dan ook algauw aan het einde van onze toch gekomen! Maar onderweg waagt Valerie zich toch eens in het ijskoude water! Ik hou het wat meer bij het droge en geniet al dobberend van de zon en de omgeving.
Maar het was wel leuk, we hadden een leuke gids en ook wel een toffe groep in de boot!
Allemaal terug op de yellow schoolbus die ons terugbrengt naar ons beginpunt en zo terug naar het hotel. Tijd om ons op te frissen!
We gaan lekker eten in de Moab Brewery en gaan nog eens langs de winkeltjes (kwestie van ons eten te laten zakken )
En wachten tot de klok 12 uur slaat om Valerie een heeel gelukkige verjaardag te wensen!

Reisverslag geschreven door Evy

Gezien we met een jarige zitten (en ook wel beetje moe zijn ) doen we het vandaag rustig aan… we slapen zo lang mogelijk, gaan ontbijten en pakken weer alles in.. want het is tijd om Moab achter ons te laten en richting Monument Valley te rijden! Wat zijn die drie dagen Moab toch voorbijgevlogen! (net zoals eigenlijk alle andere dagen!)
Alvorens onze tocht aan te vatten, stoppen we nog eens in de winkel voor wat drank & voedsel en we tanken de wagen nog eens vol.. en dan op naar Monument Valley. Daar keek ik (Evy) echt wel naar uit eerlijk gezegd!
Eenmaal op weg, blijken we de weg te nemen die ook naar Canyonlands, The Needles gaat. We zien een bordje The Needles overlook en beslissen om nog een extraatje te voorzien tijdens onze rit. En het bleek de moeite waard te zijn! Een heel mooi uitzicht op Canyonlands! En hoe speciaal hoe zo’n landschappen ineens kunnen opduiken uit het niets! Eerst zie je gewoon velden en dan kijk je naast je en ineens uitzicht op canyons!
Terug op de voorziene weg en al een stuk dichter bij Monument Valley stoppen we even om te wisselen van plaats in de auto. Valerie geeft dus de sleutel door aan mij  en weg zijn we!
We nemen uiteindelijk de scenic way richting Monument Valley en die brengt ons langs de weg die we allebei hoopten te hebben! Dit uitzicht is ook gekend uit de film Forrest Gump. Ineens duiken in de verte bekende vormen van MV op! Wat een uitzicht! Even stoppen langs de kant van de weg om foto’s te nemen. (incl. de loopfoto’s van Valerie verwijzend naar Forrest Gump scène )
Wow eindelijk zijn we hier!
Eerst gaan we richting hotel om daar in te checken. Dit maal slapen we 1 nacht in een cabin van Gouldings Campground. Er zijn slechts 3 zeer eenvoudige cabins terug te vinden op het terrein waar de vele campers hun slaapplaatsje vinden. De cabin is niet zo groot, maar toch groter dan dat het er van buiten uitziet. Er kan tot 6 man slapen. Er staat een tweepersoonsbed, een stapelbed en op de mezzanine ligt nog een matras voor 2 personen. Valerie krijgt als jarige de eer om in het tweepersoonbed te slapen (en ook omdat ik al in Old Faithfull het grotere bed had gehad) en ik zou wel onderaan het stapelbed slapen, hoe smal dat ook was! Maar toen ik er even ging op zitten bleek dat superhard te zijn! Er lag op het hout gewoon een dun matrasje…. Zou ik dan voor de mezzanine gaan? Via een laddertje klauter ik eventjes naar omhoog om het eens te testen. Veel plaats is er daarboven niet! Ik kan niet rechtop zitten! Maar daar de matras toch net iets zachter is en ik ook meer plaats heb, beslis ik toch om het in hogere sferen te gaan zoeken
Aangezien we nog niet echt iets als lunch gegeten hebben, eten we een beetje brood dat we deze morgen hebben gekocht. Hoe vreemd… we kochten een wit brood met garlic (look) smaak. Blijkt dat er gewoon hele stukken look in het brood zitten! Dat is er toch wel beetje over!
Na wat op orde te zijn gekomen, beslissen we naar de vallei van Monument Valley te rijden. Deze kan je bezichtigen met een jeeptour of met eigen wagen. Het staat gekend dat de weg niet zo heel goed aangelegd is, maar we hebben al van verschillenden vernomen dat zij dit ook met hun eigen wagen gedaan hebben, dus twijfelen we toch even. We doen even navraag bij de organisatie van de tours aan het Visitor Center, maar vinden hun tarief toch net ietsje teveel geld.. dus wagen we het er op en doen de toer zelf! We hebben tenslotte toch een stoere auto! Die moet het toch wel aankunnen
Eerst nog wat foto’s nemen van het uitkijkpunt aan het Vistor Center en we kunnen eraan beginnen!
Het werd op sommige momenten inderdaad wel een bumpy ride en het was soms wat uitkijken voor stenen op de weg, maar al bij al viel dat heel goed mee om zelf te rijden!
Na een goed uurtje waren we eigenlijk al rond. Ik moet ergens beetje toegeven dat ik ietsiepietse meer had verwacht van Monument Valley. Het is zeker de moeite waard en als je hier toch bent moet je het gezien hebben. Maar veel meer buiten de gekende uitzichten, vind ik er niet zo speciaal aan. (sorry als ik nu op iemands hartje trap )
Daar het al avond is, gaan we iets eten in het restaurant van het Visitor Center. Het restaurant heeft een magnifiek uitzicht op een van de bekendste uitzichten van MV. ( The Mittens)
Opeens merkt Valerie enkele ‘rockers’ op in het restaurant. (zo’n 3 tafels van ons vandaan) ze heeft zo haar vermoedens dat het wel eens om bekende rockers zou kunnen gaan. Na een tijdje bedenkt ze dat het wel eens Alice Cooper zou zijn, en wordt hoe langer hoe zekerder. Ik heb een minder goed zicht op de man en eerlijk gezegd ook niet zo’n goed beeld meer voor me hoe Alice er uit zou zien :)na een tijdje gaan ze weg en zien we dat de toen nog mysterieuze Alice een foto begon te handtekenen. En voor we het wisten stond er een hele groep mensen rondom hem die op de foto wouden met hem of een handtekening wouden. Zo wisten we het wel zeker dat het om een bekend persoon ging. Terug in de cabin checken we google eens.. en ja hoor het was the one and only.. Alice Cooper. Wauw
De rest van de avond zitten we buiten op onze ‘porch’. Binnen is het toch wat krapjes en het is toch nog lekker warm buiten. Valerie surft wat op het internet en ik lees verder in mijn boek. Opeens merk ik op dat de sterrenhemel hier prraaaachtig is! Dit heb ik denk ik nog nooit gezien! Er is niet zo heel veel kunstlicht meer aanwezig en dit geeft natuurlijk veel meer kans op het zien van vele sterren! Amai.. echt supermooi!
Laat op de avond houden we het weer voor bekeken, en kruipen (in mijn geval echt letterlijk ) in ons bedje. We plannen vroeg op te staan, want we willen de zon zien op komen bij de Mittens. Dat belooft!

Reisverslag geschreven door Evy

Onze wekkers lopen af om half 6… maar het is al helemaal klaar in onze cabin… te laat voor de zonsopgang? De verwarring is helemaal groot als blijkt dat het uur van mijn gsm al op half 7 staat? Terug in slaap gevallen?
Blijkbaar heeft mijn ( Evy’s) gsm beetje kuren gehad met het uur ( we zitten wel vlakbij de grens Utah – Arizona, en dan moet het uur veranderd worden), maar dan zou het een uur minder moeten geweest zijn i.p.v. meer.
We twijfelen even en denken dat we te laat zouden zijn om nog iets van zonsopgang te zien, en blijven dan toch maar liggen in ons bed.. de wekker wordt twee uurtjes later gezet. Jammer maar we hebben het dus gemist  het zal in de Grand Canyon moeten gebeuren dus!
Twee uurtjes later dus staan we op.. douchen, ontbijten en we pakken weer alles in! Alles versleuren naar de wagen en de sleutels binnensteken in de office van de campground.
Rit van vandaag is voorzien naar Page. Hier zullen we 2 nachten slapen. Altijd een net iets leuker vooruitzicht, kwestie van niet altijd onmiddellijk opnieuw te moeten inpakken!
Na twee uurtjes rijden wisselen we weer van plaats en rijd ik het laatst stukje nog naar Page.
We hadden gepland om in de voormiddag/rond de middag de Lower Antelope Canyon te bezoeken. Deze is veel minder druk dan de Upper Canyon en zou naar het schijnt ook zeker de moeite zijn. Het is zowiezo ook al wat avontuurlijker door de vele trappen en smalle doorgangen.
We hebben informatie verzameld op voorhand over de locatie van beide toegangen, maar zien enkel de parking voor de Upper Canyon. Dan maar dit proberen en navragen of we misschien toch de Upper kunnen doen (hiervoor moet gereserveerd worden) of ze ons misschien kunnen vertellen waar de Lower Canyon ligt.
Er blijkt nog plaats te zijn voor de Upper Canyon en gezien deze het mooist is op de middag en de eerstvolgende toer om half 1 is, beslissen we dan toch maar de Upper te gaan bekijken!
We hebben nog eventjes de tijd om naar Page te rijden en tanken bij het tankstation, houden een toiletpauze en kopen nog wat ijs voor de frigobox en drank.
Rond 12 u staan we opnieuw aan de parking waar onze toer zal beginnen. Er staat ondertussen al veel volk en zo zien we inderdaad al dat het een druk bezochte bezienswaardigheid is!
Tegen half 1 mogen we plaatsnemen in de auto, of wat het ook was, van onze gids Bryan. Na 5 minuutjes op de gewone weg, nemen we de afslag naar de toegang van de canyon… maar wat een weg! Het was puur zand, en zo werd het een hele hobbelige rit tot aan de inkom van de canyon zelf.
Geladen met statief en fototoestel, ben ik benieuwd wat dit zal zijn! Weer eens iets anders om te ontdekken!
Eens in de canyon zien we inderdaad dat het er druk is.. en iedereen wil natuurlijk de beste foto’s maken wat het allemaal wat doet opstroppen.. ok, ik stropte het misschien ook soms wat op zeker voor de opgejaagde gids van de groep na ons! Later bleek dat dit de baas was van onze gids Bryan. Ocharme Bryan! Hij was heel lief en vertelde overal wel bij van neem hier maar een foto van en ga hier maar staan voor de beste foto. Hij wou zeker zijn tijd nemen! Dat appreciëren we natuurlijk! Maar de canyon zelf.. dat is toch wel mooi! Moet je gewoon gezien hebben. Is zo ongewoon. De lichtinval is nog goed maar merken wel hoe dieper we erin gaan hoe donkerder de canyon wordt.
Het blijkt inderdaad ook niet zo makkelijk om de schoonheid van de canyon echt goed op foto te krijgen, maar we doen ons best. En Bryan zou ons overal een foto van laten nemen! Hij wijst ons constant naar figuren die we zouden moeten zien in de golvende wanden van de canyon, maar blijkbaar mankeren we toch een beetje fantasie om het er overal in te zien! Maar we reageren elke keer enthousiast en nemen op aanraden van Bryan (look, take a picture!) dus een foto 
Na het bezoek van de canyon, krijgen we opnieuw de schokkerige rit aangeboden om zo terug naar onze auto te geraken. Upper Canyon, zeker een bezoekje waard!
Hierna rijden we richting onze nieuwe slaapplaats. Ditmaal is het een B&B, de eerste maal tijdens onze reis. Op het Amerikaanse forum was hierover veel positiefs verteld, dus we zijn wel benieuwd. De B&B ligt zo’n 15 minuutjes voorbij Page.
We vinden de B&B zonder al te veel problemen. Zoals gewoonte neemt Valerie de reservatiebevestiging uit de map en willen zo binnen gaan. Eigenlijk konden we maar inchecken vanaf 3u en het was 10 voor 3. We hopen toch al binnen te kunnen, want Valerie moest heel dringend naar het toilet. Aan de voordeur hangt een bordje dat het nog gesloten is, maar ineens openen twee vriendelijke heren toch al de voordeur. We worden enooorm hartelijk verwelkomt! Onmiddellijk krijgen we een drankje aangeboden en krijgen al een rondleiding van het huis. Maar eerst te beginnen bij de buiten jacuzzi op het dak van de garage. Wooow super!  het zien alleen al doet ons kriebelen er in te springen haha. Het huis zelf is ook suuupermooi, om nog maar te zwijgen van onze kamer.
We hadden een gratis upgrade gekregen, en daar zijn we heel dankbaar voor! We krijgen een groot King bed en hebben nu ook onze eigen badkamer. Maar alles is heel verzorgd en gezellig ingericht. We worden in het salon ook overladen met informatie over Page en wat we allemaal kunnen doen… we zijn echt onder de indruk… Valerie vergeet zelfs een beetje dat ze eigenlijk heel dringend naar het toilet moest haha!
We overleggen wat we nog gaan doen vandaag, en komen tot een goed besluit. We hadden eigenlijk nog geen middagmaal op (4u in de middag )…maar het was eigenlijk te vroeg om te gaan eten als avondmaal.. en beetje te laat voor middagmaal.. de B&B ligt ook wel een eindje van alle restaurants enzo.. dus besloten we om maar de jacuzzi uit te testen (met een drankje en een chipje) en erna ons op te frissen en iets te gaan eten in Page! Mmmm wat was die jacuzzi geweldig goed!  daar zouden we wel kunnen aan wennen! We zaten er bijna 1,5u in! Elk deeltje van ons lichaam werd waarschijnlijk gemasseerd hehe! Maar tegen kwart voor 6 moesten we toch de moeilijke knoop doorhakken om uit de jacuzzi te komen en ons klaar te maken om te gaan eten.
We rijden helemaal terug tot in Page en gaan op aanraden van onze gastheren iets eten in Bonkers. Heel lekker, maar zoveel eten weer. Ofwel zijn we niet meer gewoon aan grote porties?! We slagen er dus nooit in om nog plaats te hebben voor een dessert!
We keren terug naar onze B&B en merken opnieuw de praaachtige sterrenhemel op! We gaan nog eens op het dak van de garage zitten (jaja bij die heerlijke jacuzzi) en genieten van aaaaal die sterren. Echt zo mooi! Maar we kunnen er natuurlijk niet blijven zitten, en keren terug naar onze kamer.. waar ik nu het verslag zit te typen en Valerie’tje naast mij al beetje in dromenland is… ik stop dus beter maar hiermee en vergezel haar beter zodat we er morgen vroeg uit geraken!

Reisverslag geschreven door Evy

Gisteren hadden we de wekker gezet om half 8… dus ging Valerie’s gsm af om… half 8.. Utah time… terwijl het echte uur hier nog maar half 7 was… (Arizona time) ieders gsm om beurt om blijkbaar te flippen met de uuromschakelingen hier! Maar altijd leuker om nog een uurtje te mogen blijven liggen, dan je een uur te hebben overslapen natuurlijk! maar de conclusie is zowiezo.. wat een goed bed hebben ze hier!! Konden we het maar meenemen naar België!
We frissen ons op en gaan ontbijten. Na de superwarme ontvangst gisteren zijn we wel benieuwd wat het ontbijt zal zijn! We ontbijten buiten op het terras… we vreesden al voor de bewolkte hemel maar als we buiten komen merken we dat het al heel warm is en dat om 8u al!
We krijgen onmiddellijk een bordje voorgeschoteld met een bananen –perzik smoothie.. dus niet om te drinken maar om op te lepelen. Maar wel heel lekker! Het is minder Valerie’s ding, en daar ze niet onbeleefd wil zijn om het te laten staan neem ik het van haar over.. wat maakt dat ik al bijna genoeg heb! de gastheren vergezellen ons op het terras met allerlei verhalen.
Na de smoothie krijgen we een prachtig bord voorgeschoteld! Roereitjes op toastbrood met daarop asperges en een soort bearnaisesaus en daarbij rösti aardappelen denk ik overgoten met gesmolten kaas… amai, dat zijn we niet gewend! Ik hoef er dus niet bij te vermelden dat het ontbijt genoeg was om mijn hele dag geen honger meer te hebben! Amai!
Tijdens het ontbijt blijft Eric (een van de twee gastheren) ons maar verrassen met verhalen en haalt ineens ook een hoop foto’s boven. Een van de verhalen gaat over de tarantula die Eric vorig jaar aan de garagepoort had gevonden… Valerie slikt en trekt grote ogen! Nuja, ook al heb ik er geen schrik voor voor spinnen, zo’n grote zou ik toch ook niet graag tegenkomen!
Na een uurtje ronden we het ontbijten toch af en maken ons klaar voor de dag… eerst op ons programma, staat Lower Antelope Canyon. Gisteren bezochten we al Upper Antelope Canyon. Omdat we deze zo mooi vonden, bezoeken we dus vandaag uit nieuwsgierigheid de Lower Canyon. We gaan eerst nog wat geld afhalen.. en dan richting de canyon. We hebben geluk want een kwartiertje na aankomst start de volgende toer… en we hebben nog meer geluk.. want blijkbaar als je een spiegelreflexcamera/statief mee hebt, mag je voor dezelfde prijs 2 uur vrij rondlopen in de canyon i.p.v. mee met de groep te gaan en dat maar 1 uur! Dat geeft direct het voordeel dat er minder mensen op de foto’s staan!  altijd leuk! We krijgen zelfs een speciaal Photo pasje aan! Precies of we zijn van de pers
We vertrekken mee met de groep naar de ingang van de canyon.. hier staat een herdenkingsplaat voor de 11 slachtoffers die gestorven zijn in de overstroming in 1997. Twee daarvan zijn nooit teruggevonden. Dat maakt een mens toch eventjes stil binnenin. Maar eens binnen in de canyon merk je inderdaad dat je hier heel weinig kans maakt om het te overleven.
Het is duidelijk dat Lower en Upper canyon verschillend zijn! Gisteren liepen we gewoon de canyon in, maar nu bevond de canyon zich ondergronds. We moesten dan ook via een smalle opening naar beneden klauteren. We zijn onmiddellijk verrast door de prachtige Canyon! Het valt ons onmiddellijk op dat deze canyon er heel anders uitziet dan die van gisteren… veel kans dat we meer geluk hebben met de lichtinval, maar zowiezo… dit wordt een van mijn favoriete plekjes van de reis! De canyon is 400m lang en gaat via smalle kronkelende gangen en langs smalle trapjes.. we komen echt ogen te kort! Het is dan ook super dat we hier alleen kunnen rondwandelen.. foto’s genoeg in ieder geval! De twee uur vliegen echt voorbij!
Na de Canyon rijden we terug naar de Glenn Canyon Dam. Door deze dam wordt Lake Powell gevormd. Het is een enorme constructie! Dan vraag je je toch af hoe ze daar in godsnaam ooit aan begonnen zijn! We lopen even rond in het Visitor Center en fotograferen de omgeving vanop de brug.
Het is enorm warm vandaag en het is ondertussen al 2 uur… tijd om nog eens iets te eten… niet dat we al hele grote honger hebben, na zo’n ontbijt… we rijden terug naar Page en gaan er in het ijssalon een suuuuperlekker ijsje eten! In de Safeway halen we nog wat frisdrank en rijden dan terug naar Lake Powell… want we gaan zwemmen! Het is er zeker het weer voor! we moeten eerst wel wat over stenen op en af … maar uiteindelijk vinden we een heel leuk rustig plekje. We hebben zodanig warm dat we zo vlug mogelijk het water in gaan, maar het is kooouuud! (Hoewel Valerie het niet met me eens is ) Ale, koud en warm eigenlijk  af en toe een koude stroom, dan weer een warme stroom. Maar zowiezo is het goed verfrissend! We blijven er een uurtje of 3 rondhangen en tegen 6u gaan we weer richting auto.
We rijden opnieuw naar Page en gaan pizza eten in een Italiaans restaurantje. Opnieuw krijgen we het niet allemaal op, wat een grote porties zijn die Amerikanen toch gewoon! Weer geen plaats voor een dessert.. daarom dus dat we de lunches beginnen in te ruilen voor al een ijsje ofzo
Na het eten rijden we terug naar onze heerlijke B&B! We ontspannen elk eventjes in bad en zorgen dan voor onze dagelijkse “administratieve” handelingen zoals foto’s op pc zetten (back-up maken) en dit verslag schrijven. Valerie belt nog even naar het thuisfront en besliste zonet dat ze de heerlijke extra matras thuis ook wil! (maar om alleen in het weekend te gebruiken, anders geraakt ze in de week nooit meer op tijd haar bed uit )
En morgen rijden we verder naar Grand Canyon… moeten we deze B&B verlaten  en ik (Evy) begin alsmaar meer te beseffen dat na Grand Canyon slechts 1 stop meer overblijft voor we opnieuw richting België gaan.. zucht… maar we zullen er nog maar niet teveel aan denken! Nog 4 dagen genieten dus zoveel we kunnen!

Reisverslag geschreven door Evy

Wat gaat de tijd toch rap! Vandaag moeten we alweer inpakken en de mooie gezellige B&B achter ons laten. We slapen tot kwart voor 8 en douchen ons om beurt. Om half 9 gaan we ontbijten. Bij het ontbijt ontmoeten we ook Cees & José, twee Nederlanders. Zo wordt het bij het ontbijt een mengeling van Nederlands en Engels… Eric & Jarod groeten ons weer zeer hartelijk goedemorgen! Op het menu vandaag staat alweer de smoothie, maar dit keer met aardbeiensmaak. Vervolgens krijgen we een hele hoop Zweedse pannenkoeken met besjes en siroop. Mmm heerlijk, maar weer veel te veel! Tijdens het ontbijt vragen Eric & Jarod ons wat we gisteren deden en bij alles komt Eric wel af met een of ander verhaal. Die kan waarschijnlijk geen minuut zwijgen we horen ook wat verhalen aan van de Nederlanders, die blijkbaar al 7 keer naar Canada zijn geweest en nu al een paar keer Amerika komen ontdekken… wij hebben dus nog een weg te gaan haha. Hoewel Valerie met haar 4 keer aardig in de buurt begint te komen he
Na het ontbijt pakken we verder in en laden de auto. We beseffen ook dat we in Grand Canyon best eens de auto “uitkuisen” want er ligt overal wel iets te slingeren (brochures of zakjes…)… in Las Vegas zullen we daar niet echt tijd voor hebben gezien ze daar met Valet Parking werken. (sleutel afgeven en weg is de auto).
Afscheid nemen van Eric & Jarod is toch net iets lastiger dan gewoon uitchecken uit een of ander hotel of motel! We blijven er dus net iets langer plakken. Eric vraagt ons hun gastenboek te tekenen en dat doen we natuurlijk met plezier en boordevol complimenten! Ze vragen ons nog naar de planning voor vandaag en wensen ons verder nog een hele mooie reis en goede thuiskomst toe! Oh ’t zijn toch schatjes die twee
En dan, stipt 11u zijn we weg… we hebben zo’n 3uur rijden op het programma staan. Dus stoppen we eventjes om te tanken en kopen we ook wat eten voor deze middag. Hierna stoppen we bij Horse Shoe Bend. Eric & Jarod hadden ons al een beetje gewaarschuwd voor de hitte, en warm was het inderdaad!! Gisteren stond de thermometer blijkbaar op 104 F, dat wil zeggen zo’n 40°! En vandaag lijken we daar niet veel onder te zitten! Pfff echt bakken! Vanaf de parking loopt een zandpad op en af naar het uitkijkpunt. De afstand is maar 1,2 km, maar de hitte en het lopen in zand maakt het niet meteen de makkelijkste wandeling! Maar het is toch de moeite waard om te doen! Heel mooi zicht op de Colorado River die als een hoefijzer kronkelt tussen rotswanden die meer dan 300 meter boven de rivier uitsteken. We bewonderden het dus vanop een van die rotswanden. Heel indrukwekkend.
Aangezien de zon zodanig veel warmte geeft, blijven we er niet zo heel lang zitten. We vatten opnieuw de wandeling aan. Amai wat is het warm! ’t Is veel korter in afstand, maar het geeft bijna hetzelfde gevoel als de wandeling naar Delicate Arch! Onze waterfles is dan ook immens vlug leeg!
En met deze mooie herinnering erbij, vertrekken we opnieuw richting Grand Canyon. Ik ben benieuwd! Rond een uur of half 3 stoppen we in Cameron. Eric had ons aangeraden hier eens in de winkeltjes rond te neuzen.. En zowiezo konden we het wel eens gebruiken onze benen te strekken (en een plaspauze te houden.. met al dat water van deze middag ). Valerie koopt haar enkele mooie souveniertjes en we beslissen om hier dan maar onze lunch te eten… want we beginnen stilletjes aan toch wel wat honger te krijgen. Met een gevulde maag, zetten we wat later onze tocht verder. Ik geef de autosleutels door aan Valerie…
Na een uurtje komen we aan in het Grand Canyon National Park! Ik probeer hier en daar toch al wat uitzichten te zien, maar ik moet nog een beetje geduld hebben! we volgen de Desert View weg, langswaar we verschillende uitkijkpunten hebben. De eerste is de Desert View Toren… als we op de parking rijden zien we heel wat zwaailichten van politie, ambulance en brandweer.. oei? We zien ook dat er heel wat water over de parking is gelopen en denken opeens weer aan een onverwachtse flood… maar dan merken we een uitgebrand voertuig op een ander deel van de parking staan! Het is haast niet te herkennen wat het oorspronkelijk was! Enkele Amerikanen die het allemaal hebben zien gebeuren, vertellen ons dat het een camper was die blijkbaar brand had gevat en dus helemaal is uitgebrand. Een camper? Dat had ik er nooit in herkend! In 45 minuten zou het hele ding uitgebrand zijn! Gelukkig waren er geen mensen in de camper toen de brand uitbrak. Maar stel je voor dat je even weg bent om naar het uitkijkpunt te gaan en dan kom je terug en alles is weggebrand. Erg!
Maar we kunnen natuurlijk niet blijven staan kijken en ik wil nu wel es de Grand Canyon zien dus wandelen we richting Desert View Toren. Aha daar is hij dan! Langverwacht! Maar het weer zit me/ons een beetje tegen  het is sowieso al veel frisser dan deze middag in Page (wat voor mij op zich niet zo erg is )maar er lijkt ook mist te hangen over de GC. Zo komen natuurlijk de mooie kleuren niet tot hun recht. Ook op foto lijkt alles in een waas te hangen. Ik vrees toch dat ik de zon zal nodig hebben om mijn voorkeur voor Bryce eventueel te kunnen veranderen maar sowieso het landschap is natuurlijk wel speciaal, met of zonder zon! Alleen al het idee dat dit zo’n 460 km breed is!
We keren terug naar de auto en volgen verder de Desert View en stoppen aan verschillende uitkijkpunten. Onderweg ontmoeten we twee Franse jongens die van ons een foto nemen op een toch wel speciale plaats helaas staat het op foto niet zo duidelijk… wel grappig dat we de twee gasten dan bij verschillende uitkijkpunten blijven kruisen 
Na de Desert View komen we aan in Grand Canyon Village, hier zullen we dan ook de volgende twee nachten slapen, nl. in de Bright Angel Lodge. Onze kamer zou vlakbij de rim liggen, ik ben benieuwd! We vinden de Lodge zonder al te veel problemen, maar nu ligt het probleem eerder bij de parkeerplaats! Deze is niet zo groot en blijkbaar kunnen de auto’s niet bij de cabins zelf staan. Ohoh dat wordt sleuren! Bij deze Lodge begint ook een van de populairste hiking trails. (ja diegene die Valerie 5 jaar geleden deed bij 40°! – gek ) we besluiten dan dat ik al ga in-checken en Valerie wacht op de parking tot er een plaatsje vrijkomt. We slapen in de Bucky Lodge. Geen apart staande cabin dus. Maar het ziet er allemaal heel proper uit en oh wat een mooie badkamer (een met zo’n “oud” bad op pootjes zoals ik zo graag zie het is alleen niet handig om zeeppullen op te zetten )
Eerst nemen we opnieuw wat foto’s van de kamer en dan laden we de auto uit. Gelukkig geraken we er in 2 keer  want er zijn een paar obstakels te omzeilen, zeker met de valies! ’t Is al 8u ’s avonds, dus gaan we iets zoeken om te eten. Er zijn hier in de Lodge verschillende restaurants waaruit we kunnen kiezen en we gaan voor het Bright Angel Restaurant. Na onze innerlijke mens versterkt te hebben, keren we heel moe terug naar onze kamer. Alletwee nog badje/douche in en dan recht bed in… want morgenvroeg is het vroeg dag! We ondernemen een nieuwe poging om een zonsopgang te zien! Na de mislukte poging in Monument Valley, willen we dat deze missie toch wel slaagt! Tot morgen!

Reisverslag geschreven door Evy

Om 10 voor 5 gaat de wekker. Auwch! Dat is nog veel vroeger dan als ik ga werken! En dat op vakantie! Maar om een zonsopgang bij de GC mee te maken heb ik dat er wel voor over! (ook al piekt het toch een beetje om er uit te geraken ). Vlug de kleren aantrekken en naar buiten. We hoeven gelukkig maar het hoekje om.. want de GC ligt zogezegd in onze achtertuin. Dat is eens wat anders dan het station van Deinze he!  maar helaas… de lucht is volgepropt met dikke stapelwolken… dit belooft niet veel goeds, niet voor de zonsopgang en niet voor het weer van vandaag. We horen ineens Hebreeuwse gezangen en blijkbaar is er een Joods jongerenkamp ofzo afgezakt naar hier om al biddend de zonsopgang te zien. Het is eens iets anders! Maar veel zonsopgang is er dus helaas niet te zien (verkeerde gebed? ) Door enkele wolken heen komt een beetje kleur van de zon piepen, maar het is toch niet zoals het zou moeten zijn. Jammer. Maar morgen hebben we natuurlijk nog een kans!
We gaan terug naar de kamer en laten ons verleiden door ons bed. Is dat niet goed te keuren na zo drie weken reizen? we slapen nog zo’n 2 uurtjes… ik fris me weer wat op in de badkamer maar als ik terug in de kamer kom wijst Valerie er me op dat het buiten aan het water gieten is. Ai! Wat nu. (Ik voel me ineens al weer in België ) In zo’n weer kunnen we maar moeilijk de Canyon in gaan. Waarschuwingen genoeg dat het hier gevaarlijk kan zijn bij onweer (en vooral bliksem!)
We ontbijten dan maar op het gemak en ik besluit verder te schrijven aan het verslag… hopend dat de middag een mooie opklaring brengt! We werden eventjes zodanig hopeloos dat we heel eventjes overwogen hebben om dan i.p.v. morgen vandaag al door te rijden naar Las Vegas. Maarja dan zitten we met een betaalde nacht voor niets hier en moeten we daar in LV nog een nieuwe nacht betalen… dus we laten dat idee toch maar varen en hopen op beter weer! Valerie heeft toch wat last van hoofdpijn sinds gisteren, dus wat extra rust zal wel geen kwaad kunnen! Wordt dus vervolgd ..............