Eindelijk, we gaan weer.....Om half 7 worden we door een vriend opgehaald en naar het station Driebergen-Zeist gebracht, waar we de trein van 07.12 nemen, die rechtstreeks naar Schiphol gaat. Om 08.00 arriveren we op Schiphol en kunnen we meteen inchecken, we zijn de eersten! Nog geprobeerd om een gratis upgrade naar Economy Plus te krijgen (meer voorin het vliegtuig én meer beenruimte), helaas, dat lukt niet.

We lopen wat rond, nemen thee/koffie met een pain au chocolat en lopen dan naar de gate. Na een half uurtje wachten wordt al begonnen met de interviews: nee, we hebben geen pakjes van anderen bij ons, ja, ik heb de koffers zelf ingepakt enz enz.. Tóch maar besloten om een upgrade naar Economy Plus te doen, kassa ping, vooruit het is vakantie en 8.5 uur lekker ruim zitten is ook wel fijn. Precies op tijd vertrekt het vliegtuig en wat blijkt...... er zijn maar heel weinig stoelen bezet in de Plus klasse, achterin zit het wél propvol.

Na het drankje en het mini zakje pretzels wordt het diner geserveerd, natuurlijk weer chicken or pasta. Wij gaan, zoals altijd, voor de chicken en dat valt deze keer niet tegen. ’t Smaakte prima.
Ruim 2 uur zit ik wat te doezelen en naar mooie klassieke muziek op mijn MP3-tje te luisteren, daarna lees en puzzel ik wat. De tijd gaat eigenlijk best wel snel voorbij, we landen zelfs (gelukkig) bijna een half uur te vroeg in Washington, waar het verschrikkelijk slecht weer is, de regen komt met bakken naar beneden.

Om half 3 zijn we bij de Immigrations en daar staat een enorme rij wachtenden, na een uur zijn we er eindelijk doorheen. Snel, snel bagage ophalen, door de douane, security check en dan hollend naar de gate van het vliegtuig naar Denver. Precies als we daar, puffend, aankomen begint het boarden. Het vliegtuig zit propvol, helaas vertrekken doen we nog niet, er is een klein “technical problem” , uiteindelijk vertrekken we met een 3 kwartier vertraging. De vlucht is door slecht weer nogal “bumpy” , uiteindelijk landen we met een kwartier vertraging in Denver. Het zit niet mee, we moeten weer een half uur wachten voordat we het vliegtuig kunnen verlaten, deze keer is er een computerstoring, waardoor de slurf niet aan het vliegtuig bevestigd kan worden. Uiteindelijk kunnen we eruit en haasten we ons naar de bagageband, helaas ook hier weer een probleem(pje) , een rugzak is er niet bij.

Via een nieuw apparaat kunnen we zelf nagaan waar de rugzak is, niet in het vliegtuig, maar in het volgende vliegtuig. Balen natuurlijk, weer ruim een uur wachten.
De shuttlebus om ons naar de autoverhuurder, Alamo, te brengen komt net aanrijden als we bij de halte zijn, 10 minuten rijden en we zijn er. Gelukkig geen wachtenden voor ons, helaas wel een vervelende baliemeneer die ons een extra verzekering wil aansmeren en daar een beetje vervelend over doet. Vervolgens is hij van mening dat de auto, die we gehuurd hebben, een Chevrolet Cobalt, niet zal voldoen tijdens het rijden in de bergen. Maakt ons niet uit, dan rijden we wel wat langzamer. Na wat gehakketak ( dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt) krijgen we het huurcontract en kunnen we de auto op gaan halen. Wat denk je..... geen Chevrolet Cobalt te bekennen (er staan trouwens maar een paar auto’s), wél een grote, splinternieuwe Subaru Legacy (heeft nog niet eens een kenteken). Ah ha, vandaar dat meneer zo moeilijk deed en ons een grotere auto wilde aansmeren. Jammer voor hem, wij trapten er niet in.

Eindelijk kunnen we nu aan het laatste stukje van de reis gaan beginnen. De afstand naar het hotel valt gelukkig mee, na ruim een half uur rijden zijn we bij ons eerste hotel. Inchecken, toiletspullen te voorschijn gehaald, nog even een glas thee (in de magnetron gemaakt), snelle douche en om 10.00 gaat het licht uit, we zijn helemaal afgedraaid.

Hotel: Best Western Gateway Inn – Aurora
Gereden km: 37
Temperatuur: 18 gr

Net zoals altijd, slaap ik de eerste nacht niet best, om 05.00 heb ik genoeg van het draaien en kom ik er maar uit en ga de tassen opnieuw inpakken. Tegen 8 uur gaan we ontbijten: scrambled eggs met bacon en toast. Niet slecht voor een Amerikaans hotel. Om 08.45 stappen we in de auto en gaan op zoek naar het kantoor van de AAA, de Amerikaanse ANWB, waar we op vertoon van onze ANWB pas gratis wegenkaarten en toeristische informatie krijgen. Op ons gemakkie rijden we richting Estes Park, maar eerst gaan we in Westminster bij Walmart boodschappen doen. We kopen een koelbox (zodat we steeds over koel water/limonade kunnen beschikken) een voorraadje water en cola én een nieuwe smaak Oreo biscuitjes, chocoladebiscuitjes met een laagje aardbeiencreme ertussen.

In diverse weblogs lees ik vaak dat ze boodschappen doet bij Whole Foods , een “gezonde” supermarkt, waar je lekker brood en andere dingen kunt kopen. Via internet had ik al uitgevonden dat deze supermarkt ook in Westminster is en ook nog eens in de buurt van Walmart. Whole Foods is snel gevonden en we kijken onze ogen uit: wat een lekkere hapjes, brood en fruit hebben ze daar. We kopen o.a. heerlijk brood, bosbessen, chocolate fudge cookies en een stuk quesadilla met gekruide kip (soort tortilla tosti), dat kunnen we vanavond in de magnetron opwarmen.

Hoog tijd om verder te gaan, via Boulder rijden we een prachtige weg dwars door de bergen, in de verte zien we de Rocky Mountains al liggen, de toppen zien nog wit van de sneeuw.
Af en toe stoppen we om wat foto’s te maken en te genieten van de mooie uitzichten.
Tegen 2 uur zijn we in Estes Park, het hotel is snel gevonden. We hebben een kleine kamer met een mooi uitzicht op de Rockies.
De jetlag slaat toe, we zijn moe en duiken ons bed in voor een dutje. Na een uurtje ben ik wel uitgeslapen (Sandor pit nog lekker door) en ga ik buiten op het bankje voor onze kamer, een poosje zitten lezen. Het zonnetje schijnt nu lekker en het is een graad of 20.

’s Avonds eten we op onze kamer de lekkere hapjes van Whole Foods op en daarna lopen we nog wat rond in Estes Park.
Het is een aardige plaats, wel erg druk en toeristisch. Behalve veel toeristen zien we ook nog een paar herten rondscharrelen midden op de weg. Weer terug op onze kamer neem ik een lekker warm bad, drink nog een glas thee en daarna gaat het licht uit, we vallen als een blok in slaap.


Hotel: Comfort Inn
gereden km: 160
weer: zon/wolken/af en toe veel wind, graad of 20

’s nachts word ik een paar keer wakker van de wind, die om het hotelgebouw heen giert en als ik om 07.00 naar buiten ga, waait het nog steeds behoorlijk hard en is het maar 5 graden. Brrr. In de ontbijtruimte is het erg druk, we kunnen maar net een plaatsje vinden. Je kunt er zelf wafels bakken, wat ik dan ook doe en die is prachtig gelukt en smaakt heerlijk.
Om 8.30 vertrekken we naar het Rocky Mountains National Park, bij de ingang kopen we voor $ 80 een nationale parkpas, waarmee we een heel jaar gratis alle nationale parken kunnen bezoeken. De weg door het park is schitterend en we hebben een prachtig zicht op de besneeuwde bergen.

Bij het Moraine Visitor Center informeren we naar trails, die we kunnen gaan lopen. We wisten al dat sommige trails nog dik onder de sneeuw liggen en daar hebben we geen zin in. Een mevrouw adviseert ons de wandeling naar Cub lake te maken, dat niet ver van het visitor center af ligt.

Met de auto rijden we naar het beginpunt en er staan al heel wat auto’s geparkeerd, we kunnen onze auto nog maar net kwijt. Door de felle zon is het al lekker opgewarmd, heerlijk wandelweer dus. Het is een prachtige wandeling, jammergenoeg net iets te ver (voor mijn voeten) om ‘m helemaal te lopen, we lopen uiteindelijk een kilometer of 5.
Hierna rijden we naar de parkeerplaats van waaraf de shuttlebus vertrekt, die ons naar Bearlake zal brengen, dat op ruim 3100 m hoogte ligt.
We besluiten om toch maar de wandeling rond dit meer te doen, het grootste gedeelte van het wandelpad is sneeuwvrij, alleen op het laatste stuk ligt nog een dikke laag, smeltende, sneeuw. Glibberen dus!

Het is inmiddels 15.00 uur, we zijn moe en stappen weer op de shuttlebus, weer beneden rijden we terug naar het hotel. S kijkt op bed naar een film en ik ga weer lekker op het bankje in de zon een poosje zitten lezen en een puzzeltje doen.
Later eten we wat bij KFC en halen we nog een lekker ijsje.

Hotel: Comfort Inn – Estes Park
gereden km: 18
weer: eerst onbewolkt en fris, later wat wolken en 16-20 gr

Rond half 9 verlaten we Estes Park en via een schitterende weg door de bergen rijden we naar Loveland, waar we bij Perkins lekker uitgebreid gaan ontbijten: scrambled eggs, bacon, hashbrowns, toast voor S, pancakes voor mij. ’t Smaakte weer heerlijk! Bij Greeley nemen we een weg naar boven, naar Nebraska.

Het is lekker stil op de weg en wanneer we bij de Pawnee Grasslands komen zien we dat die in volle bloei staan. Wat een schitterend gezicht, het lijkt wel of het gesneeuwd heeft, de Grasslands zijn helemaal wit van de bloemen. Bij een country road stoppen we om (veel) foto’s te maken.
Wanneer we Nebraska inrijden wordt het steeds koeler en in de buurt van Kimball wordt de lucht donkerder en donkerder, een eng gezicht! We zetten de radio aan en horen dan: alarm for severe thunderstorms, kans op tornado’s en hagelstenen zo groot als golfballen en....precies in het gebied waar wij reden! Net als we dit opwekkende bericht gehoord hebben, ziet Sandor een beginnende, kleine slurf onderaan de zwarte lucht, zet de auto aan de kant en begint foto’s te maken.
Daar ben ik dus niet blij mee! Het valt allemaal wel mee, wel begint het hard te waaien, te onweren, te regenen, enorme grote druppels en daarna gaat de regen in hagel over. Gelukkig geen golfballen, maar het gaat wel zo tekeer dat we niet verder kunnen rijden. Het lawaai is enorm, de hagelstenen mogen dan wel niet zo groot als golfballen zijn, het geluid lijkt er wel op. De weg ziet helemaal wit, even wordt het wat minder , we rijden weer verder en dan begint het weer.

Het geplande bezoek aan Scotts Bluff Nat.Monument kunnen we wel vergeten vandaag! Het blijft hard regenen. We besluiten om maar naar ons hotel te gaan, het ziet er niet naar uit dat het weer snel op zal knappen.
Als we op onze kamer de tv aanzetten horen we elke keer het gepiep van het weeralarm en komt er weer een “warning for severe weather” update. Na een paar uur wordt het toch droog en komt zelfs de zon weer door. ’s Avonds rijden we Scottsbluff nog even in, veel te beleven is er niet, we zijn dan ook snel weer terug op onze kamer.

Hotel: Hampton Inn - Scottsbluff
gereden km: 368
weer: zonnige morgen 18 gr, ’s middags noodweer en tussen de 8 en 15 gr

We hebben een rustige nacht gehad, geen onweer, geen regen. Na het hotelontbijt rijden we alsnog naar het Scotts Bluff Nat.Mon.
Het weer is helemaal opknapt, wel fris, maar met een lekker zonnetje voelt het toch al snel aangenaam aan.
Bij Scotts Bluff aangekomen bezoeken we eerst het visitor center en koop ik een boek: Women’s Diaries of the Westward Journey.

Daarna lopen we een gedeelte van de trail, die rondom de berg loopt. Door de regen van gisteren is het flink modderig en mijn wandelschoenen zitten dan ook dik onder de kluiten rode modder, wat een gedoe om ze weer een beetje schoon te krijgen. Met een stokje peuter ik de grootste klodders weg en ga daarna een poosje in een grote plas staan “weken”. Gelukkig worden ze aardig schoon en “mag “ ik de auto weer in.
Met de auto rijden we naar boven en lopen daar nog 2 korte trails, we hebben er een prachtig uitzicht en zien in de verte de Chimney Rock.

Dan rijden we weer verder, richting South Dakota. Onderweg maken we nog een korte stop in Alliance, waar we bij Subway buiten op het terrasje een lekker broodje eten. Daarna brengen we nog een kort bezoekje aan Carhenge. De weg naar South Dakota is rustig en mooi, heuvels en grasvelden vol gele bloemen.
Tegen half 4 zijn we in Hot Springs.

Hotel: Holiday Inn Express –Hot Springs, SD
gereden km: 323
weer: zonnig, graad of 20-22

Als we rond 9.15 vertrekken miezert het wat . Vandaag staat het Custer State Park op ons programma.

Al voor we het park inrijden komen we de eerste bisons tegen. Het is gelukkig droog geworden, al vallen er wel heel af en toe een paar kleine spetjes. We rijden de Wild Life Loop en zien weer veel bisons, maar ook whitetail deer (witte konten hertjes), natuurlijk de nieuwsgierige burro’s (wilde ezels) en prairie dogs.

Tegen lunchtijd rijden we het plaatsje Custer in, lopen door Mainstreet en eten wat in een bakery, Sandor een gewone hamburger, ik een buffaloburger. Veel verschil in smaak met een gewone burger merk ik niet, misschien is de smaak wat droger.
Als we weer buiten komen schijnt de zon, dat is schrikken! Meteen is het een stuk warmer. We vertrekken uit Custer en rijden naar het Sylvan Lake, waar we een stukje langs het meer wandelen. We hadden het hele meer rond willen wandelen, ware het niet dat er een paar grote plassen in de weg lagen. Aangezien we geen zin hadden in een paar natte voeten keren we om en lopen dezelfde weg weer terug.

We rijden de Needles Highway op, helaas het wordt ineens mistig zodat we er niet veel van kunnen genieten, we passeren een aantal smalle tunnels waar we maar net met de auto door heen kunnen.

Na ruim anderhalf uur rijden verlaten we het park weer en gaan we weer terug naar Hot Springs. Bij de “Blue Bison” (op het dak staat een grote blauwe bison) kopen we een lekker ijsje. We lopendoor de hoofdstraat en langs de rivier, waar we een paar hot springs zien. Het valt ons op dat het weer hier een stuk warmer is dan in het Custer SP, heerlijk! Omdat we nog vol zitten van de uitgebreide lunch eten we een broodje op onze kamer en maken we in de magnetron een “corn on the cob” klaar. Wat is zo’n maiskolf toch een stuk lekkerder dan in Nederland. Zo lekker zoet vind je ze bij ons niet.

Hotel: Holiday Inn Express – Hot Springs
gereden km: 182
weer: eerst bewolkt, af en toe wat miezer en 14-16 gr, dan mist, later zonnig en 21 gr

Tijdens het ontbijt begint het te regenen en dat gaat de hele dag zo door. Bovendien is het maar tussen de 8 en 12 graden. Met dit weer kunnen we geen park bezoeken en we besluiten dan ook om maar naar Rapid City te rijden. Via de Interstate 79, een snelweg, rijden we in een ruim een uur daar naar toe, even zoeken naar de mall, die niet zo groot is.

Bij JC Penney koop ik een capribroek en een t-shirtje, we gaan nog naar wat andere winkels maar vinden niets naar ons zin. Dan nog maar naar Walmart, daar zijn we ook al een paar dagen niet meer geweest! Eerst eten we snel bij MacDonalds een chickenwrap voor $ 1.59, lekker en goedkoop en daarna struinen we wat rond en kopen een paar kleinigheidjes.
Intussen is het even droog geworden en we besluiten naar Mount Rushmore te rijden. Helaas, het begint weer te hozen en door de nevel kunnen we niets zien van de Presidentenkoppen.

Via het Custer SP rijden we terug naar Hot Springs. Onderweg komen we weer bisons tegen, we zien pronghornherten en ook de burro’s laten zich weer zien. De arme beesten zijn kletsnat.
Kletsnat is ook een grote groep motorrijders, die tegen 7 uur bij het hotel aankomen. We tellen zo’n 35 motors op de parkeerplaats.

Hotel: Holiday Inn Express –
gereden km: 245
weer: regen, regen, 8-12 gr, ’s avonds de verwarming aan op onze kamer!

Ja hoor, weer regen.... om 07.00 vallen de eerste druppels al weer.

In de ontbijtzaal is het druk met al die bikers, die gisterenavond aangekomen zijn. We moeten even wachten tot er een tafeltje vrijkomt. Na een lekker ontbijtje, vertrekken we in de stromende regen. We nemen weer de Expressway 79 naar Rapid City. Tot onze verbazing begint het vlak voor Rapid City lichter te worden en even later is het zelfs droog, het heeft daar zelfs helemaal niet geregend! Net voorbij Rapid City brengen we een kort bezoekje aan het South Dakota Air and Space Museum, dat naast de Ellsworth Air Force Base ligt.
Helaas, als we wat vliegtuigen bekijken begint het weer zachtje te regenen. Snel maar weer terug naar de auto, op naar het plaatsje Wall, waar de bekende Wal Drug Store is.
Deze drug store werd bekend doordat vroeger reizigers er gratis ijswater konden krijgen.
Daar aangekomen gaan we eerst wat eten, we hebben alweer trek. Vandaag gaan we voor een hotdog en een maple donut, vooral de donut is erg lekker.
We bekijken de wat winkeltjes, maken wat foto’s en in de stromende regen hollen we weer terug naar de auto. Het gaat weer lekker vandaag! Even tanken en verder naar de Badlands en naar Interior, waar de Circle View Ranch ligt.

Als we het Badlands National Park inrijden gaan we eerst naar het visitor center voor wat informatie. Ondanks de regen is het toch behoorlijk druk in het park, we rijden nog een stukje het park in om een indruk te krijgen, helaas kunnen we de auto niet uit, te nat! Het is inmiddels 15.45, we gaan de Circle View Ranch maar eens opzoeken.
Om daar de te komen moeten we een, goed onderhouden, dirt road in rijden, de weg gaat behoorlijk omhoog, de butte (heuvel ) op.

Hank, de Ranch hond, lekker nat en modderig, komt ons al tegemoet als we boven zijn. We worden verwacht, op het welkomstbord staat onze naam. Amy, de gastvrouw, brengt ons naar onze kamer. Deze is niet groot, vrij eenvoudig, en er liggen prachtige quilts op de bedden.
We zien dat alle gasten, hun schoenen bij de deur uitdoen en dat doen wij dus ook maar. Zal ook wel nodig zijn want met dit natte weer heeft iedereen modderige schoenen. We maken een praatje met wat andere gasten, o.a. een stel uit Florida. In de gemeenschappelijke huiskamer lezen we de krant, kijken naar buiten of het nog niet droog wordt en om een uur of 6 maken we een boterhammetje klaar in de gemeenschappelijke keuken.

Tot onze verbazing is het om een uur of 7 droog en komt er zelfs nog een waterig zonnetje. Opeens vliegt iedereen naar buiten: de burro´s zijn er. Zij komen elke avond langs om hun wortels op te halen, Amy heeft een hele bak klaarliggen om ze te voeren.
En dan, als klap op de vuurpijl, als goedmakertje, krijgen we een prachtige zonsondergang te zien. Alles kleurt dieprood en bijna alle gasten staan op het terras daarvan te genieten.
Tegen half 10 gaan we naar onze kamer, lezen nog wat, er is geen t.v. en gaan om 10.00 slapen.

Hotel: Circle View Ranch
gereden km: 261
weer: hele dag regen, 14-17 gr

Als ik om 06.00 het gordijn open doe en naar buiten kijk.... zie ik dat het weer regent. Jakkes, dat is balen! Om half 8 gaat de bel voor het gezamenlijke ontbijt, aan 2 grote tafels zitten de gasten te eten. En dat eten is lekker: een geroosterd broodje, daarop een plakje kaas, een plakje bacon en een bolletje scrambled eggs, daarbij een aardappel-kaas ovenschotel, stukken watermeloen, creamcheese bars en yoghurt met door Amy zelfgemaakte granola. Het smaakt allemaal heerlijk.

Na het ontbijt om half 9 in de auto gestapt, hard duimend dat het weer wat zal opknappen. Als we de Badlands inrijden begint het iets minder hard te regenen, na een half uurtje gaat de regen over in miezer en tegen 10.00 uur lijkt het droog te worden. Hoera!
We genieten ontzettend van dit park, het is zoooo mooi. We lopen een boardwalk, die de prairie ingaat. Prachtig! Je gaat er van uit dat het doodstil zal zijn. Integendeel, de vele vogels zingen uit volle borst, je ziet ze niet, ze verbergen zich in het hoge gras. We zien weer prairiedogs en veel soorten bloeiende planten.
Het weer knapt steeds verder op, de zon komt zelfs door en hoeveel mooier worden dan de Badlands.
Via een lange, maar goed onderhouden, dirtroad rijden we het park weer uit en komen dan uit op de weg, waaraan de ranch ligt.

Daar gaan we dan ook naar toe, maken een sneetje brood en een glas thee klaar en eten/drinken dat lekker op in de zon op het terras, We genieten van de rust en het prachtige uitzicht. Om een uur of half 4 gaan we weer terug naar het park, we maken weer veel foto's en lopen een paar korte trails, het is nu heerlijk warm weer.
Tegen 6 uur gaan we naar de parklodge om daar wat te eten. Ik kies voor een buffalo stew met Frybread. De stew valt wat tegen, het vlees is nogal taai.
Als we weer terug gaan naar de ranch komen de burro's ook aanlopen, die hebben trek in hun wortels!

We zien weer een prachtige zonsondergang en als het bijna donker is wordt de fire pit aangestoken, er worden stoelen aangesleept en bijna alle gasten zitten rond het vuur. Volgens Phil, de gastheer, hoort er bij een vuurtje s'mores (some more) gemaakt te worden. Dit zijn boven het vuur geroosterde marshmellows, tussen 2 biscuitjes en een plake chocola. 't Smaakt best lekker, al is het me wel een beetje te zoet.
De burro's komen ook op het lekkers af, ze zijn niet weg te krijgen en staan met hun neus vooraan.
Tegen half 10 gaan we weer naar binnen (en naar bed), het is behoorlijk fris geworden en de muggen vallen ons lastig.


Hotel: Circle View Ranch
gereden km: 192
weer: eerst regen, later zon, 16 - 22 gr

Ik ben al vroeg wakker, kijk naar buiten hoe het weer is en zie een blauwe lucht en nevel die boven de rivier hangt.

Snel aangekleed en naar buiten om foto's te maken.
Om 7.30 zitten we weer aan het ontbijt met de hele club. Ook nu is het weer heerlijk: eerst een fruit (aardbeien en bosbessen) smoothie, gevolgd door volkoren bosbessenpancakes, scrambled eggs, soort aardappelkroketjes en een vers gebakken appelstrudel.
Na het ontbijt nemen we afscheid van Amy, Phil en hun kinderen Kathy en Jacob, Hank krijgt nog een aai over zijn kop en kat Cowboy een kriebel onder zijn kin.
Voor we richting Wyoming rijden brengen we nog een kort bezoek aan de Badlands en lopen gedeeltelijk 2 trails, totaal lopen we een kilometer of 3.
Heuveltje op, heuveltje af, 't is al snel behoorlijk warm in de zon. We verlaten de Badlands, gaan de Interstate 90 een klein stukje op en slaan dan af bij highway 63, waar we de prairie weer induiken. We rijden een kilometer of 50 rechtdoor, slaan links af de 34 op, ook weer een lange, vrijwel rechte weg van ruim 200 kilometer. Maar heel af en toe rijden we door een klein dorpje.

Een paar keer ruiken we een verschrikkelijk stank: er ligt een doodgereden stinkdier (skunk) langs de weg. Jakkes, wat een lucht.
Bij Sturgis gaan we de Interstate 90 weer op en rijden dan naar Spearfish. Hier maken we een korte stop en bezoeken de Historic Fish Hatchery , waar trout (forel) gekweekt wordt.
Daar bekijken we o.a. een treinstel, waarin vroeger vis vervoerd werd, we maken er kennis met een enthousiaste gids die ons natuurlijk vraag waar we vandaan komen. Als hij het woord Netherlands hoort begint hij helemaal te glimmen. Jaren geleden was hij in Volendam geweest en daar had hij applepie gegeten met de heerlijkse whipped cream (slagroom), die hij ooit geproefd had.

We rijden weer verder, naar Belle Fourche en we ontdekken dat deze plaats het geografische middelpunt van Amerika is. Zo leer je nog eens wat.
Tegen 5 uur zijn we in Hulett, Wyoming, waar we een kamer hebben gereserveerd bij het enige, behoorlijke, hotel, de Best Western Devils Tower. Een fatsoenlijk restaurant zien we zo gauw niet, daarom halen we maar een diepvries burrito met rijst en bonen, die we in de magnetron kunnen opwarmen. Als we de supermarkt weer uitkomen zien we een dreigende, zwarte lucht, later horen we op de tv weer het weeralarm signaal: severe thunderstorm warning till 01.00 am, precies in het gebied waar wij zitten. Gezellig!

Gelukkig valt het mee en blijft het bij wat gerommel. Later zien we op de tv dat het in Rapid City noodweer geweest is en dat er een dikke laag hagel is gevallen. Boften wij even!

Hotel: Best Western Devils Tower
gereden km: 395
weer: zonnig en warm, 24-25 gr

Die burrito van gisterenavond is verkeerd "gevallen" , wat voelde ik me beroerd vannacht. Nadat ik overgegeven had ging het wat beter, maar ontbijt hoefde ik vanmorgen niet. Tot 9 uur op bed blijven liggen, uiteindelijk vertrekken we rond half 10 naar Devils Tower

Het rondje wandelen rond de Tower zie ik niet zitten en S gaat dan ook alleen op pad, terwijl ik lekker in de auto, in het zonnetje, wat zit te doezelen.
Na een uurtje is hij weer terug en tegen 12 uur vertrekken we naar Sheridan. Onderweg slaap ik veel, pas als we in de buurt van Sheridan zijn begin ik me wat beter te voelen. We stoppen bij een grote supermarkt en daar koop ik een vruchtensalade, ik heb alleen maar trek in wat fruit, en een paar gelatinepuddinkjes met fruit. Als we ingecheckt zijn duik ik meteen het bed weer in en slaap de rest van de middag en avond en word alleen even wakker om wat fruit te eten.

Hotel: Wingate Sheridan Inn
gereden km: 288
weer: zonnig, 21 gr

Gelukkig, na al dat slapen voel ik me vanmorgen een stuk beter. Als ontbijt eet ik 2 sneetjes toast met een beetje jam. Jammer, er werd een heerlijk ontbijt geserveerd.
Op ons gemak rijden we via een prachtige weg, de Alt 14, dwars door de bergen, waarop best nog veel sneeuw ligt.

We bezoeken ook nog een visitor center, waar we een korte nature walk doen. Er komt weer een donkere lucht aan en er vallen een paar spetjes, snel terug naar de auto voordat de regen weer met bakken naar beneden komt (gelukkig valt het mee).
Als we uit de bergen komen is het beneden lekker warm en zonnig. Bij Powel stoppen we bij een picnic-plaats, S maakt een broodje pindakaas en ik eet een banaan. We brengen nog een kort bezoekje aan een BigR store, een soort Welkoop.
Ook stoppen we nog even bij het Japanese Relocation Center. Dit valt wat tegen, er staan alleen een paar borden waarop stond wat er op die plaats gestaan had.

Tegen 3 uur rijden we Cody binnen, hier zijn we 18 jaar geleden ook eens geweest en wat is dit, toen kleine en leuke, plaatsje veranderd en druk geworden. We lopen de hoofdstraat door en in een toeristenwinkel raak ik aan de praat met..... Ansje, zij herkende mijn accent en vroeg waar we vandaan kwamen. Wow, ze kent Nederland en Utrecht. Haar ouders zijn in 1953 vanuit Soest naar California geëmigreerd, ze is al een paar keer in Nederland geweest en ze spreekt best nog redelijk goed Nederlands.
Omdat ik weer trek begin te krijgen besluiten we bij de Chinees te gaan eten, we krijgen een paar enorme schotels fried rice en orange chicken voor onze neus. Pftt, daar eten we thuis 3 dagen van! Na het eten lopen we nog even naar Buffalo Bill Village, vlak naast ons hotel. Hier kunnen gasten van de Comfort Inn tussen 5 en 7 uur free drinks en snacks krijgen. Wij nemen een glaasje ananassap en een klein beetje fruitsalad.

Hotel: Comfort Inn
gereden km: 258
temperatuur: graad of 22

's Morgens vroeg, als S nog slaapt, ga ik met de auto naar Albertsons (supermarkt) om wat boodschappen te doen voor de komende 2 dagen als we in Yellowstone zijn. Ik koop er wat fruit, brood, tomaten en een avocado, daar moeten we het maar mee zien te redden!
Weer terug ga ik naar de ontbijtkamer en maak er wat toast voor mij en Sandor en neem dat mee naar onze kamer.

Om 08.00 vertrekken we al richting Yellowstone, 't is lekker zonnig weer en de temperatuur is een aangename 20 gr. Helaas, dat duurt niet lang, hoe dichter we bij Yellowstone komen, hoe donkerder het weer wordt.
Vlak voor de ingang van Yellowstone begint het te regenen, na 15 minuten is het weer droog en komt het zonnetje weer door, totdat.... weer een donkere lucht, buitje, zon, buitje, zon en zo gaat het de hele dag door.
We rijden meteen door naar het Mammoth Springs gedeelte, dit hebben we nl. al 2x gemist. Een keer konden we er niet komen omdat de weg door sneeuwval afgesloten was en waarom we de andere keer er niet naar toe gingen, kan ik me niet meer herinneren. Dat is al zoooo lang geleden. Tegen half 12 zijn we er dan toch echt en wat is het er druk.... (ook op de weg er naar toe was het file rijden), we vinden met moeite nog een parkeerplaats.

Daarna rijden we naar de Orange Spring Mound en het Norris Geyser Basin.
Helaas worden de buien nu steeds talrijker, we hebben er genoeg van, we daarom maar een bezoekje aan West Yellowstone brengen. Hier hebben we de vorige 2 keren ook geslapen. We bekijken wat winkeltjes, het wordt steeds kouder , het gaat nog harder regenen, het is al een uur of 4, tijd om onze cabin in Canyon Village op te gaan zoeken. Het is weer een heel eind rijden, het is druk bij het inchecken, zodat we uiteindelijk pas tegen 6 uur bij de cabin zijn. Van buiten ziet het er niet uit, van binnen valt het, voor 1 nacht, eigenlijk best wel mee (we hadden andere verhalen gehoord).

Gelukkig doet de verwarming het goed, we hebben het koud gekregen, en in een mum van tijd is het warm. We hebben geen zin meer om in de Lodge te gaan eten en maken dan ook zelf een boterhammetje klaar. Na het eten komt zowaar de zon toch nog door en maken we nog een korte wandeling. We duiken vroeg ons bed in, er zijn nl. geen stoelen waarop je een beetje fatsoenlijk kunt zitten.


Hotel: Frontier Cabin
gereden km: 344
weer: hele dag buien, 12 gr als het regent, 18 gr als de zon schijnt

Om 08.00 stappen we al in de auto. Het weer ziet er redelijk uit, droog, af en toe zon en niet al te koud. We rijden nu richting Old Faithful en maken stops bij o.a. Lower Geyser Basin, de Fountain Paint Pot, het Midway Geyser Basin. Onderweg zien we, behalve veel stoom, ook veel bisons. Eentje steekt er zelfs vlak voor ons over, als we over een boardwalk lopen.

Tegen 11 uur zijn we bij de Old Faithfull, de bekendste geyser van het park, die over ongeveer een half uur zal gaan "spuiten" . In het zonnetje zitten we te wachten op een bankje, samen met zo'n paar 100 andere toeristen.
Na het "spuitwerk" lopen we nog een boardwalk trail.
Als we uitgekeken zijn knorren onze magen en gaan we een lekkere humus sandwich eten met een grote beker thee erbij.

Rond 1 uur gaan we op weg naar de uitgang van het park en worden we weer getrakteerd op een flinke hoosbui. Als we tegen 3 uur in Jackson aankomen is het daar koud, nat en druk. We lopen nog even wat rond, bezoeken een paar winkeltjes maar schieten dan weer snel de auto in, te nat en te koud.

We nemen dan scenic Byway naar Idaho Falls, waar we om half 6 aankomen, de zon lekker schijnt en de temperatuur heel wat aangenamer is. De Best Western Driftwood Inn, waar we 2 nachten zullen slapen, is een vrij oud motel, maar ziet er goed en schoon uit. We hebben een ruime kamer met uitzicht op de Snake Rivier en de Falls.


Hotel: Best Western Driftwood Inn
gereden km: 389
weer: 14 – 20 gr, zon, wolken, buien

Om 8 uur zitten we al aan ons hotelontbijt: toast met scrambled eggs. Na de lange autodag van gisteren kunnen we wel weer wat lichaamsbeweging gebruiken en we lopen dan ook de Riverwalk, een wandelpad dat tegenover ons hotel loopt, langs de Snake River. Het is heerlijk wandelweer, droog, af en toe wat zon en (natuurlijk) af en toe een donkere lucht. De wandeling is ongeveer 4 kilometer. Daarna gaan we meteen door naar de mall, maar.... voordat ik ga shoppen breng ik, voor het eerst van mijn leven, een bezoekje aan een Nailsalon voor een pedicurebehandeling. Eerst mag ik de nagellak uitzoeken, dan een poosje met de voetjes in een bubbelbad gevolgd door de pedicurebehandeling, die door een wat oudere Vietnamese vrouw wordt gedaan.
Tot slot worden mijn teennagels gelakt en mag ik kiezen wat voor motiefje ik op mijn "big toe " wil hebben. Als ik na 3 kwartier klaar ben brengen we nog een kort bezoekje aan Target ,aan Michaels, aan een supermarkt en gaan dan terug naar ons hotel.

S voelt zich niet zo lekker en duikt het bed in, ik ga een was draaien en drogen ('s middags is het niet zo druk in de wasruimte van het hotel), voor 2 dollar is alles gewassen en gedroogd.
Tussendoor zit ik lekker bij het zwembad in de zon wat te lezen. Ja, je leest het goed, IN DE ZON ! Om een uur of 4 is het met de pret gedaan en komt er een bui aanzetten, donkere lucht, onweersklappen en wat regen. Kwartiertje later is het weer droog en komt de zon weer tevoorschijn en zit ik nog tot 18.45 bij het zwembad.

Hotel: Best Western Driftwood Inn
gereden km: 13
weer: zonnig, een bui, graad of 23

Om 07.45 zijn we al kant en klaar en vertrekken we richting de volgende staat, Utah. Het is al heerlijk warm buiten en er is geen wolkje te bekennen,. Het echte vakantie-weer-gevoel begint nu te komen, de korte broek kan voor het eerst aan! 't Is lekker rustig op de weg, onderweg stoppen we bij een rest area en maken daar een korte wandeling door de lavavelden, grote brokken zwart lavasteen. Al ruim voor Salt Lake City wordt het steeds drukker op de weg, ook wordt er veel aan de weg gewerkt, wat ook extra drukte geeft.

Tussen 12.00 en 12.30 hebben we in Salt Lake City met Anja en haar man Marcel afgesproken, Anja ken ik via haar weblog en heb ik in april. jl voor het eerst ontmoet toen zij in Nederland met vakantie was. Iets voor 12 uur zijn we bij het afgesproken IHOP restaurant en na ongeveer 10 minuten wachten zie ik Anja en Marcel aan komen rijden. In het restaurant eten we wat en kletsen er gezellig op los.

Na ruim een uur is het weer tijd om verder te rijden, we hebben nog een aantal uren reizen voor de boeg. Onderweg naar Green River, onze eindbestemming voor vandaag, is het erg druk op de weg. Kennelijk veel weekend-verkeer, want we zien veel auto's + boottrailer, campers en caravans.

Tegen 17.00 zijn we, na een schitterende tocht door bergen en desert, bij ons hotel. Daar hebben we een mooie, grote kamer, met balkon en uitzicht op de rivier. Hoewel.... uitzicht, dat valt wat tegen, er staan grote bomen voor.
Na het eten, we eten een broodje op de kamer, maken we nog een wandelingetje, het is dan nog bloedheet.

Hotel: Best Western River Terrace
gereden km: 637
weer: zonnig en heet, 28 gr

We zijn al vroeg op en na het uitgebreide, warme, hotelontbijt rijden we naar het Goblin Valley State Park, wat op bijna 1 uur rijden van Green River ligt.

Na de hete dag van gisteren valt het weer nu erg tegen, het is bewolkt en het is fris als we bij het park aankomen. We genieten van dit prachtige park, waar je zo tussen de meest wonderlijke rotsen door kunt lopen en er op kunt klimmen.
Gelukkig klaart het na een poosje wat op en komt er zelfs een mager zonnetje door. Het is dan ook meteen een stuk warmer. We lopen een paar uur rond te dwalen, gaan dan terug naar de auto en eten een broodje. Later lopen we nog de Curtis Bench trail, die over vlak desert terrein gaat, aan het eindpunt van deze trail kijken we in de Goblin Valley.

Op de terugweg wordt het steeds donkerder en de laatste meters moeten we zelfs hollen, het begint nl. weer eens te regenen.
In de auto wachten we tot de bui voorbij is. Helaas, het blijft zachtjes regenen. We verlaten het park maar weer, zo kunnen we toch niets beginnen. Jammer, want we hadden nog naar de Little Wild Horse Canyon willen gaan.
Het regenen gaat over in plenzen, we gaan maar terug naar het hotel. Dat wordt weer een middagje lezen op de bank voor de tv. Als lunch eten we kersen, die ik gisteren nog snel bij een supermarkt onderweg gekocht had. Aan het eind van de middag wordt het toch nog droog en komt de zon weer door en meteen is het weer bloedje heet. In het restaurant naast het hotel eten we een kopje chicken noodlesoup met daarbij een salad en een turkey sandwich with gravy.

Hierna gaat S de auto nog een wasbeurt geven, die ziet er nl. niet uit door al de regen en het rode zandstof. Ineens wordt het weer donker en krijgen we weer een enorme wolkbreuk met onweer en heel veel wind. Na een uurtje is het weer over en komt de zon weer door.

Hotel: Best Western River Terrace
gereden km: 145
weer: bewolkt, 17 gr, later regen 20 gr, eind middag zon 25 gr

Na het hotelontbijt, French toast deze keer, vertrekken we om half 9 richting Moab. Het is prachtig, zonnig en warm weer. Helaas, dat duurt niet lang want als we 10 minuten onderweg zijn op de Interstate 70 zien we de bui al weer hangen.

Het begint te bliksemen, harde onweersklappen, wind en regen, veel regen. Noodweer dus, er komt zelfs ook nog even hagel aan te pas. De ruitenwissers kunnen het niet aan, we hebben geen zicht, dus maar weer de kant in tot het wat minder wordt. Na een minuut of 5 kunnen we toch weer verder rijden en dan kom ik tot de ontdekking dat we, door het slechte zicht, de afslag naar Moab hebben gemist. Verdikkeme, duurt een eind voordat we eraf kunnen en dan weer terug..... de bui weer tegemoet! Gelukkig duurt dat maar even, ineens is het droog en komt de zon door en wordt de lucht stralend blauw.

We bezoeken eerst het Dead Horse Point State Park, waar we een prachtig zicht hebben op de kronkelende Colorado rivier. We lopen er wat rond en maken natuurlijk de nodige foto's.
Op een overdekte picknickplaats maken we een broodje pindakaas klaar en drinken we wat vruchtensap. Vervolgens gaan we naar het, vlakbij gelegen, Canyon Lands Nat.Park. We rijden naar het uiterste punt van het park, maken een korte wandeling en nemen wat foto's. Daarna bezoeken we nog een paar uitzichtpunten.

Dan is het hoog tijd om naar Moab te gaan, waar we de komende 2 nachten zullen slapen. Voordat we naar het hotel gaan, gaan we wat boodschappen doen bij de Citymarkt, de plaatselijke supermarkt. Door het hete weer hebben we geen trek in warm eten en we nemen dan ook een salad mee, die we straks in het hotel op onze kamer kunnen opeten. 's Avonds rijden we weer naar de Mainstreet, kopen een ijsje en in een sportzaak koop ik een paar teva-sandalen. We liggen vroeg in bed, morgenochtend willen we, i.v.m. de warmte, al vroeg naar het Arches park gaan.

hotel: Holiday Inn Express
gereden km: 262
weer: mooi, enorme regen/onweersbui, heet ruim 30 gr

Om 8.15 rijden we naar het Arches NP en als we in het park zijn, rijden we meteen door naar de parkeerplaats bij het begin van de trail naar de Delicate Arch. Het is nu nog heerlijke weer en nog redelijk te doen om in de zon naar boven te lopen. Jaren geleden hebben we trail ook al eens gelopen en in mijn herinnering was deze trail niet al te zwaar. Of ik herinner me het niet goed, of het komt doordat ik wat ouder ben (haha, dat zal het wel zijn), maar deze keer valt het me vies tegen. 't Was ploeteren om boven te komen!
Maar..... ik heb het gehaald, om 9.15 waren we al boven en konden we de Delicate Arch zien. Ondanks dat het nog vroeg is, zijn er al behoorlijk wat mensen. S loopt wat heen en weer om foto's te maken, ik zit op een rots bij te komen van de tocht en te genieten van het uitzicht.

Na een uurtje lopen we weer terug, dat gaat heel wat sneller, maar zeker niet makkelijker, want het is inmiddels behoorlijk warm geworden. Tegen 11.00 zijn we weer bij de auto, lekker fris water (uit de koelbox) gedronken, poosje gezeten en toen weer verder. We hebben nog meer te doen vandaag! Dan naar de Windows Section, het is daar erg druk en we vinden met moeite een parkeerplaats. We besluiten nog één trail te lopen, een kleintje, want het is nu veel te heet, het wordt de trail naar de Double Arch, die ook weer erg mooi is.

Voorlopig hebben we er nu een poosje genoeg van, het is veel te heet, ruim 34 gr. We gaan terug naar Moab, halen bij de Citymarket weer een salad en een fruitsalad voor vanavond, bij MacDonalds een lekkere milkshake als lunch en gaan dan terug naar het hotel. Daar ga ik eerst een lekker bad nemen, goed voor de vermoeide spieren en dan doen we lekker een middagdutje met de airco aan. Om een uur of half 5 eten we onze salad op met een stuk stokbrood en tegen 5 uur stappen we, fris en fruitig, in de auto. We rijden eerst de Potash Scenic Byway langs de Colorado river, prachtige hoge rotsen, maar helaas kunnen we weinig van de rivier zien.
Daarna gaan we Arches weer in, het is eigenlijk nog steeds te heet, lopen rond de Balanced Rock en maken daar foto's, tot slot brengen we nog een kort bezoek aan Park Avenue.

hotel: Holiday Inn Express
gereden km 162
weer: zonnig en heet, 33 gr

Tegen 09.00 vertrekken we weer uit Moab. Via de scenic byway 128 rijden we langs de Colorado River naar Fisher Towers waar we een trail willen gaan lopen. De route is weer schitterend, hoge rode rotsen en een slingerende rivier. Bij milepost 21 draaien we de dirtroad op.

Ik had gelezen dat deze weg goed te berijden zou zijn met een gewone auto. Volgens Sandor dus niet, die keek niet vrolijk. Met een slakkensnelheid van 10 mile per uur zijn we de drie kilometer naar het begin van de trail gesukkeld.. Grote stenen, diepe gaten en wasbord, hobbel de hobbel. Ik had ook gelezen dat deze trail over een redelijk glad terrein zou gaan.... en ook dat viel me vies tegen, daar was de Delicate Arch trail kinderwerk bij.
Hier moest echt geklommen en geklauterd worden en was het wel een erg smal pad.
Bovendien was het ook nog eens een stuk warmer dan gisteren. Halverwege zag ik het niet meer zitten en zijn we teruggegaan. Maar..... mooi was het daar wel!

Ook de rit terug naar de hoofdweg verliep zonder problemen en schade, ik was wel blij toen we weer op de geasfalteerde weg reden!
Na een half uurtje rijden gestopt bij Colorado River, bij een vertrekplaats van raft boten. Er werden er net een stel klaargemaakt voor een raftocht.

Poosje gekeken en toen weer verder, naar Colorado, naar Fruita. Door de verkorte wandeling waren we vroeger dan we gepland hadden bij ons hotel, gelukkig konden we al op onze kamer, spullen uit de auto, wat gedronken en aangezien het te heet was om wat buiten te doen...... gaan we naar de Mesa Mall in Grand Junction. Wat gewinkeld en voordat we weer weggingen, op het Food court Chinees gegeten. Terug naar het hotel, geprobeerd om nog een stukje te lopen, maar.... nog steeds veel te heet.

Hotel: Comfort Inn
gereden km: 180
weer: zon en bloedheer, 36 gr

Om half 9 zitten we al weer in de auto om het Colorado National Monument te gaan bezoeken. Als we om 9 uur bij het visitor center aankomen, blijkt dat er om 9.30 een wandeling onder leiding van een ranger zal zijn. Dat lijkt ons wel leuk en we besluiten dan ook om daaraan mee te doen. Als het half 10 is blijkt dat wij de enigen zijn, dat wordt dus een privé wandeling mét gids. Ranger Eric is een aardige vent, die in zijn jonge jaren een vakantie in Nederland heeft doorgebracht.

Hij heeft veel te vertellen over de geschiedenis en de natuur van het park. We steken er veel van op. Tegen 11 uur zijn we weer terug van de drie kilometer lange wandeling, 't laatste stukje was een beetje afzien, de temperatuur is nl. al opgelopen tot ruim boven de 30 gr.
Op een bankje in de schaduw rusten we wat uit en drinken we veel water, dat is wel nodig met die hitte. We rijden verder het park in, stoppen af en toe en lopen dan een klein stukje. Aan het einde van de Rim Rock Drive (de weg door het park) stoppen we bij het begin van de Serpents trail. Deze historische trail werd vroeger de "Crookedest (bochtigste) Road in the world" genoemd. De weg werd begin 1900 gemaakt en was een deel van de hoofdweg tot 1950.

We lopen samen een stukje, S besluit dan terug te gaan en met de auto naar het eind van de trail te rijden en mij daar op te wachten, ik loop alleen het bijna drie kilometer lange pad naar beneden.
De zon verdwijnt achter de wolken, heerlijk, dat maakt het lopen een stuk aangenamer.
Het pad loopt zachtjes af naar beneden en zit inderdaad vol bochten. Niet te geloven, dat hier zo'n 50-60 jaar geleden auto's reden.
Na ruim drie kwartier ben ik beneden en staat S me met een fles water op te wachten.

Intussen is het steeds donker geworden en als we op de vlakbij gelegen picknickplaats een broodje eten vallen de eerste spetten en begint het wat te rommelen. Gelukkig blijft het daarbij en komt de zon weer door. Later rijden we naar downtown Grand Junction en eten daar een heerlijk ijsje. Dan is de koek op, 't is weer bloedheet, en gaan we terug naar onze koele hotelkamer.

hotel: Comfort Inn
gereden km: 75
weer: heet, 35 gr

We hebben ons reisplan wat veranderd. S wil graag nog eens naar Mesa Verde en daarom vertrekken we vandaag dan ook naar Durango. Via Montrose tijden we naar Ouray, een klein stadje dat in het historische goud/zilver mijngebied ligt.
We parkeren de auto aan het begin van Mainstreet en lopen deze straat op en neer. Er zijn wat leuke winkeltjes, wat historische pandjes, waaronder een oud hotel én, niet onbelangrijk, een grote ijssalon, waar we een brownie ijsje kopen, yummie yummie.

Wij rijden de Million Dollar Highway naar Silverton, af en toe doe ik mijn ogen maar dicht (er is geen vangrail).
Net als we in Silverton uit de auto stappen begint het zachtjes te regenen. Ondanks de regen bekijken we het oude stadje, kopen een hot dog en horen dan in de verte de stoomtrein uit Durango aankomen.
Deze stoomtrein is een toeristische trein, die dagelijks tussen Durango en Silverton rijdt. De rit schijnt spectaculair te zijn. Als we bij het stationnetje aankomen stromen de toeristen uit de trein en is het meteen druk in de winkels en restaurantjes.Nadat we nog wat foto's gemaakt hebben gaan we weer verder, naar Durango, het einddoel van deze dag.

Alweer gaat de weg dwars door de bergen. In Durango aangekomen is het erg druk op de wegen en moeten we wat zoeken naar ons hotel. Bij het hotel gearriveerd halen we de bagage uit de auto en gaan daarna nog een poosje naar downtown. Als we op zoek zijn naar een parkeerplaats merken we dat er overal parkeermeters staan. Vreemd, dat zie je in Amerika, buiten de grote steden, niet veel. Het parkeergeld is overigens een lachertje, $ 0.25 voor 2 uur! Ook hier weer een aardige Mainstreet met een paar leuke winkels. Als we alles gezien hebben gaan we op zoek naar de Mesa Mall, eenmaal gevonden valt die erg tegen. Er zijn nog maar een paar winkels open, de rest staat leeg. Wanneer we na 10 minuten weer terug zijn bij onze auto zien we, ja , alwéér, een donkere luchten en al snel vallen de eerste spetters. Op de terugweg naar ons hotel stoppen we nog even bij een supermarkt, nu moeten we rennen om droog binnen te komen, het begint ook flink te onweren. Als we uitgewinkeld zijn regent het net wat minder hard, maar bij het hotel aangekomen komt het weer met bakken naar beneden en begint het ook weer te onweren. Van het kleine stukje van de auto naar onze kamer worden we kletsnat. Het regent en het onweert nog een poosje flink door, het parkeerterrein staat weer blank.

Hotel: Best Western
gereden km : 301
weer: zon-wolken-onweersbui, 24 tot 30 gr

Als we zitten te ontbijten begint het..... te regenen en niet zo zuinig ook. Om 07.45 vertrekken we al naar Mesa Verde, onderweg gaat het flink weer flink te keer, ruitenwissers weer in de hoogste versnelling, het is weer bar en boos en we beginnen de moed nu een beetje te verliezen.
We besluiten toch maar door te rijden, wie weet klaart het later nog wat op. Je moet toch een beetje optimistisch blijven, nietwaar? Als we na een uurtje rijden Mesa Verde inrijden regent het niet alleen hard, het wordt ook nog eens mistig door de laaghangende wolken. Behalve de weg zien we geen fluit van de omgeving.

Halverweg de lange weg door het park naar het visitor center lijkt het waarachtig droog te worden en het blijft droog! We blijven in het park en rijden naar het Spruce Tree house en als we daar aankomen is het nog steeds droog en de temperatuur is ook helemaal niet zo gek, een jas is al snel te warm. We lopen de trail naar beneden, naar het Spruce Tree house, heerlijk rustig is het nu nog. We bekijken de restanten van de rotswoningen en lopen dan weer terug naar de auto. 't Is weer een hele klim naar boven.

Dan rijden we nog weer verder het park in en stoppen hier en daar om wat te bekijken. Het weer wordt steeds beter, de zon komt zelfs door en de lucht wordt blauw. Jippie! Met de auto rijden we de loop Mesa Top Loop en de Cliff Palace Loop en bij de toegang tot Cliff Palace kijken we naar beneden, naar het Cliff Palace. Een tour naar beneden zie ik niet zitten (en wordt ook afgeraden voor mensen met hoogtevrees), je moet nl. een aantal ladder op/af klimmen, niks voor mij dus.
Na een poosje hebben we het wel gezien, we zien weer een bui aankomen, wegwezen!

Terug naar Durango, waar we eerst bij Denny's gaan lunchen en daarna doorrijden naar Pagosa Springs. Hier vinden we een vrije nieuwe Holiday Inn Express, waar we een kamer boeken. Even wat drinken en dan het dorpje bekijken. Het dorpje is verrassend aardig, het staat bekend om de minerale, warme bronnen. 't Lijkt Yellowstone wel, het ruikt er ook naar zwavel en op verschillende plaatsen zien we heet water uit de grond omhoog borrelen. We lopen wat langs de rivier, kijken naar kajakkers en tot slot bekijken we nog wat winkeltjes in Mainstreet.

Op weg naar ons hotel stoppen we nog even bij de supermarkt, ik heb eigenlijk geen trek in eten maar koop wel een grote bak lekkere zoete aardbeien en eet die op onze kamer met een broodje op.
Rond half 7 wordt de lucht weer zwart en hebben we weer een flinke onweersbui met een wolkbreuk, de straten staan weer blank.

Hotel: Holiday Inn Express
gereden km: 314
weer: regen, 14 gr, bewolkt 16 gr, zon, 20-28 gr, onweer en regen

Na het lekkere hotelontbijt vertrekken we rond half 9. 't Is weer stralend weer, eerst is het nog stil op de highway 160, later wordt het wat drukker. We rijden door een prachtige bosachtige omgeving, met mooie groene heuvels en hard stromende beekjes. Onderweg maken we weer enkele fotostops.
We rijden over de hoge Wolff Creek Pass en tijdens een stop boven bij een uitzichtpunt hebben we een prachtig uitzicht op het dal.

Aan de andere kant van de berg is het landschap totaal anders, nl. dor en droog. We passeren Alamosa en rijden door naar de Great Sand Dunes, de zandduinen zien we al van ver liggen.
Na het visitor center bezocht te hebben rijden we naar de Great Dunes, allemensen, het lijkt Zandvoort wel. De parkeerplaats bij de Dunes is propvol, een ranger staat het verkeer te regelen en aan beide kanten van de weg staat een lange rij geparkeerde auto's. Dat wordt dan een heel stuk lopen voordat we bij de Dunes zijn.

Na ruim 10 minuten lopen zijn we er, ben ik blij dat ik mijn Teva's aangedaan heb, je moet nl. eerst een creek lopen om bij de Dunes te komen. Juist bij die creek is het hartstikke druk (wsch. ook omdat het zaterdag is). Als we door de creek zijn gelopen, lopen we een stuk de duinen in/op. Na een poosje gaan we weer terug, rijden een stukje verder en lopen dan nog weer een stukje de duinen in.
Terug bij het visitor center lopen we nog een korte trail, waar op borden uitleg over het ontstaan van Dunes staat.

We verlaten het park weer en rijden richting Interstate 25, de grote weg die naar Denver gaat. Eenmaal op de Interstate 25 aangekomen rijden we door naar Pueblo waar we een kamer boeken bij het Wingate hotel. Vlakbij dit hotel vinden we eindelijk een Cracker Barrel restaurant, waar we 's avonds een heerlijke steak eten met een baked potato en een grote salad.

Hotel: Wingate – Pueblo
gereden km: 416
weer: zonnig en warm, 32 gr

Als we om 09.00 vertrekken is het al weer behoorlijk warm. We gaan eerst nog even bij de, vlakbij het hotel gelegen, Walmart wat boodschappen doen, daarna rijden we door naar Colorado Springs. Het einde van de onze vakantie begint al aardig in zicht te komen.

In Colorado Springs aangekomen gaan we een bezoekje brengen aan het Ghost Town museum. Het is een klein maar wel aardig museum, waar we binnen 3 kwartier al uitgekeken zijn.
Buiten kun je in een bak water goud zoeken met een goudpannetje en waarachtig, ik vind een klomp goud in mijn pannetje......

We willen ook nog het Mining museum bezoeken, helaas als we daar aankomen zien we een bordje "closed" . Dat is pech, morgen gaan we er opnieuw naar toe.
Dan maar wat winkelen, we gaan eerst op zoek naar een Whole Foods, die in de buurt van ons hotel zou moeten zijn. 't Is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we 'm. Hollend naar binnen want voor de verandering begint het weer eens te onweren en hard te regenen. En regenen blijft het voorlopig nog een poosje doen, zo hard zelfs dat we de winkel niet uitkunnen en daar bijna een uur rondlopen. Het is weer een complete wolkbreuk! De ingang staat vol met mensen, die niet naar hun auto kunnen lopen. Wij brengen de tijd door met het uitzoeken van lekkere hapjes, die we straks op onze kamer in de magnetron kunnen opwarmen. We kopen o.a. een bakje kip-curry, gember-kip met groenten en sweet and sour chicken en een lekker Italiaans broodje, als toetje een bakje fruitsalad. Als het eindelijk droog is lopen we naar de kassa om af te rekenen.

Hotel: Drury Inn
gereden km: 128
weer: zonnig en warm 24 gr, 's middags onweersbui + wolkbreuk

Vandaag gaan we eerst naar het Garden of the Gods park, best een mooi park met prachtige rode rotsen, maar als je eerst naar al die andere mooie parken bent geweest, dan valt dit wat tegen. Misschien zijn we gewoon een beetje overvoerd! We lopen een trail, 't is al snel weer warm en we houden het daarna voor gezien.

We gaan de Interstate 25 weer op en rijden naar Castle Rock, waar een groot Outlet center is. Als we daar aankomen gaan we eerst maar even wat eten, S neemt een broodje Subway en ik neem een stuk pizza, daarbij een groot glas lemonade (citroenlimonade zonder prik), dat lebbert zo lekker weg als het warm is.
We gaan winkel in, winkel uit, maar kopen niet veel. Alleen in de Ralph Lauren shop zie ik een leuk t-shirtje. Door al dat geslenter zijn we moe en warm geworden, we gaan op zoek naar een hotel. Vlakbij ligt een Hampton Inn en aangezien zij altijd van die lekkere bedden hebben wil ik daar nog een nachtje slapen. We krijgen er weer een lekkere grote kamer met een heeeeel groot bed. We rusten even wat uit, drinken wat en dat zie ik uit het slaapkamerraam dat er aan de overkant van de Interstate 25 een Kohl's (kledingzaak) is. Daar ben ik nog niet geweest, rap er naar toe dus. Ik vind er nog een paar leuke t-shirtjes en een bermuda voor weinig geld, 4th July super sale!

's Avonds eet ik bij de naast het hotel gelegen IHOP heerlijke Hawaiian pancakes met aardbeien, creamcheese en slagroom.
Na het eten hadden we nog terug willen gaan naar de Outlets maar.... we zijn zo moe dat we lekker op onze kamer blijven. Aangezien de lucht weer donker werd, kunnen we zo mooi de bui volgen. Deze keer blijft het bij een paar grote spetters en wat weerlichten.

Hotel: Hampton Inn
gereden km: 149
weer: zon, heet 35 gr

We doen ons te goed aan een lekker ontbijt, er staat een grote bak met heerlijke verse en zoete ananas en verschillende soorten meloen. Dat is weer eens wat anders als toast met scrambled eggs of met jam.
Via de Interstate rijden we Golden, een historisch plaatsje niet ver van Denver. Op de wegen rond Denver is het behoorlijk druk en we staan zelfs een paar keer in de file.
Na een uurtje rijden we Golden binnen, waar we eerst maar op zoek gaan naar het visitor center.
Een mevrouw adviseert ons om een wandeling langs de Clear Creek te maken, deze Creek ligt achter het visitor center, makkelijk te vinden dus. Het is inderdaad een heerlijke wandeling, lekker in de schaduw.

Na deze wandeling lopen we de Mainstreet door en vervolgens rijden we naar het Railroad museum, waar een hele verzameling oude treinen staat. Ik geloof het allemaal wel, 't is mij te heet om in de felle zon te lopen en ik wacht lekker op een bankje onder een boom tot S uitgekeken is.


Inmiddels is het een uur of een, we hebben geen zin meer om verder nog iets te doen of te bekijken, we gaan maar naar het (laatste) hotel in de hoop dat onze kamer al klaar is. Gelukkig is dat het geval en vanuit onze kamer kunnen we het zwembad zien liggen en zien we dat er onder de bomen nog een paar stoelen vrij zijn. Snel onze badlakens gepakt, flesje drinken en wat tijdschriften , de rest van de middag zitten we heerlijk in de schaduw te lezen.
Om een uur of zes stappen we in de auto en rijden naar de South West Mall, waar een Chili's restaurant is. Buiten op het overdekte terras eten we een heerlijke maaltijd, Sandor een cajun kipburger (erg spicy) en ik quesadilla's met frites.
Na het eten nemen we nog een kijkje in de mall.

Hotel: Best Western South – Lakewood
gereden km: 106
weer: zon, heet, 34 gr

's Morgens ontbijten we lekker op ons gemak buiten bij het zwembad.
Vandaag, onze laatste dag, willen we het rustig aan doen. We rijden naar het Butterfly Pavillion , waar het erg druk is met schoolkinderen. Zien allerlei enge beesten, die gelukkig achter glas zitten en lopen rond in de tropische vlindertuin. Allemaggies, wat is het daar vochtig warm en benauwd.

Als we uitgekeken zijn maken we onderweg een stop bij Whole Foods (het blijkt dezelfde te zijn waar we de eerste dag boodschappen hebben gedaan). We kopen nog wat lekkere dingetjes om mee naar huis te nemen en besluiten om daar maar meteen te lunchen. We zoeken een chicken-curry sandwich uit en bij de saladbar neemt S wat bonen, pickels, pepers en sla en ik neem wat fruit. Je bord wordt bij de kassa gewogen ( $ 7.99 per pound). Buiten eten we dit lekker onder een parasol op.
Om een uur of twee zijn we weer bij ons hotel, nestelen ons weer bij het zwembad onder de bomen en genieten van de rust.
Later ga ik naar boven om de tassen in te pakken, alles past er precies in !

Hotel: Best Western South - Lakewood/Denver
gereden km: 70
weer: zonnig, heet, 32-34 gr

Net zoals gisteren ontbijten we weer lekker op ons gemak op het terras bij het zwembad, lezen de krant en praten wat na over de afgelopen weken.

Tegen 10 uur ga ik vast naar onze kamer en als ik de gang inloop, zie ik 2 politieagenten en een man, op zijn knietjes, die in de handboeien geslagen wordt. Oeps, wat krijgen we nou! Ik sta te twijfelen wat ik moet doen, weggaan, wachten....een van de agenten vraagt me dan of ik er langs wil..... wel graag ja, cops doen een stap opzij en ik schiet er als een haas langs. Wegwezen!
De laatste spullen worden ingepakt, controleren of er niets achtergebleven is (de koelbox en nog wat andere spulletjes laten we op onze kamer achter), uitchecken en dan.... wegwezen. Voor een laatste boodschap nog even naar de mall en dan rijden we ons laatste ritje met de Subaru naar het vliegveld. Het is rustig op de weg en we zijn er dan ook al binnen 1 uur. Auto ingeleverd, shuttlebus naar het vliegveld, inchecken, door de security en dan begint het wachten.

Om een uur of 4 komt er weer een donkere lucht aan en begint het te onweren en te regenen. Omdat we tussen de middag niets gegeten hebben, hebben we nu trek en bij de Panda Express haal ik nog een portie fried rice met orange chicken. Heerlijk!

Het boarden begint netjes op tijd, als in het vliegtuig onze plaatsen opzoeken schrikken we. We zitten nl. in het midden van de middelste rij (foei, ik had niet goed opgelet bij het inchecken). Naast S zit een enorm dikke man (met een mondkapje op), S zit helemaal in de verdrukking en heeft nauwelijks plaats voor zijn benen. Voor ons een huilende baby en 2 rijen verder nog een huilende baby. We kijken elkaar aan en zeggen "dat gaat een hele lange reis worden".
De man is zo dik dat hij niet eens het tafeltje naar beneden kan klappen!
Als ik de stewardess aanschiet, wijs ik naar S en zijn buurman en vraag of daar geen oplossing voor gevonden kan worden. Ze erkent dat dat geen doen is en zegt op zoek te zullen gaan naar een oplossing. Binnen 10 minuten is ze weer terug, de mevrouw naast mij kan verhuizen naar een zelfde plaats aan het gangpad, maar dan voorin (gelukkig vindt ze het geen probleem) en wij kunnen een plaats opschuiven, zodat er een lege stoel is tussen de dikke meneer en S. Wat een opluchting!

De vlucht is af en toe wat bumpy, de babies houden zich aardig rustig,af en toe slapen we even en verder zitten we te zitten en de uren te tellen tot we in Frankfurt zullen landen.


hotel: airbus Lufthansa
gereden km: 66
weer: zonnig, 24 gr, onweer

De overstap in Frankfurt verloopt zonder problemen, al moeten we wel flink doorlopen naar de volgende gate. We hebben nog net tijd om naar het toilet te gaan en dan begint het boarden al.

Ook deze vlucht verloopt zonder problemen en we landen dan ook precies op tijd op Schiphol..

hotel: weer lekker in ons eigen bedje
weer: bewolkt, benauwd, 25 gr


Nog wat getalletjes:

de gemiddelde hotelprijs was $ 109.20 = € 78.18
de benzineprijs lag tussen de $ 2.81 = € 2.01 en $ 2.48 = € 1.77 per gallon
totaal reden we 6658 km = gemiddeld over 28 dagen 238 km per dag
de koers was gemiddeld 0.71
hoeveel mm regen er per dag gemiddeld gevallen is, heb ik maar niet uitgerekend!