Zaterdag 2 juli 2011

Vandaag is het eindelijk zover. voor de 9e keer gaan we naar Amerika en voor de eerste keer met Carice! Spannend, want we weten niet hoe ze op de vlucht gaat reageren. Op Schiphol halen we een papieren ticket voor Carice bij de KLM ticketbalie, dat moet omdat we met Delta vliegen en die dat als vereiste heeft bij tickets voor baby's. Daar kunnen we ook gelijk inchecken, want ook dat kan niet on-line, als er iemand een papieren ticket heeft. De vlucht zit helemaal vol en we kunnen geen plek meer krijgen op een familierow, aangezien er meer baby's meegaan. De autostoel gaat gratis mee als ruimbagage en de buggy mag mee tot het vliegtuig. We gaan als eerste het vliegtuig in, waardoor we in alle rust ons kunnen installeren. De vlucht gaat zeer voorspoedig en Carice vermaakt zich prima met de Ipad, rondjes door het vliegtuig lopen en ze heeft zelfs nog een klein uurtje geslapen. het valt ons allebei heel erg mee en de uurtjes vliegen voorbij. We landen zelfs een half uur eerder in Boston dan gepland. Na een lange rij voor de douane, staat onze bagage al naast de bagageband op ons te wachten. Even geld pinnen en met de taxi naar ons hotel voor de komende dagen. Het Onyx hotel ligt op loopafstand van een hoop bezienswaardigheden en is een modern hotel met heel vriendelijk personeel. (Wat trouwens niet gezegd kan worden van het Deltapersoneel en ze zijn al helemaal niet kindvriendelijk. Behalve de kindermaaltijd wat van tevoren was aangevraagd hebben ze niet naar haar omgekeken en nooit gevraagd of zij nog iets nodig had. ) 
We hebben een mooie kamer met twee bedden en een bedje voor Carice, allemaal goed geregeld. We gaan even slapen en zetten de wekker zodat we 2 uurtjes later wakker worden. Het is dan 17:15 en we gaan Boston verkennen en ergens een hapje eten. We lopen naar Faneuil Hall, waar het gezellig druk is. Er is ook Harbourfest in de stad, waardoor er allemaal optredens zijn. Een hele leuke eerste kennismaking met Boston. We eten wat bij Zuma, een tex-mex grill en winkelen wat bij leuke stalletjes en winkeltjes. Na het eten lopen we terug en gaan nog even kijken en dansen (Carice swingt er lekker op los ) bij een optreden, een leuke afsluiting van onze eerste dag in Amerika. We zijn nu toch wel aan het instorten en gaan met z'n 3-en tegelijk slapen. Rond 21:15, dat is in Nederland 3:15 's nachts, liggen we allemaal op 1 oor. 

Zondag 3 juli 2011

De nacht verloopt wat onrustig. Ik kan zelf niet goed in slaap komen en Carice begint al rond 01:15 weer wakker te worden. Om 03:00 wil ze echt niet meer slapen en geven we er maar aan toe. Ze speelt tot een uurtje of 5 en dan gaan we weer slapen tot 7:15. 
We doen heerlijk rustig aan, douchen, pakken de spullen die we vandaag nodig hebben in de tas en gaan ontbijten in het hotel.Heel uitgebreid, scrambled eggs, sausages, baconstrips, verschillende soorten pastries, yoghurt,cereals, geroosterd brood, allerlei soorten koude en warme dranken. Carice eet gratis mee en wij betalen 20 dollar p.p.( incl tax en tip). 
Om half 10 lopen we weer in Faneuil Hall market place op weg naar het New England aquarium. Het weer is bewolkt en het is drukkend warm. In het aquarium kijkt Carice haar ogen uit, vooral de enorme vissen in de grote oceaan tank vindt ze geweldig en ook de pinguins zijn favoriet. Ook wij genieten hier van alles wat er te zien is. Je merkt wel dat het zondag is, want het is behoorlijk druk.
Een aardige mevrouw spreekt ons zomaar aan en vertelt ons dat hier vlakbij een speeltuin en fonteinen zijn voor kinderen. Het is in het columbus park en we zien daar een paar kleintjes pret hebben met waterstralen die uit de grond komen als je een knop hebt ingedrukt. Carice gaat eerst samen met mij naar de stralen, maar al gauw rent ze als een dolle van straal naar straal. Het plezier straalt er vanaf. Ze blijft maar rondjes rennen en met haar handen de stralen tegenhouden. Na droge kleren te hebben aangetrokken, gaan we op weg naar de Ducktours, waar we vanochtend kaartjes voor hadden gekocht. Was het aquarium nog gratis voor kinderen tot 2 jaar, hiervoor moeten we wel betalen voor Carice. Als we in de rij staan begint het eerst een beetje te spetteren, maar wat later komt het echt met bakken uit de lucht. Gelukkig duurt het niet lang en als we instappen in onze "Duck" is het alweer droog. Heel leuk om te doen, deze 50-minuten durende tour door Boston met een amfibievoertuig. Carice mag ook even aan het stuur en vindt het allemaal prachtig. We krijgen veel aanspraak met mensen door Carice. Ze vinden haar allemaal erg " cute". 
Carice was net 15 min. in slaap gevallen toen we de duck in moesten, dus dat was maar een kort slaapje vandaag... Hopelijk komt dat dan de nacht ten goede! Na de tour gaan we een hapje eten in de foodcourt in Quincy Market en lopen we naar het hotel terug. Iedereen is er nu wel doorheen, we zijn oververhit en moe. Carice gaat lekker in bad en valt daarna gelijk als een blok in slaap. Sandor en ik gaan even lezen en het verslag typen. Ook moeten we even kijken wat we morgen op 4th of July gaan doen, want dat is een grote feestdag hier met in ieder geval 's avonds een geweldig vuurwerk!
Rond 9 uur gaan we lekker slapen. Hopelijk gaat deze nacht beter dan die van gister...

Maandag 4 juli 2011

Deze nacht ging al stukken beter dan gister! Carice werd rond half 5 wakker en heeft daarna nog een uurtje bij ons in bed gelegen. Om half 6 zijn we opgestaan en hebben lekker aangerommeld. Rond 8 uur zijn we weer heerlijk gaan ontbijten in het hotel. Echt heel fijn dat dat hier kan, want zo'n uitgebreid ontbijt zie je niet vaak in Amerika! Om half 10 lopen we buiten om te kijken wat er te zien is van de 4th of July festiviteiten. We lopen via de Freedom trail naar The Old State House waar om 10 uur de Declaration of Independance wordt voorgelezen net als in 1776. Daarna volgen we de Freedom Trail tot het einde in de Boston Common, een groot park. Daarnaast ligt de Public Garden, ook een park, maar veel mooier, met een groot meer waar we een tochtje in een zwanenboot maken. Het is weer erg warm, maar er is minder bewolking dan gister, waardoor het iets minder benauwd is. We wilden eigenlijk rond 12:00 uur weer in het hotel zijn om even een siesta te houden met z'n 3-en, zodat we vanavond het grote vuurwerk konden gaan kijken,maar Carice valt in de buggy al in slaap. We gaan daarom eerst lekker lunchen bij Anthem bij Quincy Market. Na een uurtje wordt Carice wakker en gaan we alsnog even relaxen in het hotel.
In de loop van de middag gaan we weer op pad en we gaan Hanover Street in. Een straat met allemaal Italiaanse tentjes. Bij Mike's Pastrie's staat een hele rij buiten op straat. We zagen ook een heleboel mensen met een doosje van deze zaak lopen, erg populair dus. Wij zagen het niet zitten om in die rij te gaan staan, dus kunnen niet beoordelen of het de moeite waard zou zijn geweest. We komen weer bij een parkje met waterstralen uit de grond en Carice wil heel graag weer lekker spelen met de andere kindjes. Dus hop bikini aan en spelen maar! Echt heel leuk deze fonteinen, je ziet ze op verschillende plekken in de stad en is echt een aanrader voor als je met kinderen Boston bezoekt. 
Ik heb nog zin om wat te winkelen en bij Gap kids kopen we nog wat leuke kleren voor Carice. Het is nu echt tijd om wat te eten en het wordt dit keer "Cheers", bekend van de gelijknamige TV-serie. Carice is alleen verschrikkelijk moe en wil niet eten. Het wordt een snelle maaltijd en dan gaan we terug naar het hotel. Carice gaat nog even in bad en dan gelijk naar bed, waar ze als ze het matras raakt al in slaap is gevallen. We wilden dus eigenlijk vanavond om 22:30 naar het vuurwerk kijken, maar we gaan Carice nu niet meer uit haar bed halen straks. Sandor gaat alleen naar het vuurwerk kijken. Zelf stort ik ook in rond 21:00 uur. Het waren leuke, maar ook vermoeiende dagen hier in Boston, mede door de drukkende warmte en de jetlag. Morgen gaan we de camper ophalen en zetten we de wekker op 5:15, lekker vroeg dus! 

Dinsdag 5 juli 2011

Als de wekker gaat, worden we er alledrie wakker van. Dus een goede nacht geweest. We hebben gisteravond alle spullen al zoveel mogelijk ingepakt, zodat we nu snel klaar zijn. Om half 7gaan we naar de lobby om uit te checken. Carice krijgt nog een fles warme melk en aan de overkant van de straat haalt Sandor wat lekkere broodjes. De taxi haalt ons nog voor 7-en op en brengt ons naar het Four Points Sheraton hotel,waar de transfer is naar het RV-verhuurbedrijf. We gaan met 20 man in totaal in een limobus compleet met sterrenhemelverlichting. De chauffeur die ook maar is ingehuurd, moet van ons te horen krijgen waar hij naar toe moet. Na een verkeerde afslag komen we uiteindelijk toch op de plaats van bestemming. De vrouw achter de desk van Moturis/Camping World zit al te puffen en zuchten en zegt dat het "a hell of a day is", en het is pas 9 uur dus dat beloofd wat! 
Sandor krijgt uitgebreid uitleg hoe de camper werkt en daarna handelen we binnen het papierwerk af. We hebben onze eigen autostoel mee en dat is maar goed ook, want tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn, zijn alle stoelen op. Een vrouw voor ons, grijpt ook naast een autostoel, maar mag er 1 op kosten van Moturis kopen. Ze moet bij het terugbrengen dan het bonnetje overhandigen en dan krijgt ze geld terug. We worden geholpen door een aardig meisje die er nog niet zolang werkt, maar alles grondig met ons doorneemt en al onze vragen geduldig beantwoord. De oudere puffende vrouw werkt met trillende handen een blikje cola weg en zucht bij alles wat ze doet en zegt. Het is inderdaad ook even een gekkenhuis hier. Er komen zowel mensen binnen die een RV pick-up hebben als mensen die 'm terug komen brengen. Die mensen willen met de shuttle mee om 11:00 uur die hen naar het vliegveld in Boston brengt.
Onze RV is zo goed als nieuw, er staat 1600 mile op de teller. Het ziet er allemaal heel goed uit en ook Carice is onder de indruk van haar huisje voor de komende weken. Om 11:45 rijden we ons eerste ritje met de camper. Het is even wennen, want het is natuurlijk een log ding vergeleken met de auto's die we gewend zijn. Onze eerste stop is in Newburyport, een schattig plaatsje aan het water, waar we luchen met uitzicht op de haven met allemaal bootjes. We lopen hier even door de winkelstraat en vervolgen dan onze weg naar de Walmart in Seabrook. We slaan hier groot in, speelgoed, luiers, stoeltje voor Carice, wcpapier, keukenrol enz. In de supermarkt ernaast kopen we brood, melk, fruit, drinken en wat avondetenspullen. We zullen nu ook regelmatig zelf gaan koken en bbq-en.
Het is nu nog een uurtje rijden naar onze eerste campground in Kennebunkport en om 17:15 komen we daar aan. Carice heeft onderweg lekker in haar eigen autostoel geslapen, die we met de 2-puntsgordel en een sjorband hebben vastgezet. Het ziet niet zo vast als in Nederland, maar wel stevig genoeg. We hebben paar weken gelden een plekje gereserveerd op deze campground en als ik binnen kom, weet ze gelijk wie ik ben. We zijn de laatste die binnenkomen van de reserveringen, dus vandaar. We krijgen een mooie plek en vragen gelijk of het ook mogelijk is 2 nachten te blijven. We willen morgen rustig de camper gaan inrichten en Carice een goede middagtuk laten doen. Daar is zij en wij wel aan toe 2 nachten is geen probleem, dus morgen wordt een relaxdagje! The Red Apple Campground is een mooi verzorgde rustige campground, vlakbij het plaatsje Kennebunkport en het strand. We eten vanavond een broodje en Carice vindt haar nieuwe bedje prima en valt zo goed als gelijk in slaap. We kunnen de autostoel gewoon laten staan en de rest van de plek waar de eettafel overdag staat is nu het bedje van Carice. Gaat prima! Het duurt wel even voordat het wat koeler wordt in de camper. De airco staat flink te blazen, maar buiten is het nu lekkerder dan binnen. Helaas worden we buiten ondanks ons net gekochte anti-muggenspul, toch flink aangevallen door die prikbeesten en vluchten we de camper in. Het wordt nu steeds koeler binnen, dus dat komt wel goed met slapen.  Tot morgen!

Woensdag 6 juli 2011

Kennebunkport - Red Apple Campground 

Vandaag uitgeslapen tot 5:50! Het gaat steeds beter  met het ritme. We hebben besloten om een extra nacht hier te blijven, dus we kunnen lekker rustig aan doen vandaag. We halen alle tassen leeg en richten de camper in. Carice vermaakt zich rond de camper met haar nieuw gekregen speelgoed; een baseball, een grote tennisbal, een setje met emmertje, schepje, harkje enz. We douchen niet in de camper, de toiletgebouwen zijn hier prima in orde. De douchekabines zijn lekker ruim met genoeg plek voor al je spullen, je moet alleen wel elke 60 seconden de knop indrukken voor de waterstraal. Maar dat is niet vervelend. 
Carice slaapt heerlijk op ons bed van 12:00 tot 15:00, net als thuis dus! Ondertussen relaxen we wat met de Ipad en met wat lezen. Ook draai ik een wasje. De wasmachines en drogers zijn allemaal pas vervangen en doen het prima!
Als Carice wakker wordt gaan we als eerste naar Patten's Berry Farm, waar we lekkere aardbeien en frambozen kopen. Daarna rijden we naar Mother's Beach, een strand waar veel gezinnen met kinderen komen. Het is er erg mooi, wel ligt het strand vol zeewier met van die opgeblazen bolletjes. Als je er op gaat staan knettert het net zoals van dat bubbelplastic,  erg grappig! Carice vindt de zee helemaal het einde. Ze rent door de branding met een van ons aan de hand, want de stroming is erg sterk en anders zou ze zo worden meegesleurd. Ook nu is het weer lastig om haar weer mee de camper in te krijgen, want ze vindt het veel te leuk op het strand. Je hebt hier eigenlijk een permit nodig om bij dit strand te parkeren, maar die krijg je alleen als je inwoner bent of hier vlakbij in een hotel zit. We gokken het er dus op, dat ze niet komen controleren. Dit is veel te leuk om te laten schieten.  We merken dat de parkeerplaatsen hier toch vaak niet het formaat voor een camper hebben en vaak steekt de achterkant een behoorlijk eind uit. 
Hierna rijden we naar Kennebunk, naar een supermarkt. Onderweg komen we echt de prachtigste huizen tegen. Het zijn allemaal kleine paleisjes met porches en natuurlijk veel Amerikaanse vlaggen. Als we ooit de loterij winnen, laten we zo'n huis bouwen, ze zijn zo mooi! President Bush heeft of had hier ook zijn vakantieverblijf en voor veel Amerikanen is deze plek een vakantieoord.
De supermarkt is ook weer erg leuk om in te winkelen, heel veel verse producten, complete maaltijden, warme soep, een saladebar. Boodschappen doen is hier echt een feestje. Ze hebben trouwens hier "la vache qui rit" of eigenlijk " The laughing cow", de smeerkaas die Carice zo lekker vindt.
We nemen voor vanavond een makkelijke maaltijd mee, want het is inmiddels al over 6-en en dan zijn we lekker snel klaar en kan Carice naar bed. 
We hebben trouwens wat problemen met de airco in de camper, die deed het eerst niet zoals het hoorde, alleen de fan deed het, maar nu is ie er helemaal mee opgehouden. We hebben al contact gehad met Moturis en we gaan morgen even kijken of ze hier op de campground een zekering hebben, dat is waarschijnlijk het probleem. Lost dat het niet op dan komen ze naar ons toe om de airco te maken. 
We maken een reservering voor de volgende campground, de KOA Augusta/Gardiner in Richmond. Daar blijven we 1 nachtje en vanaf daar rijden we door naar Acadia National Park.
Het begint vanavond wat te onweren en te regen, maar het zet niet echt door. We hebben vandaag een strak blauwe hemel gehad, lekker warm met af en toe een briesje,  dus regen en onweer hadden we niet verwacht.
Het koelt hierdoor wel weer lekker af en we zetten wat ramen open waardoor koele lucht naar binnen komt. Gelukkig wel met horren, want we zijn allebei echt lek geprikt gister door de muggen. Gewoon door de stoelleuning, kleding en anti-mug spul heen, buiten zitten is vanavond dus geen optie. Het is fijn dat we een gordijn om ons bed kunnen dichtdoen, zodat we wel nog wat kunnen lezen en dit verslag kunnen typen zonder dat Carice er last van heeft. Ze slaapt trouwens gewoon door als we heen en weer door de camper lopen. Heerlijk zo'n goede slaper! 

Donderdag 7 juli 2011

Kennebunkport , Maine --> Richmond, Maine 

Na een goede nacht worden we tegen 6 uur wakker, we douchen, ontbijten en maken de camper rijklaar. Alles wat los staat, moet ergens opgeborgen worden, alle luikjes van het dak dicht, kastjes dicht en dan nog hoor je van alles vallen of schuiven als je net op weg bent. Het scheelt dat degene die niet rijdt even snel naar achter kan lopen om bijv. Een vergeten dakluikje dicht te doen, dan hoef je daar niet apart voor te stoppen. 
Onze eerste stop vandaag is The Maine Mall, waar 140 winkels zitten en verschillende restaurants. Carice mag in het treintje dat een ritje door de Mall maakt en ze geniet ervan! Sandor koopt een docking station voor de Ipad en we kopen weer wat leuke kleren voor Carice. Het is hier overal Sale, dus dan kan je leuk inkopen!
Bij de Mall bellen we ook weer met het servicenummer van het RV-verhuurbedrijf, want de airco doet het nog steeds niet. We kunnen langs komen bij een RV-bedrijf in de buurt en daar is het probleem snel gevonden. Het heeft toch wel wat tijd gekost en we besluiten nu gelijk door te rijden naar de KOA-campground waar we online hebben gereserveerd. Het is de KOA Augusta/Gardiner, waar we heel vriendelijk worden ontvangen en geholpen. We krijgen een mooie plek, vlakbij het zwembad. Als Carice het zwembad ziet is ze niet meer te houden, ze wil er gelijk in.  Er is een dieper zwemgedeelte en een ondiep peuterbad, dus ideaal voor Carice en ze vermaakt zich weer prima. Na het zwembad is de speeltuin aan de beurt en als het aan  haar lag pendelde ze de hele dag hiertussen heen en weer.
We maken een lekkere pasta maaltijd met ananas toe. We hadden alledrie wel trek.
Het is hier een stuk aangenamer qua warmte dan in Boston, echt lekker! Wat wolken en de zon schijnt, helemaal perfect.
's Avonds koelt het behoorlijk af, dus voor het eerst pakken we als extra deken de slaapzak erbij. Er zijn hier ook een stuk minder muggen, gelukkig, want we hebben gemiddeld zo'n 30 bulten op ons lijf zitten en ze jeuken af en toe verschrikkelijk.....

Vrijdag 8 juli 2011

Richmond, Maine --> Acadia NP, Maine

Het was wat vroeg vanochtend toen we Carice "mama" hoorde roepen, 05:20 om precies te zijn. We waren allebei nog diep in slaap, dus dat is niet lekker wakker worden. Maar zelfgemaakte American Pancakes met syrup maakt een hoop goed!  We hebben voor vertrek een opblaasbadje, vorm van een badkuipje, gekocht, die precies in de douchecabine in de camper past. Hierin kunnen we Carice lekker in bad doen. Is toch makkelijker dan haar meenemen naar de douchegebouwen op de campgrounds. We vertrekken vandaag pas rond 12:00 van de campground, zodat Carice de lange rit naar Acadia National Park lekker kan slapen. De ochtend doen we rustig aan op de campground, wasje draaien, de speeltuin bezoeken. Het wasje komt er alleen gedeeltelijk oranje gekleurd uit, vooral de witte rompers van Carice en wat shirts van San en mij hebben nou een mooi oranje patroon. Hopelijk gaat het er nog uit bij een volgende was. Als iemand een tip heeft,graag!
Om 12:15 gaan we op weg, Carice heeft een volle buik en valt gelijk in slaap. Wij rijden even langs de Subway voor een lekker broodje en dan zijn wij er ook klaar voor. We nemen de scenic route i.p.v de interstate, maar de TomTom stuurt ons wel heel scenic. De weg is heel erg hard aan een nieuw laagje asfalt toe en Carice doet regelmatig haar ogen open als we weer flink door elkaar worden geschud. Tip, neem niet de 105, maar zorg dat je zo snel mogelijk op de 3 zit. Vanaf hier gaat het prima en na een stop bij het visitors center komen we om 15:45 bij KOA Oceanside Bar Harbor aan.
We krijgen een plek met uitzicht op het water, een paar stappen en je staat aan de oever. De plek stelt weinig voor, veel steentjes en wat sprietjes groen. Groot is het ook niet, maar het uitzicht maakt alles goed. Carice is blij dat ze weer kan rondlopen en begint gelijk met de weg een stukje te verleggen, door de steentjes 1 voor 1 te verplaatsen ( lees: gooien). Er komt ook een treintje voorbij, waar we in mogen en we hobbelen een rondje over de campground waarbij Carice driftig naar alles en iedereen zwaait die we tegenkomen.
Vanavond eet Carice nog een leftover van gister, dus een beetje pasta en wij houden het bij een gebakken ei op brood en wat aardappelsalade. Morgen gaan we weer een keer uit eten met z'n 3-en. Wel op tijd zodat Carice nog niet omvalt... 
De ondergaande zon, die hier normaal gesproken goed te zien zou zijn, zit achter wolken verscholen en het koelt flink af. Overal branden kampvuurtjes en het ruikt heerlijk die BBQ luchten. 
Ik duik er vroeg in, want ik heb nog een paar uurtjes in te halen, althans zo voelt het... 

Zaterdag 9 juli 2011

Acadia NP, KOA Bar Harbor, Oceanside

We zijn vannacht wakker geworden van een enorme regenbui. In de ochtend gaat het gewoon door met regenen, maar tegen een uur of 10 is het nog maar een paar spatjes. Carice heeft flink in de plassen lopen stampen. 
We rijden vrij laat richting Acadia NP, in de hoop dat het wat opklaart en het zonnetje zich weer laat zien. Als eerste maken we een stop bij het Hulls Cove Visitor Center, want we willen weten of we met onze RV van 13 feet hoog wel onder de verschillende bruggen kunnen doorrijden. Dit blijkt niet zo te zijn, de bruggen gaan van 10 tot 12 feet en dat gaat 'm dus niet worden. Wel kunnen we via een andere route het park in en een stukje eerder het park weer uit,zodat we de bruggen vermijden. Zo zien we toch nog de mooiste plekken van Acadia NP. Nadat we de route hebben bepaald, lunchen we in de camper en rijden, met een zonnetje, Acadia in. We gaan eerst naar een outlook waar je de prachtige rotsen bij de kust kan zien. 
Een stukje verder is Sand Beach, een mooi strand van kleine steentjes en schelpjes, maar het voelt als zand. Carice rent lekker door het water, maar het is flink koud, dus de eerste keer was het even schrikken.
Hierna stoppen we bij Thunder Hole, een flink stuk rots is hier uitgesleten door het water en als het hier vloed begint te worden knalt het water met een enorme brul tegen de rotsen. We zijn er op het goede moment, ongeveer 2 uur voor dat het vloed is, maar de zee is erg rustig dus op een klein grommetje na horen we het helaas niet. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden en zijn erg blij dat de airco werkt in de camper.
Nadat we het park weer uit zijn is het tijd voor wat boodschapjes. We zien hier regelmatig de Hannafords Supermarket, een mooi verzorgde supermarkt. 
Het is inmiddels 6 uur en we laten de RV op de parkeerplaats bij de supermarkt staan en lopen Bar Harbor in om wat te gaan eten. We zien een Route 66 restaurant. Helemaal leuk met een grote collectie spullen uit de jaren 50 en 60. We eten hier heerlijk, Carice krijgt een mini cheeseburger met frietjes, ik neem een hamburger met ui, champignons, tomaat, sla met frietjes en Sandor neemt babybackRibs en fried shrimps. Het smaakt allemaal prima. Ze zijn hier heel kindvriendelijk en het ontbreekt Carice aan niets. Onze serveerster Emma, Emmy, volgens Carice, probeert het ons helemaal naar de zin te maken. Als Emma vervolgens een sundae-ijsje in een chevrolet brengt voor Carice, heeft ze het helemaal gemaakt. Carice eet haar vingers er bij op zo lekker vindt ze het! De hele weg terug heeft ze het nog over Emmy en het ijsje! 
We lopen nog even door de gezellige winkelstraten en kopen wat souveniers. Op weg naar de campground, zo'n half uurtje rijden valt Carice in slaap. Ze neemt het ons dan ook niet in dank af, als ze op de campground weer even wakker moet worden om haar pyjama aan te trekken. Ze is gelukkig zo weer vertrokken. Morgen rijden we weer terug naar Richmond, Maine om vanuit daar naar de White Mountains in New Hampshire te gaan.

Zondag 10 juli 2011

Acadia NP, Maine --> Richmond, Maine

Heerlijk uitgeslapen tot 7 uur. En wat een prachtig weer is het, blauwe lucht met wat plukjes wolk. Het is echt al heerlijk buiten. We douchen en gaan dan bij het Outpost Kafe op de campground American Pancakes en sausages eten. Vlak voor we willen vertrekken komt de funtrain langs en daar moet Carice natuurlijk nog even een ritje over de campground in maken!
Om 11:15 vertrekken we richting Bangor. In de reisgids lezen we dat daar Stephen King woont, dus daar rijden we langs om een foto te maken. Mooi groot huis met een hek met vleermuizen en spinnenwebben. Hier tanken we ook voor de eerste keer. We betalen $90,- voor een niet helemaal volle tank. San dacht dat ie al vol was, omdat de benzine er heel langzaam uit liep aan het eind. Maakt niet uit, we kunnen weer een stuk ermee verder.
We lunchen bij Texas Roadhouse, wat erg veel weg heeft van Texas Ribhouse in Woudenberg. Je mag pindadoppen op de grond gooien en ieder half uur wordt er door de obers en serveersters gelinedanced. Carice mag ook mee doen en danst 2 keer gezellig mee. Als we naar de camper lopen doet ze nog een encore in haar eentje in het gangpad.
Het is nu nog anderhalf uur rijden naar Richmond en Carice valt lekker in slaap. We nemen dit keer de Interstate 95, want op de heenweg zijn we al binnendoor gereden. Niet veel aan zo'n snelweg, maar een stuk sneller.
Om 16:00 uur komen we op de campground aan waar we ons bij het zwembad vermaken. Terwijl Sandor een lekkere Indiase maaltijd maakt, gaan Carice en ik nog even de speeltuin onveilig maken. Het eten smaakt heerlijk, ook Carice smult van een paar happen en de framboosjes toe gaan er in als snoepjes. 
Morgen gaan we naar New Hampshire, naar de White Mountains. Ik heb een leuke campground gevonden in North Conway, eens kijken of ze nog plek hebben. We bellen 's avonds nog op, want we zien op de website dat ze voor juli en augustus een minimum van 5 nachten hebben per reservering. Maar als we bellen hebben ze nog een plek waar we 2 nachten kunnen staan. Mooi, dat is weer geregeld!

Maandag 11 juli 2011

Richmond, Maine --> North Conway, New Hampshire

Vannacht heeft het weer even geregend, maar niet zo heftig als de vorige keer. We worden rond half 7 wakker en gaan ontbijten, douchen en nadat Carice nog een laatste keer in de speeltuin is geweest, rijden we om 10:20 de campground af op weg naar The White Mountains. 
Na het eerste stukje over de Interstate 95 ( tolweg), rijden we een mooie route  met volop groen en leuke kleine dorpjes. 
We maken onderweg een stop bij een Hannaford Supermarket want we willen vanavond gaan BBQ-en en de drankvoorraad moet ook aangevuld worden. 
Nog 50 minuten tot de camping, onderweg rijden we onze 3e staat van deze vakantie in, nl. New Hampshire. Als we de campground oprijden staat er een hele rij om in te checken. Onze plek is pal in de zon, tegenover een speeltuin, dus je raadt het al wat Carice als eerste wilt gaan doen! Het is echt behoorlijk warm vergeleken met gister en de thermometer geeft 31 graden aan. Op deze campground, Saco River Camping Area, is de internetverbinding weer prima, dus kunnen alle verslagen van de afgelopen dagen eindelijk online gezet worden. De rest van de dag vermaken we ons in en om de camper. Morgen gaan we de omgeving verkennen.
We gaan 's avonds lekker barbecueen, het smaakt allemaal heerlijk. Als toetje nemen we een ijsje. 
Als Carice op bed ligt, genieten San en ik nog voor de camper met een boek en dit verslag typen. Het blijft nog lang lekker buiten, wel met wat mist af en toe van alle campfires op de campground. De hele campground staat vol en er zijn ontzettend veel kinderen. De douches werken met quarters, 1 quarter voor 5 min. douchen. Het is een groene campground, veel gras en hoge bomen. Bij onze plek staan alleen de bomen aan de verkeerde kant, zodat we overdag geen schaduw hebben. We hebben daarom de camper wat schuin gezet, zodat we toch een schaduwplek hebben overdag. De plek is heel ruim met picknicktafel en firepit en vlakbij het toiletgebouw met douches en laundryruimte. 

Dinsdag 12 juli 2011

North Conway, NH. Saco River Camping Area

Vandaag gaan we na het ontbijt om 9:15 op pad. We rijden door North Conway, waar veel winkels,restaurants en motels zijn. Wij gaan naar de Conway Scenic Railroad Station. Het is half 10 en we kopen kaartjes voor de eerste trein die vertrekt, die van 10:30 uur. Om 10:15 mogen we aan boord, dus we kunnen hier nog 45 minuten rondkijken. Het spoorwegstation is in 1874 gebouwd en is een geel gebouw met rood dak. Hier vandaan vertrekken de nostalgische stoom- en diesellocomotieven. Wij maken een ritje van 55 minuten naar Conway en terug. Carice vindt het maar wat mooi allemaal in de trein, maar schrikt af en toe als de machinist de treintoeter laat horen. Onderweg kunnen we Mount Washington zien, de hoogste berg in deze regio. Verder is het uitzicht niet heel bijzonder. 
We lunchen op de campground en Carice gaat lekker slapen op ons bed. Het is pas de 2e keer dat ze haar middagslaapje op bed doet in plaats van in de autostoel. Gezien haar gedrag was ze hier ook wel even aan toe, want we noemen haar al Miss Grumpy, haha! Of heeft het meer te maken met " ik ben bijna 2 en ik zeg nee"?  
Ondertussen probeer ik een wasje te draaien. Ja, probeer, want de electriciteit knalt er tot 2 keer toe uit in de laundryruimte. Als ik na een half uur de was eruit haal, is ie nog kleddernat. In eerste instantie heb ik het nog niet in de gaten dat de electriciteit er af is, maar terwijl ik de was sta uit te wringen en in de droger sta te stoppen, komt er een vrouwtje, die zegt dat ik het maar terug in de wasmachine moet doen, omdat het nog niet klaar was. Dit gebeurt hierna nog een keer en i.p.v. een uurtje ben ik bijna 2 uur bezig om de was schoon en droog te krijgen. 
Als Carice weer wakker is, lopen we naar de Saco River, die langs de campground stroomt. Het water is prima van temperatuur en heel helder. Ook is het vrij ondiep, zodat ook Carice hier prima in kan lopen. Wel met waterschoenen aan, want er liggen allemaal kiezels op de bodem. Wat een heerlijk plekje hier. Het is zo'n 92 F, maar hier aan/ in de rivier merk je daar niet veel van. Je kan bij de campground ook kano's huren. Je wordt dan ws. ergens gedropt met de kano, want hier bij de campground is het eindpunt waar alle kano's weer het land op worden getrokken. 
's Avonds gaan we uit eten bij Applebee's, dat schuin tegenover de campground zit. Heerlijk gegeten!
Morgen gaan we de Kancamagus highway rijden, volgens bronnen de mooiste route in New England in de herfst, maar in de zomer zal het ook zeker de moeite waard zijn. Eerst nog vanavond even een campground reserveren.
Tot morgen!

Woensdag 13 juli

We staan op tijd op, want we hebben een hoop te zien en te doen vandaag.
Als eerste reserveren we de KOA bij Littleton, NH, waar we vanavond gaan overnachten. Gisteravond was het internet zo traag dat het niet lukte, maar nu gaat het weer supersnel. We krijgen snel een bevestigingsmail, dus dat is geregeld.
Om 9 uur rijden we de campground af, lekker vroeg dus. We rijden een stukje terug van waar we vandaan kwamen en slaan bij Conway de Kancamagus Highway in. Als eerste maken we een stop bij het Visitors Center, waar we een kaartje krijgen met alle bezienswaardigheden op deze route. Ook moet je een pass kopen voor $3,-, zodat je onderweg overal mag parkeren.
De eerste stop is de Covered Bridge bij Albany. Het is de eerste die we zien hier in New England. Het is een mooie overdekte brug, auto's kunnen er overheen rijden. Wij niet met de camper, want de brug is 7'9ft. en wij 13 ft. We parkeren vlak naast de brug en lopen er naar toe. Het is hier echt prachtig, met de rivier en de grote keien. Het is ook heerlijk weer, niet te warm. Wel zien we wat wolkjes, maar het mag geen naam hebben.
Hierna stoppen we bij de Lower Falls, een plek in de rivier met rapids, waar veel mensen aan het zonnen en zwemmen zijn. Ook weer een heerlijk plekje, zo lekker in de zon. 
De 3e stop is die bij de Rocky Gorge en pond. Hier mag niet gezwommen worden. Er is heel lang geleden een vrouw hier verdronken, doordat ze weggezogen werd door sterke stromingen op bepaalde plekken bij de rotsen. 
Een kleine wandeling over een brug en het bos in leidt tot een mooie pond. Je kan ook om de pond heen wandelen, maar dat doen we niet. Als we teruglopen naar de parkeerplaats komen er hordes mensen aan, we zijn dus mooi op tijd hier geweest. Net waren we nl. helemaal alleen.
Onze laatste  stop is bij de Sabbaday Falls. Een korte wandeling van 0.3 miles, waar je aan het eind een flinke trap omhoog gaat. Onderaan kan je de lower falls zien, maar een stukje hoger is het zicht op de hele waterval. Erg mooi om te zien. Ook Carice klimt er rustig op los en roept regelmatig "wauw". Ook spreken mensen haar regelmatig aan en ze zwaait er wat op los. Ook zegt ze inmiddels "hello", heel schattig om te horen! 
Vandaag is ze op en top vrolijk, ze heeft er zo'n lol in om mee te wandelen en alles te bekijken. 
De weg gaat nu behoorlijk stijgen, het hoogste punt is op 870 meter. Het is een hele mooie route om te rijden en nu gelukkig niet zo druk. In de herfst schijnen ze hier stapvoets te rijden vanwege alle loofkijkers. We zien de bergen links en rechts en rijden langs verschillende overlooks die we vanuit de camper even bekijken. 
Bij Lincoln nemen we route 3 North en rijden door het Franconia Notch State Park. Je kan hier de Flume Gorge bekijken, maar het is inmiddels 14:30 en het duurt ongeveer anderhalf uur om hier te lopen, dus dat doen we niet. Wel hebben we nog even een stop gemaakt na Clark's Trading Post, waar als je er net voorbij bent ook nog een covered bridge is te zien. Eigenlijk moet je entree betalen om dit amusementspark in te mogen en kan je d.m.v. een treinritje onder deze brug door rijden, maar we parkeren op het terrein van een motel naast  Clark's Trading Post en dan kan je naar de brug toe lopen. Deze brug is in Barre, Vermont gebouwd, ontmanteld en hier naar toe gebracht. 
We rijden nu via Littleton en een stop bij de supermarkt, Saw's ( geen Hannaford te vinden hier, helaas), naar de KOA Littleton/Lisbon.
We krijgen zoals gevraagd een mooie plek aan de rivier. Je kan niet vanaf de site naar de rivier lopen, maar hebben wel een mooi uitzicht erop. Ze hebben hier genoeg om kinderen bezig te houden. Een speeltuin met een houten brandweerwagen,  minigolf, allerlei soorten fietsen te huur om over de campground te crossen, basketballveld met ballen, volleybalveld, zandbak met speelgoed, speeltuin, zwembad, hottub, echt genoeg te doen dus!
Heel vriendelijke mensen hier, al met pensioen en nu runnen ze deze KOA. Carice noemt ze oma en opa. Trouwens alle (half) grijze mensen worden oma en opa genoemd. Als je dan vraagt aan Carice: "is dat oma/opa?", zegt ze "neeeee", haha. Wel begrijpelijk natuurlijk als je zoals zij 4 paar opa's en oma's hebt!
We eten zelfgemaakte macaroni en ook Carice smult ervan. Hierna maken we een wandelingetje naar de rivier. Op een bepaalde plek op de campground kan je bij de rivier komen. Je kan hier naar forel vissen, lekker als ontbijtje..
Het weer is trouwens wat minder geworden. Tegen de tijd dat we de Kancamagus Highway afreden, begon het wat te spetteren en was het ook een stuk bewolkter. Het regenen zette niet door, maar heel zonnig is het niet meer geworden. De temp. is ook wat gezakt, maar nog steeds 79'F. 
Na het eten heeft het ook wat gespettert, maar niet meer dan dat. We hebben hier wel weer veel meer last van muggen en vliegen. 
Morgen staat de Ben&Jerry's FactoryTour op het programma. We hebben een mail gestuurd naar Limehurst Lake Campground in Williamstown, VT, dat zo'n half uurtje daar vandaan ligt.  Hier willen we ook 1 nacht blijven. Morgen maar eens zien of de reservering gelukt is. 

Donderdag 14 juli 2011

Littleton / Lisbon KOA --> Williamstown, Limehurst Lake Campground

We worden om half 7 wakker en als we het rolgordijn open doen bij ons bed hebben we een geweldig uitzicht over de rivier. Zo willen we altijd wel wakker worden. Na het ochtendritueel rijden we om half 10 de campground af. Ons eerste doel is een aantal overdekte bruggen te bekijken. Als eerste rijden we naar de Bath Bridge in Bath, een piepklein dorpje, waar je de brug niet kan missen. Deze brug  is gebouwd in 1832 en de langste overdekte brug van New Hampshire. Het is een belangrijke toegangsweg voor het plaatsje Bath.
Vlak naast de brug vind je The Brick Store, "the oldest general store in America". Ze hebben een display met spullen die ze in de jaren '50 verkochten. Leuk om even doorheen te lopen. Hiernaast zit "At the Hop" een ice-creamwinkeltje, die ook helemaal is ingericht in de jaren '50 stijl. Het gaat alleen pas om 11 uur open en het is nu 10 uur, dus daar gaan we niet op wachten. De volgende brug die we bekijken is The Swiftwater Bridge,gebouwd in 1849, die op een prachtige plek ligt, een stevig stromende rivier met grote keien loopt eronder door. Ook deze brug is nog toegankelijk voor personenauto's. De derde en laatste brug van vandaag is de Haverhill/Bath Bridge. Deze is gebouwd in 1827 en heeft naast de weg voor auto's ook een apart voetgangerspad. Deze brug is afgesloten voor verkeer, je mag er alleen over wandelen. Erg mooi hoor die overdekte bruggen. Hopelijk zien we er de komende dagen nog meer. We rijden nu onze 4e staat in van deze vakantie, Vermont.
We willen nu eerst naar de campground rijden in Williamstown, die overigens nog niet hebben gereageerd op mijn mail om te reserveren, maar we rijden niet goed en besluiten eerst te gaan lunchen. Voor de eerste keer deze vakantie wordt het de Mac. Ook kunnen we hier even internetten en zo het telefoonnummer van de Limehurst Lake Campground opzoeken. Na de lunch bellen we ze op en het lukt om een plek voor vannacht te reserveren. Nu gaan we eerst naar Waterbury, waar de fabriek ligt van het beroemde ijsmerk Ben&Jerry's. Voor $3,- (Carice mag gratis) krijg je een 30 minuten durende tour door de fabriek. Eerst bekijken we een film hoe het allemaal zo gekomen is met Ben en Jerry en daarna nemen we van bovenaf een kijkje bij het productieproces van het ijs. Als afsluiting krijgen we allemaal een sample van een nieuwe smaak. Buiten op het terrein staat de beroemde groene bus met zwart/witte koeien. Ook is er een Flavour Graveyard, waar alle smaken die uit de handel zijn genomen, "begraven " liggen. Leuk om hier geweest te zijn.
We komen iets na 5 uur bij de campground aan. Voor de tweede keer word ik met mijn voornaam begroet als ik de campground office kom binnenlopen. We krijgen een hele mooie site met uitzicht over het grote meer. Jammer dat we hier maar voor 1 nachtje zijn. Als avondeten bestellen we een pizza, die de eigenaar van de campground in het golfkarretje naar onze site komt brengen. Sandor en Carice waren de pizza's gaan halen, maar konden niet 2 grote en een kleine pizza meenemen, vandaar. Wat een service he!
Carice zit te smullen, ik zelf vind ' m niet heel geweldig en heb ook niet zo veel trek. Vandaag gaat niet de boeken is als de dag met het gezondste eten, maar ach het is vakantie nietwaar!
Als Carice op bed ligt, bekijken we de route voor morgen. We proberen ook het kampvuurtje aan te houden,maar het hout is te vochtig. Het koelt ook flink af, we zijn helemaal koud geworden en duiken het warme bed in. Daar ben ik nu dit verslag aan het tikken. Morgen blijven we in Vermont, maar zakken we een behoorlijk stuk af naar het zuiden.
Wat ik nog vergeten was te vertellen, een paar dagen geleden hebben we voor de tweede keer getankt en nu weer stopte de pomp er op een gegeven moment mee terwijl de tank nog niet vol zat. Bij navraag bleek dat dit ter beveiliging is, de pomp stopt bij $100,-. Als je hierna weer verder gaat, kan je de tank wel volgooien en hebben we even voor $140,- getankt, slik....hopelijk is de koers gunstig, haha!
Het is trouwens echt ideaal zo' n camper, zeker met die kleine meid. Waar je ook bent, je hebt alle spullen bij je, je kan overal even lunch maken als je onderweg stopt op een parkeerplaats. Als je een kind hebt die in de zee en daarna in het zand heeft liggen rollen, heb je een douche bij de hand om even af te spoelen en kan je gemakkelijk droge kleren aantrekken. De koelkast is ook echt heel fijn. We zijn natuurlijk koelboxen gewend, maar nu hebben we zelfs een vriezer! Het is echt een aanrader als je met een jong kind gaat reizen om een camper te huren. 

Tot morgen!

Vrijdag 15 juli 2011

Williamstown, Limehurst Lake Campground --> Brattleboro, KOA

Het zonnetje schijnt al lekker als we om half 7 wakker worden. We ontbijten, douchen en kunnen om 9:15 uur op weg. We nemen een leuke binnendoor route en onze eerste stop vandaag is The Floating Bridge in Brookfield. Deze brug drijft op het water en tot 2008 kon je er met de auto overheen rijden. nu kan je alleen over de brug lopen. Er ligt een laag water op de brug, met allemaal algen en schimmels. niet iets waar je je voeten in terecht wil laten komen. Gelukkig zijn er aan de twee zijkanten hogere gedeeltes waarover je droog aan de overkant kan komen. 
Het is erg mooi om hier te rijden, we zien grote, rode schuren die zo kenmerkend zijn voor New England. 
Hierna pakken we de Interstate 89 South en rijden ruim een uur. Het is overduidelijk waarom deze staat Vermont heet (verts monts= groene bergen). helemaal geen straf om hier over de Interstate te rijden, hoewel onze voorkeur zeker uitgaat naar de kleinere wegen, die door de leuke kleine plaatsjes gaan.
We rijden naar Rockingham, waar The Vermont Country Store is. Een winkel met een enorm assortiment, roep het maar en ze hebben het ( nou ja niet alles natuurlijk). Er is een food afdeling met snoep, chocola, nootjes in glazen potten, oud en nieuw speelgoed, keukengerei, zeep, kleding en nog veel meer. Hier hebben we wel een uurtje ons vermaakt. Carice kreeg geen genoeg van de lachende hond.  Naast de Vermont Country Store is een Deli, waar we een lekker broodje laten maken voor de lunch. We eten deze in de tuin voor de winkel op. Terwijl we lekker in een soort schommelstoel met picknicktafel zitten te eten, lopen Marjan en Jan langs. Wat een toeval zeg! Zij zijn al vaak in Amerika geweest en ik heb al meerder malen hun reizen gevolgd via de weblogs, die Marjan bijhoudt. Ook dit jaar, tijdens onze vakantie, lees ik iedere dag hun belevenissen. En hoe toevallig en leuk is het om ze dan ze hier tegen het lijf te lopen. Het is een leuke ontmoeting en we kletsen over wat we al gedaan hebben en wat onze verdere plannen zijn. Wij hebben nog een week tegoed en Marjan en Jan nog 3, ze zijn al 9 weken onderweg. We wisselen wat reistips uit en gaan natuurlijk even met elkaar op de foto. Bij Marjan op haar weblog kan je de foto's van onze ontmoeting bekijken. 
http://hekkietravel2011.web-log.nl/blog/week-9.html
 Na deze bijzonder leuke ontmoeting gaan we weer op pad. Hier in de buurt zijn een aantal covered bridges te zien en ze zijn makkelijk te vinden ( The Worralls Covered Bridge, 1868 en The Bartonville Covered Bridge, 1870). Ook deze zijn nog in gebruik, alleen is onze RV te hoog en blijft het bij over de brug wandelen. We willen de mooie route die Marjan ons als tip heeft gegeven gaan rijden, maar Carice is klaar met in de auto zitten en we besluiten de snelle route naar de campground in Brattleboro te nemen. Morgen doen we dan de toeristische route hier in de buurt, want dat vinden we veel te leuk om over te slaan.
Als we bij de KOA aankomen, die we voor de eerste keer niet een dag van te voren hebben gereserveerd, blijkt dat we de laatste plek op de campground kunnen krijgen... Wauw dat was mazzel hebben! Als we de deur van de office uitlopen, zien we de eigenaar het bordje " All sites ocupied" neerzetten.
Carice neemt een sprintje naar de speeltuin en vermaakt zich daar prima.
We eten een pastaprutje, dat we in de vriezer hadden bewaard. Altijd makkelijk zo'n leftover. In de campground store vinden we de staatmagneten, die we nog nodig hadden voor onze verzameling. Ze zijn lastig te vinden, maar hier lagen alle staten van New England. Dus we zijn weer helemaal blij!
's Avonds als Carice op bed ligt, wordt hier op de campground een film op groot scherm getoond. Het is "Rango" een computeranimatie over een hagedis. Leuk even een avondje "uit" . Het koelt wel behoorlijk af, maar de fleecedeken over me heen is heerlijk warm. Het is een mooie avond, volle maan en heel helder. Na de film duiken we gelijk het bed in, dus het verslag moet even wachten tot morgen.

Zaterdag 16 juli 2011

East Dummerston, VT KOA  Brattleboro--> Oakham, MA Pines Acres Resort

We komen vanochtend niet echt op gang en het is dan ook al 11 uur voordat we de campground afrijden. We gaan vandaag een toeristische route langs kleine dorpjes en covered bridges maken, althans dat was het idee... We zijn ongeveer 15 minuten op weg als we een covered bridge tegenkomen die maar 11 feet hoog is en die moeten we volgens Tom echt over. Dat gaat dus niet lukken en we besluiten om te keren en plan B uit te voeren. Dat is het nadeel van een camper... Nou ja tot nu toe het enige nadeel, want verder vinden we het echt ideaal! 
We rijden nu rechtstreeks naar South Deerfield over de I-91, want daar zit de Flagship Store van The Yankee Candle Company. En wat voor winkel zeg, het is enorm groot! Bij de ingang staat iemand die je een plattegrond van de winkel geeft en vertelt over de aanbiedingen die er zijn. We willen eerst gaan lunchen, want het is al 12:15 uur. Ook het restaurant blijkt een uitdaging om te vinden, maar het lukt. We eten lekker op de patio en gaan dan de winkel in. Er zijn verschillende afdelingen, maar overal vind je de glazen potten die geurkaarsen bevatten. De prachtigste namen hebben ze en het is lastig om te kiezen. Carice vindt het ook helemaal geweldig in de winkel, er rijdt boven onze hoofden een treintje en op de speelgoed afdeling komt ze een reuzeElmo tegen, wauw! Santa Claus met Misses Claus is er ook, maar die slaat ze over. Er is een afdeling waar het elke 4 minuten sneeuwt, heel leuk vind ik, maar Carice vindt dat iets teveel van het goede, haha! We nemen nog een kijkje in het kaarsenmuseum en in het midden van de winkel heb je een klein poppentheater en een bakery waar je allerlei lekkers kunt kopen. Ook is er een afdeling waar je je eigen kaars kan maken. We laten ons ook nog vereeuwigen door een cartoonist, hij is erg leuk geworden. Het was wel even een uitdaging om een  almost 2-year- old 10 minuten te laten stilzitten. 
We zijn hier inmiddels al 3 uur en hebben nog niet eens alles gezien, maar de fut is er een beetje uit en we gaan op weg richting campground. We nemen de Mohawk Trail, route 2 richting Boston. We zitten inmiddels weer in Massachussets, onze 4e en laatste staat deze vakantie. Het is een mooie route, maar we zijn blij als we bij het Pine Acres Camping Resort aankomen om 16:50. Het is echt de grootste campground die we tot nu toe zijn tegen gekomen hier in the USA. Heel bosrijk, elke plek heeft schaduw en onze plek is een paar stappen lopen van het strandje. Daar gaan Carice en ik gelijk even heen als de camper op zijn plek staat. Wat een heerlijk plekje hier. We gaan morgen hier ons prima vermaken! Er is een groot zwembad met een apart gedeelte met fonteintjes voor de ukkies, dus dat is natuurlijk het einde voor Carice.
Voor vanavond halen we wat bij de snackbar hier op de campground en daarna duik ik gelijk met Carice het bed in, want ik voel me de hele dag al niet lekker. Lekker slapen helpt het beste, dus het verslag komt weer wat later.
Sandor gaat nog even kijken bij het Mardi Gras feest, dat hier op de campground wordt gehouden. Er is een DJ en er wordt volop gedanst. Bij de camper is de muziek ook te horen, maar het is niet hinderlijk, dus ik val al snel in slaap.
Tot morgen!

Zondag 17 juli 2011

Oakham, MA. Pine Acres Camping Resort

We zijn vannacht wat naar 1 kant van de camper gerold omdat ie niet helemaal recht staat. Was erg knus moet ik zeggen...
Na zevenen worden we wakker en nadat we gedouched en aangekleed zijn, rijden we naar North Brookfield, waar een Hannaford supermarket zit. Na de koelkast weer gevuld te hebben, gaan we lekker lunchen en kan Carice eindelijk weer eens haar middagtuk op bed doen i.p.v.  de autostoel.
Wij draaien ondertussen een wasje en relaxen lekker bij de camper. Het is vandaag lekker warm, echt een dagje om weinig te doen. 
Als Carice wakker is, gaan we naar het zwembad, waar Carice lekker bij de fonteinen kan spelen. Er is ook een Adult Spa, waar je alleen mag komen als je 18+ bent. Het is een grote Hot Tub van ongeveer 40 graden. San komt er helemaal relaxed uit! 
Als Carice weer een beetje is opgewarmd, ze was nl. een  beetje aan het klappertanden, gaan we weer richting camper. Het is inmiddels etenstijd en we maken een lekker pasta. 
Het blijft lang warm buiten en we genieten bij ons kampvuurtje. Morgen gaan we een flink stuk rijden naar Cape Cod.
Vandaag een kort verslag, maar het was dan ook een heerlijk dagje niks d8) oen!

Maandag 18 juli 2011

Oakham, MA --> Brewster, MA (Cape Cod)

Het plan was om op tijd, lees om 9 uur, te vertrekken, maar juist vanochtend had Carice besloten uit te slapen tot half 8. Dus wij bleven ook nog lekker even liggen en vertrekken tegen tienen richting Cape Cod. Het is een rit van 3 uur en we nemen de snelste route over de I-90 en I-495. We hebben weer veel roadwork, dat is ons wel opgevallen, dat er echt overal aan de weg wordt gewerkt. Hier stonden ook regelmatig politie-auto's bij de roadworkers, om in de gaten te houden of iedereen zich aan de snelheid hield.
Het is vanaf dat we wakker werden al bewolkt en dat verandert niet als we in de buurt van The Cape komen, de temperatuur is wel prima, rond de 86F We rijden over de Bourne Bridge Cape Cop op en stoppen in het plaatsje Sandwich, waar we, hoe toepasselijk, gaan lunchen. Het wordt The Hemisphere Restaurant aan de kust, waar we buiten op het deck gaan zitten. Het eten is lekker, maar omdat het druk is, moeten we er wel lang op wachten. Carice gedraagt zich echt voorbeeldig en blijft keurig in haar stoel zitten wachten tot het eten komt. Ze heeft veel aanspraak, vooral de "oma's" zeggen wat tegen haar en soms willen ze even aan haar krullen zitten. Het is onze eigen Curly Sue!
Hierna gaan we verder over Route 6A, die door de kleine dorpjes Yarmouth en Dennis komt en uiteindelijk komen we in Brewster, waar onze camping is voor de komende 2 nachten. We checken in bij Shady Knoll's ( spreek uit Noll) en krijgen ook nog de 10% Good Sam-korting met de kortingskaart die we bij de huur van onze RV hebben gekregen. We krijgen deze korting in de vorm van een tegoed in de campgroundstore aangezien de overnachtingen al betaald waren. 
We zien op The Weather Channel dat er een waarschuwing is voor hevige onweersbuien, hagel en windstoten van 60 mph. Het betreft precies het gebied en de plaats waar wij zitten. Heftig dus! Terwijl we teruglopen van de winkel naar de camper begint het al te regenen en te onweren. Het onweert en regent inderdaad een tijdje, maar van een hevige storm, wind en hagel is bij ons geen sprake, gelukkig maar! We doen lekker makkelijk met eten en maken een broodje met gebakken ei. 
Nu is het wel fijn dat er TV in de camper is, want buitenzitten zit er nu niet in met die regen. Ook het internet is prima op deze campground. Ik moet wel zeggen dat ik me wat meer van de campground had voorgesteld, want bij alle reviews komt deze er als een van de beste op The Cape uit, maar het is eerlijk gezegd niet echt iets bijzonders. Prima plekken en sanitair hoor, maar daar hebben we er wel meer van gezien. Misschien is het vergeleken met de rest hier op Cape Cod wel de beste, maar dat kan ik niet beoordelen. Er is geen zwembad en de speeltuin is meer voor oudere kinderen. Maar Carice vermaakt zich overal wel, als er steentjes op de grond liggen, vindt ze het al leuk!
Na het eten leggen we Carice op ons bed en kunnen wij nog wat TV kijken en dit verslag typen. Het regent nog steeds en volgens de voorspelling zal dat zo blijven tot morgenochtend. Hopelijk is het morgen weer lekker zonnig als we The Cape gaan verkennen!

Dinsdag 19 juli 2011

We worden wakker met een zonnetje, dus het beloofd weer een mooie dag te worden. Vannacht af en toe wat regen gehoord, maar dat was alles. Van een storm was geen sprake!
Vandaag gaan we naar Provincetown oftewel P-town voor de locals. Het plaatsje ligt op het uiterste puntje van Cape Cod en is nog zo'n 5 kwartier rijden vanaf onze camping. Het is een hele tour om met die logge camper door de redelijk smalle straatjes van P-town te rijden en we duiken de eerste de beste public parking op die we zien. Daar worden we vrijwel direct weer weggestuurd omdat ze geen plek hebben voor RV's. Hij wijst ons wel een parking die wel plek heeft voor RV's iets verderop. Daar aangekomen hebben ze inderdaad plek, maar betalen we wel de jackpot! $ 15,- voor de eerste 2 uur en daarna $5,- per uur. Nou ja we hebben weinig keus, want verder rijden  willen we niet. Als we de buggy hebben uitgeladen en ingeladen met alle spullen die mee moeten, lopen we zo de hoofdwinkelstraat van P-town in. Het is erg warm vandaag en het is echt puffen geblazen hier! P-town is een gay-community en dat zie je duidelijk terug in de verschillende etalages en op straat. Er zijn veel souvenierswinkels en eettentjes en hier en daar een kunstwinkel, maar veel meer dan dat vind je er niet. Oh ja, je kan er ook massages krijgen, maar die hebben we overgeslagen. Vanaf de winkelstraat kan je via verschillende zijstraatjes bij het strand komen, maar er is geen boulevard, wat ik altijd erg gezellig vind bij een kustplaats. 
Carice wordt helemaal enthousiast als ze een T-shirt van Elmo ziet, hij staat heel leuk en ook het badlaken met Elmo kunnen we niet weerstaan. Carice is helemaal gelukkig! Zelf kopen we een magneetje voor onze verzameling en een metalen bord met een ouderwetse American Diner erop met een aantal oldtimers voor de deur, helemaal leuk voor in de computerkamer!
Het is leuk om hier even geweest te zijn,  maar ik zou er de volgende keer niet zolang voor in de auto gaan zitten. 
Op de terugweg gaan we een van de vele vuurtorens op the Cape bekijken. Deze vuurtoren staat niet meer op de originele plaats vanwege erosie van de klif waar hij op staat. Op de plek waar de vuurtoren stond, ligt nu een steen met een plaquette. Je kan er ook naar boven, maar gezien de temperatuur wagen we ons daar niet aan. Er ligt hier rondom de vuurtoren een groot golfterrein waar we veel mensen bezig zien het balletje de goede kant op te slaan. Pff, ik moet er toch niet aan denken, om dit in deze temperatuur te doen.
We rijden ook Westfleet in, waar we een route tot aan de kust rijden, waar een buitenproporties groot huis gebouwd is. Volgens de wetten die er gelden voor het bouwen van een huis op The Cape  zou dit huis nooit gebouwd mogen zijn, maar de eigenaar heeft wat mazen in het net gevonden, waardoor hij die wetten naar zijn hand kon zetten.  De rest van de huizen hier op Cape Cod zijn erg sfeervol, mooie houten huizen met vaak een veranda in zachte pastelkleuren. Ook zien we regelmatig houten boeien in allerlei kleuren hangen met strepen erop. Bij navraag blijken dit boeien van kreeftvissers. De kust van Cape Cod tot aan Maine wordt de kreeftenkust genoemd en iedere kreeftvisser krijgt zijn eigen kleur boei met 1 of meerdere witte strepen. Deze boeien geven aan waar de kreeftvallen in zee liggen en zo weet iedere visser waar zijn eigen vallen zijn. In de winter spoelen de boeien vaak aan op het strand, door de stormen in de winter slaan ze los. Inwoners verzamelen ze en hangen ze aan hun huizen. We hebben er ook eentje gekocht voor in ons vakantiehalletje. We tanken onderweg even voor $3,95 per gallon. Ergens anders hier op de Cape hebben we zelfs $4,25 pg gezien, dus dan valt dit nog mee...
Onze een na laatste stop is The Red Barn, een grote souvenierswinkel, waar ik nog een T-shirt met "Cape Cod" er op koop. Ik moet van iedere vakantiebestemming een T-shirt meenemen, dus dat is ook weer afgestreept De laatste stop is in Eastham waar een Ben&Jerry's winkel zit, daar halen we een lekker ijsje, dat gaat er wel in met deze temperatuur!
Als we nog maar 10 minuten van de campground af zijn, komen we in een flinke file terecht. Na een tijdje zien we dat er een ongeluk is gebeurd en er staan een hoop politie en ambulances. We zien sowieso veel politie hier op het eiland, langs de kant van de weg en bij auto's die aangehouden zijn. Er wordt hier flink gecontroleerd!
Eenmaal aangekomen op de campground lopen Carice en ik een rondje, want na lang gezeten te hebben, hebben we daar allebei wel even zin in. 
We eten een lekker Hollandse maaltijd, broccoli, aardappelpuree en een hamburger, oke, iets Amerikaans moet er wel bij zitten, toch!
Als Carice ligt te slapen, steken we het kampvuurtje aan, vanavond kunnen we weer lekker buiten zitten. Morgen rijden we naar de andere Cape, Cape Ann, waar we vandaag een camping hebben gereserveerd voor onze laatste 2 nachten. 
Tot morgen!

Woensdag 20 juli 2011

We zijn er al vroeg uit en nadat alles en iedereen klaar is om te vertrekken, rijden we om 9:15 van de campground af. We rijden naar Cape Ann,dwars door Boston. Vlak voor Boston stoppen we even bij de Hanover Mall. Even de benen strekken en windowshoppen. Na een half uurtje rijden we weer verder. Als we in de buurt van Salem zijn, besluiten we daar ook een kijkje te gaan nemen. Dit stadje staat bekend om zijn heksenvervolgingen in 1692. Er zijn toen 19 mensen opgehangen en 1 is " per ongeluk" doodgedrukt door een lading stenen. Ze wilden een bekentenis en als pressiemiddel legden ze iedere dag wat extra stenen op zijn borst, tot het op een dag te laat was... 
Het is weer een hele klus om onze RV geparkeerd te krijgen. Uiteindelijk staan we op een gratis plek bij Blainey street, waar ook de ferry naar Boston normaal gesproken aankomt. Deze wordt vandaag gerepareerd, dus het is hier op het parkeerterrein erg rustig. Net als in Boston loopt hier een rode verfstreep over de stoepen. We volgen deze en komen zo in het centrum. We zien veel verwijzingen naar heksen en lopen langs de Witch Trial Memorial, waar een gedenkplaats is voor alle vrouwen en mannen die ter dood zijn gebracht omdat men dacht dat ze heks waren. Bij 2 namen liggen verse bloemen met een kaartje, waar bij eentje " your great granddaughter" op staat. Dat maakt het allemaal veel echter als je zoiets leest. De datum van de ophanging is 19 juli 1692, dus de bloemen zijn er gisteren neergelegd.
We nemen de trolley, die een tour van 1 uur door de stad doet. Carice vindt het ook weer leuk, dat ze in een soort treintje mag  
Onze gids heeft zijn verhaaltje al iets te vaak afgedraaid, maar het blijft toch leuk om wat extra info te krijgen over de bezienswaardigheden, waar je langs rijdt. Na natuurlijk een magneetje gekocht te hebben, rijden we verder naar Cape Ann, waar we een plekje hebben gereserveerd op de Cape Ann Campsite. We komen er tegen half 5 aan en 3x raden wie we zien staan als we net ingecheckt hebben; Jan en Marjan! Wat gezellig! We zeggen even gedag en gaan dan eerst een plekje uitzoeken. We vinden in het bos een redelijke plek, maar als we even later Jan spreken, vertelt hij dat er een waarschuwing is voor teken en bijen in het bos. Ook blijk je alleen maar internet te hebben als je dichtbij de office een plek hebt. Hierdoor besluiten we een andere plek te vragen en dat is geen probleem. We zijn nu buren, met 1 plekje er tussen. Marjan stelt voor om samen uit eten te gaan en dat lijkt ons heel gezellig. Van de camping hebben we wat tips gekregen waar je leuk kan eten en we gaan naar The Cupboard in het Stage Fort Park. Het restaurant blijkt meer een snackbar te zijn, maar het park is geweldig. Een heel groot grasveld met een aantal picknicktafels en een geweldig uitzicht over het water en de kustlijn. In de verte zien we een vuurtoren. We kiezen een tafel vlakbij de rand. Er waait een flink windje, dus tegen de tijd dat we het eten bijna op hebben, waait er zo nu en dan wat van tafel, haha wel een uitdaging zo eten! We kletsen gezellig en ook Carice heeft het heel gezellig met oma en opa Hekkie.
Na het eten nemen we nog een lekker ijsje en dan gaan wij terug naar de campground, want het is de hoogste tijd voor bed voor onze kleine uk. Jan en Marjan rijden nog even langs een supermarkt voor wat broodnodige aanvulling van de voedselvoorraad. Op de camping zijn weer een stuk meer insecten, dan we de afgelopen tijd gewend zijn. Ik blijf dan ook lekker binnen zitten om het verslag te typen. Sandor gaat nog even een praatje maken bij Jan en Marjan. Wat later volg ik ook en we kletsen nog wat over onze Amerikabelevenissen. Marjan probeert haar verslag ondertussen te typen, maar dat gaat wat langzamer dan normaal...
Morgen gaan we Cape Ann verkennen, inpakken, nog een wasje draaien en we willen met Carice nog even naar het strand, dat hier vlakbij zit. Genoeg te doen dus op onze laatste hele dag in The States!

Donderdag 21 juli 2011

Na de gebruikelijke ochtendhandelingen, het is trouwens al flink zweten, gaan we richting het strand. Als je de straat uitrijdt waar de campground aan ligt, kom je bij een prachtig strand. Het is half 10 en al flink druk. Je moet betalen om te parkeren en via de campground hebben we $10,- korting. Normaal voor auto's betaal je $20,-. Omdat wij een RV hebben betalen we weer de hoofdprijs, nl. $30,- waar de $10,- korting nog van af gaat. Wat een mooi strand, heerlijk ruim, mooi wit zand en als je helemaal naar rechts loopt zit je vlak bij de rotsen. Daar zijn kinderen krabbetjes aan het zoeken.
Het is nu eb en je kan ver het strand oplopen. wij zoeken een plekje dicht bij het water en de rotsen. Carice is meteen in haar element en loopt lekker over het zand en in het water. Het is behoorlijk warm, maar hier aan het water is het goed uit te houden met het windje dat hier waait. Jan en Marjan komen even later ook het strand op en gaan gezellig bij ons zitten. 
We vermaken ons hier een paar uurtjes en gaan rond 12 uur weer richting campground. Eerst moeten we Carice en onszelf even van flink wat zand ontdoen en nadat we weer schoon zijn eten we een broodje en gaat Carice lekker haar middagtuk doen. We wilden een wasje gaan draaien, maar de wasmachines blijken grote koelkasten te zijn.... Dan beginnen we aan het inpakken, een grotere klus dan je van te voren denkt. En ik kijk er altijd tegen op om dit te gaan doen, maar ja het hoort erbij! 
Carice heeft blijkbaar wat schade in te halen en slaapt een dikke 3 uur. Als ze tegen half 5 wakker wordt, gaan we meteen richting Rockport, want we willen nog wel iets meer van Cape Ann zien, dan het mooie strand.
Je kan een loop rijden van 17 mile over het hele eiland, maar gezien de tijd rijden we zo goed als rechtstreeks naar Rockport. Van Jan en Marjan hebben we begrepen dat vooral Bearskin Neck een erg leuk straatje is en ze hebben niks teveel gezegd. Leuke oude houten huisjes, vlakbij een haventje en de temperatuur is nou ook wat aangenamer dus heerlijk om hier te lopen en te kijken. We fotograveren Motif no.1, het beroemde rode schuurtje. Vele kunstenaars hebben dit schuurtje al geschilderd, het is favoriet vanwege de compositie, de lichtval en ook omdat het symbool staat voor het maritieme leven in New England. In de film The Proposal met Sandra Bullock is dit rode schuurtje en een stukje van Rockport ook te zien. En wat wil het toeval, terwijl we een magneetje van Cape Ann kopen en ik probeer af te rekenen, is de cassiere druk bezig met TV kijken. De film The Proposal blijkt op TV te zijn en precies  het stukje waar Motif no.1 in voorkomt is nu te zien. De cassiere heeft een paar jaar geleden Sandra Bullock hier ook gezien, toen ze aan het filmen waren.
We lopen het straatje uit en aan het einde heb je een pier met mooi uitzicht over de Atlantische oceaan en de haven. We lopen weer terug door het straatje en gaan bij Atlantic Pizza, zo te zien een nieuw tentje, een enorme pizza eten. We hadden niet goed gekeken hoe groot de pizza's waren, maar dat bleek echt heel groot! Ook Carice lust wel een stukje en we krijgen het bijna voor elkaar om alles op te eten. Bij het ijswinkeltje nemen we nog een lekkere milkshake en rond half acht rijden we weer terug naar de camping.
Wat een leuke afsluiting van onze vakantie!
Als Carice lekker slaapt, zijn wij nog wat uurtjes bezig met opruimen, schoonmaken en inpakken. Daarna gaan we nog even bij Marjan en Jan zitten kletsen rond de picknicktafel. Tegen elven duiken we het bed in, want we willen morgen vroeg op, om de camper op tijd in te leveren. 

Vrijdag 22 juli 2011

Cape Ann, MA, USA --> Amersfoort, Nederland (zaterdag 23 juli)

De wekker gaat om 6 uur. We gaan vandaag de camper inleveren en vliegen om 17:05 terug naar Nederland. We douchen, ontbijten, pakken wat laatste dingen in en maken de camper schoon.
Om 8:15 komen Jan en Marjan ons gedag zeggen. Ze hebben alles ingepakt en zijn klaar om te vertrekken. Zij gaan vandaag verder richting Connecticut. Het was heel gezellig om met ze te zijn opgetrokken. Nadat we ze hebben uitgezwaaid, zijn we nog een kwartiertje bezig en we vertrekken om half 9 richting Rowley, waar Moturis, de camperverhuurder zit. Van te voren legen we de vuilwatertanks. als je dit pas doet bij het RVverhuurbedrijf, kost je dat $75,-! Dus dat doen we zelf bij de camping wel even!
 We nemen de scenic route 1, langs Essex. Dat rijdt wat minder snel, maar is wel mooier en leuker om te rijden. Er is weer wat roadwork en het tanken ($175,-!!!) neemt wat tijd in beslag, waardoor we rond half 10 in Rowley zijn. We zijn de eerste vandaag en worden gelijk geholpen. We krijgen 2 kratten om alle spullen van de convenience kit in te doen, o.a. pannen, bestek, beddengoed. De camper wordt gecontroleerd en het is allemaal goed. Geen extra kosten! Zelfs de generator, die $3,- per gebruikt uur kost, is gratis, omdat de RV nieuw is. Het verhuurbedrijf krijgt de eerste 5 uur generatorgebruik gratis van de fabrikant. We hebben  'm trouwens maar 1 uurtje nodig gehad.
We zetten alle tassen en de autostoel alvast in de auto, die ons straks om 11 uur naar Logan Airport brengt. In het kantoor handelen we het papierwerk af en vullen nog een enquete in. Daarna is het wachten geblazen. Er komen nog andere klanten binnen. Een stel Duitsers met kinderen die wat problemen met de camper hebben.Ze worden snel geholpen en kunnen weer op weg. Twee Duitse jongens leveren ook de camper hier in. Zij hebben veel problemen onderweg gehad en hebben hun hele route moeten aanpassen om de camper onderweg te kunnen laten maken. Ook hebben ze niet gedumpt, dus betalen ze $75,-. Het duurt even voordat alle papierwerk voor de jongens is afgehandeld. Daardoor vertrekken we pas om half 12 richting vliegveld. De manager van dit verhuurstation brengt ons. Was ze op de pick-up dag nog megachagerijnig, nu is het weer over the top, maar dan de andere kant op. Ze noemt zichzelf ook "crazy Linda", nou dat klopt ook wel ! Gelukkig komen we heelhuids aan bij het vliegveld. Het is benauwd warm en als we uit de aircogekoelde auto komen, valt dat als een warme deken om je heen. We worden bij de A terminal afgezet, waarvandaan Delta vertrekt. Aangezien we voor Carice een papierenticket hebben, kunnen we niet bij een self-service counter inchecken. We komen in de rij van de special services en dan is het wachten geblazen. We verbazen ons erover hoe lang sommige mensen bij de balie staan, voordat alles is afgehandeld. Later zal blijken dat wij alle records verbreken! De vrouw achter de balie krijgt het niet voorelkaar om het ticket van Carice te printen. Ze zegt dat het ticket is ingewisseld en dat de KLM er een potje van heeft gemaakt. Uiteindelijk, het is dan al half 3,  krijgen we de boardingpassen voor ons drietjes. De tas van Carice die het ruim ingaat, levert ook nog problemen op. Op de heenweg was er geen probleem, maar de vrouw zegt dat een babytas niet groter dan een luiertas mag zijn. Vreemd hoor, maar aangezien de tas ruim onder het toegestane  gewicht zit, maakt ze een uitzondering en hoeven we geen $55,- extra te betalen. Pff, dat scheelt weer, we gaan het thuis nog eens uitzoeken. We hebben naast al dit gedoe ook nog eens 2 plekken op verschillende rijen achter elkaar gekregen. Nou ja, dat lossen we hopelijk bij de gate of anders in het vliegtuig wel op.
Hierna komen we in de rij voor de douane, dat duurt ook wel even, maar dat is in een half uur geregeld. We moeten naar gate A -14, die ligt het verst weg. Rond half 4 zijn we op de goede pier, maar gaan we eerst naar Kidsport. Een speelruimte voor jonge kinderen, waar ze even lekker zich kunnen uitleven en moe worden! Carice vindt het heerlijk even de kunnen lopen en rennen, het was natuurlijk een hoop gewacht de afgelopen uren, maar ze heeft niet gepiept of gemopperd! Er is een Amerikaans meisje van een jaar of       
7 die Carice onder haar hoede neemt. Heel leuk om te zien, hoe ze elkaar duidelijk kunnen maken wat ze willen, ook al verstaan ze elkaar niet! 
Na een half uurtje spelen is het tijd om naar de gate te gaan. Sandor is al even wezen vragen of er iets aan onze plaatsen veranderd kan worden, maar dat staat nog in de wacht... Ondertussen is het boarden al begonnen en gaan we ook het vliegtuig in. We kunnen regelen dat we toch naast elkaar zitten. Het is een vliegtuig met 2-4-2 stoelen en we zitten aan het raam. Een aardige steward die ons ziet zitten, gaat gelijk iets voor ons regelen. Er is een rij met 4 stoelen, waarvan er maar 2 bezet zijn. Die 2 mensen krijgen een andere plek aangeboden zodat wij met z'n drietjes 4 stoelen tot onze beschikking hebben. Wat ontzettend fijn zeg! Ook de stewardessen zijn deze vlucht een stuk vriendelijker en hebben wel aandacht voor Carice. Wat een verschil met de heenvlucht! Na het eten (chicken or pasta) leggen we Carice op de 2 stoelen tussen ons in in haar slaapzak. Ze heeft even tijd nodig om in slaap te komen, maar ze is vervolgens de rest van de vlucht onder zeil! Heerlijk, zo kunnen we zelf ook even slapen of een filmpje kijken! Na een zeer voorspoedige vlucht landen we een half uur eerder dan gepland om half 6 's ochtends op Schiphol. Carice slaapt gewoon door tijdens de landing en wordt pas tijdens het taxien wakker. We kunnen zeker vaker met haar vliegen, het is alsof ze nooit anders gedaan heeft!
Als we door de douane zijn en bij de bagageband zijn, komt de bagage de band op. Er zijn veel mensen die een overstap hebben, want er komt maar weinig bagage op de band. Zelfs zo weinig dat we 2 van onze tassen missen. Bij navraag blijken ze geen melding te hebben van achtergebleven bagage, maar een vrouw die naast ons staat en ook bagage mist, krijgt te horen dat haar bagage met de volgende vlucht, die om 9 uur landt, meekomt. Wij gaan er vanuit dat ook onze ontbrekende tassen met deze vlucht meekomen. We vullen een formulier in, zodat als onze bagage terecht is, het thuisgebracht wordt. Mijn vader en Anneke halen ons op en als we naar huis rijden krijgen we een lekker Hollandse regenbui over ons heen. Het lijkt hier wel herfst, het is maar 13 graden i.p.v de bijna 40 in Amerika. Brrrr!
Als we thuis zijn, komen om half 12 de boodschappen die we bij Appie voor de vakantie hadden besteld en rond 4 uur 's middags worden onze 2 ontbrekende tassen gebracht. We zijn eigenlijk erg moe en slapen een paar uur. Carice maken we na 3 1/2 wakker, want anders slaapt ze 's nachts niet goed. We zullen wel zien hoe onze kleine meid op de jetlag reageert. Ze heeft het in ieder geval deze vakantie super gedaan! Dat is zeker voor herhaling vatbaar! Binnenkort gaan we lekker nagenieten en het fotoalbum maken van deze vakantie en natuurlijk nadenken over wat we volgend jaar gaan doen!